장음표시 사용
21쪽
ου' παρα το εἰωθὸς μηκυιχὐμεν. Quasi vero laoc, satis videlicet fuisse, istis verbis uti, illo μακροτερους mininae inserto, non Vuleremiis consequens esse ex eo, quod περιττὸν esse dixerat Νic tamen & pag. I l. postquam dixit περιττὸν esse veri uim προθυμησεσaαι, addit, ὁρκει τὸ ἐπισπάσασθαι. AN lui expositorem alicilius scriptoris, seu eirarratorem, qtiena
Graeci ἐξηγi τὴν appellant nihil niasis quam brevisas clecet: ea quident rte, quae nol obscuritatis relinquat. Qira in sarie peccari hodie a multis expositoribus, qui breves csse
Cum aliqtiid in Orationis structura morem non servat, de hoc dicit, υπήλλακται. ut pag. 377 33, εσχημάτισται,
νήσου πόλεμον ρὰ ω ἄν ei, κι. annotat, partici p. illud ἡγούμενοι Non esse κατάλληλον nana ita scribenduim. non ἀκαταλλ11- λονὶ alteri participio εστιθυμουντας, verum ἐWTnματισθαι, pro ἡγουμένων. De qua MMIozatione vide, quae ita a nae dicuntur. Ceterun ad υ πήλλακται cIllod attinet, idio alio itii posse cuipiam in mentem venire, cum hoc verbum audit, dici de quapiam mutatione . quae cuna figura hypallage dicta conantia ne quippiam habeat: sed generaliorem dat huic verbo significationena, quam vi delicet ἐξ, λλακται pius alios interitum habet: quo Di Uius Haliccirnasidiu, S cuin adiectione utitiir. veluti cum strii it, ταύτα ἐξάλ.λ.ακται μὲν εκτης πολλῆς καὶ συνηθους τοῖς πολλοις ἁπα ελιας. Quin etiani τὴν διανειαν εξαλλάττειν ἐκ των εν εθει apud eundena legi naus. vhi ueni. quod niorem vocavi, cum dixi, aliquid in orationis strii diura niorem non servare τὸν κοινὴ, καὶ συνήθη τῆς διαλεκτου τρόπον vocat. Possumus autem ex eodem id, quodata est ες ηλλαγμενον, pro quo launc s)lioliassena ἱmiMαγμενον dicere adnaonui)-εσχηματισμένον appellare. Sicili ident& ἁσχη-τιστον, quini huic opponitiir, aptui eundem habe.nuis: ubi scribit, καὶ τῶw3δὲν ἁπλῶς ασχηματιστώνεκφερειν νόημε. Apius eunden vero, eadem die re loquentem, &ματισμenu & σχηματα legi natus. Scribit enim, κατα τοὐς σ3-.
22쪽
dide ni tum in his non tenente, sed nimium sibi permit-
tectae conqueritur, atque adeo illum de hac atulacia reprehendis. Et aliquanto post, των σχηυιατων πεπλανημένον εκ τῆς κατὰ φύσιν ἀκολουθιας vocat, quod in illo altero imo τους πεπλανημενους ἐκ τει κατα φυσιν συζυγίας σχηματισμους dixin
rati Ac ἐσχηματισμένοι quidem id sonat, qiuaci tatuus ι rum: sed tamen spurissa oratio minus late patenteni liabere Ginificationem vicimur etiamsi figuram Fabius esie dicat formationem quandam orationis, a communi & primum se offerente ratione remotam. Alibi vero i cribit, figuras inurare aliquida recto, atque hanc prae se v irtutem serre, quod a consuetudine vulgari recesserunt. Quamvis autem in orationem scholiastes dicit ἐσχηματia σθαι, PIamrianque ea mutationem striicturae accipiat, ita etiam σχημα dicere queat subesse singulis, in quibus ea occulTit, locis, tamen certis tantum in4ocis hoc vocabulo ita initiar: veluti cum pag. 38a παντα ὁμιλον vult esse σχῆμα, pro ur H mu 1 . At vero sta, in liis verbis, οἱ ὐστερον η- κοσες, Atticiam esse σχῆμα dicit, pro eo, Quod clinendum
λουθον appellat non simpliciter 'ημα, sed παρασημον σχῆμα. Ceterum etiamsi σχημα quident, sed non & τροπὴ, apud eum lmtur, quod sciana) ramen τροπικὰ ὀνόματα v t. qiuae sunt metaphorica: veluti pag. 3 3o, ubi de hoc lotium si genere στορ σωμεν τὸ φρὼ ημα, annotat, esse quidem omnium, quae apti l Thucydidem sunt, tropicariun id est nutaphorui. ram vocum di irissimam istam, videlicet στορε.ωμεν' verum Ioqui eum secundum Alcibiadem. Quod ab eo quonam sensu dicatur. blaei quidem certe videaturὶ ibi docebo. Sic alitem a Dionyso κυριαν λέξιν opponi τη τροπικη, id est metaphoricae, videmus. Ac sciendum, ad metaphoram quod attinet, Cum dicit λιμένειν του ροπα se, id est reddendo verbum
du ma. Quana vis porro Dionysius τρωνικὸν λεξιν orionat τῆκυρέ , sicut antea dixi & alicubi dicat etiam δια τ- κυρίων
καὶ μὴ τροπικών κατασχευῶν ἐκφερειν τά νο--τα, non me --men latet, τὰ τροπικοι ulterius ab eo, quam usque ad meta
pliorica extendi. Scribit enim in Idam περὶ συνεέ - ονομα- Thucydid. VM. VI. B
23쪽
των, de .libus lani Homeri versibus loquens, οὐ τε γ μετα
Cum porro oratio eo, quo esctum est, ni io εσχηματι σπαν, va ὐπηλλακται, eam dicunt etiam esse ακατάλληλον, id est, non eoliae in O connire inser se iunm se verba. Sed Brevius, & ouidem una voce, interpretari ciuis possit haerentem, vel imonDumem, seu in eo diam. Ea voce, sicut& illi opposita κατάλληλος. ut inir Dionysius Hascarnasseu Apud hum vero nostrum scholiastem habenius illini pro hoc,
λον. Uta observa etiam, cum adiectione praepositionis po- suum hoc vocabulum esse: cum & absque ulla assiectione
vel καταλληλος vel ἀκατάλληλος λόγος dicariir.
Eandein orationem ἀνακολουθον dicere possumus: aulue adeo ira nonnullos eam appellasse comperiemus. Potius tamen το ἀνακόλο ν de cereo quodam incohaerentis & incon-gritae striicturae genere dici solet: ut antea ex hoc scholiaste talem huitis v K usum atauli, cum de ea loquerer orationis forma, quam ἐσχηματ θαι dicit. Lmus est I. II 4, καὶ ες αυτὴν λαβεβηκότος πη Περικλεους στρατιὰ Ἀθηναιων, ηγ-ὶέλθη αὐτῆ οτι Μέγαρα ἀφέστηκε. In haec enim istud scito. tum haberi in pag. 3 sq, 'πιγέλθη αυ r ῆὶ Περικλεῖ δηλονότι. σαμσημον του σχημά έστι, διαβεβηκότος, ἡγγέλθη αὐτῆ ἀνακόλουθον γάρ. Se i falli innien eum hoc in loco, & non ἀνακολούθως sit inunxisse Thucydidem hum dativum, ibi docebo. ψmus vero & ἀνακολοκητα apud Dionysium Halic. in opusculo de Thucydidis charactere: sed ego ἁπαρακολούθητα si1bstituemlum esse arbirior. Adverbio ἐμφαντικώς de iis utinar, Pae istificare vult dicta esse eum emphasi, naim vocabulo tuo utuntiar & Latini pro quo tamen λφαπικυς magis usitatiun est ἐμφατι-.Venim & ἐμφαντικὴν itidem apud eum legimus, pro eo quod ιμ- ψατικὴν dici solet. Sed tamen haec quoiae, ἐμφαι τικὸν inquam & ἐμφαντικῶς, ipsi soli nota non fiteriint. Legimus Porro εμαντικὸν pag. l. 28. nam in haec Thucydidis
Verta, καὶ Κερκυραiους τε τούσδε, annotat, ἐμφαντικὸν eta hoc τούσδε & addit, οἰον τους Gικούντας. At vero adverbium εμφαισικῶς legiriir pag. 4M l. 6. scribit enim, eum m- φαντικῶς usum esse particula δή.
Sed enim pag. 3 3 l. 3, scribit, ἔμφασιν παρέχει λ
24쪽
ἄλλου καὶ ἄλλευ τάσσομ τω λέξιν, de illo schemate intelare non debemus; veriam ira a ipere, facit ut ana tas inversu sim c. vel, suis in vide rur nobis esse est resu a no. Nisi quis malit ira exponere, Aus semo prae se deversum horum v abulorum Umn. Vectum enim verbo hiclere vix qui 'iram possit. Ad quam tamen iruerpretati a Verta haec prope accederent, se nn praeget tiari uam de
Adverbii autena περιαραστικοῦς multis nota esse potest sificatior pro Ouo Latine dicitur per Hr mloc litorem, Vel, aniloquendo: sed cuna usitata sit vox Graeca periphrasis, luentius dicitiir, per 'Hyhriasin, Vel m peraphrasi: aut, erbium Latinuin iaciendo ex Graeco, mriphrasice. Exen ni autem liabemus periphrastici generis loquendi insigne
373,M- μια παμπολύ έ πώει των ἀνθρώπων μαλλον ους Λακsδαιμονίους, uti ab ipso scholiaste annotariir, πεμ- ιστικώς, ἀντὶ του, ευμὶ κῶς σιχον τοῖς Λακεδαιμονίοις. uriten scriptum ab illo fuisse piuo, πολλῆ μαλλον συνοῖκωeον. vel πολύ μαλλον. Ceteruin quaedam ab eo per peri asin victa censeri, in quibus tamen periphrasis non possita sci. suis locis doce, . Addi σξωθεν id est extransieto dicinat interdum si holiastaecli ioci ὁσι καλεται, id eu, susaudiriita Hic vero eo adve , & cum hoc ipso ver , & inini bicomposito utitur. Si eg. 4ss l. 13, προσυπακούσπι δεῖἔξωθεν , καὶ δ α το ἐκπiπτου της ευπρο ιας. Uta etiam observanduni est, sententiam intemin siiDaudire sibi i mittat. Addi vel dici quippiam ἐξηγητικως enarratores dictint, in ipse scriptor in iis, quae subiungit illis, quae iam dixit,t velut sui expositor. nam ἐξηγητικῶς expositoris sonat. Hic diro laepe hac de re dicit etiana, έξηγητικόν ἐστι τούτο του, quente ver, am sequentibus verbis, ad quorii in exposi-γnem illud vel illa scriptor ipse adiicit. Sic pag. 4361. 8,nγητικὸν δε ἐπιι τούτο, του. Mupρόν- δὲ ἄνδρων, οῖτινες τὰν . Sc. Quin etiam dicit, τούτο ἐξηγητικόν ἐστι του προτέ-υ, pag. 4 1 l. ast. Nec non ipso verbo ἐξηγεῖσθαι a qtio a vocabula manariant hac cie re nonnunquam utitur: iuig. 436 l. διακινδυνλεσθαι ἐξηγεῖται. in aluein aum ex praecipuis boni expositoris sic voco perinina &ligenteni j ossiciis, admonere. tibi scriptor ipse eo iunctusticio fuerit. Ad verbiis πιμττῶς & παρελκόντως cum verbo κεῖσθαι uti.
25쪽
tur de iis, viae stipervacanea sunt, sicut & ea περιττοῦ εἶναι
vel παρέλκειν dicit, quemadmoduin antea docui. Hoc tantum
addo, aliculat illi περιπτως opponere ἀναγκαi M. Virius saltem loci mentini, qui est pag. 418 l. I 1, ὁ δὲ καὶ λώεσρος ου πε
Cum aliis etiana adverbiis vecto illo κε αι utinar: qu rum e numero est κυρως' id est ymprie, sive in pro a signi ratione. Nam aliquini vocabuluin dicitur κυρίως κεῖσθαι, quasi quis dicat proprie postum esse cui suus propriti 'ite catus est usus: vicissinaque ου κυριως κεῖσθαι, quo quis ita usus sit, ut alium qi iam proprium usum dederit. Neqtie vero hic propritam hi sum intelligere de co oportet, qui metaphorico opponitur, sicut τὰς κυρώς λέξεις videmus ταῖς μεταφορι- καις seii τροπικαis opponi: & sicut ab hoc ipso scholiaste
τροπικὸν vocari voca ilium στορεσωμεν cfixi, cuin stritit, ' onanium τροπικων, quae apud Thticydidem exstant, vocabulorum est e durissimum sed de eo, Pii alat istis potius, citiam usus, appellandus sit: adeo ut ἀκυριολογι α quae vulgo ἀκυρολο για vocatur in eo esse dici possit: & κατά χ ρησις, non illa liticlem, quam metaphorae permittere sibi possunt, G citiae in iis excitiatur, sed quae oninino vitiosa est. Atqui reprelae dere tamen suum scriptorena audet de huiusmocli ini proprietate pag. 3 38 in hunc illius loci na, καὶ Ουκ ῖσμεν ὀπως τάδε.τριων των μεγιστων ξυμφορων Ουκ ἀπήλλακται, - ξυνεσίας, ἡ μαλακiας, ἡ ἀμελεώς. nam scribis l. 8, de voce ξυμφορων l quens, ενταυρα οὐ κεῖται κυρiως η λέξις, ἀλλα ξυμφορὰν φη- σὰ την καώαν. - adversus hanc accusationein conarure ibi Thucydidem defendere. At vero adverbuini ἄντιφορικῶς novum omnino videri possit, qtio utitiir in pag. 4o9. Ibi enim in haec verba, προ-
θυμως ταύτα επρασον, annotatum est, ἀντιφορικως εἶπεν,
ἄνπὶ του, ου πρὸ φως. Sed aenigmaticum quiddam habere dici queat iu opinor liaec annotatio. Cuius rei causam osse puto, quod in alia quam thaec verba scripta illa esset: in Ostendam, cum ad locum illum venero. Sinihil vero & de hu-liis adverbii significatione dicturus tibi sum, quod sentio. Adverbium μήποτε nisi potius μή ποτε disiiincte scribendum est omlati hic non dedet: qtio S alii scholiastae utuniatur, mustumque 1: tiae in proponenda sua dubitatione &coniectura halin. elusinodi est, ut latine interpretari non possis, ita quidein ut verbuin verbo reddas. Eius iistina habes Pag. 3 6 l. I, inter gationis nota orationi, cui adin
26쪽
mio est , non sit apposita, sunt tamen, Pii eam hiliusnio-ici . apstonant: purinde essi ea orationis sorina esset, quae Cum cilciriar, Q s lia hu lociu exponatur ' At si interrove dici non existimente, verbum aliquod sui audietur:
rideri si diicercetur, videntam ne, vel, wδε nes vel, vis r Mero ne, G.im dicitur μη ποτε δέ.
Hlverbio αλλως ultimum locii in dabo, quod liis scholiisi aliis plerisque ac fortassis Oinnibus) commum est: lisse locis ae positum invenitur, non tamen ubique in quos,ositio diuplex assertiir. ibi enim posteriori hoc adverbium. ως praefigitur. Quod si & tertia a udat, hoc adverbium
et itur: si vero ad quartam usque veniatur, iterum repeir. Cum autem satis noruni sit, eo adverbio Tarinum asi sit gnificari, perinde est ac si dicereriir, aluer etiam exponιιur locius: isa νι deluet; vel, alia etiam mori issa exponuntur: hoc elicet. ideoque iis vocabulis, auibus cum ellipsi utruntur .
unieranduim hoc citi ut paulo post docebo. Ceterii ni ab , qui diversa diversorum scholia collegerunt, ii adverim, tanq-m nota. qua cuszernerentur, potius quam abis scivilitastis appositi ini suisse videtur. Sed nove in qxio lanarii na scitoliorum loco qui est pag. 3aa , post illam vocem λ ως alius scholiasses loquens introducitur. & iis, quae prone praccedunt, contradicens; vel pinius contra licere v as. Nain tit ita ostendo si bene intelliganair, quae praece-int veri a , consentire is cuin illo comperienir, a quo se ilicntire arbitratur.
Ad veriba quaedam ab illis adverbiis in transeam. τάσσει iν λεῆιν - τούτου cum dicit, intelli Ut, utitur itu vocabula mi sis nisi cloae. perinde ac si dicas. verbum ver, reddens. γάι tuaia voeabisun in hoc, vel hoc. Sic pag. 343 l. 3, πι άλλρυ καὶ ἀλλου τάσσων τὸν λεξιν. Uuriir vero & vulgarieria, eadem de re. & quidem in illo etiam ipso loco. ilicitnim, τήν τε μιώδω καὶ τὴν - νην κατα του αὐτου τιὸ ι συν-.ως. Ea paulo post , ως καὶ την σωφροσυνην κοὐ τοὐκοσμιαν ὁμοiώς τώεικε. Respondet autem hic istorum ver, una usus ei, quem trabet κειται, Gini dicitur, ἐπὶ τούτου κελαι ἡ λσξις. Scimus enim, verbo Mis Mi declarui possum esse Verbo ἀποτειυιν utitur aliquoties, ubi alii passive potius poce ἀποτείνεσθata uterentum ut pag. 344 l. I 8, τῶ τια πά-cιν προς 'Aρχ se δεν αποτεὐει. Et pag. 342 l. 3 S. Tiam παν-rα π-ς τον Κομνάιον ὰποτsiMι. Quibus in locis dubitari possit, in τα τα & πάιπα sint nominandi, an accusandi cassis: sta
27쪽
quoniam potius dicitiar aliquis ἀποτελεσθαι vel εἰς τινα. quam cum accus ἀποτεινεσθαι τὸν λόγον vel ἄπιτε, τι εἰς τινα, potius nominandi casus esse crediderim: peritiae ac si dicereriir, πας ουτος ὁ λως ἀποτεIνεται)Aαιδαμον, item πρὸς τὸν Κορινθιον. Alioqui activam hic significationem ha bit αποτεπειν, & eo dicetiar modo, quo ἀπ' Neiνειν τον λογο, pro ἀπομηκύν en . Veriam ἀποτεδεσθαι πιδς vel sis τινὰ dicitur aliquis, cona in eum invehitiar: sed utuntur etiam de eo, qui quempiam obiter tantum perstringit, suam adversus euin orationem & qui lem plerumsue ita ut nomen eius taceat) csiri sens. Ac quamvis suinum in hoc genus imitetuli ab iis, qui verbose in aliquem invelluntur, in usu tamen est de iis etiam, qui vel paucissimis verbis id fa- ei init. Sic apud Diog. Laertium, in Aristotele, πολλάκις δὲ καὶ ἄπιτεινόμενος, τους Ἀθηναίους ἔφασιων εὐρηκοαρ πυραις καὶ Mμους' ἀλλὰ συροῖσπι χρησθαν. νόμοις δε m. Ubi suspicor deess. vel προς vel εῶς ante τους Ἀριηπαιους. At vero αἰνιττεαθαι Thucydidem ali imiti vel alimen . cum dicit, intelligit, eum non aperto. sed occulto, serin ne significare. Ac interdum & qiii leni frequentius accusativum in praepositione dat huic ver, : ut pag. 343 l. 32, τρὶς τούς λίγους τοὐ Κορινθώυ αἰήττεται. Item pag. 3 1 7 l. V ,πρρος ' Ηρόδοτον αἰν ττεται. Cum accus tamen sine praepos. l. dio. αἰνίττσαι δὲ τοι Mηδικα 'φοδότου. Sic pag. 327αινιττεται Ποτίδαιαν. Nec non pag. 328 l. 9, αινιττεται Ἐπ'ia δα νον. At vero pag. 383M utramque invenies constructi nem . nam ibi leges i. 36, αινιτυται πιυς ἱππως αυτῶν τούς κειμένους. Et paucis interiectis, atri ττεται δὲ πρὸς Λακεδαι-WHους. Solet tamen potius accusativo sine praepositione iun-ς hoc verbum: cui propemochim responciet Latinum innarere: quo etiam uti malini ad illius interpretationem, suanet
ver aEMiam Assilendus porro est praecedentibus hic locus pag. 339 l. 3o, adverbium avi τως praefi t verta γπιν-τεται. Scribit mi 3, ἀοριστω' μὲν, εις τούς Λακεδαγο- νέους δὲ αDπτσται. Ubi post ἁσμστο- μὲν, quod sonat in esse quJdon, subaiuliendum relinquit ali paod verbum: nisi forte incuria librarii potius desulerari credendiun est. Hoc aurem verbum fuerit ut opinor vel λέγει, vel ψησὶ, vel aliud huiii N i. nam qui non vult aperte declarare, quod sentit, sed tantuni αiνιττεσθαι, is indefinite loquitur, genus non speciem proponens. Foriasse autem & τουτο ves τῶντο φησι locum hic taberet. Ne hoc qui leni est praeaereum Duiliam by Orale
28쪽
tri, eum alicubi pro ἀν τεσθαι Vertis λέγειν uti, minus Iprie: ut pag. 32o l. λεγει δὲ Ἀθηναιους. Verbo κατασκευάζειν in concionum praesertim expositio. sigrificare sol Maomere a uid argumentis: quod una voceritur Probare. Sic pag. 4sa 7, κατασιω ἁζει δὲ διὰ το οὐ t οὐδ' ἔόλως δεῖ αὐτοῖς συ χω- u κατελθεῖν sis τὴν γα us autem sum ver γ ad ure, ciuini eandem, quam ipsa νx Graeca, metaphoram habeat: & videam contrarium L iuris deserasere contrario Graeco ανασκευαζειν in eodem na phorae genere respondere. Qua de re vel Fabius nullam, bis cluditationem relinquit, ubi scribit, nam Oinus non Misiur fisi inmur opus destauraria rensimaniqrre eas: plod ἁ-σκε- καὶ κατασκευη vreatur. Ouo ex loco possit καταιευἁζειν reddi etiam rensimari: 1ia huius scholiastae locis dior est altera hutin verbi interpretatio. Legimus autem &ig. 336 L 22, επειδὴ ειπεν ὁ Κομνθιος πρὸς ετεραν συμ--iαν τραπεσθαι sed τραπε αι, aut τραπε θαι ἄν stri,'
ἡ βο-θοώμενος των Λακεδαιμονέων, νυν τοτο κατασκευ.
Ubi perinde videtire esse, ac si dicereriir, Rationi triis dia uiri suum munit & velut fulcit; sive, sententiam suam; vel, iuul id facere decrevisid dixit. In iisdem concionibus saepe utitur nomine κυάλαια, quod atino eupisa ei re*ondente interpretari possumus. Sunt auem concionis alicuius κεφάλαια, ea quae potissimun con ur κατασκευάζειν de quo verbo dictum modo sitit) is, qui oncionariir. Itioque concionem unam in certa dividere canta consuevit. Sic pag. 4o4 l. 3 s Mitylenae ini leg
oriun concione dicit, διωρεῖται u δημηγορία αύτη κεφα- ἀιοις' viai deesse pure, vocem τμri. Sequuntur enim tria capita: primum, δέκαιον, id est, aeqviun esse pisci postulam: secundum ,-δυνατὸν, μή M MF: teritum, το σπιφερον, iuile esse. Huc pertinet quod pag. 322 legitur, ἡ του Κερκυμιιου δημηγμα μαλλον το συμφέρον προβάλλεται ηπερ τὸ δέκαιον ἡ δὲ του Κομνθι ου, μαλλον το δέκαιον ἔπερ τὸ συμφερον' Id est, circyrensis eoneso maps urissiarem allegat, Vel obteniat epiaran
s ollis stripti, in hanc partem hi horiae Gucydidis si conciones certam quandam iustoriae illius partem vocare licet occurrent aliquoties haec verba, ἐντευθεν οι ψωνες' in pag. P3 9, in verba, γενήσετ ει δὲ υμῖν πειθομευσις καλοη ξυντυχέα κατὰ πολλὰ της umτέμις χρείας, & in ea, quaestiuinitar, annotata sunt illa, εντεώρει οιἀγῶνες. Ubi ἀγω ες,
29쪽
id est Gnatana, si verbum verbo reddanir) appellari videntur rationes. quae simiamentum 6' robur eatisre e tint, quasi
praetimimμ EIamn M-n. Sed pag. 334 l. 37, ἐντευθεν ei α γωνες, i simus. καὶ τὶ δίκαιον. um iit quain ver, rumellipsin esse suspicor. occurrent in iisdem in easdem conci
plurali numero uti, ac non potius ἐπιλογος dicere: sed επιλό- ,ους vixerunt & quidam alii. Atque a leo auctor ritetorices ad Herennium, conclusiono. inquit, psae a Pud Graeci s ωπα
PM nomimantur, tr artitae sum. Om constant ex enumeriatione,
amplacatione, απnniis tione. Verum in his epilogis huius scitoliatae haec omnia in nime vera mn perienni re minus etiam iis, quod adclit, nos posse quatuor in locis tui conclusonibus: in principio, secundum narretitionem, sectini iun fi missimam argumentationem. in concitisione. Quamis enim lita lociis, is potius est, ex quo hic scholiastes suos ἐπιλό- nobis solet depromere. Obiter autem animadvertendum est. poste hoc duriuscule dictum videri, nos conclusioni is in conclusone ini. Idem conciones ἁντιθέτους vocare videtur, eas quae potius αντιλοικαὶ vocantur, vel ἄντι ρητικαι. quasi quis dicat contraetactoriis: ses potius aber nas appellare Latinas iubet, sciit Aeschinis & Demostianis oratu nes adversariae vin
lat, haec esse παρενεβασιν, q-H pati aniae fictilin vel . vlquod de Patisita nauatum ess) conlequanturi nihil enim ad Piaculum perii re: ad piaculum, inquam, de quo institurus erat ferino. O Ui hu: -αρἐκ σμ, quod a Latmis .spino dicitur: a Cicerone cuna adiectione, aegresso a pn fiso, vel a ter o dis oratio κ mori . At μετάβασις non est eiusmodi Gre , quae intermittit Nuitrum vi vel in suspensam orationem pro ostram vel stupem sum shmnonem propositum relinquit, s est 'ius transitisas nin re uno, cisi Mis ianfossau est, ad aliam. Sic pag. 3
30쪽
ω Βερσι - eandem vocem invenies. Sed cum idem ann-um esse in omnes locos deberet, qui illa verta, aut ista ha- eret , τῶ δ' αὐτοῖ χειμωνος, aut του δ' έπιγιγνομε οὐ θεμους, sive του δ' ἐπιγονομένου χειμῶoc cum in his omni- ius illa sit, quam dixi, transitioin in eortini tanten paucissimos innotationem illam es inventuriis. Utitiir autem & ver με-
ζαμi-ιν, de huiusmodi tiransitione Ioquens: in pag. 3so l. x3, 'τέβη - τούς Θασιους. 'o se Thucydi sis quid appellet, iam aliunde notum esse otest: praesertim cum & Dionysius Halicarnasseus opuscu- IIn re ρι των Θουκυδιδου ἰδιαμάτων sci ipsserit: qiuia quidam nterpretantur de Thuc Us propristiatdira ; malim ,-iis, tuae a hucrsae pruria sum, vel ae lis, quae Thuc δ pee ιa a sint, id est, eliis sermoni. Utitur autem hac voce ἐδέωμα. Jg. 3sa l. s. Nam ibi postquam scripsit ἐφ' ἔ τε ἐξ-σιν ii stum esse pro - τῆ ἐζιέναι, aestit, αε μα-του τε Θουκυ- ιδου. Pag. aurem 337 vocii in aliatim mentionem facit, quas 3pud Thucydidem esse ait ἐδιως. Sed falli possit lector inter-lunt in quibusdam, quae pro Thucyduleis asseri, cum ei pe-zuliaria non fuerint. velini cum de ἐπ ειρητέα notas dicit, Θουκυδώ.υ esse λῆιν. nani ad terminationem respicit, & terminatione tenus esse Thucydideum vocabulum intelligit, cum sit pri επροειρη-M . Quam*iam ne hoc maidem -- v
ri posse Tnticydi deum id vocalnatum vinetur,sessio loco doce . Verum & de hoc monendus es, alicubi pro verbis illis. si e Thucy silis aliquod idivina habere annoraverat, alia supposita filisse. Atilue hoc pariter suo loco nianimum
Cum scribit, τουτο--υπιεδίδου ειρη- , ii telligit, hoc dictum esse tanquam a Thucyclide, suam sententiam, seu nutatum sinini, interponente. Atque hunc esse istorii n ve horum sensiani, ex pag. 348 apparet. Pag. amem 346 reprelienditiatur, τά de coriis quibusdam veri is vixeriure. ea pota καὶ ώς-σεμιστοκλεους καὶ ῶς απι ΘουκυδιδευHis verbis, τουτο δε ἡ του λό ρου δηλοῖ, quibus initiar pag. 37 1 l. 2I, nec non alibi, ut opinorὶ simi Matiar, - deviarant ea, quM ii uno muri perinde ac si vim in esses, τουτο δὲ τὰ μαγόμπια δηλοῖ, sive, τουτο δὲ ἐκ των μανγο- μω- δῆλον. Dicunt aurem & τα ιπι ερόμενα eadem de rersiciu οῖς ἐπιφέρει, & οἷς ἐπάγει, pro eodem: nimiseri pro eo, Piod dicimus, sidus subiungit. Pro quo incere vulgus s