Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

261쪽

ainite adeo ipso sic Lucianus film in Bis Accus. g 10: IIAN. χαίρεrε, ω Ἐρμη καὶ Λίγιζ. EPM. καὶ σὴ γε, ιυ Πάν ita libri omnie , tuni in D. Deor. 22, 1: ΠΑΝ. χαῖρε, ιῶ πάπερ Ἐρμη. EPH. κα. σο γε ita ibi BA, sed vulgo: νθ καὶ συ γε). restant alii loci quattuor, E quibus iton 'v ejici voluimus intercedonte Dindorfio Lite. I p. XVIII, cui etsi non concedo pro νη quinque Luciani locis νο δι sive per ny0copen scribendum osso: tunien-3ια in resalutatione etiam Odi Dindorfius plane ostendit prolato Arist. Ran. V. 164, cui accedat lusus Apollodori ap. Terent. in Hecyra I, 2, 8. itaque ut Aristophanes, ita etiam Lucianus in resalitiamto nune καὶ συ γε nunc etiam νη Λία καὶ οὐ γε dixisse vi lutur. 11inc pro Mu hodie νη Λἰα cum Dindorfio coreexerim et in Fligitivis et in Timono g46: χαῖρε 2 ἰμων - TIM. x νγ ένη δίαcod. Alig.ὶ καὶ σο γε, ω I,αθωνίδη. et in D. Deor. 20, 7: Em.

res pro maius atticis ευ λέγεις et ὀρθευς λέγεις. Be cheri conjectura, qui h. l. scribebat: ευφήμει' δἐ - praeterquam quod minimct necessaria est, prioribus verbis Orphei ejusdenia καιρος ἀποδιδόναι τα μηνυτρα omnino repugnat. nanx ευφήμει est abo minaniis s dii meliora' , do quo iisu tirones Henisterhuidum con- serrunt ad Luc. Charon. g 12. εις οπερβολην , et ut videtur B. ες νπερβολὴν Am post haeo ver--εστὲ supplevi: μιαρος γὰρ εις οπερβολήν Ιε-J καὶ - eo fidentius, quod paullo post

262쪽

κωφα πρόσωπα. Drgo Catii harus h. l. dicitur, homo malodicen liminius, qui uti recto partivi Gesner conviciii Homerica ille litatur cinasi eis usurus in concionibus. Belcher quum tu ipsum quoque Cantharunt hos versus cadere vici et, malis mutavit per-

263쪽

unius Luciani sunt: κακῶν πανάριστε κολοιῶν. κοχιῶν Et dein

dicitur, de quo hic sermonem esse verba docent proximia: οσαπέπονθαε ὐπο κυνῶν τοσουτων. cum illo ἀποπνείουσα conservis

264쪽

licet D. Merete. 12, 4: οὐχ ἐώρων το ἰσθμα ἔν. postremo τριτον κυνόσ poetico iacitur pro τριῶν κυνῶν. 31. ΥΠΟΛ. V. personam on1 Α continuans: ορμήν. οιμοεγῆναι sio. hospes ille Behisero et mihi est ANIm B. κυεῖν ΒΑ. κύειν Π et v. ε χοι Issari, etiam A sua. A). προίασιν ΒΑ. προσίασιν Π et v. Iilbri Aram splene δεσπότve Ain. erus Bekhero et milii est AΝ- A. a KάνθαρεJ ω κίθαρε α ἄτινά Π et v. D:' τινά BΑe vulgari et rore, ut supra g 30 MonMeensis er το pro o τι. tum in loeo gemino riscat. si 45: φέρ' ἰδωτι καὶ ἐχει; exstat. ἐ' Α qui: Οὐ μα δί' . Bia II et v. IVAMl ἀποVt A. minae quas loquitur solo Herculo dignae sinit. κυνικοςJ γυναικός Μ. εἶναι οm A teneris illo lanien ἔφασκε, geribensque: εφασκεν τοπρόσθεν. μυσίππειοςJ χρυσίππιοςBA. Aλεάνθηνl quum Stoici philosophi nomen h. l. plane requi ratur, uti suprra ad g 26 fin. demonstravi: nequitur certo his dici de Cleantho neque J. Palmerii eonjecturam Xρέμητα tolera i posse. lateor autem pertinere haec rem uobis hodie prorsus ignotam . quodsi Cleanthes vecto κρεμήσεται laqueo Milana fregisso dicitur, nemo praeterea id testatus est. immo vero inedia vitam Cleantiles finivit, ut est etiam in Maerobsis g 19, ubimen schol. sudistisiu de: ἀποκαρτερῶνJ ἐαυτον λιμου ῆ αγχὰν siclεξάγων. Pelleti id inutis ut Cleanthen laquei nexu solos solum-m1o Cantii rum inlaqueet, condocturam Xρεμάνθην non probo

ut unius lusum Pelleti. ipso Cleanthes por ludit friurn Φρεάντλης dictus est Diog. L. VII, 5 g 16M, Chrysippus fortasse MoMinoe Cio. De Nat. Deor. I, 343. Cleanthen riserunt Bato comicus M. Plutarchum Moria. p. 65, C et Sosithetia posita Ep. Diog. L. VII,

265쪽

et v. v τι ΒΑM. libri omnes: καὶ Λοκυθίων φιλοσοφεῖ; quod ferri potest sine interros tione sui supra g 28: ὁ κάνθαροι φιλοσοφεῖ). at hue refero wripturii in v ut optimi libri pro ειτα h. e. ut opinor ει. itaque recepi lειζ καὶ Ἀηκυθίαιν τιλοσοφεῖ; Iacobsi i ad Porsoni Advers. p. 303) emendationem, qui adseris poterat Plutarchum Moria. p. 750 A: τι οὐκ ἄν τις προσδοκήσειεν.ει -; et Iuvenalem Satir. VI, 4I: ,quid fieri non posse putes,ri june te ulla i Ursiilio ' alia hujusmo si ad Arist. Thesmopli. v. 528 conlegi, ubi in Aristophane rescribere debebam: ἀλλὰ π ανγένοιτ' ἄν ς- -. EM. o τρίτος -J ὁ τρίτος - A. -- A. Belcher. AEMI. v, quod eodem re sit. Personae Ioco rubra puncta tria in A, quae in eo plerumque sunt nota pereonae, at in Fuisivia personae sunt pleno saepe tamen salso scriptae. h. I. aberratum ab οἰδαμῶς a 1 μηδαμῶς ubi A: ἔτεροσδεσπο . μηδαμῶς ideoque h. l. persona caret debebat A: Daροεδι-o : οὐδαμιοῦς ἀπ -. ἀφίνμι αὐτονὶ ἀφίημι τούτον νοτι τι;J δτίτι: Α. libri recte BEam, quod signavi eum Belestem: -- Λ. Μυρόπνουνl vide Lobeckium ad Phrynichum p. 665. Πράκλεις Dindoctus. libri 'ILρακλες. ἀνεξίκακε α βάκτρονl addici interrogationem, in qua ἔπειτα est indignantis, velut in Arist. Avibus v. si1. ἀπόλοβεὶ ἀπόλαυε ΙΙ. pro ob in II

THO . εστι sivo ut miser: --B. ἔστι). graθἐl ω ἀγαθε . ω 'γαθε v. Tρικάρανο. J Theopompum eum, qui nostram scripsisse Tricarianum cre litus est. cum comico poeta Theopomi Gesner in h. I. um solus confudit, resutante post alios Meinerio Histi Corn. Gr. p. 243. immo Lucianua libruin dicit historicum, jus parens scriptor historias Theopompus Chiiis, Dama struti f. ferebatur. sed nuper multi ceriatim videriint ut Muiner Prolag.

266쪽

---ουδαμῶς, ἀλλ' ὁ δεσπότης ἐγὼ ἔκὼν ἀφίημι

αυτὰν ἐκαλοὐμεν. M. /ράκλεις ἀλεξίκακε, ἀκουεις;

quibus adde inprimis Dobreum Adversar. T. I P. 2 p. 5643, nostrum Tricamnon Theopompo ab Anaximene supporitum osse ideoque ne historici quidem Theopompi opus sui mo sed revera Anaximenis edus, de quo Vido Ruhnhonium Hist. Cr. Or. Gr. p. 353 ed. Lindem. nam, id quod Pausanias VI, 18, 3 docet, Anaximenes, ut inimico suo invidiam conflaret, sub Theopompi nomine librum edi sit. nomen libri Pausanias non habet, sed hoc addit, historiam sitimo plenam maledictis in Athenienses, Lacedaemonios et Thebanos. quum igitur easdem res in ,Ἀicamino' scriptas esse Lucianus

Pseudolog. g 29 et Aelius Aristides XIV p. 211 I p. 342 Dinit.

testentur: ,2 μάρανον , quae si 'pellatio vel per se tali re non abhorret, sequitur limus ipsius libri nomen fuisse. huc accedit, quod etsi sub Anaximenis nomine ,Τracamniis' nusquam iasertur, Theopompo tamen si uno tribuitur Luciano Pseudolog. g 29. incerto auctori ab Aristido I. I. o θαυμα-ος ἐκεῖνος, inquit, ὁτον Πικάρανον ποιοσας itemquo ab eo, qui Theopompi librum fuisse recte nemi, ab Iosepho o. Apion. I, 24: δ ει τον Πιπολιτικὸν γρἀφας οὐ γὰρ δὴ Θεόπομπός ἐστιν, άς τινες οἰ ονται καὶ τὴν Θηβαίων πόλιν διέβαλε. quo loco Iosophus τον Τριπολιτιμόν pro Toν Tρικάρανον errore dixisse videtur, quum ab Anaximene ad librum a mento similem, Vaeuum tamen conviciis aberea set incaearchi, cujus 2 ριπολιτικός Athenaeo IV p. 141, R et Cicerono Epp. ad Atticum XIII, 32 nominatur. alii erea e Ioa phum nes mant, sed duplicem fuisse Tricarani nostri inserimi nem: ,Πικάρανος η τοι Πιπολιτικός , quod mihi minus probatur. tum sophistis posterioribus Tricaranus Anaximenia largani declamandi occasionem praebuit. Aristides quidem quum I l. I p. 338id sint ut solos rerum dominos Romanos demonstret imperium meritos esse: ne Athenienses quidem neque Lacedaemonios nedum Thebanos concedit imperare scirime in eaque re cum Trioarani scriptore prorsus consentit, quem eundem I. I. p. 342 tanquam communem Graecoram accusatorem odit et diversatur. multo gravius in eum pseudolomstes declamarat i. o. incerti nominis sophista Luciano aequalis, oriundus illo quidem ut ex

g 19 et metim g 10 patet) e Phoenicia, clauus libriam Lucianus

g re ita describit: τον Θεόπομπον ἐπὶ τἀν Πικαράνιν κρίνοντα φάναι -, quae sic aecipio: ,er exhistrie den Theopompiter Schran; Tritaranos schuldij. Teum enim quasi eorum

267쪽

audico Theopompum seceria et iit sontem clamarat puniendum esse. huic declamationi, in qua hane unam rem ita potest inscriptum suilae, , myoς Tρικαράνου , sive . Πρὸς το ν Tριαάρανον sive consimili modo. deindo ejus leni nominia libriim: ,Πρός τον Πικάρανον Suidas adtulit a. v. Φίλιστος, quem libram recte Post Osannum Metuerius Hist. Cona. p. 243 cetrauit in resulandis Pseudoaheopoinpi coin mentis occupatum fuisse. quo mi nus hoc fieri potest, ut hunc librum Philistus Syracusanus cous Ecerit, qui aetate Anaximeni praecessit, illini potest, quod Bem1- vult, ut litorae ,duormin Philistoriim in unum eonnatae sint. at mihi haec Suidae verba intuenti: Φιλίσκoe νη Φίλιστος, ρακουσιος aliquanto post: Φίλιστoe Ναυκρατίτης η δερα κοὐ σιoe credibile videtiir Naucratitas illi, qui libros , Πρὸς πονTρικάρανον et , λὀγον περὶ Ναυκράτεως scripserat, non Φίλιστος sed potius Φιλι σκo et noliten suisse. lito autem Philiseus sui conjicio) Nauerinlita multo post Maxinionem vixisso et sophista suisse videtur, qui tamen plane discernendus est ab sophista co omini,

Philiseo Thessalo ap. Philostrinium Vit. Soph. II, 30 p. 62I. de nique dant a. II. 694 vel 695 M. Terentius Vareo testo AppianoMB. Civit. II, 9 iniuriin e uenippeis nomen imposuerat , Tρικάρανος , quod nornen Rb Anaximene liquet repetitum ess . ut enim

Anaxiniones tribus civitatibus potentissimis convicium fecerat, i Varro tribua potentissimis viris, Caesari Pomprio et Crixago eo manique sceleratae coriunotioni maledixit. sed quod hie in Fuς-tivis Τρικάρανος βιβλίον των παλαιῶν adpellatur, id tantum abest, ut ad hano Varronis saturam referri possit, ut ad libruim ab Ani mone supposituna unico pertineat. nequo eniim Varronis Menippeas demonstrare lieet Luciano notas fuisse, qui idem Te - κάρανον in Pseudolog. g ta sub Theopompi nomine diserto adtulit. at cur tandein multor Tricaranum librum utero serre dicitur Pτρ κἀρηνος etiani de Cerbero usitatuni est, tui quem et Varro milusit et ipso Anaxi 1nenes et qui latino mi Io refellit, sopiasta Punicus in Pseudol. g ta dicens outii , εἶναι Κέρβερον ἐν τοῖς λόγοις . et hie quo ius de Cerbero coitare nos a ubent tum inng 31: Νέρβιρὼν τινα τέξεταί σοι, tum haω ὁ 33: γνα μζειν -

πολυκέφαλον τέκI. medio autem loco, ni uno Cerbero aures ob tunderet, euudem jocum veria, non re variavit, hic quoque die inrua: οὐκ αν απολάβοιμι κέρβερόν τινά μοι κυσοῦσαν. -na

misella mulier sane Cerberiani tricipitem paritum esse videsintur,

268쪽

33. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. σον, ὼ Ἐρμῆ, δικάζειν το μετὰ

quum Rhi cynicis et eis numero tribus toties comprema esset, quam rem Paullo post etiani nornen Tριφἀλve pectinet. verum Solanus alia xii natus, nisi libriam intelliminus ab Cantilaro hoc titulo , Πικἀραr ος conseripitiin, quo haec tendant adse iiii soposse nemi. ni ne dicam vecta βιβλίον - τεων παλαιῶν Solano Obseere, tum porro conjectare oporiet, Cantharunt in hoc libello noso non uni Luciano erus que libro , Περὶ τῆς Περεγρίνου τελευτῆς , vertim etiani duobus aliis cynilanii adversariis se Opyosuisse. neque aliud quidquam ex ista Solani cori tura lucrantur nisi merum inscriptionem , Tρικάρανος . rem multo ni orem totus fere hic dialogus nos docet, ab Cantharo paullo ante suscepta Perem ini et cynicoriim causa libellunt famosurn, in quo grraviter Liuciano malediceret, editum atque adeo in hoc di Alogo cantharo, qui prior laeserat, responsurn esse. docturn quidem virum et eriaditum Cantharum suisso etiam Postrema Ostendunt g 33: τἰ τοῖτο παρεντίθvς -; 2 ριφάλης ΒΑΔ cum Gesnero.Tριφάλλος Π et v. των κωμικῶν Π et v. sed b των κωμικῶν

BA, quod dani olim De Aristoph. Fragm. p. 7ὶ pro vi. dicitur enim, id quod Gesnemim non fuit, , Tριφάλης' comoedia Aristophanis. in hac mulier Triphaletis partuni palam enitebatur teste schol. Platonis p. 380, quem versum ex Harpocratione Et Suidas. Ἐμo v et Photio p. 334, 5 oliis ita eouexi: ,Aάβεσθε καὶ γάρ ἐστι του τίκτειν ὁμου et ducibus Sueveritio iDo Γήρα p. 44ὶ atque Dindorso Arist. Fr. p. 192) ad Triphalerent rotuli Aristophauis versum ap. Pollueeni II, 6: ἰγ τις κυοὐδ ἐφάνη κυος ποσουτονί . idem Sueverisi De Nubibus Ar. p. 6M ,'ιφἀλης sabulani quam C. Darenibergius novo fra tento ditavit e schol. Vatic. in Hippocrateni ad Epideui. V, 7 in Notiees et Extraita

d. In. m. P. 2I4 sq., quo nune auge inea ad Aristoph. Ranas

p. 232) ostendit scriptam fuisse in Alcibiadem. eundem Alcibi vilem Eupolis in , Γἀπταις petiit, quibus Triphales Aristophanis sinitIlinia suit h. e. non solum obscoena sabula verum etiam contumeliora. neque mirem, satiricos leosso Triphaleta, qui Baptas celebratam nostro Adv. Indoei. g 27 et Juvenali V, 92 tam cupido lectitarint. Triphaleta etiam Vareo evolverat, crius satum adsertur Triphallus, περὶ ἀρρενδτητος inscriptione duplici, quam et hic et alibi A. Ripsius Varr. Sat. Men. Rel. p. 23n servare debebat. 33. δεσπό ' σον - A. tum oον - a. sed APAα σον - v, M aures omnia. Solanus aut , Philosophiae tribuetat aut , Her-

269쪽

παραδοθεντε τοιν δεσπόταιν μανθάνειν α προ του,

τον μεν ἀποπλυνειν τὰς ρυπώσας τῶν ὀθονῶν τον ἈζηκυθH0να, τον Mυρόπνουν δὲ αυθις ἀκεiσθαι τῶν ἔματίων τὰ διερρωγότα, μαλάχην γε πρότερον μαστιγω

fulloniani exercebat g 28 init.). inepta est Solani interpolatio: τον μεν r/θαρον ἀποπλυνειν -. immo ip- syntaxis hoc postulat supplementum: τον δἐ κάνθαρον-, reliqua ex g31sin. Peto itaque suppleo: μαστιγωθέντα' Ιτον δε κάνθαρον τέως μἐν ἀπὸ τοῖ πώγωνος κρεμασθυναιd επειτα καὶ τούτον παραδο-θζναι . talium moechum, Didyinum tibicinem ab testiculis Suspensum fisisse nai rat Dieo in Progymn. U. Ivaletium Rhetor. Gr. I p. 205. tantuin Lehmannus bene ser1bit, Cantharam καὶ τοῖτor 3 ultimo loco adpellatum esse, unus Omnimn gravis stina poena adficiendus esset et prae caeteris cynicis peteretur. πίλτω ταῖς Α, qui etiain infra Rnte rasuram πὶττωτὰς sed Juncte. xπόλοιτοὶ ἀπόλλοιτο ΒΑ. τὰ πρῶτα ταπρῶτα Αbcd inutari non debuisse recte auescat Valchenaerius ad Eur. Hippol. V. 415. Aι μονJ αυον a. συμπεποδισμένον ΒΑ. συμπεπεδημόνον V. φεῖ τῶν κακῶν, φευ τῶν κακῶν Dindoctus. φεῖ κακῶν. φεῖ τῶν κακῶν ΒΑ. φεῖ τῶν κακῶν v, quod revocare licet cum Belchero. Ororor Dindorsus. ὀτοτοἰ ΒΑ. δοοτοὶ V. παπαῶ παπαιὰξ Dindoissius. παπαὶ παιὰξ A. παπαιπαἰαξ V. sciistra Colietus V. L. p. 210 condecit: ἰατταταιάξ. pro BE ILmalui ANIV A, ut supra. libri: τῶν τραγικῶν συ συ Aὶ δια-λὀγων ὐ surdo. correxi: τῶν τραγικῶν σου επιλόγων. et ost/Prosv dant C. C. Reifetius Indice s. v. τραγικός p. 431 voluit. G ner autem sententiam bene adsecutus: ,videtur, inquit, Rd libriam

270쪽

ἀκολουθει παρὰ τοῖς πιττωτὰς - δη, ἀποδυσάμενος γε πρότερον την λεοντῆν, ῶς γνωσθζς δνος ἄν.

et locum ejus, quem traducit fatqui Cantharuin unire traducitirespicere, tramcis edusinodi lamentationibus ridiculuin . sed etiani vox ipsa διαλόγων inepta est. ut otii in canthariis philosophus idein fuerit poeta tragieus, laic ipso τραγου δἰας ποιητὴς dicendus erat, non τραγγικῶν διαλόγων. ita lue pro διαλόγων πο επιλὀγων rescripsi: epilogi eiani ni nam pariein constabant B comini seratione. cantharias Riciat malus philosoplitis, ita bonus fuit rhetor. multi enim philosophi eidem ilhetor ea sueriint, in his oInnos prope Platonici, ut ipso Cicero et Philo Ap. Cic. Quaesit. Tuscul. II, 3, deinde Favorinus, Maximus Tyr1us, Nigrinus alii. Rhetorani Praeceptor g Is discipulo praeeipit: τὸ δἐ , οἴμοι τῶν κακῶν πολλάκις. ἀποδυσάμενός γε πρότερον ΒΑ, ut in Quaesit. L. p. 206 conjeceraria. αποδυσάμενος πρότερόν γε v. λεοντῆν Aa et v. λεοντῆν ω .

라틴어 텍스트