장음표시 사용
271쪽
omnia moveant,atq; moueantur id ut etiam fuem βciant. Atqui unam aliquid continenter moueri uideaturiab aliquo igitur,non enim ab ipso. Quoniam autem in ijs quae sunt, necessario est semper motus continuus, qui idem utim est, eum j qui unus sit necesse ester aestum magnitudinis esse, quod enim magnitudinis expers est,non mouetur Cr nnius ais ab uno moenim continuus eri sed alter alteri consequens ac diastinctia prosictb id quod motum affert, si unis est,
aut movet Cr mouetur,aut ab omni motu est liberum. Ae si mouetur, idem consequi er mutari oportebit, de simul ab aliquo moueri. Ita insistetur,eos tandem frenietur, ut ab eo moveatur, quod ipsum moueri ne queat. Hoc enim non necesse in una mutaris persmotam poterit afferre. Hoc enim modo monere notius laboris est,nuatust delitigationis. Aequabilis Glium hic motu3 est,aut fotus,aut maxime.Mutationem enim nullam habet id quod motum affert. nec uer) in id quod ab illo mouetur, ut sit motus similis, mutatio eadere debet: ed uel in medio, uel in ambitu sit necfse est quippe cum haec sitis principia. uerum ut quissproximum ei est quod monet, ita maxima celeritate ferturi. cuiusmodi cum sit uniuersi motus, tibi est quod motum diti t. Existit auton quaestio,postis ne aliquid
quod mouetur, movere continenter non quemadmo
dum id quod pellit iterum atq; iterum, cr quod consequitur, esse continuu potest. Aut enim id impetat, aut trabat,aut utrunq; faciat necesse est:auit aliquid alia quod aliud ab alio excipiat. quemadmodu in ijs quae
272쪽
Liber VI II. Rit,moueatsed ut semper impulsa,viros A motiis unus esse non potest: is igitur demum continuus est, que insist id in quod motus non cadit. cum enim sempreeodem statu fit,eodcin etiam modo ad id quod mouetur er asidue affectum erit. His autem explicaci , perspicum estferi non posse,ut id quod primas ,
A muedo tenet, nec moveri idem potest, i qui it musitudinis particeps. si enim in eo est magnitudo,. uti finita sit, uel mensa necesse est. Immensam qui . dem magnitudinem non posse esse,ante in PhUcis demonstratum est. In eo autem quod finitum sit,um iniqmensim non pose esse nec posse ab eo quodsit finitu,
Eiquid immenso tempore moueri, paulo ante docuiarius. Q Vi id suod primum movet, perpetuo mota ciet, tan Vos tempore, prodicto nec dirimipotest,nec ex partibus constat,nec uti est magnitudine praeditum. FINIS. io Ac H
273쪽
NII IN EO SD EM ARISTO telis de Natura libros Ob.
seruationes. voniam ist omnsinu Aristotelis conmo I tedis libris,quos adhuc ad emutionem
hominu iam multis transtulimus,quadam notarimm mperiquib. nostrum conuertena institutum quale esset,et eur a castrorum interpretum rasione discreparet, doeeremin:idem mibi jς quos in libris quos de naturae ristione iste feri tinaciundum esse censui. Ac primum eos Ro libros qui de natura inscripti sunt,eosidere . Sed ita Me institutu minum camo persequem risi omnes ariste admonuero, ne ea bie a me expectet, qua iam eum Ens locis,tum in libro de Optimo genere inrerpret , expu- euias ι.Inscriptio quide libroruiae,Aρι τωι περι φυσικῆς ἀκρωάσι eas πψι-τἰ ά. ea me reddita est, Aristotelis de natura, aut de re riuitiis liber priomm. HBaκιε nonucti de Prifieo auditu,ίη de naturali casuliailane, quida pissicora omnino, al8 de pisseea audistione remitiae=ι.Q, ita patriccasum avia r idis triobm mois,quos dixi eouertunt, Graecupotius tenere debuerat. Ngeu Stoteles duo libroruyuom genera quea οὐ de Ciceronis, Eu batbii, Ge j sininia in libro de O. ptimo genere interpretari docui, se uoluerit,unu pririterscriptu,quod isti uocant,alteru quod ἀκρήια μῆ9My :nec Cicero illudsuperius uorat,nuGessim boe posterius:eerte hoc ipsum inimum retineri,aut omnino praetermitti oportuit. nes enim iilud alterum genus ita conuerso uocabulo intestigi potestatasAreui ira uideatur,sie inscribendu potius exsitimo, De natura uisi, qui
274쪽
et inoris itura os autem libros in eo genere quod a. η υ αυκήν docit,babendos esse, Gellius docet bis uerbis: λου-ame aut, in quib. philos,bia remoliorsutibor ηtitabatur, 's ad naturae contemplationes, disceptatronesue GlemcM pertinebant. De natura cure hos libros
tem - ουι ρ use vocat: et Cicero dissim inquatris de Finibus tibro. . in Academicis quastionibu ,philo,orbi tertiam partem natu rae, nil de ηatna esse dicit. In secundum Caput.
cesse est autem uel unum principiκm esse, uel plura. σβ sim sit, aut ab omni motu Ibem esse, At alut Parmenideser petassust aut motu cirri, ut P scis placet, quoram Hrtim aera , partim squam primum praηcipiam cppο-
t. Si uer plura, aut certa eremita,aut innumerabilia. at certa et terminata, erea plina Mo,aut Do necesse essessicut quatuor,aut alio certo ηκmero. Et si innumerabista, aut ita ut Democritus, linum teηere gura aute eriterie dissereretia,aut etiam contraria. Non erit omnino abem,quandos Aristotelisexplicare retentia:quod hic locis
Uicium a ηοbispoitulat. Eit enim quas proposito quae
tam eorum omnium de quib. HEIurm est. ut addamus pro metia siue propositione, uepartitione. intelligenta est igitur primiι. bis libris Aristotele esi ordine tradrda artis Di re,et que ipsiplurimi/probauerit,et Pi natura etaeui trist maxime. Hile Graeci σμι/timi appellaι: nos ue, confracti
275쪽
-ο Ioach.Pertionii obseruationes
construΗionem, sue compositionem non unoe possum Is ordo est, cumproposita nobis re aliqua, eius omnesprio , mum partes, ex qVibiis co lat, exquirim M. ut si domum no . , bis proponeremus,qquid isset fundamentum, quid par tes, quid contignationes,quid tellum, eo id raremus: rur. ison ex qujbm unumquod p eorum constaret, σ qvile Ue oporteret icte Aristoteles bis libris cum de natura- . irebus natura constantibus Astutatuomst, primum qμot, quasnt ac qualia principia rue partes eorum qu in reru inatura sunt, exquiris. οψnt,cum ita diu: dit,necesse esse iuel unum principium esse, uel multa. haec enim partitio, ue enumeratio perseita eR, Se ad categoriam qu quan ilitas dicitur,pertinet. Harum autem duarum partium pri rem quae implex est,explicatprimo loco,cum ait: Si unum ist principium,id qualesu, id est,st ne ab omni motu tbeo iram,an mobile. Et istud quod nam i, exponit. Nam si im imobile, finientia est Parmenidis et inlisi Uin mobile,aut aere t,allia aqua primum rerum principiet oe' causa.Tum i ad ulteram parte primae diu ronis reu editur, in qua qκο- :niam aliquid erra inuolutu, id euolstit et aperis. Cum enisu
dixisset, neces esse aut unum principium esse,aut plura,in
Me uerbo Pliara, inuolutum erat ο' obscureum quiddam, iquod dubitatiuis afferre potuisset: Ob eam , causim splura ni principia, docet illa certo numero esse compre benisse, aut immenso interminato:quae eadem disso ad quatitatis categorium, qualenus deιunctamquantitas pertionet.IPud enim νασειραν hoc loco ad numerum,non ad continuatam cobarentem quantitatem refert . Horum auatem prius ad omnes numeros pertinere potest, uisi certa ut eι definita, aut duo; lat,aist tria,aut quatuor,aut quinque,c sic deinceps usis ad certum numerum. Sed quoniaam nemo est qui ponat plura quatuor .eorum dant ut qui
certum eorum numerum iecerunt, stra qκatuor non pro gressitur.
276쪽
In libros de Natura. 24t prestica . Nemetum quisuam plura possis, quam Plato
Empedoclas. Posteriorem autem partena,qua infinitues principia dicebanto, rursus in duas partes diuidit. Nam aut infinita sunt,eo modo quo Democritus asserebat. sies in merabilia ponebat corpψcula indiuidua: ita trantemur ultimi essent genere,id est, unius essent generis . tura aut croecie diserrent: aut ita, ut ni intersi eon traria.Nam ἡ Ψ ὶν ri alie pars est, aut certe aliquid c loco abest. Nes enim omnino ε priore loco posuisset, cum ait, .ci ει απροσt,; στως Garo κημώsror, nise alteorum; uoluisset addere. Nisi forte istud prius δ redundat, quod tamen omnes, qui ante me bos libros interpretati fluit, tenuerunt.
igitur, ut disci, baee qua propositio enumero
in eorum omnium qua bis libris trahiaturus est. ltas desinoeps ad hanc, in etiam quaestione ut eandem reuocat, qua ueteres quaerebat,id quod est in rem natura, unum ne
essitio inrita: σ caetera,quae de principio in diuisione 'dicta sinit. vi autem primam istam partitionem exposuit, Necesse esse aut unum principia esse,aut insta : e de ea. dem primum disserit Assumit enim paulo infra,sextoseia vers, hoc totum, Unum autem principia esse non potest.
Nam bocprobat, ni ait, Principia rem uel alicuius est, uel aliquorum. Ex quo concludendum sit,se multa prin via. Argumentationem ergo Aristoteles ab enumeratio-mpartium ita tractat, ut enumeret partes totius er una solata, alterum concludat hoc modo: Aut unum princia pium nereis en esse,aut multa : non sinum, non enim iam
principium est, fit linum: quandoquide uel alicuius prino cipium vi,uel aliquorum,id quod est principium.Ex quo uitur, multa seprincipia Messario. Haec autem ratio contra eos tantum ualet, qui id quod M,unum esse dicunt. M enim illi inum id quod est in rerum natura ponimise
277쪽
riis impore decurritur,sed fieri potest, Maliqua gen E fruto etiam temporepraetereatur haec autem to tam aequabit, et pari t*ore par decurritur . profecto etia tepus finitin erit. Non praeteriri autem infinito tepore B E magnitudine M pcnpicuum erit, si Diatum tempus altera ex partes umatur. Si enim brevis re tempore pars decurratur, ea finita fit necesse est, cum alterius sit Dis. Eadem etiam demonstratio erit,
'magnitudo immensa sit,tempus, 'itura. Penbicuim est igitur ex ijs quae diximum, naec lineam,nec e tremitatem,nec magnitudinem, nec quicquam omniano eorum quae continua sim indiuid futurum:non
solam propter demostrationes superiores,sed ob eant etiam causam,qu)d isto pacto id quodiundiuidua est, diuidi posset. Q nil enim in omnitempore id quod
locius ter quod tardius,reperitur: er quod celeriore motu cietur,maivis actu pari tempore coficit: duplum etiam cissisquiasteram magnitudinem pο- terit decurrere. Ea enim ratio celeritatis esse potest.
conficiat igitur id quod celerius est 1 actu sis quia
te in eodem temporcim istudincis esus quod mirore celeritate sertur A B, B c, c D, in partes tresi diuiduaue feren uicilla autem eius quod est tardius, in duas has EF, F G: profecto tepus etiam in tres partes indiuiduas diuidetur, praesertimi cu par sta pari tempore conseiat.Tempus ergo in KL,LΜ, n N diuidatur. Rursus quoniam id quod tardiuη est, E F, er F G confecit, tempus in duas partes diui detur. Ita id quod iudiuiduum est,secabitur: er quod partibus carci,no puncto teporis, sed logiore colicit.
278쪽
Perspicuum est igitur,nihil eorum qiis cotinua unc
Necesse est et possim temporis quod no per aliud sed per se ac primum dicitur,individuu esse, is omni tempore eiusmodi inesse.-enim extremum quiddam praeteriti temporis, citra quod nihil e M.turstet rursus futuri,citra quod nihil estpraeteriti quod quidem utriusq; finem ac terminum esse diximus. Hoc si doceatur eis modi esse perster idem ,1 miletium persticis erit, id non posse diuidi.Sit aute necesse
idem punctum temporis,utriusq; teporis extremitas. Si enim aliud caltera alteri no erit consequens, propterea quod id quod cotinusi est,ex ist quaepotes nahabent,no constat. Si uero utrins seiunctum est,in tererit lepus. Omne enim quod continusi est,eam uim habet, ut lateriectust eius extremitatibus aliquid Giusdem generis. Atquisi tempus intersi diuiduu erit: Demonstratu est mira, omae tempus diuidiposse ita punctum temporis diuiduam erit. Si diuiduum punctum temporis, erit aliquid praeteritimAtrum, erfuturi in praeterito. Quo enim dissim erit, id praeteritura Cr consteriis tempus determinabit. At uero non per epunctu temporis, sed ex alio diciturines Gnis eius quod per se est, est diuisio. Praeterea puncti teporispars ima praeterita erit, altera futura: c idem semper praeteritum est,aut uturum. Non igitur idem est punctum teporis. multis enim modis tempus diuidi potest. QMpropter haec in punctum temporis cadere non pinunt, idem fit punctum temporis in utros
necesse est.Atquisi id sit certe diuidino potest. Si
279쪽
In libros de Natura. 14s quod M, quo 'nam pacto unum esse omnia dicant, uiden. dumo. Debae Meli'Cr Parmenidis sententia Cicora dicit in secundo libro de Diuinatione: Sunt igitur artis
inuenta, non uetustatis,s vi in ulla rem incomturum. Cum rerum alitem natura quam cognatione babent s quae
ut uno consense iuncta sit, ere contineres,quod uideo Pissicis placuisse,eisin maxime, qκi omne Psd esset, unum e sedi Gunt: quid Dalere mundiis potvi cum mesauri inuentione coniunctums Et paulo ista,quintasere pagina:Vis de ne,inquit, Epicurum, quem bebetem er rudem dicere flent stoici,quemadmodum quod in natura rerum omne esse dicimus, id infinitum esse conclusirus Disertδ ergo ia
viri, ere τι σν, omne quod vi in natura rerum, ere omne
quia G, interpretatus M. Itas omnes, π qui alios do cent, qui perbe bos de Natura libros legunt, bortor dolos uisuis tradant hos ut iste lani,hoc uerbo τὸ urar ναὶ ἰν, in hae Melisi ere Parmenidis sententia, frue uniuersstatem rerum, siue mundum intelligenta esse. Quod non sine causefacis. Cum enim bos ipsos libros praeceptores nobis interpretarentur,n quam intellexi, vis borum uocatulorum qua esset. Quod etiam pleriss usiuenire existimo, aut potius scio. Quocirca baudscio, an Melisi ere Pammeonio mentem Aristoteles in bac eorum re e enda sententia spectauerit. Si enim imum intellexerat uniuersum esse, ex eo qua omnia ordine quodam descriptione distinis Ela sunt, et apta inter se in mundo: vel unu, contra eorum sententiam qui multos mundos esse posuerat,ats eum infinitum, contra eorum opinione, qui infinitos: profecth si aea fert ad banc eorum reprebendendum sententiam, nibilcontra eos ualet. Nam Ari stotelei ipsi mundum imum esse ponit, ere tamen nec uni in cotin satione, nec indiuidui ιm, nec quod eorum quae is inudos Lunast ratio. Praeterea τὸ υ, ue ri id vi mundas, nee ad sentiam, nec ad
280쪽
14s Ioach Perionii Obsci uationes
qualitatem, nec ad quantitatem, nec ad lictam aliam cale. goria nec ad uniuerses, nec ad quasdam certaspertinet. Nec uerὸ,id quod proximo capite rsilit, id est quod uere eu mundus, quomodo id quod ueia est, Arijstotele
intelligit. Non extant eoru libri,ex quibus qua eorum fuerissententia uoluntas,iηted creposim:nec uero issos tam aut ignaros pis corum, aut tam omnino rudes crametessui)sse exillimo,ut τὸ π ,sive τὸ λ ,id est,mundum Mel essentiam unam, uel magnitudine, uel qualitatem, uel aliquid eiu dem generis, aut etiam baec uniuersa, uel quaedam eorum esse dicerent,nis eo modo quo paulo ante dixi Aristotelem unum mundum concedere. Aristotelem cono. tra, tam excellenti ingenio uirum, ιοι tam multis ac uaar,s artibus instrulium ornatum, qui σpraecepta beone disserendi concludendis tradiderit, Cy' rationes, quiabus captiones omnes dastuterentur, exposuerit, non ausim
tam impudentem existimare, ut baecina qua trafth in uirisfalse a finx rit.
bum detrabebunt, ut L Jevbron:abi ita genus dictat mi tabant, ut bominem non assum espe dicerent edfuisse: nee ambulare, sed ambulasse.) In graeco quidem vi λεψὶν onperseoli temporis: tamen uetus interpres ais Aet rospγli 3 in praesenti legisse uidenta cum assere bio, ille alba tur uerierit. Mibi quide magis probatur in i lauti tempore λ κῆτ', propterea quod bie agitur de Hi uerbo, quod est instantis temporis. Quod in praeterito λελαι--ylia gamus,non βαAiles legendum erit sed uan .ltus ad praeteritu utrump retuli in transferendo,quod mibi minus iam placet, quam istud alterum. Quocirca se transferendum