Novum Testamentum Graece

11쪽

YIutissinae hausi, cΠio 1 DOIulii Di a citio liis ni lactu In erat; L. t 'liu Rnnus; enirn prorsiis negleXit Bariolocci tu , Muralius Bentiri uni. Praetorea locis mullis quos alio loco singulos notavij collationes has die stip-plere licii it ciuit in liS cluae Roniae a. l843. in ipSo codice villi, thinius quae ex litteris entinentissinii Mai didici. Codices evangelio 'ini ΛDFPQ TZa, aetuli In E, epistolaruni Gu Sed si agmenta li ex ipso etiain codice accuratissinio descripsit ex ipsis codicuna editionibus hausi non ut pravus obtinet mos ex Ivo talento aut quod pessinatim e Seliolgio Τj. Ita factum est ut A et altera Dars codicis F ev v primum

B Ille ita cornIDentata una reci Perentur, notationes ex AD E et aliel a

parte cossicis P saepe nisi quot ad uVV. jarn a Laeli naanno Pleraque ex An suppleta erant j ex reliquis passina Supplerentur, Varia otiani ex his allata colligerentur. Ex aliorum vero collationibus nonnisi in his pependi: II ov v ex Μ olfio sit nasi, S evV ex Birchi O, OV evu a et se cath K epp Psi ut in ex Matthaeio. In edd. iiiinusculis consulendis au manus habui I, et steniunt Seliuigium, Gilesbachi uni, Matthaei itin, Soliolgi una, in apocalypsi etiam Tregelli uni, praetereaque Binekii lucubrationeni criticam eic Basileao 4830. , Jacobi Deriaiotit collectati eu eriti ea Ι. Lug l. Bat. 4823. et Reicliti codicunt nass. Ν. T. Pte no Vana desci iptione ni et collationena et Gotting. 48 7.ὶ.Αltero loco de antiquis interpretationibus 1 e serendum est. Intertias Inagnam curatia i impendi vel Sion ibiis latinis, et vulgatae et ita lue. Vulgatae eni in codicem anitatin uni per omnes Νi Ti libros accuratissime contuli Florentiae; quo factum est ut locis paene ni ille collatione in FIeckii vel corriget erit vel stupplere in . POrira i9Se contuli ingolstadiens ein Monaci, et fragmenta ex Mi. et I c. regia soli ni S. Gernauni; Parisiis, itein codicem augiense ni Cantabrigiae pi'iniuS.Codicem tolei anuui toti iis Νi Τi ex Blanclaini vindiciis canonicarunt Scripturaruna, tiari danti in utriinaque salterum evV., alterunt esse. et apocalypseost ex Griesbachii synibb. criticis, dentidovianuIn aethium epp. apoc. ex editione Matthaei i lite 1 cd 1. lips. apoc. ex collatione Matthaeiij, cod. Enanierat ni ex ipsa Color nanni Sansit clis sertatione elo 786.); ceteros ut foroiuliensein lassat ensem peru-Sinuin, S. Gatiani, Majoris imonasterii, Martini tu ronensis, item inarianum noriacensem luxoviensent e Blanchino et Sabaiario su nisi

Hinc accidit ut qui co noniarios vol similia scripserunt toties nescirent ulule L n. lectiones suas petiisset, quippo a Scliolgio vel eliani s Veistonio OX AD praeterinissas. E. c. 2 Co. 6, 35. bis 8, 33.

12쪽

IX sul densem paucis locis ubi citatur e Laelinianno. Etiam san aliensem passim citavi et quid ein ex ecl. Rettigit. Ralae vero eo dices palatinum antea prorSUS neglectunt transscripsi edidi et ad conimentarii ina diligenter adlii hui, item i, Obbi en Sena nunc taurinsensem jam ante me a Fleckio cum In illiS eri'Oribus edit uni, ite in si a naenia aliqua i escripta bobbiensia nunc Vindobonensia; item totuin descripsi codice in claror non tanum epiStolaruna, qua vivis dani a Sabatario non malo edituri . Ε Blanchino et Salbatario sunisi evangeliorum codices Vercellens ena, Veronei Sem, coli ertinum, Brixianun , cortinenses, Sangermanenses, Claromontanuna evangelii Matthaei;

ex editione Alleri codiceni vindobonensein iij, ex Scliuigii editione operis Gra est actitant cod. rite digeranum, ex Κiplingio cantabit giensem evangelior uin et actuum: laumanum actuum coligent ex ipsa editione Hearnsi; corbes ensem cod. epistolao Iacobi EX e l. Johannis Martianay; epistolaruna edd. boernerianum eX ed. Matutae ii, san germanensem e Sabatario. His omnibus cluoties RUXeii in Coninae n-tarium, in proin tu erit, Vulgatae codicu in Praeter ninia linii in ini primis demidoviano et toletano, italorum Praeter mi OS P minuS u l-hibui palatinuin et hol bienses ini primis viii lotione nSi sit, Clat o montano sit , cortiriensi sis ; a Lia. eniim jain adla ibiti erant

Vercellensis, Veronensis, coibertinus, cantabrigienSis. Transeo ad ceteras versiones. Evangeliorum coseticain salii dicani l afuturi Cani o novissima e litio ite Sela variZii Aran Ai: Pasi actus

epistolus apocalypsin copticani contuli ex e litione 'Vilkinsu, salit dica fragmenta e Woidio, hasnaurica ex Engelli retho. Celeras vero Postquam Per evangelia fere totas e Ivelsteuio Gries bacilio Sehulgio Seliolgio hausi, ex quibus iisdeui per reliquos tibi OS peten lauerant arabica Erpenti, armenica et StaVonica: ad actus epistolas et apocalypsin diligenter contuli syriacam Pesellito editana a Scliaasio, sΠiacam posteriore ni a dolian ne Ivlilio e litani, ite ni goliticam ex editione Loebii et Gahelenig, ite in aetiit Opica in et arabicana eX Poly-glottis Londinensibus. His circa versiones Orientales studiis lar a messis lectionunt ina priniis facta est ex aegyptiacis et syriacis; etianaaethiopica et arabica naulta praebuere sed, quae est liarii na VerSiOnum ratio, inulto iminus certa; go illicae Veii ex anti litissitatis palinIpsestis haustae non exigua utilitas erat in coimplendo conamentario. Terii una cle patri bus et scriptoribus ecclesiasticis videnduna est.

13쪽

menta et Irenaeum lex Massueto , item Patres latinos sat multos duce Satiatario: ad acta app. a prioribus inde capitibus conlinuo contuli Chrysostomum, Theophylacium, Oecumenium; ad epp. catholicas Τlieophylacium et Oecumenium; ad Paulinas epistolas

Chrysostomum, Theodoreturn, Io . clamascenum, TheophΥlaciti III, Oecumentiam; ad apocalypsin Amirearn et Arelliani. Porro ad actorum et epistolarum locos permultos contuli, praeter eos quibus j a in ad eVv. uteibar, Athanasium, Cyrillum laterosolymitanum, Dialoguin contra Marcionitas, item qui imaxime ad apocalypsin spectant Hippolythini et Dionysium alexaruirinum. Passim Vero ad eo- nimieni lillim ruini textum etiam hos contuli: Amphilochium, Anastasiuin sinaitam, Archelaum, Basilium Magniun, Caesarium, Constitutiones apostolicas, Cosmam, Claronicon paschale, Didymuna, Epipli anilim, Euthaliuua, Eutherium, Leontium byzantinum, Marciana dia loclium, Marcum monachum, Philonem carpasium, Petriam alex. , Plioliuna, Serapionem aegyptium, Theodotum ancyranum, Theoptinum aleX., Theodorum InopsV., Titiina hostrensem. In cl albus praeterii quos rarissime citare poterain, ut Sinyrnensium opistolaria veterem, Pamphili passionem, Eulogiunt eis. Deniquo de latinis et latine verSis praeter omnes quos e Sabaiarii collectionibus hiati iure licet,at, ad posteriorem Ni Τi partem ex Gallaiulli biblio-llieca contuli Jacobum nisibenum, Orsiesium; ite In Caesarium are- latensem, Fatistin lim, Hieronymiarn, ΝOVaiidni In , Orositim, Pacianum, auctore in de rebaptismate, Sisi Vianuna alios lue; itein per aliquot libros Bedam, item passim Ambrosiastriini. Τ)Quarto loco editiones quod attinet, praeter Elgevirianam et tertiam Rob. Stephani passim etiam Ili illi, IVeis tenu), Griesbachias nain eo ecl. III., aci ePp apoc e l. II. , Scholgii, Lachinanni sevue l. na M., reliqua ed. min.), nunc eXIiibui etiam lectiones omnes Giuesbachio magis minuSve Sive suspectas sive commendatas.

Atque haec quidem de incrementis apparatus critici; quem facile patebit tot cumulatis laboribus ad persectionem Oinnibus similibus operibus longe majorem Perduellina esse. Qua in re Singularo Ino inentum hoc liabet quod non modo, exceptis paucis iis Pae plerumque criticoriim consenSu Probatis, ad omnes lectiones in textum

in Qinini in laboriinis meis omnibus tum maximo in liis circa patres studiis bibliothecas univorsitatis nostrae praepositis clarissimis Gersdorno et Golahomito maximas gratias I abeo pro Ogrogia Pict m B Semper adjuveritiit liberalitato. Disi irini t hi Cooste

14쪽

XI receptas qua niterentur auctoritate notatum est, sed etiam aliormin

inde ala actis app., testes sunt appOSiti. Neque Vero e lutoni imanuali conveniens videri potuit, lectionum copiam quam maximani praesereo delectui circunaspecto quamvis largissiIno. Quatnq in igitur quuin in euv. tum maxin e in reliquis libris codicum unciali uinlectiones Ionge plurimas, etiamsi paucis Vel nullis testibus aliis sustentabantur, Studiose adscripsimus, tamen ita Scribendo temperandum videbatur ut lectiones ejusmodi quae partim auctoritatis a testibus haberent, legibus meis prorsus improbatas nec alioruni

rationibus vehementer conanaen latas, haud raro ab apparatu arcerenaus. χὶ ηὶ Locis plurimis uitii alterius lamum locisoriis testes attuli, intelligonios

Ioctores, consulto insuper catalogo testium, de alterius auctoriPlato vix liaesuros esso spero. Id quod exempla illustrahunt. Ita Act. 2, 36.c D Ir aly omisi ιωηλ; praetor a nil ituli cavi nisi tostos cliui ζυγηλ transponunt. Ipsum senim tωηλ suo loco tueri AB so sit.) CE quos o cd s. unciat. solos praeter D lihic pertinore catalogus Ioce ij etc ilo in uv pinilem scorto in textu) pse graecos qui in hunc locum Comimontarios scripsero i. o. Clarys. Theophyl. Oecum ., in promptu oSi. Eadem ratio est lectionis εσται v. 47.; cadona plurimariim ut i pauci tantum testes qui ab univorsis discedunt laudantur. Clarum est enini locis Husimodi contrarium titeri testes longo plures, quoruna principalos Deilo sciri possunt. Ita Act. 2, 23. αγειλατῖ o ABCDE at ni Alia Tlaphin' i ecopiuna indicatur. Hino α εὐετε apparet in nullo co l. unciali logi, in edd. vero minusculis ut videtur plurimis, item a patribus sciui ad Husmodi formas dijudicandas exiguam auctoritatem liabent, praesorii in quuiri in patrum codicil ius parito,' ausas in edd. Νi Ti talia librariorum licon ita immutata esso probabilo sitin ut Clirys. ΤΙipla ' Oec. Ita Apoc. 47, 47. mium ot λογοι o AB al pi Hipp And Aro roceptu ui indicatur, alteram lectionem τα ρηματα a nullo cocl. unciali sC onini hilaro calalogus testaturi noc a patro non enim niSi Ancircas et Arollhao cona-imoniarios habemus) sustentam in promta ost. Contra alii i ut Le. , T. ubi ost: εμου c BDEFHLΔ at Ρm, propior laanc testium vina vix lia orebit quis piam do μου loctione, quain corto AGKMU fitent SV o Sil.)iuori lacilo scitur; CX enim la. l. closi coro catalos as indicat; roliquos vero fragmentoriim codicos sut JXOPὶ liue non speclaro facito cauisque cli lieorit. Tamen illud non nogatur, multo oXpoditiorent om non ii oni soro si ubique lostos 3pponantur; ssu ici at, ditiono laac ni anuali alienum victo batur, in Pla olfi nnilia lanaen non omnia Oxpromi pol rant. Coteriam religiosum odilorem saepe plus tenaporis ina petuleio oportot ut quid taeondum jucli est, qua ua si quos scit toStes Sino dubi talione a Dyonat. 2J IJujus genoris, ut exemplum asseram, ost I c. 4, 3. ut si non rosei tur Dcum paucis iesilinis aliis liabere etTe tuae ct xt bot ουτοι αprot IzvωVTaet.

15쪽

XII Semιndum e Xponani clii Omotio in colastituen la teXlus recen-St Ono Versatus Sini. IIae in re has in ilii leges scripsi: Textus Peten liis est uni eo ex antis Itiis testibus, et potissinuini quidem e oraeciS CO dicit,us, Seil interpretalion uin patrurn Itie testimoniis nainii ne neglectis. Ita Iue Oninis textiis nostri Consortitatio ala ipsis testilbus proficisci clelhebat, non a recepta illinua ilicunt editione. Testilius autena discrepanitibus Prina O loco D Oneiula Sunt ea quae tilentur codices 'raeci antiquissi Ini i. e. a IV. inde iisque ad IX. sere saec illuni scripti. Rursus in liis qui vetii state antecellunt ii leni auctoritate praevalent. j Haec auctoritas ut D 3gnopere auget tir si interpretationum ac Pati una accediunt teStinionia, j ita non superatur disseri Sione Pluri in Oriun vel etiana Oniniti ni Cocli tini i ecentio 'in i. e. eo ritui clui a clectulo Saectilo us lite ad decin una sex luna exarati sunt, i stti l enina clui itari nequit, qtios recentiores dixi tantuin non Onanes et lotos ex iis fluxisse eo licii us clui ante annos sere naille per eccle Sio in graecana china Pulblica cyia lani auctoritate adlail e

Soci liuilo lectioni na o loco guinino Mi. 4, 3. liue illatani osse ceriissiniurii ost. Ita otiam L. . 4, 2. non indicatur D Ot alium logoro σαταvae pro διαδολου. Sed σαταυα ita testatum nullo modo in censuna vontropolost, praeseritin quunt Maici loco gemino 4, 3. Mi. neutriini lial se i)ipstini σαταυα Sino Iubio a Marco scri Pturii Sit. Τulia arcotulo viciet, a tur prospici no quo i re bono perpensa clui tum non ossot imperitiores recl)orot incertos. Exompla onini qua o ovangelistarum svnoplicoriani alto i una ex altero in torpolatum doceant, alit i plurima tosilibus in licatis

coinnientarius assert.

5 - 8.' .2ὶ Quod onini paucisSinai tantum cilci. graeci liquo soli testantur - nisi est ejusmodi quod non polost nisi a gruocis firmari, ut Oπως ct tuae, ευ-υς et ευθεως, ut malino sorinae grammaticao otc - i l multo facilius, quam si interpres vel pater accedit, ita potost ori uin putari ut alter ala alloro transscriptum fiat, eat. Ita Mi. 3, 6. δαυιδ δε sine o δα-σιλευς praetor B ase tostantur toflos latini plures saeculi IV. et V.,

iterat intorproles cop ct sala, item Syr etc. 1Ιos quum a B aut Oxomplari undo loscriptus sest popon lisso non sit credibilo, oam lecti Onoin jam diu anto aetatem eo licis B obtinuisso certum ost. Colitra Mi. 2,22. et υ TITp. αυτ. ηρωδου a solis BC' traclitum facito ab uno ooctoria co- lico mulo utor tuo populi lorit polost prosocium OSSO. M t. 8, 8. λλο pro Taλλους ολλους, Droptorca quod in cod. B Iu3n quam solo legatur lectione in spud antiquos pervagatam hiabere temerari uni est.

16쪽

XIII hantur indeque et ipsos pulblica in illam quanda In et constantem sorinam induisSe. Ea vero forma Per Varias in anus Variosque casus derivata est alti usu priorum saeculorum, libi sontium et Consili Uadorum et pinenda mi oruin magna licentia erat. Ex quo sequitur,qitum antiquitatis laudena quae antiquissimorum codicum lectionibus sine dubio inest eamleui posse recentiori l)iis inesse testibus, qua navus id per Se minus probalbile sit; tum codices post octavuna vel nonum Saeculum Scriptos negligendos aut parvi aestina andos non esse, sed non POSSe numerii in eorum Prae paucitate antiquiorum testium urget r. Νeque Vero in antiquitate lectionuna judicanda obliviscendum illini est, recentiorum codicum lectiones qlias easdem antiquissimi interpretes ac patres teSti Inonio Suo consit mentantiquitatis commendatione minii ne destitutas ess P. Sed quamvis permagni faciunda sit qliaeVis lectio quani Per antiquam adeoque in antiquitate vulgatani esSo Ceriunt explora

rietas ac depravatio jam exstiterit. Cujus rei luculentissimus testis est unus Origeties inatus 385.; denatus 25 .j vel Τertulliantis de natus 220.J. Quae qui dein textiis depravatio unde exorta sit dissicile dici ii est; sed plura sunt quae liuio rei lii coni asserant. Ut enim tacearia, satis enim Per Se clarum est, primo ruin te InporuIn homines quippe plenos Spiritu atque ipsorii in apostolor in lata tOS COImmercio alienos suisse a litterae scriptae veneratione, eoque miniis jurasse in litteram qhio minus auctores ipsi aut orationi S arte in profitet)entur aut iis qilao soras darent suminam alictoritatem tribili voluissent: traditum nobis est Tatianum Marcionem aliosque texitii Sacro corrigendo Studui SSE; porro qiii Scripta apocrypta a Venditarent, suerunt autena Sat naulti, eos a textu passivi Imutando non ah, liorruisse credit ile est; deinde scimus i imprimis operam datan esse ut evangeli Orurn Vari elatein ad quandam roVocarent unitalen , qhiod quidem ad textus evangeliStarum naaxime SVn Opticorum Cons Iu dendos D agnam Vim lia huiSse Certum est; denique, Si quidem vetustissimi codices nostri Origenis aetale longe inseriores sunt, post naedium sere saeculum tertiuna a Luciano antiocheno et Uesyclito aleXandrino recensiones quasdam textus Su SeePlas esse

certe Hieronymus et Gelasii quod dicitur decretiani testantur. Quae Onania ut ut Sunt - neque enim liis in 1 obus iit tra quod probalbilo sit unquam licebit progredi, celetum lioc est jam quarto et tertio saeculo dii Ti textuna, quemadnuod lini in codicibus sive gi'aeci S

17쪽

puritato atque integritate mullis modis discessisse. Hoc si est, qui testes ad nos pervenerunt antiqtiissimi, in textu apostolorum restituendo non aliam quam satis dubiam auctoritatem possunt habere. Hinc ut omnibus locis ubi quid auctores scripserint docta ratione aut judicio effici nequit, quod antiquis testibus prohatissimum novimus sidenter et unice sequenduna est; ita ubicumque caussae sunt graves at Iite ab arbitrio quam maximo alienae, quae aliud prae alio commendent consit 'menique, non quod teSlatissimuna, sed quod et testatum et probabile est praestat. Jamvero circum Spicienduin est quae potissimum gi avia videantur sive in auctoritale testium pensanda sive in probabilitate definienda lectionunt. Rusmodi sere haec videntur: 4. Pro suspectis halbenda sunt quum quae uni vel alteri horum

testium prorstis peculiaria sunt, turn quae classium quae videntur esse certam indole in ala homine docto prosectam redolent. 2. Arcenda Sunt quae quam is Pluribus probata testibus ex errore librariorum orta esse manifestum vel maXime probabile est. 3. Locis geminis quum Veteris tum Novi Testamenti maxim que evangeliorum synopticorum, ad quos inter So exaequandos Priscorum horninu in Praecipuam curan PertinuiSSe Certuna est, testi laus qui consensu in praehient praeserendi Sunt qui dissensionem testantur, nisi gravis caussa aliud Suadeat. . Probabilis prae celei is ea est lectio quae reliquarunt ansana dedisse vel etiam earum elementa in se continere videtur. 5. Studioso tenenda sunt quae a ratione Sermonis graeci auctoribus Νovi Testamenti proprii neque minus a consuetudine unius- cur usque horum scriptorum Commendantur.

Quae singula paueis illustranda erunt. Ad 4. Unius igitur codicis lectionena praesertim ubi, ut plurimis locis evangeliorum, mulli Satis antiqui testes consuli possunt, non cautum est recipere nisi eXamine exacto firmatam et quidem re prae ceteris implicita. EXemplum esto uc. 2, 22. Ibi ἀπόλλυται καὶ οἰ ἀσκο , si verum quaeris, unius B auctoritate recepi, nisi quod idque haud leve est ja in eoptus interpres eundem textum expriniit. Accedit vero quod mane locum e geminis corruset uni es Se perquam probabile sit. Prorsus enim Matthaei textum, eundem Lucae textui proximum, lectio plerumque recepta repetit, atque etiam Marci textus quemadmodum probavi ad turbandum Mattia aeti in aliquam vi in habuit, es comm . ad ut. 9, 47. Porro

18쪽

quod L 402. legunt, corruptionis e Matthaeo factae initium sistit; item quod D cum quinque italae codicibus optimis habet, id lectionem nobis probatam ad frequentiorem loquendi usum leviter immutat, consormans una Bd Matthaei locum. Denique haec dicendi brevitas opposita pleniori Matthaei et Lucae dictioni Marco convenit maxinae; eadem enim invenitur tot aliis locis ubi Iectio non dubia est. Similibus rationibus ducti Veii a pleriinaque addita ἀλλὰ otiosvcου εἰς ἀσκοὐς και οὐς βλητcou ex auctoritate unius codicis D quatuorque italae codicum antiqui Ssimorum Oini Si. Ea enim verba prorsus e Luca, apud quem nemo praetermisit, Petita videntur. a 402. eo quod p etcou omittunt totam sententiam primuin o Lucamargini Malitia ei adscriptam maxime probavi. Item e geminis correptionein factam testes duo graeci cum pluribus latinis eo clarius ostendunt quod etiam Matthaei verba καὶ ἀμφότεροι I Τηροῖ ταt a plurimis et ipsi Lucae illata, verbis spuriis complendae sententiae caussa addideriant. Denique καtvούς passim si vo Onaissuin sive cum vέους perinutatum ejusmodi eSt ut Sententiain prinium ininus

accurate eX parallelis locis adnotatam confirmet. Potest vero etiam fieri ut justae constantiae caussa quod modo pluribus sirimatum testibus fuerit, eX paticissimis i. e. uno vel duobus recipiamus. Quae quidem constantia quem ambituin habere posset, Saepe dubius haerebana; nec enim facile poterat lex scribi quae omnium locorum rationi satisfacei et . Porro haec regula hanc vim habet ut sequi vetet quos dicendi modos uni vel alieri codici quamvis optimo proprios Sciamus. Ita stempori persecto lavet ut Lc. 24, 28. 2 Co. V, 2 l. Eph. 4, 20.; ita Dparticipium in temptis finitii in transferre consuevit, ut Mi. 20, 30. ηκουσα, και εκραξα 25. 25. απηχθοy και εκρυψα do. 32, 3. λαμφαvet και ηλειψε, 42, 36. απηλθεv και κρυβη; ita δ 99. Paul. adamat conjunctivum modum cum indicativo conamutare, ut 4 Co. 46, 5.

De classibus vero quod dixi hreviter ita definiri potest, cavendum esse quicquid recentionem sapiat i. e. quicqii id ab hontino docto textum Sui temporis recognoscente Prosectum Videatur. Ita Mi. 25, 45. εκερδησε Pro εποιησε , quamquam in A''BCDI. at invenitur, non potest non pro tali emendatione haberi; quam qui coniunctim praebent codices, pro talita textus totius qua conspichii sunt consensione et pro patria quam eandem habere videntur ex conlinunt quodam sonte saeculi H. Vel III. hausisse putandi sunt. Contra claritim est si quae ab antiquissimis testibus varili generis ac Duiligod by Corale

19쪽

diversae ut videtur Patriae conjuketis extii beatitur, ea non lacile singulari stumo in textuna Pri Stinuim illata Videri. Sed totaria citiae

stioneni de i ecension illius texitis vel classibiis testiti In Statim accuratius tractabimus.

Ad 2. At 3 errore liti rariorum qitici Sit, ut Saepe planissim uinita alithi satis est dubiuna. Multa iei parum gnaris peccata a librariis visa sunt quae prorsus alius sunt generis. Quae res jussicanda im- prirnis est ad codices saeculi IV. V. VI. litteris unciali laus continua que scriptura, sine accenti ius, raris punctis exaratos. ΕXemplorum nillil asseram quoniam nisi sulti tiliter codicis litteras eXprimas pleraque claudicant; sed omnes lectiones in clitas ea suspicio cadit diligenter a me examinatae Sunt. Duo tamen viliorum genera sunt cluae non pendent a palaeogra plateis rationilius. Allei uni omi Ssiones pero μοιοτέλευ ou SPessint, ut O sunt sappe alius i. Eo enim quum caute utendum sit apparet inde cliuod multa n id ita monta sine dubio spuria ex ea lena lege in textum nil ni illenda sunt; iluale est luoci Io. 8, 56. codex D italisti. Alter Insi errores ex ita eisnao ortos Complectitur.

Hujtis generis iit Plurina a planu Siint, ita Sunt quae anat,igui quid liabeant. Huc liaco spectant: Piailena. U. 42. Ibi συ una σοι consutastina, iliuod in ipsis AC similibusque laaiul infreqiten S est, turbati textus non ultimam caussam credo. Potest id autem et ab iis qui

σοί. σύ dc probant et ab iis qui σο delent adlati ieri. 2 Co. 32, 4. Ibi

ad lectioneni δει pro δη substituendana puto Viin habuisse consti sionein litteraria In ει et η. Quam OPinionem confirmat 4 CO. 6, 20. ubi titiamvis sine Sensia I codeX δεῖ pro δή tiis 1 et . Etiam αυαπεtρους,

quod Laclina annus this eX Cdd. POSuit Pro α απηρους, oX ita cis nio ortum videtur. Cudus lectionis niSi Laelina. Occultam quanda nicatissam habethat, dei eriat alia multa sex cci l. recipere. 4 Pe. 2, . απελεσθε non dubitarem, Ptiamsi Cil l. 'lneiale S Onanes -σ2ε titerentur, nihilaro in -σθαι, ni Si it Suni aPtiSSinnina psset at quo etiam similitudine loci 4 Pe. 5, 1. 2. Sit Stentaretur. Do et et e crebro con siis is vide infra. Ad 3. ΙIanc legena ita olbservavi ut clissen Sionis quana dixi testes verum tenere j inlicarem nisi per se nulli hi S aut perexigua o auctoritalis essent. Q utina autem omni ibi Is docum ntis, Classe excepta nulla, evan elicorum teXtuum Permixtio antiquior Sit, saepe quod

ex li ac lege praestat destitulus testibus iis quos alii, i plerunt tuoso luebar aut testi inis litijusmodi nonnisi paucissimis nixus intextu in recepi. Ita est. 23. 4. βαρέα sine καὶ δυσδάστακτα posui cum I. 4. 209. ii cci th cop syr at Ir at δυσβάστακτα enim Lucae est, cui

20쪽

XVII

rursus cx etc βαρέα καί e Malmaeo praefixerunt. Rai a Sunt quae excipiuntur. Ita et IIc. 8, 2. et est. 45, 32. ὴμέραι τρεῖς legendum est; nam ημέρας τρ. utriuSqtie loci manifesta eme Iulatio est, nec minus ημεραις τρισι quod B loco Marci exhibet ab emendatore prosectuna est. Singularem tainen in ea re dimicultatem quum loci aliquot Matthaei et Lucae tu in perinia ui evangelistae Marci habent, ubi lectio ita comparata est ut cum alteriitro consentire debeat. Ita Mi. 27, 34. aut OLOv Marci aut ὀξος Lucae probandum est: ego vero οἴ,ου probavi quippe gravioribus testimus traditum. Similis aliorum locorrum praeter eVangelia ratio est, ut Act. 5, 3 . ubi ἀυθρώποις e vv. 35. 38. Petitum videri potest, item ἀποστόλοις e v. 40. Milii

vero sic videtur, Lucam scripsiSse ειθρώποις ex mente Pharisaei; quum vero h. l. ipse auctor Suo nomine narrare Videatur, nautatum id esse cuni ἀποστόλοις, quod quiden1 Statim V. 0. USurpatili'. Contra Uv. 35. 36. lectio α, ρώπωv non depravata est propterea quod id ex ore Gamalielis dici in promtu erat. In Marco vero ita Versatus sum ut et testium auctoritati cederem et Marcum plerunt- Iue brevius reliquis scripsisse ponerem. Ita Mc. 9, 29. ev προσευχη scripsi cuna B lc, quoniain καὶ Μηστεία illata ex Mattiaaeo videbantur, apud quem nemo προσευχῆ Sine καὶ Ποτῖ α habet. Quarti addita inenti suspicionem auget quunt codicis a lectio cum articulo, thini quod versiones tres vηστεία καί praefixa liabent. Accedii vero quod Satis ex more est Marci Sententiain ita anaputatam ex hibere. Denique multo est probabilius, tale quid consensionis caussa ex Matthaeo huc transscriptum esse quain de arbitrio aut per incuriam in Marco esse demtum. Cf. etiana 3 CO. 7, 5. ubi testes multi vηστεια κIi ante προσευχη addi terunt. Veteris Τesis inenti locos quod attinet, ininime Satis est ronianani sequi editionem, ininterito plerisque codicem vaticanum exprimere Visana; Sed conserendus est apparatus criticus ad LXX interpretes. Quod quum in lectionibuS duudicandis saepe negle-etum esset, Proclive erat a vero aberrare. Nos igitur ubique Hol naesianam editionem contulimus, notata paSsim in ipso continentario lectionis varietate quae apud LXX invenitur. Ad . . Hoc si latiore vel latissimo Sensu accipis, Omnium regularuni principiuna haberi poterit; sed est musmodi quod alius aliter