장음표시 사용
201쪽
De scriptoribus veterem Geographiam ac Chorographiam illustrantibu S
Studii antiquitatum diuisio et partes. I. Archaeographia a De. Sponio descri- . pta, diuisaque octo capitibus. 2. Vt in Historia se in Antiquitatum studio Geographia vetur et Chronesogia neutiquam omittendae. 3. Geographiao sacrae et de terra sancta ac Hierosedima scriptores veteres ac recentes. 4. s. Geographia Nubiensis . Abu eda, etc. 6. Antiqui Geographi Graeci. T. Latini. 8. De Tabulis Geographicis. 9. Geographia vetus civilis per compendium a recentioribus tradita. I O. Eadem plenius et uberius exposita. I I. Parallela veteris et novae Geographiae. II. Lexica Geographica. I 3οῦ Scriptores qui certas regiones Deciatim persequuti sint, et de Geographia medii ae sequioris aeui, quae magnam partem adhuc EIustranda desideratur. Di ulter id fieri posse nisi recens Geographia plenius et aceti ratius tradatur. ibid. r4. I S. Geographiae veteris Ecclesiasticae scriptores, et Not, riae Episcopaturim. 16.
Ρhilologia atque humanior eruditio, de qua praeclarae Io. Woweri de Polymathia, et Gerh. Io. Vositi de Philologia Commentationes exstanti praeter Grammaticam linguarum cognitionem etiam alias disciplinas humaniores, ut artem dicendi et Poeticen, inprimis vero Criticen siue saeuitatem judicandi de omnis generis scriptis, Veterum praecipue, genuina a suppo. titiis, lectu digna ab ineptis discernendi, eaque emendandi et interpretandi, ambitu suo complectitur: quae postrema vi accurate fiant, opus est non mediocri seientia Antiquitatis, qua destitutos nihil in priscorum scriptis videre, et e nostris moribus veteres aetates iudicando passim hallue inari certum est. Antiquitatis autem cognitionem ille demum sbi comparasse intel igitur, qui praeter Historiam veterem, tum sabularem illam tum veram huiusque pax. tes ciuilem, ecclesiasti eam, litterariam et naturalem perspectos habuerit ritus moresque veteres, sacros, politicos, mili rares et priuatos siue oeconomicos, quique in monumentis antiquis probe sit versatus, ac praeter libros ediatos consuluerit etiam et cmn iudicio consulere possit Codices MSS. tran
202쪽
uerit numismata antiqua et Inscriptiones, diligenterque eontemplatus si aedifieia siue rudera antiqua et instrumentum priscum omnis generis, quantum temporum hominumque iniuriae reliqui nobis secerunt, aquaeductus, amphitheatra. arcus, statuas, columnas, obeliscos, pondera ae mensuras, toreumata siue tabulas exsculptas, opera Musua, gemmas, lucernas, Vasa et quie-
quid supellectilis antiquao ad nos peruenit et aetatem tulit. II. Iacobus Sponius V. C. in praefatione ad Miscellanea eruditae Antiquitatis, notitiam antiquorum quae iam dixi monumentorum appellat A ehaeographiam, eamque distinguit in octo capita, de quibus nec alienum ab hoc lo eo nec iniucundum aut inutile studiosis erit verba doctissimi Viri eo-gnoscere, quum in singulis praecipuos etiam Auctores laudet. Ita vero ille: ARCHAEOGRAΡHIA est declaratio siue notitia Antiquorum monumentorum, quibus Veteres, sui temporis Religionem, Historiam, Politicam, aliasque tum artes tum scientias propagare, posterisque tradere studuerunt. Pro variis ergo quibus imprimuntur subiectis in totidem scientias subdiui. denda videtur. Istas pro lubitu liceat unicuique partiri atque designare. Mihi praecipue octo statuendae videntur, iuxta totidem subiecta, numos,
lapides, aedificia, statuas, gemmas, toreumata, manuscripta, instrument, que omnis generis.
adit obsisti dehetur in dubiis, cum veritas aliunde nul, eerniture debetur, eum eorum auactoritas utitu insigniori praeponderatur; debetur denique enm nihil es, quo etirtim errorem aperte eoarguamus. Alioquin, s vel dilucida ratio, vel sanctior suctoritas, multo magis Frertim diuinarum decreta, maior-que religio re lament, nemo es quin manuscriptorum radicum. non modo paucorum sed plurium etiam, seu voces, seu clamoσα, seu quascunque eonsensiones longe aspeman ε respuev εque videat, et primum eorum unius, vel alterius errorem in caeteros manare potuli fateatur. Nam qui hoc negare velit, in eam eruiat rum omnium eonsensu eonferentur idae voces quibin tu eos, qui aliquot tuorum manuscript
ruis fidem eleuare audeant, aspersisti. Νon enim subesse manuscriptis idoneum Criticum, sed praeese decet, moderari, iudicare, regere ἰ nec imperitorum plurium Ieribartim veterisco, eruditoriam bomivum iudicia, rerumque summarum amplitudinem mane ore. me δε- mum est gnauum esse Criticum, prudentem, eruditum, elegantem. ΝΠ oiticum esse attinet ; inpereritieum esse necesse est, qui vere Critiems esse velit, tam iudicio quam nemine, tam re quam ossicis. sui enim nil nis Critiem fit, mere criticus, Κοσω d.κοι litterularum. et formularum Grammaticin auceps, faecularis litto uturae quadam notitia tumidus magis quism plenis Neologiae sanctorumque Patrum scientia leuiter tinctim totus litιerae, tot-ctoriae seruur; buve Criticorum omnis natio, et inprimis Theologorum Criticorum e choro suo exiget, neque tali ἀκρωνίαν venerandum Critiei nomen inquinari patietur. Rerum inmta et litterarum peritum esse oportet; qui hoc nomen quam ax, et indicio praeterea framm
quodam, quae ipsa Critici noris est, praeresentem. suem horum quodpiam deficiat, hunc Manti scriptorum codicum rapis magis implicabit, quam iuvabiti suo pauciores euoluet, hoc sebi minus ex aliis oberit: tam publicum quiesce o demerebitur, quam alii laborando.
203쪽
r. Pruna est Ninnismalographia, siue cognitio numismatum, cuiusuis metalli, aetatis et regionis, quam litice vitiinis saeculis excitarunt adornaue- runtque Fulvius Ursinus, Augustinus, Vicus, Eriggo, Sambucus, oceo, Stra- da, Golgius, St. Amant, Heni metarius, Angeloni, Seguinus, Palinus, Span- heimius, Ua illant et Oyielius: quamque variorum Principum cura ad per- Rchionem quasi evexit.
aerique incitarum notitia: cui insudarunt ex priscis, Polemon, Ptolemaei Epiphanis aetate, cognominatus ο ς ηλοκοπας, eo quod columnas siue cippos, quas Ilitis vacabant, in singulis Graeciae urbibus magno labore trans- seripsisset, Athenaeo teste. Philoctorus Atheniensis qui, reserende Suida, Atticas inscriptiones collegerat: Aristodemus qui Thebanas: Neoptolemus Parianus qui omnis generis Epitaphia. Ex Recentioribus Apianus, Cyriaeus Aneo nitanus, Lipsius, BoisIardus, Panuinius, Seldenus, Lucius, Capacius, Paradinus, Gualterus, Reinesus, Guichenon, Chorerius, Ursatus, Ma. rullus Spalatensis apud me manuscriptus, Petreskius ineditus, ac tandem imstar omnium multis eius Gruterus. 3. architectonographia est deseriptio Templorum, Theatrorum, Arcuum triumphalium, Pyramidum, Balneorum, Portuum, A quaeductuum, milliariorum, Sepulcrorumque. Eam excoluere plurimi Graeci ac Romani veteres, labantemque restituerunt hac aetate Sertio, Martianus, Palladius, Bosus, Pol do, Bellorius, Bergerius, Perrotius, aliique. 4. Iconographia Statuas omnis generis, proto inas, picturas, musiuaque opera describit. Hanc sexcenti celebres opifices olim coluerunt. Imaginum amore, inquit Plinius, sagrasse quosdam reses sunt et Attieus illa Gereonis, ea,to de his volumine, et Mareus Varro lenignissimo inuento infertis voluminumμο-rum fecunditati, non nominibus tantum 1eptingentorum illustrium, sed et aliquo modo imaginibus, non passus intercidere I vras, aut vetustatem aeui contra h9mines valere. At eam nostris saeculis renouarunt, Michael Angelus, Ursinus, variique sculptores ac caelatores Romani non ignobiles. s. Glyptogra hia, Versatur circa gemmas caelatas veluti Iaspides, Sar dometies, Carneolas, Amethystos, annulis aliisque ornamentis, et Hiero glyphicis inseruientes. Eam i ub priori non comprehendimus, quod peram pia sit, caelatorumque ars a sculptorum arte diuersa sit. Geminas plures, ait idem Plinius, quod peregrino appellant nomine Dadbliothecam, primus omulum habuit Romae priustrius S De Scaurus. Diuque utilia alia fuit, douec Pompo ius Magnus eam quae Mithridatis Ragis fuerat, inter dona in Capitolio dicaret, ut M. Varro aliique eiusdem aetatis auctores confirmant, multum Fraelatam
204쪽
Scauri. ma ex pti Caesar Dictator sex Daci liothecas in aede Veneris Geniatricis consecrauit. Fuit haee scientia quasi postliminio reuoena ab Ursino, Gallaeo, te Pois, Pierio Valeriano, Gorlaeo, Chirnelio, Κirhero, August, no Romano, Caninio. Bagarrio, Reichellio Argentoratensi, aliisque.
6. Toreumalographia exponit tabulas marmoreas exsculptias, quae to teumata vocabantur, , quorum auidus collector Iulius Caesar, teste Suetonio.
Primus Phidias artem toreulicem aperuisse atque dom-frale merito iudicatur Polycletus consummas e. Plin. lib. 3ψ. cap. 8. Toreumata quamplurima, quae has relies appellamus, aeri incidit Petrus Sanctes sartolus, ea inprimis quae in columna Traiana et Antoniana visuntur a I. P. Bellorio eleganter et breuiter explicata. Quae in arcu Seueri spei latitur Sualesius Episcopus Vasionensis interpretatus est: aliasque ediderunt Bosius, Aringilius et Boissardus: multaque possident inediti Ligorii, Bagarrit, Equitisque a Puteo codices delineati. 7. Bildiuraphia Manuscriptis dignoscendis et perlegendis addicta est.
eui tot insignes Critici operam nauarant, Scaliger, Sirmondus, Salmasius, Casa ubonus, l'Λbbaeus, Busbelitus, et nuper Lambeeius, qui bibliotheeam euelateam'desui ipsit,nec non Aemilius Portus Cretensis,cuius tractatum de Manuscriptorum Graecorum abbreuiarionibus ipsiusmet manu exaratum possideo. 8. Angelographia instrumenta omnis generis domestica, militaris, nauti- ea, vas 1, menturas, pondera scrutaturr modo sub voce angelon commodioris desectu, omne instrumenti genus comprehendere liceat. Haec perrraila. rurit Baysius, Ferrarius, Ruben ius, Schesserus, Sinetius in suis Antiquitatibus Neornagensibus, et in editus Petreskiu ς ο πανυ. IDEIenus Spouius. III. Notum est duos necessarios Historiae oculos a viris doctis haberi Geographiam et Chronologiam, quo nihil posse dici verius res ipsa confirmat, nullum enim cogitari potest magis obscurum vel confusum chaos, quam xcrum quarumcunque narratio, Vbi ratio temporum vel locorum confundistur aut ignoratur. Eodem plane modo res se habet in studio Antiquitatis, nam et hoc genus est quoddam Historiae, est enim morum rerumque quae apud veteres in via fuerunt enarratio, in qua vi recte verseris, Geographiae et Chronologiae cognitione est: opus, quoniam alia alibi et alia aetate obtumuerunt, ne dicam hanc ips m partem esse Antiquitatis haud ignobilem veterum temporum rationes, ePUHra S, aerasque, regionum, urbiumque appel Iationes ac regnorum limites Veteres nosse. Antequam igitur ad specialia capita argumenti quod mihi propolui descendam, et seriptores de ritibus Ω- eris aliisque aut de monumentis Veteribus singillatim exponam, iuuat Prae
mittae inprunis eos qui Ge0graphiam veterem mediive aevi scriptis luis ib
205쪽
13. CAP. U. GEOGRAPHIAE SACRAE
Iustrarunt, deinde dieere de iis, quorum in expediendis Chronologiae rationibus oceupata fuit industria. IV. Geographiam Biblicairi e veteribus primus attigit Eustuitu libro de loeis hebrat eis seeundum ordinem litterarum disposito; quem ab Hieronymo
latine translatum et auctum primus graece, eum Hieronymi et sua versione edidit notisque illustrauit Iacobus Bonsterius Paris I 63r et I 6s9. ad calcem commentariorum suorum in Iosuam. Petrum quoque Beν tium Eusebii libro lueem afferre eo natum fuisset testatur Io. Gerard. Vossius p. 26 I. de Script. mathematicis; et Claudius Sarrauius p. 267. Epp. Eusebiana Bertii ex Menarii dono misit ad Isaacum Uossium Gerardi Ioannis filium. Lucas praeterea Hesmnius veteris Geographiae peritissimus, nouam Eusebii de loeis ebraicis editionem pollicitus est libro de vita et scriptis Porphyrii p. ar. Atque optandum fuisset, ut post nouas Marcianaei ot Daunis Clerici editiones prodiisset idem Eusebii liber expolitus cura doctissimi viri Iacobi Menseres, cuius egregia in eundem specimina obseruationum leguntur in eius operibus philologicis a Dauide Millio editis p. 776-828. Ceterum Bonsterii in Eu. sebium notae cum illustrationibus Curici additis Augi lini Calmeti et Ren. I I phi Gu eminii annotationibus insertae sunt Menochio illustrato p. ris. seqq. et Blasii Ugolini thesauro antiqq. hebraicar. Tomo V. Pulcherrimam quoque huie Eusebii libro lucem attulit V. C. Adrianus Relandus in sua Palaestina, de qua insta. Exstat et Eucherii Episcopi Lugdun. siee. U. epistola de stuHierosolymae et Iudaeae ad Faustinum Presbyterum Insulanum, quam edidit Philippus Labbeus T. I. Bibliothecae nouae manuscriptorum p. 663-667. A Marcellino Comite quatuor libellis Constantinopolin et Hierosolymam deseriptam esse auctor est Cassiodorus in diuinis lectionibus c. et s. quod Marcellini opus intercidit. Sed tulere aetatem Mamanni Seoti de situ terrae sanctae et quorundam aliorum locorum libri tres, excerpti ex ore Areu hi Galliarum Episeopi, eum venerabilis Bedae eorundem compendio editi primum a Iacobo Greisero, is i9. et deinde a Ioanne Mabidonio in calce T. q. actorum sinctorum ordinis Benedicti, prologum vulgante Lalbeo Tomo primo Biblio.
theeae nouae manuscriptorum pag. 667 seq. Praetereo alios recentiores te
xae sanctae descriptores siue Graecos, ut Ioannem Phocam, Epiphanimn fia-giopolitam et Perdiceam de locis Palaestinae editos a Leone allatio in Symmi ctis; siue latinos, ut auctorem itinerarii a Burdegata Hierosolymam usque:
Marinum Ioannis PMeae sacerdotis et monachi, qui A. C. II 8s. Ioea satam adiit deseripi o-nem ex Allatia versione, cum itinerario Antonini Plaeentini seripto decimi vel undecimiiseeuita edidit Papuroctius ante tomum secundum Λctor a Sanctorum mensis Maii.
206쪽
Marinum S nutum Torsellum ad ealaem: librorum de sceretis fidelium erueis, editorum a Iacobo B garsio in Tomo secundo gestorum Dei per Francos, hoe est, scriptorum belli sacri Hierosolymitani: quo in libro quoque eomparet Iacobi de Vitriaco historia Hierosolymitana, cuius liber tertius narrationem de statu terrae sanctae continens eum aliis pluribus terrae sanctae deseriptionibus insertus est tomo tertio thesauri noui aneedotorum Edmunia Martenti: siue ebraeos denique Eldad Danaeum, qui latine exstat ad calcem chronographiae Genebrardi; et Ebraice Oxoniae in Bibliotheca Bodleiana: Beniaminem Tutilensem A. C. I r 3. desunnum in itinerario, quod post Ariam Montanum latine vertit et illustrauit Constaminus P pereur, 3 et ineditis.adhuc obseruationibus Amith, id in Beckius, Theologus Augustanus, . μακαρίτηe: gallice versuta ex stur ita collectione itinerum saeculis r 2. i 3.
Iq. Iς. in Asiam susceptorum, i . Pemro Bergero pilo edita, et retusa Tomo. primo operum Bergeronii, i Hagae Comitum r73 3. 4. recusorum, deindeaeeuratius in gallicum sermonem versum notisque instructum, a praecocis ingenii iuuene Ioanne Philippo, Baraterio, prodiit Ain stelo d. I73q. 8. R. MWEn Petachiam, cuius saeculo XII. clari itinerarium edidit eum versionesta Cl. Wagensellius in exereitationibus sint varii argumenti, exercitatione quarta: ubi p. ist. R. alii geographici iudaeorum libri commemorantur, qui
pauci admodum apud illos, et sabulis fere conspersi reperiunmr. Ara humi denique Perissi itinera mundi, Ferrariae descripta ab auctore, An. Is 2 s.cumque versione et notis edita a Thoviae Mis, Oxonii I 69r. 4. Hic Abrahamus pag. 29.. suam mappam mundi allegat, quae non vidit lucem. R. Samuelis filii Diauidis Im Uul ; Κaraitae itinerarium ebraice et latine edidit Gustarius Peringer, Vpsaliae, 4. atque findς Celeb. Wo ur, T. III. Bibl. e . P. Io8i seqq. ' i V. Inter superioris saeculi scriptores Christianos praeter Samuelem Bocharitim, in Geographia Sacra, incomparabili opere, er Iosephum Scaligeri , quem l thrum suum de insolubilibus Sc Scripturae, ct ,Geographiam Sacrania se compositam paullo ante mortem flammis tradidisse testarur Patinus, T. I. Epist. pag. 6O7. 6o8. huic argumento singularem lucem attulerunt Andrear Masius et IacoAu Bonsterius ad Iosuana, et Ioannes LightDotius in horis Ebrab
i Plutes in Constantisti versione errores, praecipue in nominibus propriis, notat αμ- Re uisetus pag. I L. ieci. Apqlosepe pro historin Patri citarum A Xandrinorum oblice editae, Parisiis I717. I a. '' Iacobi Boiasterii Onomasticon urbium et locorum S. Scripturae recussim est in oppem diee ad Merioctii commeriis imittitius SP Seripturae, quos accuratiores edidit Rcn. Ios
207쪽
r 86 CAP. V. GEOGRAPHIAE SACRAE
eis ad Euangelistas aliisque seriptis: Vastonus in apparatu ad Biblia Pol
gloria: Bernardus D, in Coneordia Euangeliea, pavetque quidam aliL Idem conati sunt in Itinerariis Palaestinae Henricus Buntingius, cuius Itinerarium S. Scripturae post plures editiones recensitum et notis illustratum einendatumque et locupletatum est a Ioan Georg. Leuckseldio, Magd. i i 8. sol. Est autem Bunti ius Bernardum de Brettentach plerumque sequutus. Nee eoniandendus est Bernardus iste, cuius itinerarium prodiit Moguntiae 486. et Spirae 3 soa. sol. cum Martino Baumgarten in Breiten bach equite Germ no , cuius descriptio itineris in Aegyptum, Arabiam, Palaestinam et Syriam edita est. Norimbergae Is 94. 4. Christianus Adrichonitus, a P. Gautio 1 eensitus, Gri ph. Hei annus, Franc. stiastemius. Olfert Daner, Iorias Xorte , aliique quamplurimi, quos enumerant Acta Eruditorum, An. III 3. pago 276. ubi de V. C. Eduardi elis Geographia V. et N. T. Dan. Clericiupraefat. ad Sansonii Geographiam Sacram, Ephem. Paris A. I7O7. Octobr. pag. Lipenius Bibl. Theol. T. IL pag. 39o. 82 I. R. S. V. Bativagari nil s in praefatione T. IX. interpret. germanicae historiae uniuersalis praemissa p. II. ss et Dan. Harinaccius in Bibliothecario p. I 68. sq. qui non modo Germani ea lingua Geographiam Biblicam singulari nee adeo magno libro complexus est, Norimba r 689. q. sed et longe persectius atque plenius opus huius argumenti, consultis a oo amplius itinerariis multorum annorum Iabin re eollegisse se, ibidem testatur. Sed prosecto arduum est, inter tot fabulosa atque incerta, ex recentioribus istis Hodoepori eis, situm verum locorum terrae sanctae, in sacris litteris memoratorum, cognoscere. Interim licebit. NIut neutiquam immunem a naeuis consulere Geographiam sacram Nicolas Sansonii Abbauillaei, eum praefatione Ioannis Clerici recusam, Amst. I7ΟΦsol. et a Raf olim Tomo V. thes antiquitati. hebraicarum I et Fridem Spam hemii Geographiam sacram , separatim et inter opera eius editam, Hieronym item Dicelii Germanire vulgatam, Lips 37o4. 8. et Dan. Iac. Sumidii Geographum Biblicum, Germantee itidem editum, Zullichauiae i74o. 8. tum mappas Geographicas Palaestinae, a variis viris doctis adornatas, quales v. g. exstant in Waltoni apparatu, in Lighiseoti operibus, atque, ut nouissime editas commemorem, in commentario Ioannis Clerici ad Pentateuchum; in Augustini Calmet, Monachi Benedicti ni Commentar. ad Iosuam, Paris. IIII. g. in Franc. Bumanni, s filii, Harmonia Euangelistarum, Belgiee eὸita, Amstelod. r i 3. q. et in Fridem Spansomii T. I. Opp. paullo ante mortem eius A. Iro I. Lugd. BataV. in lucem edito, in quo locupletior habetur in
s Auctor tabulae Palaestinae, ad Harmoniam Bucinannianani adiunctae, est uiare uti itineris, quod in Palaestinam suscepit, descriptione notus. . .
208쪽
troductio eius ad Geographiam saeram, patriarchalem, israeliticam et christianam. In primis euoluere iuvabit viri exquisitae eruditionis Adriani Relandi Palaestinam ex monumentis veteribus illustratam et tabulis accuratis instructam, quae lucem vidit, Traiecti Batauorum I 7Iq. 4. et supplementis aucta est a Ioanne Christoph. Harense io, insertis Uol. IV. Miscellan. Lips nouorum P. III. pag. 46s- II. Vol. V. P. II. pag. 248-328. et P. III. p. 4 84 s. ac Vol. VI. P. II, p. 199-23s. P. IIL p. 6-466. et P. IV. P 393-6 I9. Idem vir eruditus mappam geographicam terrae sanctae delineauit ab haeredibus Homannianis A. I 744. editam, atque peculiari commentatione, relationibus cosmographicis A. I 48. p. I 84. insem, illustratam. Relando emendando ae illustrando inseruiunt quae erudite de geographia terrae sanctae disputat V. Cl. Ioan. Grata. Taltherias in commentat. de Aulone et de πεδία, μεγάλω proprie dicto, in primisque Palaestinae; quae exstat in eius animaduersonibus historicis et eriticis p. at 7. ss. Relando iungendus est Ioannes Matthias Hagius, qui Norimb. I 739. sol. edidit Regni Dauidici et Salomonaei descriptionem geographicam et historicam, sex mappis geographicis instructam. De tabula geographica R. Iacob Zadda cons. V.C. Dan. Christoph. NOLMm Bibl. Ebraeae Vol. I. pag. 6 Ιχ. . Orbem veterem ut a Noae posteris primum frequentatum supponit, exhibet et explicat Cassam Danc mera, in Chronico Holsatiae lib I. c. 6. pag. 28. R. Varia geographiam Biblicam, et in primis Aegypti illustrantia afferuntur a Christiano milero in satura obserua. tionum philologicar. Lugd. Bat. I7 2. 8. Hierosolymae descriptionem praeter Light otum aliosque iam commemoratos seeit Ioari. Baptista Villa afidus. in amplis suis ad Ezechielem eommentariis, Tomo tertio, Romae I 6o4. sol ex quo excerpta dedit Walronus in Apparatu, ur omittam quae e villaipando exhibuit Ioannes Blomius ad calcem dissertationum de migratione in Ophir et purpura ae cocco. Hamb I 66o. 8. Ludovici Cappelli Ichnographia Hierosolymae, eius Historiae Apostolicae illustralaa subiecta legitur. Exstat et Christiani Adrichomi Descriptio Hierosolymae, Colon. I 88. 8. Christiani Gerardi fera i Deseriptio veteris Hierosolymae. Dauentriae III 8. q. Historiam huius urbis, quae et Iebus et Salem ditia est, eleganter exposuit Hermannus Nisus in Dodeeade Dissertationum, exercitationibus tribus postremis, quae recusae sunt Tomo II. Miseellaneorum eius Sacrorum. Aeliam Capitolinam. quam pro Hierosolyma diruta excitatam ab Imperatore Adriano refert Diocassius, non in eodem loeo, ubi antea Hierosolyma fuerat, exstructam fuisse probat Guillelmus Murestitis in notis ad Synodicum magnum pag. 6 I. 62. 63. adde Matthaei Zimmermoni Analecta p. 372. et Christiani Erimami Dolingis origines et historiam Aeliae Capitolinae ex vetustis monumentis eaplicatam.
209쪽
CAP. V. GEOGRAPHIAE NUBIENSIS.
Lips i 44. 4. De Hierosolymae nominibus consule sis Thomam lia ad Abraami Perit sol itinera mundi p. 17. R. UI. Geographiae quae Vulgo vocatur Nidiensis, quamque ex arabi eo latine versam ediderunt Maronitae M Gabrici SAnita et Damici H Ρωita, Parisiis 1 6 I9. 4. auctor ab. Abiiliada tur Shery dxis, siue nobilis Idrisius, ut notatum Selaeno III. 25. VAUris Ebraeae. I Nomen integrum Mohemedbeu Mohamia Meris es Edrisii, teste Herbulo tu Bibl. Oriuntal. p. 786. Patria videtur suille Aegyptius: unde errauit Leo Africanus libro de viris pud Arabe; illustribus in Hottingeri Bibliothecario quadripartito pag. 268. Siculum Mazaratensem eundem fuisse aflirmans. Oblata est haec Geographia si Anna Hegi ae s 84. A. C. II 3. Rogerio primo ad explicandum globum, iis quo despripta fuit terrae figura, quem sibi ex argemo puro conflari curauit Rex
pondere 4oo librarum seu Rutalorum Vt Vulgo loquuntur graecarum, qu rum unaquaeque I 12. drachmas continet. Vtrum religione Christianus su rit auctor huius compendii, i Vt Viris praeelaris qui illud latine verterunt, et Celeb. Baumgarrenio Visum est, an Vero Multam medanus, ut sulpicatur Isiacus Casaubonus ad Epistolam Gregorii Nysseni pag. 66. R. non est plane exploratum, neque quod W. L. TenrZelio τῶ μακαρίτη in dialogis mens misvernaculis Anni t 692. Pag. 87s. in mentem Verulle video, an concinoator Εpitomes, quam solam Maronitae latine ediderunt, Christi fueris addictus fuerit, auctor autem ipse operis, Z quod longe ulterius ex Syria Pocophius, et ex Aegypto Ioannes Grauius se eum attulit. iuqrit Multam medius. 8 opus ipsumta, in quo nihil deiideranduin esse notarunt Arabes, quam quod longitudines et latitudines locorum non lunt annotatae, multo plura autem desiderat Satti. Bochartus in epistola Tomo secundo mifoeli. obseruar. criticari nouar. pag. ios .il6. inserta, Arabice cum Versione et notis edere voluit Georgius Hieron. Nelsellius, sed fatis praeuentus hoc ut multa alia egregia omisit. opus ab aucture inscriptum Noahalc ut Moschraa pulchritudo uniuersi)atque epitomen eius tantum ex Arabico Latine edidisse Maronitas, et sine ulla ratione Geographiam Nubiensem inlexipsisse, notat etiam Bartholomaeus Hembelotus in Bibliotheca Orientali p. 667. 786. Arabice Mediceis typis editam resert Vossius p. as i. de disciplinis Mathematicis, qui Scriptorem praeclare
6 Deliae Geograplua eopserri meretur si V. Raumrarte' i praefatio P. III. interp. germ. ii istor. x niueri. Praemissa pag. II. Qt Eiusd. notitiae Bibliothecae cuiusd. Halens P. IV. pag. 38 I. iis r Vide Poeoekii specimen historiae Arabum p. 122. I 28. 373. 8 Hane lente luidua tuetur Bava Mystrienius, auctorem operis. maioris suisse Aba AbdaΝDk Mubamtac per aliquod tempus siclipham Alii cae, affirmans.
210쪽
deas is deseriptione, Asiae praecipue et Asrieae promeritum voeat, subis iungens Arabiam in primis ab eo ita describi, ut nihil usquam aeeuratius sit reperire: ex Europaeis autem regionibus diligentissime exponi Hispaniam, quam solain lustrasse se narret p. 148. edit. latinae. Idem Vossius pag. 2so. Mentionem facit Horti Geographici, ab Anonum o Arabice scripti, et a Be ar- uisio Baldo Latine vers, sed nondum, quod sciam, editi: tuin operis Geogra. phici infigitis, quod A. H. 7ar. A. C. I 3a . composuit I aelcibu l Leda, Princeps Hamatensis in Syria, 28. tabulis, quibus illustratio addita est, compositi,
euius operis tres tantum tabulae typis sunt excusae: primam Arabiam listentem, eum versione latina Ioannis Grauit inserendam curauit Tomo tertio geographorum minorum Ioannes Hudsonus; tabulam Vicesimam quintam et sex. tam, Chorasmiae et Mawazalnahrae descriptionem complectentem edidit Ioannes Grauius ad calcem epocharum celebriorum Vlugi Beighi, reculam a Dau. Hudpono volumine itidem tertio geographorum milaorum. Ceterum plura eundem Grauium in affectis habuiste, in quibus fuerit Abul seda integer, docent Acta Eruditor. A. II o. p. si 8. R. Mosis Chorenensis Epitoine Geographiae, Armeniace etLatine, eum notis . et Georgii, Guil. Vbistoni filior. prodiit, Londini i 36. 4. Bene D. Abraamus Hinkel mannus ὀ μακαρΘης in praesit. ad Alcoranum, L. a. sitium vero ad utramque historiam GEOGRApM1A ita
necessaria sit, ut fine ea historicus ne intelligi quidem possit; maxima in hoc qumque sudio adiumenta et lumen in postersim Arabimo debebimus. Neque in talaparte 'eruditionis ex ignorantia UOctim et rerum υrientalium foeditis precaptim
quam suit, quam in hac. Hic montem Gebel, desertum Barha et his similia
audias, quum voces imae arabicae montem et Aser tum exprimant. Hie δε- ma cum imis confusa et transposita animaducrias, quum ad vera climata et eri drus omnia revocaverint Ara/es. Nomini ego Nem extorquere aunitor I id cem
te noni aliam esse Asiae et tricae faciem ι quam in omyibus adhue chartis G graphicis nobis depingitur. Possideo Institutiones Astronymicas Abu Issiali Ibra. him Ibn Iahia, qtiibus in De Hiectae sunt Tabulae longitudinis et latitsdinis
Loeorum nobilium orientis, ex quibus errores quam plurimos detegere, evivia de eranti fine negotio possum. Atque utinam integrum illud Prinei ι Hamae Abu'l Feda opus Geographicum aliquando cum Europa communicaretur, cuius praeter pauca a Schic ardo et aliis citata, ur et partem exiguam a Grauio edistam, nihil adhue vidimus. Forte nihil praeterea demerare 1. Interim monere pos possunt Geographia Nubiensis, et quae ad Alserganum Golius annot tiit, quantum adhuc emendauum nobis restet. quid est autem tantas orbis parier ignorare quam in communi patria tauquam in ignotablua vivere ἶ guid es hinmaniui , quam librorum ope nobilissinas regiones peragrari φ -