장음표시 사용
11쪽
alicitius loci sensum vult aperire: tit pag. 4 et t. 6, in haec
verba, ἄποροῦντες δὲ, έν τω i σω pitii Sc. scribit, απ.βαντες δὲ φησ9 των νεῶν, iσοι γωονται μῖν. Habes vero &Iaulo ante, ρ στω γὰρ *ησὶν) ἐστὶν ἔτι αὐτους ὀντας ἐπὶ των 1 σων ἁμίνασθαι. Verum alicubi supervacaneum esse hoc verbum dicere possumtis: cuna praecedat, ὀ νούς, vel ἡ διὰ Ῥια, aut, η διάνοια, τοιαύτη. ut pag. 43l l. 37 Hinc in locum, καὶ et πολέμιον δεινότερον σξομεν &c. scribitur, η διἄνοια, τοιαυτη , οἱ ura λέμιοι φησὶν ὐ ποχωρησάντων ημων, ἀποβαντες των νεῶν. Sed multo etiam magis supervacaneum vel ips una verbum φησὶ vel ipsum nomen dicere possiliniis, tibi conitinguntur: eu pag. 39o l. II, ὁ νους φησὶν oτι αφρονις ei σιν. hypo-stigine posita est post νούς.
Crebrae sunt arue aliquam expositionem & voces τουτέστι atque ἔγρυν' non quidein ambae simul, sed earum altera. Scribo autem τουτέστι, ut apud eum frequentius scriptum est,
quam disiuncte τοὐτ' ἐστι' quainvis haec resporuleam Latitiis vocabulis id est: quae disiuncta ubique inveniuntur. Sed non minus frequens, vel potius nragis, vocula οῦ γ ουν, quae itiden sonat id es: cum alioqui pleriinroye reddenda sit eotius eois Γω. Adhiberi autem solitam titisse particitiam ηγουν. sicia& .Hουν, locis huiusmodi, ex Suida & Eustat lito disci in his: quoi i in ille quidem adverbia διασαφητικα, hic vero coniunctiones ἐρμηνευτικας esse tradit: addens & ἡτοι. citerii inlioni solet ἡγουν, ubi unum tantuni vocabulum alio Vocabu-o exponhur, aut certe pauca tantrum paucis: in pag. 43 1 l. α6 , in haec vota, ές ἀνάγκην ἀφῖκται, habemus hoc sch lium, η γουν, ἀναο καῖά εiσι και βδια. Utitur & vocula ητοι, eodem modo: ut pag. 4 8 l. 23. Verit m interdum ne sis nescius haec ipsa vocula ἡτοι disiunctiva est, altera sermonis sarie halbente alteram, quae ei restondere iolet. iit pag. s 4932. in thaec verba, καὶ πλζείοσιν οὐσιν, annotatur, nτοι nμων των ωνων' sed assiicitiir, ἡ ωων των Σικελιωτων. ApertiuS autem est particulam istam liunc, non alierunt, havere usiam, cum verbum addit: ut pag. 634 l. Io. μοι κυρέως σημεIou λέ- λει. καθαπερ καὶ τα στρατεύματα' ἡ ως ἐνιοι in σημεῖα τὰς re, εν καταγραφας των νεων. Sic Pag. 49 4,'expositione
liorum v cabulorum, τήν τε κεινην ωφέλειαν.
His articulis, id est, unicuique hariani, ἰσοδυναμεῖν dicere possumus duas istas voculas, αντὶ τοὐ quae sonant, quod Latini enarratorcs dicunt. yro eo. quod est. Sed vulgo dicitur
12쪽
ττάξαντο ὶ ἁντὶ του παρετάξαντο &c. Alicubi vero praesio i-ttir ἄντι του totius etiam s ententiae expositioni. Sirci interdum Etiam occurrit ἄντι τῆς, cuna alictilius προθέσεως, id est pri1e-Positionis, fit mentio: ut p. 4o4l. ἐπιθαλασσιι n ἐπὶ λπὶ της παρά. Intelligit enim compositu in unu na positum esse pro altero: videlicet ἐπιθαλάσσια, ex praepositione &nomine ὁ λασσα facturi , pro πω θαλάσσια, in quo praepositio παρα & ident illud nomen coaluerunt. Ne ille vero dubium est, quin itidem scribendiana sit, η μ ἀντὶ τει πιρὶ, non ἀντὶ του συρὶ, in ii S, quae proxii ne praecedunt.
At ubi leges, De ἄν si ελοε, scias id esse, quod Latine di
&c. Scio autem, & ῶσανgi Aicubi coniuncte scriptum inveniri. ut pag. 398 duobus in locis sed non dubium est, quin
disiuncte potius strahendum sit, ως ἁ i. Ne hoc qiii lena silentio praetereundum, interdunt loci t tius sensum proponi, quamvis nihil eorum, quae recensui, praefigariir. Cuius rei exempla cum alibi ita , tum vero At cum ostendere vult, quae sit naturalis ut ita dicam vertioriani series . seu ciuis ordo, id est . in quem ordinem reducenda sint verba, seu quoinoia collocanda, ut iacilior sit loci sensiis) dicit. To εξιις, vel, το ὲξης ουτω. Ideoque di cere queas tale apud Latinos enaci atores esse, ordo est. Verum allicubi addens του λόγου, dicit τὸ ἱξης του λόγου : ut pag. 42s l. 2. Sed cum dicit, τὰ ἐοῆς, significare Vuli, O sequentia: si-Ve, O ea quae fit aratur. qiiod vulgo dicimus, O Gura, ac nipendiarie scribimus Oe. ostendit enina, iis, quae ex siti piam Thucydidis attulit loco, addenda esse & quae sequuntiar, ea videlicet, quae locum illum claudunt. Utrumque i quendi gentis nabeeS-3 . Vertina, ut affillud δε ἐζῆς reverear, quo uti eum dixi, cum docet, quaenana est e debeat vulgaris illa & velut naniralis verboruin series: legimis quidem alicubi & ista. το ὲ ἐς της διανοιας Ουτω' sed non diibuo, quin mendose scripta haec sint pro istis, το εκης καὶ ἡ διὰνοια ουται; ut intelligamus, talena verborum seriena pariter & sensum esse. Eundem vero usum praestant illi alitiando hae duae v
13쪽
sortasse alitem & in pluribus inveniri poteru) pag. videlicet 74 l. 22, εξm'. Veriam & de hoc monerulus es, ex iis locis, in qilibus utitur illis voculis γνα η, nonnullos esse, inqtiibus non ipsa Thucydidis verba in talem ordinem, qualen, dixi, reducta, sed eortina sensum subiungit. Me pap. 346LI4,2 et η, δεiσαντες τὴν τῶν Ἀθηναίων πιρὶ λόγους δεινοτνπα. Invenies & vocabulum σίνταξις de illa verboriim ordinatione dicturari: ut pag. 3I4 l. in Iaaec Verba, n-Λακεδαιμο . S in ea, quae proxime sequuntur, annotat, ἡ σύ ταξις, --Λακοάγων, - πλεῖστον ων ἴσμεν χρόνον στασιασασα, τn ς' τῶν Ἐριακλ. &c. Qitin etiani alicubi vicit, να η ούτως η νταξις ' in pag. 343 l. 24. Ac fimiliter utens verbo συπάττεiis, dicit alicusi tute Vectum συντακτων ταλτω. quod dicerentiis, Iungendum esse illi, vel Connectendum cum illo. Interim tamen & alteram illam significationem vulgarem tribuit vocabulo σύνταξις & quidem non raro : up cuna cilcit Ἀττικὴ ἡ συνταξις. Sed ad priorein illiam vocis συνταξιe usum quod attinet, invenies etiam in quodam l o, quena esse unicum pino Mπεριοχη τοὐ λόγ ου καὶ η συνταξις τοιαύτη. Is autem in pag. To6, Νεμόμενοί τε τὰ αυτων εκαστοιὶ η περιο uen τοὐ λόγου καὶη σίνταξις, τοιαύτη, Νεμόμενοι τα εαυτων σκαπιοι &c. Ubi περιοχην appellare videtiir eam sententiani, quani verba illa περισχουσι, id est, complectitntur. Illam enim non dubito
elii in pluribus, viam habeamas, verbi ς exposuerit, & aliqua in parte liuitis loci aliam, quam sit hic, scriptruram relique
γραοῆς Lucas in Actis eodem quidem minio dixit de certo loco S cerari quibusdam verbis, ii inie harid multis, comprehenso: sed non de verbis ad exponenthini eum adhibitis loquens, Veriun de illis ipsis, qui hiis a sito auctore si modo oraeca interpretatio satis fideliter ea repraesentare potest clici scriptiis est.
Pertinent ad hunc sermonem & voces istae, δια μέσου, qtiae frequenter occurriant. ωgniscant enitar, quotl vulgo di- cinuis per parenth. : ideoque illis tititiar. ctim aliqua interiiciuntur, quae verboria in ordinena vellit pertiirbant, & cle illis lectorem vuli conrmone facere, ne i pliina turbent ea, qtu
bus uti dixi ordo ille velut perii irbatiir. Ceteriina duae illae
14쪽
voces, si *iis verbum verbo velit recidere, sonant per messium. Sed non secus exponere oportet, ac si scriptum foret ἐν μέ-σω, id est in meaeo. Sic pag. 39I L I9, , μώμη καταλελεi εται ' τα γαρ δια μέσου. Ubi observant his est obiter & hic usus preti epositionis πψος, cum ellipsi, ubi scribit, πρὸ o. nam perinde ust, ac si inceret, ula ἡς fenur ad illa, si ve, tenssit ad Piris, μνήμη καταλελεi εται' sive Verbum φερεται, sive aliud haec loquendi sorma subauidiendum nobis relinclitat. Ceteriina hi inc ad locum quod attinet, ea quae ille dicit esse διὰ μέσου, sitnt ista, ἡν και νὼν ὐπενδῶμέν ποτε. παντα γὰρ πέφυκε καὶ ελ. ασσρῆσθαι. sbd visum tamen est satri esse ista, παντα γὰρ πέφυκε καὶ ἐλασσούσθαι, notis parenthesiωs inciti fere: cum alioqui sint plerique alii loci, uui cum 'Ha, quae διὰ μισισυ posita ait, illis notis inclusa sis inventurus. Qiiemadmodum porro ellipsin sit besse dixi illis verbis
sic etiam his διαμεμυ subesse inani sthian est: sive τιθροται, aut τέθειται, sive κεῖται, sive alitici qliodpiam vectum subaudire oporteat. Ne hoc civi lena omittendit in . lia etiam Verba εν τω μέσω quorum significationein illa διὰ μέσου hahere, imodo aiebam alicubi occurrere: in pag. 466 l. 23, λεπιι ἐν τῶ μέσφ. Intercilina ait tena adverbio μ σαξυ idem ab eo declaratur: ut pag. 43 I, l. 17, ἐαν χαρt i;σθε, μεταξύ. Ubi ta inen illomodo verutari esse possit, vecta haec, ἐαν χαμ ilig)ε, P ni per parenthesin, non video: nisi aliam lectione in secti uim esse exim dicanitas, ut naeae in haec scholia annotationes docebunt. Hinc autem est cornpositii in μεταξυλογια, apud Cumilem, eadem de re. Nam pag. 38o verba ista, λυχον μεν Aiγ- οντες, sed apud elim omisit librarius ἡδn & .ντεςὶ qime Irofis pzirentires os cincta sunt, μεταξυλογiαν esse scribit. Quamvis auteni Latinis interlociuio sive intit Fium eandem compolitionis forinam trabeat, quam μεταξυλογiα, quod Vinteribus Graecis ignotum fuisse puto voces lainen idae magis apte respondere Graeco illii voca hulo videntiar. cum eo id significanar, quod Suidas scribit, videlicet, Miso ad breve tran-
fusis argumento , de re ad asitus argumentum petanente semonem
Sed cum saepe ad ostendenduin illum vectorum o inem, simulque declarandum lac, sensum, admonendus su lector,
15쪽
alimiam vocem aut aliquas voces repeti debere e superiori-hus, sive e praecedentit his: ille liac de re loquens dicere solet, ἀπὸ κοινού' quae sonam, si verhitin verba reddamr, a nuntini; quint ea, quae repetitur, vox, vel potitis repetenda esse assumenda sit ex superiore loco, tanquam quΟ- iam coin munitatis iure. Neque Vero dubiuna est, quin cum ellipsi ipse, sicut & ceteri passim, ita loqtiatur, ὰπου κωνοὐ & desit verbum ληπτέον, id est, sumem ran, vel acri olim aut aliquod huius nodi. Hoc qt iidem certe apud eum ipsit in invenitur cum alibi, tuin pag. 424 οὐκουν χρη,
Alicubi allia verba adiicit: ut pag. 3 so l. IT, ἀπιφαἰνομενα α κοινου, ανω κείμενον, ἀκουστεον. Ubi ἄκουοπων pro
μακουστεον positum dici potest. Sed cum dicat ἄνω κειμενον, ut certe quae ἀπὸ κ ινοὐ adsciscunnir, e superioribus plerumque inuntur tamen verbum illud non ανω sed κάτω vide- mire κεῖσθαι, ut illic etiam monebo. Ceterum ut ἀπὸ κοινούplerisque in locis sine adiectione legitiir, sic alicubi & κατάκοινου Occurrit: ut pa . 3I4 L I 3, κατὰ κοιν οὐ τὸ κατείχετο. Sic pag. 326 l. 22, κατα κοιν οὐ τὸ ἐν M. Sed tainen, ut multo se uentius hoc quam illud legitur, ita esiam rectitis dici existimo. Hoc certe constat, si ellipsin illam vocabuli ληπτεον, aut λαμβάνεται, esse hic escamus, non κατα κοιμυ. sed απ.κοι - , dici debere. Sed tamen & illud non uno in loco I gi fateor. Iam vero & illae huius enarratoris admonitiones, ex qui- Inis dis cinius aliquid esse positum καs' υπερβατὸν. ad hi inc de verbor ni ordine sermonem pertinent. Nani καθ' ὐπε ατὸν Ouin dicit, quod in sua secle non est, sed eam velut tiansicendis. Alici ibi vero dicit rannim ὐπωα τόν' ut paε. o L I, των ὐπὸ τω βασιλει, ὐπερβατόν. τὸ δὲ ἐζης, αυτοὶ δε οἰκουμεν,
ἡγεμόνες κατασταντες των υπὸ τω εα λεῖπρότερον οντων. At
vulgo moris est, in iis potius locis esse hyperbaton dicere. in quibus totum aliquod colon aut saltem conania in se leni alienam traiiectum est. Dionysius Halic. ὐπερβατον adiective etiam dixit: ubi inter illa. , quibus potissin iuna ab aliis differt hic scriptor, ponit τας ὐπερβατούς καὶ πο πλόκους καὶ ἐξ
αποκοπης πολλα πιναένειν πράγματα βουλομενας καὶ δια μα
κρου τὰς ἁποδόσῬις λαμβαι οὐσας νώσεις. Ad nostriina autenienarratorem quini attinet, eius exemplo possumiis vocis unius seu voculae υπερβιβασμὸν potius, quam ὐπερβατὸν dicere. nam verbo ὐπεψιβάζεσθαι ita utitur: ur pag. 3π
16쪽
uit. υ ορβιβάζεται γὰρ ὁ δε. Quin etiam activa utitur voce P. 3 l. O, δε ωστε, ὐπερβιβάσαι χρή. Ceterum quod, de particula in loquens, dicit υπερβιβάζεσθαι, ut alibi vorat αναστρεφεσθαι. Sic pag. 43 l. 9. χρο-κ r. αλλ' vi is τραπται. ut iriir autem hoc Verbo & pag. 499. Non raro incides & in locos, ubi oportere hoc vel illius υπακούειν dicit. Quod vocabulum satis est Frainmaticis Gra cis usitatum, ut Latinis staueracre . in quo Graecani illam vocem imitantur, vel potius repraesentant. Dicit vero alicubi & προσυπακούειν, non ut significet insper suauaere, Vel 'Murea sit aurire, quod proprie tanaen sonat) sed tantum illiuis udire. unde est προσυπακουστεον pag 46s l. 19, προσυπακουστέον τὸ έλθεῖν, cum latis esset ὐπακουστέον. stitii r nillilominus & alibi illo bicomposito: ut pag. 43 ut alios locos
Atque ut pro composito υπακούειν utitii retiain bicomposito προσυπακούειν, ita vicissim simplici ακούειν utentem aliquando illum audies. Sic enim p. 3 sol. II. τὸ αποφῶνομεν δὲ, ἀπὸ κοινοῖ, ἄνω κεὐενο, ἀκουστέον. Ceterum alicubi & advertatuni ἐξ σν verbo si auaere significanti praefigere, in sequetutibus docebo. Ad si implex a tuena ἀκουειν quod attinet, eum huic tribuere & alium uina, id quodque postea ostendam. Atque hic, in mentione videlicet eoriam ver, run , quibus
fignificatur, quod Latini mmmatici ut docui modo) subauestre dicunt, omittendum non est adverbium δηλονότι, quo nullum vocabulum εξηγητικὸν frequentius in oculos incurrit, quamcunque in paginam eos Vertas, & octo adeo κατακόρως utitur, ut vel nauseam parere alicui po t. Potissim uni autem iis verbis illam vocem subiungit, quae stibaudienda sunt. Veritim ex his alia Guidem ἀπὸ κοινού, quod loquenclisenus antea expositum nil t) alia autem collecta sui deni ex iis, quae apud ipsum scriptorem praecesserunt, seu ita, ut id quod sensui consentaneum sit, non autem aliquam Vocem aut aliquas voces ex ipso textu sumas subaudiat. Sunt vero& quae subaudiuntur, a iaciasν omnino allata. Atque ut incipiam ab iis, quae ἄπὸ κοι, οὐ senua subaudiuntur, legimus Pag. ηδ Ol. 4, ἀνεχώρησαν δε καὶ et Ἀθηναῖοι ταῖς ἐκατον ναυ- ν, ἐπειδὴ καὶ ικείνους εἶδον. ubi scholiastes, αναχωρήσαντας δηλονότι. Sic vero in plerissile locis invenies, ἐπειδη καὶ ἐκει- νους ἐώρων, aut hoc ipsum ςiδον, ubi itidem praecedentis verbiparticipium subaudiendum relinquirit r. Idem & post μάνοντο fieri videmus pag. 174 l. I 3. in scriptoris huius Diuiligod by Corale
17쪽
Vecta, ἄπεπυ ρουν τας ναῖς εύὁὼς, ιπσι In καὶ τους Ἀθηναιους ἀσθάνοντο, scholia si es annotat, πληροῖντας δηλονότι τας νάυς. tibi tamen simplex pro composito ἀντιπληρο τας habe in IIS, cu in praecesserit ἀπεπληρουν, non έπλήρουν. Sed mutationem
illam errore librarii contigisse credibile est. Interdum vero in eo peccat hic scholia istes, quoel cum illud infiniti modi ver- hutn habeat apti l Thucydidem, quod subaudiendisin in sequensibus est, aliud asserat. Veriura id excusari posse videriar
alicubi: sic tamen. in haud sciam an excusationem mereatur lioc loco pag. 38o l. 36, καὶ της ἄλλης Ἀκαρνανιας τῆς περὶ
ἀπὸ κοινοῖ repeti queat et ροσποιήσασθαι, scholiastes tamen ali iid ver inini assere: videlicet λαβεῖν. nam post verba haec, e textu sumta,ci ς ουκ ηδύναντο, legimus, λαβεῖν δηλονότι. At vero ubi dicitur Ἀθηναῖοι δηλονότι, vel Λακεδα όνιοι, sive Πελιπονκήσιοι, sive Συρακου ιι, aut lium nomina alio in casu ponuntur, talia sui nuntur qtii leni ex iis, quae apud ipsunt
scriptorem praecedunt, sed non tamen ira, ut annumerenturnS, quae ἀπὸ καινου repetita sutratidiuntur. Sic passim tibi ali cui nomini proprio subiungitur lynληότι, aut alicui eoriin , quae ἐθνικα vocantiir: ut p. 38ol. 32, Ηρχον Ιε της στρατιας, τῶν Κορινθιων δηλονότι. 84 statina post, κατήγαγον τον I ὐαρχον δηλονότι. Sic etiam ubi pronomini relati in subiungitur iis, cultis est relatio. τοῖς, τοῖς Ἀθηναιοις άηλοιοτι' vel Λα-κσδαιμον-ς. Sic dativo αὐτω vel ἐκειν ν subiungitur nonaen, cuius est relativuna, acidito adverbio δηλονότι. Sed plerum isque omittitur δηλονότι ' ut pag. 36o l. 2I, Oισειν αὐτω) τω
Περικλεῖ. Itein αυτὸς Παυσανιας. Et pag. 36 I l. I 4, Aυτωὶ τω Ἀρταβάζs. Item l. 9, Aυτω) τω Πέρση. Item cuna id, quod a pronomine refertur, est nomen appellativunt: ut pag. 36o l. I 8, A: τω τω αγει. Atque adeo ex locis non vicinis solum, sed contiguis etiana, interdum unus adverbium illud laabet, alter in inime: cum tamen utrobique idem sit anno rationis senus. Sed pleruinque, sive posito illo adverhio, sive omisso, de eo admonetur lector. de mio dubitare nullo pacto poterat: S ita quidem, ut alici ibi riir re etiam quodammodo lectorem, aut saltem interpellare irare admonitio si ita id vocandum est possit. Exena pli tatria, pag. 393 l. , καὶ παρωχετε αὐτἡνὶ hi θεοὶ δηλονότι. uin enim is, a quo ista dicuniatur, alloquatur Deos, atque id manifestinia sit, non intineri rei miretur lector, cur hoc annotetur, qhrasi aliquis non ad
18쪽
monitiis illud παρεσχετε de aliis, litana de Dus, poliis intelligere. Idena dicendunt & de thoc petiginae 347 l, o, l. 28, καταβάκτής ἐς αὐτὸν τῆ γνώμη δηλονότι Θεμι-σκλεους. naiai cum ipse Tluicydules, de Tliena istocle loquens, dicat, καὰ
πολλακις τοῖς 'λθm etiοις παρηνει, ἡν ποτὲ κατα γῆν σθα υ, καταβάντος ἐς αυτον ταῖς ναυσὶ &c. quorsunt in illa verba, καταβάντας ἐς αὐτὸν, eam suilla Thein istoclis seu entiam annotatur λ Sectindae alitem sul ainsitionis exeinpiunt habes pag. 38s l. ulli. in haec verba, κοπη γὰρ τα - καταδιδόντει. naim cum his, τα σώματα διδ τες, sit udiendiim censet ει ς πολεμον. annotat cottia, εις πόλεμον δηλονότι. Sic etiam pam. 43l l. 36, ritu χαλεπὸν εν shmpitlinest, dicit, sieέπiβασιν δηλ.ονότι. Itidein pag. 374 l. 14, in iraec Verba, οπερ πάσχουσιν ἐν τοῖς μεγάλοις ἀγωσι, annotat. οἱ αιέ ποι δηλονότι. Non enim praecessit api id hunc scriptorem istud voca-hultini, idci sensus ostetulit osta stilbaudiendant. Sic pag. 39ol. I 3, tibi cuna περιγενέσθαι sill audit τὸν ἐχθρόν. scribstet uni. τὸν εχθρ ν δηλωότι. Sed depravatum esse pluo genitivus a pilis ratem των ἐχθρι,ν in accusativum illum singularem filo ἐχθρόν Dicitur enini πῶριγiνεσθαι των πολεμiων aό ipso quotliae Tlrii-cydide, iungente εἰ cium aliis genitivis. Fortas id tan enllic a Thucydidis texria clis cellenduim non silerit, tit in 'eni3tirr, quod stibatissim apte possit: sed, cum praecinesit , n ειξαν
λας. Hunc autem ad locum pertinet, quod pag. 398 l. i , in dativum ἐρήμην annotat, βοηθειας δηλονότι. itidemque pii g. 3 3l. 29 in noinen substarativum ἐρημUν, ex illo adtediivo factu in.
sensu ipso vellit ditiante: ut quodani in loco, πὰντα Φοὸς καὶ κοινὰ καὶ δερα δηλονότι. Itidenaque Rag. 447. terii una vero subauditionis gentis quini attinet, ex iis, quae οικοεεν pinnino ad eam assertantiir, sunt nonnulla, quae ex alio scriptore, aut ex alio eiusdem scriptoris loco, ad eam, de qua agitiir, rem pertinentia petuntiar. Saepe autem δηλονότι alio qhiodam nimio est διασαφητιδεν, sicut ἡγουν, ubi nos non admonet de eo, quod subaudie illini est, vel quis fiuic aut illi ver, sive nominativus, sive alitis
casus, ex stiperiorium sit repetendus: sed aliud nobis adiu,
19쪽
mentum ad sensuin intellimrulum assere. cuius rei millia passim oculis exempla se offerrent. Verum est hic qumile, de quo
te trioneam, eum alici ibi expositionei I afferre eorum, quae ab ipsomet Tiaucydide exponi antimadvertisset, si attente verisba eius considerali et, & ita ut eor in i ensum asseatieretur. Huius at ueni rei cum alicritot afferre exempla pollina, uno contentus ero, ex pag. 3 o. nam cuin scribat Tliucydides,
more patrio publice sepelierunt eos, hω in bello primi occubue--t: authie id fecerunt hoe modo. Cuna, inqtiana, laoc scribat Thucydides, & ostendat, se morem patriuin de illa consuetudine sepeliendi publice intelligere: tamen ille exponens haec versa, τω πατριω ;όμω χρώμενοι, quae, si vectum ver-ho reddas, sonant, patrio more uremor sed Latinius dixeris. patrium morem reneni, Vel semantes hunc patrium morent fuisse ait in emandi corpora. Post citiasn enim verba illa exposuit istis, τὸν πάτριον νόμον πληρουντες περὶ τῆς των Ἀθ11ναιωντας , addit δηλονότι καυσαντες τα σώματα, id est, eum ia- delicet corpora eremassent. Atque his minime contentus, addit, οὐτος γαρ ην νόμος Ἀθηναιοις καὶ πασι τοῖὸ Ἐλλησι, id est, hie enim mos erat Athenicirsibus O Graecis omnictus. Atqui Thii cycli.
les ipse, uti dixi cti in scribit Athenienses imorem patri uin,
seti institurii in servantes s nam hic νόμον, vel inorem, vel instituti in , vel ritiana, potius quam legem, interpretari oportet publice illos lepelisse, alicitiam stior na verboriina expositionena quaerere non sinit, cum peri Iule sit ac si diceret, νόμου πατρtου οντος δημοσία ταφας ἐκείνων ποιήσασθαι, τοὐτωέχρήσαντο. Valla autetia ad cremationem & ipse respici eis imavit, sed aliter tamen peccans, Guana scholiasses. nam censuit quidem illum πατριον νόμον esse τὸ ταφας δημοσ- ποιεῖσθαι, sed ταφας ποιεῖσθαs est interpretzitis bustum fore. Veriam, ut quae spectant ad hoc de subatulitione caput per citiar, sciendiana est, hunc enarratorena adverbio δηλαδὴ nonnunquam eundem. quem illi δηλον τι, ustim clare. &illud. sicut & hoc, Lauino viatilicet reddi. Utitur aluein illo quoque adverbio initia aliis in locis, tuna vero pas. ciunin haec verba, μ-φομε,ων καὶ ἀκόντων Θεσσαλων, annonat.
20쪽
η μὲν, εως αν τι των σαυτου λειπηται &c. in in οὐ annotat Tισσαφήρνους δηλαδά. quae tamen admonitio supervacanea
est & ipsa, cum Thucydides Tissaphernis sermonem a sere- serri nos adnaoneat. ceterii in alicubi hoc adverbi lina non postponit, sed praeponit: ut pag. 367 in haec verba, των ἔδηπάλιν φευγόσων, scribit, δηλαι η των ε is τοὐ σω φευγόντων, ἄγουν τραπέντων. Sicut autem δηλονότι ex δῆλον στι, ita δηλαδη ex δηλα δη constatum esse constat.
Ad hoc ipsum caput, quini de subauditione agit, periinetis usus, quem dat ver, λείπει. Nam cum scribit, aliquam vocem alit aliquas voces λεi πειν, id est deesse . non ira id a cipiendum est, quasi a librario praeterimissa esse diceret; sed nos ab illo moneri, ipsum scriptorem eam easve omisisse,qiuul subaudiendam aut subaudiendas lectori relinquere maluerit. Ac intercluni quidem aliqhram particulam, piaesertimque quampiam ex iis, quae Praepositiones appellantur, scit λείπειν : ut pag. 348 l. 33, vecta, or, σχημα Ῥαρ ην αμυνεσθαι ἔν ἐπαθον, scribit, λελυι ὐπερε 7ν' ἶ, υπὲρ ων. Sic in istum pag. 4 i 4 l. 3 - οἱ μὲν, παρὰ Πισσοὐθνου ἐπικάρους
'Aρκὰδων τε καὶ βαρβάρων ἐπα μενοι, legimus, Mim σι η ἀπό γν' η, ἁ- των 'Αρκάδων. Sic alicubi voculana ώς scribit λε πσιν. Et pag. in Verba, σύκουν τα οπλα ταυτὶ φαινοται, haec λεωειν scribit, τριακοσέων μόνων. Nec vero duorum tantum, sed plurium etiam talem ellipsin in quibusdam locis esse tradit: ut cum exponens ista verba, τήν τε ἔπειρον ὰπόβασιν Ουκ εχουσαν, annotat λειπειν ista verba, α τε εἰς την
Atque ut plerisque locis aliquid λείπειν dicit, eo quidem quo docui sensit, ita vicissim in nonnullis aliquid παρέλκειν,
ici est, supervacancium esse: vel παρελκόντως κεῖσθαι. ut past. 436 19 scribit voce φιλέταιρος. Edna παρολκόντας κει σSαι qua tamen de re longe ab eo dissentio, in ibi docebo , Thiicydidem adversus eum defendens. Pro eodem vero & περιττὸν εἶναι. sive περιττως κεῖσθαι dicentem alicubi audimus: tir PAg. 339 μη περιπιως κεῖται, Ἀττικη συνηρει At cetera scholiastae verbo πλεοναζειν hac de re pleriinmque triantur. Ceteriam accusari potest alicubi hic enareator. quod
in iis locis, ubi supervacuariam vocum usum in hoc scriptore reprehendit, in hac ipsa reprehensione supervacaneis auibus dana intriar. In quod tamen vitium non semel incissit. Nam in hunc Thuc relidis locum pag. 4s4 l. 34,-δὲ λόγους -- κροτερους ου παρὰ τὸ ti-ς μηκυνάμεν, non contentiis clix e