Lucianus Samosatensis Franciscus Fritzschius recensuit

231쪽

νοήσαιμι ων φασι. σοὶ δ' ουν ου μικρὰν χάριν οἶδα, ω Λυκῆνε, ἔτι /ιε Παραφερόμενον ἐπεῖ θολεροὐ τινος χειμάρρου και τραχέος, ἐπιδιδόπια θιαυεῖν καὶ κατὰ 83i ρουν συρρέοντα τῶ υδατι, ' ἀνέσπασας ἐπιστὰς, τὰ

Stoicos lino exarsit. niihil autetu Stoicis plus nomait, quam qtuMImulti pis fietis astutisque iΗouchlor habebantur et pro simili- dira Pharisaeormin. quo in Mnero semper mihi memoria dignus visus est hio locus Iosephi Di, Vlia Sim c. 2 sint ῆρξάμην πολι-

τε νεσθαι τv Φαρισαίων αιρέσει κατακολουθῶν, η παραπλ σιός

232쪽

τῶν τραγωδῶν τοὐτο, θεὸς εκ μηχανῆς ἐπιφανείς. δοκῶ

δέ μοι Ουκ ἀλόγως ἄν καὶ ξυρήσασθαι την κεφαλὴν

ἄσπερ οἱ ἐκ τῶν ναυαγίων αno σωθέντες ἐλώ1θεροι, και

ὀνομάτων Ο. ςl ali 0ΩΗ. libri omnes fetiam G ὶ ποτὸε, Mῶ βαδίζων. ego in Mist. Cr. p. XV D pra octium delevi multisque conlectis semper ab Liuciano Mου βαδιζειν dictum passostendi. qua in re quum alii tum Dindoinus et Schwidopius Obsa. Luo. II p. 40 adsensi sunt, quonam hic inulta e Plutaretio, alia ex Holi , loro et Libanio ad didit docuit quo hanc formulam poni etiam sensu translato. quibus antiquior illini οδψ βαδιζειν habet aam Demosthenes Adv. Aristomt. I, 10, 2 Behit. sed in Babrio male editum esse miror et a Boissonadio p. 150 et ab Lachnianno p. 45: κἀν ὁ δέ βαίνειν. atqui ipso codex Babrii: ἐμοὶ γένοιτο κἄν ὁδιν βαίνειν l ἄνευ γέλωτος, μή τι ά ἄν iid est μή τι γ ἐνὶ χορψ παίζειν, quae probari possent, nisi hic quoque verum lectionem Suidas in IIνερὰν servasset, ubi item eodices

καν verissimo: εμοὶ γένοιτο καν ὁδου βαίνει l μν καταγέλαστον, μή τι πυρρίχην παίζειν. Dium eodem sero modo, quo hic apud Babrium. etiam in Luciani Anaeli re. g 11 καν et ovτι γa sibi respondent. καὶ περιστήσομαι libri omnes etiam et haud

dubie O, siquidem καὶ om non G, sed g id est Basileensia tertia .

quae vocula si ab codd. .abesset, liceret verba καὶ περιστήσομαι quasi glossema delere conlato Suida fλυσκάζειν : περιζωτασθαι - . neque enim περιστῆναι ita ut sit , vitare' dicunt stitiei ae ne Lucianus quidem nilai hoo uno loco. mutos hellenistarii in locos vi Io vel ap. Ivetatenium ad N. F. II p. 358. sed in Pseudo-lueiani Soloecista st 5 fin. mmmmaticus recte judicat verba περιέστην αὐτόν atticis non denotare ,devitavi' sed .circumsteti', tum quoque ille doco urbano utens: θανμαστῶν, inquit, ει εἴς νοῦν περιέμης τὸν ἔνα. aam ab hoc ipso soloecistae loco unice pendet Thouina p. 708 ed. B. sive p. 3I1 R. , uti Thomae vecta docent haec: πῶς γὰρ ἄν ο εἴς τινα περισταίη verum Thomas

gmnunatici iocantis sententia Gni,ne intellecta attice diei posso contendit numero plurali: περιιστάμεθα devitantus τὸν δεῖνα. Thomam autem refutat Lobecrius ad Soph. M. v. 82 p. 109 ed sec. Iocia prolatis, ubi περιίστασο Mevitain de una pereona dictum

233쪽

κυνῶν. t. sed Pseudoluctanea in Solo lat. g 5 Lobecilius non nia recte quam Tlaomas interpretatus est. haudquaquam enim Paeli- lolii clauus sed ianus Thornas περιπνισομαι devitabo) de una persona dici ita vetuit, ut idem περιστησὀμεθα devitat ilia iis) quasi uuleum scilicet comproharet. illud vero recto LON chius. quod uti leo diei statuit iκso αί τινα devitare), ut est apud ipsum So-νhoetein in M. v. 82. eoieriini supra in vectis εἰρήσεται γὰρ

234쪽

Reiis. In p. 365

ΛPALIETAL utrum Lueiani ait alius sint constitui posse nego nisi pratis do edua seriptore dialogi. cui nomen est K Ima satis constiterit. ,Cynicium ci Solanus et Beklcer pro supposititio, pro suspecto Jacobsius sin Pomoni Adver m. p. 304ὶ, caeteri in his Wielandius T. III p. 1483 pro ipsius opero Luciani habuerant, arminentis aut nullis omnino ruitatis aut i,arum idoneis. at Cyriteus' vel ob disertum in Galet eo lieo Τ. IV p. 262 od.

Jac. testimonium, vel ob sermonem graeeunt, qui parum convenit Liactaneo, ad Lucianum auctorem referri vix ullo Inodo potest. imino probabile est ,Cynicum hoc est defensionem cynismi ab philosopho cynico editum esse, prorsus ut Oenomaus cynieus, qui circa a. Chr. 120 floriaemit, libriim scripserat stini leni , Περὶ κυνισμοῖ , i l quod praeter Iulianum Suidas a. Οἰνόμαος testatus t. sed altem dialogo eui 21ραπεται nomen est, eRjus videg 14 16 fin., cynicorum illius aetatis a Musatio continetur, quas omnia temico plane repugnant. ita necesso est alius , ni cum scripserit, alius , Fumtivos : atqui .Fugitivos' scripsit Lucianus tergo alitia scripsit . Cynicum , Lucianus hunc quidem non scripsit.

nam quod Nielandius et iIX p. 1853 Leti mannus dixerrant licuisse

otiam Luciano ipsi in dialogo , Ilai μός' vertim dynismum Probare: , nicua' iste nunquam Diogeneni vel Menippum, sed omninoeynisnaum et suae maxime aetatis cynicos ubi tuo dilaudavit: at Iaucianus aequales sibi cynicos acerbissinio insectatur. quodsi , Κυνικός ab Luciano at audicandus ea, quaeritur, utrit In eodem sero remm quo , Θραπόται id est oirca a. 166 ab cynico qui , ραπέτας' refellere studeret, an postea scriptus esse videatur. si int autem duo in ,Cynico interlocutores, συκῖνος Meusatorcynismi et Kννικός ejusdem defensor, o quibus permnis prior momentum facit non quod inde conligi postit , micum' ab Lu-

235쪽

ciano scriptum esse: nam Lycini Demona non solum in ipso I .uciano, Mil etiam in dialogis certo adulterinis velut in , Anioribus' exstat. sin haec persona in Luciano constanter Lucianum ipsum significat. quem morem fortassis inritatus , nici scriptor, quum ne per leges quidem Aουκιανός scribere liceret, has person introduxit: Ah κῖνον και Κυνικόs . hoo Est Lucianum saccusiurarem et cynicum idefensorem . his maxime de causis , νικῶς' dial ,-mis ab aliquo cynico paullo post , ραπότας mihi videtur compositus esse. quod enim , Κυνικός non contentiosus dialom est sed amnio scriptus tranquilliore: id fieri potuit Luciani refutandi ausa, qui cynicis rixas immo sicas exprobram solet. Attamen si

illa Lycini persona hic quidem pro ipso Luciiano non ponitur ac si Cynicus' scriptoris est linitantia Lucianum, non refellentis, neque ulla ,Λραπετῶν ratio habetiir: tum vero fieri illud potist quod placuit anonymo, ut ,Cynicus' multo post demum circa R. 363ὶ non is quidem ab ipso Libanio, ciuias ferino longo Uius generis est, veriintamen tempora Libansi et Juliani conlaetus sit, quo tempore cum ipsis PM: Us etiam eynismus paullum revixit. quid, quod hic dialoma etiam tertio saeculo scribi potuit, cuatis initio Antiochum cynicum flomaisso Dio C. 77, 19 et Suidiis s. Ἀντίοχος ο αὐτόμολος testantur quo hoc unum opus est inter pseudo- luctanea et auruli tuicia, quomani aetas satis accurate definiri nequeat. quod stulam G. comato auctore Joann. Chrysostonius I ii, ικοῖ dialog Pseudoluctanei pariem in homiliam quandiun, quam in Joannis evangelium commentatiis est inserisit: locum ipsum in Chrysostviuio adhilo frustra quaesivi. si tamen Vera Comasitus narravit, nihil aliud nisi hoc sequitur, Cynicum dialo-Mun ante moriem Joann. Claus tomi, qui a. Chr. 40T obiit, scriptum esse. lchrysostonii homilias iterum leonti illo ipso locus tandem patuit, quem Comstiua aliique, ut Schoellius in 1. : Gr. Lit. Gesch. II p. 493 ed. P. dixisse videntur, in Joannem Hom. LXXX Q. LXXIXὶ p. 476 sq. ed. MontL:-οτε πανταχου τὰ πολλῶν διῖσθαι ελε νον - . ἡ μεν γαρ ἀκριβος ελευθερία το μηδενος ολεις δεῖσθαι, ἡ δε μετ ἐκείνην το ὀλίγων δεῖσθαι. plane eadem sententia est in Cyiaco e. 12, verba autem non prorsus sunt eadem, ut satis Mi pareat in Socratica saneque Obvin sententia neutro neutriina scriptorem pende .l fuit denique quum corii cerem hunc dialog 1 mira illum humanitate insignent ab aliquo Encratita compositum eme quae se is Jam

236쪽

Luciani tempore floruit. de Eneratilis bene Hippolytus Resui. Omn. Haeres. VIII, 20 p. 436 ed. Schneide v. nunc Λ II TAa venio, quem dialomun Luciani esse Henasterhusius ad Pro- nisuietim I g 5 dubitavit, plane neorant Bourdelinias, Marcilius, Solanus qui ab imitatore Lueiani scriptum voluit Fr. Jacobrius in diar. whol t. a. 1828. Ρ. II N. 1333. sed ex his unus Solanus causas quasdam adtulit ad g 1 fin: κολῖδα, ad 9 6fin: τοῖς Νεχραίσει. ivl g 8 init: εις Αἰθιοπίαν et ad g 17 finiτο μέλι. quas omnia infra suo quiniue loeo diluentur. eodemque modo ego erravi, quum in Praef. ad Lucian. I p. IV ,Fugitivos se dicerem ,suspectos . At quum L. Κuster in hoo dialogo, sive oratio sive res ipsa spectetur, quidquam inesse Luciano indignum recte negasset: , ραπέτας' plerique, ut Belinus, Schinieder, Leh-mrennus, Behker, Di orsus tacite, tribus autem verbis Gesner Kd g 27ὶ Luciano vindicarunt. quibuscum consentiens 'Vielan dius III p. 138ὶ id unum optime vidit, his verbis g 28: ἀκριβέαντον ἐπιγνάφας Cantharus cynicus , fullone ) aocum inesse ipso dimurn Luciano: . hic enim ad Aristophania dictionem ingeniose adlusum est, non mastice stetit in ,Philotiatride' dialogo.sed alio loeo III p. 111 sqq. idem 'violandius, si LehmannoiVIII p. 5913 libet credere, nullum dialogum magis qiuam hunc pri, Lucianeo habendum esse , uenientissime pro invit . immo Ivi landius plerauiuo ipse finxit more suo et in caeteris vel Gesnem mvel Κusterum ita secutus est, ut non tam dicendi genus quam venustatem, sales, sacetias Luciani undiquo diceret poclucere. ita hio dialoma Luciani in nium plane reseri, ut ait 'vielandius,

ut autem Solanus, omnino non reseret, denique ut Jacobsius, mali imitatoris est ideoque male refert. quae res postremo unius critisque sensum redit incerium: quibus aut a solis in hoc genero utendum erat, Rrgumentis certis nemo usus est et omnium

minime 'Vielandius. qui primum disputatio ni de , nico hoc loco ipso quoque neglexit, postea autem et ,Cynicvi' et .Fuitivos eidem Luciano adjudicavit, quod ineptissit num est: sed hoc omittani. tum vero alius liber et is certo Lucianeus in hac quaestione Jacet neglectus. nam ut in e litionibus hi duo libri perpetuo se ordine excipiunt: , Περὶ τις Περεγρίνου τελευτῆς' et , Λραπέται , ita idem prorsus ordo jam in codd. observatus ost,

237쪽

ευθος ἀπιὼν ωχόμην, ἀπωλώλειν ἄν, ευ χθι, ἀτοπία

sis etiam in codice Thomae Mag., qui , νικῶν nusquam adfert,

adseri autem Luciani et , Περὶ της Περ. τελεο ς g 63 p. 363, 16 et , δραπέτας g 163 p. 324, 11. enimvero quicunque hos duo

libros continuo perlegerit, scriptore eodem ambo videbit prD- socios esse, in qua re unicum indicium profero loco plurimoriam. in ,Λραπέταις' g 2 fin. Peregrini oratio Olb inpiae paullo anto mortem habita hanc unam ob causam reticetur, quod ea Ie II oratio jam-Περ. τελευτῆς g 32-34 in medium adlata erat. quae quum ita sint, Re luitur, ut qui scripserit librilin, Περὶ τῆς Περ. τελευτης'. idem necessario scripserit paullo post etiani dialogunt , ραπέτας'. atqui librunt , IIερὶ τῆς Περ. τελευτῆς

omnium consensione Lucianus Ecripsit: ergo necesse est Liuciani ejusdem fuerint utiam , ραπέται . citiae ratio tam certo con clusa est, caus ope etiam telupus , ραπετῶν siue ullo errore

iuveniri posait. quum enim Peregrinus Ol. 236 sive R 165 mensedulio Oi3 pisto in romna insilui et: primum paucis diebus post liber , Περὶ τῆς Περεγρίνου τελεντῆς ad Cronium Platonicumscriptus, deindo aut fine erus leni a. 165 aut initio anni 166 dialogus , ,ραπέται ab eodem Luciano compositus est. medio autem tenipore quum ut fit rixam rixa peperisset, alium libruin acerbissimum non illum quidem in cynicosin emisit: IIρὸς τον ἀπαιδευτον κ. T. queni librum victo k 14 init. ceterum hic est libellus famosus, in quo post omnium cynicoriam insectationem

g 1 - 2 l) tres cynici in his unus maxime nomine κάνθαρος g 22-33 fin.) Sinopensis trinducti sunt, qui quum hospiti marito

uxorem eripuisset, e graecia Trimontium aufugerat. paullo ante Cantharus libellum scripserat, in quo Liucianum traduceret, ad quae maledicta hic dam respondetur, do qua re infra ad g 32 dicturiis sum. itaque verendum est, ne ut in similibus libellis ἰνητόρων διδάσκαλος et , Προς τον ἀπαίδευτον et , -υδολογισrν ς', ita etiam in , Θραπέταις Liicianus odio obcaecatus nonnulla de hoc Clintharo di x.t parum intest' veritate. noni si Cantharus ut g 27 et saepius ait, conditione fuit servili: quid tandem esse potuit, quare noster audices extimesceret hominemque neque ipsum neque duo erus socios g 26 Mb ne noniino quidem ipso adpellaret 8 sed ita vir obscuro ipse loco natus etiam Iulio Polluci advereario in Rhet. Prascept. g 24 patrem servum objecit. similiter dant G nex ad g 27 Cantharum opinatus est ut conditione fuerit, sempili, tamen principum amicitiis magnas opes consecutum fuisse. mia

238쪽

dicentia certo fuit terribili, ut noster g 27 et g 29 satis testatur.

me:ι autem conjectum haud longo Setini leder abfuit II p. 498:,aiietorem libri, inquit, do inorto Peregrini main aliis cynicorii munus praecipue vel verbis vel scriptis male habuerat: quem ulturiis Lucianus latine librum Λραπέτιις scripsisse videtur . scio

cynicos id quoque habuisse, ut in displitatione saepe non tam vectis optra esse putarent quam sustilaus sui ap. Arrenii lorinnonimor. IV, 33 et alibi): at thoc qui leni in libriini De mort Peregrini cadit, ubi qiiuni et ipse et cyniei Itidis una interessent, ille se si 2 fin. cynicis seripsit paena dilaniatum esse, idem vero in ,Fugitivos mininio cadit. et in superiore libro Liaciano una alio cynico, Theagono Patrensi g5 oh niaxini eg313 res fuit, in hoc autem non cum Thoagene, sed cum Cantharo Sinopensi digladiatur. quae si recto clicta sunt, non vulgaria cynicus sed

ex eoriani numero Cantharus filii, qui , σοφισταὶ κυροιοι dicebautur velut illi duo ap. Dionem Xiphilini 66, I 5, qui argumentis

Caluinn. n. t. cr. g 16, Thucyd. IV, 133, Plutareh. in Pyrrho c. 21 adde Schaesemini Q Demosth. II p. 85. 6. λιβανωτῶl λιβάνω τῶ A. κηλῖδαJ κηλίδα Α. ,quis ante aut post hunc odoris sibi macula in finxit 8' Solanus. ego pro τὴν κηλῖδα olim την προπῖδα coi ieceram: iacumon gravitatonii odoris , adlatis Suida S. V. EiVe Zonam p. 1204: , κὰ: h oξὐrve, tuin scholiasta ad Soph. Anti n. v. 1008, inprimis autem Aeschylo in Choeph. v. 265 do rom: θανόντας ἐν κυκῖδι schol: ἐν ἀναδόσειὶ πισσήρει φλογός, quibus Aeschyli verbis Lucianea De Morto Peregr. k 35fin. mire congruunt. Odo Ruhnhenium ad Timaei Lex. p. 30 a. Ἀνακηκίει. δέω l δέων a. ὐπομνησθεὶςJ ἀπομνησθεὶς Α ita A, Iacobilius plus semel seripturas adseret quasi ex .F , h. I.

ἀπομνησθεὶς, g 3 δεινά, qui ei ut nobis est Guella tanus prior, a quo codico hic dialamis totus abest. Diuitiaco by Corale

239쪽

τίς με καὶ μονονουχι ΠροσκυνOsντες, εἰ καὶ μη σφόδρα

2. δε Π et v. δυὶ ΑC. ἐμπεσόντα VACMΠ eum Graωvio. ἐμπεσών edd. vetti de tali non1inativo vel absoluto vel ex anacoluinia nato quae Lobeckius ad Phryn. p. 754 sqq., Schaeserari Delia ostia. II p. 618, Struvius L. L. p. 240 et ego Quaesit. L. p. 103 conlegimus, emendationis pleraque egent ut is eorrupta.

οὐκ αν, ω παῖ, φθάνοιςJ transpono: οὐκ αν φθάνοις, ω παι

240쪽

phia ivlloqititur, qui in Luciano semper hebes stolidus est. τὰ δεινόταταl τὰ δεινὰ A ita A . 4. ΦΙΑ. Ουδαμῶ, J oti: οὐδαμῶς Π. ξυνήδικηνται sic) A. μεταιχμω II et v. μεσαιχμίus A. ταμὰJ τα αυτὰ AII. καὶ θιασῶνται Α. ab his vectis καὶ θιασῶται incipit B. in quo late libellorum ordo fuerat: Maerobii, De Morie Peregrini Fugi livi. sed medio libro sui in multis aliis codd.) circa a. l666 violenter rescisso haec clades etiam si l duo libros proximos ita Permanavit, ut et finis Macrobioraui, citii nunc ibi in laxec vectast 21 desinunt: τιμὰς ὁ ταρσίων δῆμος et vero etiam initium Fugitivorum usque ad vecta μαθηταὶ καὶ Ομιληταὶ ς 4 una per-

eliin. II, 2. 16

라틴어 텍스트