Philostratei Libri de gymnastica quae supersunt, nunc primum edidit et interpretatus est C. L. Kayser,... Accedunt Marci Eugenici Imagines et epistolae nondum editae

42쪽

XII. Hoc certainen ex impersecta lucta et iii perfecto pugnatu constat. atque de lucta jmnegi, pugilatus autem oliin sic instituebatur: in

Strophium, quae eSt terra Zona , Matuor digito rum inserebantur eo usDe ProininenteS ex StrOphio, ut, Si comprimerentur, Ptignum efficerent: continebantiar autem laniculo, Pii tan piam fui criim ex cubito erat SUSPensus. quod nunc muta thun est. ex cute enim hOum opimorum elixatalorum fabricantur pugilicum et acutum et Vehe inenter ii rumpentem. pollex lita jus perciissionis expera manet, ne vulnera nilnia infligantur, tota onianu Pugnante.

Ηoo fragmentum sera avit Schol. Plat. Rep. I. 338. o. ad verba εἰ Πολυδάμας eμῶν κρειττων δ παγκρατιαστής addens: παγκρατιαστhς ὁ παγκράτιον ἀγωνιζόμενος. deinde leguntur Philostrattea, quibus ille subscripsit: ταυτα Φιλύστραπύς φhσιν ἐν τῶ περὶ γνμνα

44쪽

PHILOSTRATI GYMNASTICA

46쪽

πτος.

ib. πρόσω τέχνης Si is Cat: Supra arten .

μένων σχηματα και οἱ ΟρBοὶ μάλα εύσκιοι καιτο ἁκριβοῶν ταμα oύπω σοφόν scribe: τδ δεακριβουν τ. o. σ. αἱ δἐ του Ατλαντος σκιαισοφέας πρόσω. V. A. IV, 44, I 86: εδορε τψTιγελλίνω ταῶτα δαιμύνια τε εἶναι και πρόσω ἀν-Bρωπου. et III, 35, I26: τω λδ7φ μεγίστω τε ομτι και πρόσω ἐννοίας. Heroic. zzz Boiis. I96 : μαΘε δε αὐτὰ sic optimi libri , vulg. ταῶτα καιτρόπον ἔτερον, δαιμύνιδν τε καὶ σοφίας πρόσω. Vide ibi Boissona di notam. Ni fallor, peculiariSest Nostro haec adverbii significatio. 2, 3. ἐπέδωκε δε τὰ ἀριστερά. V. A.

47쪽

και ορμῆ δἐ λαμπρα ἐκ μειρακiου χρησάμενος OdκἀπελείφΘη αὐτῆς, οὐδ' οπότε ἐγήρασκεν, ἀλλ'

Oύτω τοι ἐπέδωκεν, Δς και σχῆμα τοὐ διδασκάλου νομισΘῆναι. ib. et os δ' aBλεῖν ἀπεχνωκότι. Cf. de hac locutione a Schneider ad Xenoph. Anab. I, I, 19.2, 4. ἄναρ ἐγένετο. Ph. V. A. I, 5, s. matri Apollonii brevi ante parturn δναρ Φένετο

βαδίσαι εἰς τον λειμωνα καὶ ἁνΘη κεῖραι, quem locuin Ol. naale interpretatus eSt. ib. Θαρρεῖν τὴν νόσον. Vid. Jacobs ad

Ph. Imag. p. 4 9, ubi latulat V. A. IV, 38, IIS: ἀνόητόν τε μηδενὶ sic omnes libri Pro vulgata μη- δἐν δοκείτω τὁ Θαρσεῖν ὁδον, ἡν πολλοὶ των φιλοσόφων φευγουσιν, et VII, 12, 289. Locus sic scribendus: σοὶ δὲ ἀγῶνος οἶμαι αρξειν αὐτο τιέκειν ἐνταὐΘα, συ μεν γὰρ τω τῆς τνώμης s7ιροι- νοντι προστέΘης τοὐτo και τω μηδ' ἄν Θαρρῆσαι τὲν δε ο ὁδον, εἴ τι αδέκεις, Δομετιανω δἐ os δόξεις, ἀλλ' απόρρητόν τινα ἐσχίν εχων Θρασέως ἐρρῶσΘαι. Illud τω μηδ' ἁν Schellerahenaianus liber suppeditavit. Alium locum ibid. VII, 28, 309. παριον ἐς το τοὐ Πολυφήμου ἄντρον - ἐΘάρρη- σέ τε αὐτιν - και ἀπῆλΘε τού ἄντρου ἁνξρ δόξας tractavit G. I. Belcicer o μακαρέτης, in Specimine Philostrateo P. 43. V. S. denique, 35, I

MI τού δἐ αὐτοσχεδιάζειν ἡρα μύνου, οὐ μὲν

ἐΘάρρει γε αὐτο vera lectio ex optimis libris restituta est, Ol. habet αὐτου. 2, 5. τοῖς πεπηρωμένοις. V. A. VlII,

48쪽

δρόμου ἄρα IBαι, Ουτος οὐδ' ει πηρωΘείη τὁ σκέλος , ἁμαρτησεται της νίκης. Simile exemplum aegri athleticam exementis tam feliciter, ut victo riam reportarit, Paus. VI, 3, 4. narrat, Hysmonis Elidensis. Inde refutatur aliqua ex parte Galen. περι ἐατρ. και τυμν. c. 34: 5 νοσων - εἐς Οὐδἐνδεῖται τυμνασέων. 2, s. τοῖς ἀκεραίοις τε καὶ ἀτρω-

I, T. καὶ ἀληΘῆς η Oψις. Suid. V. πυ- σκευάζει - δναρ ἐφίσταται Θεια τις μις και λεγει, δεῖν συσκευα σΘαι. καλεῖν γὰρ τὸ χρεών

cabul una athleticum est, eaque notione legatur apud Aeschin. adv. Ctesiph. S. 28. ed. B. 4ντιδιαπλέκει προς τουτο ευξρυς, ως οὐκ ἔλαχε τειχοποιός. Amat ninitrum ille, o καλις δνδριὰς, ut ait Demosthenes, ad res gumnasticas, in quihus olim Oxcelluerat, respicere. Boechthius not. ad Pindar. p. 253. ad vetes a ομως μὰν σαίνων ποτὲ ditάντας ἄγαν πάγχυ διαπλgκει Aeschinis locuna cit. adhibuit ma idem, sed non satisfacit versio se callidis ni

49쪽

κλεῖσαι. ConStriactionem Velli ἐρρωσBαι pluribus illustratam vide infra 4, l.

50쪽

ἄλλ' ῶς γενόμενον. Eleganti inra haec: e stinctio, littera ita mutata expressa, Piam si Prius cognitam habuissem a non tentasseira Ila in V. S.

Θῶς πλοώτω χρώμενον τοις μεν δεομένοις ἐπαρκεῖν , Irνα μη δεωνται, τῶς δὲ μῆ δεομἐνοις, ἔναμη διηΘῶσιν. Addebam ποτε ultimo μή, mi odrecto repulsavit vir arnicissimus Th. Huse, scribens mihi accepta via f. editione: is Sententia virulus ignificat praeclivitem aliae Iarptorem, loquendi modus inetorem. AHuvemus, ait, egenos, ut egere desinant, non indigentes, ne incipiant. In quo clitemrnate omnis distinctio si praesentis temporis atqMe a Oristi, diverso Sen8u et Sono, Moriam alteriam exprimi conditionem sive statuin, aorriSi CaSum vel eventum. Captabant autenti brevit

olentiani in hujus movi νο λις Piam mettimimam, Prarg nec hilum addito. α etiana aliud ritis lenIHeroclis apud Gellitura N. A. IX, 2. et coPtatione et λύγων χαρακτῆρι huic sententiae simillimina, ulsi ilicebal:: demus iniic ali* id aeris tana PIarn liOmineS, non ta inquam homini. Conseire licebit et

F. S. 42, 15 529J: μελετήσας δἐ και μελετῶν-