장음표시 사용
81쪽
Nominem de Ilulua versiculi metro satapere velim, nisi eadem opera Primum, octavum et horium ad dimetri Anaereontici soritiam revocet. Μixti sunt, ut modo dieebam, numeri. V. G. E mendosa membran. aeriptura Iectiotiem hane eruit Salis masius:
E nostra venustior auliorum' imago.
debetur, χαλεπως editoriani tomeritati. V. 5. ι os meant ranae extinent, quod, quia Praecedebat πεχεν, inepte mutatum sta It in δρος, Ilium longe Proelivius esset idoneum verbiam reponere τεχεν, quost ab Homero sumsisse videtur Lyriciis. II. E. 706. υρως γάρ μιν Πειρεν ' Φ.51. υχε γαρ ἱδρως φευγοντ' ἐκ ποταμου. V. B. πιίων, id est ἐιπίζων, ων πων. Vereor tamen, ut liuio significationi, quam sententia pro sua flagitat, aatia aptiun ait Verbum σείειν. Fere a opicor aeriptum olim sitisse σαίνων. P. G. V. 5. πόθεν πέτασσαι. Perperam RamesIua πέτασαι. Non est a πέταμαι, aed a πετάομαι. Quapropter aceentu sie notari debuisisset πιτῶσαι, ut in Odario II. κερατα, qua de voto vide quae notaVI-nius ad Euripidia Bacchas ora. . Ibid. V. 19. In membr. scriptum, τίς ἰστἰ σοι μnas M. Ob oeulos
rentes, ut in veteri semptiira, dIajungere non vaIuit, Immo ne herae quidem leg-e, qua ex alucInatione ortum est ιστι. LevicuIa mendaeviticos finistra exercuit. Primus qua ratione elui deberet vidit Iae. Tollius ad Ausonium p. 97. Sed fieo ipse, nee qui ab eo edocti postea huic veraiotilo admoverunt manum, omne sustulerunt viiivin. Legendum erat τις εο non alis βecundam personam verbi εubmntivi ali, os, voviae non adhibent, nisi vitando hiatu, si auli aequatur vocalia.
acriptum συσκιάσω. Idonei Vectiun est et elegans, cuivit in locum
82쪽
suffecta fuerat glossa. Veram ex mutri Iege, ut et ex Indole lingitae, utriusque verbi tempus mutari debuit , χορευω, συσκιάζω. Ita iuncta particula ἄν per soleo reddi debet, qua potestate eum Praesente indicativi construitur. Μendesissimum eat in membr. καὶ δεσπότην Ἀνακρi--τα. Coniecti H. Stephani, δμοῖσι, nihil a uiuo melius ex Ἀγgitatum. P. T. a. ult. τὸ τυχθέν. Sie bene in membe. a secunda manu: τευ-x ἐν acriptum primo fuerat. obvia passim in Homerica pol si ΠIalamira ἐτυχθη: nuspiam in ea reperias ετευχθη. - σοὶ ἐκπρίωμαι. emam a te.
Coinicus in Ranis 1229. ἐγὼ πρίωμαι τῶδ';
Neuisa sincera est. Adolcaeentissus, qui hie inducitur, Dorieo Iowidebet: at Dorismos Inoerarii obliterarunt: eos restituimus, ut Par exat. P. 8. V. 3IIt. τί κωτίλη χελιδώως Lectionem hano merito probavit Valchenarius nater, Musarum olim amor, nunc'destorium. Vida praestantifumi mra annot. ad Theocriti Adoniazus. P. 379. In membr.
scriptum, τί σοι λάλευχι Ndiit aliud quem glossema est λάλη, sorina Inusitata. λάλος etiam in seminino dicitur. Vide Eveni Epis . XIII. Meleagri CXII.
P. 10. V. 15. xi me βάλωμεν εξω. Sic munibr. quibus verbia examussim convenit T. Fabri versio: Quid enim extra, aut reta διιαm . quum imus pugna νιι Τ Verum hi iud sonant verri, quae sibi Proposuerat interpretanda, τί γαρ βαλώμεθ' Stephani et
omnium editorum lectio est. Hanc non lunaere stamna urina, quum sic
sententiae partes' melius connecti videantur. Nam caussalia γαρ Pro. xime praecedens confrmat, Imitra ae acasum habere. Quis enim extra Atamen obtendam, quum intus pugna atra βάλλεσθαι Positum esset vice compositi προβάλλισθαι. Cum βάλωμεν haec αἰτιολογία resor. tur ad versus decimi δουρα. V. 18. Bis extat hoc odariore In Vatic. cod. quum itemini in ter Epiis grammata relatiini suerat. Visio H. Stuphani Anthologiam P. 174. D. primi versiculi lectione vide Benticium ad Horatia Caran. II. 17. 14.- Quinque postremi versicali in Antilologia omissi sunt: adeiticii videntur. P. IS. v. M. Legitur etiam hoe odarion in Anisologia, et in Agellii Noet. Att. XIX. s. unde variae lectionea enotari possunt. Ibissi V. 2I. Bene membri habent uμαξαν, quod praeterii debuit obexnritum caussum, cur in Od. III. reicula stat eo l. Ioelio στρεφλην Ἀρκτοι θ . . .
83쪽
Ibid. v. 24. ει δ' αστέρος πιώτεω. sic legitur in Velusis Agellia
cod. testa P. XV essetiligio, observationi ian P. 59. Iirema est Vati membr. Iectio, τί me καλου Βοώτου. Novi quid Grammatim interesso statuant inter αστέρα et ασrθον, nec me tarmen dotem ont, quin venuatissimae simplicitatis lectionem pria aincera habeam. Iusserentias istas
Parum eurabant optinii ex antiquis Poεtia. Pindamia Olyni P. I. initio. μηκέθ' ἁλίου σκόπει
Tmi ridicule reprehenditiir a Scholiasta. V. ult. κατ' αυτῶν, id est, κατα τῶν αμπίλων. Sic optirne Salnia sitis: Perperam vulgo. κατ' isto,q d ex odami V. 7. repetitum. Duos Versiculos, qui sequiintur, e merobr. adsumsi ,. ibi aliis Ultriis intermixti sunt. P. 12. v. s. o ari 1irn Iino ad praecedet ilis imitationem confictum, non magis Anacreonte ii quam rue auetorem Italaet: ille sapit, qui recentis Graeculi Iustim non adgnosei RIdicuIe iactat Baxior opctam quam in eius emertilatione praesinit: eius διορθωσις vere apis p ellari potest κάλλος καμῶν ἔπουλον, si modo pulchri alitiiii Ilia aet. Nos etiam eoniecturis indulsimus, nec ulla caussa est quin Vapuluinusini si Vaticana lectione et Britanni interpolatione nostra meliora iudi-eentur. In 7. V. αι παρ' οἴνω τελεταὶ aurit aacra Baccho conνινω:ineptum est παραινῶ. Salethasii haec emendatio est. IHiliatus servari poter i Versicu is a sne quintus, καὶ πάριτας γελῶσας. DImeter est choriambicua catalecticus. At Primus odaria, qui tam perversis molis frustra soliinatus sui , . ἀκαλλιτενα τόθευσον -
distetri sunt paeoni ei, Penalfimus di ner est 1ambicus Reataleci. Mixtis numeris Iudere Voluit auctor odami, sed pleri*ie erant innonieri, et, ut morum dicam, ne digni quidem, qui tanto conatu emen
P. IS. v. λ. πίδι θάλασσ' ανα-ους. Beno aio st viro docto mendatum. Viago πίνει θάλασσα συρας. V. 8. ἐν δ χθαις. Menilis. lectionem restitui. Dislatre docent Grammatici υθον et , sed veteribus poeιIs promiscue ad libentur. Sophoclea in Antigona 113I. νυσίων Ορων κισσῆροις is θαι. '
84쪽
P. 14. V. 1. προδοθεὶς est in Vat. memia r. a Melanda manu, qt Od. cum Salm io serum esse iudicamus. προδοθεὶς ἐπ έμῶν αναστενάζω υπὸ καυν ατος. deserius, derδIietua a Mobis, Prao caloris aesti an rmam duco. Quod primo scripserat librarius, συρωθεὶς, Vei ips metri lex Vissos tim Oso arguit: ni Itili est, ciliod substituit H. Stephanua προποδί .. Cetorum cidarion hos mutilum est, uec qui taurit .Poetao sensus ex omni Parete sucile est adfectia.
indici irin milii iacit amicus media summus, mox ob iuuatrat i hiatoriae parentem magna in gratiani dubebunt antiquitatis studiosi. optinia lectio temero tolle tata si erat. παρεῖχε, quod Prniamini membr. unico aerum est. Non de Producolicia ad breve tempus, sed accipienda, quasi manciPio, vita coεitat Poeta. .S odarion Iloe AIIa reontis est, φυλάσσων acri ere dolavit; non φυλάττων. Forinam Iiano receptioris Atticismi, lilarariis a laniatam, tibique sere sustuli. P. 14. V. m. In membr. scriptum ιν' ασθενεῖν ἐπέλθη. Quod reposuerant ἔν ' ανομεῖν Irruori, nauci non Est . absiluo aieticulo, eo quo Volebant sensu, graecii m non est. V. G. εἰ δ' ου etι που πρίασθαι. Mundose In mentiar. εὶ δ'ουν μὴ to ποιασδαι Melior non eat Si
P. 15. V. T. Huius odarii Versus non sana Anacreontei, sed politi ei pleresque. Metricamini Jegum plane rudis suit auctor. V. 7. acriPserat τO Tnoς, quod, ut peccata alia, intactum relinqui poterat. Ibi d. v. 18. Auacroontis non est hoc odarion. In mmbri seripium πινω, quod ab alictore prosodiae ut utriri igilaro esse possit. , Penestimus 'orans Prorsus eat. αμετρος. Cuiusvis iambici catalectici pes auto syllaba in catalectieam iambas esse debet vel tri aestyse unde liquet, qaam inutilis et salsa aἰx Arnnidi emendatio 3 versus, ubi relinhri et Potest et debet antiqua Iectio, ii μοι πόνων, τί eo ι ροων. Di meter eniambicus a catalecitis: ut qui, alio in Hecto, sequitur: θανεῖν με δεδεκέν με; oiM. At si Iegas τι μοι πόνων, τι γόων μOan, an a Paestus erit ante syllabam eata lecticam, cui iis rei in genti in is Ainacreonte Is non timim reperietur exemplum. Ne V., quidem. odarii, cuius Anadreon neutiquam auetor censendus est, versus 5 anapaevium habet . ut Ar-αaIdo videbatur:
Constat sPondeo, tribracliΥ, Iambo et syllaba.
85쪽
P. 16. v. 2. Barierus edissit ἐσέλδη, quod perinde est ineuistra enim rationedegit inius veritas existit. Ana sinit hoc salso tr1binuti
P. 17. 'r. I. Ῥυδίης - κάρανε xέχνης. Perperam in membri κοψανε τέχνης. Iamdudum comprobata sun Stephani eorrectio 'μδίης. Pro Moίρανε viris olim doctissantis roponi Placuit Tυραννε , sensu eodem et salvo metro. Verrem nutia aΡΡarei caussa, cur tit rarias voti notissimae meo mis, aliam aulastituerit, qua in marunt hon admittit. Id res est acute vidit Lennepius ad Plialaridis Epist. P. 97. κάρανε minua obvium i inperitus librarius valita in tu κοιρανε. 3llud mediam producit, quum derivatum sit a κἄρὰ, cuius ultinia seiuPer Iouga est.
P. 20. V. 5. Mendosissimani nembranarunc scriptu am αφες μετους θεους σοι restituit Vir doctua in ΜIscul I. observ. F. T. p. 422. Sio in Corni cx Lysisti I277. δρχησαμενοι σεσώιν Quaeritur Ilio, cur Orestes λε-όπους dicatur. Caussam nes csor 'verum id scio, Anaore ontem, si huius odarii auctor est, ad athos colli urnos non' adi isse, Metibus ornatus Orestes ab aliquo tragicopogo in scenam induoi potuit. Quippe Anacreontis aetate nulIa adhue tragoedia In scena ex libita se . erat. Quin si Istro sdem arbitrentur , apud auctorem Vuae Sophoelis, Primus hic tragicus usum invexit alborum Cottiurnorum. Credo ti--ποδα, itidem ut γίποδα, tam ce risorem, quam candorem Pedum a1-gniscare Posse, et resPexi e Poetam ad Orestia ervores, quum a Furiis exagitatus, totain sere Graeciam PerVagatus est.
P. 2I. v. I. Mendose in membr. εὶ κυμπιῶδες εὐρεῖνί unde bonam lectionem sagariter extudit Davitius ad Cicer . de N. D. II. s. . Ibid. v. Ioraεὶ κηρω θές. Nihil propius accedere poto mi ad membranarnin lectionem Ineptissiliram , κηρώθείς. erum ne sic qua- dein locus sanus est. qnod Molata metri lex ostendit, tuae spondeum aratu syllabaru catalecticana non Patitur. Lonm praestat Fala id audacior
Retineri Poterat StePliarii Iectio, ἄνθος ακμαῖον ἄρας. Verius strat, ut
86쪽
P. 23. v. s. εξ δ γέλης φλασθείς. DInreter eliorIambietis perperam
Inter Anacreonteos insertus, nisi M Torete .uctor, prosomae ignarus, . Diniani In urn. ης pro luci Pu avit.' Sane villum hii iis esse vitae ur, non libraria. Male sapiunt, qui Hilus epigrammatis Anaereontem parentem esse Plataiit. Haud minus vereor et sequens earnien tritiauere euilis imperilus auctor acrIbere potuit v. s. ut in membr. legitur: πολιαὶσtΘουδι ιρύοαν. Ea8em Igeudo somnisti sunt tres ultimi, quitans, tissiquis operam ludere velit nemo me lioni admovebit manum. P. 25. V. 13. λυσιπῆμον. ex optima Io. Pierioui emendatione, Veia risit n. P. 23I. Inepte in men br. λυσιμαθμων. Eaedem V. aeth habcntnολυιτ έσιν ἐν α αις. E Salinasti coniectu Pa est ch,αις. Infra ἰn
Seolio XII. στεφανηφόροις iv ώραις.
P. 26. v. I. Haec est membr. scriptura:
87쪽
dieem, milias exempIar aeri incitum habemus, alias veterea Raedas inspeXeriit ,. quarum saepe in notis Ms. meminit. P. M. V. II. τί stitia τόδ' δ ναρ εἶναι; Sic quidem periptum est in membr. verum claudicat Veratis. Legumlum Videtur: .
. em versiculuna Salinasius Praeserebat; in eo a tersissimo poeta sic somnatum Putaret.
P. 29. V. 22. μέλι τὸ γλυκύ λαβουσα. Haud immerito Fabria auspe-suit liuius versiculi scriptura. Ultimis in γλυκυ, nulla ratiorio Primduci potest. Similis est Versicatus Odarii xxxvi. .
απαλον πόμα Λυαίου. Sed exempliini iii in valet a supposititio, carinIne sumtrim. Articulii neto respuit lingit Me Odoles: tum minus aptum est λαβουσα , res ipsa flagitare videtur βαλουσμ, quae voces sacpe consumiti uti T. P. 3I. V. 3. Carmen hoc et quae sequuntur quatuor aequi ris aevi sunt et Anacreonte Prorsus inclim . . . P. 33. V. 22. μἐλπομαιρόδον τέρεινον. In membr. scripturirHθινόν, quod Stephanus mutavit in θερινόν, Barnesius in θέρειον, malo uter quo. Rosa sos est vernus. SuPra Caran. V. dicitur ἔαρος - γμα. V tiis pocria apini Eustathium, II. ast. καὶ ρόδον εἰαρινο ιν ανοιγόμενον ζε υροισιν. Et sic ubique, quae res ita nota est, . ut auctorum testim ni is non egeat. Melius Salmasiva substituit τέρεινον , quae forina, Maisorie exemplis non adstruatur, non ita tamen analosiae repi gnatis eam auctor huius carnainia a Illibere ian potuerit. In usu est corvaratiVus τερεινόtερος, a ris νος sorinatus, et τερεινα. In seq. Verau lego
σύν, ἐταίρα, δεῖ μέλπην, quo nillil melius elici Posse videtur e depravatissima naenala. I. seriptura, quac talis est: ουν εταιρH αυξει μων'. Nisi quis Barii esto excogitatani lectionem. malit: συν, Iresis 3 αεξ μολπῆν. ea ius est, quod uit Faber: Q Od perare, perurae due . P. 33. V. 25. I ii membr. τόδε καὶ Morῶν χάρμα. Venuate SaIma-aius emeridavit χἄρημα. M.t in istis ποεο-rι πεῖραν reconditiorem qi iam Par est acnsum quaerit, et doctrina ali Mitur, ut carminis auctore n cxcusci. πρῖρα iuxta sunt idem est ae δα. Sane Soplioelia Seho liasta ad M. 29o. πευαν exponit per πορείαν , ὁδόν, Ioel aenaum bene. Sed u/lata per se nun tuam eam significationem Iiabilit. Ad e- iusti. dramatis V. 2, exponitar per βλάβην, δόλον, τυνην, ruta aliis Ponstos λῆν, ἐπιχεψησιν. ad. V. 1057, Per ὁρμήν . quae omnia. - iusque Ioel sententia eliciuntur, sed non sunt ex vocis eunto. Hio
88쪽
πιχαν ποιουντι nillil aliud est, quam peraculum fac enti, experime tum evienti: et sic dii obiis lita versiculis illem sigilisi tur, quod tribus sequentilitis, tametsi diversum quid inferre Voluisse videatur auctor. Quippe experimentum evere macre, nillil aliud est quam eam nam biis
P. 34. V. 8. ως τὸ φῶς debetur eoniecti irae emi lili Batavi, Iae. Phil. Medeae bacilli, cuius in Amoenitalibus Literrariis bonao aliquot exstant Anacreonteoraim emendationes, ut illa in Caran. XXIII. ἱυ' ἄν
P. 35. V. II. 1υρίμεινόν με, πυβξβα. Varia In menabr. Iectio, πα- ραμενω με - unde Salmas iis coniicietat Iegendaria, παραμαίνομαι πυ- βῆβs, quod sane Vulgato melius. P. 36. v. 5. Fragmentum L. IV. servavit Stobaeus, apud quem scriptum, ut H. Steplianus edidit. ανασταλυζω. Perperam Grotius Flori l. ' p. 487. dedit Masta λυζω. Hesycli .: δstoλυζει, niale acrιptum ασ-- λάζει λυζει με ta κλαυθμου. Ut autem λυζω, αναλυζω: στενάζω, ανα- στενάζω: eadem compositionis analogia, ασταλύω, δνασωλυζω. P. M. V. 25. Comparationem hanc expressit Horatius Caran. I. 23. Versus tetrametri galliambi sunt, ut in Fragni. LXV. Qui Proxiuio
P. 39. Fragm. LXV. servavit Maximus Tyrius p. 299. In 3 versi. culi sine ex AI D, sic olini maioribus literis scripto, imperitiis librarius iacit ALII. Vide Valchenarium ad Eurip. Plioen. p. 468. P. 5I. V. 5. τυωρ, huc. Aeolica sunt τυι ut τυ ιδε. HesycIt.: τυῖ, ωδε. πρητες. Idem: κατερῶra, καὶ Quot ε. Aeolicum est pro καiDωωθε. V. II. ωρανῶ αἰθέρος. Sie scribi debuit. ω αι in unam syllabant . coalescunt, ut in si a η Ου, quod solemne est. P. 52 . Vo. Perperam in omnibus Ilii ius o lae edit Ionibus legitur Σαπφοῖ αδικη. In a Ionium veratim, lilii tortio cititiue sappilico subiicitur, Vox αδικ', cuius duae pri mae syllatia r otianibus et ubique breves' sunt, intrare non potest. Ernendo, ut opinor, cortissime, ωρίζει. Verba sunt gemellae signis calionis, et sume syno itynia. Cleoni apud innat cum In E quilibus Denium evoca illi liis Verbis: ιν' εἰδῆς Οἶ περ γ' υβρίζομαι, respondet illo: τίς, ω Παφλ&γών, ἰύικε I σε; P. 52. v. 5. Jo. Upton in Dionysii Halicarn. libro eo Stru a. orat. legit. 8 ουκὶ ἐθiλλοις, neo aliter Isaaciis Vossitis in commentario ad Catullum, quae scriptura mundosa milii videtur. ParticuIa potentialia aalvo sensu abesse vix Potest. Lego h ού κεν Eoiiχοις , auι nolueraa.
89쪽
P. 52. V. Is. καὶ ροχύ ἰμερόεν. Perperam haec Verba conversa video in praestantissima editione Dingini, es rides amabiliter. infinitivus est formae Aeoli eae. Vide Gregorium p. 294. LIII. Duo infinitivi φωνασαι pro Oνησαι, et 'λύrs Pro γελόν , ab uno Verbo pendent inrακουσι. Catullus: Qui adMersua rdentadenι te apeetat, et audia dulce radenιem.
V. 19. καμμἐν γλῶσσα εαρο. Tmora est: καrέαγε μὸν γλωσσα. Μale et prorsus αμέτρως legitur in quibusdam editionibus γλῶσσ' ἐάγη. In
hoc storiato media corripitur, quao in praeterlio longa est. V. 22. βομβιωσιν δ' ακοαί μοι. Sic legendum, metro et sententia flagitante. Catulliis: Sonilia suapte tintinant aurea.. V. 24. ποίας. Vossius πουας edittit, quod Aeolyrii est.
P. M. Fragm. III. exstat apud Stobacum Florii. Grotii p. 29. Aeolica . ount in 4. V. πιδέχεις βρόδων, pro μετέχεις ρόδων, ut in fine πέδαυρον Pro μετεωρον. Apud Hesyclitum Ire Areo brarii errore mutatum ruit in L ---. Vide Valehenarium ad Eurip. Phoen. P. 373. P. 53. V. 17. Hos Versus imitatus est Horat. Caran. III. 12. Tibi qitalum Cylli ereae piter alea , turi telas operosaequo Minervae studium aufert, Neobule, Liparet nitor Hebri. P. 54. Pulcheri imi eaminis framentum hoe servavit Mohaeus Tit. De Fonstuine, eωμην pro αν se accipiens, quomodo accipi deinbet omnino, aI Erinna IAsbia oden hane sucit. Finis desideratur. Scriptura codicia in Penuli. versu eat tam ανεἶσα, quod mutatum suit sorte, ne sensus imperfectus videretur. Si carmen integrum exstaret, di imiteam. Posset, utrum sonitudo, an urba Roma laudetur, ad quam Omnia satis bene referri possunt. P. EI. ALCAEI I. Hos veteria Lyrici Versus e rossit Horatius, Carin. I. s. Ibid. IV. Huno versum iisdem numeris reddidit Horatius: . Nullani, Vare, saera vile prius aeveria Rrborem. H. Stephantia inIX. Lyricoriini fragmentis P. 14. ruete edidit δένδρεον, quod ut metri ratio flagitat, et usus Aesticae dialecti. Mendosam Atlienavi p. 4M. lectionem δινδρον Fulvius Ursinus retinuit, quae in alios utiani libroa manavit. Metrum autem huitia versus, ut et fragm. II. anιimasιιeum eat. Hephaestioni P. 34. appellatur σαπφικὸν ἐκκαιδεκα- συλλαβον. Eodem metro usus est Horatilis Carin. I. II. et 18. et antae eum Catulliis in earniIno , euius Initium est et
90쪽
AIΡbene immemor, atque unanimis salso sodalibus. Huius metra natura melius perspicietur, si chom ambro ni esse dicatur, constans Pede quoVis disyllabo, tribus cliori ambis, et iambo vel pyretii in chio, ob indis rentiam ultimae syllabae. Idem metriini est Scottorum XV. AVII. AVIII. II. et duorum sequentium, quorum omni timversus in Priore editione male vigeati fuerant. P. 56. V. Hos versus ab Athenaeo aereatos Io eo supra laudato, emendavit Bentietuis ad Horatii Cam. III. I. partim bene, Partim se-eus. ασάμενοι idem est eluod 3 σωμενοι Aeolum si Dorum dialecto, qui Voea Ios α o, ceteras in contractas, saepe in a contrahebant. Vide Koenium ad Gregoriuna de Dial. p. 86. P. 7 I. v. 16. ὁ Ἀταριέως ἔντροφος . . Sic plene scribi debuit, Vel ad pronuntiandi rationem es ' ταnνως. ὁ α per cras in coalescunt in o. Vulgo omissus est articuliis contra irrilolem linguae. P. 75. Titho creontis scolion nune edidi, ut legendum id esse declaravi ad Comici Acharn. 533. P. II. Seol. XVII. Hoe proveilio usus est Sophoclea in Capta Miam heribus:
ARCA ILOCHI versus, otios coronidis loco Scoliis sub Icci, tant ut si nec Dio Chrysost. nec Galenus, nec Tlieocriti Scholiastes, clitorii malitis alio plures ex iis protulit, a colit mentionem in iecurit, superiorum canticorum haud alieni auiit, siquidem ab eorum indole non multum abludunt. V. 2. διαπεπλιγμένον lugendam esse docilii Hem ster-husius ad Hesychium In διαπιπλέχθαι. V. 7. Dionis lectionem Prae.
tuli ψαιβῆς, quam Ponux, ad hos ipsos versus Procul dubio respiciisens, sonat P. 247. Ῥαιβούς δὲ καλουσιν, oli καμπυλα δὶς, ἔνδοντα σκέλη ' βλαισοὐς δι οἷς τὀ απὸ των ρονάτων δὶς τδ' ἴξω ἶπiστραπtαι, καὶ τὸ ι ἐν Αρχίλοχος, τὸ δι Ξενοφῶν λθει. Trochaicos esse Iios Veisus
milvis in oeulos incurrit: in tetrametros facili alegotio eos redegit Daniel Heinsius ad Tlieocritum p. 325. Veriam eiecto ultimo, cui numeros mala librarii manus, inducto nescio quo glossemate, corruPii,