Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

2쪽

ΛΥΚΙΝΟΣ. Ουκ ἐγὼ 'λεγον, οτι θῶπrον τους γυπας ευλος νεκρος ἐν φανεριῶ κείμενος η θέαμά τι τῶν παραδόξων γ' μόλαον διαλάθοι, κἀν ἐς Κόρινθον δέοι ἀπνευστι θέοντα απιέναι διὰ τοὐτο; ούτω τιλοθεάμων οὐ γε καὶ ἄοκνος τὰ τοιαὐτα. TIMΟΛΑΟΣ. τί γὰρ ἔδει καὶ ποιεiν, ω ΛMκῖνε, σχολὴν ἄγοντα, Πυθόμενον

Natii is quidam adpetitus est τῆς κενης μακαρίας lae ne senem qui deIu spes deserit Meundum illud Theocriti: ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν. sed nostro diluogo οἰ δυσάρεστοι ridentur, cilii vanam spem alere solent nequo praesenti sorte unquam vivunt contenti. similiter Aesopi fabella apud Luc. in Heranot. g 84 hoc praecepit: τὼ παρον εἶ θέσθαι. itemque Pittacus apud Diog. L. I, 77 interroganti quid optimum esset respondisse fertur: τὸ παρὸν εἶποιεῖν h. e. θέσθαι , qm3 1 hinc in provectimn abiit. vide T. Hemsterlaurium ad Luc. Necyom. β 2l, qui rem ipsam ex parietantiam permerit. quum enim τὸ παρόν semper ab initio ponatur, ipge Orito V ctorum sententiam hanc mitus esse jubet: ,prae sentibus sapienter frui sine ulla cura sutura lues praeteriti)'. idem viηum Philosophis, neque solum Cynicis in rieudo-Luo. Cynicog 17, vertim aliis multo melioribus. inprimis ita audicavit Democritus Stobaei in Flor. IV, 78 sivo in Dem. Fragm. p. 171 e l. Muli. : ἀνοήμονες των ωπεόντων ὀρέγονται, τὰ δὲ παρεόντα, καὶ Ρro και scribo: καίπερ τωνὶ παρvrημένων κερδαλεώτερα εόντα

ἀμαλεινουσιν, et ex ipso Democrito suti R. Bentirius bene conoecit Epicuriis ap. Lucretium De R. N. III, 957: ,sed quia sem-Per aves quod abest, praesentia temnis, i imperfecta tibi elapsast ingrataque vita. neque ita plane philosophos statulam Lucianiunfugit infrin g 46 fin: καὶ ταυτα φιλοσοφίαν ἐπαινοῖντες. itaque dialogo nostro homines ridentur similes ves Theminent, de quo Lysias 12, 78: των μῶν παρόντων καταφρονῶν, τῶν ει απόντων ἐπιθυμῶν, vel Coronidi, de qua Pindarus in Pyth. III, 34: ηρατο

3쪽

AOPA NOTοὐτως υπερμεγέθη ναυν καὶ πέρα του μέτρου ἐς τον Πειραιῶ καταπεπλευκέναι μίαν τῶν ἀπ AVDπτου εἰς

τῶν ἀπεόντων. vide Dol reum in Advmar. I. I p. 219. contra Horatius quum in Caran. I, 31, 17 eadem quae Lucianus sentit, tum in eos qui ,laudent livorsa sequentes' saturum compositus Sem. I, 13 nostrae similem. geminae vero aliae sunt saturae,s unda Porati et Iuvenalia decinia et specie potius quam re diseffemini. illi enim de veris precibus loquuntur, hic alitem voce ευχαἰ non precos designantur sed ,optationes'. nam deos precari

i. v. 239ὶ piisque gentilibus vor - θυε ιν τε καὶ εἴχεσθαι jungere solitis, ut in Quaesit. L. p. 206 ofundi. at philosophi in libris περὶ ευχῆς piurtim ut Cyrenaici precibus uti guos omnino vetuo mini, Damin Iono aliter ac vulgu soleat dixeriint premiuium esse. quibus Misenti et Persius et Juvenalis precatione non divii a inpeti volunt, sed sanctiun animiun et montem sanam fineorpore sano, ut indit IuvenHid. de philosophis primum S tea eodem modo precatus est teste etiam Xenoph. Memorab. I, 3, 2, quam rem antiquus philosophus Platonicus, qui ,Alcibiadem secunditan' scripsisse videtur, multo uberius truciavit. sed quanquam satirici illi eandem quam in hoo dialom Socrates doctrixiam .de preci lara' proponunt: neuter tamen dialogum Pseud Halonicum totum expromit. immo Peratus atoicos more amo insequitur, Iuvenalis autem non Alei dadia II Mmptorem sed alium Hsilosophum ducem habuit, quem eundem Maximus Tyrius in Dias. XΙ ει δεῖ εΘεοθαψ hnitatus est. nam eouvenalia et Maximus Primum quibus Precibus abstinendum ci verbis doeent plurimis, tum autem Mevi o tione sed mama cum vi addunt, qua alia ristione precandum orandumquo fit et in hanc ipsam doctrinam ambo desinunt.

5쪽

γὰρ ὁ ἀνὴρ ἐς τα ἐρωτικά . Au. καὶ μὴν ου πάνυ καλος, ῶ Σάμαιπε, ὁ μειρακiσκος ἔδοξέ μοι, ἄρ ῶν

και ' δείμαντον ἐκπλῆξαι, ψ τοσουτοι 'A νζσι καλοὶ

loco discas ipsum salamini navalem ait venas circumluxisse.

λεπτὸς τοῖν σκελοῖν natanterit, sed neminem unquam aliter quam

λεπτὸς τῶ σκέλο dicere potuisse. ἐς τὰ πάτριον δε J peregrinum sonabat ut nisi ap. Cic. in Archia c. 10 fin. quid quod sermo et sonus agrestis ab umano probe discernitur ab ILivio Hist. X, 4, Cicerone in Britto o. 46 et c. 74, et Do Oratore III, 11 sq. et jani Aristophane ap. Sextiani Empir . Adv. Grammat. I, 10 Ρ. 264F. sp. 650 ed. B. . ἐλεύθεροι Solantis. ελεν θέριον libri omnes etian1 ΑΩΦ). αὐτὸν φησιν ΑΩ. φννσὶν αὐτὸν Φ et v. 3. IIII. l ab hoc inde loco signa tantum novae Personne, i. e. puncta mibr.. in A. εὐγενείαςJ ευγενἐς M. αἰγυπτιακῆς D, αἰγυπτίας ΑΦ et v, sed αἰγυπτίοις Π diserto uti certatini lemcndamini Natalandus Ep. ad Dorvi litium p. 302 ed. Gaias, Scit fer Mel. Cr. P. 67, Jiιeobus ad Lue. Toxar. p. 136 et qui solus hanc rem demonstravit Co intus in V. L. p. 201. αὐτην .. αὐτης Dici by Cooul

6쪽

4. A . ἀτὰρ, ὼ Σάμιππε, νίν ' υνεμνῆσθην, Onozε 250ημῶν ἀπελείφθη Ἀδείμαντος, οτε παρὰ τον ἱστὰν ἐπὶ

νός ἐστι πόλις -. vide Henisteriatisiurn iii Anec t. p. fill) priusquaru de Proximis diearn, Intullo inferiora enaeiulabo, in quibuκ lilbra sic: ὁπόθεν ἡμῶν ἀπελειφθη δείμαντος, οτε - .at enim Lucianus ibi aperio scripserat: οπε τε ιμῶν - , idquo ipsum olim codicis ni inni ben a lacriΡtiim fuerat, sed alieno loco sunto oι τότε ingerium init. vicissim hic ὁπόθεν ac potius δθεν siribendum est. nam ii. I. mine leguntiir, intelli; i nem eunt: εἶπεν ἐν τοις Ιωσιν, οπότε οἰ τόrε σὐναπερκίσθησαν. etaia qui dem est viamia, quae isi fides silentioὶ DKani in exstat. at Vem pro συναπωκίσθησαν AVΦ exhibenι συναπωκισαν in Osoria o deest accentus . quo eoni probato haec ita restitiii: εἶπεν,οθεν καὶ ιν το7ς 'γωσο οἰ τότε σε ναπώκισαν I. e. : ,unde etiam in Ionia illoruim temporum coloni fluxum anticiuum) retinueriant. est autem haec paraphrasis verborram Thucydidis, tui vel soliis emundationem meam praestat I, 6 de antiquorum Atheniensium senibus: - rρνσῶν τευίγων εν ρσει κρωβυλον ἀναδουμενοι τῶνεν τῆ κεφαλῆ τριχῶν' ἀφ' οὐ καὶ γάνων τους πρεσβυτέρους κατὰ το ξυγγενες επὶ πολυ αντη η σκενὴ κατέσχεν. sapienti sat. 4. nullum novae personae simum in A ante αταρ δ

quena miminium Solanus coraexerat. sicut enim Timolaus, qui non Ienis navin visum uua ierat, verum assiiuixerat se in reditu

7쪽

πολὼ ἔστημεν ἀναβλέποντες, ἀριθμο-τες τῶν βυρσῶν

τὰς ἐπιβολὰς καὶ θαυμάζοντερ ανιόντα τον ναύτην διὰ τῶν κάλων, εἶτα ἐπι τῆς κεραίας ἄνω ἀσφαλῶς διαθέοντα τῶν κεροιάκων επεδημμένον. OM. - λέγεις. τι δ' ουν χρὴ ποιεῖν ημῶς ς ἐνταυθα καραδοκε, αυτὸν,

η ἐθέλεις ἐγὼ αυθις ἐπάνειμι ἐς το πλοων; TIM. μηδαμῶς, ἀλλα προ μεν. εικὸς γὰρ ηδη παρεληλυθέναι ἐκεῖνον ἀποσοβosντα ἐς το ἄστυ, ἐπει μηκέθ' ημῆς ευρεὶν ἐδυνατο ' εἰ δὲ μ', ἀλλ' οἶδε την οδὼν Ἀδείμαντος, καὶ δέος ουδὲν μη ἀπολειφθεὶς ημῶν ἀπο ληθῆ. Au. ὁρῆτε, 3 ιη σκαιὰν η φίλον ἀπολιπόντας 251 αυτους ἀπιέναι ' βαδίζωμεν δ' Ομωρ, εἰ καὶ Σαμίππω 'τοῆτο δοκεῖ. EAM. καὶ μάλα δοκε6 ην πως ἀνεωγυIαν

servatum esse loco quidem non suo, i. e. ε 3 fin. ante verba saτότε. ἐπιπολὴ ΑΦ et v. τῶν βυρσῶν τας ἐπιβολὰς Φ et v, se 1 τῶν βυρσῶν ἐπιμυλας sicin Aia, undo eoru ieio: τὰς τῶν βυρσῶν ἐπιβολάς. dicuntur autem coriorum quae Parietibus navis infim erant, , lectionea s. impositiones', frustra dubitante Go nero, non item Her terti io in Anee l. p. 121ὶ, qui homun usiuncoriorum e Thucyd. VII, 65, Polluce I. 120 aliis tuo illustravit. ἄνω om G. ἐπειλημμένον ΑΩΦVY lemma scholii. ἀπειλημμένον α ἐπιλημμένον λγω. εἰ γε λόγε ς Φ et v, sed laxa e as. nusquam autem Lucianus habet εἶ γε λόγεα, qui idem εἰ λέγεις frequentat: vide meas Qu. L. D. XXI et p. 377. libri et edd. male esatin uni h g ἐνταυθα; καραδοκεῖν -; bene vero interpunxit Belcher ἐνμῶς; ἐνταυθα καραδοκεῖν -; - ἐπάνειμι επῶν εὐό A. non recte Schwidopius Oba. L. IV p. 28 eoiijecit:

ἐνταυθα καραδοκεῖν αὐτον υ ε ι ἐθέλεις - . nequo enim i uis

sequente futuro pro condunctivo ex h. I. tollere licet, quo inmnere noster Et conjunctivo et breviore somnει θέλεις m- --tur. omnino tamen stilicani ἐθέλω frequentat dixitque Adv. I doct. si 24 ῆν o. θεοὶ ἐθέλωσι, licet eoisei habeant ην θεοὶ θέλωσι aicut Alexis M. Athen. VIII p. 340, b. ἐκειν- om G.

8쪽

οι την παλαιστραν καταλάβω/εεν. 5. ἀλλα μεταξυλπων, ηλίκη ναυς, εῖκοσι και ἐκαrον πήχεων ἔλεγεν ὁ ναυπηγος το μῆκος, ευρος δὲ ἡ πὲρ τυ τέταρτον μάλιστα τοίτου, καὶ ἀπὸ του καταστρώματος ἐς τον Πυθμένα, η βαθίτατον κατὰ τον ἄντλον, ἐννέα πρῖς τοIς εἷκοσι. τὰ δ' ἄλλα ἰμίκος μὲν ὁ ἱστὰς, ο ν δὲ ανέχει την κεραίαν, οῖω δὲ προτόν' συνέχεται , Ae M v Πρυμνα μεν ἐνανἐστηκεν ῆρεμα καμπίλη χρυσουν χηνiσκον ἐπικειμένη, καταντικρυ δε ἀνάλογων ὴ πρῶραι περ Π κεν ἐς τὸ πρόσω ἀπομηκυνομένη, την ἐπώνυμον τῆς νεὼς θεῖν εχουσα την Ἱσιν ἐκατέρωθεν. ὁμεν γὰρ ἄλλος κόσμος, αἱ γραφαι και του ιστίου τὸ

παρασειον πυραυγὲς καὶ προ τούτων αἱ ἄγκυραι καὶ

παράσειον Φ Idiserto) et Iemnia scholii, παράσιονV, παράσιονDAGedd. vett. praeter a. καρrήσιον ἀ U scilicet o scholio, reeto autem Gesner dici vidit supparum soborates Seget, is Callixenus M. Athon. V p. 206, e. simili navo describenda: b M Arbeην αυτῆς εμομῆκοντα πηχῶν, βύσσινον εχων ἰστων αλουργει παρασείρω sieὶ κεκοσμημένον. quem l . critici, in is Dindor-fius Meineriusque non bene taeent secuti foret vis Elanerum, qari in Sched. Crit. p. 93 ex Athenaeo apud Lucrinum παράσειρον mala rit. immo o Luciano Athenapua corrimndus est. hanc rem unus expedivit Sehneider in Lexi eo s. Παράσειον, qui in Athonaeo bene eorrexit: ἁλουργεῆ παρασalv κεκοσμημένον apte V eomparavit quod ejusdem orionis est, . επισείων λp. Pollucem I,

9쪽

κάμακι τὰ τηλικαυτα πηδάλια περιστρίφων' ἐδείχθη γάρ μοι ἀναφαλαντίας τις οὐλος, ' ρων οἶμαι τουνομα. TIM. θαυμάσιος τζν τέχνην, ὰ ς ἔφασκον οι ἐμπλέοντες, καὶ τα θαλάττια σοφὸς ὐπὲρ τὸν Πρωτέα. 7. ῆκον - 253 σατε δὲ ἔπως δεsso κατήγαγε τὰ η πλoioν. Oiα επαθον

10쪽

ελθειν verbis διὰ του αὐλῶιος omissis ΑΩ. ego vero sic transposui: διὰ του αὐλῶνος δεκάrv επι λελιδονέας ἐλθεῖν. necesae est enim mine verba a plerisque eodd. absunt, περιπεσόντας διὰ του αὐλῶνος, ea ipsa continito oriti ne primum locata luasM. deinnique Mauru ενθα δη λελιδονέας pertineat, tamen iti vul=taikθα δῆ ista διὰ του αὐλῶνoc male reserie cogimur. παρὰ μικρον παραμικρον Α Φ, περὶ μικρὸν be aliaeque edd.

θήγεται το κλυσματι καὶ φοβερωτάτον-. primum enim in vul=ta καἰ ante φοβερωτάτην deinde non sane rapes undis Rcuuntur, sed fluctus circa mapes Musas scimi eo ipso Rugentur': hoc est enim παραθ γεσθαι. similiter Vergilius: , ans 'turinquo sinus seindit sese unda reductos. κυματωγην Φ et v, κυμαγωγὴν AX, κυμαγωγίαν M. αντv ισομέγεθες το σκοπέλου