장음표시 사용
391쪽
LIB. XII. SECT. 68. 69. 547. 259νεους λυμαίνεσθαι, δια τὸ μηδεν πεποιηκεναι Ῥύς, ῶν ἐγράφαμεν περὶ τουτων. γὶς ανοὐν λάδες - επιστολην, συνταξον κηρυγμα ποιησασθαι, οπως οἱ μεν φιλόσοφοι
καὶ ζη τυραννον σχημ έαν δ' ἀπνὶ
νος. Xω6 ς γὰρ τῶν παραλαμβανομένων εἰς αυτὰ ἀκροαμάτων, καὶ ἀργυρωμάτων, καὶ στρωμνης, πι λοιπη π&ρα ετη καὶ ητῶν δελνωνπεριεργία καὶ ὁ etῶν τραπεζῶν καιώαγείρων ὀχλος τοσουτος η' ἄστε καὶ πολλους ορρωδεῖν, καὶ βουλομένους προσιέναι προς την διατριβην, ἀνακόπτεσθαι, καθάπερ εις πολίτευμα πονηρὸν κα ὶ χορηγιῶν καὶ λειτοτργιῶν πληρες λαβουμένους προσαγειν. Eoti
392쪽
τουπιους την προβολην εἰσενεγκόντας, αλλὰ καὶ ους παρακαλέσειεν ὁ Λυκων, ετι δε κω τους επιμελῶς συναντ--, Σας των πρεσβυτέρων την σχολη ' ωστε γίνεσθαι μηδὰ εἰς τον μυρισμὸν και τους στεφαν ους ἱκανὸν τὸ αλεγόμε- , νον αργυρων ' ἱεροποιησαί τε και των Μουσῶν επφελ
την γενεσθαι. δη πάντα ἐφαίνετο λόγου μεν ἀλλότρια
καὶ φιλοσοφίας εἰναι, τρυφης δε και περιστάσεως οικειο-
τερα. - Καὶ γὰρ εἰ παρίεντό τινες των μη δυναμένων ε ταυτα ἀναλωκειν, απὸ βραχείας καὶ της τηψουσης ὁρμώ-vένοι χορηγέας, ο γε μισθὸς ἱκανῶς . ἄτοπος. . Oυ γὰρ α συρρυέντες ἐπὶ τὸ αυτὸ της Γος του ορθρίου γενομένης τραπέζης ἀπολαυσωσιν, η χάριν ἐξοπέας, ἐποι 548) σαντο τὸς συνόδους ταυτας οἱ περι Πλάτωνα και Σπευσιππον. ἀλλ' ἔνα φαίνωνται καὶ ἀθῶον τι- τες και φυσικῶς ἀλληλοις συμπεριφερόμενοι ' και τὸ πλεῖστον ενεκεν ἀνέσεως γοάὶ φιλολογως. ' Λ δη πάντα γέρονaδεύτερα πορ' αυτοῖς υστερον τῶν τε χλανέων καὶ της πολυτελείας της ἀρημένης. 6ων γάρ πωγε τους λοιπους υπεξαιροῖμαι. 'O δε Αἴκων -' αλαωνείας κοόι ἐν ἐπιφανεστάτω Vς πόλεως τόπω, ἐν τη κόνωνος οἰκ
394쪽
Λωφριος ει ὁ Βυζάντιος ἐν τετάρτω περι ποιημάτων,,Tοργίας φησιν ὁ Αεοντῖνος ἐρωτηθεις, τὶ αυτω γέγωνεν αἰτιον του βιωσαι πλείω των ἔαατὸν δε- , εφη, I bμηδέν πωποτε ετέρου Θεκεν πεποιηκέναι. γυος δι πολλωχρονω τηκ βασιλείαν κώ την λιπην περι τον βίον χορθ--γων διαρκη κτησάμενος, ῶς τελευτῶντος πώλησεν ὁ πρε- σβυτατος των υἱῶν, τἰ πράσσων τοσαυτ' μη διαφυλάξειε - βασιλεὶαν, ἴνα και αἰ πος τουτο μιμοῖτο, Tα δίκαια πραττων, εἶπε , προς ἄπαντας ἀνθρωπος και θεους.
ριστιος δ' ὁ Πεπαμηνὸς ἐν ἱστορικῶς υπομνημοσε
395쪽
ἔατρὸν 'Ἀντιπάπρω συσσιτῶν, φιλοτάπιδα ἔχοντι κρικω ν καθάπερ τους στρωματέῖς ευτελη ' ης κατακεισθαι,
κάδους δἐ χαλκους καὶ ποτηρια ὁλιγα ' γεγονθαι γαρ ὀλιγοδίαιτον, καὶ τρυφης αλλότριον 72. πιθωνὸν δ' απὸ της ω μεχρι δυσμων κοιμωμενον, μόλις ἐπιθυμέαι προς έσπέραν ἐπηγειρον ' δθειν πῶ
ἄLλοι παν τὸ σωμα διεστράφησαν διὰ τὰς ἀκαίρως ηδ νὰς, οἱ δἐ και εις πάχος σώματος ἐπέδωκαν, ἄλλοι δἐ καὶεις ἀναισθησἱαν, διὰ πολλW τρυφν. προφις γουν ὁ
396쪽
βρωμάτων εἰδη, πολλα δἐ πεμμάτων, πω ὰ δἐ θυμιαμ τῶν κάὶ μυρρο , πολ λα δε ἱματων καὶ στρωμάτων, καὶ ποτηριων δη, καὶ τῶν αλλων σκειῶν ' πάλα γαρ δὴ Ταντα συμβάλλεσθαί τινας ηδονὰς, οταν η. η -οκειμένη avi
etων θαυμαζομένων υπὸ χης' ανθρωπίνης φυσεωςr o δη πεπονθέναι δ ει ὁ τε χρυσὸς καὶ αργυρος, καὶ τα πολλατων ωοφθάλμων τε - καὶ σπανων , οσα καὶ κατα τάς υπεργαζομένας τέχνας δηκριβωμενα φαίνεται 65. Uπων δἐ τουτοις ἐξης τα πωι ης θεραπείαετης τον Περσων βυσαήως, ω υς καὶ ὁσους εχει θεραπευ- τηρας, καὶ περὶ της τ' αφροδισίων αυτοῖ χρησεως, καὶ της περι τον χρωσα αντον οδμης, κάὶ της ευμορφίας κώ της Ῥιλίας, καὶ περὶ τῶν β εωρημάτων κα τῶν ακρουμ των, ευδαιμονεστατον εφη κρῖναι τῶν νυν τὸν etῶν Περσῶν βασιλέα ' πλεῖσται γάρ εἰσιν αυτῶ και τελειόταται παρεσκεῬασμέναι ηδρναί Λεωτερ'ν δι φησι, τον πιέτερον' ἔ αννον θείη τις αν, καὶπερ πολυ λειπόμενόν. 'Eκείνο
νυσίου χορηγεῖον παντελῶς αν ευτελές τι σανείη προς. εκεινο συγκρινομενον. με μεν ουν περιμαθος εστιν οεοιουτος βίος, φανερον εκ τῶν συμβεβηκότων. Ἀρους μεν γὰρ Μηδοι μετὰ τῶν μεγίστων κινδυνων ἀφείλαντο πιιν βασιλεἱαν Ουκ ἄλλου τινος ενεκλ η του κωριευσαι της Σουρ- εξουσίας ' Μηδους ει Πέρσαι διὰ την αυτην αἰ- εἱαν ' αυτη δ' ἐστιν η τῶν σωματικῶν ηδονῶν ἀπόλαυσις. O. M νομοθέται, ὁμαὼ ειν βουληθέντες το τῶν ἀνθρώπων γένος, και μηδένα τῶν πολιτῶν τρυφαν, ἀνακυφαι
περι συναλ λαγμάτων καὶ τῶν ἄλλων ὁσα ἐθόκει προς την
398쪽
ἀν ὁ περι την δικαιοσ ην επαινος ηυξῆ , καὶ που τις καὶ ποιφης ἐφθέγξατο ' Λικαιοσυνας etὁ χρυσεον πρόσωπον. και πάλιν
DLις καὶ βωμους καὶ θυλας γίνεσθαι Λίκη. μετα ταλτρο δε καὶ σωφροσυνην καὶ ἐγκράτειαν ἐπεισεκώμασαν, καὶ πλεονεξίαν ἐκάλεσαν την ἐν ἀπολαυσεσιν υπεροχ 'ωστε καὶ τον πενθαρχουντα πῶς νόμοις καὶ χν των πολ-
λων νίφη μπριάζειν περὶ τάς σωματικας ηδονάς. 66. καὶ Λουρις ει ησιν π τη εἰκοστν τρίτη των ἱστοριῶν, ως ην το παλαιον τοις δυνάσταις ἔπιθυμία της μέθης. αδ ποιεῖν etδν' ηρον τω ' γεμονι λωMρου μενον τόν υχιμα καὶ λέγοντα ' οἰνοβαρες, κυνὸς ὀμματ εχων. καὶ τόν θάνατον δε ἀποσημαω- του βασιλεως, φησίν 'Nς ἀμφὶ κρητηρα τραπέζας τε πληθουσας
399쪽
ATHENAEI DEIPΝOSOPII. κατα κίνησιν ηδον ιν ἐσπάζοντο, αλλὰ και 'Eπίκουρος καὶ οἱ ἀπὸ τουτου. καὶ ἔνα μη τους καταιγισμους λέγω καὶ τὰ ἔπεστρωματα, ἄπερ πολλάκις προφέρεται ὁ 'Miso oci. και τους γαργαλισμους και τὰ νυγματα, α ἐν τω περὶ Σελους εἴρηκε, τουτων μνησθησομαι. Φησὶ γάθ' ω γὰρ εγωγε δυναμαι νοησαι τἀγαθόν, ἀφαιρῶν μέντας διὰ χυ-
λων ηδονάς, ἀφαιρῶν ει τὰς δι' αφροδισίων, ἀφαιρῶν τὰς δι' ακροαμάτων, μαψων δἐ και τὰς διὰ μορφης
περὶ γαστέρα ὁ κατὰ φυσιν βαδίζων λόγος τ ἄπασα, ει σπουδην. μὰ ο Ἐπίκουρος δέ φησιν ' ,υνη καὶ ρίζα παντὸς Θαθου η της γαστρὸς ηδονή ' και τὰ σοφῶκαι τὰ περιττὰ μι ταυτην εχει την αναφοράν καν τω