장음표시 사용
261쪽
Interina ad Pliocelises bello petitos a Tliel, inis proficisciti irCleomii rotiis. Eodem sere teinpore Lacedaemonetia venit Pol vitainas Pharsalitis, civitatis suae princeps, petiturus auxilia adversus Iasonem, lisi itinent potentissina una, qui vel precilius vel arnais Pliarsaluti filii adiungere vellet. Lace laenionii qlium ei non possent satisfacere, redux cum Iasone rem composuit ita, ut ille, quo i cupierat, totius Tliessaliae constitueretiir imperator.
1 οἱ μεν ουν 'Aθηναῖοι καὶ Λακεδαιμονιοι περὶ τaυτα ησαν. οἱ δὲ Θηβαῖοι ἐπει κατεστρεψαντο τaς ἐν τύ Βοιωτία πόλεις, ἐστράτευον καὶ εις την Φωκίδα. δ' αυ καὶ οἱ Φωκεῖς ἐπρεσβευον εἰς την Λακεδaίμονα καὶ ἔλεγον, οτι, εἰ μη βοηθησοιεν, ου δυνησοιντο μη πείθεσθαι τοῖς Θηβαίοις, ἐκ τούτου οἱ Λακεδαιμόνιοι διαβιβάζουσι κατὰ θάλατταν εἰς Φωκέας Κλεόμβροτόν τετον βασιλέα καὶ μετ' αυτου τετταρας μόρας καὶ των συμμάχων το μέρος.2 Σχεδὸν περὶ τοίτον τον χρόνον καὶ ἐκ Θετταλίας ἀφικνειται προς το κοινόν των Λακεδαιμονίων Πολυ-
CAP. I. g.. l. ἔλεγον, Oτι B. C. D. F. II. I. V. I ind. pro ἔλεγον, ῶς. - βοηθήσοιεν s. Dind. pro βοηθήσαιεν. - Vols. Solineid. τι μέρος pro τὸ μέρος. CAP. I. g. l. ἐπεὶ κατεστρεψαν τοJ V. V, 4, 63. extr. Ου δυνή σοιντ o μὴ πείθε
μαι, οὐχ οῖός τ' εἰμί similesmissimplex μή non rarius poni quam
τὸ μέροςJ De aeticulo V. ad IV, 6, 3: δυο μόρας - καὶ τῶν συμμάχων το μέρος. Diuiti eo by Cooste
262쪽
XENOPH. HELLENI C. LIB. H. CAP. I. 237
δάειας Φαρσάλιος. ουτος δὲ καὶ ἐν τ ρ αλχη Θετταλία μάλα ευδοκίμει καὶ ἐν αυτῆ di τι πόλει Ουτως ἐδόκει
προςόδους ἐπέτρεψGν λαμβάνοντι, οσα ἐγέγραπτο ἐν τοiς νόμοις, εῖς τε τὰ ἱερα αναλίσκειν και εἰς την αλ-λην διοίκησιν. Αακεῖνος 'μέντοι ἀπὸ τουτων των χρη- 3μάτων την τε ακραν φ uάττων διέσωζεν αυτοῖς καιταλλα διοικῶν ἀπελογίζετο κατ' ἐνιαυτόν. Και ὁπότε μὲν ἐνδεης ε', παρ' μυτου προςετίθει, ὁπότε-περιγένοιτο τῆς προςόδου, απελάμβανεν. Πν καὶ αλλως φιλόξενός τε καὶ μεγαλοπρεπὴς τον Θετταλικόν τρι
τρόπον. Oυτος ουν ἔπει αφίκετο εις την Λακεδαίμονα, εἶπε τοιάδε.
Ἐγω, ώ ανδρες Λακεδαιμόνιοι, πρόξενος υμ su ων 4 και ευεργέτης ἐκ πάντων ων μεμνήμεθα προγόνων, αξιῶ, ἐάν τέ τι ἀπορῶ, πρῖς υμας ἰέναι, ἐάν τέ τι χαλε
g. 2. μάλα anto εvδοκίμει nil lunt A. D. H. I. U. Steph. Loonol. Selinoiit. I iii l. - Ε ld. vett. αυτρο μεν ακρόπ. - λαμβανοντι A. B. D. E. I. V. Dind. pro λαμβάνοντα. q. a. τῆς προςόδου n 'durit H. II. I. Steph. Looncl. Schnoid. Dind.- A. Ald. Iunt. τάδε pro τοιάδε. g. q. Post 'Avῶ oin. μὲν R. D. II. I. V. Dind. - V. Dind. Θετταλία. - τάδε B. C. D. H. I. V. Dind.
subiectum esse vix potest propter opposita verba παρ' εαυτοs προς- ετίθει. Sensiis enim est: quoties unquΘ non esset pecunia in aerario, do suo nonnilin adiiciebat. Quare necessario scribendum ornatit ciliod Dindor f. proponit ἐνδεήσειε, impersonaliter a cipienduin, nut-εIεν, fuit. Pliarsalia.
τῆς προς ὀδovJ Do genitivo partitivo v. nil III, l, q. ἀπελάμβανε i reeipiebat
quo oi debebattir. V. ad V, 2, 10. τον Θετταλικον τρίπονJ Nobilissimi do Thessaloriam mR-gnificentia et luxuria loci sunt Athon. XH, 33. XU, 83. Don ina- pro τοιαδε.bantur autem in singulis Thessaloriam urbibus principes opibus et auctoritate praevalentes
Pliarsali Polydamas, Theris Iason. Cf. II, 3, 4. β. 4. V. 26. ad ευεργεσία. Addo Vectig. III,
ἐκ πάντων - προγόνωνJAieticuli, qui deost, vices sustinet enuntiatio rotativa. V. Κ uel n. 1id Anab. I, 5. 16: πάντες Ουτοι
263쪽
XENOPHONTIA ἀνηρ και δυναμιν ἔχει μεγάλην καὶ ὀνομαστός ἐστιν. τος δὲ σπονδὰς ποιησάμενος συνεγένετό μοι καὶ 5 ειπε τάδε. υτι μεν, ω Πολυδάμα, και ακουσαν τηνυμετέραν πόλιν ΦάρσαλονJ δυναίμην αν παραστησα- σθαι αεστί σοι ἐκ τῶνδε λογίζεσθαι. Ἐγὼ γάρ, ἔφη, θω μὲν Θεσσαλίας τὰς πλείστας και μεγίστας πόλεις συμμάχους ' κατεστρεψάμην δ' αυτὰς υμῶν συν αυταῖς τὰ ἐναντία ἔμοι στρατευομενων. Λαι μην οἶσθά γε, οτι ξένους ἔχω μισθοφόρους εις εξακισχιλίους, οἷς, ὼς ἐγὼ οἶμαι, ουδεμία πόλις δυναιτ' αν ραδίως μάχεσθαι. Ἀριθμος μὲν γάρ, ἔφη, και αλλοθεν ουκ αν ἐλάττων ἐξέλθοι αλλὰ τὰ μὲν ἐκ των πόλεων στρατευματα τους μὲν προεληλυθότας ηδη ταῖς ηλικίαις ἔχει, τους δ'ουπω ακμάζοντας ' σωμασκουσί γε μην μάλα ολίγοι τινὲς ἐν μάστν πόλει παρ' ἐμοι δε ουδεις μισθοφορεῖ,
6 ορτις μη ἱκανός ἐστιν ἐμοὶ ἴσα πονεῖν. Λυτὸς δ' ἐστί, λεγειν γὰρ χρη προς νμῆς τἀληθη, και το σῶμα μάλα
εὐρωστος και ἄλλως φιλόπονος. Ιαι τοίνυν των παρ' ciυτω πεῖραν λαμβάνει κaθ' εκάστην Ἱμέραν ' ηγεiται γὰρ συν τοiς οπλοις και ἐν τοῖς γυμνασίοις και οταν
l. b. Sohaes. Dind. om. Φαρσαλον. - Dind. Θετταλίας. - ξενους ἔχω μισθ. B. D. H. V. I ind. , ἔχω ξέν. μισθ. F., μισέθ. ἔχω ξένους e tori, sed A. edd. Vett. ἔχων. - ἐμοὶ ῖσα πονεῖν B. D. F. H. V. Dind. pro sσα πονεῖν ἐμοί. g. 6. χρη πρὸς vμῶς B. D. F. V. Din I. pro προς υμῶς χρὴ. StepL. Diud. παρ' αυτο. - V. Dind. Ogαν ποι Pro Ozαν π q. τεκτονικόν, τοῖτον πειρῶ χρῆ
σπονδάς J inducias. Ex VBrbis, quae mox sequuntur υμῶν συν αυταῖς τὰ ἐναντία ἐμοὶ στρατευομένων intelligitur, holium suisse inter utrumque. g. b. παραστησασθαι J V.
ad HI, 2, II. τὰ ἐναντι αJ advectii vel
praepositionis loco videtur esse. Sino articulo III, b, 11: συνασπιδοθντες ἐναντία τοῖς Λακεδαιμονίοις.
καὶ μήν J porro. V. III, 5,l0. IV, .l, s. ἄλλοθενJ ex urbibus, ut
statim sequentia docent. Sensus est: numero quidem, non roboreae fortitudine parern exercitum meis copiis opponere possunt
κον στράτευμα opponitur τοἰς συμμάχοις, hic mercenarras. g. 6. των παρ' αυτῶ J V. Ad IV, 3, 4: των περὶ αυτόν. ηγεῖται γὰρ συν τοῖς o- πλοις j In gymnasiis uon minius duceni fuisse Iasonem quam in expeditionibus, dicit Polydamas. Non ignur erat, cur haec verba post στρατευηται collocanda
Sichneide rus putarol. Absoluta Positum ηγεῖσθαι belli duceni Esse significat III, d, 6. Diuitiam Cooste
264쪽
πηὶ στρατευηται. Και ους μὲν αν μα κοὐς των ξένων αἰσθάνηται, ἐκβάλλει, ους θ' αν ορα φιλοπόνως και φιλοκι νδυνως ἐχοντας πρὸς τοὐς πολεμο υς, τιμα τοὐς μὲν διμοιριαις, τοὐς τριμοιρίαις, τοὐς dὲ καὶ τετραμοιρίαις καὶ αλλοις δωροις και νόσων γε θεραπείαις καιπερὶ ταφας κόσμφ' ωςτε πάντες ἴσασιν οἱ παρ' ἐκείνφξενοι, οτι η πολεμικη αυτοiς αρετη ἐντιμοτατόν τε βίον καὶ ἀφθονωτατον παρέχεται. 'Eπεδείκνυε δε μοι εἰ- Tδότι, οτι καὶ ὐπη οοι ηδη αετω εἶ εν Μαρακοὶ και Λο- λοπες καὶ 'Aλκετας ο ἐν τῆ πιπείρρουπαρχος ' ωςτε,
τί αν ἐγὼ φοβούμενος οὐ ραδιως αν υμῆς οιοιμην καθταστρεψεσθαι; Τάχα ουν υπολάβοι ἄν τις ἐμου ἄπειρος, Τί ουν μέλλεις και Ουκ ηδη στρατεύεις - τοὐς Φαρσαλίους πιτι νη Λία τμ παντι κρεiττόν μοι δοκεῖ εἶναι εκόντας υμῆς μῆλλον η ἄκοντας προςαγαγεσθαι. Βωσθέντες μὲν γὰρ υμεῖς τ' . ῖν βουλεύοισθε ο τι δύ
ναισθε κακον ἐμοί, ἐγώ τ αν υμἀς ως ἀσθενεστάτους βουλοίμην εἶναι' ει δὲ πεισθεντες μετ' ἐμου γενοισθε, δηλον οτι αυξοιμεν αν ο τι δυναίμεθα ἀλληλους. 1 - 8
γνοόσκω μεν οὐν, ὼ Πολυδάμα , οτι η ση πατρις εις σὲ ἀποβλεπει' ἐὰν δέ μοι φιλικως αυτην ἔχειν παρασκευθάσύς, υπισχνουμαί σοι, Θη, ἐγὼ μέγιστόν σε των ἐν τῆ Ελλάδι μετ' ἐμὲ κAταστήσειν. Οων δε πραγμάτωντα δεύτερά σοι δίδωμι, ἄκουε, και μηδὲν πίστευέ μοι,
g. 8. Post πραγμάτων ona. ἐγὼ B. D. E. F. H. I. V. Dind. ἄκουε B. C. D. E. H. I. marg. Leonet. Dind. pro ἄκουσον. π ηJ quacunque via, h. e.
τ ί αν - οἱοίμην καταστρε ψεσθαιJ Prius ἄν referaa nil φοιβουμενος - οἰοίμην, posteriiIsad ραδίως - καταστρέψεσθαι. De αν futtiri infinitivo adiuncto
v. III, 2, 12.τφ παντίJ V. ad III, 5, 14. μαλλονJ potatis, pertinet
non ad κρεῖττον, sed ad εκόντας. Errant qui vim comparativi augeri narrant per μῶλλον. V. RIII1. ad Cominent. III, 13,b: χαριέστερον δὲ καὶ προεξορμῶν ημέραμια μῆλλον η υστεριζειν. Ea leni ratione porius usurpatur post eoi a parativos vel verba ni a it e, Praestare, similia.
265쪽
ὁ τι αν μη λογιζομένω σοι ἀληθὲς φαίνηται. Ουκουν τουτο μὲν ευδηλον ημῖν, οτι Φαρσάλο υ προπενομένης καὶ των ἐξ υμῶν ηρτημενων πόλεων ευπετῶς αν ἐγὼ
ταγος Θετταλῶν απάντων κατασταίην ' ως γε μην, οταν ταγευηται Θετταλία, εἰς εξακιςχιλίους μ ν οἱ ἱππευον- τες γίγνονται, οπλῖται πλείους η μυριοι καθίσταν-9 ται. Ων ἐγὼ και τα σώματα και την μεγαλο- χίαν ορῶνῶμαι αν, αυτῶν εἰ καλῶς τις ἐπιμελοἶτο, ουκ εἶ ναι ἔθνος, ὁποίω αν ἀξιώσαιεν υπηκοοι εἶναι Θετταλοί. Πλατυτατης γε μην γης ουσης Θετταλίας, πάντα τὰ κυκλω ἔθνη υπηκοα μεν ἐστιν, οταν ταγὸς ἐνθάδε καταστρ' σχεδόν δὲ πάντες οἱ ταυτὴ ἀκοντισταί εἰσιν 'Aςτε και πελταστικω εἰκὸς υπερεχειν την ημετεραν δυ- 10 ναμιν. Καὶ μην Βοιωτοί γε και οἱ αλλι πάντες, μοι Λακεδαιμονίοις πολεμουντες, υπάρχουσί μοι συμμαχοι καὶ ακολουθεῖν τοίνυν ἀξιουσιν ἐμοί, αν μόνον
ἀπό Λακεδαιμονίων ἐλευθερῶ αυτους. Καὶ 'Ἀθηναῖοι δὲ ευ οἶδ' ὁτι πάντα ποιησαιεν ἄν, ὼςτε συμμαχοι ημiνγενεσθαι' ἀλλ' ἐγὼ ουκ ἄν μοι δοκῶ προς αυτους φιλίαν ποιησασθαι. Νομίζω γὰρ ἔτι ρῆον την κατὰ θ'a-11 λασσαν η την κατὰ γην αρχην παραλαβεiν ἄν. Εἰ δὲ εἰ-
ταὶ ὀ ςJ Codicis C. margo liabet: o ἄρχων, ἡγεμών. ως γε μήνJ Haec respondent
magnae est ana pluuilinis, si omnium unus Exstiterit imperator, finitimae quoqtie nationes ei omnes parebunt.
os ταυτηJ roferendum τὰ κυκλω ἔθνη. f. 10. καὶ μῆν - γεJ V. ait
ο σοι - πολεμουντεςJ Sie post oσος intelligitur εστί vol εἰσί VI, 2, 27. et 30: πάντα οσα εἰς ναυμαχίαν. De ro equ. XI, 12: πάντες οσοι συμπαρεπόμενοι. Dexipp. p. 12, T. ed. Niobutir: παρέστησαν καὶ ἐν τέλει οσοι ἀρχάς τινας ἐπιτετραμμένοι, συμπαντες ἐφ' λπων. Quos i eos affert Dindor f. Acido POPPO.. ad T liue. VIII, 70: οσαπρος τοὐς θεους. και Ἀθηναῖοι δέJ V. ad V,
3, 14. g. 1 I. εἰ δὲ εἰκότα λογίζο-
266쪽
κότα λογίζομαι, σκοπει, ἔφη, καὶ ταυτα. Ἐχοντες εμ, γε Μακεδονίαν, ἔνθεν και 'Astvναιοι τα ξυλα αγονται, πολυ δηπου πλέονας ἐκείνων λανοι ἐσόμεθα ναυς ποιησασθαι. 'Aνδρῶν ' γε μην ταυτας πληρουν ποτερον 'Aθηναίους η ημὰς εἰκος μἀλλον δυνασθαι, τοσουτους και τοιουτους ἔχοντας πενεστας , Τ ύς γε μην ναυτας τρέφειν ποτερον ημῆς λανωτέρους εἰκος εἶναι το ς δι ἀφθονίαν και αλλοσε σῖτον ἐκπέμποντας η Ἀθηναίους
τοὐς μηδ' αυτοῖς ἱκανὀν ἔχοντας, αν μη πρίωνται; Λάι 12 χρημασί γε εἰκος δηπου ημῆς ἀφθονωτέροις χρησθαι μη εἰς νησυδρια ἀποβλέποντας, ἀλλ ' ἐπειρωτικὰ ἔθνη καρπουμένους. Πάντα γὰρ δήπου iτὰ κύκλω φόρον
φόρει, οταν ταγευηται τα κατὰ Θετταλίαν. οἶσθα δὲ
σηπου, οτι και βασιλεὼς ὁ Περσῶν ου νήσους, ἀλλ'
ηπειρον καρπουμενος πλουσιωτατος ἀνθρωπων ἐστίν 'δν θω ὐπήκοον ποιήσασθαι ἔτι ευκατεργαστότερονηγοίμαι εἶναι η την Ελλάδα. Οιδα γὰρ πάντας τους ἐκεῖ ἀνθρωπους πλην ενὸς μῆλλον δουλείαν η ἀλκην μεμελετηκότας, οἶδα δέ, υφ' οῖας δυνάμεως κα4 τῆς μετὰ Λέρου ἀναβάσης και τῆς μετ' Ἀγησιλάου εἰς πῆν ἀφίκετο βασιλεύς. Ἐπεὶ di ταυτ' εἰπόντος αυτου θω 13 ἀπεκρινάμην, ὁτι τὰ μεν ἄλλα ἀξιόσκεπτα λέγει, τὸ δὲ
Λακεδαιμονίοις οντας φίλους ἀποστῆναι πρὸς τους ἐναντίους, μ δεν ἔχοντας ἐγκαλεiν, τουτ' ἔφην απορόν μοι δοκεῖν εἶναι ' ὁ δ' ἐπαινέσας με καὶ είπων, ὁτι μἀλ-
s. 11. καὶ τοιουτους ona. A. edd. vett. velis. Mor. Veis c. - εἰκὸς εῖναι Schaef. Solineid. Dind. pro εἰκός ἐστι. g. 12. εἰκος δήπου B. D. V. Din I. pro δήπου εικει. - C. Om. εἶναι post ηγουμαι. g. 13. σοκεῖν εἶναι e coni. dedi pro δοκεῖ εἶναι. - εκτέον μου B. μαι, σκόπει - ταύταJ V.
II, 3, 27. Adde V, 4, 1. Cobatus aeriinit oτι δὲ εἰκότα. πενέσταςJ V. ad II, 3, 36.
g. 12. εἰς νησυδρια ἀποβλέποντας J Deminutivum νη--δρια cum contemptu quodam dicitur. Cf. ad Cyrop. I, 4, 13.
Maximam autem partem Rumptuum publicorum ex insularum reditisus desumptum fuisse ab Atheniensimis exponit Boech h. in Oecon. reip. Ath. I, p. b43. 552.
os ἐγὼ υπήκοον J Isoer. contr. Philipp. 11s: ὁ Ἱάσων ἐποιεῖτο τους λόγους, ῶς εἰς τὴν ηπειρον διαβησύμενος καὶ βασιλεῖ πολεμήσων. Morus. εἰς πῶν ἀφίκετοJ V. ad V, 4, 29. g. 13. μηδὲν - ἐν καχειν I
267쪽
θόντι προς υμῆς λήγειν τἀληθη, οτι διανοοῖτο o τρατευειν ἐπ ὶ Φαρσαλιους, εἰ μη πεισοίμεθα. Λιτεῖν ουν
ἐκέλευε βοηθειαν παρ' υμῶν. Raὶ ων μεν σοι, ἔφη,
διδῶσιν, ωςτε σε πείθειν ικανην πεμπειν συμμαχίαν,
ὼς ἐμοὶ πολεμειν, αγ', ἔφη, και τουτω χρώμεθα ο τιαν ἀποβαίνη ἐκ του πολεμου ' αν σοι μη δοκῶσινικανῶς βοηθειν, Ουκ ηδη ανέγκλητος αν δικαίως εἴης ἐν τη πατρίδι, η σε τιμα, καί ου πράττοις τα κράτιστα. 14 LIερὶ τουτων δη ἐγὼ ηκω προς υμῆς και λέγω πάντα, οσα ἐκεῖ αυτός τε ορῶ και ἐκείνου ἀκηκοα. Και νομίζωουτως ἔχειν, si ανδρες Λακεδαιμόνιοι, ώς, εἰ μεν πω-ψετε ἐκεiσε δυναμιν, μη ἐμοὶ μόνον , ἀλλα και τοις αλ-
λοις Θετταλοις ι κανην δοκουσαν εiναι πρὸς μονα πο-
marg. Steph. Leonet. Solaneid. Dind. pro ἐατέον μοι. - ἐλθόντι B. C. D. E. F. Η. I. V. Inurg. Leoncl. Dind. pro ἐλθόντα. - σε post ῶςτε insemini B. C. D. E. I. Stepli. Loon l. Schne1d. Dind. - ἀποβαίνη B. F. H. V. Dind. pro ἀποβαίνοι. - ῶν δὲ B. C. D. E. F. H. I. Dimi. pro εὰν δὲ. - καὶ Ου de vi pro καὶ συ , Dind. καὶ σοὶ. - πράττοις B. D. F. Dind. pro πράττεις. g. 14. A. C. edd. Veri. νομιζων. - A. C. edd. Vett. Μor. IVeigh. Selineid. πέμψοιτε pro πέμψετε. - δοκουσαν Steph. edd. sqq. Pro
μην, ὁτι τὰ μεν pergi non potest
τουτ' ἔφην, ἄπορόν μοι δοκει ει - ναι Ra, ut ἔφην orationi rectae interpositum ab eodem illo ἐπεί
pendeat. Hane ob causarii scripsi
tur ὁ δ' ἐπαινεσας, ouasi ante Θ- lentia verba τουτ' ἔφην - εἶναι apodosin Effecerint. Eandem atriacturam vidimus V, 1, 28.
μεθα αυτου, h. e. retinebimus eum, nequaquam discedemus ab
eus. e. infinitivo I, 4, 14: άφὲς τους. κατ' ἐμέ πάντας διωκειν,
tivo rei Herod. IX, 106: γωνίην ἀπεῖναι τοῖσι βαρβάροισι. Inde non dulbilina est ciuili dicere etiam nos at ἀφιέναι τινὶ ποιεῖν τι. Cf. etiam ad I, 7, 13. διδῶσινJ Ibacedaemonii sub
iectium esse non pOSsunt. Minus tamen Dobraei placet emenda
ἐὰν μὲν θεοί, ἔφη, διδῶσιν. συμμαχίανJ V. ad IV, 8, 24. V, 2, 9.ώς - πολεαεῖνJ V. ad III,
ἐν τη πατρίδι J Cobet. itelet praepositionein . Sed ανέγκλητος est uionestus, cui opponitur ignominia notatus. V. De re p. Lae. IX, b. και - πράττοιςJ Repetas
268쪽
χεμεῖν, ἀποστησοντat αυτου αἱ πόλεις ' π αι γαρ φο- βουνται, οποι ποτὲ προβησεται η του ανδρος δυναsιις' εἰ-νεοδαμώδεις και ανδρα id iωτην οἴεσθε αρκέσειν, συμβουλε Dω Uyυχίαν ἔχειν. λυ γαρ ἴστε, πρός τε με- 15γάλην ωται ρωμην ο πολεμος και προς ανδρα, ος φρ νιμος μεν ουτω στρατηγός ἐστιν, ως οσα τε χανλχνεινκGι ὁσα φθάνειν και οσα βιάζεσθαι ἐπιχειρεῖ ου μάλαε φαμαρτάνει. Iκανὸς γάρ ἐστι και νυκτι απερ ημέραχρῆσθαι, καὶ ὁταν σπευδρ, αριστον και δεῖπνον ποιησάμενος αμα πονεῖσθαι. οἴεται καὶ ἀναπαυεσθαι χρῆναι, οταν αφίκηται As αν ωρμημένος οῦ καὶ διαπράξηται re θεῖ' και τους μεθ' αυτου θε ταυτὰ εἴθικεν. Ἐπίσταται δὲ καί, ὀταν ἐπιπονησαντες ἀγαθόν τι πράξωσιν οἱ στρατιῶται, ἐκπλησαι τὰς γνώμας αυτῶν ωςτε και τουτο μεμαθηκασι παντες οἱ μετ' αυτου, ὁτι ἐκ των πόνων και τα μαλακα γίγνεται. Λαι μην ἔγκρα- 16
φ. 15. Post ευ γὰρ ωτε omisi οτι cum B. - ἀφαμαρτάνει B. C. D. E. F. H. V. marg. Leonet. Dind. pro ἀφαμαρτάνειν. - νυκτὶ Steph. D l l. sqq. pro νυκτος. - Dind. οσαπερ pro απερ. - ωρμημένος B. D. Ε. Πinrg. Leonet. Solineid. Dind. pro ἄραώμενος. - μεθ' αυτου B. Din I. pro μετ' αυτου. - Dind. ταῖτα ειθικεν pro ταυτὰ εἰ θικεν.
ω ς - α φαμαρτάνειl V. ad IV, 1, 33. .
ειάζε σθαι J Cyrop. III, I, 19Sot χρῆναι λαθεῖν ηφθάσαι ' ἀποβιαζεσθαι, ουδεν
τούτων ικανὸς γενόμενος διαπράξασθαι.
ad easdem res atque die. Cf. ad Ages. VI, 6: νυκτὶ μὲν οσαπερημέρα ἐχρῆτο, ἡμερα δὲ οσαπερ
εμπίμπλας απάντων την γνώμην άπέπεμπε. Sed utrumque verbuim compositum nullo ad aeusti in disertimine dici docet Lo-baelc. ad Phryn. p. 96. Sic Tlluc. III, 82. extr. τὴν αυτίκα φιλονεικίαν ἐκπιμπλάναι. Diocass. XLI, 27: τας ἐπιθυμίας ἐκπιμπλάναι.
alia confirmetione post σχολή et ασχολία magis 'olita v. ad Ages. I, 7. Cyrop. VIII, 7, 12. Supra
269쪽
XENOPHONTIS τειν αδε το δεόμενον. ουν σκεψάμενο εια τε προς ἐμέ, ωςπερ υμῖν προςήκει, οποῖα δυνήσεσθε τε καὶ μέλλετε ποιήσεlν. 17 Ο μὲν ταυτα εἰπεν. οἱ-Λακεδαιμόνιοι τότε μεν
ἀνεβάλλοντο την απόκρισιν τῖ δ' υστεραία καὶ τοῦ τρίτοῦ λογισάμενοι τάς τ ἔξω μορας' οσαι αυτοῖς εἱεν καὶ τας περὶ Λακεδαίμονa προς τας ἔξω J των 'Ἀθηναίων τριήρεις καὶ τον προς τους ὁμορους πόλεμον,
ἀπεκρίναντο, οτι ἐν τω παρόντι Ουκ αν δυναιντο ἱκανην
αυτω ἐκπέμψαι ἐπικουρίαν, ἀλλ' απιόντα συντίθεσθαιαυτὸν ἐκέλευον, ὁπὴ δύναιτο αριστα τά τε μυτοί καὶ 18 τα της πόλεως. Λακεῖνος μέντοι ἐπαινέσας την απλότητα τῆς πόλεως απῆλθε. Καὶ την μεν ἀκρόπολιν τοννΦαρσαλίων ἐδίετο τοί γάσονος μη αναγκάσαι αυτὀν παραδομαι, οπως ' τοῖς παρακαταθεμένο1ς διασώζρ.
αὐτω την τε πόλιν πείσας εκοῶσαν σύμμαχον ποιήσειν
V., το μη εἰς πραττειν F., εἰς τὀ μη πράττειν ceteri. - B. D. II. V. Dind. δεόμενον pro δέον. - Η. υμεῖς μὲν ουν. l. 17. V. Dini'. ἀνεβάλοντο. - B. καὶ Τρίτη. g. 18. 'Veis c. Solaneid. Dind. ἐδεῖτο pro ἐδέετο. - αυτοὐ D. m. ad IV, 8, 5. Intraisum esse εἰς invector In contextum Verborum in melioribus libris collocatio aperte prodit. De particula μή v. si IIII, b, 8. Inest enim in ασroλία notio ne ati VR.
πράττειν ad δεόμενον. Cf. Oecon. XII, 1l: των πράττειν δεομενων. Cyrop. II, 3, 3: τῶν πράττεσθαι δεομενων. Alioquin dicendum fuisset τὸ δέον, ut VI, 4, 21: διαπραττεται τὰ δέοντα. Cyrop. II, 4. 4: τι δέον ποιεῖν. V, 2, 17: λέγειν τo δἐον. R. Selineider. Quaest. Xen. 1859. p. 20, quod δεόμενον non nisi id, quod certo
temporis momento opus sit, significet, h. l. δέον postulans non vidit, αεὶ simul ad δεόμενον pertinere, de quo usu V. ad II, 1, 4.
tes propter unte edens τότε necessarium esse Roristum, es. Cy
rop. I, b, b. extr. : καλλιερησάμενος δὲ τοτε προςηρεῖτο τους διακοσίους. V. supra ad καὶ εὐθ ὐς - κατηκόντιζον IV, b, ib.
ναίων τριηρειςJ quibus V. 4, 63, unde εξηκοντα proponit pro ἔξω, quod ex ante-eedontibus lite per errorem scribae repetitum esse pro certo habendum est. g. 18. ἐδέετοJ Do forma soluta v. Kue liner. ad Comnent. I,
pon8ndani iudicant. Cf. ad ἔπλεεν VI; 2, 27. τοῖς παρακαταθεμέοις IV. g. 2. πείσας εκ ουσανJ Coni parrant Anab. V. 1, l4: τὰς δὲ πόλεες έκουσας ἔπεισεν ὁδοποιεῖν. A I ducere aliquem ad aliquid quo-Diuiligeo b, Cooste
270쪽
245 καὶ ταγον συγκαταστησε ιν αυτόν ς δὲ τὰ πιστα νοσαν ἀλληλοις, ευθυς μενοί Φαρσάλιοι ειρ'νην ηγον, ταχυ δὲ
ογάσων ομολογουμένως ταγος των Θετταλῶν καθειστη- κει. Ἐπεί γε μην λάγευσε. διέταξεν ιππικόν τε οσον έκά- 19στη πολις δυνατη ην παρεχειν και οπλιτικόν. Καὶ ἐγε- νοντο αυτω ιππεῖς μὲν συν τοiς συμμάχοις πλείους ηὀκτακιπίλιοι, οπλιται δὲ ἐλογίση 'σαν Ουκ ἐλάττους διςμυρίων, πελταστικόν γε μην ἱκανον προς παντας ἀνθρωπους ἀντιταχθηναι' ἔργον γὰρ ἔκείνων γε καὶ τας πολεις ἀριθμῆσcit. Προεiπε δὲ και τοῆς περιοίκοις πασι καὶ τον φόρον ωςπερ ἐπὶ Σκοπα τεταγμενος ην φόρειν. Ααι ταυτα μὲν ἐπεραίνετο ' θω δε παλιν ἐπα- νειμι, οθεν εις τας περι γάσονος πράξεις ἐξήβην
spe. Dind., B. αὐτοs, ceteri εαυτου. - C. ὁμολογουμένων. - C. Dind. Θετταλῶν. f. I9. A. C. E. addunt καὶ post ὁπλῖται δὲ. - καὶ post πῶσι addunt B. D. F. I. Dind. -- Leonet. Oςπερ Pro ωῆπερ. libet modo, vel vi etiam πείθειν est Coniment. II, 1. 13: εως αν πείσωσιν ελέσθαι δουλείαν ἀντὶτos πολεμεῖν τοῖς κρείττοσιν. .
λευσας, senator factus, II, 2, 6b: ἄρξας, archon sa tus. παρέχειν I De παρέχειν et παρέχεσθαι v. ad III, 4, 3 ot ad oecon. IV, 7. XXI, 4. Ages. I, 24.1ργονJ difficiis est. CI rop. I. I, b: τοσαὐτα φίλα, οσα καὶ διελθεῖν ἔργον ἐστίν. Infra VII, i ,3 l. εκείνων - τας πόλειςJ urbes, R litibus illi missi
ἐπι Σκοπαὶ tempore SEO-pae, cuius geΠs Cranus ae et Pheris regnabat priore mi inti saeculi dimidio.
Μαντινικῶν πρῆξιν, ΙΙ,6: τοῖς δ' 'Aθηναίοις ηγγέλθη ευθυς τὰ περὶ των Πλαταιῶν γεγενημένα.
Polyb. I, 54, li: συνιδὼν δὲ καὶ τὸ περὶ τούτου γεγονός. Aiunt inliis περί τινος poni pro περί τι per eandem attractionem, de qua dixi ad III, 1, 18. 22. V. Hein dors. ad Plat. Phaeton. p. 58 A.
Anab. II, 5, 37. Sed quid iudicandum erit de iis locis, ubi deest Verbum, quo officiatur talis attractio, vellit Polyb. IV, 16: καὶτα μὲν περὶ Σινώπης ἐν τούτοις ην, Plat. Pilaedr.. p. 360 Ε: πῶς εχ ει τὰ περὶ τῆς αρετῆς γ Posteriore loco certo non dixeris vecti ἔχειν naturam esAe eam, ut τὰ
περι τῆς αρετῆς dieatur pro τὰ περὶ την αρετήν. Neque oπως μάθοι τὰ περὶ Προξένου Anab.
I. c. Κue liner. reeta interpretatur sata Proxeni: sunt potius quae do Proxeno res eis ore re se rebat, quum fata Proxeni per τὰ περὶ τὸν Πρόξενον exprimenda missant. Dicendum igitur est πεοί τινος sile pius iungi cum articulo Moutritia generis vel eum substantivo ita, ut res ipsa minus exprimatur quam quid do ea narretiir, cogitetur, exigit Inetur, sive adeat talis notionis verbum, sive non adest. Cf. I, 6, 28.
VI, 2. 3I. VII, 3, 4. 4, 1. 18.εξέβηνJ digressus sum, ut VII, 4, i.