Valentini Rose Aristoteles pseudepigraphus

231쪽

θάλασσαν ἐμπίση ἐξατμίζει με καὶ ἀναξηραίνει το πότιμον πήγνυσι δε το γειῶδες καὶ άλμυρόν. oθεν σηπτα με οἱ κεραυνοὶ τα σωματα ποιουσι, ἄσηπτα ὁ Οὐαλες διοφυλάττουσι alia eo l. Farii. . ἐκτηκομενης π αυτῶν η υγρότητος ταύτην τηλαιτίαν καὶ io καὶ Farii. liabet4 Ἀριστοτε λης ὁ φιλόσοφος τίθροί τε καὶ α ποδέχεται και οἱ

κρείττους των φυσικῶν.

Plut. l. con v. III. 7, 3 unde Macroti sal VII. I. I 8-20ὶ Λια τί το γλεὐκος κιστα μεθυσκει; . . . η τε βαρυτης ἐστὶ του λευκους, ώς Ἀριστοτέλης φησίν, η διακόπτουσα την κοιλίαν και το πολυ συμβαίνειν ita e l. t aris. BuDn. vulgo συμμενειν πνευματῶὁες καὶ ω τῶδες ων τ με ευθυς ἐκπίπτει βιαζόμενον τωδε πέφυκε τλυδατῶ.dες όμβλυτερον ποιειν τον οἶνον παλαίωσις δε ἐπίτασιν ἐμποιεῖ la Vili. coii l. παλαίωσις ἐπὶ τα ἐκκρινομενου, Stepli. . και ἐπίτασιν λαμβάνει ἐκκρ. , ἐκκρινομἐνου του δατώδους και γίνεται με τρω μεν ἐλάttων ὁ οἶνος, δυνάμει δε σφοδρότερος. liaee illiinia ita Macrolitus:

inesse auten actiιani miιsto vel hinc docetur Nιod citi in vetiιstatem Dromulit fit mensiιra minus sed acrius fortiaudine Guia exhalata orιaqua molliebatur remanet vini sola natio a cum for tuudine siι Imera nulla diluti hunt oras permixtione viollua. lt et ora loci liiilnis ait Aristoteliis ile vino et eum elate prol,lon alci Plut:ircinis respuit m xliiii in ellitis velut III b c s. prol,l. 3. R. ii. 3, G I. I. 3. a 32 , I, 9, 3 probl. 3. 22. s. 3. 3 . III 8 l. tibi post ilia. 7 ex eoilmi lil rocilentio citari Aristotelei ila pergens significat: Nκ- . . . ἐπει παρακεκινήκαμεν ον ριστοτε λην. καὶ περὶ των κροθωράκων ex iobl. 3. 27 s. 3, 2. v iliis Ilii lena non accurato expressis καλουμενων ἴδιόν τι ἐπιχειρῆσομεν εἰπεῖν ' υπαράκανῶς μοι δοκεῖ, καίπερ ζυτατος ων ἐν τοῖς τοιουτοις ζητήμασι διηκριβωκέναι τηλαιτίαν φησὶ γάρ etc. alipi ex ipso quillein problemalunt tiro tertio Oσα περὶ Οἰνοποσίαν και μέθην . sicut pleraque in lioeopel'e ea lilcta esse inal qualia ex o Pien setne tali gere videtii illi. 3. I. ula lainonis 1 convenit citin milit 3 2l περ μέθης, io scilicet ie illi ac cetimis I ripateticorii in pleriina ite Oile in arglina nivlit,ris Tlieoplir;isti litania 3l oriti 1 . II ierotivnu te. x istic sierit illo liprol ieiniat uni plusicomini ex illo mini scriptis excerptoriun eo licet digessit non integi e nunc servatuIu.

232쪽

- 227

Galen de sinapi med I p. 66l: ἐπὶ δε τῶν ξειν σως αν τωδόξειε λείπεινὰ τινας καὶ των ἐλλογίμων ατρῶν ἐξηπάτησεν ' τω γαρτους οἴνους τους ἀσθενεις ἔν τε τω ρι καὶ τω θέρει μεταβάλλειν τε καὶ ξύνεσθαι, χειμῶνος δ' ἐν ταῖς οἰκείαις φυλάττεσθαι ποιότησιν. υπὸ θερμω τισὶν ἔδοξεν ἡ ὀξύτης γεννῶσθαι συναύξει δ' αὐτῶν την ὐπόληψιν ο τε κινηθεὶς σφοδρότερον οἶνος ἐν τοις πλοίοις μετακομισθεὶς πορρώτερον καὶ γαρ ι τοιοὐτοι πάντες ταν σθενεις

ωσιν, ξύνονται τάχιστα . . . p. 662: ζητήσει γαρ ὁ λόγος ζ αἰτίαν, δι' η υπλτης ἔξωθεν θερμότητος ὁ φύσει ψυχρὸς κανασθενὴς οινος ἐλέγχεται, καίτοι τοὐτό γε αυτ τλῆῆμα το ἐξελέγχεται μεν πάσας τὰς εἰρημένας πορίας ἐπιλύεται παραπλwιον γάρ τι συμβαίνει τοις οἴνοις, ἶσοι φύσει ψυχρότεροι καὶ δατωδέστεροι τυγχάνουσιν ἄντες, οἷόν τι καὶ ταῖς μικροῖς καὶ ἀσθενέσι φλοξί καὶ γαρ καὶ ταύτας εὐήλω καταθεὶς ἰσχυρω p. 6s 3: τελέως μυωὰς ψει γιγνομένας ἐκαὶ παντάπασιν ἀποσβεννυμένας οὐτω ὁ καὶ λύχνον καιόμενον εἱ- ἄλλο φλογὶ σφοὁρα καὶ μεγάλη -ραθείης εἴτον λω κατα-

θείης ἰσχυρῶ μαραινόμενον καὶ διαφορούμενον αυτίκα θεασy cs Pseudar probi. 3, 26 875. . . b. II, 37. 3. 23. 874hη. καὶ μεν δὴ

καν εἰ ἐιπίζοις ἰσχυρῶς ασθενῆ καὶ μικρὰν φλόγα, θἀττον αποσβέσεις αυτὴν λαυξήσεις οὐτε γὰρ κίνησιν οὐτε θερμασίαν ἰσχυρὰν οθενὴς υπομένει φύσις, ἀλλα διυφορεῖται προς- ῆς μῶλλον- αυξάνεται . . . p. 64: αλλ' οἶγε περὶ Θεόφραστον καὶ Ἀριστοτε λην τήν Ἀμπειρίαν ἐπὶ πλέον ἐκτείναντες καὶ δια τὴν ἐν ροσιολογία γυμνασίαν ἀκριβέστερον ἄπαντα διαρθρώσαντες, ἄλλα τε τοιαίτα πολλῶ καὶ περὶ των οἴνων μῶς ὁίδαζαν ως ὁμοιόν τι τοι ἡμῶν αυτῶν πάσχειν σώμασιν. γὰρ οὐχὶ καὶ ταῶτα θεώμεθα παρὰ το πως χειν ἀσθενείας ἰώμης - των αυτῶν νινάμενα καὶ βλαπτόμενα καὶ γὸρ καὶ γυμνάσια- ὁρῶ καὶ λιος ἰσχυρότερα με ἐργάζεται τα θερμῶκαὶ ωμαλέα σώματα, καταβάλλει ὁ καὶ διαφορει καὶ καταψύχει ταμη τοιαῖτα, καὶ των οἰνων του με θερμοῖς φύσει καὶ κίνησις ἐιπί- ζουσα καὶ λιος ἐκθερμαίνων καὶ φλόγες πλ=γων καιόμεναι cs,al.

p. 663. r. meteor. 4. 10. 388hb πεπαίνουσι θἀττοπι σοι ὁ ψυχρότεροί εἰσι καὶ δατωδέστεροι, τούτους ἐξελέγχει τε τὰ τοι αὐτα πάντα

233쪽

extri s. 6. l. ait perili tui et separa luna qui sequatur uimini περὶ των απὸ διανοίας και τέχνης γινομένων χυλῶν, licimur es. 6 20 exli .et 6 3. M.

των πρῶν φαρμάκων ὁ μεταβαίνωμεν, - ἐν τοι μάλιστα περὶ ὁξους μφισβήτηται, των με ψυχρὸν εἶναι λεγόντων αυτό, των δεθερμόν, ἐνίων δε τινα μὲν θερμότητα διδόντων αὐτῶ τινῶ ν φαιρουμένων, σπερ οἱ λέγοντες οινον τεθνεῶτα καὶ νεκρὸν εἶναι τοίξος

ουτοι γαρ ὐπολωλεκέναι με αυτ φασι την οἰκείαν οινου θερμότητα, σηπεδονώδη δέ τινα προσειληφέναι. - l. I p. 629 ἔτι ὁ τουτων μαλλον ἐπὶ ξους θαυμάζουσιν οἱ πλεῖστοι των τα τοιαυτα- i. P.

περὶ τω -ρμάκων άπάiπων - ησάντων , εἰ τολμῶμεν αυτὀ λέγειν ἀπολωλεκέναι με την ἔμφυτον οὐ οἴνου θερμότητα, την δ' ἐκσήψεως ἔχειν οπερ η καὶ Ἀριστοτέλει καὶ Θεοφράστω δοκεῖ ταμεν γαρ οἰνώδη μόρια τοῖοι νου κατὰ την εἰς ρος μεταβολὴν απονύχεται οὐδ' υδατῶδες περίττωμα σηπόμενον ἐπίκτητόν τινα ἴσχει θερμότρο , σπε - ταλλα πάντα τα σαπέντα de mi re es Arist meteor. Il). και γίγνεται συνθετόν τι το ἴξος ἐξ ἐνιαντιωτάtων ταῖς δυνάμεσι μορίων των με ἀπεφυγμένων, ων δε θερμῶν, σπερ αἱτων καυθέντων ξύλων τέφρα πυσαι καὶ γαρ ἐν ἐκείναις το μεν οἴ- ἐμπύρευμα κατὰ μικρὰ μόρια παρέσπαρται, και τοίτο μεν κανως ἐστι θερμόν, τὸ ἄλλο πῆν γεῶδές τε καὶ ψυχρόν. και δια τούτο ἐπειδοῦν υδατι βραχ:εῖσα τέφρα διά τινων σωμάτων ραιῶν συμμέτρως η ται cs. r. p. 80 2ὶ συναποφέρεται με ἐν τῶδε τα θερμα καὶ δριμέα μόρια, ο ν πόλοιπον οὐκέτι θερμόν ἐστιν ἐναποθέμενον τωυδατι τὰ πυρώδη μόρια καλοίσι δε ὀ τοιοῖτον δωρ οἱ ανθρωποι κονίαν. - l. I p. 657 διενήνοχε μέντοι την δύναμιν κατὰ τοσόνδε

ἔμφακος χυλος ξους, τι τῶ με ἄξει προσέρχεταί τις ἐκ σηπεδονώδους θερμότητος ὁριμύτης και διὰ τοὐτο καλῶς ἔλεγεν ριστοτέ - λης αυτ se l. αυτό το μεν οἰκεῖον τοὐ οἴνου θερμὸν ψυχρὸν πάρχειν, τὸ δ' ἐπίκτητον θερμόπι ὁ δε τqς ὀμφακος χυλός . . .

234쪽

Galen ite sinit,l. iuul. I p. 426 δι αυτ γαρ δη τουτο καὶ πόρρωθεν αρχεσθαι η των δυνάμεων ἐξετάσεως ἐκώλυον οτι περιπίπτει, ἀναγκαῖόν ἐστι φυσικοῖς προβλημοσιν ου σμικρὰς ἔχουσιν πορία. ημώ δε νυν ουνως φυσικοῖς ἀνδράσι πρόκειται πάντων των πραγμάτων - αἰτίας ,ευρίσκειν αλλὰ τὰς δυνάμεις των φαρμάκων ἐπιγνῶναι . . . p. 27. ἐπειδῶν πρῶτον εὐρωμεν το προ αυτῶν χρηστόν, ἀποχωρεῖν δε προβλημάτων φυσικῶν πορίας ἐχόντων συχνάς. τίνος γα κράσεως ἐν τω καθολου πέφυκεν ὀξύτης καὶ γλυκύτης και πικρότης λυκότης τε και αυστηρότης και δριμύτης κάστη τε των ἄλλων ποιοτητων γίγνεσθαι, και αὐτοῖς τοι φυσικοῖς ἀνδράσι ζητοὐ- σιν ἀπορίαι μεγιστα τε και πάμπολλαι κατὰ τους λόγους αναφαίνονται ταύτας ουν θω φυλάττεσθαι παραινῶ καθάπερ τινὰ κρημνόν,εχοντάς γε λεωφόρον ὀὁόν η κρίνειν ἐγχωρεῖ τῶ φάρμακα ... p. 434: ἐπεὶ πόθεν, ω προς θεων οτι θερμόν ἐστι το πυρ ἴσμεν, ἐκ τίνος συλλογισμοί μαθόντες ηυια ποίας ποδείξεως πιστωσάμενοι πόθεν

δ' τι φορος ὁ κρύσταλλος ἄλλοθεν η ἐκ της αἰσθήσεως ἐμάθομεν; εἶτά τις ταύτην ἐάσας ἀναπίμπλησι τὰ βιβλία προβλημάτων φυσικῶν. η - ἐξ ἐκείνων ἐστι και το δια τίνα αἰτία, ἀναζυμοῖτην γην το ορος; ἔνεστι γαρ οἶμαι λέγειν μῖν ως ἀγνοούμεν, σπερ και ἄλλα πολλῶτων τοιούτων προβλημάτων ην δέ τις ἐκ προχείρου λαμβάνν, διότι θερμὸν η ὁιότι ψυχρόν- κάτερα γαρ λέγουσιν εἰς ἀμφισβητουμένους καὶ εἰς ἀσαφεῖς ἐαυρὸν ἐμβάλλει λόγους. - talium probleniatuin pliysicoriiii de oleo cl. r. imeteor. . . iii, p. 383''20 ἀπορῶατα δ' χει του ἐλαίου φύσις , etolicoptirasti l περὶ οἴνου και ἐλαίου , sellilaristotelis praetere pri bl instit Paris. 3. 23 M. intra exentia tarti ioclis de oleo sententiis p. 72-73 in probleniatuni Aristoteliconinisorinam tole ex pari etiana arguimenta ridi lactis . I p. 474 δέον εωσπερ ὁ Ἀριστοτέλης καὶ Θεόφραστος τεροί τέ τινες ἄνδρες φιλό- ωτοι τῶ τοιαλα τῶν προβλημάτων ἐν τοι φυσικοῖς ζητημασιν προβάλλουσί τε καὶ λύουσι, καὶ αυτὸς ὁ Λιοκλης εἴπερ ἐβούλετο τὰς

αιτίας απάντων τῶν γιγνομένων ζητειν, μοίως ἐκείνοις προβάλλειν τε καὶ λύειν. εἰ Γ ου φαίνεται τοὐτ ποιῶν, ἐν τούτω καὶ μάλιστα

δοκεῖ μοι σφάλλεσθαι ' τὸ μεν γὰρ φαινόμενον ἐναργῶς ἀεὶ χρη p.

47b: τίθεσθαι πρῶτον, ἐπισκέπτεσθαι δε ἐφεξης εἴ τις ἐθέλοι την αἰτίαν αυτοί, φυσικὰ προβληματα συντιθέντα τρόπω τοιῶδε διὰ τί

τό με ἔλαιον ζηρῶ καὶ ψαθυρὰ καὶ κραίρα τῶ ἐν αὐτω καθεψόμενα ποιε J ioci p. 72ὶ τὸ ε δωρ γρὰ καὶ μαλακά; η διὰ τί τὸ μὲν εφόμενα κατὰ τούλαιον αποξηραίνεται D. b. . τὰ ό ἄλλως ἐλαλω

235쪽

rei non meminit Diocles ut ait Gai p. si δι τί δε τούτων μεν ἰατικόν ἐστι, αυτ δε δάκνει τους ὀφθαλμούς D. p. 73. 48 extr. 49l :δια τί δε το μεν ἄλλο σῶμα - ου δάκνει, τους ὀφθαλμους δε δάκνει; ὁια τί την με φάρυγγα τραχυνε D. Φ.J, τα δε ελκη πορηγορεῖ non

men . . . v. p. 82. 49I. s. seiular. r. ine l. 3. 26) δια τί γαστρος

των ἐντόμων ζώων ἀναιρετικόν ἐστι Arist. li. a. 8 27. Tlieoplar. e. pl. 6. 5. 3. π δακ. r. 1 l. ipsa mi aestio lialietii apud Pseu latex Aphr. I. 64.

cs Gai p. bl 4 ἔτι τοίνυν ἀπο οὐ διαφθείρεσθαι βρεχομένας ἐλαίω μελίττας τε και μυίας και σφῆκας και μυρμηκας οἱ μεν φυχρον οἱ δεθερμον ἐπιδεικνυναι πειρῶνται τουλαιον . . .); διὰ τί των μάντων και βυρσῶν μαλακτικὸν πάρχει D. p. Tὶ των ὁ Ἀφομένων ἐν αὐτω σχεδόν απάντων σκληρυντικόν Τν με εἶδός σοι προβλημάτων τοὐτο, φυσικω προσῆκον μόνω. το δ' τερον , o κοινόν δη και τοι ἀποτων τεχνῶν ἐστι τοιόνδε δια τίνα αἰrίαν ἐπαλείφουσιν p. 476: ἐλαίω πρότερον ὀπτῶντες οἱ μάγειροι τοὐς χθῶς και τα κρέα etc. quae na-bent ἐμπειρικην αιτίαν. s. silmilern lisputationem Pseudalexandri in praes. l. I probi . . .. δια τί μέντοι το ἔλαιον αμα κόπων ἐστίν et probi. vulg. I. 3 - 1 3 ex integriore viam qui linc sematuraneoplinisti περὶ κόπω textu . I iles uinta. s. prol,l. 5. GJ ου ετ ολε γυμνα-στης ουτ ποιδοτρίβης ουτ ιατρος ἐμπειρικος ἐπίσταται. ου μην δ'οτι η γινωσκουσιν φίσταντα των ἐναργῶς φαινομένων. υδε γαρδια τί λευκος μὲν ἐλλέβορος ἄνω καθαίρει, μέλας δε κάτω - Pseudar. prolat ine l. 2. 24 Bus . δια τί ἐναντίως ὁ λευκος και ὁ μέλας ἐλλέβορος καθαίρει. s. probi vulg. l. l γινώσκοντες. p. 77: ουὁὲ δια τί κνίκος με φλέγμοτος ἀγωγον ἐστιν, ἐπίθυμον δε μελανων et sellulatex pi old pirat s. l. I ου εἰδότες. μως χρῶνται τοῖς φαρμάκοις εἰς

ἄπερ ἐδίωξεν η πεῖρα. lei nil Galoniis p. 509-IT ut per ersana famillatis iiiveinentiae viani exenapio tuo lana ostenulat philosoplior nicile oleo ἐπιχειρήμora exponit αναμιμνήσκω p. bl T in contrarias rationes lisce Ontiunt, Peripateticis pii lena θερειον εἰναι Ουλαιο conten lentibus. aliis ψυχρόν. incipit alii piri lii e niodo p. 509 λεγόντων υν των φιλοσόφων, θερμον εἶναι τουλαιον και τεκμήριον τουτου τιθεμένων υσμικρόν, ως ιονται, το τάχος της εἰς την φλόγα, εταβολῆς et inesse aut ena kἀερῶδες cs. Ar meteor. 4. 10. M. 3l aerem die calidi ina

esse secunilum Aristoteloni almi r in eis lolia argitinentis On pirasse prο-

236쪽

Memata Aristotelica, etiana iiii exempla sunt velut priabl. rea Par.3 35 δια τί τλελαιον ου πηγνυrαι ἀλλα συνίσταται; resp. οτι λιπαρώτερόν ἐστι es. Gal. p. I 0 αλλὰ καὶ περὶ του πηγνυσθαι ταχλτο ἔλαιον. ὀπερ ἐδόκει τοι ψυχρον ἀπο-ίνουσιν αὐτό itemque seiul-aleratissim probi. I. I 28ὶ το μη σφοδρῶς πήγνυσθαι καθάπερ λυδωρόντιπροτείνουσιν οἱ θερμὀν πάρχειν αυτὸ φάσκοντες. ουδε γαρ οὐ/επῆξιν εIναι το γινόμενον ἐπ υτου φασίν, αν ἀκριβῶς ξετάζωμεν, ἀλλ' Ιον συστασίν τινα καὶ πάχυνσιν, καὶ γίγνεσθαι τούτο λέγουσινοτι παχυ καὶ γλισχρόν ἐστιν, Ουχῶτι ψυχρόν.

σθαι τον λόγον ex io c. oleiun ουδε τωὐερ δίδωσιν ἀνάuιξιν αλλαποστατεῖ δια λεπτότητα των μορίων και συνέχειαν Ἀριστοτε λης τετηρηκώς ως φησιν εὐωὁέστερόν τε γινόμενον και βέλτιον ολως το ἐν τοι ἀποκενουμενοις il Wyit., o lil. ἀποκειμένοις ἀγγείοις ἔλαιον εἶτα τω αέρι η αιτίαν της βελτιώσεως ἀνατίθqσι πλείων γὰρ ἐστι και κρατεῖ μἀλλον εἰς ἀποdεες κατερχόμενος το ἀγγεῖον. contra, ut ait Plutarchus 2), vinum quod aere adinisso facile vitiatur, non nisi pleno itolio coiiservatur: οἴνω με γαρ φέλιμον, ἐλαίω δ' ἀσύμφορον παλαίωσις, ην κατέρου προσπίπτων ὁ ἀηρ φαιρει.

Galen ite sinapi nae l. IX p. l63 t. XII) μεταβησομαι ν ἐπὶ τοδεύτερον δη σκέμμα . . . οἱ μεν γαρ πλειστοι νομίζουσι τὰ καυθέντα πάντα ψυχρότερα γίγνεσθαι σφῶν αυτῶν, ἔνιοι ν ἔμπαλι αυξάνεσθαι την θερμασων χντα των καυθέντων απάντων, μαρτάνοντες ἐκάτεροι ... p. 164: τῶ μὲν ου δριμεα πολ της θερμότητος ἀπόλλυσι καυθεντα, τῶ ε μη τοιαῶτα προσλαμβάνει τελέως δε φυχρον ουδεντων καυθέντων ἐστίν. ἐγκαταλείπεται γαρ αυτοῖς οἱον ἐμπυρευμάτι cl. D. I ex Gal. p. 629ὶ και γαρ προσηγόρευεν ουτως Ἀριστοτέλης αυτό και τουτ' ἔστι το κατ τῶ πλυσεις ἀπορρυπτόμενον.

ἔστι δε το λεπτομερέστατον η των καυθέντων ουσίας, ου συναπελθόντος τω δατι το λοιπον του καυθέντος ουσία γεώδης ἐστί το μὲν γαρ γρὸν ἄπαν--αὐσις ἐκδαπανα, τὸ δ πολειπόμενον γεῶδες ἐστιν ἄμα τω προς Ἀριστοτέλους ἐμπυρευματι κληθέντι τοὐτ υνοταντις ἀφελησαι και χωρίσο τ πλύσει, το μεν δωρ -τ φάρμακον ἐπλύθη, θερμο υναμιν ἐπεκτσατο λεπτομερῆ, τ δ' πόλοιπον γίνεται γεῶdες ψυχρον ξηραίνειν,ὁήκτως δυνάuενον.

237쪽

Galen de filiapi ined I p. 653 απαντα δε τα γλυκέα τῆ με θερμότητι πλησίον κει των σωμάτων οk φαίνεται γλυκέα κατα διττόνδε τρόπον, - ψηται cs. p. b2), γίνεται p. 654: τοιαλα τινῶ μενοι κείω θερμω καθάπερ το μέλι, τινα δ' ἐπικτητω καθάπερ απαντατα δια πυρος σκευαζόμενα και ι τοὐτο περ χρις αν ἡ θερμα, μέχρι τοσοὐδε καὶ δίω φαίνεται τοις αναθρέψεως δεομένοις tiliter Pseiular protii. 22. 12) εοικε δε και το γλεὐκολου οἰκεία μόνον ἀλλακα ἐπικτητω θερμασία φαίνεσθαι γλυκύ πολὐ γαρ λ και Θεοφραστος και Αριστοτ λψς ελεγε, το ἐκ της λιακης θερμασίας οἱονἐμπύρευμά τι ταις τε ραξι και τοι αλλοις πάρχει καρποις, φ' υto duτωες ἐν αὐτοῖς ἔτι και οἷον ημίπεπτον εἰς πέψιν αγεται cs Tlieoplii . c. pl. 6, 7 και κατεργάζεται τω μεταβάλλοντι συνεξομοιούμενον, στε καν αποθλίφν τον χυλὀν ὀπωρα ηστινοσοὐν εὐρησεις με νουθέως ζέοντα καθάπερ το λείκος cs prol,l. 22. 8. 30''23. r.

ineteor. 38b '3 . ἐν δὲ τ ι ἀλλον τε και ηττον ιαφέρουσα, την ζέσιν εις ωον, καὶ ο καρπος τοί καρποὐ διαφέρει θερμότητος μεταβληθέντος ὁ και κατεργασθέντος τολυδατώδους τε και ημιπέπτου καιτης την ζέσιν ἐργαζομένης θερμασίας διαπνευσάσης, αἱ των χυλῶν οἰκεῖα φαίνονται ποιότ τε εἰλικρινεις.

Pseudo duliani epist. I i. e. sopitistae uti sila in anuiscent aut certe SNi, uolt liet silain Datnascunt laiulit, ita esser et o πυρ' μῖν σῶκον p. 3 quasi ominiin pnaestantissiluit in iiiii e seliol; Liba illi suo iit. sicos centuni Dainascenas ii Sotaipio timi ilutio inittentis declaniatio lietorica ite corii in prini uin olei tute es. p. 37Dile numeri stillii in ilignitate. citi arguinent pletine sint ilicolat anonymi epistola de sex onaoriini donoed in Revit ite pliilol. l. v. 18IT. p. 200 eil. Hevler Moguiit. 182η. p. 33:σῶκον ὁ Ου αἰσθhσει μόνον ὁλόλλα και ἀναδόσει κρεῖττόν στι

stola lititur . μέλι αυτ παντὸς ολεθρίου φαρμάκου φησιν ριστοτέλης εἶναι κώ τοι δείπνοις ου ἄλλου τινὸς η τούτου χάριντων δεσμάτων προτίθεσθαί τε και ἐπιτραγηματίζεσθαι, καθάπερ ἀντ' ἄλλης τινὸς ἀλεξήσεως ερῶς ταις των βρωμάrων ὁικίοις περιπτυσσόμενον. και μηνίτι θεοῖς το σῶκον ἀνάκειται και θυσίας ἐστινά πάσης ἐπιβώμιον καὶ τι παντὸς λιβανωτο κρεῖττον ἐς θυμιάματος

238쪽

- 233 - σκευασίαν ἐστίν. οὐκ ἐμὸς διος Ουτος ο λόγος, αλλ οστις την χρείαν αὐτου μαθεν οἶδεν - ανδρος σοφου eius lem scit Aristotelisὶ καιίεροφάντου λόγος ἐστί. Θεόφραστος δε ὁ καλὸς ἐν γεωργως παραγγέλμασι cs etiati c. pl. l. 6. i. pl. 2. b. 4 τὰς των ἔτεροφυτων δένδρων γενέσεις ἐκτψεις και ῖσαι ἀλληλούχοις ἐγκεντρίσεσιν εἴκουσι, πάντων οἶμαι των νυτῶ μἀλλον ἐπαινεῖ τq συκης τὸ δένδρον . . .

Scliol in Aristopli vesp. 14 συκίνω οτι και οἱ δικασται ὁρι-

μυτατοι και ὁ γέρων καπνοποιὸν γὰρ το σύκινον ξύλον- αι,τι ἐκ τῶν συκίνων ξύλων καπνὸς δριμύτατος, και ριστοτέλης φησινε προβλήματι cor r. σι .llaec a pro lileilia tuin collectore illicia erati ex Picoptiriisti l ite igne

Plutarcii ilucis et sir. 80 . . . ἐπιθυμιῶσι διαλυε γὰρ η θερμότης και σκίδνησι τὸ συνιστάμενον ἐν τω περιέχοντι θολερον και ἰλυῶδες και γὰρ οἱ ἰατροι προς τὰ λοιμικῶ πάθη βοηθεῖν δοκοῖσι φλόγα πολλην ποιοὐντες, λεπτυνουσαν τον ἀέρα λεπτύνει δε βέλτιον ἐὸν ευώδη ζύλα καίωσιν οι κυπαρίττου και ἀρκεύθου και πελκης υκρωνα οὐ τον ἰατρὸν ἐν θήναις υπὸ του μέγαν λοιμὸνευδοκιμῆσαι λέγουσι πὐ κελευοντα παρακαίειν τοις νοσουσι πι νησε γὰρ οὐκ ολίγους Αριστο τέλης δέ φησι και μυρων και ἀνθέων και λειμώνων ευώδεις αποπνοίας οὐκ ελαττον ἔχειν του προς δονην ὀποὸς γείαν, ψυχρὸν οντα φύσει και παγετώJη τον ἐγκέφαλον ρεματη θερμότητι και λειότροι διαχεουσας. s. iiii conv. III. I. 3 ἐνίων δ' ἀνθῶν σμαῖς ς νω σκιδναμέναις περὶ τον ἐγκέφαλον οι τε πόροι τῶν αἰσθητηρίων κ καθαίρονται, καὶ λεπτυνεται λυγρὰ πράως ἄνευ πληγῆς και σάλου τν θερμότητι διακρινόμενα, και φύσει ψυχρος νό ἐγκέφαλος ἀναθάλπεται. illi ilius confinii lii luino Cleui Alex Pae lag. II, 8. 71 cs. 70 68), ile fert omina atque unguentoruin usu et ipse ex eo lem solite ilispiitans.

Ad probloimata ῖσα περὶ τὰ εὐώδη sortήisse pertinet locus Apollonii inir. 42 τῶν παρατετηρημένων ἐστι τὸ και τοι λευκοίοις ἄνθεσιν ηστεφάνοις διὰ νυκτὸς λύχνους παρακαίεσθαι,πνα εἰς την πρωίαν ταὐταπαραμέν ἀμάραντα ποιοὐσι δε τούτο οἱ στεφανηπλόκοι.

239쪽

Ex Aristotele igitur ἐκ μέσων ἀνεσπασμένα των περιπατροικῶν τόπων Plutat lius tu conv. VIIl. 4. 5 ἴδιον δε παρῶ αὐτα πάντα καὶ μηδεν συμβεβηκος τέρω το μέλλον λεγεσθαι φοίνικος γὰρ ξυλο αν ἄνωθεν πιθεὶς βάρη πιέζεὶς, ου κατω θλιβόμενον ἐνδίδωσιν, ἀλλα κυρτουται προς το υναντίον σπερ ἀνθισταμενον τω βιαζομενω. τοὐτο δ καὶ περὶ τους ἀθλητικους ἀγῶνάς ἐστι erat enim viaestioliaste: διὰ τί των ἱερῶν ἀγώνων ἄλλος ἄλλον ἔχει στέφανον, τον δεφοίνικα πάντες ' τους μεν γὰρ υκ ἀσθενείας καὶ μαλακως εἴκοντας αυτοῖς πιέζουσι κάμπτοντες, οἱ δε ἐρρωμεν ,πομενοντες την ἄσκησιν οὐ μόνον τοις σώμασιν ἀλλα καὶ τοι φρονήμασιν ἐπαίρονται και

Apollon. nai Nib. 2I: των παρατετηρημένων δ' ἐστι το τῶ δίχηλαμόν των ζώων εἰς Ους ὀπισθίους πόδας ἀστραγάλους ἔχειν ex Ar. part. n. q. I 0 690 Ib: α γὰρ τοὐτο και εν τοις ἐμπροσθίοις οὐκεχουσιν ἀστράγαλον τὸ ἔχοντα ἀστράγαλον se. τα δίχηλα ἀλλ' ἐν

τοῖς ὀπισθεν οτι δε ελατρὰ εἶναι τὰ γούμενα και ευκαμπτα το δ' ασφαλε και την τάσιν ἔν τοι ἔπισθεν te.) αποδεδωκεν την αἰτίαν

Ἀριστοτε λης ἐν τοῖς φυσικοῖς προβλήμασιν sintilia nunc leguntur in piol,l. lne l. 2. t 3 sil I. l. διὰ τί ἐν τοις ὀπισθίοις και οὐκ ἐμπροσθίοις. ουδεν γὰρ ματθν η φύσις ποίησεν. Rationes negligit puisuilias Aristoteli ἐν τοις φυσικοις προβλῆ-

μασιν ita sexies . . s. l. 28. 37. M , senae c. 22 si liciter εν τοῖς πρ. quaestiones scripsit ellitas Iutilem in c. I. 22. 23 in. 37. Die litas c. s. l. 28. et fortasse elii lii 23. 2. II, til, παρατετηρ με να ilicii n-tur ile quilius quaeritur sicut ex Arist. c. 21. 28. prii lal in se l. 2. 56iete et saepe apii l Cassi uni Apollonin s. r. θαυμαστῶ sola tolligetis. Et iani quae statim se litiuntur . 22-23 ex Aristotele omnia neque proxima tantum petua ille litur: συνῶπται ὁ ἐν τω βίω καὶ τ μη-

240쪽

- 235 - δε των κερασφόρων ζώων ἀποψοφεῖν. ποδέδωκεν δε και τουτωντην αἰτίαν Ἀριστοτέλης ἐν τοι προβλημασιν et qui lem in editis l0.44). θαυμαστον δε και τον λιον ἐπικαίειν μῆς, ο δε πυρ μηδ' ολως probi. 38. 7 δια τί ὁ μεν λιος ἐπικάει, το δὲ πυρ ου;), και τ τοναδάμαντα μη θερμαίνεσθαι πυρουμενον cs Tlieoplar de lap. 9 καιμάγνητα λίθον μέρας μεν υσης λκειν, νυκτος δε ηττον η υδε

Plutareti clii conv. II, 2 Λι τί βρωτικωτεροι γίνονται περ τομετόπωρον ... αμπρω vieni persoliani colloqui siligit δε και ἀνάγκη προ του κηπου Εpictim κυδαίνοντι τον περίπατον και το υκειον ἔργω μαρτυρεῖν Ἀμιστο τ έλεά φησι γαρ ὁ νη βρωτικώτατονεκαστον αυτον αυτου περι το φθινόπωρον εἶναι και την αἰτίαν ἐπείρηκεν, ἐγω δ' ου μνημονευή. . . ὁ δε αμπρίας εἶπεν οτι το οἰκεῖον και το συμφυτον θερμον μῶν, ω τρέφεσθαι πεφυκαμεν, ἐν με τω θέρει διέσπαρται και γέγονεν ἀσθενέστερον καὶ μανόν, ἐν δε τω θίνοντι καιρω συναγείρεται πάλιν και ἰσχυε κατακρυπτόμενον ἐντος διατην περίψυξιν καὶ την πυκνωσιν του σωμαzος.

Apollon mir. b I Ἀριστοτέλης δὲ ἐν τοι φυσικοῖς προβλη- μασιν εἴρηκεπι τον ἄνθρωπόν φησι βεβρωκότα και πεπωκora Oναυτον σταθμον ἄγειν καὶ ὀτε νηστης πηρχεν πειρῶται δε και την αἰτίαν του γιγνομένου ἀποδιδόναι.

Plutarch de tuerula sanit praue Is ἐπεὶ ὁ Ἀριστοτέλης οδε- ται τον με περίπατον ἀναρριπίζει το θερμόν, τον δε υπνον ανεχυς καθευδωσι καταπνίγει τεροι δε την μεν συχίαν οῖονται τὰς πέψεις βελτίονας ποιεῖν, την δε κίνησιν ταράττειν τῶ ἀναδόσεις' καὶ τοὐτο τους μεν περιπατεῖν ευθυς ἀπο δείπνου τους δε ἀτρεμεῖν

πέπεικεν . . .