Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

21쪽

τῆς αντὸς γενόμενος; 20. TIM. ἄμεινον γὰρ ην πιθα

νώτερον αὐτο nouiν καί σινα θησαυρον υπο τῆ κλίνη

ἀνευρεὶν, ῶς μη πράγμωα ἔχοις ἐκ του πλοιζου μετατιθεὶς χρυσίον ἐς το ἄστυ. AL EI M. α λέγεις, καὶ ἀνορωρυχθω θησαυρος ἱnο τον Ἐρμῆν τον υ νον,δς ἐστιν ημὶν ἐν τῆ αυλῆ, μέδιμνοι χίλιοι χρυσίου ἐπι-

Solanus respici putat toesauriam ab Attico Herodis Attici patre

nem oσα θυμον καὶ λίθοι primum probavit is, quein hic quidem

audico fin V. L. p. 201ὶ Adimantus enituriis orat planitiem sun nam, montes habere non cumbat. adeo Belinum inquitur Cob tus, Cobetum suum Dindotatis. M Behhero in mentem venie toσα φάμμοι καὶ λίθοι, quod certe Wἀμμος dicendum erit. nempe prinia menda Iσθμοῖ nain illa ex insoriorO εὼν ' θμόν) tinxit alteram καὶ Πυθοῖ. cum edita nune lectione of Ovidium Meti . VIII, 803: , inem lapidoso vidit in noo - vellentem dentibus herbas. describitur ,triato solum, sterilis, Rine sine arbore tellus' iv. 7923. καὶ εν ἘλευσῖνιJ καὶ Ἐλευσῖνι Cobet V. L. p. 20l, mastra. ἔνεκα ΑΩ, ε',εκα Φ et v. εἰλοτε δὴ vulgo recte, εἰποτε δἐ AΩ-. libri τὰ ῖσθμια. ego supplevi: i l τὰ Ισθμια. vide vel Heladoreuna ad Plat. Phaedonem P. 4.

22쪽

μοι ανάλυε την εὐχήν. ἐγὼ δε καὶ τας τραπέζας ολας χρυσος Ποιήσομαι καὶ τας κλίνας χρυσὰς, εἰ δὲ μησι- ση, καὶ τους διακόνους αυτοὐς. Λ μ. δρα μόνον, μη ῶσπερ τώ Miδα, καὶ ὁ αρτος σοι καὶ το ποτὰν

χρυσὸς γόκν αι καὶ πλουτῶν ἄθλιος ἀπόλη λιμῶ διαφθα-

nicum. At in seria oratione ab initio sine vocula δῆ, non sina pronomine M scriptum in Anachara. si 19. 6A. οὐ τλο, ω Ἀνάχαρον, ταμ ενυ ἄμεινον et in Alexandro si 44: σο μέντοι, ἀ-έξανδρε - ἀνέπεισας. adde similia in Quaesit. L. Praefat. p.

23쪽

αnαντας υποπτήσσειν καὶ ΠροσκυνεIν. καὶ οἱ μὲν ἐωθεν προς ταω θυραις ἄνω καὶ κάτω περιπατησουσιν, ἐνα-oω δὲ καὶ Κλεαίνετος καὶ Λημόκριτος οἱ πάννυ. καὶ προσελθοὐσέ γε αυro Q καὶ προ τῶν ἄλλων εἰσδενθῆναι ἀξιουσι θε ρωροὶ ωτὰ ἐνεστῶτες, ευμεγέθεις ρβαροι, προσαραξάτωsαν ἐς το μέτωπον εὐθὴ την ραν, οἱα νυν αυτοὶ ποι- σιν. ἐγὼ δὲ, ὁπόταν αἰη, προκύφαρ ῶσπερ ὁ πλιος ἐκείνων μὲν - δ' ἐπιμί μαιἐνίους' εἰ δέ τις πένης . . . οἷος ην ἐγὼ Προ του θησαυροὐ, φιλοφρονῆσομαι τοὐτον καὶ λουσάμενον η κεινκελείσω την ωραν ἐπὶ το δελ νον. οἱ δὲ δαοπνιγήσονται, οι πλούσιοι, ορῶντες ὁtῆματα λnove καὶ παHαρ

24쪽

γαρ ὁ ἄργυρος και ου κατ' ἐμὲ) τάριχος μὲν Πηρίας,οινος δὲ ἐξ Ιταλίας, ἔλαιον εξ 'Iβηρίας καὶ τολο, μελι

δε ημέτερον το απυρον, καὶ ἔφα πανταχόθεν και σίες

καὶ λαγω, καὶ ο σα πτηνὰ, ὁρνις εκ Φάσιδος ' καὶ ταὼς 264 ἐξ Ιειδίας καὶ ἀλεκτρυὼν ὁ Νομαδικός' Οι δε σκευάζον

τες εκαστα σοφισταί τινες περι πεμματα και χυμους

εχοντες. εἰ δε τινι προπίοιμι σκυφον η φιάλην αιτησας, ο ἐκπιὼν ἀποφερέτω και το εκπωμα. 24. οἱ δὲ νυν πλουσιοι πρὀς εμὲ γροι δηλαδη ἄπαντες. και Ουκετι τομργυρουν Nινάκιον η τον σκυφον επιδείξεται Λιόνικος

libri λαγῶς -. aut scribenduin est cum Guyeto: συες καὶ λαγώ, H quod recepi, aut cuin Redgio et Lehmanno: συς καὶ λαγώς. ορι ις ΑΩ et v, ορνεις Φ. ὁ νομαδικὁς ΑΩ, Νομαδικος om . . et v. ὁ εκπιῶν ἀποφερέτω καὶ τὸ εκπωμιαJ Capitolinus in Vero c. 5 de famoso convivio hudiis imperatoria: ,donatos etiam, inquit, calices sin=lis per singulas potiones myrrinos et costallinos Alexandrinos, quotiens bibistim est, data, etiam Rureantque argentea pocula et geminata' caei. Salinasius ibi, ne post illa ,por singulas potiones' δὶς ταυτόν existeret, vecta ,quotiens bibitum est' deleri volebat. immo, ut haec ipsa Luciani vecta ὁ εκπιών docebunt, una addita literula corrigendum est: ,quo tiens ebibitum est.' sed do tempore hujus convivii ipse Capitolinus recte audienti: ,et haec quidem, imittit, post Parthicum is l-lum. at idem non dei ebat ita scribere c. 5 init: ,tale in nViViuui in cimo p r i m v na duodecini nectibilisse dicitur. immo, uti Casaul Ontis quoque Vidit, Verias noti Munam coenain δωδεκάθεor Octavii dii vetus inlitatus est, de qua coena vide C. Suetonium in Octavio c. 71. Veriis enitii post bellum Parthicum, cui ipse interfuerat, spiritus suuisit ingentes. Capitolini autem locus docet quod h. I. Adimantus in votis halaiit, paullo post vero factum esse, non id quidem ab hontine privato sed ab imperatore. ceterum dum ante belluui Parthicunt Hinc dialoguin Lucianus scripsit, de qua re tulimerit locus disserendi. neque enisi aut Lucianus aut Verus ius uiam istam primum excoitasse censendi sunt, sed luxurie antiquitiis triuiita ambo utuntur, id quod elucet vel e Xenophonte Cyropae l. VIII, 3, 35 fin. et e Potnito ap. Suidam s. Προπεπωκότες sive Fram. 148 p. 1186 ed. Belch. . 24. προς εμε, ψοι δηλαδ' -, προς εμε καὶ δηλαδη cum octo literariim lacunaὶ Φ, προς εμἐ Φοι καὶ πτωχοὶ δηλαδη προς εμι υροι καὶ προσαίται sic) δηλαδη v. et lineo

27쪽

ἀλεπιρυόνος, ἀποφυσησας το φυχίδιον απει, γυφὶ και

- κόραξι πάντα ἐκεῖνα καταλιπών; η ἐθέλεις καταριθ/νη- σωμαί σοι τους μὲν αὐτίκα πρὶν ἀπολαsσαι του πλούτου αποθανόντας, ἐνέους ὁ καὶ ζῶντας ἀποστερηθέν- τας ων εἶχον υπό τινος βασκάνου προς τὰ τοιαυτα δαίμονος; ἀκουεις γάρ που τον μoiooν και τον ΙΠολυκράτην, πολυ σοὐ πλουσιωτερους γενομένους, ἐκπεσόντας ἐν βραχεὶ τῶν ἀγαθῶν απάντων. 27. ἴνα δέ σοι και ἐούτους ἀφῶ, το γε πιαίνειν ἐχέγγυον οἷει σοι γενησεσθαι και βαιον; η ουχ ορῶς πολλοὐς τῶν πλου- 266 σίων κακοδαιμονως η διάγοπιας ὁπο τῶν ἀλγηδόνων,

τοὐς μεν ουδὲ βα&ζειν μναμένους, ἐνίους δὲ τυφλοῖς

η τῶν ἐντοσθιδίων τι αλγουντας; οτι μὲν γὰρ Ουκ ἀν

Φανομάχω τῶ πλουσίω και θηλυνεσθαι ώς ἐκεινος, ευοἶδα κἀν μη εἴπης. ἐῶ λέγειν, οσας ἐπιβουλὰς μετὰ του πλοώτου εiληφας και φθόνον και μῖσος παρὰ τῶν

ἀπολαῖσαι ΑΩ, foeda lectione, cunis ope scribi non licet: πρὶν του πλούτου ἀπολαυσαι. immo bene habet viilmsa, quacum cs Charon. g 17 sn: πρὶν ἀπολαυσαι αὐτῶν. και ζῶνταςl καὶ om O. ἐκπεσόντας ΑΦ ot v, εκ Ω cum lacuna).27. ἀφῶ om G. τό γε Guyetus. τό τε Φ et v, τὀτε Α, sed de G parum constat. γενήσεσθαι on1 Φ. ενίουςJ ενια Α.εντοσθιδίων ΑΩVd, εντοσθίων D-bc et reliquae spraeter d)Rnte Lelamannum. apud Aristotelem Do Pari. Αn1niat. 103, 22 B. recte libri: τῶν εντοσθιδίων. nani hoc in Jenere terminatio in - ἰδιος attica est, non item pranaitiva in - ιος, ut bene LO becrius Parors'. ad Phrynich. p. 556. φανομάχω ΑΦ et V, φαο

νομάχου G solus, quam forinam nusquam te s. v iant tamen no mina paria ut Φανοκλης of Φαινοκλῆς, Φαινόκριτος et Φανόκριτος, uena similia velut Xάριππος ct Xαίριππος, quorum utrumVis

habet pars codicum in Aristoph. Nub. v. 65. επιβουλὰς μετὰ DΑΩΦ, επιβουλὰς οἰδα μετὰ edd. ante Jacobitium. οιδα ut odiosum primus deleri voluit Solanus. post πλουτου libri: η ληστὰς D--, καὶ ληστὰς bcii et reliquae edd. nam editores omnes Vulgat 1 καὶ ληστὰς tacito servarunt, pro qua scribi saltem debebat καὶ λyστείας. at quum vectum neque deesse possit nec nisi

antiquae opo lectionis NAHI AC certo restitui: aam olim ego correxi EOΗΦ itaquo nunc edidi. dicunt enim aulai τινΠλοῖτον λαμβάνειν, ut ipso noster in Timono li 36 init., dicunt

28쪽

πολλῶν. ορῶς οἴων σοι πραγμάτων αἰτιος ὁ θησαυρος γίγνεται; ABELM. ἀει ου μοι, ω Λυκῖνε, ἐπεναντίος '

ἄστε ουδὲ την χοινικα ἐetι λήφη, ἐς τέλος μοι τῆς ευχῆς ἐπηρεάζων. Λ . τοὐτο μεν δὴ κατὰ τους πολλοῖς

ναυν μεν ουκ αἰτήσω μοι γενεσθαι, ην γε τοὐ πολλεαις ἐπιδείξασθαι ἀδυνατον, ου ηε μικρολογήσομαι Προς τους θεοῖς θησαυρον αιτῶν και μεμειγμενον χρυσίον

DΦa et spraetor d) ruti iiiiis. nunim hoc referim' ita superioria illa g 25: Αυκίνου δε χοίνικα, ἀπομεμαγμένην καὶ ταυτην. ετι λοφν ΑΦ ot v, Ουτι λήφη G. libri Ar τελος μου, sed 'dudum reΗcripsi eς τέλος μοι, quum collocationem Luciiιnus cludit Ruribus, no eas Rigntutismo ες τέλος τῆς ευχῆς oblanderet. cohaerent enim verba . μοι ἐπηρεάζων. recte Schaesur ad Dunaosth. II p. 205: ,ἐπηρεάζειν et ἐπήρεια Droprie ilicuntur de V Ρhuritis. dicere auteni attici ἐπηρεάζειν τινί de homino qui laedatur non de re consuevorunt. it hie laic scribi non potuit: ἐς τέλος μου

29쪽

quod in his latet. sententiae convonit: Maaοι ξπ αλλοιέ, Idque larior Isuhkoro rest unit in Minot. Lehimanniis apte Coniluirans

30쪽

libra αριστος δὴ προκριθεὶς inepte. correxi ducllam: ἄριστος δὴ κριθείς. collato D. Mori. XII, 7 fin. Error natus est ex his