Epicorum graecorum fragmenta

241쪽

ARGONAUTICA.

Schol. Lia, . ad poli. Rhod. III, 242 Ἐπιμενίδης δε φησι Κορίνθιον τω γένει τον ἰητην, μητέρα δεαυτου Ἐφύραν φησί. Eudοα p. 31, 7-9.

Schol ad poli. Rhod. II, 1122 de Phrixi filiis disserens καὶ ουτος se. esiodus μέν φησιν αυτούς τέσσαρας υργον, Φρόντιν Μέλανα, υτίσω- ρον Ἐπιμενίδης δε πέμπτον προστιθησι Πρέσβωνα. HISTORIA ELCHINIACA.

Athon. VII p. 282 E T δ' ἐστὶν ὁ καλούμενος ιερος ἰχθύς ὁ με την ελχινιακην ἱστορίαν συνθείς, εῖ Ἐπιμενιδης ἐστὶν Ἀρη 'λεκλείδης εἴτ' αλλος τις, ερούς φησιν εἶναι ἰχθύας δελφινας καὶ

πομπίλους.

σα ei L. A. Aristot Rhet. III, 1 p. 1418 21: ὁ δε δημηγορεῖν χαλεπώτερον του δικάζεσθαι, εικότως, διότι περὶ

το μέλλον ἐκεῖ δε περὶ το γεγονός, ο ἐπιστητὸν δηκαὶ τοῖς μάντεσιν ἡ ἔφη Ἐπιμενίδης ὁ Κρης ἐκελνος γαρ περὶ των ἐσομένων οὐκ ἐμαντεύετο, ἀλλα περὶ των γεγονότων μεν δηλων δέ.

242쪽

Κρῆτες ἀεὶ εὐσται, κακα θηρία, γαστέρες ἀργαί. Paulus post Epist. ει 1 R. I, 12 Ela τις αυτῶν ἰδιος αυτῶν προφήτης - Κρῆτες - ἀργαί . s.

Hieron. Vol. III fol. 148 D fod Bas. 1516. - Hieronymus Magno Oratori RomanoJ Sed et aulus apostolus Epimenidis poetae inlisus versiculo est scribens sul itiunis Κρῆτες - ἀργαί . . eund Vol. IX DL 122 B. Clem. Mox. Strom. I p. 129 29 O S . 350 oti. Callimach. ymn. in ov. . Soci sit. III, 16. Niceph. X, 26. Plura dabit Meyer Comment. Nov. est XI

οὐτε γαρ ην γαίης μεσος ομφαλός οὐδε θαλάσσης εἰ δε τίς ἐστι, θεοῖς δῆλος, θνητοῖσι δ' φαντος. Plut morat. 4. 409 'Aετούς τινας η κύκνους μυθολογοῶσιν ἀπο των κρων της γης ἐπὶ τομέσον φερομένους εἰς ταυτο συμπεσεῖν Πυθοῖ, περὶ τον καλούμενον ομφαλόν ' στερον δε χρόνω ον Φαίστιον Ἐπιμενίδην ἐλεγχοντα τον μυθον ει του θεοὐ καὶ λαβόντα χρησμοπιασαφῆ καὶ ἀμφίβολον,

εἰπεῖν ἡ τε - φαντος. CL fragm. 4.

Diog. Laert. I, 10 11 g 114 d Epimenide Λέγεται δε ς καὶ πρῶτος αυτον Αἰακον λέγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προείποι την πο Ἀρκάδων λωσιν. f. g 115 Θεόπομπος δ' ἐν τοίς θαυμασίοις Κρησί

243쪽

Damasci de princi p. 383 ops: ον δὲ Ἐπιμενίδην δύο πρώτας αρχὰς ποθέσθαι, έρα καὶ νύκτα, δηλον τι σιγη τιμήσαντα την μίαν προ των δυοῖν, ἐξ ων γεννηθηναι Τάρταρον οἶμαι την τρίτην αρχήν,

ως τινα μικτὴν ἐκ των δυοῖν συγκραθεῖσαν ἐξ νδυο τινὰς την νοητην μεσότητα λω καλέσαντα, διότι ἐπ αμφω διατείνει τό τε κρον καὶ το περας, νμιχθέντων ἀλλήλοις ον γενεσθαι τομο ἐκεῖνο το

νοητὸν ζῶον ως ἀληθῶς, ἐξ ου πάλιν αλλην γενεὰν

προελθεῖν. Philodein περὶ υσ. p. 19 soniperet:

κα νυκτὸς τα πάντα σJυστῆναι Γήματο δ' μονυμην θαλερην Κρόνος ἀγκυλομητης' ἐκ του καλλίκομος γένετο χρυσέη Ἀφροδίτη μοῖρα H ἀθάνατοι καὶ Ἐρινύες αἰολόδωροι. Schol. ala ur. ad Soph. Med. Col. 42 Ἐπιμενίδης Κρόνου φησὶ τὰς Εὐμενίδας - ἐκ του - αἰολόδωροι V 2 3) Cetera servavit Zetet ad Lycophr. 406.

244쪽

PMis. VIII, 18, 2 1) Ἐπιμενιδης δε ὁ Κρης εἶναι μεν κα ουτος θυγατέρα Ωκεανο την Στύγα ἐποίησε, συνοικειν δε αὐτην ου Πάλλαντι, ἀλλα ἐκ Πείραντος Ἐχιδναν τεκεῖν, στις δ ο Πείρας ἐστί.

Ita Ir. I,yd. de mens. IV, 13 οἱ δε περὶ Ἐπιμεν δην αρρενα καὶ θηλειαν μύθευσαν του Λιοσκούρους, τον μεν αἰῶνα σπερ μονάδα, την δε φυσιν ως δυάδα καλέσαντες ἐκ γαρ μονάδος καὶ δυάδος ὁ πῶς ζωογονικος καὶ ψυχογονικος ξεβλάστησεν ἀριθμός.

Πῶνα καὶ Αρκάδιον διδυμους. Schol. et ad Theocr. I, 3 Πν Πὰν οι μεν λέγουσινυμ Πηνελόπης καὶ πάντων ων μνηστήρων, καὶ διατοsτο λεγεσθαι καὶ Πῶνα Ἐπιμενιδης δε ἐν τοις ποιημασιν αυτο Aιος καὶ ΚαλλιστοsD ,Πανα διδύμους CL Schol ad . 123 Tον δε ἀνα - ἄλλοι δε ιος καὶ Καλλιστοὐς Schol ad ur RheS. 36. Eudocia p. 323 havor v. p. 1420, 24.J

ι γαρ ἐγὼ γένος εἰμι Σεληνης υκόμοιο,

δεινον φρίξασ' ἀπεσείσατο θηρα λεονταεν Νεμενὶ ἀνάγουσ αυτον δια πότνια υρην. Aelian de nat anim. XII, 7 de leone disserens Λεγειγουν καὶ τα Ἐπιμενίδου πη' καὶ - μαν .

245쪽

τὰ μῆ λα Jυλάττειν Ἀκο υσίλJαος, Ἐπιμενίδης δε καὶ τολο καὶ τὰς αυτὰς εἶναι ται Ἐσπερίσιν.

Si, I ad Clem. Alox. rotr. ΙΙ Nol. I p. 103 lota Ουτος se. Ἐπιμενίδης και βριν καὶ ἀναίδειαν πέλαβεν εἶναι θεους, και νεὼς καιβωμους αυταῖς δρυσατο κτλ. f. Clem Alex. l. Plut Sol. 12.16. Philodem περ ευσ. p. 46 Gomperet. De Typhonis origine sermo esse videtur. INCERTA SEDIS FRAGMΕΝΤΑ. 17. Schol. Mur ad Apoll. Rhod. IV. 57 p. 87, 4

ΚsilJ Ἐπιμενίδης δε αὐτον se τον Ἐνδυμίωνα παρὰ θεοῖς διατρίβοντα ἐρασθῆναί φησι της Ἐρας, διόπερ

Λιος χαλεπηναντος αἰτήσασθαι διαπαντος καθευδειν. CL Schol. et ad Theocr. ΙΠ, 49. 18.

istot. olit. I, 2 p. 1252 12 , μεν ουν εἰς πῆσαν μέραν συνεστηκυια κοινωνία κατὰ φυσιν οἶκος ἐστιν, ους αρώνδας με καλεῖ μοσιπυους, Ἐπιμενιδης δε ὁ Κρης μοκάπους. )1 Historiam a Schol ad Geman. Arat p. 70 uiae 87Breysiccs Schol. Sthogg. p. 155 sq. enarratam Epimenides dicit in Ida tuosque Iovem et Capricoratum nutritos et ad

246쪽

τες ἐς Σοῶσα προσωρέγοντό οἱ se τω ε ξρ), εχοντες νομάκριτο ανδρα θη-αῖον χρησμολόγον τε καὶ διαθέτην χρησμῶν των Μουσαίου αναβεβη-κεσαν την ἔχθρην προκαταλυσάμενοι ἐξηλάσθη γαρ ὁ Ἱππαρχου του Πεισιστράτου ὁ μομάκριτος ἐξ Ἀθηνέων, ἐπ αυτοφώρω λοὐς υπο Λάσου του Ἐρμιονέος ἐμποιέων ε τα Μουσαιο χρησμον αἱ ἐπιχημνω πικείμεναι νησο ἀφανιζοίατο κατὰ της θαλάσσης δι αήλασε μιν ὁ Ἱππαρχος, πρότερον χρεωμε- νος α μάλιστα τότε δε συναναβὰς κως ἀπίκοιτο ἐς ψιν την βασιλέος, λεγόντων ων Πεισιστραδέων περ αυτου σεμνούς λόγους, κατέλεγε των χρησμῶν εἰ μεν τι ἐνέοι σφάλμα φέρον τω βαρβάρω, των μενελεγε υδέν, ο δε α ευτυχεστατα ἐκλεγόμενος λεγε τόν τε Ἐλλήσποντον ως ζευχθῆναι χρεον iη πανδρος Περσεω την τε ἔλασιν ξηγεόμενος. Clem Alex. Stroin I p. 14 3 332 D Sytb. 397Ρou. Ναὶ μην νομάκριτος ὁ Ἀθηναῖος, τα εις

Τi nomini bellum cum Iove prosectum etc. ex opere prosaico depromptam esse Ps.-Eratosth. 27 p. 22 Scha acla cEπιμενίδης

ὁ τὰ ρητικὰ στορῶν docet. s. Schol ad Gemnan Arat. p. 43 Buhle 62. 120 Breys.; in Cretica conscripsit ). Diod. V 80. Quae ap. Schol ad Pind. l. I, 127 cf. Hesiodi s agm. 158, supra p. 142 et Schol. Eiar. noen. 13 πιμενίδης υρύκλειαν την Ἐκφαντός φησιν αὐτον se τον Λάιον γεγαμηκέναι, ιι ης εἶναι τον Οἰδίποδα leguntur, Epimenidi genealogo deuentur fraganentum autem XI. Dunig ap. Scnol ad Pind. l. VII, 24r

Ἐπιθενίδης δε αυτ so την 'ειδον 'Ωκεανοῖ γενεαλογεῖ, ἀφης την πόλιν νομάσθαι Epimenidi tertio ap. Gog. I, 10, 13

II vitulicandum esse recte vidit oechn.

247쪽

ONO ACRITUS. 239υρφεα φερόμενα ποιήματα λεγεται εἶναι, κατὰ τηντων Πεισιστρατιδῶν ἀρχην περὶ την πεντηκοστην γ)ολυμπιάδα -υρίσκεται καὶ οὐ μεναναφερομενους εἰς Μουσαῖον χρησμούς υνομακρίτου εἶναι λέγουσι. T. Tatian or ad Graec cap. 41 62).Ρaus. I, 22, 7. Plut Inorid. p. 40 B. Sext. Empir.

Pyrrii. not. III g 30 p. 135 sq. 126 eis. Adv. Mathein IX 361 p. 620 462 eis. Schol ad Aristid. Ρanath p. 165 Ieb . 206 minuiol τα δε δόγματα υρφέως υνομάκριτος μετεβαλε δι' ἐπων, χρόνω στερον μηρου γενόμενος). Philop. ad ristot de anim. I, 5 p. 5 M. Suid. v. υρφεύς II, 1 p. 1174 Beriin J: θοαψε ρησμούς, ο αναφερονται εἰς νομάκριτον Πλετάς ομοίως δε φασι καὶ ταύτας νομακρίτου. Anonymus de comoe sia Cod. ar. 2677. U. Cram.

κοντα δύο γραμματικοὶ ἐπι Πεισιστράτου του θη- ναίων τυράννου διέθηκαν οὐτωσί, σποράδην ουσας το πρίν οἱ δε τεσσαρσί τισι των ἐπὶ Πεισιστράτου διόρθωσιν ἀναφέρουσιν, ρφεῖ Κροτωνιάτη, Ζωπύρω μακλεώτη, νομακρίτω Aθηναίω,

και κα επὶ κογκυλω ). Scholium lautinum Cod. Collogii Romani . C. s. ap. Ritschi de sibit Alexandre. cominent. ratistav. 1838 p. 4. - Opusco philoll. I p. 6.J: isistratus Sparsam prius Omeri poesim ante Ρtolemaeum Philadelphum annis ducentis et eo etiam1 In hoc monstro cf. interpretationem latinam ἐπικὸν κυκλον vel ἐπικλκυκλω latere probatalis est coniectura Cranierii l. p. 16 cf. Ruschi. Opuscα Madd. I p. 16 sq. 205.

248쪽

ONOMACRITUS

iamplius sollerti cura in quae nunc extant redegit volu Ia usus ad noc opus divinum industria 1attruor celeberiamomin et eruditissimoriun nominum videlicet Concyli Onomacriti athenion. ZODyri eracleotae et O pnei crotoniatae. Nam carptim prius Homerii non

461 sq. Belclc. Φερεκύδης με γαρ ὁ Σύριος γην

εἶπε την πάντων εἶναι αρχήν, υνομάκριτος δε ε τοι υρφικοῖς πυρ καὶ δωρ καὶ γην.

κριτος παραλαβὼν των ιτάνων το νομα Λιονύσφτε συνέθηκεν οργια, καὶ εἶναι τους ιτῆνας τω Λιονυσήτων παθημάτων ἐποιησεν αυτουργούς.

249쪽

Patis. IX, 3b, 5 1) ,σίοδος δε ἐν Θεογονία δ) τὰς χάριτάς φησιν εἶναι Θιός τε καὶ Eυρυνόμης, καί σφισιν νόματα Mφροσυνην τε καὶ Ἀγλαῖαν

εἶναι και Θαλίαν κατὰ ταὐτ δε ἐν ἔπεσίν ἐστι του ονομακρίτου Cf. s.-O h. ynan 60 1 3.

Paus. VIII, 31, 3 1) Ἐστι δε και μακλῆς παρὰτη Θήμητρι μέγεθος μάλιστα πῆχυν τοὐτον τον ιρα

κλέα εἶναι των Ἱδαίων καλουμενων Λακτυλων υνομάκριτός φησιν ν τοις πεσέ.

Ρω1s Ι, 22, 7 Ἐγὼ δε ατ μεν πελεξάμην νοις εστι πέτεσθαι Μουσαῖον πο ορεου δῶρον, δοκεῖν δε μοι πεποίηκεν αυτ υνομάκριτος.

Homer. Od. , 601-4. ον δε με εἰσενοησα βίην φακληείην, εἴδωλον αυτος δε με ἀθανάτοισι θεοῖσι l τερπεται ἐν θαλιης καὶ ἔχει καλλίσφυρον ηὐ παῖδα ιδ μεγάλοιο και Ηρης χρυσο - πεδίλου. Schol. ari ad . 604 τομον πο υνομακρίτου ἐμπεποιῆσθαί φασιν. χθετηται δε. 1 Theog. 07 mi.

250쪽

ABARIS.

B A MI S. Suid. V. I, 1 p. 13 sq. eritia. υβαρις Σκύθης, Σεύθου ιός ηκε δε ἐκ Σκυθῶν εἰς Ἐλλάδα φασὶ δε τι λοιμου κατὰ πασαν την οἰκουμενην γεγονότος ἀνεῖλεν ο Ἀπόλλων μαντευομενοις Ἐλλησί τε καὶ βαρβάροις τον Ἀθηναίων δημον περ πάντων εὐχὰς ποιήσασθαι πρεσβευομενων δε πολλῶν ἐθνῶν προ αυτούς, καὶ υβαριν ς Υπερβορέων πρεσβευτην ἀφίκεσθαι λεγουσι κατὰ τη νγ ολυμπιάδα.

ad ristoph. q. 725 υβαρίν φασι τον Τπερβόρειον ἐλθόντα θεωρον εἰς την Ελλάδα, Ἀπόλλωνι θητευσαι, καὶ λω συγγράψαι τους χρησμους τους νυν προσαγορευομενους βάριδος. Apollon Hist mira 3. 4. Striin VII p. 301 υβαρις καί τινες αλλοι τοιουτοι παρὰ τοῖς Ἐλλησιν εὐδοκίμουν, τι ἐθνικόν τινα χαρακτηρα ἐπέφαινον εὐκολίας και λιτότητος καὶ δικαιοσύνης. inter ora. 25. Paus m 13, 2. Herodot. IV. 36. Hamblich. Viua ythΜ. c. 19. 28. Suul. Συνεγράψατο δε χρησμους τους καλουμενους Σκυθικούς καὶ γάμον Ἐβρου του ποταμοs' καὶ καθαρμούς καὶ θεογονίαν καταλογάδηw καὶ πόλλωνος φιξιν εἰς 'Tπερβορεους, ἐμμέτρως. Ρω moria. p. 14 Ε ου γαρ μόνον τα Αἰσώπεια μυθάρια καὶ τὰς ποιητικὰς ποθέσεις, και τον υβαριυτον Ἀρακλείδου, καὶ τον Λύκωνα τον Ἀρίστωνος

διερχόμενοι, αλλὰ καὶ J τα περὶ τῶν ψυχῶν δόγματαμεμιγμένα μυθολογία μεθ' δονης νθουσιῶσι.