장음표시 사용
171쪽
ωδῆν υ ἄροτέρα eis M. Cui alii Grammatici adstipulantur. Et haec quiderii de his breviter nunc: pluia sone alias. Pro πυιωδικα alia: LM i hic παρεπωδι- perperam ha tant scriptum. ibid. αν Faκῶ
thetica non sunt, sed uno ac siinplici o ne progrediuntur: tales sunt ejus Alae Cupitanis, ut notum. Quare malleui, scripsisset Auctor, e ααα-ππιγνια: scis, quid Graeculus ineptus de Antithesi Narmin scripserat; id potuit originem ducere ex hoc loco Hephaestionis male intellecto: alias escenjuni est, Nostriam Alas celeberi inara non tribuisse Stiminiae, sed alicti alicui. Attende, videbis statim ter
τεια Nων Hoc salsum est, nec verum esse potest. Nam in hoc ipso opusculo sunt σἰκει , qui plures, quam quatuor habent συζυγίας :Vide modo pax. 43. ubi mentio Hexanteiri Paeonici, quod ex sex Paeonibus integris constat, & sic συζον- habet totidem: alia praetereo. In his temporum habenda est ratio, quae, ut antea VKLINus, Hephaestion statuit irriginta numero; quare ex sententia ems σὰ , ex pedibus Hexasemis constrans , non potuit habere plures, quam . quinque συγγίαι, ν autem, constans ex pedibus Pentasemis, non plures συζυγἰαι, quam sex: hoc quisque animadvertit statim, & Paeonicorum exemplum aperie demonstrat. Et sic legendum apparet hic
172쪽
ere M θν ἐξ: Nam numeri supremi haud dubie Ineni init Noster Isautem est ipse ille senarius; quia Versus inere Proceleusinatici non dantur, & sic Paeonici sunt ratione temporiun omnium brevissirni. Sed haec obiter nunc: pliua loco suo. σὰγ , qui plures habet σι - ον- , quam illas indicatas , nomen suuna navitat &-d,
citur; id docvit jam Scholiastes pag. I 8. & hic repeto in gratiam
: junge pag. 63. in prane. stsid. E αἰους Aliae M cmbranae αἰ-: corrupte. ibH. Eκειν L ολέ . Ita Hephaestionis Libra, ut vules: Et tamen omnes Viri Erilisti hinc citant Eχθων Ira, .λέχω. Nescio, qua de causa: Nam ut ισεν ολι εο dicitiar bene, ita &ἔχειν ἶσον ἰλι ω, habere pro pernicie. Ut ipsi tyrones sciunt, aut scire laltem debent, ,καν saepe aestimandi ορον- habet apud Graecos, idque perquam venuste: Paare mihi, dica1n libens, elegantius
victeriar hoc loco 'la ν, quam ιχΘειν. Nam eo retento Πον ελιλω aptius
sequitur post a-αἰωι ἰαμσμωι, & sententia est castigatior. Si scriptum fuisset Irri pro Ieis, locutionis indoles sese aperitisset magis benigne; sed id fieri non potuit propter Antispasti catulam: quare alterum Positum est pro altero, nec hoc aliter accipie um, quam illud; ta-Ita apud Poetas, εσα κονις, ut Erucstiores sciunt. Unum illud ad Jiciam: pro .λιθω cum I itera substra pia , hic habemus Habsque litera subscrripta; quod etiam aptum esse potest: Nam si ισιν habeatur pro nomine substantivo , ut loquuntur, casus patrius apprime convenit. Et sic igitur ipse sorsan Callimachus, qui Dorisimiun non habetat odio , & in hoc ipso fiagmento eum adhibere potuit. Qui pro advectio habent, casum secundum in tertium matare debent. Mihi, ut dixi, I , .λέθω non visplicet, & ιχειν impensius certe placet, quod primus ad eatuuum mutavit fortasse Scaliger, &dein omnes Alsi sibi ampuerunt incauti: Sic saepe Praesiit ut matruat, ita Vulgus red: tria at illi. liuid. O. πλατιι νικῶν in Hoc ita
173쪽
metiaris , os πλά re t i ut κοῦν l σώμα m l αλια τέ l κνα. Nam Versus Pentameter est: i vel vi caesurae vel a liquida sequente in illicitiir; res est satis nota. Editores pessine. ibid. &c. Qualis hic Versus, si Editores steriun sequamiir 3 Ignoro, & mistra exspecto, qui id ine doceat. Diearn, quod verruna est, & Scholiastes etiain dixit: Senam C Iambicuam post Hexanaetriuii & Penta- metriun dedit Stimonides; oinnis difficultas in una voce 'ασυς , quae priniana habet brevena. An Lyrieus, quia μ saepe anceps est, syllabam produxit contra usum Vulgarena 8 Nescio, quid clicani, & 1nens
est in bivio: Matina, si liceat, ut licere Videtur certe, Atινόδαμ γε F - Αλεῖ πάλα. Sic Senarium habebimus bonum, &verboriunindoles etiam erit melior. PAG. 67. Eξ wοἰών θ ες , απερ πιnς &c. Fallor, aut v citaracterastica excitat: legendum scilicet απερ οπὶ ποδιή, ἔ σνο- ω- &c. Nam alias non errent ιξ .Hων. Supra pag. 63. recte est,
adest & sui copiain facit praesens. ibid. ιπει-δικα οριοῦ. ἀντὲ συζ.γὼκ Hic vox συζυγία aliter accipienda est, quam paulo antea cipitur & vulgo accipi solet: Uersuum scilicet ζυγίαι hic intelligendae, non Syllabariun: ἰωνικἐ σωζώνια Syllabas respicit; hae decem συζυγία Versus: Cum decem Versus uno orisine sequuntur, & ii cena sequentes illis per omnia respondent, τα εξ ἐμοiso fiunt τα si σχέσιν, hoc dicit Auctor, hoc omnes intelligunt. ibid. Eπε- μυδιι τριάκοδαὶ Scribe divisim Eπτ' ἄμνῖκ τριακοντα : de Inensura Uersus recte Scholiastes, quem adire debes. Nam Eestores hic iteriam ineptiunt. ἄμυδις meditam producit contriὶ usum vulgi. ibid.ΠEPI MIKTnN &c. Hanc Minmonem dele, quae ab inrperitis haud dubie profecta est: nam sequentia cum superionibus cohaerent, nec sola Κοινα & Μικτα Συγμαῖκα in illis explicantur, sed alia plura. Nihil apertius.
Tautologa sunt & inepta: Lege, ut distinctio sit inter ἰωελ- Φικὰ
&c. in Ine & post Systemata similia: hoc quisque sentit & intelligit. Sed
174쪽
Sed & rotunctius legeretiar certe , - τα μὲν Vis ὀμωνύμως αὐτί καλά
,Δ. Nam cui bono ingratum illud ἐπωδικα θ ἰι ii 3 Fors im Mor in lais confusio est, quam nunc tollere aiulcnarus. Cur enim post ἰπωλκον submisit detriuin illa ι ἔλαί- &c nonne statim post deblisistent collocari, ut sic singula omitiae suo decuirerent 3 De eo dictitet ne
σμ ἡ Ut sic ex Monostrophicis fiant τα ιξ ὀμόιών. ibid. Δa- δ' . A &c.) Huciisque pervenerat Hephaestion in Expositione prima, PIae pag. 6s . finitur istis, δύναν τύ -ἐπωλκωε γεγράφΘα λαιῖν. Monostrophica & Εpodica ibi adducta vides pro exemplis P ινων se σχέσιν; hic vero Monostrophica & τα ἰξ --ἰ- , quae Ana-ereontica ista reserunt, ut desxi. Paulo ante similem habuitnus exemisploriam discrepantiam, quae statim se explicat ipsa, nec dubiuna relinquit ullum sed unde magna illa Expositionis cliversitas in ipso Hephaestione λ An ex cliversis Enchiridit Editionibus originem ducit, vel potius Noster cliversis in locis de his egerat ita diverse Alterutrum potest esse verum, nec tertium nunc suppetit mihi r ut scias tamen, Pud sentisin ipse, prius certe probabilius autumo ; dissiderint nempe Editiones, & quia prirna Expositio tribus locis pessi ine habita est, alteram addideriant ex libris syncerioribus, eique prae si Xeriint
175쪽
runt titulum is uiri, Τοῦ αὐτοῦ Ηφ σώενος σαφινερα &C. haec scilicet λ- δασκαλία ideo inprinus censeri poterat σαφετέρα , quia nec inutilati nes nec coiTuptiones senserint adeo atroces ac faedas: Videsne λ Unde apparet nunc, quid judicanduin sit de repetitione illa, & quam apposite Expositio prinaa , si integra esset & numeros suos haberet, praeponi posset his ipsis, Διομν, ut uno ondine rem
OInnern enarravent junctiin, si init itemit nuΠc tacitant ea, quae hisce agglutinata, Expositionein constituunt alterram; siane utraque Expositio eodein pertinet, & presina, nisi hoc observes, plane mutila est& vix dinucium exhibet sui: nain illa pag. M. Παλ 3 ἔ-- π αυ- ειρη-- ὐποέαιρετέον, mimere pendent, nisi sequentia eo, quo nos di- Cilnus, Inodo cum his Δρδινιφου si ἡ iis copulentur. Et hoc diligenter certe observandum. PAG. 7O. Υμέναινὶ Vox intercalaris, quae in duorrum Versuum subsistit medio; scribendiana autein Υπινα : nam τμέναιν non dieitur; nisi ita forte IEoles, quod ego tamen non recoritor. αον pro αι 2Eolicum est; hoc certum: sic pro Αλκα pro Αλκαῖ - , & alia gemella dicebant illi Idiomate suo, ut Erucliti sciunt& Antiqui Grammatici docent. Intelligendum vero Carmen Nuptiale, non Deus Nuptialis: Hymemaemn canto, 'menaeum canto.
ibid. Υψ.ιδη Τὸ μίλαγρον scribendum disjunctim Υψοῖ δὴ Τὲ μέλαΘe., rυψοῖ idem , quod si : in alnon tollite fabra &C. Ibid. ποῖον ἐφραν is τόδι) Scholiastes pag. 86. ποῖον ἐφρασω λόγον : quod factum in gratiam Versus, quein ibi adornabat; 'οδι non poterat scopo ejus inservire: quare de λεογραφία non est cogitandum; Iunge Scholiastam pag. 87. Alius Conamentator haec nectens, subtilius talnen pro monscribebat si δι ; Vide pag. I 8. ubi etiam ωκφράσω pro ἐφραυε: non de terius certe , quanquam Editores id muant ibi. ibid. Eu eriise δι asθλα Senarius Iambicus. ibid. Eν 3 Βατο αδ re Uid. pag. 22. ubi pro G επωδῆ legere mallem s. ἐπωδύ: attende modo ad ea, quae
hic nilnis longus est pro Versu PrOOssico, & eana proportionem non servat, quain praecedens Epodicus. An foris Glossa irrepsit in Contextum , & ipse Anacreon scripserat, Αριεὶς r ηυν' απ.eerte Grain:naticus aliquis ad vocem postremam appingere potuit suum
176쪽
1dum quod postea, ut aliae interprcratiota es infinitae, cum ea coaluit: Sed Eruisti videant; ego nihili arsitano. Bata elius hora vertit qu-do; quod non arridet initate tu Vertas loquim , veluti: sic sententia etiatri est melior. ' ibid. 6 εγι περιτῖω ωs . fas o &C. Abululat ri, ex syllaba ptaecedenti forte enat una. PAG. 7a. H καλει Θιοκρι bς Hic unus Veios tali quam ἐπιφλιγμα- πια caccedetat Strophae; & sic etiain sequens ille: quis auteni sensus
est lituus p id dieiu difficite: scis, quid suspicer 8 ἐ llic scriptum puto pro ἔφη, ut saepe; sic sensus erat, Dixit pulcher Theocristu, non solus mortalimn viari. Et hoc planurn nec linprobabuc. ibid. ἰώ τ ιm 9ιγμα- ν' M , παλιι &c. Dele planctuin & in locii ni crus substitue Coinimi : nain ει- παλιν cunn praecedentibus copulandum est arcte , ne sententia sit clinsidiata; iis moneo in griitiani rudi ruin. ibid. - η τύ μέλι αντίς φιν' e τὲ &C. Haec pessi ine distilicta sunt, & praeterea leviter conrupta: tu locum ita constituas
Imus Utiris scripta in Parabati ; hactenus non nisi tria coinparent hic & nuineriis septenarius in nrancus: Epirehema & Antepirthema, Melos & Antistrophum sunt illa quMuor, quae ad tria superiora ac cedunt ό hoc pueri vi icut Iana. Erunt , qui mi μέλι retinebunt, &Casiun tertium pro secundo censebunt posituin; sed id nimis periculosunt hoc loco: quare alteriam substitui lubens. ibid. In Scho- Iiri r ωι αἱ τραγωδία , α ρυ αὐτῶν &c.) Haec a praecedentibus separan- sunt, & legetulum ias αἰ παν. -) a G αὐτῶν &c. Nam verbapti ima sunt Hephaestionis. ibid. λαλ n; δε-&c. His praefige ex contextu Δια μιν se τε: nam illa ipsit ἀειφραζ Scholiastes. Illud e . bύr peccat mox, quia nihil adest, quo reserri possit e scribe eo τι σν ve 4 1ἰτιισ: sic colamnode vel ad πωομμῶ, vel ad συσσήμα, articulus specta. PAG. 72. Κή τύ δύναιχ ἀ- πει ἡ πιαν Talas Goc &c. po
177쪽
ἰξήι Ubi hoc digest psea ξ nullibi certe, ut videbis statim. Vesta
participiunt intcrculit, . stati in inutatum in mis. Sequetis ἄστε DO-ta similitiavinis esse dubct , & quemadmodum vertendunt est nain ipsain Homonymain illis explicat Scholiastes; nihil apertius. Et tol
est & C amicterem non habet: adde sic distinEtio necesiana
νε α , e Iαας , Veram exhibet Uersuturi istoriuri melia arn, quam Nos etiain adlat bininus : Nεμέα in ipso Hexararetro dignum est Morbonia, & Amanuensibus ignavis acceptum fero, qui Inettiebant hi labain origine brevcna: nihil suavius. pio uri , e οροια ἀλέ- λοι, scribenduIn - κον εμοια ἀλήλοισ: hoc quisque videt, qui in iniuIn advertit. ibid. -- ώ-πιταγ Ασω M. a. μη δέκα
178쪽
--γ4ω ἀριθμοῦ ita exhibenda sunt, ut ea de re Lectori constet. ibid. Εξ ἐμοίων θ ἰνι ὶ Πιρι τουτε - τέ νιν βηλῆ επισηαματι ) Ubi in pro rio vel operis ingrest. φ nilail tale in hoc Enchirisio certe. Se quentia si cuna his connectelista situ, de nitione mensuratiis per Pe-
dena , Syrygiam & Perioduna, in ista εἰ δελε egerat Hephaestion;
sin rninus, illis praefigemia sunt CX Colitextu, Α περ υ πο ποδος, η συζυγι - , ἡ περιοδου καυμ-ζειται , & non de his, sed de iplis Ομ. ἰbi. . in δελῆ egisset Noster: tu clige, res est dubia; quanquam ratio men- sutilii si certe ad ἀῶ -δελίω spectet, adeoque probabile sit cra de re
ibi egisse Techniciun: quod li tibi etiain placeat, deleto Eξ ὀμοἰών 3
spicit; αυτοῦ scilicet ααιΘ3ci, si VoceIn πιμάδου respiceret, legendum esset αὐ-; nain illa faeininea est, ut ipsi pueri sciunt. Sequitur Periodi definitio, mei.yΘρ γ ἡ- σφόρων κάλ- περι-πὸ ; Et eo sensu hic apud Hephaestionein accipiemia est : Nam Versuuin Periinius, non Syllabarann Periodus hami dubie requiritur , ut vecta dicant, quod debetit. in Scholio praecedenti locus inale exponitrer de Syli bariun Periodo: quaIe ab Eritilitiori Graminatico haec prosccta videntur mihi. de ipsa Periodo Nos alibi forte plura. Quod sequitur,
179쪽
Sunt haec υιοια αδα σἰ, quia silmilibus apponitur aliquid disssiliane: πθα Τι, certo respectu est ; Et hoc praecipue notat Scholiastes propter ipsam Triada , quae σχέσει videri poterat nainus accepta. IDein lego Oz- ri τί αι, ' πεντἀς, e ἐπι πλsi Tin πάντως γίνετ ostiirac εκτος. Facile a Triade ad Hexacla transiimr, a tribus ad sex duplicato tantum numero. Sequitur Ar on Τα μυ σκύκονταὶ ιν ἀρχῆ
180쪽
Et haec polirerna de Palinc, licis accipienti sunt: succedunt Periodica, ut vides. ibici. Κῶοι περικοπῆν δὲ γ - οἰον δυο η πλωενα, νόμι- &c. Haec nihil cum praecedentilarus habent conanaune: lege
ἐπανάγη : quare hic etiam ἐπαγ' scribere potes , si velis. Sequitur παλιν, ἀληλsις - &C. Ubi παλιν scriζptrun puto pira αλώι, quod Diversoriina NOmlas separrare solet Vulgo: nam hic certe plures etiain apparent Inanus; ad n uincnam n Odo attende π - μα - , qui in his variat : Et haec igitur ad praecedentia sunt adscripta quasi ex Alio. Post σου. ασιν autein cistinguenduna τι H, tuIn scribenduin