Georg. Frid. Schoemanni Opuscola Mythologica et hesiodea

11쪽

conciliarse eonaronti ir. Oli prae liri liuili alitem fuerit . quae id e liis ac similibus carminii vis tradita sunt. in imo br vi conspectit propon re.

I ri intini igitur Lini, poplae Thohani, Morcurii Musa que Uraniae lilii, non qui leni theogonia, s d cosmogonia serebatur 3 , quod

argumentum quam coniunetiim cum ilistogonico fuerit apertum est si tu idem deorum ead in quase mundi principia esse ei sed 'bantur, ut se-liaratim haoc tractari nullo modo possent. id ipiod vel uesiodeae th o-guitiae Oxemplum d monstrat. ι etorum Lini illa cosmogonia hactenus lamen a thseogonia diversa suisso vidi turi quod in lirincit, iis mundi Oxponendis diiςque antiquioribus commemorandis continobatur, de iunioribus eorum qu si irpibus et cognationibus tacebat; deinde quod ipsis illis mundi principiis minus. quam ab Hesiodo factum est, liersona Ad Porum induebat sed propria magis ratione set ad lutilosophoriun modum de iis loquohatur, quae ros ipsa docum 'nio ost, quam volus hic

Linus habendus sit: nam quae ex ista rosmogonia ali Pruntur, l=DP

lam produnt Ionicae et Eleaticae philosophiae placitis imbutum. Ini lium huic suit:

gorae tanquam tiroliria adscribitur. In Lini carmino Eris rorum Or-lum modorabatur, ad Horacliti sexemplum. cui IIόλει ιος orat grari ρ καὶ καὶ κυριδες π&Prtor, ut est apud Plutari iunia de Is. ot 0s. I, 370. Vorsus ex Lini carminis περὶ vi σε υς κns ιOD, non divorso haud dubie a eos in agonia, sorvati sunt ilice:

4ὶ Diog. Laert. proo Pin. li. 3 l Iubn. - 'arias de Lino aut de Linis nani plures fuisse dieelianturi fabulas coii ineuiora re non est huius loci. Cosmogoniani Liniqui eii et ante Diogenem novi neminem: quamquam Celsus Epicureus. quinquagintaei rei ter annis Diogene maior, illum una eum Musaeo, Orphoo, Phore 3 de tanquam scriptorent nominat, sap. Orig n. et P. C ls. I. II p. 40. -ll Lomm., et Celsi aequalis Pausanias, III. lb, i, thougonicam quandam sententiam n nonnullis Lino tribulam comm 'morat. itemque I l. l9, 7 Lini του ποιησ- roς ra επη mentiolieni facit. Sed spuria haec sibi videri quum ilio alloro loco profitetur, tum IX, 29 ex tr. Cetorum P Diogenis vrrbis, Tot rc ' ιιοχη τῶν ποι ηι er ων, non iniuria fortasso Lobeckius. Ag l. p. 337, coniicit, plura Lini carmina in unum corpus eoiiiuneta suiss .

12쪽

Haec Perquam recentis fabricae esse Dein litem fugere potest: asseruntur a Stubaeo Ecl. Pitys. I, II, 5, lectaque sunt a Damascio, qui aliquoties eorum mentionem facit, ile princ. c. 25 p. 64 et c. 26 li. 67; composita autem ab eclectico aliquo veterum philosophorum sectatore non diu fortasse ante Diogonis Laertii aetatem. - In Podem carmine etiam de anno magno dictum esse videtur, qui esset annorum XDCCC hJ.

mena inspicere non possum.

13쪽

1 δ' υλι. v meti τιστ', άσχρῶ ν δοTειραν απάνει9ν,10 1 ν επι θν ιία ἰνιοχει si ἔργοισι χαλινοις ' . quorum qitania sit cum aureis P vilia reoruni carminibus similitudo nominem fugiet. Cosmogoniam otiam Thamyris s. I hamyras, I hrax illo Plit lammonis nympliae tuo Λrgiopae filius, composuisse Probatur versibus 7 haud minus quin pales millenis. itemquo theologiam, lihris tribus, et Titanum cum diis certamon. Atque huius quid om Plutarchus de musicae. 3 ex ustraclido Pontico inpiatio noni facit. sed ita ut carmen ab neutro lectum esse appareat: thstologiam unus Suidas, cosmogoniam TZeines memorat Chilia d. VII. 96 sqq. . fabulam de coecitate Thamyrae propter aemulationem Musarum imposita allegorico suo more interpretans: signiscari enim nihil aliud. nisi, quamvis ille superbus fuerit ceterosque

omnes lirae Se despexerit, tamen poesin eius obscuratam tirorsusque oblitteratam ess . Celerum Platonis tamen aetate. ut Orphei et Olympi, sic Thamyriae quoque quaedam carmina. ex tralaticia scilicet nominum usurpatione, cani solita Psse non sine causa Nil Zsellius statuit, ad Platon. Iun. p. 3 l. Colebi alius fuit ilieogonicum carmen Musaei, ex quo nonnulla Homerum sti Hesiodum mutuatos sesse Clemens Al xandrinus autumat Strona. VI c. 2, 5 set 26. Proponobatur aut in in hoc carmine rorum Omnium Ortus Px una materia lνriina, in punit inque post varias mulationes roversio: ει ὰς τα παντα γίνεσθaι καὶ εἰς ταietoν ἀνα-L εσθαι, ut ait Diogenes Lapri. pro uom. q. 3. Qualis autem haec materia suerit, Chaono Ilosio deo similis, hoc est, ut equidem arbitror, aeria, an ignea, ut Il raclito ei Stoicis placuissse constat, an aquosa, ut

Τhaleli. an ἄποιος qua 'dam vi. , sine ulla specie et qualitate. dici non

7ὶ Extant hi versiis in Stobaei Florilegio I , 22, inde repetiti quum alibi tum apti l Il. Stophanum, in poet. Grare. princ. I l p. 483, in Bruti exii poet. gnom. et Guislordii poet. min. lom. III p. 26,5 Lips. Versu z εἰπ' ατρεκέως pro eo, quod a p.

Stobaeum scriptum est δικαίως, glosseivate Inanifesto, coniecit Valek nar. dia tr.

14쪽

potest. Quod autem res omnes in stadona, unde extiterant, principia reverti atque resolvi statuit, communem hanc multorum sententiam fuisse novimus, cuius aliquod, quamvis obscurum indicium etiam in

Hesiodi theogonia mihi deprehendisse videor, qua de re dixi in dissert. de extremarum mundi partium descriptione Hesiodea p. s.

Quae praeterea ex Musaei theogonia memorantur, haec sunt,

Primum Oceani cum Telluro coniugium, libertitust hinc prognati, quorum unus Triptolemus. Pausan. I, 14, 2: επη di siderat Movσαι Ου ιδε, εἰ δη Μουσαίου καὶ ταDrci, Teletooλεsιον παῖδα 'Ωκεανου καὶ Γῆς εἶναι. Pugnant hapc cum Homero et Hesiodo. Si quidem apud hos non Tellus, sed Tethys Oceani coniux dicitur, quae, licet a posterioribus quibusdam interpretibus pro Tellure habita, aluid ipsos tamen haud dubie ab hac diversa et aquosao potius naturae est Triptolemi autem neque in Hesiodi thoogonia nequo apud Homerum mentio sit. In Oceani filiabus Pistio non numeratam, eiusque ex Atlante filias Pleiadas et Hyadas filiumque Hyantem commemoratos a Musa O misso

aliquot Hygini codices perhiboni, in quibus, Poei. astron. II, 21 p. 395Munck., hape loguntur: is Pleiades autem appsellatae sunt, ut ait Musaeus, quod ex Atlante set Plotonse Oceani silia sunt quindecim filiae procreatae, quarum quin spie Hyades appellatas demonstrat, quod earum Hyas su- erit frater, a sororibus plurimum dilectus: qui quum venans a leone esset interfectus, quinquo, de liuibus supra diximus, lamentationibus assiduis permolao dicuntur interiisse: quare eas, quod plurimum de

eius morte laborarent, Hyadas appellatas: reli Iuas autem decem sorores deliberasse de sororum morte, et earum soptem Sibi mortem conscisse:

quare, quod plures idem senserunt, Pleiades dictas. In aliis lamon Hygini codicibus non Musaei sed Mnaseae nomen Scriptum est, cuius 8proinde fragmentis illam narrationem nuppi Iehierus addidit, no. 45: nec fortasse iniuria, quamquam Musaeum huius sabulae auctorum citat etiam schol. ad Germanici Λrat ea p. 56 Bulit., ulli tamen duodecim non quindecim sorores sunt, materque non Pleione sed Hya dicitur; itemque p. 6b. Quam facile autem fieri potuerit, ut ista nomina a librariis commutarentur, in aperto est: sacilius autem pro Mnasea. minus illis noto, Musaei nomen, quam contra, Substitutum PSse credideris, quum praesertim Omnis ista narratio Mnaseae genus mythologiae tra-

S, CL dissert. de Titanibus p. 18 et eum par. theon Hesiod. cum Homericap. 7. 8.

15쪽

clanda t. quale ex aliis non paucis reliquiis cognoscitur, relei re videatur. Uuamquam in liuiusmodi re e luidem nihil atrii mare ausim: et potuit pliam hoc fiori, ut labulam a Musaeo traditam Mnaseas rel3 ter t. C.elorum tubulam hane de I leiadibus nequo Homerus noque Hesiodi Thoogonia memorat, quamvis Pleiadum sidus aliquoties apud utrumque poetam nominetur: in Oporthus autem Pleiades larλaγενέες vocantur

3S3, memorabanturque septem sororum nomina fortasse in astronomico carmine ad uosiodum referri solito, unde non improbabiliter Marcks hcssolius, Hes. fragi iam. p. 352. tres versus esse coniicit a schol. Pind. Nem. II. 16 descriptos. De Τiianibus a Musaeo narratum fuisse esti lissimum est, fer baturque eius etiam Tilanomachia sic onim pro Tilano graphia apud Schol. Apollon. Rh. III. li 78 legendum ess quivis cum PasSOvio ad Musae. p. 1 Sconsenti oti tribus minimum libris constans, unde a scholiasta illo haec roseruntur: ἐν σιδι τριτεθ τῆς Μονσatot' Ttra γραφίας λεγεται , ως Λύδ/ιος DL του Λελτικου ἐπορει εro προκαθ rror μέ-νx ς αντ ιν τῆς gooo Uua ration haoc de Cadmo narratio Titan ,- machiae contexta su rit, sciri non potest, nec lubet hariolari. Ex eo- dona haud dubie carmine hausta sunt, quae Lactantius memorat, In St. div. I, 21: -Πuius capellae Amaltheae) corio usum eSSe pro Sculo Iovem contra I itanas dimicantem Musa us auctor est. Contra quae de nutritatione Iovis apud Amaltheam in catasterismis Pseudo-Εratus thonicis c. 13 leguntur: Moi σωος γύρ φλοῦσι Λία γενι colt ενον

Arat a P. 53 Bulit., eundem Musaeum auctor in cilans: haec ex Theogonia osse Statuendum est, iluoni admodum sellam in Hosiodi Τheogonia de illa Iovis nutricatione narratur. Quamquam apud Hesiodum insanSa Rhea non Thirmidi, s sed Tolluri traditur . noque Amalthoae eius pie capellae mentio lit. Ceterum quum sint qui Themidem subtiliore quadam ratione eandem atque Tellurem osse volini, hi non dubito quin

utriusque puelae narrationem eodem rodire autument. Λtilui Hesiodo certe has dolas diversas visas esse manifestum est: alteram enim allerius filiam facit: Musaeum autem aliter statuisSe ista certe narratio probare nullo modo poteSi.

De Iovis nuptiis vel amoribus ex Musaei Theogonia duae sub illast comm semorantur, altera apud schol. Λ pullun. III, 1039: Movotiioς

16쪽

r M. Iovis ex Asteria Ilo eaten liliam a Musaeo iliciam osso iii in solio-liasies testatur ad li I. l67: coiitra apud uosi dum nihil illa ad Iovetii pertinet. Sed generatur a Perso, quem Musaeus ei vitricum dedit. Non uobscura autem ost commonti ratio. Scilicet conciliari sic posse vide-hantur duae divei scio d0 Hecates liarente traditiones. - Λlteram sabulam. de Iovis cum unomosyne concubitu Musisque hinc prognatis, idem scholiastes ex Musaeo inpinorat ad III, l: 'Eν τοις εἰς IIohσaῖον ἀνατε eos ενοι et dro ισι oρονι mi γενεσεις μονσων, πρεσβt PQ si' si ἐν sterὰ Κρόνου γεω- έν ον, νε θι se in/ δε τεῶν ἐκ Λιος κ aini' ΗοσΓν H. Atque haec quidem altera Musarum generatio communis Musa 'o cum Hesiodo est: superiorem Aleman. Mimnormus aliti pie tra diderunt'), Musas Coelo et Telliu e natas osse dicentes. Noque enim dubitari potest . quin ιιεrὰ Kenroo γενεσί iti nihil aliud significet, quam ii sit in cum Saturno parsentibus, h. e. Coelo et Tellure prognatas

esse. - TPrtiam sabulam. de partu Minervae. a Musasto traditam com

linis. Quae autem praeterea hi ac trahuntur a Passovio, de Stellis ca-dsentibus ex O cidiano exortis, in aethere extinctis, apuit Schol. Apollo Ii. III. 137S, deque arbore αρκε Dyco, iunipero. Apollini sacra, aliud eundem ad IV. I 56, du horum sede nihil corii statui posse apparet. Longe aulom omnium maximo celebrata suil Orphei Theogonia, cuius quum alii piut partos Hesiodoo carnaini persimiles. adeoque non- nulli versus utri pie communes ossent. in magna colororum divorsitate compilasse eam Hesiodus. sed distinxisse ot corrii pisso a liuihusdam arguebaturi se . Sed de Orpheo etiam post pra clarum opus Aglaophami perdissicilis est quaestio. Nam licet materiam habeamus insupe-

17쪽

rabili diligentia collectam sollerteriluo dispositam, tamen DPc satis fragmyntorum de uptusto carmino servatum est, unde totius operis descriptionem certo cognoscere possimus, et de universa ratione COSINO-gonica et theogonica, quidve significatum sit mira saepenumero sabularum absurdilate, si quis a vetoribus 0rpilleae doctrinae lostilius et laudatoribus disci posse speret, mox cognitis et comparatis eorum testimoniis et interpretamentis rem ab iis magis obscurari luam illustrari intelliget. Nos autem omnem hanc qua filionem hoc loco tractare nec Volumus nec possumus: pauca tantum. quae maxime ad rem pertinent proponere satis habebimus. Primum igitur non unam oli in Orphicam Theogoniam fuisse constat: ρt Damas ius iij quidem tres si hi notas esse ostendit non mediocriter inter se diversas: ex quo numero Theogoniarum fortasse Pxtilicandum est, quod etiam tres Ori, heus vixisse nonnulli statuerunti *ὶ scilicet ut suam euique Theogoniam adscriberent. Sunt autem, qua SDamas ius commemorat, haece: Primum ea, quam et ην dicit

sive etῆν ἐν Tala νεροιιέναις quo nomine libros quattuor et viginti ἱερεων λογευν appellari solitos esso e Suida discimus.10 Ex his rhapsodiis pa omnia sunt, quae passim a recentioribus Platonicis laudantur, qui Studiose id agere solent, ut summam placitorum suorum cum sabulosa Orphei sapientia concordiam esse probent. Exordiebatur autem haec Theogonia in sexponendis rerum primordiis a Tempore, Chao, Aethere. Ex his duobus constatam esse ingentis ovisormam: rupto ovo Phanetem prodiisse, qui et Metis et Eros dicebatur, quorum nominum primum illud visibilium specierum auctorem k in), reliqua duo vim plenam nationis et consilii tendentemque ad generan-

Selineid.: ὁ - πιλαμπων τὼ νοητον πανrας ορατους ποιεῖ καὶ δείκνυσιν ω μνων τα πειν τα γεννώμενα. Ipsum primum omnium adspectabilem dieit versus Orphicus apud Elym. M. p. 787, 29: Τον καλέουσι σ/ίνητα tiθα-ν ατOt, Orι πρωrOς δε - θεντο. Quoculil tutisentieiis Laetant. Inst. div. I, 5: quia quum adhue nihil esset, adspectabile, puta, pri in uni ex infinito apparuerit; itemquo Argonauticorum seriptor v. 15: ovo πλοτεροι βροτοί' πsγωνος γαρ Graecum nomen et ex graeco interpretandum eSse pro certo habeo, cuni Lobeckio Aglaoph. p. 478, quamquam

18쪽

dum signiscant, quibus quartum praeterea additur, Erixapaeus, origi- .nis et signiscationis incertae. Phanes munitum condit primigenium. iin quo quasi praeformatum erat fluidiluid p0stea in hoc. qui nunc est. mundo extitit. Attamen etiam isto mundo primigenio eiusque conditore Phanete dii timidam priores fuerunt i 33, supram undani illi et anteniundani, omnis initii experies set ah his mundanis, qui postea de .mum orti sunt longe diversi. Huius autem, qui nune eSt, mundi creator Iupiter laetus est, qui do vorato Phanete omni iluo. quae ab illo orta erat, rerum universitate, Hirsus omnia ex sese progignit, p0steaque regnum mundi suo et Proserpinae filio Zagreo tradit. Hoe aegre serunt celeri dii, Iuno maxime, cuius instinctu I ita nos Zagi eum insidiis captum interficiunt corpusque discerptum devorant. Sulo corde excepto, quod ad Iovem relatum est. Is corde eo hausto atque sic Zagret parte principali in semet recepta cum Sem 'le concumbit. liliuni lue procreat Dionysum, quasi alterum Zagreum, lirioris simulacrum Iovisque in mundo gubernando vicarium i β). Haec sere brevis summa est theogoniae Orithicae eius, illiae in rhapsodiis serebatur, per Platonicos potissimum recentiores ad notitiam nostram perlatae. - Alteram Damascius memorat ab Hieronymo et Hellanico traditam. Haec Aquam sive Oceanum i φ), principium statuebat, terramque ex aqua concretam. Ilaliis ae ptiueam originationem placuisse video, non solum Ath. Rirehem, oed. Reg. p. 489 et i ud Ortho, system. inteli. p. 615, sed etiam, cuius auetoritas magis aliquem commovere possit, Zoegae, Opuse, p. 259. 260. EX Aegypto, alia tamen quam Zoega ratione, nuper etiam Rothius nomen repetiit, in libro visionum per quam sano doctarum, sed plerumque, ut mihi quidem vidctur, salsarum pleno, quem do oecidentalis philosophiae historia composuit, p. 65 annot. 1ll. 143 Damase. p. 345: τί lys; ὁ ωιος Οι, ιευς ου πολλοὶ ς θεους D Iωrησιν α πὰ

dii supramundani mereque intelligibiles, a oriros, quorum ordinem ipse Phanes claudere, alterumque των νοερων ineipere dieitur ab Hermia, euius verba eitavit Zoega, Opuse. p. 226, ubi prudenter de orphei doctrina disputat. ibi Singularum rerum testimonia eitare supervaeni eum fuit, quum saei Ie omnia

16 . quam Damaseius dicit p. 38l et, qui plane cum hoc consentit, Athenagoras, legat. p. 144 Rethen b.; Sed pro aqua in Theogonia it in etiam Oeeanum dictum esse ex eodem Athenagorae loco colligas, quum rsum hune. qui apud Homerum extat, I l. XIV, 246: 'Ωκεεινοῖ, οσπερ γένεσις Παντεσσι risi rαι, Orphei esse testetur, sieut etiam Hesiodeos aliquot versus ad Orpheum referri infra vide-

19쪽

Hinc prinuis extitit qui Clironus et Hercules dicitur traconis forma alatus, cum capiti lius tauri et leonis modiaque horum facie divina: eique congenita γναγκη sive AdρύσΓεια, h. e. naturae nes' Ssitas masculo memina, quacum copulatus ille Aethera, Chaos, Erebos pro- croat . in pie his ovum ponit immensas magnitudinis, quo dirupto exsuperiore parte coelum Ox inferiore torra sit 3 3. I'hanetem ex ovo prodeuntem haec Hellanici sive Hieronymi traditio non in morat: sede Coelo et Terra nascuntur primum tres Parcae. Clotho. Lachesis. Λtropos, doinde tres Centimani, Colliis, Gyges, Briareus, totidemque Cyclopes, Brontes, Steropes, Arges, quae Centimanorimi et Cyclopum nomina et goneratio eadem sunt apud Ilosiodum. Nec reliqua magnopere diversa suisse videntur usque ad Zagi eum ac Dionysum . quam partem ab hac theogonia afuisse non est vori simile. - De tertia Theogonia. ab Elidem a Peripatetico commemorata, nihil amplius Damascius

retulit, nisi pro rerum omnium principio Noctem positam suisso ). Hoc ab aliis traditum non memini, nisi quis sorte huc irahat Ioannis Lydi verba, de monsibus p. 19: τρεις πρωται κατ' 'Oρνεαστησαν ἀρχαί, Λ 'ξ και Γῆ κcti Oι ρανος : luamquam huius scriptoris auctoritatem levem esse constat. - Sed quartam quandam Orphicae theogoniae formam, a tribus illis diversam, Apollonius indical Argoiiaul. I v. 49i , ubi Orphseus ipso canens inducitur:

bimus. Scilicet Homerus ot Hesiodus non pavea ab Orpheo mutuati esse vide-hantur.

17ὶ uape de ovo dirupto, et quae sequuntur de coelo terraque hominque subole, I ania scius praetermisit, in solis primis prineipiis necupatus: reseruntur autem ab Atheiiugora. Ne quis autem miretur terram in primis principiis numeratam, et tamen postea etiam ex ovo natam, tenendum erit priorem illam nihil nisi materiam is, Non inepte id a Iablonsulo, Palith. Λeg. I p. lsi, comparatur eum Phoenteum eosniogonia ab Eusebio Praep. Puang. I e. l0 relata, quae ex Colpia s. spiritu et Raau s. Noete rrrum omnium Originem repetebat. Talem comparationem etiam Eudemus instituisse videtur, ex cuius libro haud dubie ea omnia ducta sunt, quae

20쪽

βρονιῆ τε στεροπῆ τε' τα γὰρ isti κιδος ὀπάζει. Ille igitur principio rudem indigesta miliae molem fuisse dicit, quae nec

terra nec a tua neque aer neque ignis esset, s d liorum omnium elementa in se haboret, donec ea νει κος discriminavit, quemadmodum ἐήις in Lini cosmogonia, de qua paullo ante dictum est, ipsum lite illud νεῖκος apud Ellipedoclem. Prodiisse autem mundus. quantum illi idemox Apollonii versibus coniici potest, hoc ordine videtur, ut lirimum coelum emergeret cum ignibus coelestibus, subsideret porro ex liuinor torra, surgerent montes, colligurentur aquae, riviqii Pt mares comple-rsentur. Primi autem recentis mundi moderatores Ophion et Eurynome fiunt, uterque, ut arbitror, Origin m e mari habentes, quamquam Eurynomst tantum diserte Oestani filia dicitur; significabatur autona horum imperio, aquas latissime olim dominatas esse maximamqtie terrarum partem opplevisse. Ηοs Saturnus et Rhsta imperio pellunt set in maro. unde orti erant, re 'edere cogunt: ipsi deinde eum Titanibus mundo praesunt, donec Iupiter imperio potitus est, quemadmodum tiam in vulgari set Hesiodea theogonia fieri videmus. Ssed uiperiora illa. do discriminatis per contentionem rerum elementis deque Ophionis et Euin nomes imperio a nullo alio ad Orpheum referri memini, quamvis ipsa haec nomina, ut deorum autiquissimorum, anto Saturnum PtRhoam imperantium, etiam alibi nonnunquam commemorentur ').

Damaseius de ceteris tam iἰrae eorum quam barbarorum ollinionibus rosintigonicis refert p. 3,3-385. Proposuisse autem illa Eudemum in Astrolo cunistitis suspiratur Vyttenbaeh. Bibl. erit. li, 2 p. 3 3. Plura do Eudemo vid. ap. longi uni seripi. liist. phil. I, 15 et Friiseb. ad Λristo t. et hic. Eiid. praes. p. XV et XXIII. 19ὶ Nonn. Dion. XIl. 32. XII, 352. Seliol. V n. ad Il. IlI, 479. Sehol. ad ι esch. Prom. 955. ad Aristoph. Nub. 24S. TZet E. ad Lycophr. ill 9. N Sthogr. novi. l,