장음표시 사용
711쪽
II. Οἱ μεν γαρ πολλοὶ των ἐν ταῖς δυνατεisu, οτιμὰν ἔφεςιν αυτοῖς π.J Publius: 'ui pIω lucet pιam par es, pius vult, quam licet. vide τα δικαιώματα του βασιλέως, .Reg. seu I S ain.Js. S moliographus his censurram adhibuit: επαναφω
vlt. Βασιλείας δε ἡδεν αυτω προσηκον, ου μαλλον ' η τῶν σηπομένων τινὶ νεκρωνJ IiriorpreS ita verterat: non mIgu, quam ad aliquenι In0Nοι putrescentes; ut illos σignensti eas , σηπομενων νεκρων, regi putaret a participio προσηκον, sed incaute: cum distributive positi sint, et clativo τινὶ subiiciantur, optimae sententiae hono, ouae vult: NeutiPam K Mn ad Sardanapalum attinus, nec inagus, quam ad aliquod ε foetidis iam ea. daveribus. suit certe
Avulis; aeger, folapse libidine fortis.
223. q. Καθητο επι χρυσηλάτου κλίνης ἀναβέηνJ Pollux Onom. lib. 3I cap. I 3.-h e cloeo exisei luin illud depmnasisse videtur, αναβαθην καμημμνος'. cui subiungit περιβάδην, το ὐπαλλάξ Uς πο- δας Phavorinus: αναβάδην , το αφ υψους ανω τους πόδας εχειν, κοιμῶσΘM. Vnde laeuna explenda ast apud Hes Ἐhiuna. Aristophanes in Pluto:
712쪽
φ, dicitur uno noini ne a Pliat. in P. Aen illo: ἄνΘρωπος πω σωματι τίλβων υπό λειότητος - σκιατροφίας. de Sei . Galba. et in Agesilao: rων σωμάτων λευκῶν - απαλων λα τας σκιατροφίας, γυμνουμενων δι γέλων.
324. 7. haec male cohaeretant, nec satis erant
integra: μη παρουσης δε, λύπην εχει-ἀπορίαν
παντα, εκ της σωμονος ταύτης. melius sic in Regio interpulicta conia Oxa' sunt: λύπην εχειν-άπο- ιαν παντα γαρ εκ της δαίμονος ν. ex Deinosth.
Ul x ntia Is μεγάλη γαρ ροπη . μἀλλον. δε ολον η τύχη,
παρα παντα ετι τα των ανθρωπων πράγματα. Arist.
Xl των μετά τα φυσ. de principio potentissino vnde pendetae: εκ τοιαύτης δεχης si τ- ό ώρανος - η φυσις. 'uae sequuntur assinia sunt iis,
qtiae in Paeane εἰς υγίειαν Ariphron canit in colophone Athenaei δειπν. 32D Ia. Asserit hie, oratores quondam perniciosos Atlaenis sitisse, nec minimam per Dei rosthenena inuectam esse partein incomi Odoriam. Ἀθηνέπου εἰς ρητορας ηλκηθησαν , Ra ηγετο Δημοσθένης. uci uotiria ut Aeseliines κατἁ Κτησιφωντος, et Dinarchus contra Deinosth. ubi docet, qui auctores sint rerum bene vel imale in urbibus gestaruna: ri οἴεσειτας πόλεις τότε μὴν ευ, τότε δε φαύλως πράττειν; Eδεν ευρησετε αλλο, πλην παρα τίς συμβουλους-τους ηγεμονας. Quod alὶtem τύχην ἐπισκοπουσαν appellat vel f i .J Solonem intuitur, qui Iouis ἀσαν, et Mineruaui επισκοπειν Athenas in Elegis cecinit: '
713쪽
Παλας Ἀθηναiη χῶρας υπερθεν ἐχειCaeter ira Plutarchus, in con inent. si leg. pona Hesioduni Iouis nomine ad fortunae vini ci 'Clarari. clam uti obseritat, in his Piomethei ad Epimethea ni nitis: - μὴ ποτε δῶρα ΔεξασΘM παρα Ζηνος Uλυμπίου, αλ' αποπέμπειν. - το τύχης δυνάμει τω Διος ω'ατι κἔχρη τα ' τα γαρ τυχηρα των αγαΘων Διος δειρα κέκληκε, πλεροτους mi γαμους - αρχας, - Ζασα ολως τα -τος, ῶν η χρησις ανόνητός - τοις χρησΘ καλως μη δυναμμένοις.
γεγονότος. o δε αυτος - την Agυαγεως υπο Κυρουτὼ ἐγγόνου ηττα --Πολυκράτους του Σαμιων τυρα νου, την ὐπο των Περσων αἰχμαλωσίαν--ολεΘρον, - την Κύρου ὐπὸ της Mύριδος της Mασσαγετιδος σφαγην,ο αυτος υρόδοτος αναγράφει. Mηδείας δὲ τον ερωτα της Κολχίδος, τον Ἱασονα, πασαν την καταυτης πραγματείαν Ἀπολλωνιος ἐν Λργοναυτικοις οιπ
714쪽
τα ' τῆ γαρ παλι ρεύσει της τύχης η πρὶν ευδαμονία εἰς τήναντίον κατέκλινεν. Haec it que La . diua pro-Ponuntur quasi inutationis reritin huinan artim specu. la, exemptaue insignia, ut apti l Liu. l. LV. Paulus Cos Perseo Rege captiuo in tabernacul viii introducto suis dixit: Exemplum insigne eernitis mutastionis rerum huma. narran . vobis hoc praecipue esto, iuuenes; Ideo in fe-ssis rebus nihil in psempsam operae ae violenter eon tetra
decet, nec praesenti eradere fortunae, eum, quid Miser' t, ιncerium fit. hoc est ἀλεξιφαρμακον Cornicidim i . .
715쪽
IOSectandas fortunas detent seperbiae. At is itire laudatur a Papinio in Sylvis, maiTenor idem animo niora siue modest Fortuna eresente manent. Synesius epis . ad Simpli Q. εδει μεν ταῖς τύχαις τας γνωμας μη συνεξαίρεσθα - Prorsus non oporaeret Diraeiιm fortuna animυs est erri. 342. 2O 'Oπως μηδένα εχωσιτης περὶ τουτοαισχυνηri Non redundat το περὶ τουτο, quod interpres, neglexe iat; si qui dein αἰσχυνη, ἀπλως, in meo MS. παλαιων λε- ξεων. definitur, η τοῖς κατεγνωσμήνοις ἐπιγενομίνη αιδώς. fill, sicitur, suers. 24.J σκότει της τύχης διαπλειν. eadem translatione dictu in est, atque istud Maronis: Viri, et ipsem dederat immum Fortuna Pereo. antep. Ταχυ δη μαλλον, ῶς αν παρν, καταλι
πάσης, η μεθιταμένης πρὸς ἐτέρουςJ fluis illustrior ito Tuna interpres, quam Flacinus, apud Paena, III. Carin. XXIX.
Fortuna saeus lata negotis, et Ligdum insolentem lui fere pertinax, Transmutat incertos honores, Nunc mihi, nune ala benigna. etc.
3 o. 22. Quana arditum sit volucris gloriae aucta. pium, linc proue id uili perio is ambage perhibetur:
716쪽
3s I. a. 'H δεκάκις, η γλκησάν ποτε εραπης πόλεωςJ Interpres legerat: η ηδικηθησαν πρός ερατουπόλ. Regius: η δίκης αν ποτε ερατης πόλ. praue. quid si scribas : ει τύχη άν ποτε κατης π. s quamo fuerit
X. vers. XI. Sed quamuis apud HOrneriam sequatur continuo:
Eύhi P εν τε τάπησι, η, εν τρητοῖς λεχέεσσι:nihil tamen in Dione mutandum: a quo haec Compo sto sunt παραπεποιημένα κατά παρωδίαν, et gloriaemipidis accommodata, qui vix unquam placidum Petunt,
norum infusi gremio, per membra soporam, Molidus in fratis.
Hanc, flagitantissius amicis inagnis, ab integro interpretari, quam Naogeorgi interpretationem emendare et recentare , inagis expedituin et ex decoro vI. n est.
4 6. I. Ἐςn ο νόμος, του βίου μεν ηγεμων, τ. J Dio in hoc de legis laude exordio, Chrnippi Stoica prin cipium του περὶ νόμου in iratiis vel mutuatus est: 'O νομος πάντων ε H βασιλευς ΘεIων τε κομ άνΘρωπίνων πραγματων. δεῖ δε αυτὸν προτάτην εἶν των καλωντων ούσχρων, κο ἄρχοντα κομ ηγεμόνα ' κατα τουτο κανόνα τε εἴν δικαίων καμ ἀδίκων. Martianus I. a. D. de te g. Auctor orat. LXXIX. pag. 438. II. haee proprie dici de lege principe et diiuna declarat: eain Pie τὸν του Διος Θεσμόν vocat, et φύσεως νόμον, τον
717쪽
- Lycurgus, inqtrit, , et vetitis ignavo credere muro, Tutius obiecit nudam Lacedaemona bellis. 4 7. 3. ΠυΘομενους παραιτήσαιτ ανJ reposui ex contes lira, quia praeit το πυνΘάνεσθα0, eum in editis et scriptis libris perpera in legatur κλεπτομένους.
probat Synesiit' περι ενυπνιων, pag. 9. edit. n O
κDJ In hoc a Dione, Platone. Posidonio, et antiquis legislatori luis, quos auctores Dio seviitur, Seneca dissentit, epist. 94. primum omnium ob hoc legra nsn per- Dadent, quia minantur. etc.
vetustiore cod. Reg. legi: ἔτος α τά ρηματα, οἶς e. Vt scrupulus tritim illoriina verboraim plane tollatin'; de quilnis ta inen ne pigeat legere, quid αγχίνοια per niditi viri suggesserit. 4 9.
718쪽
. 4 9. 4. Δια τοῦτον τους αποθ'. ουδεὶς Era κρίνει πολεμίους ' ουήε τη. εχ αν κJ antea legebatur: οι δε τηνοῦ. ut inchoata et ia auca videretur oratio, eaque deli derare, quae in priori interpretatione nostra, quam sequuti sunt operae, suppleuimus. sed gerarianam lectione ni e Cocl. Reg. repraesentituimuS: cui respondent liaec ita reponenda: L ex facit, ut vita Dnctos nullas in hostium numero habeat; nec hosιlis animi petulantiaeque Decimen in ιllorum cadauera edat.
Ex vetustis exemplaribus colligitur, ancet sequentem dissertationein suisse των εν Κιλικία; nempe ex earum numero, quas Dio haciti erat, vel co in mentatus erat. diura Ciliciam peragraret. Scholiastes argumen. tuna του περὶ πλήτου ex Photio sumttim ita recentauit:
το του πλώτου ὀχληρὸν ο λόγος ἡτος εκκαλύπτει, mi τὸ επίβουλον ςηλιτεύων, ποδω λυσιτελεςέραν αὐτῶ πα-ρἰςησι την μετα δικαιοσύνης πενίαν. 433 9. Aκέω δ εγωγε των Ορων τας πάνυ πα λαψας της αύτης εἴνα πέτραςJ Haec obscura nimis, Aditica parum. Interpretem vel ope cod. castig ti, vel ἀγχίνως legisse perspicuum est: των κιρνων ταs m Homeriis de Atlante:
πελας, nimir in χρυσοῖς, cum Darius apud Herod tu ira in Thalia, Denao cedi medico, de quo antea, duo Cratariam compeduin avigaritin paria, σωτρα dedisset;
ille ioco πνδέων χρυσέαο δύο ζεύγεα, nuncupabat δι
πλήσιον κακὸν, gentinum malum.
719쪽
4. π hq περὶ Κελτων λέγειν, σπου φασι ποταμον τσα καταφύρειν το ηλεκτρονJ Malim est, Dionysiiiin ipsum περιηγητην ideiri reserre his versibus: Τοῖς δ' εm, ΠυΚητῶον ορος δωματα Κελτων
εκλήθησαν. Uxiod subiungit Dio, πανταχου κεῖσΘαρεκβεβρασμένον, ad illud Naumachii spectat:
Initio huius depingitur, ως εν ἱερω περιβόλω τοῦ κόσμω, ut apud Synesi urit, ζωον αφετον , ανειμενον ζων; quasi qm pro claniet cuin illo: . Nullius adictus iura n Derba magistri, o 1M cunqiu rapit stri sar, deseror hospes.
720쪽
q37. x. Κα, ξύμπαντα γένη ανόητοιJ etianane ανόντοι onatius isti populi, qui, ut Aeneadae, in frmim pro Libertate ructant tquidni 3 si quidem ανόητοι ἀνοητοις ἐπολέμησαν,
πολεμω ἀνονήτω. Sed in C, malum, περισσα κ' ἀνόνητα, nul supte usui nobis fuere veterii ἀντίγραφα. In Henr. Steola ani cod. adnotatum suit σφάλμα, et adscriptuin docti vita mami , τησδ' αυτονομίας κωτι E Οεὶς ἔγκεχείρικεν. sed erilditi stimi Isa. Casau boni Dia. triba ἰατρείαν certarnque medelatu huic ulceri ac pleristitie aliis, adhibet sit.
6. Σόλωνα μέντοι κ αυτὸν ειδήνη φασιν, ως ο lVideri posset hic τὸ ειδένα pro εἰρηκέναι usurpatum. Qui l vero Solon de leginus suis lentiret, Anacharsi hospiti ita . referente Plutarcho, declai auit: οτι κώσυνΘηκας ανθρωποι φυλάττουσιν, ας ίδετέρω λυσιτελές εςι παραβάνειν των Θεμένων ' τους νόμους αυτ cουτως ἁρμοζετοψ τοῖς πολίταις, ωτε πῶσι τῖ παρανομμῶν βέλτιον ἐπιδε4M το δικαιοπραγειν et ut Dio praeis si acte ni in is agat cuin Solone; ne dicam captiose. Id certe Solon operam dedit, ut vitaret fastidium civium. τὸ δυσάρεςον ηπι τὸ φιλαιτιον οῦ quippe quixerat in elegis :Ἐργμασιν ἐν μεγάλοις πασιν αδειν χαλεπόν.