장음표시 사용
191쪽
positani, piorum illud πραγματικόν, ο περὶ ἐννοιας uoeat sed aliud hic intelligit ab alio hunc locuti inserium esse cave credas, id cap. 32. Plures nιστεις ἐπι rom
m. aorυola testimoniunt in uiratiuiue pariem e cussit et aurist Ithet. I, o, ex quihu si lili III 88 E DStru naulum, ut facile invenies. Alit ad Heri,nnium II, 9. Cicero Topic. 19. Partit cap. 2. 1. 34. Quint. V, T. Iul. Victor
192쪽
v. 7. νrιλέγοντας δε μαρτυρι vide quae ad Arist Rhet. I, 15 adnotavinatis; si adversarius nullos habet testes, a testibus die dum si, ut Lysin VII, 19-23. at si id verearitis testes requirit, ut Tiniamilius v. Meh. 71α μά-- δ με μάοτυρας παρασχέσω διαρρήδην μαρτυρουνδας που πραττεν, ὁπως ἐποίει, τις εἶδεν τις ηὐ τρίπος, ἄγμα οἶμαι ναιδὴς λέγονυς. hos in causa turpi deesse a te veritatem--νωκότων sine testimoniis invenimulati esse doceas, ni Aeschines ibi s. 90-M. Antiphon H, a Mitte iseus accusatoris, mu- κλησιν , aecepit, iiiiiii iesumoni dicens erειο κιχτὰ - σει
a Matibiis dieminus seeundum stularitillati et uirum Gin re
eonstantian te3timonior ni, eontra teste secundum vitae turpitudinem, testimonioraιn inconstantiani, i aut tim i non potuisse dicernus, aut non faeturn esse quod dieant, aut scire illos non
potuisse, uti id dicere et arUna enturi Me et ad in*r butio viis approbusionem reum pertinebunt ei g. 11 rus oportere siqnis et arquatientis odi punii ratibiis me enime amodo exponi pio re vera sin gesta, testes eorruinpi possere preιio e mali te ineti vel silvultate. IIceri rhetor in
193쪽
λίγοντες, τι ταὐτα μεν ουδέποτε ψευδεται, ἄνθρωποι δε πολλοὶ ψευδομὰorυοες ἐαλώκασιν. Anupla tetrat. I. Aa et ' . Contra testes ex vitae turpitudine Demosui in Conon.
γήναι φήσομεν. v. s. ν πιθανον τυγχάνη id praetulimus ex CFM laesioni quam reli pii exitu, ἀνὰ πιβανόν, quod nι ν, lassinioniiiiii consutam, non minus in vile , iam proliunt testem aliunniam n mini vero eunt verius ὰν ἡ πινη ς eonvenit nam si is ii testimonium dedit haud bonus vir
est, eius mores describens testimonium refellas si vero testimonium ipsum habet quod accuses, id ne negligas.
194쪽
vulgato oινει-hic et cap. 18 gubstituimus, cap. 36 ὀμμσαντες κατὰ τους νόμους τους κειμένους την φησον οἴσειν.vid ad Demosth pag. 93, 1. sae quoque V, 31. 33 ἐμμε ν, restitutum est, emis innira vviorem usum Oolaruni
i orationii, istae supersunt seustra laetimus, sed ominas simileni in causam dicta sunt L siae V, ε καὶ τι
Qii teStilius rem confirmare non poterant, iudices ipsos eaIII cognitam habero neque testin Onia desiderare fingeruant. Demosth. adv. Boeotiana g. 53 p. 102, αλλ' υμεῖς να λ
ρας παρασχέσθαι, μυω φήσει μος εἰδέναι, Ἀ δ, ὁ πὰνrες ποιουaινὰ μηδεν οιἐς λέγοντες. et quae sequuntur quod Aristoteles Rhet III, 7 aeut explicat.
no navimus, nam iidem ei laestionem traciarii inceri.
195쪽
se abusue quaeratur, legimus, quae si non accipitur, imie ammentantur, V. c. In Neaeram g 119-25.
nitiis eontra esses Isaeus VIII, 9-13 ibim selinent. p. 385. quae eadem Demosth. adv. Onet. g. 37 Iepetit μεῖς μεν
196쪽
IN CAPUT XVI. irat oεσθαι. at idem orator Onlla quaestiones scrip8it vid. insta. yegia ex his locis argumentandi ratio inest laud
γε ποθεν απιστεῖν τοῖς τουτων λόγοις; ου ἐκ του νευ γειν τους ἐλέγχους ὰν ἄγκη μεγάλη. πῶς οὐν ἄν τις σανιστερον ἐπιωξειε γνησιαν ὐσαν χυγατέρα κ
non oportere,' pio alius viis recentio su in Nore, in o suspirari possit, si pineri or uelit audire; inlisum ii dis riu in ligat sibi sinem doloris fusuram. Egregiiiiii exempliani contra quaestione dictum praebet Antiphon V, 31-- indomiaedam exhibere licet: προσέχετε δε νον νοον αυτη τη
197쪽
p. . v. 3. -κ J Aristoti lint. I, 1 qui alia pluraniniora de lino re mimini lemmis rhetores ut Quintillanus semiuntur, id ad i. Aristi praeterea v in inserit, autor ad Herenn. luci iurandini innutu, mimores, alii ut Quintil. V, 3 seqq. praeiudicia. v. .. δεῖ δ' αυτιν ταν με αυρειν ἐθέλωμεν ἁγειν Ουτως eadem Lycurgus in Leo tr. g. 79--80 καὶ μὴν
198쪽
rationem perspicias, omnia in illi lamniur, reddentasuni Boiλομαι τοι- έμει και περ τῆς προκλήσεως του ο κου εἰ-ῶν, ἐγώ τε τουτον προεκαλεσάμην καὶ ουτος ἐμή ἐμβαλομένου γὰρ μου οκον εἰς τον ἐκινον,
199쪽
v. m. των τοιῶνδειδῶν ἐστίJ haec coimpia sunt; non enim tres sed sept na sunt species, tarὰ εἶδεν, neque genera intelliguntur, duo enim iri probat autor, ut initio vidimus. Tria sunt iste docuit, id cap. 6 τὰ τελικὰ πάλαια limini us is inprimis in deliberativo genere est, tun, ο - - και πιαινωσιν - 4n lenioniarativo equentantiit, lanimi Minιστεις quissius iudiciale genus carere non O-test quae Ver nunc sequuntur cli p. 18-28, non uni alterive generi vel speciei propria, reliquis vero minus utilia, sedoninibus coniiiiiiiii et necessina sunt id ipse initio et sino
200쪽
τε προκαταλήψεις και τὰ παοὰ των ἀκουόνῶν αιτήματα. . . ωστε τὰς κοινὰς δυνὰμεις πώντων τῶν ιδώ, καὶ τὰς μινορὰς και τὰς χρήσεις αιτῶν ἐκ τῶν οoaurem,ων ω- p. 36 τὰς ὁλκοινὰς κάσι τοῖς εῖδεσι. Quare sensus a πάντων τῶν διον ἐστι nagitat, vel quod idem
χρὴ προκαταλ- νεινJ ptimum genere deliberativo nisi hi excidemini verba ταις δημηγορισις, ea ex re ei oppositione Mellio delinani ceterum dii, ninni illa genera continethorram, teritum iit'orari mn Moque loco iiii nendum esse videtur. Exemplum Sumptuit ex Is eratis Archidanis: ἴσως τι ς,