Epicorum graecorum fragmenta

201쪽

Οφρα θεῶ δεκάτην ἀκροθίνιά τε κρεμάσαιμεν σταθμῶν εὐζαθέων καὶ κίονος ψηλοῖο.Clem Alex. Stroni I p. 151 349 A Syldi 19 Poti. 'Aλλὰ καὶ ὁ την υρωπίαν ποιήσας ἱστορεῖ το ἐν Αελφοῖς γαλμα Ἀπόλλωνος κίονα εἶναι δια τῶνδε '

Ρaus. IX, 5, 8 4) υ δε τα ἔπη τα ες υρώπην ποιήσας φησὶν ' φίονα χρήσασθαι λυρα πρῶτον Ἐρμου διδάξαντος πεποίηκε δε και λίθων καὶ θη

T γαρ Tθωμάτα καταθυμιος ἔπλετο μοῖσα καθαρὰ καὶ ἐλευθερα σάμβαλ' χοισα. Patis. IV, 33, 2 3) υγουσι δε καὶ εορτην ἐπέτειον θω- μαία Messensi) τὸ δὲ ἀρχαῖον και γῶνα ἐτίθεσαν

1 Laciniae signa pos Scilia 3ari . - 2 criιIn. n. OxOn IV p. 314 προσόδιόν εστι ποίην υπὸ αρρένων η παρθένων χορου ἐν τῆ προσόδω τῆ προς το θεὸν δόμενον φερεται δ ἐν τουτω et γένει, και το ἀποτρεπτικόν ἐστὶ δε ποίημα σπαστικον κατὰ τον ἀπὸ των θεῶν χωρισμὀν δόμενον Pliat. morat p. 1136 F ου ηγνόει δε, τι πολλὰ Λώρια παρθένεια ἄλλα λκμῶνι καὶ Πινδάρω καὶ Σιμωνίδη καὶ Βακχυλίδη πεποίη ται. ἀλλα μην καὶ ἔτι πρωσέ δια καὶ παιῶνες καὶ μέντοι καὶοτι τραγικοὶ οἶκτοί ποτε ἐπὶ του χωρίου τρόπου μελωδηθησαν κτλ. XL tym M. p. 777, 3 sqq. MarchSch. p. 243 s l. Fragm. XIII. 2. ἰ καθαρὰν κιθάραν Bergi Poeit Lyre. p. 811 καθαρὰ καὶ ἐλευθέριος καλὰ . Emperius.

202쪽

EUMEI US μουσικῆς τεκμαίρεσθαι δ' ἔστιν αλλοις τε καὶ μήλου τοις πεσιν ἐποίησε γουν καὶ τάδε ε τω προσοδω τω ἐς Βῆλον ,, τῶ - ἔχοισα . f. IV, 4, 1:- δε Φίντα του Συβότα πρῶτον Μεσσήνιοι τότε τω Ἀπόλλωνι ἐς φλον θυσίαν καὶ ανδρῶν χορον ἀποστελλουσι τ δε σφισιν σμα προσόδιον ἐς τον θεὸν δίδαξεν Ευμηλος, εἶναι τε, ἀληθῶς Eυμήλου νομίζεται μόνα τα επη ταυτα - , 19, 10 2). INCERTORUM CARMINUM FRAGMENTA.

Apollodor. III, 8, 2, 2 Mμηλος δε καί τινες τεροι λεγουσι Λυκάονι καὶ θυγατέρα καλλιστὼ γενέσθαι. 15.Αrettalo Callistus filio Apollod. III, 9, 1, 1:

Ἀρκάδος δε καὶ Λεανείρας της 'Aμυκλου η Μετανει- ρας της Κρόκωνος, ως δε υμηλος λεγει, νύμφης μυσοπελείας, ἐγένοντο παῖδες Ἐλατος καὶ Ἀφείδας ουτοι την γην ἐμερίσαντο, το δε πῆν κράτος εἶχεν

Ἐλατος.

Τgetet ad Lycophr. 480 Ἀρκάς, ο ιος η πόλλωνος παι καὶ Καλλιστους της Λυκάονος θυγατρός, ως φησι άρων ὁ Λαμψακηνός, κυνηγῶν ἐνέτυχέ τινι τῶν Ἀμαδρυάδων νυμφῶν κινδυνευουσst καὶ μελλου γ φθαρῆναι - χειμάρρου ποταμο ἐν si δρυί, ἐν γεγονυῖα ν η νύμφη, και νετρεψε τον ποταμον καὶ την δρυν χώματι χυρωσεν δὲ νύμφη, ρυσοπε-

λεια την κλησιν κατ Ἀυμηλον, συνελθουσα αυτω

203쪽

INCERTORUM CARMINUM FRAGMENTA. 195 γεννῆ πλατον καὶ φείδαντα, α ων εἰσι καὶ οἱ ρκάδες, ως φησι πολλώνιος.

Μνημοσύνης καὶ Ζηνος λυμπίου ἐννέα κουραι. Clem Alex. Strona VI p. 264 621 D Sylv. 742 - μήλου γαρ ποιήσαντος Μνημοσύνης - κουραι , Σόλων της ἐλεγείας δε ἄρχεται ἡ Μνημοσύνης καὶ Ζηνος λυμπίου ἀγλαὰ τέκνα 'vilisei p. 5. 38 sq.

I ips.J Eυμηλος μεν' ὁ Κορίνθιος τρεῖς φησιν εἶναι Μούσας θυγατέρας' υπόλλωνος, Κηφισουν ), Ἀπολλωνίδα ' Βορυσθενίδα . adem histent Eudoc. p. 94,

Laur Lyd. de mens. IV, 48: υμηλος δε ὁ Κορίνθιος το ista ἐν τῆ καθ' - Λυδία τεχθηναι βούλεται, καὶ μῶλλον ληθεύει σον ἐν ἱστορία ἔτι γαρ καὶ νυν προς τω δυτικωτης Σαρδιανῶν πόλεως μέρει ἐπ' ἀκρωρείας του μώλου τόπος ἐστίν ος πάλαι μεν ναὶ Λιὸς δετίου νυν δε παρατραπείσης τω χρόνω λέξεως Θευσίου προσαγορεύεται.

204쪽

Λακεδαιμόνιος, γενεαλόγησε γαρ α ουτος πεσι. Cf. fragm. 2. 'λεγονία ) Hieron. l. l. 3. ράκλεια. Schol ad Apoll. laod. , 1357. V. infra. p. 12.4. Οἰδιποδία Suprra, p. 8 Sq.

5. λιὰς μικρά. Supra, p. 38.

Cinaethonen a 3maetho hapsodo celeber rimo' non diversum fuisse censet Velcher dycl. p. I p. 24 sqq. ,,Κinaethon und ynaethos in dorselbe amo te )- Quam opinionem refelli Marchsch. p. 245 li.

1 Γενεαλογίαι substitvit Marchsch. p. 248. 2 Tηλεγονία corruptum; Θεογονία vel Γενεαλογίαι i. viri ld. - Schol. ad init. Nem. II, 1: μηρίδας ἔλεγον et με ἀρχαῖον τους απὸ του μηρου γένους, o κά την ποίησιν αυτου ἐκ διαδοχης ηδos μετὰ δε ταυτα καὶ οἱ ραψωδοὶ ουκέτι το γένος εἰς I- ρον ἀνάγοντες. ἐπιφανεῖς δε γενοντο οἱ περὶ Κύναιθον, Ους φασι πολλὰ των ἐπων ποιησαντας ἐμβαλεῖν εἰς την μηρουποί'σιν. ην δε ὁ Κυναιθος Xῖος, ο καὶ των ἐπιγραφομένων Θηρο ποιημάτων τον εἰς πόλλωνα γεγραμμένον μνον λέγε -

ται πεποι.μέναι. ουτος ουν ὁ Κύναιθος πρῶτος ἐν Συρακού

σαις ἐρραψωδησε τὰ μηρο ἔπη κατὰ την ἐξηκοστην ἐννάτην Dλυμπίαδα, Ἱππόστρατός φησιν.

205쪽

Patis. VIII, 53, 5 2) Κιναίθων δὲ ν τοις ἐπε- σιν ποίησεν ως 'Pαδάμανθυς μεν μαίστου, φαιστος δε ει Tάλω, άλων δε εἶναι Κρητος παιδα. οἱ μεν Ἐλλήνων λόγοι διάφοροι τα πλέονα καὶ ου ηκιστα ἐπι τοι γένεσίν εἰσι.

Paus. II, 3 9 7): ιναίθων δε ο Λακεδαιμόνιος, ἐγενεαλόγησε γαρ καὶ ουτος ἐπεσι, Μήδειον in καὶ θυγατέρα ριῶπιν γάσον εἶπεν Μηδεια γενέσθαι 'πέρα δε ἐς του παιδα ουδε τούτω πεποιημένα ἐστίν.

Schol. Ven. 4 d. Hom. Il. Γ, 175 Ἐλένης τε καὶ Μενελάου ἱστορει ρίαιθος παιδα Μαράφιον ως ὁ Κιναίθων, Νικόστρατον.

Patis. II, 18 6 5): ρέστου δε αποθανόντος ἔσχε Tισαμενος την ἀρχην Ἐρμιόνης της Μενελάου καὶ υρέστου παις τον δε υρέστου νόθον Πενθίλον Κιναίθων ἐγραψεν ἐν τοις πεσιν ριγόνην την Αἰγίσθου τεκεῖν. CL Strissi. IX p. 402. IIII p. 82.

Ρaias. IV, 2, 1 Πυθέσθαι δε σπουδῆ πάνυ ἐθελήσας ο τινες παῖδες Πολυκάονι ἐγένοντο ἐκ Μεσ-1 Μῆδον lebetis.

206쪽

198 CARMEN NAUPACTIUM. σήνης, πελεξάμην τάς τε -ίας καλουμενα και ταεπη τα Ναυπακτια, προ δε αὐτοῖς πόσα Κιναίθων καὶ υσιος ἐγενεαλόγησαν. ου μην ς γε ταυτα νσφίσιν οὐδε πεποιημενον.

CARMEN NAUPACTIUM. Patis. X, 8, 11 6): α δε πη τα Ναυπακτια ονομαζόμενα υ πο Ἐλλήνων ἀνδρι ἐσποιοsσιν οἱ πολλοι Μιλησίω χάρων δε ὁ Πυθεώ φησιν αυτ ποιῆσαι Ναυπάκτιον Καρκίνον. πόμεθα δε και μεις si του Λαμψακηνο δόξη τίνα γαρ και λόγον χοι αν ἔπεσι ανδρος Μιλησίου πεποιημενοι ἐς γυναῖκας τεθῆναί σφισιν νομα Ναυπακτια Cf. II, 3 9 7): En δε ἔστιν ν Ἐλλησι Ναυπακτια ονομαζόμενα.

IV, 2, 1: α πη τα Ναυπακτια. Verrum nomen est a pini ausaniam alii Ναυπακτικὰ formam habent, s. fragm. 1 f. 11. 12. De carminis argumento disputavit Merich. p. 255sq. MuamVis accuratiore cognitione careamis, hoc pria certo poni videtur posse, in a omnes nunc OnSentiunt, hoc camine celebratas usso lustres in anulis feminas una cum oriam rasapsis, ut Heynius dicit Neo tamen intra genealogiariam tenuitatem poetam se continuisse, sed satis copiose de heroum reuus gestis expOsuisse ex iis concludi potest, 1ae senoliasta ad Apollonium deor'gonalita rit1 expeditione ex hoc carinine affert.

Tην δε μεν πλοτάτην Ἐριώπην ἐξονόμαζεν,

Ἀλκιμάχην δε πατήρ τε καὶ Aδμητος καλέεσκεν.

207쪽

κα Ἐλλάνικος την Ἐριώπην μητερ Αἰαντός φησι. Φερεκύδης δε ἐν εω καὶ Μνασέας ἐν η λκιμάχην ὁ δε των Ναυπακτικῶν ποιητης διώνυμον αυτήν φησι

- τὴν - καλεεσκεν . adem e cod. o vni protulit ana. necd. Par. III p. 286.

Mλλ' o μὲν ουν ἐπὶ θι, θαλάσσης ευρυπόροιο οἰκία ναιετάασκε πολύρρην πουλυβοώτης. Herodian. περὶ μον λεξ. p. 15 II p. 22 Lentet. J Ἐν συνθεω πολυρρην παρὰ τω τα Ναυπακτικὰ ποιήσαντι ,, ἀλλ' - πουλυβοώτης .

Apoll. Rhod. II, 298 sq. υρπυιαί Ἱρις τε διέτμαγον. α με ἔδυσαν κευθμῶνα Κρήτης Μινωίδος. Uni Schol. κοιλάδα της Κρήτης κατεδυσαν τοὐτο δεφησι καὶ Νεοπτόλεμος. o δε τα αυπακτικὰ ποιήσας καὶ Φερεκύδης - φασὶν ' εἰς το σπεος αυτὰς φυγειν της Κρήτης το πο τω λόφω- Ἀργινουντι.

Apoll. Rhod. III, 242 τον μεν Ἀψυρτον Καυκασίη νύμφη τέκεν Ἀστερόδεια. in Schol. V τὰ Ναυπακτικὰ πεποιηκὼς υρυλλην' αυτὴν λέγει.

208쪽

200 CARMEN NAUPACTIUM,

Schol. Livir ad poli. Rhod. I, 21 U μεν-ολλώνιος τούτους φησὶ προαιρεῖσθαι ζεύξαι τους βόας ὁ δε τὰ Ναυπακτικὰ ποιήσας in πάντας ἀριθμεῖ τους π αυτο φερομενους ἀριστεῖς.

Schol. Muri ad poli. Rhod. III, 23 λλά τιν

οῖ μητρος εμῆς δύναται, φησιν η μήτηρ ἡ μη

21ὴ τότ αρ' Αἰήτρ πόθον εμβαλε r φροδίτη Εὐρυλύτης φιλότητι μιγήμεναι ης ἀλόχοιο,

κηδομένη φρεσὶν Πιν πως μετ αεθλον γήσων νοστήσ οἶκόνδε συν ἀγχεμάχοις τάροισιν.Φευγ με ἐκ μεγάροιο θοην διὰ νύκτα μελαιναν. Schol. Laair ad poli. Rhod. IV, 9 παρὰ δε τω τὰ Ναυπακτικὰ πεποιηκότι υ ἐστι κατὰ την δίαν προαίρεων ξιοῶσα η Μήδεια, αλλ' εφέστιος ἀνακαλου- με νηφ). οἱ γαρ υργοναυται κατ ἐπιβουλην ἐνστάντος του της ναιρέσεως αυτῶν καιροs ' προτραπομένου ὁ του Αἰήτου ἐπι την Εὐρυλέτης της γυναι-

1 ποιήσας o Cod. Par addici. - 2 Cod. Par. ad . 515-522 Et δε o μεν πολλώνιος Λογον φησὶν ἐμποδίσαι τους ηρωας ποστ ναι βουλομένους τον αγῶνα ἐν δε τοις N. κτλ. - ἐφεστιος νακαλουμενη Sic ed. ἐφ εστίαν καλουμεν Cod. LRur. ἐφ εστιασιν καλουμεν Marchsch. 4 Lacunae signa os. eis.

209쪽

CARMEN NAUΡΑΟΤIUM.κος συνουσίαν Ἱδμονος ποθεμένου τοῖς Ἀργοναυταις ἀποδιδράσκειν, καὶ Μήδεια συνεκπλεῖ. Id. a. IV, 6 U μεν Ἀπολλώνιος φησι νυκτος πεφευγέναι την Μήδειαν ἐπὶ την ναυν Αἰήτου συνέδριον εχοντος Κόλχων περὶ διαφθορῆς των ρώων ὁ δετα Ναυπακτικὰ πεποιηκὼς υπο φροδίτης φησὶ τον Αἰήτην κατακοιμηθῆναι ἐπιθυμήσαντα si αυτου γυναικι συγγενέσθαι δεδειπνηκότων παρ' ἰυτ των Κόλχων δ καὶ κοιμωμενων δια το βουλεσθαι αυτον την ναυν εμπρῆσαι δὴ τότ - τάροισιν δε υμων συνῆκε το γεγονος καί φησι φευγέμεναι μελαιναν qν δε Μήδειαν την ποδοψοφίαν ἀκου- σασαν' ἀναστῆσαν συνεξορμῆσαι. μεγε δε καὶ μό-

δωρος ταυτα.

S. l. Iaiir Apoll. Rhod. IV, 7 V μεν πολλώνιος μετὰ το φυγεῖν την Μήδειαν ἐκ του Αἰήτου οἴκου πεποίηκεν πισχνουμένην το κῶας γάσονι ὁ δε τα Ναυπακτικα γράψας συνεκφερουσα αυτὴν τοκῶας κατὰ την φυγην κατὰ τον αυτου οἶκον κείμενοντο Αἰήτου.

Patis. II, 3 9 7) Ἐπη δε εστιν ἐν Ἐλλησι μυ- πάκτια ονομαζόμενα πεποίηται δὲ ἐν αυτοῖς γάσονα ἐξ γωλκου μετὰ τον Πελίου θάνατον ἐς Κόρκυραν μετοικῆσαι, καί οἱ Μέρμερον με τον πρεσβυτερον

Ihτων Κόλχωνντων ργοναυτῶν ci Keil. - ποδοψοφίην ἀίουσα poetam dixisse auspicatur Schaeser.

210쪽

202 ASIUS. των παίδων πο λεαίνης διαφθαρῆναι θηρεύοντα ἐν in πέραν πείρω Φέρητι δε υδέν ἐστιν ἐς μνήμην

προσκείμενον. 11.

Adnot. marginalis ad pollod ΙΙΙ, 10, 3 9 ab Heynio a nimiographi textu seiuncta) Ἱππόλυτον ανέστησεν ὁ σκληπιός), ως ὁ α Ναυπακτικα συγγράψας λέγει.

13. Patis. IV, 2, 1. CL uiaeta fragm. 5. p. 197. ASIUS.

Patis VII, 4, 1 2) υσιος δὲ ὁ Ἀμφιπτολέμου Σάμιος. Cf. II 6 4 2). Athen. ΙΙΙ p. 12 B: κατὰ

τον Σάμιον ποιητην υσιον τον παλαιον ἐκεῖνον. De carminibus si adscriptis. Nomposuit 1 GH-nealogias, breviter indicatas a Paus. IV, 2, 1. ἐπελεξάμην οπόσα Κιναίθων καὶ υσιος ἐγενεαλόγησαν coli. VII, 4, 1 2 υσιος ἐποίησεν ἐν τοις ἔπεσιν et fragm. 3-6. - 2 Camen epicum de Sam1omam moribus cf. infra. - Εlegias, de quibus v. Athen. IIIp. 25, B, D. Subsidia. - Canini, Tyrtaei, si carminum quae supersunt ed. Nic. ach. Ups 1831. Suppl. d. 1832.