Byzantinai Meaetai

731쪽

ἀειποτε εἰς τὰς θριαμβευτικὰς εἰσεχευσεις αυeoκρα-ρων τε πι

734쪽

θαρχυ απέβησαν μάταιαι υ ερεπάρως - μὲν οθάριον μηρεσε δηλοτηριω την δε ραίαν, καὶ ἀνδρειαν καὶ συνετην συγγόν - δελαῖδα ἐνέβαλεν εἰς δεσμωτήριον in M, ἐπὶ προφάσει θρῖσκεπτικῆς τινος περιοδεία.o Oθων εἰς- ην ταλlανεωεμρησεν, η ἐννεακαιδεκέτις δελαῖς, ἐκ της εἱρκτῆς ἀποδρῶσα,

κατέφυγε προ αυτ ν, στις, εἴτε δια πολιτικους σκοπους, εῖτε υ

735쪽

eto λοιπον βίον ταλαιπωρουμενος καὶ περιπλανώμενος, ματαίως παρακινῶν του Γραικον αυτοκράroρας, τυ βοηθήσωσιν εἰς την ἐπανάκτησιν ζ ηγεμονίας τov.

πόλεις αινίττεται βεβαίως τὰς τῆς ' μαἰκῆς πολιτείας καὶ Πενταπόλεως, σας δηλαδὴ ὁ Πιπῖνος καὶ ι μιτ αυτὸν ἐσφετερίσθησαν, δωρησάμενοι τω Πάπα, η' Πατριμον, os HrIob Πέτρου φράσις δ ἐοῖσα, ὁτι οἱ Γραικοὶ τὰς ξιώσεις αυ- τῶν ἐπὶ τῆς χωρας ἐκείν ς εἰσετ δεν ἀπεθεσαν Πω δὲ πολλὰς παρανομίας καὶ βιαιοπραγίας ὁ πιθων ἐν ργησεν, εἰσβαλὼν θν

Oθων Rima in Voniens injurias Domini Papae graviter in aut toritati se Floris parsim sillis partim a iiDulis, variisque puenis et alii nni in liti irit, ii luili ea vitu. Ως δὲ πρὸς την φράσιν,ὁ

736쪽

πιστευθη τὰ μὰλλον δυσοικονόμητα το πολιτείας. τε, διὰ δίκης ἐμμαρτυρου καὶ σννοδικῆς ἀποδείξας το Ἀωάννην ΙΒ'. δολοφόνον, ἐπίορκον, ἱερόσυλον, προδότην, αἱμομί- κτην, τέλον ἐπιστήθιον του διαβόλον, προσνωνητην eos Bιὼς καὶ της Ἀφροδέτης Ael. Cunt T. s. p. 48 ,

μεταφράσωμεν κυριολέκτας τὰς κατὰ μέγα μερος δικαίας, ἀλλ' υπὲρ πάντα λόγον αἰσχρὰς κατὰ του Πάπα κατηγορίας του. 254 UI Pώμη καὶ ἄκασα η τω Ποντίφηκι ἀνηκουσα χώρα θον πραγματικῶς ποπεσε τη τυραννίδι της ἐμπειρον μεν, άκοχάστου δε εοδώρας καὶ των α ἀκολαστοτέρων θυγατερων αὐτῆς Μαρωντίας, καὶ Θεοδώρας, α η μὲν πρώτη Θεοδώρα δεσποτικῶς ζ ' μην κυβερνησεν ἐπὶ τριάκοντα λη, τε καὶ τον ἐραστην αυτης ωάννην Πάπαν ἀνηγόρευσεν. - Μαρωναία γενετο σύζυγος το Μαρκίωνος Ἀλβερίκον ἀλλ' υπομιχείας κατασπιχωθεῖσα, γέννησεν ἐκ του Πάπα Σεργίου Π. υἱόν τινα, δν ἐφεξῆς ἀνυψωσεν εἰς το Πακικόν αξίωμα υ Ποντίφηρ υτος, ὁ καὶ ψευδοποντίφηρ π το Βαρωνίου καχούμε νος, ἀνομάσθη Ἱωάννης IA . Θανόντος δε του Ἀλβερίκου, Μαρκοντία, ἴπως διαφvλαξη 'ν ξιδιασθεῖσαν ἐξουσίαν, συνπφε γάμον προς Γύao Guido Μαρκίωνα οσκάνης Ἀλλ' οἱ νεόνυμφοι, μὴ ἀνεχόμενοι την καταδίωξιν του Πάπα μάννου . του λαβόντος ποῶ χεσεις ἀθεμίτους μετὰ Θεοδώρας, μητρος

νης αρωντίας , συνελαβον τον Πάπαν, καὶ μετά τινα φυλάκι- σιν ἔπνιξαν αυτὸν, ς αδεται, δια προσκεφαλαίων Ῥέωρος τosnῖδου θάνατος πολλὰς ηγειρε μετ' ὀλίτον υπονοίας περὶ δηλητηρίου. Συνάψασα δε καὶ τρίτους γάμον η Μαρωντία προς Ουγοντος Προβέντσας, τουτον κύριον Ῥώμης προσεφώνησεν Ἀλλα ἐα- πίσας ὁ τριτος σύζυγος τοὐνιόν της Ἀλβερικον, ἀπεδιώχθη καὶ τότε οἱ P Ho miεὐήυθμισαν την πολιτείαν - tῶν πρὸς το ἀρχαὶκώτερον, πάτους καὶ δομάρχους ἀντικαταστήσαντες. αββ υ ιουπράνδος ἐναργῶς εἰρωνευνται τους Γραικους, οτι καί τοι ἀποβαλόντες την πραγματικην τηε μέσης ταλίας

737쪽

αχλως πως ἐδίωξιν οὐδενα, βεβαίως. II 4- ad se z- ραικῶν, κράτος ἐξέλιπεν ἐν μη ae ora Ovr τὰ δονικὰ της κωνσταντινουπόλεως ἀσχολοῖνται-uo περὶ Παπῶν η παρεμπιπτόντως, καὶ ως ἐκ περισσos, ἴτε μεῖς γινώσκομεν πῶς τὰ δικαιολογήσωμεν οὐ πρεσβευτο την αἰτίασιν Πιθανώτερον, ὁ Λιουτπράνδος ποσημαίνει την διὰ των γεμόνων Καπύης, Σαλέρνου καὶ Βενεβενδο ἔμμεσον κατὰ Παπων ἐπενεργεια του κηφόρου Γνωστὸς δὲ υ πόλεμος του vo IB . κατὰ των υπoeελῶν τούτων της Γραικικῆς αυτοκρατορίας υλλως τε, ἔστορία της ἐκλογης, καθαιρέσεως, καὶ θανατο των Πακῶν της .Hκατονταετηρίδος γεμε ἀκαταστασίας καὶ ἐγκλημάτων.

των Γραικῶν ἐπεμβάσεως, σν σχεδὸν σιγά καὶ η ἀνατολικη. 257 Oθων θριαμβευτης εἰς μην - τρίτον εἰσελθῶν, . καὶ τους δημοκρατικοις ἐχθρους αὐτου καὶ του Πάπαυωάννου πατάξας, ἐπεκύρωσεν ἐπισήμως τὰ του Πιπίνου, Καρόλου, καὶ Αοθαρίου φιερώματα, μη ὀνομάσας, μως διακριδον, αφιεράματα αυτά. κατὰ Βολζαῖρον ἐπέθεσε ἰν τω ἐγγράφω τηνὲζ ς ἐπιτυχαξιν - πιφυλαττομενης της ημετέρας ἐξουσίας της το διαδόχου μας, καὶ τῶν ἀπογόνων μαρη πι πρῆιις ἐγράφη χρυσοῖς γράμμασι, καὶ πεγράφη παρὰ επτὰ ἐπισκόπων πεντε

258 Λεοντας, leones ωνόμαζον τω καιρ ἐκείνω τους εὐρώστοvς καὶ γιγαντιαίοvς ὀπαδον τῶν πρεσβεων, η στρατηγῶν υπολληκάρια ταυrα πρόθυμα ησαν κατὰ πῆσαν περίστασιν ἡ συνέλθωσιν εἰς δοκιμαστικην μνωαrίαν, πως διὰ της σωμα

738쪽

nox t terminos bello in ea nato quo asgi assim sit, ex p in Amici eramus, societa lauritu india solubile in nuptiis in tarpositis sacere

739쪽

ningua alie regni osse eela l. MI των σπουδαιοτέρων,

και δυστυχῶς σκοτεινοτέρων ἄμα περιόδων της Πρεσβείας Περὶ τίνος χώρας ὁ λόγος Αἰνίττεται ὁ Αιο-πράνδος την χώραν, ης τὰ μεθόρια παρανόμως ὁ πιθων διέβη, τουτεστι την Αὐαβρίαν, καὶ περιεκτικως τὰς ἐπαρχίας λαοῦ της μεσημβρινης ταλίας ς

740쪽

η ἐθνικὴ των Ορωπαῖ- γενων του μεσαιῶνος διάκρισις κατίλόγον ἱστορικῆς παραδόσεως, τον αἰσθήματος πατριωτιπυυ, καὶ κατὰ λόγον γλώσσης, Ἐὰν ὁ Ουτως ο Λιουτπράνδος ἐννόησεν, Δ δια πῶσαν πιθανότητα νομίζομεν, και ς συπεραινομεν προσέτι κ τῆς παρακειμένης φράσεως ἔνθα λέγει προς

το Νικηφόρον non gratiam, sed impotentiam adseri is domino meo, quod post Italae et Romae aquisitionem tot annis omi terram Imp. lui3 tibi dimiseritu. ἐὰν λέγομεν δὲ ἀπατώμψα περὶ τον ἀληθιν, ἔννοιαν της ἀνταπαντήσεως, ουδέποτεῆλθε του στόματος του ι--οάνδου λόγος ὀρθότερος, δικαιότερος ἁρμοδιώτερος Αιὰ γὰρ της φράσεως ταύτης ὁ Λογγο- βάρδος πρεσβευτης ἐρμηνευε σαφῶς τα υσιώδη γνωρίσματα των δε ἀσυντάκτων κνὶ -γκενών- δρωπαῖκῶν ἐθνοτήτων. Oρίζει τον τρόπον ἀρτιας τινος διακρίσεως, και , της ψηλῆς της Γ ἐκατονταετηρίδος περιωπῆς ἀναφαίνει καὶ προσχεδιάγι συμπάνω προς - ς κανόνας της ἱστοριονομίας την πολιτικὴν γεωγραφίαν των ἐθνῶν, την προσήκουσαν ροθεσίαν κάστης ἐθνικης οἰκογενείας. ἱ δ' ἐξάγεται ἐκ τοιαύτης φιλοσόφου ἀρχῆς:in rivo Iro Mων ἐθνιομον, ἰδίας δηλαδὴ πατριωτικας καὶ θρησκευτικὰς παραδόσεις, και αλοῖν γλῶσσαν ἰδίαν, αυτοδι- καiως ἀναγορεύεται εἰς ἡγεμονικην ρων Ἐθνους, πριστάνει ἐν τω ἄτλα- της Εὐρωπαῖκῆς στορίας μίαν ἐονότητα βιώσιμον, κατὰ λόγον της ἰδιοσυγκρασίας της θῆττον η βράδιον οναπτυσσομένην ἐντος των νεωγραφικῶν πτῆς ὁρίων. ραπροσδιορίζων ὁ Λιουτποειδος το ἐθνισμον καὶ την γλῶσσαν λοημεια γνωριστικὰ κάστης των Οἰκογενειῶν αυτῶν, καὶ ῶς γνώμονα - της τουτων γεωγραφικῆς περιφερείας, προδιογραφει ἐν πνεύματι οντως διαβατικῶ4ὰ Ορια της χριστιανικῆς Ελλάδος ναὶ της ταλίας, των δύο τούτων διασεμων ἐθνοτήτων οὐ μεσαιῶνος, ων ν ἱστορία ἀπογινώσκεται, ὴ παρερμηνευσαι. υτοκον ἴσως ὁ θελιν εἶσθα να ρετάσωμεν λ ε περισσου, μέχρι τίνος ἡ γλῶσσα, τῆν ὁποίαν ὁ Λιοπιπράνδος προσαριθμεῖ

ἡτον εἰς τὰς μίρας ἐκείνας ταλικὴ καθ' ην χομεν σήμερον γνῶσιν της ταλικῆς γλώσσης κατὰ κόσον δ' ἄλλως τεχ λληνικὴ ἐμότης, τις περὶ τὴν αὐτὴν ἐποχὴν εἶχε διάλεκτον σχεθονῶ κρατον βεβαίως δε πολλῶ μὰλλον τῆς Ἀταλίδος ευρυθμον και