장음표시 사용
571쪽
liae oppidium lacit; sed Aetolos ab Acarnanibus Stristo. nis teinpore disterminatat Achelo . Ptolemaeire qui lena& ex recentiori,is nonniali Epiro adiudicarat. Strabo XI,
693 : υ Λευκας ην τὸ παλαAν μςν Xερρόνησος τῆς Ἀκαρνάνων γης καλεῖ δ' αὐτὴν ὁ ποιητὴς ἀκτην ἡπείροιο, την πο- ραιαν τῆς Ἱθάκης, καὶ τῆς Κεφαλληνιας ηπειρον καλων. Et
Corinthii Isilaino peninsulae perfosso Leucadem insidant f
Ceriint, καὶ μετενεγκαντες τὴν Νήρικεν ἐπὶ τον τόπον, ος ην ποτὲ μὲν 'Iσθές, νυν δε πορφριος γεφύρα ζευκτὸς, μετωνόμασαν Λευκάδα. Ita quidem Stratio; sed Cninsium Thu-CVdulis, ut ex serie narreationis patet, circa Naupacthim& Eupolion stuni mit; & prouule longe reinori in a Let, cade. Hinc etiam vicina oppida Poticania , Telchitim, Amytium omnia incertae positionis, nec ramen a trirari multiim retriora. Aliud itaqtie oocysium, de Pso loquimur, & Homeri τὰ Κρο λεια. De posteriore, Strabonis sentem latri. ut in re tenebricosa iubem amplector. Dionysium prosecto havit satis capio. καt λιπαρn Κέρκυρα ψιλον πεδον Ἀλκινόοιο. Τη δ' ἐπὶ . ΝΗPIΚΙΗΣ 'lθάκης Πος έστηρικται. Nemini fuisse in Epiro diserte afficinat Homeriis Odyss. ώ, 376. Censen' ergo, Dionysitim ex Aetolia ulvieepi meton Ithacae petisse Θ Gedibile est, scripsisse Geos rapnium Νηριτέης. Virg. Duli tim, Sameque, O Neritos amdua saxis. Hinc Ulysses ipse saepius apud Ovidium Neritarius. Neritiasque domus, remum fallaeis Myssis. Pro diice Neritio dom nia a nosint poetae Se ue. Inter gentis conditores ab Acii silao apud Scirol. Honieci OdvsL. χο amnumerantur Ithaciis, Neritos, Polyctor, filii Ptereses. pra- sciantis hic partim iuvat, Regna Caepirassenae prupe sunt Sapientis VI l. Ira enim cuni Alss. scribendtin . Md ne hierecte Κροκυλια apud Hesychiuna. WAss. De Potidania Pal-
572쪽
l. l. r3. Aiγιτίου Huius oppuli nulla apini veteres inen Oma. Ass. De eitis sini Paliner. III Graec. Ant. 14.
d. l. 9. Διώξρις - ὐπαγ. Suistis in ὐπαγωγάς. ImmEt Auctor Eo inta. M. in ὐπάγει. eis. l. D. Aυτοὶς γ Idein, quod hic de divivo αυτοὶ , etiam aci IV, 2s, & VIII, 24 e Stephano annotat Hiit, sontis. Tale qumile est c. 26 huius lib. D L αυτοῖς ν - αρχος. & paulo post hic, ὁ ἡγεμών - Ἀ των όδων ἐτύγχανε τεθνηκώς. Seci tanaen huiuimodi enallage casuum non iein per processit, & inulta sunt hui in generta, in quibus dativus eodem imodo ponitur, quo in Ingua Latina H.
Qiem diativum acquisitionis vocant Gramniatici, Guo con moduin vel incommodum significariar; vel pol si iaci at Unclare, in dativi alioril quoriinclain pionon inum. Vide
I, p. 26o: του δε 'Aληκος ποταμου, του δι ι οπος την
'Pυ iνM. ἀπου τῆς Λοκρ δος. Et in Dionys. Perieg. p. s9 ecl. Rob Steph. v. 367, επὶ προχοοῦσιν λ ος. Item in Corion. Narrat. V apud Pliotium in Biblioua. Priscian. quoque in metaplarasit v. 36r, qua currit flumen Alei. NHin edd. Antigoni Caryst Mirabit. c. I, 'Aληξ. Vir insignis I. Fr. c,ronouuta e vestig is scripturae libri Pin. nomen illius restituit Livio XXIX, . usu vulgo legitur a Buir ro amni. Oraelius putat, eunt a Cicerone VII Epist. Fa- mil. 2o. & XVI ad Attic. 7, Haletem, & a Ttimerito VI lys. I 23. & VII, I, 'Aλεντα vocari. Sed in Cicerone legendum esse Helerem, mai Lucaniae sucius est, Ostenderunt docti sinu interpretes. Nec sisα Theocriti esse Ἀληκα, de quo hic Tluicydules, prodii bile videbitur iis, qui Iegerunt, quae disputat Elei ius c. MI Leet. Theocrit.
573쪽
Pag. 316. l. 4. Λακεδαιμόνιοι οἱ Λακεδαιμόνιοι Gr. b
τος. recte, sine dubio. Qiiod ait teni dicit Thucydides ξυνηκολούθουν αὐτω, indicare vulet tu , hos συμβαὐλους ei addistos suisse a Lacedaemoniis, ut II, 8s, & III, 69.
d. l. I 4. Ἀμφισσης Ar. 'Aμφισης, sed cum plerique onanes iuriusque linguae auctores. WASS.
Pq. 3I7. l. 2. Μυονέας) Ita Codices: qui biathum consentiunt Pausinias & Stephanus: alii Mίονες, vel Mi ωὲ ες. Pausan. VI, 19, lacitin hunc citiuuein. WASS. ML Sylbia g. ad Pausan. inte pretes Stephani in Mυωiα & Muων,&, mii de omnis,his his locis agit, Palirier. V Gr. Am. a. rad. l. 3. Δυσεσβολώτατος 4 Iosephus XIV Antio. δυσεμβολωτατος. atqile ita Tnii dici. ML C. Δυσσκβολώτατος legit Th. Magister in δυσπρόσοδας. AM. Thomamenaendandiun esse, Thucydidem inspicienti liquet. Δυσεμ- βολος eadem significatione dicunt Plutareh. & Aristoteles apti l Budaeum in Commentat'. p. 436. & contra εὐεμβολος Aristotes. ibid. Δυσέμβολος suoque riirsum Iosepti. XVII
Iiiisse scribere , e dilini literetinim suspicabatur vir doetiss. δα Cod. hunc inina edit. Hudsoni coinparaverat. Ceterilia inlaetis L d. pag. io68, hunc locii in nrendi sit spectum ii het. Nam de adtemvis in ος coni in unis penePS abeas, cum n ulta memorasset, addit, hoc Thucydidis magis inimam, quam alia, videri posse: nec se meminisse alteriam huius. modi exemplum, H emendate te tur. Onanino credi par est, virlina πολυμ εστατον iustas, habuisse buitis sententiae Lita : etsi, citiae hae esse possitnt, me non asseqtii seteor. Hia. πνέας in Recte. vid. Saephanum 'Iπνος. UASS. d. l. q. Mεσσαπέους Mεταπιους omnino legendiun esse colligunt viri etaiditi ex Stephano in voce Xάλαιον, & ex
Polybii lib. s , ubi de expeὸitione Aetolica Philippi lo iiii-riir. Vide Palmerii Gr. antiq. pag. 342. HUDS. Mεμ ους hic emendant Hent . Stephanus ad Oionys. Perieg. P. I 3,Ηoliten. ad Stephan. v. Mέτα τα, & Pilnier. in Exedimitation. pag. 49. Hic tamen sententiam videtur nnuasse UGraec. Ant. a. Et in Animadversionibus ΜΚ. ad Dionys. Perleg. & Annotationes Η. Stephani. nam ibi ad verba Stephani, hic Moαπiους legendum esse, si Polybium no-
574쪽
bis set tendum pliternus , adscripsit: at non est serendus: Denim lociti est ἔλκεσι θυων. uid. Tριταιεας V v . Hei inlot VIII, 33, Pausan. Polyb. p. 379, 383, 4so, Hesychium in V, & Straboneni IU, set s. apud Pliniuin Tritato. WAm. Holsten. ad Stophan. in Πιτεια, & Paliner. VI Graec. Ant. is; ciui clealiis quoque, quos laic nominat Ianicydi les, consulendi
sunt. Τολοφωνι ους in Stephano scribendum esse, ex ipso Stephano in voc. Tολοεων ostenderiint Paliner. loco, ciuem in
Vari Leet. 1 licetu Hudsonus, & p. 343, & Holst. Ria Steph. ead. l. s. Και Οiανθεας Ex hoc loco Thucyttari constat, apud Polybi lini, lib. . pro Tακεων reponi debere ιανθέων, & Oiανθεῖς aptid Scylacem pro Εὐανεια. Videritisaniam in Phocicis, Plinium lib. 4, c. s, Melam lib.
plaria Oiνάνδειαν servant. Martianus VI, 8, Oeanthe, in quo portius Apollinis. ita it se ex Plinio. diio Ms . mendose Teanthe. Melae Oeanthia. Hoesie Pentapi. 'VASI. Locus Polybii, quena Paline ius en endat Exercitat. pa . Io , est I .ib.
Liv. XXXIII, 38, Polyb. 386. Thessali etiam Aeolo: atl-
Xenoph. Hist. Gr. III, p. 33 o. hiodie Ayton. Aeolis illa al
575쪽
'Eοησέαν. Vule Bocliarii Geogr. sacri l. I. c. 28, p. 629 HUD S. Cluverit & Bocharii coniecturain hic legentium Me Iνινσσαν coniicinant Reg. & Oisc Ps. 32o. l. Ιχ. Δηλον έκάθηραν In insula Delo Apollini lacra nec parere fas fuit, nec mortuum sepelire. Hinc
Ploci mortui in ipsa sepultiirae essent mandati illa Deli
καθαρσις, qtiam non sena et Athenienses procurariint. Vide Diodor. Sic. l. ia, & Strici. l. io. De ritu vero Atlaeis niensi uni in Lir lustrandii vide Mevi si Attic. Oct. l. 4, cap. 23. HUDS. Ad L Spanthem. ad callimach. Hymn. in Del. v. I & 2F. . Od. l. Ig. οὐχ ἁπασαν. Bis est ab Atheniensibus pur-Mta Deltis ex Apollinis re bonso. Primo enim eam pur-Eavit Pisistratus, ut nareat Hermiotiis l. a. Sed cuin Pisis ratus liaud tota in insulam purgysset, sed Planthun cluna taxat a teinplo quaquaversus prospici poterat, riirius eam Atheni eines integrain iussit oracliti lustraverunt. Vule Di dorii in Sicul. lib. ia, & Meursui Pisistratum. HUDS.
quae de confusis Deliorii ni & B lienaeoriam appellationi-lnis scribit Casauhion. aci Allien. IV, 22. eod. l. Io. Tὰ Δηλιαὶ Vide Meti ii raeciam Feriatam p. 83. HUDs. Et Spantaein. ad Inscript. Hymn. Callimach.
In Delum. Περικτιονες νησιωται, quo hi in conventum in
Delu in nrox naemorat Thucydides, sunt incolae Cycl dum, idem ibid. ad v. 3. Θεωρεῖν hac significatione ciun
praepositione εις dicit etiam Lucian. Timon. p. Isa, ἁλλ' οὐάε ἐθεώρησα οὐδε εγω πώποτa sic Uλυμπίαν; cluocl est ex Aristopli. Vesp. ii 33, T,ω δε τεθεωρηκα πώποτ' Ουδα- μου , Πλην ἐς Πάρον. L s DGLatim venire interpretatur H.
Stephanus: ad sacra proficis , insereste sacris, Rei nec VIVar. Lech. 6, p. 463. Sed viod est in Tiaucyd. VIII, io, και ci 'Aξηῆαῖοι ΚΩ.ρουν ἐς αὐτά, nempe τὶ σῖγμα, de
576쪽
hen . l. d. v. 3I4. queinadmodum apud Ianicy l. V, I 8. 2εωρεiν κατα τα πάτρια, est, ut ibi Schaol. θεωρους πέμπειν. Qtiae de Ephesiis ilic tradit Thucydides, ea pluribus exsequitur Dion. Halic. IV, etc. Add. Spanhem. ll. M. &ad V. 279, ubi poeta, πῶσαι δὲ χορους ἀνάγουσ3 ποληες.
di III, 4s. IV, 42 etiam Graev. In hac scriptura ramen variant auctores. Utroque inodo Herodoti S I, I, 4. Nostes etiam I, s coniunctim & sine V. L. & I, Iet. He lotus deni cive τοπα-stis ΙV. II. & Dentosthenes de Blsa Leg. 223. Herodotiis VIII, 6i, ἐκ παλαιου. & IX, το παλαιὸν και τὸ νήον, atque ira D. Halicarn. Antim IV,α6. IV SS. Pag. 322. l. 3. 'Εκ προοιμἰου 'Aπολλωνος γ Προοίμιον pro Uynano, ellant alsi dimini. Vid. Mena . ad Ladri. VIII. 37. Sed de etymo aliter, ac plerique alii, ciui ab Oiμη , id est , ωέη, derivant, sentit Schol. R Aeschysi ad v. Sept.
ni. Thela. Ιο του προοιμίου ονομα, invisit, ουκ ἀλλο , nτον επαινον δηλοῖ πρὶν γὰρ των eιμων καὶ τῶν ιδων oi παλαιοὶ τούς ἐπαIνους ἐκδον. ἄσπερ ἐστὶ και τὸ ἐγκώμιον , έν κώμαις και σπενωποῖς λεγόμενον. κώμας γαρ ἐκάλουντους στενωπούς. Etsi alitem ex hoc loco conuat, Thu
dideni Hymnum Apollinis, alii nunc quoque exstat, progenuino foeni Homeri habuit 1 e; ra1nen ex eo non confici potest, evin idem de omnibus alus, qui sim Homeri nomine circum nimir, sensisse. Iruvie paulo liberaliorem , quam par erat, puto fisisse Menagiti in I. d. ira scribentem, Quis existimet, ni ostendi, Tli Licydidem omnes, ut H niericos, agnovisse. Sed legi debent. quae de hoc arguinento scripteriint Fabricius Π B oti . Gr. 2, 4, & Ba n lita ad Hon . Hymn. in Apoll. V. I & ID. ead. l. 4. Ἀλλὰ συ Δηλ. De hyinnis, inquit Camerarius. quitiis Homeri nomen praescriptum est, etiam a v teribus dubitariir, inrum ille hos compositisset, atque huius in Apollinem nescio quis auctor nominarur. Sed nobis Thucydidis ieiunionium satis esse potest, ut Homericum esse credamus. Diti autem sunt illi sane miniis emendati, quod & Aldiis, optim & inreger vir, testatus et . Atque
adduisti versus a Thucvdido ita exposui in stripto quodian exemplari reperti sunt: Aλλοτε Δηλω, Φοῖβε, μάλιστα γε θ ον έτέρφθης
577쪽
Σύν σφισι καὶ τεκέεσσι τε σύν εἰς ἁ γυιαν. Εκα σε πυγμαχέη τε καὶ ὀρχηστύι καὶ ἀοιδῆννησάμενοι τιρπουσιν, οταν --μμιν ἀγῶνα Hactenus Camerarius, cuius auulem exemplari consentiunt & nostra, nisi qhiod versu I ἀλλ' ο τε pro αλλοτε habent. V. 3, σῶν σφοiσιν τεκεεσπι γυναιξi τε συι &c. Ar. C. Gr. αυτοῖς συν τεκέεσσι γυναιξίτε αιδοiη ν Q. V. 4,
ἔνθά σε πυγμαχiη καὶ ὀρχηθαω καὶ &c. Q. Variantes Lectiones, aliae in reliquis vertatis occurrunt, vide in Ainpendice. ΗUDI. Editor Oxoniensis ruri remittit ad Annotationes suas, inque litis rursiis ad Appendicem Variarum Lee . Sed quae isi offert se varietas, minime pertinet ad istos versiis, ex Hyliin. in Apoll. V. I 46 citatos, sed ad alteros eiusdem Hymni ni tr. v. I 6 , qui sic Incipiunt: Αλλ' αγεθ' ἱλἡκοι μεν, &c. Miriunque, eundem iam olim erroreni erravisse Aemil Portum in sua edit. quem incuriose hic forte sequitiu Hiulion Indicatam iis obitet . insignem illam varietatem in verit,is, priinis istis nimis. Oivina observaverat in exemplari quotam Camerarius, eam dein sere, & magis tamen in plerisque consentientem Αnslicis Codicibus, reperiri in Μs. Rost arisano, in alibi fortasse amplius ostendetur. GRAMM. Η inhontis concilla in Appendicem latitam variantes lectiones e versibus f quentibus, quae inter eas sub Hudsoni nomine lit ρ & eannotatae sunt. In his ceteri sci ipti cum Camerariano &Ηxulsonianis sere consentiunt. v. I, 'Aλλ' οτε & reliqlia. plane tu Camer. & Huds etiam Reg. Cass. Gr. Dan. Sed bis. Bas praeterea μάλιφ' θυμόν. v. a, Κνθα ri, & ς Gr. V. 3 , Συν σφισι τεκέεσσι γυναιξέ τε σην is αγυιανΜs Bas non in Camer. Conipirat Reg. & CasL. sed pro
στυι καὶ ἀοιδῆ. V. 3, καὶεέσωσιν tala tarn e Camerar. edidit
Iliuisonus, & ira etiam Μs Bas. Res. Cass. Dan. sed in edit. Camerar. est καριζωσιν, & V. 3 ἀγυιαν, non ἀγυιάν. H. Stephanus & Portus varietatem scriptiirae huius loci in fine sibri suaeri timent; sed deinde obliti sunt eam annotare. In Homeri essiri. v. 246 & s b Hyma. Apoll.
578쪽
Onania ira leguntiir, iit in vulgatis Thucydidis: nisi timodin prin O eortini, qui patito poli laudantiir, habent, 'A 'αγε δὴ, Λητω μὲν , Απολλόν τ', Ἀρτ. in et, χαίρετε γ'
' ἱμεμ, & in 7 , ὐποκρινασθε ἀφ' Ῥέων. Pap. 323. L 6. οἰκεῖ in X Quomodo & qua de cau- sa in Clitum triuriise iveriit Homeriis , resere Herodotiis in libello de vita Homeri. FIUDs. Od. l. I 4. Ἀμπρακιῶται Ita Lissi vide nostriani II. So. Ambracia ollan Tmoria & Παραλια Thesprotiae urbsaci Arachthi olli uin sita est . Lat. sectindi in Ptolemaeum XXXVIII, eto. vid. Liviunt XXXVIII, 4. 'μπρακια Ηexoctoriis, & noster tibisue, Diodoriis, Aeliantis Hist. Animal. XII, 4o, Dio Catinis. Altera scriptin a per b, saepe
Inte pres , Ambraciotas , pzi 'ud Utres erant , ναήλ. Sed non apparet, eos ab Ulpis discessiste: nam & mox dicit, καὶ προσέμιξαν οἱ Πελοπο-- οιὶ τοῖς εν χλπαις Ἀμπρα- πιώταις. Fr. Pontis παραρράζει. Ani Hotas in artas esse , O inpas M passe. Ita ἐν υλπαις pro εὶς χλπας dictum crit, quod non insolens est. Theocrit. HI, 33, κατ' αγρι ωέν πυώὶ βάλλω. Lucia n. Ocyp. 83o, r)λεο μεν ουν τοῦπρωτον ὐγιης ἐν δόμοις. Vid. quae an norantur ad Aelian. IVV. H. i8. Et sic fortassis defendi potest hoc Luciani de
Sacrific. princ. των ἁλλων θεων ἐν Oi νεως πεπορευμένων , ut
suppleanir dativus substantivi ,οὶκω, Vel alius. Sed potius philo legendum ές Οἰνέως, tit εις παιδοτρίου, εἰς διIασχα- λου, & alia ciun verbS significantibus motum ad locum. Diuit red by Cooste
579쪽
Apiul Thucyes tamen posiriti a vocum non Videriir perinsittere Mnc intei pretationena, & vix dubito, quin τουσέν ολπαις sit, τούς ἐν 'Oλπαις δντας, ut paulo post προσέμιξαν τοῖς ἐν χλπαις lain πρακιωπιυς. Ἐκοντας qilial sit, ni illi non latis limiet; nisi forte de legatis , mit nuntiis Qui uidam ab Anabriaciotis, Pit ollis reant. missis accipiendum est, ut c. IIo, η ἐκ των Oλπων ἀγγελia, Ani. stat clam missa. s. l. I 3. Φυτὶς Potnato Φοιτεῖαι, instit Palinemus. CoiTige ouiter Suidam, qui Φυττειον scribit. V a Steph. VAM. Uιd. Μεδσωνοσὶ Medion scribit Livius. Vid. Polubilim. VAss. De Meoeone agis Palinei'. III Graec. Ant. s. De
Agraeis IV, 3 Livii locus est XXXVI, Ir. Potnii e L. XVIII ap. Steph.
Pag. 326. ι. 6. Κρηναισὶ Locus incertae positioiris. vid.
c. ros. Est & Boeotiae locus ἡ Κρήνη Scholiast. Aeschyli
Pers. 483. WASS. Od. l. I s. 'Leόρμουν) Hoc neque ulliis liber scriptiis lia het, nisi fortassis Dan. e Plo laic nihil annotatum erat, neque editiis ante Stephantina, in cuius e M. & ex his ine l. Porti id e re operarii in ira epsisse suspicor. Nec est, cur augnienturn laic a Thucydule neglectuna creta inis. Pag. 3IU. l. 13. κατοι νοσου Sic quolae cap. seq. &IV, 33. PU. 328. l. 9. Tω κέρα Thoin. ΜaD ster in κεραέα, περιεσχον τὸ κήρας. Et in κυκλήω, ubi male eclinar ἐν τῆ τεταρτη: περιέσχον δε κέρας - ἐναντίων. Si non vitios. est scriptrura, vititur προεσχον & έκυκλeυντο φias ἐκ παραλληλου posita accepist e. Προεχειν, pro circumdare, cingete, est 1iapra cap. aa: την ταφρον διεβησαν, ἡ περιελχεν αυτούς. sed recte Scholiastes; ut cap. ro , & alim. Vul. Indicem. ead. l. Ia. Ἐς ὰλοκὴν Praepositionem necessariam omittit Gr. XVUS.
Pag. 329. I. Io. Ἀτάκτως Ita plerique. sed in marg.
Cl. legiriir ἀφυλακτως, Gilominio aptui Xenoph. Hellen. IV, & Herodian. VI. vi cl. Indicem. Infra serie legendum. ωι με. W Ass. Non est haberula ratio scripturae, quae est in niarg. Cod. Cl. 'Aτάκτως & οὐδεν4 κοσμω recte conitiniagiliatur, ut contra κόσμ- και ταξει IV, I 26: κόσμω καὶ
τάξει αυθις ὐπαγαγόντες. & τὸ κόσμιον και εὐτι τοι apud
580쪽
Hemsan. II, 4. Mox etiam Thomas Magis . in ὀψε Iemit ς όψε, & ὀ-ιὲ pro εστέναα positum dicit: quini poti supplemiuin putat Scholiastes, nec in protare videriir in Tnetauro Steplianus. Ἐς όψε minis dicit Thucvtales VIII,
pag. 33o lin. II Μενεδατω Cl. Historici vere. nihil tae iu
Pag. 33o. i. 4. 1-πὶ C. λόγους, mendose. Scholiast
cum ed. Hoc nitinero librorii in dari potest, in hic praeferiiriir λόγον : alioqiii non minus redie dicitiir λόγους προσφέρειν τινι, qtial l λόγον. Thucydid. II, 7o: Oύτω Π λόγους προσφερουσι περὶ ξυμβάσεως τοῖς στρατηγοῖγ των
εις. 332. t. I 2. Ἀκόντισε τις Iden , ouod hic Sch siastes. de usu του τὶς. ali Iruot Iocis ad Homeriim anno
Simiho, medius distinguit Aetolos & Acarnanes, διὰ TaἈγραέων Κτωλικοὐ ἔθνους, καὶ 'Aμφιλόχων. alibi recenset
Ῥφιεῖς, καὶ Ἀγραίους, καὶ Εὐρυτανας. Ἀγρέες scribit Di nysius Perieg. v. 9s6. sed gentein in Arabia inrelligit, quiae etiam apud Steph. & Ptolemaeum Ἀγραῖοι, Plinio VI, 28 Ami. Apud Dionysium a tuena v. 9 7 lege ex tis iis ΜC. εὐωδεος ἡ καλάμοιο. v. Polyhitim XVII, pag. Io39, iam XXXII, 34 , & Stephanum. IUASS. Pq. 334. l. 6. Νυκτὸς ἔτι ἀσης) Paulo ante , ἁ- erθρω ἐπιπiπτει τοῖς Ἀμπρακιώταις. Est ergo ορερος, clita nondum cerni potest, & adhuc nox est, id est, tempus, quod praecedit auro in , quo quis adhuc lucerna uti pose et . Ita veteres. recentiores, in alictor est Phrynichus. ὁρ- θρον dixerunt, quae antiquis erat nu, aureora. Et hanc si ni-