장음표시 사용
541쪽
pra sua Philistus ire stillit, implicientissimus, non imitator, ieci stir silerit oportet. Scit suspicor , vel verba Ceinentis,
και Φίλιστος ἔμοίως τα αυτὰ μιμεῖται, ωδε λεγων, post κακοπραγ iαν ponenda esse, ante haec ει ασι γὰζ μάλιστα οἱ παρὰ δόξαν ὰπροσδεκάτως εὐ πράσσοντες εἰς υβριν τρέπ-
σθαι; Vel tonam hoc τα ipsi πολλά - κακοπραγων insiticium esse. Nam sententiue Solonis, Tiκτει γὰρ κορος ἱγριν,οτ' ἀν πολύς ολβος ἔπηται, linitatio Thucvclidea, qtia in il itaemeias ostendit, lais vellis, ε ώθασιν τρεπεσ-ται, abstaVitur. Philistus alitein Tinicyclidein imitariis est illis, εἱωθασε γλe μὰλιστα τρέπεσθαι : clim P.ia sententia nihil coinnitine liabent haec, τὰ δε πολλα - κακοπραγίαν. Quo siauis ea omnino retinenda putat hit tainen e verbis παρχλόξαν καὶ κακοπραγ iuν nil illi in sensiim elicere poterat, nisi
e Thucydide emendatis & stippletis. Sed inspiciendus est
Iochis apud Cernentem. λ'. 226. l. 2. Καὶ κακοπραγ κν - διασώζονται T. Μagister in διασώζομαι, & οὐ λεγει. WAM. Od. l. Io. Tρεπομένοις Qui siri Mis. τραπομένοις. Sic pasi sina Aristoph. in ostia. Plato, Xenophon, Synesitis. IDEM.Pq. 227. l. 2. 'Arήκεστον Post nanc vocem nota inistem ogationis est in Vast. & Bas quam & oratio postulat , & interpretes expresserunt. ead. l. II. Ἀνθρωπ3iως Αlii ἄνθρωπίνως. Sed illudi teste Thoino Magistro, Atticiun . Exempla alibi diuniis. Ass. Thonias praecipit, kiερωπε. φύσις dicendum esse, non ἄνερωπίνη. Et sic Thucyd. II, o. ad quem locum sortassis respexit tam Thomas, qtiam sutos, qvii sine auctore laudat. Νam alioqui ἀνθρώπινος & ἀνεμελ re sunt in scriptoribus 'Aττικωτάτοις. Sed saepe pernultantvir in Μss. v l. ad - . I, cap. 21. Et sic Suidas ex Aristoph. Ranis affert ἀνθρωπλως, quod issii V. Io9o est ἀνθρωπεtae. ead. l. I 2. Ebγγνωμον mom. Magist. in ευγνωμον. Plura in eandem sententiam ex aliis scriptoritatas halin Muretus ad Aristotel. III Ethicor. I. g. l. I 4. Nηδε τρισὶ τοῖς ἀξυμ ορωτάτοις Existimat P. Victori , lib. 31 Var. Oct. c. Io, ad ininc locum
Thucydidis respexisse Sallustium de Bello Catilin. in principio orationis Caesaris. HUDS. Pq. 228. l. I 3. ' ας δε αυτούς μαλλον δικαιωσεσθε Recte interpretatiir Minc loci im destis si inus Gimheriis de
542쪽
auctoritate Mss. & sententia cl. Wasse in contextrum rein
I. I l. V ξυι ἁνὰγκη τι παθὼν γ Si hanc Iectionem, & Vallata ac Porii interpretationein seqGNIM , sententia erit, qia ab asso nulla nαesstate ad vis vel inratri faclendam coacto, laesu est. Fortassis ita scripserit Thiicydiades. Ses tanta n altera scriptiam ξιν δι non male responis let praec elui sententiae. Nam qui aliquem μη συν προφάσει n alo allicit, is eum utique μη σύν δικη Iaecli . Paulo. post probo ὀτι ἐχλώτατα τη γιωμη. ' πτάτη , quod est in Reg. & CasI librariis tribum luna vi ur, qtii negle
143 : νῶν χρη ,τι ιγγ υτατα τούτου διανοηθέιπας. Pax Σ3o. l. 8. ' ετ ροις αὐτωνὶ Aυτῶν perperiun a est a Gr. UAM. Pq. 2 et I. l. 2. Mετα ἀνοώς φιλεῖ γιγνεσθαι γ Vide SaI-himum' Catil. In Pag. 232. l. 7. Ἀλλ' ἄπου τού ῖσου φαίνεσθαι ἄμεινον λέγοντα) Haec neminina lacessiveriint interprinilnis. Mihi scholiastes τι et vix εσθαι non male victetur .ia iitriin clueparaicipium ἐκφοβούντα & λέγοντα revo re; quae n ore At oi una, ut plui iniis locis apud Tirilcydidem. ciun verbo iνομαι, pro infinitivis posita accipio. Sic I, et, φα
νομαι mina pariicipio, ut verbo τυπι ἀνω. Ἐπὶ του ι σου potest esse . uo iure, a*va condition . nam inii aliuna contra se dicentein corrii prelae insimulat & sia spectitin ficit, Non patini r mi in amito hire seclina esse , seu conditionem illius deteriorena facit. Sed non omnino necessiritura eli
543쪽
que in his particula negans non potest stippleri ex sequerente naen bro, Piod de floc loco Thucydinis incit Portiri in Var. Ledi. Eadein in lingua Latina est ratio particillariam
P. g. 233. l. 4. Βεβαίου δοκὴσεως) Etiamsi demus clar. Hiullono, οβαιας, qLicut in qiii Nilesim C ld. est, non esse cx errore librario ruin, qui cirid. illos scripseriint, tamen ex eo non consequiria', id a Thucyclide prosectum esset Iadiri ante eos vitio si, amomni in Codd. e qui inis illi suos descripseriint, ita strata potiali. Nec, si Thucydides ἐρημπω χρησίμη x uir, ideo assimari potest, eum etiam ilicβ Gita dixisse. Quin pro Alius dici potest, mala multis
alus locis βέβαιος sem. n. dixit, hic Pioque praeserendam esse impluram, quae pluritim, eorrumque nielioris notae Mssioriun, auctoritatem hiset. Ita cerie I, 3a , α
Et Budaeus Commentar. pag. Io66 ex hoc loco annotat βέβαιος δόκησις. Neque tamen probo sententiam Th. Magistri, βέβαιος sena . gen. mesuis esse , qtiam βοαία ἔ minet in mosthenes, scriptor q in maxime Ἀττικος, lol nitriac. p. 4. ρεβα-π ἔχθραν . α έν τμ ὐπV Mεγαλοπολιτῶν pag. 12 , ειρκνων βεβαιαν, dicere non dubitaverit. Et L ionys. Halicarn. VI, si, θοῦβαία ἐλπὶς , pro quo ramea Cod. Vat. θήραιος. Od. I. I 4. Και ἐν τω τοιωδε ἀξιουντι) Mlioliastes & Stephanus melius videntur per pilie seiveturam horum verbor iri, laam Valla & Portus. Est enim ira dicti ina, tu I,
544쪽
i in iratus fuerit. Sed Gedo. Lticianti In peritiorem sermonis Gmieci fuisse, quan Thomam. Par. 23 s. t 1. Περι του μέλλοντας A vero causae stat trargumentatur, ut I, 36, & inis VI, 78. V Ass. Od. l. 4. Zημών προθεῖ Sic infra cap. 82, τιμωρiας
Pag. 237. I. a. Aι δ' αλλαι ξυντοίαι) Ante haec verba ponenda est cistinmo minor, ut in Vast Nam praecedentia u πενiα, & ἡ ἐξουσια pendent a veriκν ἐξάγουσιν Patito post diibito, an potim legeiachim sit in tertio casia εἰή ἐκαστη , scit. ὀργ ῆ, τὶς κατέχεται : qtiemadmodum πέν- PM κατευστο dicit HetἘκlian. I, 4. Et ira Vallam accepisse. hi scio uti illius versio, i esu Misner ιιι suo ρά re o pantur. Steplaanus qti idem in Append. ad Scriet. de Dial p. 8o, id i hoc inter alia exempla pleonasini του τὶς ann tat, α hic ἐκαστη pro nominativo , versionein Val-
taui affectus oc para & constriditis teneri dicitiir, quam homo affectu. Nec Msstorum contenis in vulgatam lem neni hic maximi ponderis est. Nam erecto in omnibus plerisque locis desulerarii illud s scriptum, notam dativi, ut saepissime in Cass. & Gr. De 'oc. η va I, I 3o & Ido. Od. l. 6. T μοι ἰων Scholiastae interpretatio non potest locii m liabere. Rectius Thon . Mzioist. h. v. accipit prin
545쪽
οκφροντίσαι. in Thonia vitiose ei litur, kς μΦν τὴν ἐπι- βουλην ἐκφροντιςων. PV. 2U. l. 3. m αλλω τω δεινω Puto recte esse in Reg. πω, pro τι is, in alibi nullies.
d. L s. Huc respicit Suidas in ἐχέγγυος,
S exponit . ά ια ἡστέως αξιος. Flesycla. βεβαιω, έξ αυ- του ἔχοντι την ἐγγύην. Nostriina seqIlitur Clemens Sti onuVII, p. 89I , Tη του Κυρiου ψωνη πιστο- - του ζητοίμενον, η πασων ἀποδεiξεων 'EXΕΓΓΥΩTLPA. Iosepiriis Antici. XIX , i, I7: Το δ ὲ πιστὸν του περιεῖναι μηδέπω τότε 'EXE TFON συνελθεῖν. Illi praeiverat Macclaab. scriptor X , 28 eoi μὲν ' ΕΓΓΥΟΝ εχ οντες εὐημεριας καὶ νiκης μετ' ἀρετης την επι τον Κύριον καταφυγήν. Q ex ibi Alex. elegantius οἱ μεν ουν. Noster alibi, δια το την γνώμην 'ANEXΕΓΓΥΟΝ γεγενiiσθαι, μod Da Hos opinio ιιι M si or ιη ontio esse fra stata. In Anthol. πέτρος ΕΓΓΥΟΣ πυρός. Haec omnia a parente la istoriae Herodoto, apini quem haud semel invenies, οὐ ΦLPΕΓΓΥΟΣ σφι δυναμιν τοσαύτιν ν παρασχεῖν. Hos Maro aeni illatus est. Non ,s Iuppiter Wse sponὸeat is fiam. Aeschulus Sept. Aiθων τέτακται λῆμα Πολυφόντου βια, ΦEPΕΓΓΥΩΝ οὐρημα Anacreon, Yὶρη γὰρ σ' ἐπιδι1σεν 'ANErrΥΟΣ. 'VASS. d. l. 7. Tην αμαρτών καταλῶσαι Dionys Halic. VI.a7, ἀναλίσαGαι τας αμαρτίας. Hoc a Thuc ide silm- tum ibi annotat Casaii inus, & iuspiciitur, hic Pioque fortassis legendum este ἀναλυσαι. ea . t. I 3. Ei το αυτο δύναται σχολοῦ καὶ ταχύ ξυμβῶ - ναι) Liceat inserere inter animadvertiones in vetuita Sch lia, brevem harae clismidisionem de varia tediione particii-Iae si in textii auctoris, an retinenta sit in istis , σι τι αυ- τὸ δύναται σχολη καὶ ταχυ ξυμβηναι. Mutant in v editioianes variae. Aldina , Florent. Bas. & ΜΚ. Ariindet. Ba-roce. Carendon. & Gram. Annotavit quc ue in margiis ne η, ut veram temonem, Fr. Portus, adoptansque tam in versione sua Aemilius, distinguit verba, quae citavimus, a praecedente periodo, atque sic transfert: An id valet, sero O cito conpositionem scire ' neque aliter iam olim I aur. Valla : an idem valet, dis post O eon in dediti lan, αλ ρ Pii id. Melanctithon in Wintentiana: Hemne valem tarde O elao scire deritionem p At agnoveriant alii, pro
puniitaris omnibus, quae enithymemate oratoris hoc comtinentiu , reetius conitinctionem ei praefigi , ut comedia-
546쪽
tur in antecedentibus vertas ratio IIoc I o, pro ita hi pote enapiratico , con rehensa. Quod ni ilat, perit porior pars ari una rationis, ne te Bilbcluen lir satis eortina, Plae orator cogitanda vult, efficaciain. Etenim connexio saecost sententiae: con rate niam , si qua nunc rivitas, quaae d furit , norit non desperandum Abi a vobis Murran , eiam de se
dit victordus inprarias bessi, O in posteram trabis.r solvit: at illo modo si ex sententia Cleonis jjurius & inclementi
a anir olin poenitentissitis) petam tandon putatis fore , quae non ε' melius, φI.am num hiat, ad bestiun se instruat, O --ssonem ad extrania tisiare pesriat, Si iam valet, δει pos Oeon m in deditiomm re' Ita nempe emendavit vallani H. Stepliciariis in imarg. edit. Lat. & in Concionthus seo sim e litis p. 93. A clim quoque ultinia verim aptissime: quidem nihil larest, sero an extemplo dearion subiat' nec minus Et Antur Ι. Casa: p irpe rem Urit resciri infingant, rardem , an cinriser aediderant' Cuin his ira pie sentiemus, & fatalantur insignem vi in Simis, &, que in oratores
vocant, aculeum sic inesse. citeri.lna in nullae e lin. ante
Stepilaniarias qtras intextu sequunmr tarcire auiue Hrul- sonus) ει legerint, neque in Cotil. quorum variant e. hibet Oxoniensis, reperet , cpiaeritur ii rule id lubuerit Saepti Resp. ex Alss hac parte sinceris, ut videri r cer te , etsi eos, non inclicat; qtiin testari ipse possurn, in Cod. M s. Bibliothecae Rostgaadii. praestantissimo & stiperatis nini is latulato , ita repraesentari: εἰ τὸ αὐτὸ δύναται σχοληκαι ταχύ ξυμβῆναι. Νeino Vero nescit , cpiam iacilis in l At,rari ortina scriptione mittatio et in n , non ex vicinitate. 1oni tantiam, sed ex lγercepta halut sat is mente auctoris,
Pq. 239. 9. TQ αντιον Iidam Mss. τἄναντέα. non male. XVAM. P . 24o. L 8. 'Ες πόλεμον atr-χσσθε Fortassis praesens pro intro posuit. ciuod in aliis eiusdem significatio-rus fremiens est. i L M II, 44. sententia erit, eos, si quid tale eveniat. civitati tria ἔ, qtiae defecerint, irenti in il lattiros pletQui sibi aliticam habentes. Et sic accipiendtun
547쪽
e . l. 3. Και τοὐτο - τῆς ἀρχῆς Tliom. Magister in
inlit. Nobaei Lugd. male 1 priam est in concione Cis,as, , pro Diodoti. Pax. 24- l. 4. 'Εγένοντο Gnier Scirol. Luciani T. I, pag. 4. Tur S, & Hildia conterulentium noster non satis pro rei inagnitudine explicat. Adinis ergo Euripident Oroite 8 o, Aeschyluin Eumen. 48 . WASS. Od. l. 7. M. φθασἁσης της jεωτερας mil. Portus, Cuius sententiam de hoc loco in V M. Lect. resere Hir 1sb-nus . in scholita Graecis , viae in inlit. Titia d. V echel. vetiistis inserta sunt, scribit, lioc vel ira ac Uiendunt elle,c πως μη εὐρωσι διε*θαρμένην την πόλιν, τὴς δευτερας μὴ .θασἁσους τὴν πρωτερανοῦ, vel clicin iuuin, μὴ φθασὰ σης της προτέρας την δευτεραν δηλονότι. Pri , quini Vallae qii que placuisse vulerim, & nonnihil adiuvariar sis, ciuae inox scribit Thucvdi l ., τM μὲν προτερας νεως Ου σπουδη πλεούσης, nullius Mi . auctoritate.nuiniri nec prius facile sine sinii liuin locinionum exe lis prolaari potest. Stephantis in marg. ectu. silae se undae quidena scriba, te in Annotati nil . ostenturunt, videri teret posse διυτερ G. Veritin nullae exitant illius Annotationes, nisi in Lib. I, & II. Od. l. I 2. Oινφ καὶ έλαια αλφιτα πεφυρμενα Μάζαν, c, hum remigum, apiui Aristopnan. Ran. II os, Spunlien ius ibi ex laoc loco interpretariir panent vino & oleo inaceis ratu in . Sed non credibile est, μαζαν remigum temper vino subastam fuiste, quos victu acImo tu in tenui usos cereuntes . Haud dubie veruna est, laod scribit Schester. IV demisit. Nav. I, IIoc exti aOrdin. rium fuisse, quo alamores essent manipes. Πεφυρμενος pliis semel est a puci Hoin rum, & apti l Dionys. Halic. qui Tlaucydideri libenter tatbi , VI, 3I,N M, Αλ πεφυραεενοε in Lilo, apud Sue-
548쪽
ead. l. II. Κληρους Mερίδας recte interpretetitur Schosiastes. Est enim κλως portio, sive naculus agri colonis, in agros hosti as adenuos inissis , vel nova urta condita ci- , i is viri in sorte assignariis. Vid. Spatalieni. ad Aristopta Nub. V. ao 3 , ad Calliis Iach. Ηyin n. in Del. v. a8i; &Periaon. ad Aelian. XII Var. Hii L 6 r. Posterioris generis λλήρους tu a vocabant Itoniani, quod Ileredena sequere tur, tu ait Varro I de Re Rust. Io. Dd. l. I 3 Tοῖς θεοῖς ιεροῖ ς ε ξε ονὶ De hoc more veterram, in dividendis agris ab hoste captis, agit Spantiem.
Dissere. IX de Praestant. & Usii Nuntiis. pag. 669, & ad Ililiani orat. I, pii g. 218. Κληρούχους Scites. Aristoph. l. l. Hesych. Suidas & Schol. Sophocl. Aiac. M, exponunt
γεωργούς. Alibi sunt duces coloniariun. Utramque significationen allatis nihiltorum sci ptoriun locis ostenderunt Vales. ad Harpocriit. voc. Κλi1ρούχοι, & Spanti. ad Amstoph. I. d. & ad Iuliani orat. I, pag. I 87. me. 244. L 3. Πολίσματαὶ Troiain ex hac voce captam a Pachete arguimentatur Strari, XIlI, pag. 896. WAss. AM. qitae ibi annotau Quali bonus. ead. l. o. Misωαν τ ρο νμονὶ Strata, IX, p. 391 , vocat. ODservat Osaula. ad Strab. III, l37, Ilaec apiu1 Ge graphos saepe continuit. & ab alio insulan . vel peninsulant apPellari, Guan alius ἁκραν vocat. Sed seltinatione lapsus scT ibit, Minoa ante Megara Straboni insula, Th cvdidi ἁκρα; quoci contra scriptu ut voluerat, in intelligi
549쪽
υτ ον οπιις ει, φρα ι . Nisib. I 4: αἀρετο χαιρεφωντα ψύλλαν ὁπόσους ἁλλοιτο τους ἀυτῆς πόδας. Et Avis. i 269r Δεινόν γε τὸν κώρυκα, τὸν παρὰ τούς βροτους Oiχεμνον. se μηδέποτε νοστήσει πάλιν.
Heroianis II, 17a, & Glossae coniungunt; quibus accessit Homeriis Il. Ε, Is 6, & Eustathii exemplar & Notae. Atilii decies το - ν. Noster alicisti ο πριν. VAM. GL LII. Πλαταιῆς Hanc Plat: eamna deditionein cum e tione III, ao memorata coniungere Videtur 3Is c. Diodoriri. Demosthenes in Neaerain p. H I: Tῶν δε Πλα
Interp. decennium , sed reclamat computus. VI hQm περιε σταυρωσὰν Beli. Pelop. III. deestio auteni saetii est selli eiusdem anno quinto. repone ergo fidenter δύο. Cererii mPlutia utrosiae numero noster & Herodotus. Apud N poten , Μc Trin. Plataeas, Pausan. I, ubi vocem usi si diu reete ousittit. Vid. XVitelenim Itin. p. 474 , & Sextum Empir. 3i cl. IVASS. Sextiis advers Graminat. me. 7: Ἀθηναa
ναρ λεγονται πληθυντικως, αἱ μία πόλις, και Πλαταιαι.
Eustath. in II I l. p. 296: 'Lνικῶς μὲν γαρ ἡ Πλαταια, πλη- ευντικ- δε αἱ Πλαταιαί. Et sic Steph. tibi Vici. interpretes. g. 246. I. I. Aυτῶν Abest Q. non male. V Ass. ead. l. 4. Μη ἀνάδοτος ει η ἡ Πλάταια Pollux VII, 13, μη ἀνάδοτος εis Πλὰταια, omisso articulo. & explicat, μετα την προῖσιν ἀποδοθεν. Videtiar ad provectium alludere , τῶν ροθῶς δοθεντων ἁφα-εος ουκ έσπι. V id. ad locum notata. IVAss. Stephantas Appem . ad Script. de Dial. t. stor putat, Polluceni indicare, ἀνάδοτος est. inter v ula Thucydissi peculiaria, vel cum paucis conlinunia. Η non facile quis colligat e verbis Pollucis, qui saepe eo
deui minio loci uinar de vocabulis Guibusdam, suae multis communia sunt. quan quam lariasiis verum eu, ἀνάδοτec raro apud alios inveniri. ead. I. Ist. Δικασταὶ πέντε ἄνδρες Horiam unus erat Aristomenidas, Agesilai regis avus maternus, ut ait Pausanias in Laconicis. Palmerius Exercitat. p. 48. HUDS.
550쪽
vertit Ruisin his et iis pie Mil . penes nos. WASS. Pag. 247. I. I. Teσοῖτον μένον) Stephantis l. d. p. Ios, quia τοσουτον per se sipnificat Me solum, sive non Misqvam hoc , το μόνον abhinclare existiniat. Se i hoc satis obvium cst: π ελκον illud particulae τι, in iis, orae seqtium Nar, ει TI ΛαMδαιμονίους - ἀπαθόν TI ei γασμενοι εἰσὶν, lange, ut opinor , inusitati . Et cerie tantuni uno loco Iositum ad sentemiam sitfficere poterat. Mox Qip. 4, ubi dec repetuntiir, Onsiluitur loco posteriore. In cr. hicis. Est loco priore. Eaclena varietas est p. 68.ead. l. Io. ἐν ἄλλοις Aν άλλοις malit Helim. Pq. 249. l. 4. Και ἐς τους ἀλλους Καὶ τους ἄλλους quidum ABL iuroq. tu modo noster. U A M. Ti, ευ - ποιησό- μεδα Tholmas Mas . in δεδμήσμώμ.
vas agendum dux nt. Aperitim est , e superioribus repet dum esse τους ἐπομειους : ουχ οι ἐπομενοι αιτιοι, ἀλλ' οἱαγοντες τους ἐπομενους. Inst. cap. 6s : οἱ γαρ αγοντες παρρα μου μἀλλον των ἐπομένων.
d. l. I 4. ἹεμμnMαὶ Porthis , cuius versionem hic interpolavit Hircison. pharavit esse, νουμηνιαν. Et sic cap. 6 s. Stephanii S quoque in inarg. edit. sec. Versioneni Vallae , sis Dirimit, eineiulis , in sacris, vel seriis primae ἀά mra , LI. d. feriari- -nstrara n Te. Fortassis omnis νουμnνια recte ilici potest ἱερομηνία : sed an omnis ιερομηνια. qtimile iit νουμηνια, mini non liquet. Nam Harpocration e Den Oith. adv. Timocrat. ἐερομηνι- nihil aliud, quam ἐορτωδεις ini His interpretatur. Et sic ex eo Suichis, & Helycni M. Nec