Pindari Carmina quae supersunt cum deperditorum fragmentis selectis ex recensione Boeckhii Carmina cum annotatione critica

91쪽

poeticani arteIII factitandam Convorteretur. Consuit, do poetia suis, Itonii nilius singulari deor ulu fit vorct ill trix liun ana evectia, qtitim inimi lilia sabulliri gestiem iit veteres ἰmieri, idqtio vel stolen pore, euin iaIII fabulamina Populari lina de diiu et heroibus Proventus Cessaret. Plerrumili qlle ut tem istiua generis salud Iariani fontenI Diisse earinina PDEtiir IIII ipso mi in , unde uti l omini- hiis vario interpretiindo, Exornando, deflectendo hutirirentiir, inti rati iiii v l e i in fili mina affirigendi licentia. facile aeniel inonitiis

σασα κηρία ἐνέθετο. οἱ δὲ ἔναρ φασὶν ωεiν αυτθν, ως μέλιτος καὶ κηρ οὐ πλῆρες αὐτω γεγόνοι τὼ στόμα. Similiter Pausanias IX, 23, 2: Πίνδαρον ηλικίαν ἄντα νεανίσκον καὶ ἰόντα ἐς Θεσπιὰς ἐρους ωοα καύματος περὶ μεοοῶσαν μάλιστα ημιραν κόπος καὶ ουπιος ὐπ' αυτοὐ κατελάμβανεν' ὀ μεν δή, ῶς εἶχεν, κατακλίνεται βραχὐ υπερ τῆς ὀδου' μέλισσαι δὲ αὐτῶ καθευδοντι προςεπέτοντό τε καὶ ἔπλασσον προς τὰ χείχη τοὐ κηρουρῖαρχῆ μεν Πινδάρω ποιεῖν ασματα ἐγένετο τοιαυτη. Adde prax ter v ratis . p. 9. Ictr. v. si aeq. Aelian. V. H. XII, M. Antipatri Epigminima AntI . Plan. P. 718. nr. 305. Iacoba. , quod emendativa sic exhibet E iustathitis 27. P. 18:

βρείων ὁπόσον σάλπιγξ ὐπερίαχεν αυλῶν, Ἀσσον υ περ πάσας ἔκραγε.σεῖο χέλυς. δε μάτην ἄπαλοῖς περὶ χείλεσιν ἐσμὸς ἐκεῖνος γα σε κηρόδετον, Πίνδαρε, σεῖο μέλι. μάρτυς ὁ Μαινάλιος κερόεις θεὀς υμνον ἀείσας

ν σέο και νομίων λησάμενος δονάκων. Neqtio vero ait Entio praeteret indit tabulae Picitan Neapolitana in re ii Risiaine adornatao Ine inoria, quae Est apud Iutili straturi Seniore in I inaσς. II, 12. P. II. Iacoba. Extra iniit pictor apes aduodes Dat plianti convolati tea in Odo iiiiiii in infantilliini in sacra laliri Inyrtiqtie fronditriis repositii in inello suis nutriti ruar τὸ μεν

γὰρ παιδίον ἐς δάφνην ἀπόκειται καὶ κλῶνας μυδδίνης, ξυμ βαλ- λομενου του πατρὸς ἱεροί τεύξεσθαι τοὐ παιδός, ἀφ' ἁν κέμβα- φὶ θεριούντος Iasii R. Ungerus Thel . Parad. I. p. I90. Reliqua vix serio scripsit. Tam Sunt nugatoria. Dis

92쪽

Ῥέας,'et quan sequuntur. Igitur pluranti upea n Itrivisse Pindaraim saltu tantiir; alii, qui in re lilii letii rem ad P miliat ilitaten qtianduIn redactura orant, maliteratnt per somnitIIn Poctae EaIn SP cieru clivinitiis cilii .itii inegs r utriuile, ut voluntato deoriin ad Pangenda earinina insti gallini filiaso Poetan declararent. In qui hiis signientia illitii nisaein per malo hulniit, cur de Pindaro talia fabulari veterit,us in ment In Venisset, hoc est de EO PODta, qui non tam ob nielli tam loquelae dulcedinen , ct Ian ol oa graindiloclii lilii et gloriέIre tiir ipso et esset in Itonore Iinu in lin. Noviiniis II ornem ira, Anacreont m. Erinnani, Nossidem '), alios Poetas atque Poetrias ut que ipsu In PlatonenI filiavi tuto sermonia alii Eliis riti uti fabellas provocasse; vide IV Q l E L er u lii ii I PIiilostr. I. e. Hi enitu ex illa virtute, Engyliantur pri inaria. Qiiod non cadit in Pitulariini. Dieam igitur, quid sentiam. Poeta per Carnaina saepe se mel nituero victoribufi ait vel Siluilit in Do oniata Aran mini aptam latiore

coinparat. Conser Olyn P. X, 4. h. III, 64. Ol. XI, 97. Nem. III, 76. Sed ne ex istis quidem locia fuisso conseturos fati illam erodiit eritia. Illud Potius dictum origi uem fatililao dedit, quod est D. ine. 163:M ε λισσoeευκτων κηριων

Ceteriam in eo agnoscas ingeniosam sui tilitatena Veterum, quod Ilaebis Thespias eunti vel circa Heliconem venanti illud acci-' Ea deni in Virgilium traiis tulit Grammaticus Anthol. Lat. I.

p. 365, 29.

0 Opiuabar aliqii amici aliud carmei in causa suisse, Cur veteres suavem Dar rutionem tu Pindaraim ipsiim re irent. Etenim

Didymus in libris ἐξηγήσεως Πινδαρικῆς apud Lactant. Itast.

Div. I, 22. nam averiit ,,Melissea, Creteii sium regem, Pram im diis sacrificasse a C ritus i ovos sacrorat inlue Pon pus iri tro luxisse. iiiiiiis cuias sitisse filias, Amul theam et Melissan , quae Iovem puerum caprino Iacte et ui elle nutriemini. U d Epoetica illa fabula origi noni sumpsit, actu lasse a P e S utque os pueri m e li e complesse. Melissam vero a Patre primam sacerdotem Magnae Matri cotistitutam, unde adhuc et iis item Matris antistites Melissae nuncupantur. Postea illam cogitatione in abieci. Nam Didymus ista uper te commentatus erat in locum utique ni poetae, qui μελiaaας Magnae Matris sacerdotes sigilat at . Eumque etiamnunc habemus, Credo, . in c. 26: Tαῖς ἱεραισι μελίσσαις τίρπεται. Quae verba equi dem non ex hymno in Proserpinam ducta statuo cum Boech hi O- quanquam eius quoque deae antistites id nomen gessisseCOI Stat; V. Prelle r. de Cerere et Pros. p. 58. - , Sed ex hymno in Magnam Matrem propter expressa verba Di l mi.

93쪽

sico eo detii pio SOpli ista, videndi IA PIato Priitlig. P. a16. E. Lacheti P. I80. I . Et radi liii ad Eustulit. P. 20. continen Oriiti. Nostris tu, in iiii latia forsitan nitrii lii Io videlitui'. quod Puulat euruuli utilis ait pocsin facti itu et naturii Vel si e disciplinii illi oratiuiitiligi iisso triuilint. veteres. Sed ii desinent miratri, si minii iura

instrat Enili iliget nila erat a Peritia. viiiii quoid vel ilialecta limina tradi a magistras debuisso non inepte statui videtur. Exu nda quippo fuit piitria dialectus et vulgaris ferino a sublinuor .POE sia volatu procul arcendus. Λddisei dobotiat illud dialector uitatem perum entlim, quod altiorein poesin unice decere videbatur

Uberius liaec pertractavi in c o In m e ni ali b ii e da L as o Hermionensi, ouae praemissa est Iii dici sclioli. Gottinaens.

94쪽

LXXII versvnx raptain sana B tamen rationis frenis sapienter compelle rent. Veli iti InviIioriin ISus narrauit lupio genua ab Epica Poesi diversiani disciplina nionstriirula fueriint. Ipsi ius poeSis lyricae regulTIA UIiis lana et normas neinini Ini aniliis exstitisse ipsa Pindari carmina aperto Indi crint. Identide nI poeta PIOAilam τεθμους CDHIHI II Oriit, qtilla is inservire delacat, vel iiii Neni. IV, 33: τὰ

mina gilai Diauu n editate cona ponere μαχανὰν suarii solet dicere et qiuanto cuim attulio Oxpolire solitus sit VIantavio culm arto Et praulentia per paries deduxerit, Disa enii Potisfiin lim opera egre

ni nos gi Ioa ἐργάσασθαι ilicit. Compositione ut veri omni ut tinctos

factarn ἐπέων θέσιν iiii OIymp. III, 8.; opo Musa o splendidos musicos Inodos excogitat OI. III, 4r νεοσίγαλον ευρῶν τρόπον ρει φωνὰν ἐναρμόξαι πεδίλω Ἀγλαόκωμον. OI. VI, 86r ἀνδράσιν αἰχματαῖσι πλέκων Ποικίλον ὐμνον. Ipse PDeta aingulas

quis a diis concessuo et itigenitae excellentiae pretiodicator disertior miis denique Domini, ellii discendo acqlurere Connientur quod

naturi, negasset, despicientior I Gφὸς ο πολλὰ ε&ὼς τυῶ ' μαθόντες δε λάβροι παγγλωσσία, κόρακες ῶς, ακραντα γαρυετοναῖς.προς ἔρνιχα θεῖον. Olyni p. II, 86. N δε φυρ κράτιστον ἄπαν ' πολλοὶ δε διδακταῖς 'Aνθρώπων ἀρεταῖς κλέος προυσαν

95쪽

ἄλλox ἄλλα πνέων Ου noe' ἀτρεκέi κατέβα ποδί, μυριῶν δ' ἀρε- εαυ ἀτεχνῖ νόω γεύεtαις Νem. III, 40.ψScilicet idem tanten con cellit disciplina insitana naturale bonitatena conforniam et nil sisti gatim persectionis evelli posse. Ol. XI, 20: Θήξαις δέ κε τυνουάρετῶ ποτὶ Πελώριον ἡρμάσαι κλέος ἀνὴρ θεου σὐν παλάμα.

I ii ultimis circa vi g Sin urn, Puta, ann IIII aetatis sitito Tlielu sre t v x eum aina P ingebat, sed lit Boeotia tέlinen auia non niἔieno pere satisfaceret. Citim Murtiit B poetria certamen aul, isso a Initis: Tanagraea Corinna, Clitus carmina time lierou amina falni lami in Boeotia dontesticarunt ninterie in haliel, ant, ol, Irgavit luto Iescentulliin μη ποιουντα μυθους. Cuius reprehensionia ea vis fuit, ut continito isi ut deliqliisset reparii re conaretiir; sed, tfere si, ni o lii In ea in re ex Etlel, at . Narrait Pliitare lilia de Glor.

Atti . XIVtin Kόριννα τον Πωδαρον ὁντα νιον ἔτι καὶ τῆ λπι- ότητι σοβαρῶς χρώμενον ἐνουθέτησεν ώς ἄμουσον ἔντα καὶ μῆποιουντα μυθους, ὁ τῆς ποιητικῆς ερνον εἶναι συμβέβηκε, γλώσσας δὲ καὶ καταχρῆσεις καὶ μεταφράσεις κH μέλη καὶ ζυθμους ἐδυσματα τοῖς πράγμασιν υποτίθεtαι. Σφοδρα Ουν ἐπιστῆσας ὁ Πένδαρος τοῖς λεγομένοις ἐποIησεν ἐκεῖνο τὸ μέλος γνηνὰν ξ χρυσαλάκατον Μελίαν κτλ. v. Ityn n. D. I. .

ράσας καὶ συμφορῆσας πανσπερμίαν τινὰ μυθων δ Πίνδαρος τὰ μέλος ἐξιχεεν. Eodeni tetidit Utii Metr. V. 9 Reqq. r δὲ λιγυφθόγγων ἐπέων μελέων θ' ὐποθῆμων Ἐκλετο δῖα Κόριννα, θεμ εἱλια δ' Απασε μυθωνTὁ πρῶτον μεtὰ την δ' υγαθοκλέος ἔμμορεν αυδῆς, ορ ρά τέ οὲ κατέδειξεν οδὸν καὶ μέτρον ἀοιδῆς.

Sed violi Agutiloclis itistit itio non post Corinnae monita collocat auctor, in eo laps is videtur eoniecturi . Id Itine cognosce. Et viri Corinna non in eo gula stitit, ut Pili iuro nituli elim tisain trivi in m H tonari eniII ret, sed Dalle Patrii sernionis uiuunt iasinia, ni Inoa est mulier illarii in , son an aerarionis Pindariet a Boeotor nn millecto alienum elimqtio Attica consuetudine sumitti ui non aequo an lino tulit. Menior alnte Eurn in reni testimonilini Selaol. Aristopli. Ach.

726: Ἀγοραζε ιν' ἐν αγορὰ διατρίβειν' 'Atτικῶς' ὁθεν καὶ ἡ Κόριννα ἐστὶ του Πινδάρου χττικιστέ' ἐπεὶ καὶ ἐν τρο πρώτω Diuitiaco by Coos e

96쪽

LXXXIτων Παμενίων θρῆσαxo etῆ λέξει δ' . Corri moriun verIioriin emendationem misti a tentavit Pier sonus ad Moerid. P. z0., Iicet Praeter Boec Ichium ad Parilien . D. I. Bern 11 araly ad Suid. a. v. Kόριννα P. 344. et G. Din dorsi In Pro Ceria acce- Perint, hanc: ή Κόριννα, ἔτι δὲ Ο Πίνδαρος ἀττικlζει. Mentem

Scholiastae Prainust sagaciter perspexit Ia c. Geelius, elu In honoris causa non ino, in literia nuper ad me datis: ,, ἀγοράζειν, inqliit, ,,vertum Atticum ESt. unde Corinna Pindarii in reprehendit, mi ut Atticiun vectum iid misias t. Verba non Praestor videnti irtatnen ita fere restitui posse r ἔθεν καὶ ὐ Κόριννα ἐπιτιμῶ Πινδάρω ἀetικίζονra. V Stinii l hinc apparet CDInΠION furtu u poetani esse a Corinna Allienis reveramn Tlielaus. Quamiliam non n geruveI ante illitii tenipua Corinnao praeceptis Iocurri filisae. Ala ea dein Poetria Pittilariis aliquando in Certamine Poetariun cuietus est, si quidern uuisimus Pausaniam IX, 22, 3: Mρίννης, η μόνη δ' ἐν Tανάγρα ἄσματα ἐποίησε, ταυτης ἔστι μὲν μν μαμ περιφανεῖ τῆς πόλεως ' ἔστι δε ἔν τω γυμνασω γραφή, ται-τIα την κεφαλὴν η Κόριννα ἀναδουμένη τῆς νίκης ενεκα, η Πίνδαρον ἄσματι ἐνέκησεν ἐν Θήβαις' φαίνεται δέ μοι νικῆσαι τῆς διαλέκτου τε ε εκα, οτι ἐδεν ον τῆ φωνῆ τῆ -ρίδι, ῶςπερ ὁ Πίνδαρος, ἀλλ' ὀποια συνήσειν ἔμελλον οἱ Αἰολεῖς, καὶ ο τι ἐν γυναικῶν τῶν τότε ῆδε καλλίστη το εἶδος, ετ τι ἐπὶ τῆ εἰκόνι

δεῖ τεκμαἱρεσθαι. Quili Iules victuria fieri Ut Suidiis s. v. Kόριννα:ἐνIκησε πεντάκις, ῶς λόγος, Πίνδαρον, ubi dii ibitina esse potest, vini in ώς λόγος ad πεντάκις soli In nn ad universana fauiain por- tineat. Rea ipsa per se Italiae incredit ilis, Red in sola turnen coniectitrix videtur Posita sitisse vel Pausaniae tabulae pictae ornatii ni explicantia vel exegetae Tunngruci do in stiluin Poetriatuvicto Uieliano vate nobilitaturi. Etenitu Vereus supersi in t Corinnao ipsius, mi iluis II vritatu ellicat, mi Oil Intulier nata cor tarnen citHI Pindaro non detrectaverit; cf. Corinnao D. 12. Deia

At ut ConfiteanIur ver Im esse, quod Ive Icherua illius narrationis integritatem vindicans in docta de Corinna disputation Creugera Meleti. II. p. 10 aeqq. inserta observat, non Eoadoni Ravennas post διατρίβειν addit ἐν ἐξουσία καὶ πα Φησία ἐστίν, quae verba male reliquis interveniunt, cum spectent ad Aristophanica: ἐνταὐθ' αγοραζειν τοῖσι Πελοποννησέοις ἔξεσeιν. Idem codex verba 'Aττικῶς - τῆ λέξει prorsus ignorat.

97쪽

LX IInoa se omnim a laoias, utque Corinnam aliquando eum discipulo auo rei tamen non destigi e concedanitia; tu ad certe explodenii aut iii dignu in tantis Poeta, masci nugator Aestanua tramini ait Vari .

IIiat. XIII, 2b: Πίνδαρος ἡ ποιητὴς ἀγωνιζόμενος ἐν Θήβαις ἀμα

θέσι περιπεσὼν ἀκροαταῖς ἡττήθη Κορίννης πεντάκιρ. Ἐλέγχων δε εο ν ἀμουσίαν αυτῶν ὁ Πίνδαρος συν ἐκάλει την Κόρινναν.

Qitain inscetaru Ii istoriolatu a male annis grananiaticulia ox ita Iocia extortaIn Esae, cpii υν Βοιωτίαν Proveriti iuui langunt, quovis pignore contenderiIn. Cf. Ol Inp. VI, 90. cum Scholiis, qtiae unomini D. ditii T. 9. Ita deducuntur ad reliquos poetas, tindo profecisse Pindarim volunt veteres. Quern quod in Inagnificentita Orittivilia nonnihil ali Aeschylo uitii iiiiin ferires, videtur id ni a suspicio grauianaticortirn EM , lilii et aequales eos vixisse et in omni genere germonia multa comΠ1 inia lxul erat scirent. OInnino magistrorum

et discipiilomini vinculo man Inatici antiquos poetas et acriptor a eiusdein aetatis sin i limin indole constringere armant. I idern καὶ Σιμωνίδου ἀκουσαι Pelli ibunt, V. Eustalli. 25. P. II., P1t mi id uxiana tuni gloria liniui vulgari normit, cuni Pindarita in cunia vu-giret. Nomio instilae veterea et praeter sulem, ni odo ulIllitora cogitationein den Pg ria. NaIn Sinioni deni, qui in prantia et Grae

ostendi e Par eat credere. Pitidarma vel Atlienia viderit vel Delptiis et Olympiae vel in allia ludormin sole initiva. Sed seri non poterat, ut Simonidea ad crescentem ingeniosissimiae iiiii Iaiadem quiesceret: eriit enirn in eo avnuna cupido gloriae nec HIII1Or Cura quaeatua ex poesi aua rediindantia. I in laetio credimus, quod natrii iit veterea, Simonidem sibi non ten Pe Tasge, u Per Carinina oblisiue aemulum carperet; vido Pr

Iegg. Simon. Coi P. XXX se. Nequo ea, quae Scholiastae Pindari in opinicita hic illic in Simonidem iacta loquuntur, Prora is tanquam

insana conuuenta repudianda sunt, modo teneas rixartim anter Itri D que agitὲ tari in nisu loria in ad posteros Propugatam non

ubique recte in interpretatione poetae esse ad Purina Focatam. Adde, quod causas discidii non tam in rebua frivolita atquct humili tuta et tantia poetis indignia quarti in diversitate naturae atquis artis laticae positas fuisse quaedain vestigia fidem faciunt. Talia in earminimia suis tinpugnare ivricia poetia moria fuit. Sic Laai literam aignia ex dithyrambia auia proscribentia dimoueanugas tu ere risu Pindarua diui 3 r. D. 5.; sic idem Simonidia ur-Diuitiam by Cooste

98쪽

δωσι, καὶ τον τούτων δημιοτργόν, ον ἀριστοτίχναν παtέoαλέγει, τον και τὰς π0οκοπὰς καe' αξίαν εἰς θεότητα παρεσχημμένον. Alii ea potissilii irin loca Pindari, qua sunt de vita post

mortein futtira, a I vili agor omini de 'ictor IIn fonto suxisse a Uteantur, ulli ad nivsti ea in discipliniin Orphico mi in illis vetii stiorent confugiunt. Illitii certe IIaluti iii iuri DPus cfit, tIt Et a iii anilia I ythagorae istos lain asseclas di8iecto sodalitio suo ex Italia profugos adisso Bocotiarn, UIOrti ira fit nil ulratii te sua do-gillat i edoctus sit i 'indarus. Onanino mino de vita beatori in cecinit poeta nec inita cerino ciuiliadaiu scholas pli ilosopli rurn

mi Os ατελῆ σοφίας καρπον δρέποντας vili pondebat illa notato

Propria erant, tinnio diidun illapienti inii cuiusvis inente volu tata, nee ita coInparata, ut in una in uti ii HI RI' EcienI Persuasi nis iurasso Poetnni dicas. Et EniIII opiniones stilia ad Eor Ilia, qtii I, iis carmina sua destinabat, opination a reliWionesvo a corn-rnodaliat sin illo mini. Sic tena poribus serviens D. Idit n.31. Elysii Ilo inerici suavitateni adli utariit, cui D. 4. In ton paucilosin adiungit; ullas vires an init Inque nioresque vitreoa Ddiicit in ustra

nigroquo invidet Orco, alias Orci tenebriis non invidet in ortuis. Cf. Wole cor. Mus. RIten. ISM. II. p. 121. Adeo silai non conatat poeta. Coiiserendi fiunt illii line Cruti Eritia Piri triti, iii milit L o heckius Aglaopli. P. MI seqq., Η MI Idis. Ilifit. Plii Ios. Graecor.et Romanor. I. p. 88 seq., Urelle r. de Cerer. Et Pro8erP. P.

99쪽

Haec de praeceptori , iis et disciplina Pindari dicenda lia tui. Nunc paucia complectuntur poesia Pindaricae initia atque pro gressus. Et hJmniina quidem illuri oti myuxorem profusionem a Corinna notatum grammatici tanquam primi in praecocia ingenii fetum agmen thymnorrem tollectionia ducere iusserant. Ex imo antiti trissimum Carinen eat Puth. X. Olvia p. LXIX, a. a viginti annom in adolescente Hippocleae Pelinnaeenm diaulo inter puerou Pythiis ludia victori scriptum, in quo Praedarn tamen ex Ihermutia eopiae vestagia residere ipso BD BCk1 tua concessit ExpII.

p. 330. Sequitur eRrinen Pyth. VI., quod annos XXVIII. nati Xenocrati Agrigentino Por filium II rasybulum currit Pythi victori seripsit OlymP. LXXI, 3. OInnino ex tabulis chronologi- eis Boee Ichia intelligitur, priora earinina epinicia Pulli tomina solemnitim victoribus dedicata suisse, unde obsera ea Delptile itempli Delphicique Apollinis sacrii Thebania vieina in excitandam

eonformandamque Pindari familiatem poeticum aliquam vim exercuisse. Immis Veri, ET Rntiqtia Delphomini lingua Pindarita pariter atque Hesiodus quasdam dialecti Proprietates assumpsi sa videtiis; v. Ahrens de Dial. Dor. p. 317. Delphico deo quam eoniunctus Per omnem Vitum manserit, insea scripsimtIa. Vixit Pindarias et aetato. quae ut ali epici raminis simplieitate paulatim desuescebat, ita a res tono deorem hiatuiquaquam degeneraverat. Nec Teterea poetae I vrici ex despicientia deorunx religionumque profanation B sibi IaudenI accrescere opinabantur. I in Ino ut timisque deos n lixitne coleret vetiistisque goniis aua heroi in praeconia alia dederet, ita popaearibus suis erat acceptissimus. Ea rnena Pindari, ut quae do dita heroibusque falaulae hominum ferrent cum fide atraciperet, nisi quod ea procul

esse voluit, quae deoriIIII sanctitati Parum convenirB viderentur.

Ipse profitetur: ἐστὲ δ' ἀνδρὶ φάμεν ἐοικος ἀμφὶ δαιμόνων καλά.

Quapropter ea Potissimum ex mythia deliinavit, quae moralem usum habitura essent. Neque illa de deor In sanctitate Persuario ad ostoniationem ariumpta, sed medullitus inalta fuit u puero, quem quidem vel nascentem lienigno respBxi et Apollo, re enui natum, ut eximie fingit pictor apud Philostr. Senior. Imam. II, 12. , Magna mater honorifico aaluta et et Pan eum Nymphiae loreaa dueendo honoravi et . Nimiriim ita numinibu E Pruct

ceteria addictum fuisse ait ipse Pyth. III, 77r

100쪽

Ματρέ , ταν κουραι παρ ἐμον πρόθυρον συν Πανὶ μέμον- ται θαμὰ Σεμνὰν θεὰν ἐννυχεαι. git ite iam ante Olymp. XVI, 3. , quo Pertinet IlIud earmen, Matri Μagnae delubriun sacraverat Pindama. DE PIa rountem arta explicemus, do interpretatione veri DNIIn incendum est. Duplex enim Ioel interpretatio prostat in Scholita nec nostria interpretibus convenit. Alii magnam Matrena una Quin Pane Ee1 heatam intelligunt a virgiliit ua Diebania Per m steria noctu actu; contra alii Μagetium Matrem a Pane cum NyInphia ivneto cantata I defendunt. Priorem sententiam Dia aenius amplectitur, altera IV e Ic vero ad Plii lostrat. p. 465. omnea hahere numeros veritatis visa est. Cui Proraua assentior . Quippe vel collocatio vectomun suadet earn interpretationem, quae κoveas a Pan non vivellat. Νymphae autern quod noveῶν aPPellation si inplieiter designantur, ipsa Coni Iuctione cum Pane reeto intellectui

prospectilin ivit poeta. Similiter Theodoridas Antii. Pal. VI, 156. Leonid. Tarent. Epigr. IAI, 4. CVIII, 3. Meine c., quem vide ad

moeriis Bygantiae ver a in Deleetii Epigrit in . P. 100. Neque vero virg nilaus Thebania decori in fuerit noctu Parthenia vel Metroaca in honorem Deae cantare; nee illud iuro in hac explication vituperatur, UIOd Nymphae commercia cum nimici s ionii ni rixa lociscime detrectent. Ininio eum ipsius deae in monti-hua saltibusque Coli solitae sacellum in urbe exatructurn esset, ne Nymplias quidem sua erat tirheria refugere, noet I vliden , quo tempore Cum Pane Choreis ludere consuessent. Postremo tabula pieta praeclare huic sententiao sivetr ἐλέγοντο δε καὶ praetera onurn t Vre Pan turn in delubro Rheae concussorum αἱ μμφωιχορευσαέ οὶ καὶ ἀνασκιρτῆσαι τον Πῶνα. Et paulo postr νεε καὶ

Pan tanquam μεγάλας θεου κνων παντοδαπὰς Matrem e mitatur. Quorum numinum Cultus Pindaro domestieua utraim, quo Philostratus vocat, R Iuuiori triis Poetae traditus fuerit, an, quod Sinoliuatae testantur, Ceriam aliquam Oh causam ab ipso dBuium institutus git, frmure non ausim. Νarratiunculas variae

exstante Aristodemi in Scholi. Pylli. III, Iaz. haec sunt: 'Oλυμπιχον - τὴν διδασκόμενον οπὸ Πινδάρου γενέσθαι κατὰ τὸ Ορος, Dπον την μελέτην συνετέθει, καὶ ψόφον ὲκανὸν καὶ φλόγα ἰδεῖν καταφερομένην. Tον δε Πίνδαρον ἐπαισθόμενον συνιδεῖν --