장음표시 사용
31쪽
liaec, ως κατιών φηθι maibus per paremhesin utr-tur pag. 322I. 3 3ὶ significant, ira in sequentisvs aerit. Cum tamen veriaim κατιεναι sit des cendere, sonatu potius in infra aeta: quasi quis dicat, ut d n u - , vel, in descensu in eortina, quae praecedunt, mentione dici solet, λῆνω φησὶ, vel, ῶς φησὶ, but λέγει vel εφη , aut ἐλεξε, id est, ut supra cibis, vel Gu. Geriam pro illo κατιων nonnunquam alio pari icipio, videlicet προsων, ut enim, dicunt, ως προιών φησι. Ita pag. 3ω l. 26, και-ειρ κεν, id est, progressas, vel Genus pergens. Sunt, qua in progressu hac de re iscant. Magis alioqui usitatum est insepuntibus: quod responsio huici uendi generi, έν τοῖς ἐξῆς. ripis seu narratra κατα διέξοδον, sunt ea, qtrae suse striapta sum, & non διὰ βραχέων ut paE. 3 3Tl. 3 2, ταυτα πάντα παρ' 'Ηροδότω κῶται κατα διέξοδον. Sic etiam pag. 3 1 3 Lx, ἡ δὲ ἱστορια κειται κατα διέξοδον παρ' Ἐροδότω. Item pag. 4o I l. 2o, τούτο Ηρόδοτος εντη εννατη iστορεῖ καταδιεξοδον.
Ubi aisquam os lemonem quaestionemve proponit, nam S lioc ab eo fit liaud negligenteo non solum utitur particulis καὶ μην, & καλοι, quarum pollea fiet a nobis mentio, sed
ταλἀ έγέπετο, λέγει εν τὼ μέσον, ἐπεγένετο γὰρ ἀξ. Ubi observa, particulam vel potius particaeas καιτοι eum usum trahere, ciuem clari ab illo voculis καὶ μὴν, postea ostendani: id est, eocem adversativas esse niodo, quo apud Litinos arqui At vero is μέσω memineris significare, quod dicimus μν parenthesin: qua de significatione dictum a me antea filii. Sed & duabus illis voculta καὶ μὴν quae inter coniuncii nes numerantiir,&sonant, quod Latini dicum avia iuinae audacidam in locis, ubi obiectionem. quae assertur aut a ferri potest adversem eos, proponit. Qua certe in re, non Diqiligod by c, Η
32쪽
nintis citiam in alia ulla, boni interpretis partes implere dicitotest. Sic autem pag. 3al l. 9, τμα ους ἡτολια ον. Ad quam quomodo sit respotulerulum addens, diest,
lis illam ad obiectionein respontari posse dicat, ego his &i Iios duos adiiciam. Una certe est, citi easdem illas vocivas
ulliuint, sed responsum nulluna a Mit: pag. 373 l. 27,
quoque Videro, quid possit responderi. Illis Voculis comitem dabo vocem δτν, sive inter Connam ctiones illas, sive iriter Adverbia ponenda est non illum coibsuetiam & passim obvium, sed alium qiaendam usum qui veterit iis, ut opinor, i Motus fimὶ habentem. Eius exemplum est pag. 337 8 η πρέσβευσις, ἡ καταβοησις, καὶ το --ταβοῖν, Θουκυδιδη ἰδίως. Nam cum panicula illa Sri a praecedentibus minime peruleat, sed omitionem ipsa irae et, miretur quis non immerito, quidnam illa sibi velit. Sciendum est ijriir, ellipticiani esse hunc illius usum, & pendere ab at
quo verbo subaudito. Nullum autem aptius in nientem mihi venit, quam e sis σαta' praesertim cun nonnullis iniani in
locis apud Minc quoque legatur, de iis, quae notariI digna videnriiri ut dictum a me fuit in illis, quae ante hanc Parasceven de hisce scholus praefariis sunt: ubi & alia exempla vide. Ceterum eundem usum vox ἐστέω quae sonat standi s) alicita habere videriir, quem & σηροεωσα . Utitiir autem illa pag. 379 l. ΤΙ-
Leges aliquot locis παραγμφεσθαι & πα-υ-φἡ ω locis, quibus aliqua σημειωσις, seu ali*Ia annotatio α quidem critica plerumlue, seu censoria) adsci ipta erat: adeo ut nihil commune harum dici possit illa παραγραφὴ cum voce πα-- de qua apud Hephaestionem & enareatorem Ariu pnanis. Cum autem illius παραγραφῆς mentionem in meis Schediasmatis fecerint, & ira qui ni, ut, quid de illa scirem sentiremve, clixerim, eo te remittendum si viid ex me deliac scire cupiu) existimavi. Neque tamen tam longe abelli dum tibi erit, ut alui uid amplius 4e ea intelligas. duo enim eius exempla, & quidem diligenter a me examinata, suppes,tatiant tibi meae in pag. 34s & 346 annotationes Loci quidam sunt, thios duobus modis scribi nos admonet: nonnulli, quos his ana interpungi: qui lana etiam, lumbifariam ex ni. Primum illud tignificare cum vult, cli
33쪽
suam diversam lectionem. Subaudit autem illic si λύοις vel ἄν- τι γρὰ φοις & illic itidem vel βολ- vel ὰιπομφ'. atrutem cum aliquam vocem in albo vel in aliis non invetauri an
quod attinet, ea initur & cum si Mificare vult, quandam v cem apud hunc vel illum scriptoriem exstare: ut paD 344 l. de voce τιμωρητειν scribit, απαξ Misara ἡ λεξις παφα τω ρἡ-τορι, id est, senui ex . vel potius, frenet posta est. Ex hoc a
tem verbo, istium liabente uiunt, iactum iuit iocosum nomen seu cognomen, quini in positum mulam filii: videlicet Κει- τουκειτος, ut restariar Athenaeus: quem vitae. Oterrum illis priorit,iis exemplis usus verbi κεῖσθαι addi pinest ex nostro ictholiaste, ἐν δε κεῖται, Rag. 44o l. etiam non aptius interpretari posse vi lenta , velisini veria, reddentes Guam si dicamus, in alio nosti m est. Id est, possa est haec le-Mio, vel hau scutura. Vulgo ceme dicimus, in Mose istum est, vel, ina ex , vel, in ullo te ruri Quidana vero iucunt etian , in Mo habetur. Ceterii in non mitrus seequenter, vel pintius irequentius, utuur eadem de re verbo γράφεται, quod sonat fi Amr: sed subauditur illini is αλλω. vel ἐν ἄλλοu. Interdum vero addita copula καθ csicitur, καὶ, seque te cliversa, quae amrtur, lectione. Secundum illini cum vult in scare, lacum videlicet quempiana duobus modis interpungi, dicis, τινὲς σή συπιν εις τὸ ,
si uente post το illa voce, cui interpunctionem subivnsunt. Sic pag. 389 l. 6, in hunc Thucydidis Io na, Προκλau D.
στρατηγM ἄν καὶ τότε περι μέν του μνε εφεξιάνιιι τους Ἀθην.&c. praefixis hisce verbis. στρατηγὸς ων M.ὶ τότε, annotat, τινες eiς το ἄν, τινD εὰ τὸ καὶ τότε στiζουσι. Alicubi vero
S rorii ειν dicit. Tertium quod uis eo annotari de qui dia silain locis dixi, est istud, eos duas expositiones habere, sive duobus modis expositos inveniri. Atque hic item ellipsi initur, sed diveria. dicit enim, ως τινὸς, vel ώς ἔνιοι non a vim verbum, sed sui, audiendunt id relinquens. sive λέγουσι, sive *αM. Nonnuntiani vero dicit, τινὲς ιε. vel ἐνιοι δὲ, ουτως ἡκουσαν, id est, Intiasse erum; vel , ουτως εδε ξαντο, id est, verti uni e Verbo ua caeceperiunt. Sic pag. 39s l. 2 ,-ουτ' ς εδεξαντο. Ouin etiam vertis ἐλαβον ita utitur pag. 490 l. 3, αλλοι τὴν δόκησιν επὶ της λη4ειις των δώρων ἔλαβον. ubi etiani subit Sit, ζιν' οuτω νοηται , ητρι, δια την εα τῆς 'MI. Hacc au-
34쪽
tela verti, ἔν οἱ τω νοηται, sonam, ut ita in gatur. Estque sit ratanea, quae illis adiicitur, particilia ητοι. At vero vertum μοὐσαι in illa significatione trahes cum alibi, tum ρὸς Ιη l. 34, λυοι αυτοὶ οι Ἀρηι αῖοι, ἀκουσαν. Quinti investo ἐξν γεῖσθαι utitur, eadem de re loquem: ut pag. 1s l. iiii. Dιοι δε τωδε τὸν τρόπον ἐξηγμαντο. At vero cum fignificare vult, unani expositionem potius aisplostendam esse, quam alterram, variis loquendi generibus utitur. Nam pag. 499 scit, καὶ δεκτεον τούτο , iis est, est-μe re miriun hoe ; vel, spu hoe admittendum: alia, quam
paulo ante dictum est, significatione, in hoc loquendi genere,' inti δε ιυτως εδε ξαντο. iaci Dequentius quantum meminisse polum) ea de re utitur his verbis, o και μὰλλον, ubi itidem l litur ἐλλειπτικῶς. Alicubi vero dicis, οπερ αμεινον' ut pa 361 in haec verta ἀνὴρ Ἀοiλιος, scribit, τινὲς κοριον, τινε.εόνικὸν, ἀπὸ πόλεως Θμκης ὀπερ ἀμεινον, id est, satius est. Illa alitem verba , ο καὶ μαλλον, habes ali uot in locis: qu nam est hic pag. Ios l. 33, σφim φλιον βεβαi- φιλιον τοῖς Λακεδαιμονisu γενέσθαι. ἡ, αυτοὶ βααiως ηπίσταno. ὀ και μαλλον. Sic & pag. III l. 3 absque copula καὶ) ὀ μῶλλον. ubi S animadvertendum est, per parenthesin poni. Non male autem nam vi idem iudicio ) vel butar δεκτεον hic subaudiri dixerimus: quod paulo ante ex pag. 499 attuli, ubi legi uriis, καὶ δεκτέον τουτο. Illiptica loquendi genera iram meam ad lectionem huius scholiastae Proparasceven claiulent: de liorum nonnullis obiter iam csidiuna filii. Inter illa ijtur isequens est id, cui a Lhiberiir pra positio πρὸς ut pag. 344 l. , τὶ χ vis αὐτοις, πρὸς τό ἔλεξε, α pag. 343 l. 23, οδεσμος πρὶς τὸ οὐ έπiρρημα. Hunc item in locum, pas. 39 il.
1 9, ῆς ἐς ἀίδιον τοῖς ἐπιγιγνομενοις, ἡν καὶ νύν ὐπενδα μεν ποτε παντα γὰρ πέφυκε καὶ ελασσολ Mιὶ μνήμη καταλελει--ψεται, annotat ista, τὸ Fς πρὸς τὸ, μνώμη καταλελει εται τα γὰρ M.Mε δεα μέσου. Voci sta ῆς, inquit, ad illaspectar. μνήμη καταλελεi εται. cetera enim ver parent n. vel , ad ilia Peretinet. vel . ad ilia tendit. vel, ad illa sinum Graeco autem, quod subaudiri possit, verbo, nullium aptius in mentem Vena, quam id, quod huic ultimo Latino. 1entici respondet. Nam verbum ερσται in scholiis hunc illium habere videmus. Perinde isturerit, aC si scriptum esset, αρε ται πρὸς τὸ, μνήμη καταλελει. eriet. Eodemque modo in praecedentibus locis, *ερεται
τρὶς τὸ οὐ επιρρημα, & ωρεται πρὸς τὸ ἔλεξε. Non ignoro
35쪽
alio ut, & τελιν ac mit τάττεσθαι aliquartilo de hac re isci, videlicet de vocabulo, quod cum alio iungitur: iniana si imteriem auaepiain sim, quae aliqliod inter illa intervallum ponant: sint potius dioendum est πάττεται πω, quam πρὸς τό. Fieri tamen potest, ut luR: etiam niculo loqui sibi permittat Nec vero ni nil de illa particula το dicendum hic fiaerit : i Ia, inquam, citius usus aliquot exempla in iis, Pii allati sunt, locis nabes. Cum ea certe, pro lino, vel hoc vel illud subaudiendum relinquitur. Ibi qui dein, ubi dicitur-ης, apte υπακουειν poteris ἀρθρον. Alimbi vero sul audiri poterit ρημ' ut
Pag. κοπου τὸ πιστεύει. Alicubi seri ρημα, ali-
inibi ψρον. Alicubi etiam μόριον sea in significatione, ita dicitiar aliqua vox esse μόριον τῶ Hγου, id est, para orationis hunc usum praestabit. Nonnuntimam auton jicitiar, ὁ δε, istin ὀ καὶ, & ita in aliis, & tum liuelligitur σύνδεσμος, id est, coniunctio. Quod si dicatur ἡ πρις, vel η παφα , vel alia eiusdem generis particula post articii luna ponatur, stibauditur πρόθε- id δρ-positio. Verunt ad areiculum τὸ ut revertar, hoc
potissimum animadvertenduin est, hunc articulum non uniciamum v abulo, sed &plurit ire praefigi: veluti cum dicitur, in eo lud ex p. 344 allatiun est exemplo ellipseωs verbi, 'αρ, δεiξας τὸ χωριον τοῖς. Neque vel o suspini esse debent nuiusmodi loci, ouasi mendose sing lare τὸ pro plurali τα in
iis scribatur: sis Q privilegium dari aniculo isti sciemiuinest: sciit S cnu' dicitur ἀντι τοὐ, pluribus etiam verbis sequentibus. Verum Piod vel hic vel illic apte subaudiri queat, invenire minus facile est. Nisi forte perinde esse pinari luna est, ac si diceretur πρὸς, ἐπαγόμενον, vel προς το επιφερόμενον, vel πρὸς τὸ επόμενον, vel πρὸς τὸ εξῆς. Sed ubi dicitur αντὶ του.& plura vocabula subiunmntur, magis talac randum est. ut imveniri queat, vini cum του subaiicianarus. Ac quaestionem
certe hic propono, in qua haerendum, torruisse vel illis ipsis, qui identi cena hoc loquendi genere tuebantur, filisset. Sed tam
tisper dum aut mihi, aut alii quippiam aptius in mentem V niat, perinde esse aio ac si diceretur, ἄντὶ του ἄτως .χνοος λό-γυ, vel, tari του λέγεσθαι εἰωθότος. Falleretur enim, ut opinor, qui infinitivum λέγειν, vel ci πεῖν. vel alium fluuiisi ut in linas omitti pluaret. Latini dicere solent, pro eo quod es. C
teriam exempla horum vertinum ἀντὶ του talem usum ἐλλει- σωκας trahentium Decluenter lilii occurrent: atque adeo in
eo, quod proxime sequitur, lilii capitis talemate. At vero ubi dicit, ῶς ἔνιοι, vel ώς τινὲς, manifestum est
36쪽
llati fixel λεγουσι, vel φασὶ, vel οῖονται, aut certe ηκου eo quo ini illum dixi, volentem significare, intestixerunt: vel εἰρξαντο, ut dicimiis, acceperrunt. Saepe autem praece lenae
c verba, καὶ του ναυτικου με γα μέρος προκόψαπες, duobus nimiis exponens, scribit, ἁντὶ του, προκοπῶν μεγαλην Τυαυτικω στόλω παρασχόιπες. Qilibus ad sit, τουτεστι, πολλας ναυς αυτοῖς παριωγόντες εἰς τας ναυμαχίας. Deinde
aliam expositionem illi subiungens, scritat ἡ ώς τινες ἐπι μου - ναυτικω προκό-- τες. Atque ut hic legis ἡ ίου τινὲς, si cetum leges ii ῶς ενιοδε pag. 334 l. II. Neque ranaen nega verim, alicubi aliquid aliud potius dicendum esse ελλειπειν post illam pariaeulam ως, subiunctum habentem aliauod nomen: ut si ag. 3- postquam in hin: loco, ἐφεζον γαρ Mλήλους, vertiam εοερον exposuit ἐβλαπτον, & adiecit ελήστευον, addit,
ως μὶ Ἐρόδοτος. Hic enim aliud quippiam subaudiendum est: cuiusnuvii fuerit ve in χρῆται, vel χρῆται τῆ λήξει, aut etaim την λέξιν. Vetum ut aci illam verbi λεγουσι ellipsin reverear, alicubi vel hoc plurale vel sinsulare Anci ipsene sui audiendum reliquerit, an librarius omiserat, dubitari potest: in pag. 322 l. s, αεὶ Θουκυδιδης τὴν πλεῖσπον ἀρεινουκῶς. E Hemque modo pag. 34o, ἀρσενικῶς τὸν παράλογον. Sic etiam pag. 33 I, vel γροσειλ nisi ii Drarius & hic verbum omiserit: sed potius schoesinem rellauisse ipsum subatidientiuna, & in hoc loco, & in praecedenti Inis crediderim. Mire eniim amat ellipses hic schosiastes non in iis tantum locis, qui huiusnudi sunt, verum in aliis etiam: ut pag. 341 l. 26, πένητες γὰρ, pro πεν mTH γαρ ἐσμεν. Illius aluein ellipse,N. quae est, ubi dicit, ὀ μἀλλον, vel sκαὶ μῶλλον, ficta filii antea mentio: sed adiiciendum est ad illa superiora, inveniri alicubi & haec, ο καὶ μἀλλον εἰκός. Nelae tamen σἰκὶς existimandum est id esse vocabulum, quod λει ει huic semoni: sed potius δεκτέον, quesnadmodum ibi dixi: praesertim ciun etiam καὶ δεκτέον τουτο apitit eum lo
Aliquid & de ellipsi, q3iae est in usu illius adverbii αλλιου,
Cuius filii antea facta mentio, dicendum est. Ac cum iam et Cuerim, quoni-lo Latino sermone suppleri posse videreriir, quini huic vocabulo deest, vel potius quod cum hoc vocabulo fui audiendum relin piitur, nunc, quid sermo Graecus
possit ὐπακουειν, videndum est. Fortasse igitur perinde est, ac Diuitigod by Cooste
37쪽
s diceretiar, αλλως ἐξηγοῖνται τινὲς, vel ἐξηγήσαντο; et, αλ. λως εδε ξαντο τινὲς' aut etiana ἡκουσαν naim horii ni itidem
utroque ita uti & hunc scitoliastem, in praecie lentibus adin nulὶ οἱ τω δηλονότι. Scio autem, quoque ero in gere ea in significatione, qua dicitur hac de re in uita esse: ideo.
Hactenus de certis quibus lani verbis, seu loquendi generit his, quae apii l hunc schosias eni frequenter occumunt, &vellit notae quaedam sunt scholicae, ut eli, scholiis convenientes: de quaruna usu qui edoctus non erit, liaerere in multis, quibus adhibitae sutri locis cogetur. Nunc autem alia mi aedam ad horrum lectionem pertinentia libet adiicere, decliui biis si te conamonefecero, utiliorem tibi illa ni reddidero. Primum est de verbis contextus, qriae inde excerpta scholiis inserta fuerunt, ea videlicet, in quae quippiam est annotatum . in iis inde huc ti ansferendis alicubi esse Peccatum, idque tribus in clis: a quoruna uno in singulis de
allis loquor, in quibus peccavit librarius) cavenduna sit. Nam vel pro iis verbis, ad quae ipsum scholium pertinet, id est,
ad quorum expositioneni scriptiun est, alia omnino a librario translata iri te iuerunt: vel partem eoriana, sive aliquini saltein Oinisu: aut contra, quae plane silper 'acanea sunt, cum ad corii ni iisque expositionem scitoliuna non extendatur, adiecit. Ad prini uni illud peccatum qiam1 attinet, eius exempla propem iam innumera inveniet, qui editiones aliorum. quae nieam praeces eriant. inim ea conseret. nam ut alibi dixi in illis editionibus passim sere ea textus verba, quae alicuiscnosito pratefixa sunt tanquam eo exposita, ab eo sunt pro
sus aliena: aut, si mavis, scholium ab illis omnino in ali . num: & interdum ex alio. mii longissimo ab iIlis remotus est intervallo atque adeo ex alio quaedam libro in ina migrarunt. Neque tamen prior mea editio nihil hac in parte emendandum huic reliquit: ac ne ab Iaac quulem nitrii meis in haec scholia annotationibus relictu ni filii: quod nonnulla partim non sa- 'cautos oculos, partita indagationem meam subteriugerint. Cum autem in his annotationibus, non tantum quae hoc modo, sed etiam quae aliis duobus peccara sunt. & emendanda
supersunt, vel omnia, vel magna saltem ex parte, emendem, cur posita exempla eoriam huc afferam, quam tibi sumenda
inde relinquam 3 Ad illa iginir potius veniam, de quibus tibi monito titili rem horrum Scholioriani lectionem nituram esse dixi, Ea simi
38쪽
Aio: ustilin, plerasqtie unico loco adlithitas non solum expositio , ex iis etiam . quae mininae vulgares sunt scilo vinis quoque, ad alios plerosque locos, si eas attente iraemoriae niandaveris, esse tibi profuturas. Alierum lux est, multa scholia, sive malias annotation , non ea tantum verti Tlaucydulis, quae illis praefixa sitim, alit eam peritatum aut periodi partem, cisus Maisi una illis praefixis librarius, ubi exponere, sed ulterius progredi, alit insertar, obitertiouasdam alio pertinentes expositiones incliidere. Grum, multri poll. locis accoinnio lari dixi, expositionum habes exempturn in ea, qtia δῆμον significare δημο- κροτιαν dicit, pag. 394 I. I 8. Ji μον νύν τὴν δημοκρατiαν λεγει. Multi enim aut etiam pluilini sitiit alii loci, ubi δημον id fgnificare coin peries: qti lini unus est, imi dicitiar τὸν δηρον κατελυσε. Veriin hoc incoimmode lectori cessit, qhiod plerumque non in priimo, ubi occum ii vocat,ulii . loco. sed vel in extreino, Vel quoi iana, qtii tere extrenius est, istia illi expositio datur. Ad illini cerae δημος quod aetinet, imultae ipstina liativi pagi liae. clitae illam pH nostram I 44 pr.iecidunt. Ex quibus est pag. 97 s. lib. 8, 64 καὶ ἁ νικόμειος ές ἀν Θασον, τὶι δῆμον κατελυσε. Vertini & in aliis, qui lonsistimo intervallo illinc praecedunt, locis vocabi illi in illiu In δροοκμιτιας si nificatione positum illo tamen de eo tacente) invenies. Illem vero & in quibusdam non inutili biis
alioqui adnaonitioni laris usu venit. Eariina e numero una est in pag. 386. nam cuna dicatur a Thucydide, προσεθινκέ τε ιυς άλε στρὶ ἐπι ἱδ-ς κερδεσι Τισσα ρνει σκυτιν και περὶ Nooo
lae etiam Mecta sunt ad Uem ntam 'sun de risiu inciuis non valde eomen Q. Atqui loci litinc praecellum quam plurimi, ovibus admonitio ista non ininiis conveniebat, cuni habeant
S ipsi ῶς λοεται. Illud quident certe, quod hic ab eo dicitur, hic νopu, mann id sonat καιπαδὶα Thucydi lena Ilis
verbis alibi etiam talem usuin dare inclicat. Nec vero dubitan dum est, quin multas ad liis oriaria pertinentes annotationes, multas de rebus necessariis admonitiones, inultas multarum
vocum explicationes habui sienatis, aeter illas, quas habernitu si ii uegra scholia ad nos pervenissent. Quint autem multo alias aliis doctiores & sermone maus puro scriptas habemus annotationes. hoc inde fit, quod
ex cli Marsis coacervatae suiu hae reliciuiae. Interitn certe Litendia in est, non iuillas tam doctas esse. tam pati ciS tam-
39쪽
que propriis comprelaenias Verbis, ut vel propter eas utpo. te in quibus veterum scia oliorum itulo lena agnoscimus ei,
cui iis feneficio ad nos irae ἐξηγήσεις pervenerunt, magnas agere gratias debeatntis. Unii in ex quam plurimis eius, quam dixi, rei exena pliam afferam, id quod lanea n ilii primunt momoria suggessit. I l ex pag. 399 sumam. narrante enim Tlaucydide, et linocratem Lacedaemonium. navigamena, cum navis fran eretur. gladio se triinsegisse, si tamen ἐσφαξεν ἐαυτον laoc potius, quam alio interpretandum est modo scri-hitair, Λακω:Ἀκὴν *ρόνημα τούτο , μη ὐπ' ἐχθρῶν ἀζιοῖν ἀναιρεθηναι. Fateor tamen, annotationem hanc multo etiam ni
pis illam veterum sciaolioru in indolem prae se sine potuisse. ii hac brevitate scripta fiat siet, Λακωνικον φρόνημα, non ac, tectis quae sequutatur. Quid si vero ab alio a liecta cetera filia isse praesertim cuni ut iam sit quod illis opponi possit) dic nausi Sed de hac re plura, cum annotationibus meis locus ille Dropositiis fuerit ex anainandus. 'Non minus porro in istis, quam aliis scholiis, id est, inplerisque laoriani stlaoliorii in locis ac fortasse magis etiam quam in ullis aliis, hoc tibi continget, ut quae expositio, simulatque fiterit lecta. displicuerit, eadem relecta placeat. Quin etiam sunt, quae primo aspectu videri ineptae tibi poterunt, cum iis relectis & intellectis, non eas, secte ipsum, sis accusaturus. Eo ex genere ista est, pag. 346 l. 4, μενοι) ἰδόντες, τοῖς ὀφέαλμῶ δηλονότι. An notantur autem haec in istum Thucydidis locum, ἡ πεμμι σφων αυτῶν ἄνδρας Οἴ τινες , κώ πιστῶς απαγ γελοῖσι σκεψάμενοι.
Quid enim in4tius prima fronte videri cui iam possit, Guan ,
hoc σκεψὰ λενοι exponentena ἐδοντες, ei τρις bet θαλμοῖς δηλονότι adiicere 3 An naetuebat inquiet) ne hoc de alia corporis parte. qtiani de octilis, intelligerenatis 3 Sed a iidi: quo magis ineptum aliquid occiirrit, di vel eo nona ine a te accusatur, eo tua tibi accusatio magis suspecta sit. Documento certe hic esse lociis potest. nam ecce, si expositionem istam attente consideraveris, nillil certe in ea dici, quod dici non debuerat, animadvertes; sed dativum τοῖς άφθαλμοῖς, quem ad participium ἰδόντες refers, ad alterum σκεψαρο ι reser ri a te debere. Perinde ac si diceret, verbum σκέπτεσθαι, non dicit hic ut passini de iis, qui mentis oculis σκεπτονται, sed de iis, qtii oculis corporis. Fortasse igitiir ira scriptam hic scii lias es expositio ni istam reliquerat, Σκέψαμενοι) ἐδόντες. σκεψαμενοι τοῖς ὀ*θαλ.μοῖς δηλονότι. Interim tamen, multa in Disiligod by
40쪽
his scholiis esse si non inepta, at cerae ineptis persimilia, multa, quae is, qui stripsit, non satis diligenter ἐσκέ το
nostiam τοῖς τοὐ σώματος, sed τοῖς τῆς ὀφθαλμοις, intellisq)haud equidein nego: ac, nesare si velim, quae imaernitas in illa sicliolia annotationes sunt censurae, invii r clamantes liabebo.
AXTEQUAM ad horum scholioriun & mearum in illa annotationum temonem venias, legisse te meam in illa Propa- raseum velina, & non tantii ni quae ad illa intelligenda te instruunt in pronitu habere, sed eorum etiam, quae de illis in fine illius irractariis dixi, meminisse: atqtie his ea, quae & in epistola de iisdem dixerana, adiungere. Hoc inprimis veniat tibi in mentem oportet, a diversis ea scripta esse, non tantum ab Andillo, AEDILapio, & Phoelia novi, sed ab aliis etiam, a quibus horum fieri inentionem videbis. Atque adeo pauci ra ex aliquo trium illoriin , quam ex aliis, esse scripta existinio. Utcunque aut ein se res habeat, quam multis in locis nitialii non satisfaciant, liae annotationes, si naui etiam alia duo quae promisi praeliantes, te cloe ebunt. Quod si cui ducit nitertium illini v idebitur, quo censura agi in ea dicitur. ego iraei . ea tantuna inquirere lana dicturus.
Titulus est hie ut vides Σχόλια καὶ ξυνοπτικὰ
εἰς ὀλον Mis Θουκυδ'iδην, id est, Scholia vetusta O compressianain totum Thu sciam. Quein titulum non itidem vetustum esse
puto, sed longo post tempore a quopiam scripthim. Illa qui seni certe potissimina, quae huic titillo adiungi dixi, ων υωρὶς οὐκ εὐξύνετος ὁ ξυγγραφῆς, id est, sine quibus non fretis hisorietis hie intellio potest nihil minus quana aliquana titilli vetustatena prae se seriant: non lain quod ad verba, quana prodad rem ipsain attinet. Nam & breviores & nrodestiores antiis qui librorum, praesertimque huiui ni Hi strittionum, tituli