장음표시 사용
191쪽
FRAGMENTA FALSA.lias Hesperidas Aeglem, retinasam et HesperusMny), Noctis filias, ultri Oceanum mala aurea aditisse sistit. Cf. Theog. 21 sq. ,Notan ista Servius ipsa addere ex alio sonte poterat'. moetii ad h. 215. Recte.
Tπερβασίαι δ' ἀλεγειναί. Eustath ad Ιl. p. 1318 6 Rom. 1437 Bas περ
8pectari videtur Opp. 828 υπερβασίας ἀλεεινων, ibi FRAGMENTA FALSA.
Fragmenta, falsa collegit archscheire p. 386 - 394editionis suae. Quibus nunc addenda: 1. r. 23 archsch. - 114 Goetii e Steph. Byg. v. ἰσώwπόλις Θεσσαλίας ἀπο χωνος του γάσονος πατρός, πιτ ονομα I Hesperiisam Forti e sperethusa m. f. pollonii Rhod fragmentiati a Schol ad Clem Alex. Vol. IV p. 100 l. allatum παρ' Ἐσπερίδων 'Eσπερίδες νυμφαι τινες νόμιοι
192쪽
τα νόματα ἴσασιν οἱ Φοίνικες, υτ γήνυος οἱ Σιδόνιοι Ουθ' ουτ οἱ Βυβλio του Βάλαντος, ω cisis οἱ ποιηταὶ ,,Bυβλον, ἀγχίαλον καὶ Σιδῶν ἀνθεμόεσσαν νικῆσαι νίκησαι τρικάρηνον κτλ. Prior versus, quem Hesiodoriri ut Eisan. Μ. p. 216, 36 Ἐσίοδος ἐν σπίδι codd. nonnulli p. Gnisf.J, apud Dionys Per. v. 124 legitur hemistichium autem νικῆσαι τρικάρηνον salsarium de suo addidisso hodie constat 3. Fragm. 66 Marc ch. - 196 oeul. Strab. I p. 5srKαὶ η πρότερον δε Ἀρτεμίτα λεγομένη μία των Ἐχινάδων νήσων
ηπειρος γέγονε συγχουνται δε καὶ αἱ λοιπαί, ως Ἀρά
Ad Scut V. 1 sqq. spectat. 5. Fragin 19s in sch. 1 Goetu Plin. N. H. XXI, 17 6 108: Asphodelia naaiulit ar et semine tosto et bulbo Pr Recipua Voluptate, ut videtur Hesiodo Theophr. de hist plant VII cap. 11 St. 13, 3 Vinanier J. Ad Opp. 41 pertinet. Cf. Marchsch. p. 447. 6. Fragm. 228. Marchach sciam. necd. Ton. I p. 55: σημείωται παρ' Nσιόδω το ευθυνεον, ς ἐνόεον η πλεονασμω του , η μεταβολὴ του τυ κτλ. Leg. θυνεον, maod invenitur Sciat 156 210. 257. 286. 7. Fragm. 24 Maraach. - 239 oeul. ΕDin. . Sytb. V. πλειότερος Dp. 76, 22 πλεῖος ουν καὶ πλειοτερος. ημάρτηται δε ὁμολογουuενως το πολυ χερειότερον Opp. 127; leg χειρότ. παρὰ σιοδω καὶ εἰ ολως φειλεν εἰπειν, χειρονέστερον φειλεν. ἴσως ουν ὁ σίοδος παρὰ το χειρος τουτο ἐποίησεν, ἁ απὸ του πλειος το πλειότερος. T ουν Ἐσίοδος ἴσως παρὰ το χειρος ed. Risi. Cf. naV. Ecl. p.
368 8. Hunc locum perperam intellexeriant v docti. - Εt61Olom, ne inlice, men est naec Sicut πλειότερος α πλεῖος poetae nonnulli inter quos Callimactius V paullo suprει usurpR-mant, sicinesiodus χει0ότερος a χεῖρος derivatum excogitavit. 8. Fragm. 253 archscn. Suid. v. κομιδή II, 1 p. 326ουτω λεχόμεναι, αἱ φυλάττουσαι τὰ λεγόμενα χρυσε μηλα hδε Ἐρυθεια καὶ σπερέθουσα βοῶπις, ως φησιν πολλώνιος ὁ Ῥόδιος.
193쪽
Bernii.), ubi hodi legitur 4 ἀνάσωσις. ρόδοτος λέγεται δὲ καὶ η ἄφιξις η δίοδος vulgo σίοδος) Πολυβιος κτλ.
De carminibus errore ad Hesiodum relatia 1. Γης περίοδος - 2. Θειοι λόγοι, - 'νοι, - . Κεραμεῖς - . Φοινικικά cs ram. n. m. p. 14J, - . Περὶ ταρίχων disputavi Marchschempp. 197-202. EUMELUS.
Paus. II, 1, 1 Eυμηλός γε ὁ μιλυτο των Βακχιδῶν καλουμένων ο καὶ τα ἐπη λέγεται ποιφσαι, φησὶν ἐν τῆ Κορινθία συγγραφῆ, εἰ δη υμηλου γε η συγγραφή, κτλ. i. V, 19, 10 2): υμηλοντο Κορίνθιον. Athen VII p. 277 D U την ιτανομαχίαν ποιησας, εἴ Mμηλος ἐστιν ο Κορίνθιος η ρκτινος κτλ. in Laur Lyd. de mens. IV, 48. Hygin. aD. 183. Eudoc. p. 294. Teteig. ad lacophr. 174. ad Hes opp. 1 p. 23 Gaiss. 25, 14 d. LUMISchol ad ind. l. XIII, 74 Eυμηλός τις ποιητης
Clem Alex. Stroin I p. 144 333 B Syll, 398 Pori Σιμωνίδης μεν ουν κατὰ Ῥρχίλοχον φέρεται, Καλλῖνος δε πρεσβυτερος ου μακρω, Ευμηλος δε Κορίνθιος πρεσβυτερος ων ἐπιβεβληκέναι Ἀρχία
et Συρακουσας κτίσαντι a. 734 a Chr. n.J.
194쪽
μ ορινθιακοῖς λεγει ιυμηλος coli. Mas II, 1, 1 V. supra): υμηλος φησὶν ἐν τῆ Κορινθία
Eumeli caletnen de renus Corintniorum postea in Orationem Solutam ira nStainini esse constat Pausaniam autem aliosque Scriptores non carmine ipso, sed epitometantum eaque oratione pedestri conscripta usos esse Wilisc ostendit. De ac epitome capienda sunt VeHIa
Clementis lex Strom. VI p. 267 629 A Sytb. 752 ou. δε σιόδου μετηλλαξαν εἰς πεζον λόγον καὶ ς ἴδια ξηνεγκαν υμηλός τε καὶ Ἀκουσίλαος ο ἱστο
195쪽
CORINTHIACA 5. Βουγὰ νια. meronymi loci supra allatiis. Cf. Vare de re misi. , 5. Marchsch. p. 23 sqq. Wilisci p. 3. 6. Νόστος των Ἐλλη νων Schol ad ind. l.
XIII, 31 ἐν δε μω αδύπνοος Πos δὲ ἀλλαχου
μουσικὴ ἀνθεῖ και τα πολεμικά; τούτο δε δια τοναμολπον οντα Κορίνθιον καὶ γράψαντα νόστον των Ἐλλήνων Pro ἴμολπον υ μηλον scribendum esse plures Videriant. - Marchach. p. 17. 24 sq. Vilisci p. 3su. Fortasse huc pertinent versus p. 55 allati tr. 6 . Substitia. Velcher Cycl. p. I 1835 p. 27 sqq. Marchschesse Hesiodi, unieli, Cinaethonis, si et Carminis Naupacti Fragmenta collegis etc. G. M. Lips.1840. p. 216-245. - . G. Hiscli Vober sie Fragmente des Epitrer Eumelos. Ups. Te n. 1875 pp. 41. 4. CORINΤΗΙΑCΑ.
Schol. Laur ad Apoll. Rhod. IV, 1212 Ἐφυρα
Κόρινθος ἀπο Ἐφύρας της Ἐπιμηθέως θυγατρός. Εὐμηλος in δε ἀπο Ἐφύρας της τὸ κεανο και ηθύος, γυναικος δε γενομένης Ἐπιμηθέως. Paus. II, 1, 1: Εὐμηλος φησὶν ἐν si Κορινθία συγγραφῆ Ἐφύραν τώεανου θυγατέρα οἰκησαι πρῶτον ἐν τῆ γη ταύτη.
196쪽
Ἀλλ' ea δ' Αἰήτης καὶ Ἀλωεὐ εξεγενοντο Ἀλίου τε κάὶ Ἀντιόπης, τότε δ' ανδιχα χώρην δάσσατο παισὶν εοῖς Υπερίονος ἀγλαος υἱός ην με ἐχ σωπός, ταύτην πόρε δίω λωεῖ η δ' Ἐφύρη κτεάτισσ Αἰήτη δῶκεν απασαν' AMYη δ αρ' κὼν Βούνω παρέδωκε φυλάσσειν, εἰσόκεν αυτος κοιτ η ἐξ αὐτοῖό τις αλλος παι η υἱωνός ο δ' χετο Κολχίδα γαῖαν. Senol ad init. l. XIII, 74 Aιὰ τί Μηδεια ἐμνημόνευσεν οτι μόρινθος πατρωον αυτῆς κτῆμα γέγονε, τούτω τω λόγω Ἀλωεὐ γαρ καὶ Αἰήτης ὁ Μηδειας πατηρ ἐγένοντο παῖδες λιου καὶ Ἀντιόπης τούτοις ο πιλιος διένειμε την χώραν, καὶ λαχεν Ἀλωεὐ τὴν
εν ρκαδία ὁ δε ἰήτης τὴν Κόρινθον Αἰήτης εμη ἀρεσθεὶς τη ρχῆ Βουνωφ μεν τινι Ἐρμου υἱω
παρεδωκε τὴν πόλιν, εἰπὼν φυλάττειν τοῖς ἐσομενοις ε αυτos αὐτος δὲ εἰς Κολχίδα της Σκυθίας ἀφικόμενος ωκησε βασιλεύων διδάσκει δε ομο υμηλός τις ποιητὴς ἱστορικος εἰπών Aλλ' - γαῖαν Eosdem
versus e cod. Matritensi eclidit Iri arte codd. Mati t. p. 263;
197쪽
.Aία, πόλις Κολχίδος Κόρινθος δέ, πόλις Πελοποννήσου, ν αμφοτέρων αρχοντα λέγει τον Αἰήτην, ωσπερ καὶ μηλος ὁ ποιητής, ου τα ἔπη ἐν τοις
οπισθεν εἰρήκειν καὶ πασαν την ἱστορίαν τι κτλ.
Patis. II, 3, 10 8): υμηλος δε πιλιον ἔφη δουναιτην χώραν λωεῖ με την Ἀσωπίαν, Αἰήτη δε την Ἐφυραίαν καὶ Αἰήτην ἀπιόντα ς Κόλχους παρακαταθέσθαι Βουν την γῆν, Βουνον δε Ἐρμου καὶ Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ ἐπεὶ Βουνος τελευτησεν ουτως Ἐπωπέα τον Ἀλωέως καὶ την Ἐφυραίων σχειν αρχήν Κορίνθου δε στερον του Μαραθῶνος ουδένα πολιπομένου παῖδα, τους Κορινθίους Μήδειαν μεταπεμψαμένους ἐξ Ἱωλκου παραδουναί οι την ρχήν βασιλευειν με δη δι αυτην γάσονα ἐν Κορίνθω, Μηδεια δε παιδας μεν γίνεσθαι, το δε αεὶ τικτόμενον κατακρυπτειν αυτο ἐς το ερον φέρουσαν τῆς Ἐρας, κατακρυπτειν δὲ θανάτους ἔσεσθαι νομίζουσαν δ) τέλος δε αυτήν τε μαθεῖν ς μαρτήκοι της ἐλπιδος, καια μα πο ου γάσονος φωραθεῖσαν, ου γαρ αυτον ἔχειν δεομένη συγγνώμην, αποπλέοντα δε ἐς γωλκον
1 CL Schol ad ind. l. XIII, 74 γν Κορίνθω κατωκει Medea καὶ ἔπαυσε Κορινθίους λιμῶ κατεχομενους θύσασα Βήμητρι και νύμφαις Λημνίαις ἐκεῖ δε αυτηὶς ὁ Ζευς ράσθη, ου ἐπείθετο δε η Μήδεια ον της φας εκκλίνουσα χόλον διο καὶ Ἐρα πέσχετο αυτῆ θανάτους ποιησαι - παῖδας. ἀποθανόντα δε--τους τιμωσι Κορίνθιοι, καλοῖντες μιξοβαρβάρους.
198쪽
EUMELUS οἴχεσθαι, τούτων δε νεκα ἀπελθεῖν καὶ Μήδειαν παραδουσαν Σισυφω την ρχήν. τάδε μεν ουτως εχοντα ἐπελεξάμην. CL Schol. Eur Med. 10. 20.
Patis. II, 1, 1 μηλος φησὶν ... ἐν Ἐφυραν κεανο θυγατερα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν si γ ταυτη ), Μαραθῶνα δε στερον τον πωπεως του 'Aλωεως τολυλίου φευγοντα ἀνομίαν καὶ βριν του πατρός, ἐς τα παραθαλάσσια μετοικῆσαι της Ἀττικῆς, αποθανόντος δε Ἐπωπέως ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον καὶ την ρχὴν διανείμαντα τοι παισιν αυτον ἐς την Ἀττικην αυθις ἀναχωρῆσαι, καὶ ἀπὸ με Σικυῶνος την Ἀσωπίαν, ἀπὸ δε ορίνθου την φυραίαν με
Patis. II, 2, 2 Tάφους δε Σισυφου καὶ Νηλεως, καὶ γαρ Νηλέα φικόμενον, Κόρινθον νόσω τελευτῆσαί φασι καὶ περὶ τον σθμον ταφῆναι, - ανουδε ζητοίη τις ἐπιλεξάμενος τα Εὐμήλου Νηλέως μὲν γαρ υδε Νέστορι επιδειχθῆναι το μνῆμα -ὁ Σισυφου φησί χρῆναι γαρ αγνωστον τοι πῶσινομοίως εἶναι Σίσυφον δε ταφῆναι μεν ἐν ταυθμῶ τον δε οἱ τάφον καὶ των ἐφ' υτου Κορινθίων λίγους ιναι τους εἰδότας 'nise p. 23 sq.
1 ci paullo supra , δε ορινθία χώρα, μοιρα ουσα της υργείας, απὸ ορίνθου o νομα σχηκε χιός δε εἶναι Κόρινθον οὐδένα οἶδα Di πέντα πω σπουδὴ πλην Κορινθίων των πολ-
199쪽
Schol. Laur ad poli. Rhost. I, 14 de Leda: Γλαύκου δε αυτην του Σισύφου εἶναι πατρος εν Κορινθιακοις λεγει υμηλος καὶ Παντειδυιας μητρός, ἱστορῶν τι των ιππων ἀπολομενων λθεν εις Λακεδαίμονα ὁ Γλαsκος κά ἐκει ἐμίγη Παντειδυία, νυστερον γήμασθαι Θεστί καὶ ποιησαι την Λήδαν γόνω μενδ ουσαν Γλαυκου, λόγω δε εστχυ. )
Apollodor. III, 11, 1. 1: Μενελαος εκ Κνωσσίας νύμφης κατὰ Eυμηλον ἐγέννησε Σενόδαμον Ad Corinthiaca redissit iliae p. 27.
Schol. Laair ad poli. Rhod. V, 46 p. 36, 15Κ6ΩJ - δε τοῖς ρφικοῖς Αρεως και Αἰγίνης γενεαλογεῖται η Σινώπη) κατὰ δέ τινας υρεως καὶ Παρνάσσης κατ Ἀυμηλον και ριστοτέλην σωπου. To δ ελεν ἀμφασίη ριπὴ στιβαροῖο σόλοιο, Αἰητην. - δ' στε θοοὶ κύνες ἀμφιθορόντες
ἀλλήλους βρυχηδὸν ἐδηιον ο δ' ἐπὶ γαῖαν
μητερα πῖπτον εοις υπο δούρασιν υτε πευκαι δρύες, α H ἀνέμοιο κατάικες δονέουσιν. Schol. Iiniar ad Apoll. Rhod. III, 1372 Ουτος καὶ οι
1 Sic Keil Θέσπιον φασι την ηδαν λόγω μεν Od. LMIr. 2 γήμασθαι - Θεστίου γήμασθαί φησιν Θέσπιον Γλαυκου
200쪽
ἐξης στιχοι εἰλημμένοι εἰσὶ παρ' Εὐμήλου, παρ' φησι Μήδεια προς Ἱδμονα Τ).
σος ὁ Λιος καὶ Σεμελης παις ἐν Κυβέλοις της Φρυγίας πο της μας τυχὼν καθαρμῶν, καὶ διαθεις τὰς τελετάς, καὶ λαβὼν πασαν παρὰ της θεὰς την διασκευήν, αν πασαν ἐφέρετο την γῆν, χορειῶν τε - και τιμῶν
τυγχάνων προηγεῖτο πάντων ανθρώπων ). παραγενόμενον δε αυτον εἰς την Θράκην Λυκοὐργος ὁ ρύαντος λυπήσας φας μίσει, μύωπι ἀπελαύνει αὐτοντης γης καὶ καθάπτεται αὐτο καὶ των τιθηνῶν μ). ἐτύγχανον γὰρ αὐτω συνοργιάζουσαι θεηλάτω δε ἐλαυνόμενος μάστιγι τον θεον ἔσπευδε τιμωρήσασθαι ' δε - δέους εἰς την θάλασσαν καταδύνει, καὶ ποΘέτιδος πολαμβάνεται καὶ υρυνόμης ὁ οὐ Λυ-
κοὐργος ου ἀμισθὶ δυσσεβήσας εδωκε την ἐξήνθρώπων δίκην ἀφῖρέθη γὰρ προς του Λιος τον ὀφθαλμόν. της ἱστορίας πολλοὶ ἐμνήσθησαν, προηγουμένως δε o την Εὐρωπίαν ' πεποιηκὼς υμηλος.