장음표시 사용
481쪽
duxit: ἀκέρδεια ν λέλογχεν θρομινὰ κακάγ ο ρ ος. Sic l'al. C. eum glossu κακὰ λεγων. Eodem semur unus ex Solioliastis:
sol tasse ad expediendum vulgatum adhibuit una stroplien, q uana qui ini alias tum ad Nem. IX, 48. comminiscuntur veteres
magistri. Olyn p. I. 64. Consultus de Ii. I. Ahrens metis haec sere reposuit: KrIσσνν tui ini non satis citr qtiod ira Laticium metulum Erguisti, latrato. Ego ex glossa Hesychia rθησα μ' ἐποίησαν coniicio θῆσαν. Nam si quis conserat ulteram glossum Oseg α ι' θρεψαι et Alcmatricum illiuI γάλα θεῖσα, quod descen ilit a vectio θῆναι iit ἀεῖσα ab ἄημι, h. e. γάλα τρ φουσα:- facile intelligat, rarius verbum θῆναι non solum lactandi significatum habitisse, sed etia in universe τρέφειν verbi potestate usitatum fuisse. Igitur ἄτθιτον χρεψαν verba sonata hunt. Glossa Hesychii ex hoc similive Ioco sumpta si ierat. Olymp. I, 82. De τά pro τί scilicet posito videndus Ahrens I. c. p. 277. ' i ..i ,
καὶ συγκοπῆ Βριάρηο. Conser Μein eicii finali. Alex. p. 279. Igitur 6, quod ab Oligine formae adhaesit, vulgo non iam sentiebatur, unde 'Aμτιῶραος in usum venit. Sed illa forit a re
482쪽
Olymp. VII, 29. Bergicii scriptura ἔκτανεν πρυνθι in octo co- diei laus exstat apud Boech filii na Noti. Clitti Pyth. III, 74. , ubi Bergvius idem a libris descivit. Olymp. VII, 80. κνισάεσσα ex quatuor codd. assertur. Undecoreise quae ad Isthm. III, 84. cnon 80. dixi.OIymp. VII, 87. R. Rau ch e n a te i ni itis Protegm. Pind. p. 28. vecta ita distinauenda censet: Αἴγινα τε νικῶνθ' ιξάκις, ἐν Μεγάροισίν ου' Ουχ δεερον λιθίνα η)ῶφος ζχει λόγον, ut Bia gorus Megaras quoque sexies Vicerat. OIyni p. IX, 6. Raucliens tein ius i. c. ex lita oriun vestigiis hano loci scripturam comtri eiuliit: θάλλει δ' ἀρεταῖσιν Αἰεὶ σταλέα παρὰ υλτεos τε ζέεθρον. Non Placet. Olyni p. IX, 15. Quod in uota cum Κύκνεια sorina conserebam Πολυδευκεια χείρ Callimachium est, tit opinor. Grammaticus Cranieli Ann. Oxx. Iv. p. 329, 5: Tον Καλλιμαχον μέμφον
κληείη. Exitum versus choliantes liabebis, si posueris I ει ρ ὶ Πολ v δ ε υκ είη. Qilanquym hoc sumpto Etymolom exem-PIunx, qtiod nominativum desiderat, aliorsum Mertinebit. Olyn p. XI, 17. Rauchenaieinius P. 44. nulla probubilitate coniicit: θεξαις δε φυὰν ἀκόνα Vel θήξαις δέ μιν ωτ α κονα. Seduxit Raysera intempestiva crisis. Olymp. XI, M. non recto notae Praefixuin est v. 84. Corruge . 8 I.
Olymp. XIII, 5. et 89. ex codd. Πoeιδάν reponi iubet Alarens Dial. Dor. p. 244. Idem non Ποσειδῶν, sed Ποσειδάν postulat. Olymp. XIII, 72. Scriptura ni ἔπαλτ' mavult Spi igneriis Excursa XVI. Iliad. p. LVII. coli. Nem. VI, 56. Pythia II, 26. γ' Boechinius sustulit ex litaris s at multis. Pyllii a II, 56. Pro scripsit Bergia ua lege s c ri b e n d u mputat
Pytilia III, 6. CL ad Nem. III, 53. Pythia III, 106. Rauctaensteinius p. 40. assumeta Herin anni transpositio no ολβος ἀνδρῶν ἐς μακρὸν οὐκ α σ φ α λ η ς Ἐρχεται
Pythia IV, I9. De tonosi μεγαλ nunc Alirens p. 31. Pythia IV, 36. ἀπίθζσε D. comprobat Alirens p. 252. Pythia IV, I 03. Xαρικλοῖς non damnabat Bilriina unus Gr. I. p. 188. not. Eleuim vestigia quaedam oι diphthongi a Doriensibus pro EB usurpati hic illic comparere. Sed qliue g. 27. not. 9.ex Theocrito VII, 95. et XI. 78. attulit cluolσω et υπακοίσω sustulit Meinelcius. Sic Pyth. I, 26. in Macrobiano codice AXO AI reperi. Neque Mola apud Moschum liodie exstat. Vitia igitur librariorram Iaaec arbitror labentisve semnonis et vulgaris sordes. Sic Ol. IX, 84. ταξιοῖσθαι in Pal. C. emer Ut, in Rossit Inscriptione Syria I 09. στεφανοῖν Iegitur et quae sunt reliqua. Unum illud δίδοι dubitabile est, Alirenti
483쪽
Pythia V, M. Banchen steinins p. 54. rectius videtur interpungere sic: τὸ δ' ἐμόν, γαρυον τ' απὰ Σπάρτας ἐπήρατον κλέος, χθεν γεγενναμ νοι Ἱκοντο Θήρανδε φῶτες Αθεῖδαι, ἐμοiπατἐρ ς. Similiter Istiun. VII, 38. To μεν ἐμόν, Pyth. XI,
4 I. τό- τεόν legitiit. Sed post Oῆρανδε necessario comma Ponet Hltim, Iae Aegidae a mutoribiis poetae divellantur. Sequentia ita scrobi vult r λθεν ἀναδνὸώμενοι, Ἀπολλον, τεα, Καρνεῖε, Ἐν δαιτὶ οεβίζομεν Κυράνας ἄγακτιμέναν πόλιν. Pythia VI, 50. Eandona video de voce Tλάσιχθον sententiam esse Berghra Fragm. 28 l. Pythia VII, 9. πολίεσι reiicit Ali reiis p. 230. Pyllii a VIII, 96. ανθρωποι etiam Schol l . . Sopli. O. R. II M. Pythia lX. 64. φίλοις, ἄγχιστον ὀπ. μήλων praesemant Vssel-chemis V iis. Rheli. 183'. p. 375. et Hein sciet latiis. Pylla. IX, 87. Bergicius nunc Actaeir l. p. 885. άέ Pisandro testo
Consi ranam Censet eudein Pie est sententia Ali retiti, p. 379. Notare agor.
raclides Eustath. p. 16l3, 28. Pythia X, 48. θαυματόν praeter necessitatem Rauchensteini suspicatur p. 79. Pythia X, 57. Alirens p. 146. formam Ἱπποκλέας maxime barbaram crimii atur. Igitiir lioc versu τον Ἱπποκλεῶ ετι reponit, tit est I)yth. XlI, 24. ευκλεῶ. Versia autem 5: υλεία τε παῖδ' ἐς Ἱπποκλεῶ ἐθίχοντες, ut Titorax cum ultero fratre
cornum instituerat. Diiod almitrium linum mihi calidius vid retii r quam probabilius lactum, impetra, vi hoc ali antico, ut PIRPAtione I a Curatius retractaret. Idque secit in Ad lend.P. 56u seq. displitatione uberrima. Licet autem nunc Conc clat reperiri similia nomina 'Iπποκλεα nostro opitulantia, ut 'Αριστοκλέας, γ*ικλίας, Πατροκλέας, tamen Pro Pindam Retate formam insole tutorem tu dicat neque eam a libris valde munitarn. Ex scriptoribus poni iis Pilitarctius certum exemplum offert, qtii Πατροκλέαν interlocutorem in dialogo de S. N. V. Illit,int; tintiquio leni inscriptionem carminis Ἱπποκλεῖ a grammaticis ex ipso carmine in imitatam esse pittat Alirens. Ceterum articuliin τ ὰ ν Ἱπποκλεῶ iniuria impii gnasse IIer annum
Pylli. XI, 32. Ioan . Gui I. I on aliis on iii lilaro bonae migis pleno, qtiem N o v li In Coit Fluri inscripsit, Cantat rigiae a. 1839. e lito p. 390. rqόν' - κλυταῖς coniuncti in et accipit et scribetulo exprimit. Pariter in Aescii. Clioepit. 641. χρόνω- κλυτὴ βυσσόφρων Ἐρινύς, iit sit Vetustate nobriis, Prisca. Sed tum 2ρο- κλυτος scribendi in foret. Nemea III, 4 l. Rediictii in oportebat Uετεννός, quum Vulgaris forma possime soranula sit. Ut a Gκότος σκοτεννός, κέλαδος κελαδεννός ceti., Sic a v1 τος φεφνιτός et ψεφεννός venit.
Nemea IV, 3I Scholi. Soph. El. 1026: ἐπηρεάζοντά τι καὶ
484쪽
Iathania III, 59. Rauchensteinius P. 31. Post ερπει commate distinguit. Isthmia VI, 51. not. Pro Batim. II. p. 176. lege Il. p. 186. Isthmior. D. IV, 4. ἐκτίσσατο &rinam inusitatam dixi. Nempe
Pindaro. Utuntur Eupliora o D. M. et Nicaenetus Parthenii Narrat. Arnat. XI. Hypo rch. D. IV. Rogaveram Bambergerum et Emperium, ni illustre migmentum excuterent nailraque fiententii in suam perscriberent. Fecerunt viri amicissim, quibus videntur Pi darica sic bene procedere:
τερας. Quid instituisti, ut littera ita te subdiiceres oculis hominum ruid, ut redderes seqq. Consideret lector. Mihi neque μῆτερμμάeων tam n tute dictit in placet et ζαθέας Ἀπους ab dubitatione vindicare quum scriptura librorii in tum Philo Armenius videntura Fr. ine. 44. God. He Onannus Opuscc. III. p. 217. non dubitatulum ait quin Pim arus άδάμαντα scripserit. Et video codicem P cum VI. exlii herε ὀδάμαν δ'. vel aio ἀνδροδάμαν
Fr. Ino. 81. ανακηκίει ex nutu librorum Bergi ius Adde ad. p. 885. Fri in c. 94. God. Herana tinua in dissertatione de Choro ea parum Aristophanis nuper edita P. 9. ita refingit: Tαν δείματο μεν υπὲρ πόντιον πορον Ἐλλας ἱερόν.