Pindari Carmina quae supersunt cum deperditorum fragmentis selectis ex recensione Boeckhii Carmina cum annotatione critica

471쪽

EXCURSUS II.

. svnileti uana frequentior in t 6Ira poesi est et esse deli et quam in epica; epica oratio quutn lenior et trantitii Ilii r sit, continuunt strinen amat, Iolea ultra ptior est et audacior, aspectuum plena et mavitatia 'ac sublimitatis maxime attulissa. ullum qui virtutis eius cognoscerct capit etiani ad Aayndeti ratione ni attendere debet. Ac Pindari interpres etiani propterea declinare non Pote8t qtia Bationein passim difficilein et in peditum, vita HernIannua et

Boethhius pluminis in locis de ea ro dissentiunt. Placuit igitur exempla potiora Asandeti ex Ilia carininimis colligere et ad

Asyndeton quurn pateticulas non onerat, quibus nexus aenientiae indicetur, res ipsa hoc et Pronuntiatio docero debet. ΡΙaeet ulliquo ut non alitando partientia apturn, prDPria qualia ravi, ulacritate, gravitate, magnificentia; sensu vero Rut cum antecedentilius uretius cohaeret aut novam rem infert. Ac priniunt quidem notissimus usus AaFndeti eat, D IIDI rea universe vel in diro te aut oba cur tua in cata expIie ut tir accuratius. Ol. I, 86: ου δ' ἀκράντοις ἐφάψατ' ων ἔπεσι.

τον μὲν ἀγάλλων θεὸς ἔδωκεν δέφρον τε χρυσεον πτεροῖσ ν τ' ακάμαντας Ἀπους. - Ol. II, 24r ἔπεται δε λόγος ευθρόνοις Κάδμοιο κουραις, ἔπαθον αὶ μεγάλα, πένθος δ' ἐπίτνει βαρὐ κρεσσόνων προς ἀγαθῶν. ζώει μεν ἐν υλυμπίοις ἀποθανοῖσα βρομω κεραυνου τανυέθειρα Σεμέλα κτλ. Varia alia exempla et iisdem rei sunt Ol. VI, Contra Dissenii praecepta paucis disputat G. Heman annus Opus cc. II. p. 15 seqq. SCII.JDiuisam by Cooste

472쪽

Ol IX. I 04 seqq. nunc hunc cengeo nexuri e or Ducunt enimaliac aliis vine ulierius; excellentia Rrdua est, inferiores gradita arti uni sucilius assequaris. Illuc vero EpiHirritos tua pervenit. Non sunt initur verint: σοτιαι μὲν πλειναί, opponitu Rnte edentibus, sed subiecta. Deniquo Iritia. IX, M. antecedens no nen πατρο - κάτωρ explicii tiar et alia ratio egi H, id uti v. 26 Postquam eni in v. 5 Crionum ul3 Apolline ruptiina praei Innuorni, nil nΚtrmia deinde originiti ita et Inoratu fi pia 'll;i , i d i palli riiptua narmitionein accedens, oralitur Per Asynd ton κ rε νιν κτλ. Sittia de itis. Ut vides, iiiiiiiiiii ir itit, tiliri, d inde exponitur, litilientur laroviter, indefinite , indirecto, oliscurius res, explicatur deinde apertius, plenius, per partes. Rusέi vero AHyndeti uperta. Si e pullini

. . a.

adderea aut ad vereativam particularia, iti xtii ponerea aliud aut opponer ; nti lac nut ni mil si ii dolaoι νοουterior loelia antecedentitan miti in Para. Qui ire Oinittendite alint iηtuo a parantea partieulao. VI, i veri, videbuntur tu i in locis iiiii latiuitii iii alliitia etiam parti

enim vi repetitur alii a veri, is. Ol. III, Izr τάν ποτε Ἀτρουάnὁ σκιαρῶν παγῶν ἔνεικεν ' φιτρυωνιάδας, μνῆμα αῶν Ουλυμπέα κάλλιστον ζθλων, δαμον 'Pπερβορίων πείσαις Απόλλωνος θερά - ποντα λογω ' πισeὰ φρονεω ν Αιος αἰτεῖ πανδόκφ ἄλσει σκιαρόν τε φυνευμα ξυνον ἀνθρώποις στέφανόω e' ἀρεταν. Manifestuiti est lilia ilici id na, quae in s no prioris loci sunt, ab Ilia initium

capi lite Recundo, ut it is etiarn ceteris inverso ordine positis. Caligavero repetitionis in proniptii; vortitur filiamina fabulae in eo, annuontibua Hyperboreia, non vi, traiialatia in oleastri itu iunipiam

praeinium utitii tuiti. Addo I vili III, 107r σμικρος ἐν σμικροῖς, μέγας ἐν μεγάλοις ζσσομωι ' τον ἀμφέποντ' ωἰεὶ φρασὶν δαλον ἀσκήσω κατ ἐμὰν θεραπεύων μαχανάν. Alia exempla a Int OI. I, 52r ἐμοὶ δ' ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν' ειnεῖν. ἀφίστομαι. Ol. IX, Ur μὴ ιον λαλάγει τὰ τοιαυτ' ' ζα πόλεμον μάχαν xε π σαν χωρις ἀθανατων. Pylla. X. 2I: μὴ φθονερροῖς ἐκ θεῶν μετατροπίαις ἐπικώρσαιεν. θεῖς εἰη ἀπήμων κέαρ. Apti lina ros quurn alias tuni in precibus votisque intentis et in an ectu, . veluti iam Homerus dixit Il. I, 106: μάιτι κακῶν, οὐ πώποτέ μοι το κρῆγυον εἶπες , αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ τίχα φρεοὶ μαντευεσθαι. Duili ed by Cooste

473쪽

Tertio loco enumerationem nisero, cultis tamen apud

474쪽

- EXCURSUS II.

σπευδε, noli igitur: in quit, is omnimis Ioglaus nexus est, quem dixi, uIucrior veris et nervosior oratio sit per Asyndeton. Addo Pyth. Iv, IM: ου πρέπει νῶν, et Prili. III, 107. Sed pertinet hue otiani Ol. II, 46. πρέπει, docet igitur canere, canamus igitur, tibi Iernia tinua non recte damnare Fidetur Agundeton. Etiain clodient. X, 71. in Commentario diximus. Postre Ino Ii uiua generia est I vlli. IV, 270r ἐσσὶ δ' Ιατῆ ο ἐπικαιρότατος, Παιάν τέ σοι τιμῶν φάος χρὴ μαλακαν χέρα προςβάλλοντα - τρώμαν ελκεος ἀμφιπολεῖν, Ι . o. es mediciis aptissim ua, Inonoo igitur, ut leni in altitChre , .. quunx Rin medicufi uptiasimus, age praesta re etiam talem, qualeni a. Ubique enini Pindariis admonitionem, tibi ea DPus, ex laudo diacit, iit de logica ratione tu embror in dulutari non possit. Atque ita patet in his 'omnibus locia sententiarum Cer- turn ne u In osas; ni ruptii in in oratione tantiim est. Satia de lioe Λlterani rationem dixi, u la i apodosia pr a Ini it ut ur, pro tam a Ia uo Diatur; sic Aa n deton per γάρ explicanduin est, miti mea Ianim et rationem antecedentit Iin continent. Atquo etiam hoc

genua frequens apud Pindariam. Ol. I, Mi ἀφίστομαι' ἀκεο δεια λέλογχεν θαμινὰ κακαγόρος. Ol. III. fin. t ου μιν διώξω ' κεινὰς εἴην. Ol. IX, 12: ἀλλα νυs I9αταβόλων Μοισαν απὸ τόξων Αἰατε τοινικοστερόπαν σεμνόν τ' ἐπίνειμαι ἀκρωτῆοιον υλιδος, πτερόεντα δ' ιει γλυκυν Πυθῶνάδ' ὀιστον' οὐ τοι χαμαιπετέων λόγων ἐφάψεαι. Nem. V, 20: μακρὰ δη αυτόθεν ἄλμαθ' υποσκάπτοι τις εχω γύνατων ἐλαφρὸν ἡ Ομάν. Idem nexus est Ol. I, 106. II, M.

5. Pyth. V, M., tibi γέ est certe ei u i d e in , qtitim inter alia urguntenta unu II assertiti Ir gravius. Sed non Oinittere debeo magnificuin loctini Puth. I. 75 seqq. do victoria nil l lineram. POEt laudatam II ieronia ad Clinias Victoriam, ad catinum, opinor, et principium Ixaraim rerui I nasii rgit, qtiae niaximo Pindarica ratio. ain ad II interiiria, uit, Dinomenia filii sic fregerrunt 1ios populos, iit Medi Diicti sunt pra intini ad Salaria inerti ot Issataeas. Sic nune naulin . Postrento ancro exempla nonnulla, titu plura Agundetueoniuncta alunt. 'tia. I, 86 seqq.: νώμα δικαέφ πηδαλίω στρατόν ' ἀψευδεῖ δε πρὸς ακμονι χάλκευε γλῶσσαν. εr τι καὶ φλαυρον παραιθύσσει, μέγα τοι φ οεται πὰρ σἐθεν. πολλῶν ταμίας ἐσσι ' πολλοὶ μάρτυρες ἀμφοτέooις πιστοί. IIoc estr Guberna iiimi et Ioquere vere; nana si vel leviasinia res tibi excidit. Inamnum habetur ut n te profectuin; mi itur enim ninItorum reX sis, si nitimi multi testes. Isthm. IV, 14r μη μάτευη Ζευς γενέσθαι ' πάνT'

475쪽

θεόν, explicat misertilis, deindo qlium B Nemea se hiic' profectum dixerit, etiam illud explicat, citio irando Hai sciverit instar tonysia. Alacritatis autem ex in tae lyricae Ex INPIlIHI Est locus Nem. VII, 75 seqq., lilii pulcIinrri Ino congesta sunt AsIndeta. Pergo ait alitrii genus in fine i eo MIHI Positu Iri, quunt graviter finitur. Talia exempla primum g int Ol. IV, 17.

I, 19. Nem. I, 18. VII, 6I.,)quimis Iocia linc inegir dixi, vera dixi, non mentior et oliuecto. Ad de Nem. IX, M. Porro Ii uiua generis sunt loci, ulli repetitur in fine qliod prius diei ii tu, Puth. XI, 31. XII, 22. Pertinent eodem alii niti Iti Ioci, tibi alio gravidieto antecedentia romplectitiir aut absolvit, iii lici uni sitian a iicit Iaiidans, lial inimilis. reprehemiens, admonens. Ol. II. s n. t ἐπεὶ

ψάμμος ἀριθμὰν περιπέφευγεν ' ἐκεῖνος ἄσα χάρματ' ἄλλοις ἔθηκεν, τίς ἀν *oάσαι δύναιτο; Pyth. V, M. de Batto: μάκαρ μῖν ἀνδρῶν μέτα μαιεν, ηρως δ' ἔπειτα λαοσεβής. Neni. IX, 4br ἴστω λαχῶν προς δαιμόνων θαυμαστον ἔχβον. Non . VII, 48: τρία ἔπεα

διαρκέσει κτλ. Adde N eui. I, 36. In prirnis Vero magnis ae gententiae 1iae: Pyth. II, 49. nai rata Ixionis poenar θεὸς ἄπαν ἐπὶ ἐλπlδεσσι τέκμαρ άνυεται, θεὁς ο και πτερόεντ' αἰετὸν κίχε καὶ θαλασσαῖον παραμετσαι δεaφῖνα κτλ. Nihil Inagia lyriclini qliam comm nt Im gravitate remn dictum m Sic essuri a naua, millimasia plenus. Pyth. III, 19., postqtiarn lle Aeacta lupio ilixit, invito Iove qui illimie in in vitani revocare tentaverat: χρῆ τὰ ἐοικότα πὰο δαιμόνων μαστευέμεν θναταῖς τρασίν, γνόντα τδ παρ ποδός, οῖας εἰμεν α&ας. Adde Nem. IV, 30. Sed non in maiorum tantum parti uim si no tales ilico sententias saepiva reperiri, Possunt etiam in media oratione idoneis locis subiici, ut Patii. IX, 87. et I viii. II, 83. , ubi do culumniatore callido loquutus pergit exi Inie: ου οἱ μετίχω θράσεος. Euit ni ratio ut, te unque in iuncturas locor IIII sententiae positae, q Iae, quuIII principiunx sequentiu In reri In sint, si intit tamen alit cedentilina Conten platione nata

videantur, ut Ol. II, 53..VI, 73. XllI, 82.

Dixi suprii Asyndeton aut cum antecedentibus maxime sensu COII aErere aut nova in rem nuntiare vel inferae; de illo

476쪽

vEXCURSUS II.

vidimis; restat, ut de altero genere exponamus. Est igiti te insequentibus Prima As uideli causa diversitas remun n aior minorve; accedit quod, illai gra ior locuη noulis smiritur, Etturi iin Postulat nitiatorem Principiurn. I miniI in igiti r freqliena in hoc genere Aa n deli ustis est, vitiin ultra Inpitlir fili luto oratio, ut ad alia veniatur, veluti vides Ol. II, 8l : πολλά μοι υ α' άγκῶνος ωκέα βέλη ἔνδον ἐντι ταρέτρας. Addo Ol. IX, 80. Pnti. I, 81. IV, 247. Nem. V, 14. VII, 50. VIII, I9. X, 19. Isthim. IV, 46., et vividuis Ol. IX, M. Pylli. X, δ. 51. Nem. III. 2ii. Neqtio illinen sena per tales

pla. OI. VI, 82: δόξαν ἔχω τιν' ἐπὶ γλώσσα ἀκόνας λιγυρῶς. Si miles Ioci Ol.. VII, 20. Pytii. X, 64. Netii. VII, 70. Adde praeterea Ol. XlII, II., ut i nuntiatio liabetur priIeparatu antecedentibiis, et Pyth. V, 101.; vide porro diem. V, 48. VI, 27. 47. ssi. stlini. III, 19. IV, 54. V, 58. Eximio vero freq icii talitiir in hoc genero ulloqiliitiones precationesquo deomani, ut Ol. V, 17. VI:

103. VII, 92. XIII, 2δ. II 4. Path. I, 29. 58. TI. Nem. IX, 27.

Isthim. I, si . Etiani tilai copulatio sera poterat eOΠIn Odo, gra i-tatis causa talia Λsyndeton ascisci irit Passi in . Sed lanec aperta pleri Die; dicenduin ero de stibi iliora luisquil nisdurn in hoc genere ni odia. Sic mili in P Iiir u liortatio laea diversao sct excipii int, Asyndeton videas, sicubi diversitas ror IIΠPostillat. Puth. I, 86 seqq. pra in iiiii ad iiistit hin .et veritatem, deinde ad lituralitateni liortatiir. t ii lina nil terra Ilieri u lii Dri madulatorii in artibus saPpe a recta via averteretur, tertio loco V. 92. etiam de hac re Inon et, qliae, quuIn Rd antecedentes duos locos Parater Pertineat, non poterat eoil in ciun iis oralitie logico Poni, sed Asyndeton post ii Iabat. Pulli. II, 70. Praurai HI rogat, ut earmen benigno recipiat, dein do v. 22. ad ullain diversan admonitione in gravis sin ana porgit de ni ilicoritin fraiiulibus. Fragmenti

Ditii Frum b. III. Primit ni vocantur dii, ut benigne uspiciant et diuvent clior iiD: Ἱδεα ἐν χορόν, υλύμπιοι, ἔπι τε κλυτὰν πίμπετε χάριν, θεοί, t iura de honoribus loquitur, qlios contra ferro debent, ἰοδε τῶν λάrsis atεφάνων τῶν τ' ἐαριδρέπτων λοιβῶν, quae ides non potuisse Per novam copuIam τε subiici. Sed gravior

477쪽

nna quaestio Pst do D ssione particulao δέ in oppositione. Iain monstret locus pulcheretinua Fragnient. Uyporcliena. III r 'Anὀ6ύγέτοιο μεν Λάκαιναν ἐπὶ θηρσὶ κυνα τρέφειν πυκινώτατον

git et nil ipsa ni reni tranuuii ira pniἔit, pulcre uti miri pit oraclionen et quasi novit in Partern loci ponit. Discituus Ilinc, quoinodo fisonii itero liccat. Non potest Diiiiiii. Credo, Ol. XI, TI., ubi, mitin poetέx on inieret Privasa victores OIDI Pino, qui et irata, luctu, Pugilatii, curru, ileni lito iaculi iliscique iactu vicerint, iidonea causa nulla est, quare tittin iam genua a ceteris Asymicto separetiir. Alius locita est Prili. IV, 179., ulli in recensu Argonautarurn post Ino de Pangaei accolis Boreadis ilicitiir. Bo e lilii ita PO8t ταχέως delevit δ', ut in fine versiis, iit lite ego in Corumentario Propter gradatione I qt anil alix sententiae AH Vndeton ilixi lidiariss Ini vitiora. Taniennunc dii ii in defen8ionem au incor ; Asyndeton inconinio lo finem loci separat et divellit ulti an toro lenti litis. Nec otii itti posso dicredo Ol. VI, 74: τεκμα ρει χρῆμ' εκαστον, μῶμος ἐκ δ' αλλων κρέμαται *θονεόντων, quia sectanda pars loci ita apposita est antecedenti, ut non POSSE A parara ville utilis. Prol urit . ait, no8tra ipso mi in factit, ii tui lea sinitiq; obtrectatio vero uti ullis oritiir invi- donli litis. Sintiliη caiisa, idiare Ol. IX, 103. Parii culain restituendani iudicent. Sed alia res est Ol. VI, 22. II, i do vaticinandi arto Iaintilia trit, ita uti Apolline loquiitus pri inuin i lilii: ἐξ Ου πολύκλειτον καθ' Ἐλλανας γένος ' μιδῶν, tui a Pergit: αμεσπsto. IIemnannus milite iii clin Scholiis ii ingit: ἐξ Ου πολύκλειτον καθ' Ἐλλανας γένος γαμιδῶν ὁλβος αμ' εσπετο, sed

ieitina oratio est Di non Pili larica propter Veriba: πολυκλειτον καθ' Ἀλλανας nunc niale interposita. Igitur duo si int cola. Cur tuto in di oratisit j iiiii, credo, vertan: ὁλβος αμ' εσπετο non sic nili tinctii x OIilit antecellenti litis, tit nillil nisi clatisi ila li omini essent, sint volia it ea si iniit in illiini Et principiunt osso sequenti iam cons Pictitaria. Riini praeter virtutes Pinitariis otiaiu ἴλβον Iartii laruni et Agesino in i l l o carni ine Iaiulat; eiuni hoc certavit Agesias in Olunipia et ni inc splendida epi ilicia celebrat, cum hoc illustre in inter cives S racii sanos lociini occupat; hic ut maneat

optat in sine. Harii in imitur Oin niuiu rei una in Principio recte et

478쪽

gM EXCURSUS IL

graviter dixit: opulentia aimul aequuta Ivirtut uni illuatrem in locurn veniunt. Nimirum prohat rea quemque. Ultima aententi ix ad Iudicraa rea transitum parat. Sic igitur hie ciuic eui δε non desideramus. Omnino Ponit quidem laetica omitto δέ et ponere debet, ubi logica ratio rerum necessario Poatulat, neque unquam thaec Particula omis tibi necessaria esset; aed rnulto minus tamen ea utitur mIam Prosta ratio, uti estoa modos praeferens, ubi fieri potest. Nam lini omnia aliundo nexu gunt, Vivida via singular Im remana minuimuιI Tica vero poesia nulla esset, nisi etiam in singulis Iocia ii qua vini et alacritatem aenaui in deprehenderes ipsi Propriam. Hoc' e etiam propter ea dico, quae ultimo Ioco aulaiiciam. Observamenini licet Pindariani in continuutione narrationis Persaepe PriHnomen de nonstritti viii I ἀσυνδέτωs cum vi ponere, ubi uri Telat Tum Iidhibere, vel ovs addero, vel mutata construction da i ferre, veI alio modo arctiua nectere enuntiationes poterat, at v Iuisset. Dico iIloa maxinae Pindaricoa transitus per Eψ μεν, τὸν μέν, τοὶ μεν, τοῖσι μεν, τόθι, τουτων, κείνοις, aIi δ α Ol. I,

eu Itoroa enim

Sic v. c. Ol. VII, 31 sem: μαντεύσατο δ' ἐς θεὸν ἐλθών Tlepolemus). τψ μεν ὀ μυσοκόμας εὐώδεος άδυτον ναῶν πλόον εἶπε, ex vulgari ratione etiam sic dici poterat: o δὲ ναῶν

라틴어 텍스트