장음표시 사용
51쪽
Illud ὁτι epitomatoris esse videtur, uo Vum Caput sic inchoantis. Ipse Scriptor oc Vel O τι rectae orationi non praefigit. V. S. T, I 4853: eo si δὲ
I 40 sic scrripsi pro Δς si σὲ πατρις, Sed τε indu ceruluna videtur. V. S. 95, Io 596 : συκοφαν-τοῶσι λέγοντες, Δς ει μἐν ζῶντος Ἀλεξάνδρου
κρίνονται, τίς oύτω Θρασύς ώς καταψηφίσασΘαι Μεσσηνίων oratio est obliqua. - De optima temperatura es Galen. υγιεινῶν I, 6. Idem περὶ αφροδισέων θοῦ Π git τοῖς υγροῖς και Θερμoiς. Tales vulgo nunc sanguinici dicuntur. Opponiantur Θεμμοὶ καὶ ξηροὶ sive ἐπέχολοι. 2, Ili. ἐξ α κηρατ ου τε καὶ κα Θαρῶς υλης συγκειμένη. Philostratus σύγκειμαι Sa pius cum solo genitivo, quam addita ei casui pra positione ἐκ constriait. Ut hic, Ep. Is: οὐκ ho Βασηγκείμενος ἐξ ἁψος καὶ των, ὁσα τούτQ κέρναται, ἀλλ' ἐξ lδώμαντος καὶ πέτρας καὶ Στυχός. Adde infra 22, I: ἐξ l τελούς πώλης καὶ ἁ τελους πο7μης ξυγκείμενος. Utraque invenitur Structura V. A. III, 34, 124: ηρετό τε ἐκ τένων ξυγκεiσΘαιτον κδπμον ήγοιντο. Oi δἐ ἔφασαν' ,, ἐκ στοι - χείων codd. om. ἐκ - μῶν ἔφη ,,τεττὰρων ἰ,,ου τεττάρων , ἔφη ὁ Ἱάρχας ,, ἀλλὰ πέντε .
52쪽
ον γὰρ διδους ὀψοφαγίαν ἐπεισώγεις s7ροις καὶ
διεφΘορόσι τoῆς σπλώγχνοις καὶ ὁδατι ἐπαντλεῖς πηλδν, Mod vocabulum Hamacherus de vino interpretatur hic et Herodot. II, 36, utrobique salsiis. cf. Leci. Philostr. p. 5.ib. ἐλυος και χυμῶν. Sic etia in lin. I, I 3. p. 23, 22 83 : ἐλέων και χυμῶν ἐτέρων. diverSamiidem significatione. 2, Is. ήπαντλεῖ ναμα. Neutrali vi usurpatum vomum non veri simile. Eriit cum έπαναπλεῖ scripsisse Philostriiturn suSpicabar. collato
δντος το si οἴνου ἐς τι σῶμα ἐπαναπλώειν cons. Athenaeus XIV, 6I3. h. υμιν επη κακὰ , τοιούτωφαρμώκω δολώσας ἐκρώτησας παιδος τού ἐμού, βλλ' οὐ μάχν κατὰ τι καρτερόν. Nunc Si inplicius
videtur ἐπαντλεῖται coi rigere. Ιdein vel buria re
53쪽
τοις κύμασι των μεν διεκπaίων, τα δὲ ἐπισπώ-uενος, τὰ δἐ Σπαντλῶν τω στέρνω. Liri Iau in Vers. germ. velit έπανακλῶν, DOVuim vectum, Sedi ipsius sententia necesscirium. At ἐπαντλῶν Demusi. displicere potest. cs. G. I. Belcher Specinien Plat-lostr. p. 38 SU Hπb chiui ἐπι ConsuSum Saepe, e.
aliis locis V. A. II, 2, 50. II, 43, 94. III, 25, II R
φους, tibi Vid. not. Jacobsit. Alia significatione V. A. I, 4I, 49: καὶ ἁλλως το ζῶον ευ σιτόν τε και ράδιον βύσκειν , 5 ποο μη χιλδς εζιη2, 2 l. ταχῶ δ' ἐκ των νόσων ἀναφέροντες. Ina. II, 13. Ρ. 73, 22: οἶoν ἐκ μέΘης αναφέρων. v. S. 93, 28: ἐς πολλὰ δἐ ἀναφέρων
των Nρώδου πλεονεκτημάτωω rransitiva vi ib. 22, 20: φρόνημα Λακεδαιμονίους των Λευκτρικῶν ἀναφέρον, Si Vera coi rectio in Par. I 696, ceteri enim libri praebent. Λακεδαιμονιο ες. 2, 22. εὐάγωγοί τε καὶ ευήνιοι. V. A. I, Id, I 5: κἀκεiνον μεν, ώσπερ οἱ κ ταψῶντες iτοἱς δυσηνίους τε καὶ μη εὐαγωγοίς των ἔπ'rων ἐς πει. o ηγαγεν. cons. et Jacol S ad Iria. p. 3I2. Infinitivus activi generris adiectivo a Uitus, ut so-
54쪽
let. Conso nOStram animadversioneni ad V. S
2, 23. δι εὐμοιρέαν κράσεως. cf. Suidv. εὐμοιρία. PliilOStratus Uno Vocamito, εὐκρασέαν, idem exprinaere poterat.
55쪽
της γνώμης. V. S. 83, 24 5803, Pliii. Jun. I, II 2, 3 IX, 123, 4.
λω περιην, OuaiSSiS, Prae codices Securrilae et ter tiae familiae offerebant cum emtionibus επὶ των λόγων. Atqui in Ven. 39I β , cujus nunc inte- grain Varietatem anaicissiliai ROulegii henignitate possideo, legitur το δἐ και etis ἐπὶ τω λόγω φιλόγελων περιην, unde Scribendum: τω δ' αὐ και vos ἐπὶ τῶν λόγων φιλόγελω περιην. Abundabat facetiis etiam in orationibus Sui S. 4, 3. τοῖς μεν - ην i ας. Eadem etsi diversa in re coinparatio adhibetur a Nostro V.
S. 96 , 20 597 : δεῖ γὰρ ἐν ταῖς κατἁ σχημα
συ7κειμέναις των έποξήσεων τοῖς μεν λεγομένοις ἡνίας, τοῖς δε σιωπωμένοις κέντρον. 4, 5. ρυνάχει ν τη κόνει. vellum reseres ad sποψύχρους, quibus excitandis aptior est oleo pulvis; contra ἐπιχόλους mitigabit Ialgiter insusum sine pulvere Oleuio. Potest accipi de eo
56쪽
τοῖς περιττοῖς, et 22, S: οἱ τέσσ&ρες των δακτυ- λων - έπερέβαλλον του στροφἐου τοσουτον, ὁσον , εἰ συνώγοιντο , πυξ εἶναι - nisi malis Intransitiva notione intelligere. Certe Sic explican
γάλων εραστῶν αξέα. Vat. Ido et SI ac Baroccianus 50 ἀγριῶντι, chiae lectio ducit ad ταγριουντι, pro επὶ scribe την. Est ὁ δ γριων την Βώλασσαν Neptuniis ipse, quocuila coiit Tyro εν τ&ῆς προχοαῖς Ἐνιπέως, ut ait Menander IX, 268 ed. Valg. Dicebantur συνάγειν, nullo addito objecto, et convivae cf. Menander coniacus apud Athen. VIII, 365. c. et hostes inter se cs. Pliat. Poplic. c. s. δρχομένων δἐ αυτῶν συνάγειν εις χεῖρας), quidni etiana amantes λ Ad nostriina locius ut redeam, συνάγειν τ3 κδνει intransitive acceptum erit: pulverem sibi adhibere. Sed praestare videtur hic notio Verbi transitiva propter concinnitatem orationis. Ad-ctitur enim 4, 5. τοὐς δἐ τῶ ἐλαέω ἐπαιον εῖν. Ath. I, 41. b. Οιδε Ηοinerus δἐ και την χλιαρουφέσιν προς τἁ τραύματα. τον τοὐν Εὐρύπυλον τρω Θέντα εκ τούτου καταιονα - εiς δἐ τb παρηγορησαι τὰς δδύνας τῶ Θερμου ἐπαιονα Θέλγεινδοναμένα Ilic V et L prahent καταιονει - ἐπαι- ονεῖ, quam formam constanter Murpat Aretaeus p. 205. 2ID. 2I6. 26I. cs. et .lac si uni ad Aelian
57쪽
4. Aci initiuna livjiis capitis facit inprainis V. S. 6I, I 8 f554), lio loco Hero lis ille Hercules cle-
scribitur ridens athletas inter Se Ceriantes nancra tio et pu platu, cursu et lucta, ac talis victoriae
ornatOS Pramnio. στεφανούσΘω δἐ, inliit, 5 μἐνδρομικος ΔΘλητης ἔλαφον παρελΘων si ιππον, 5 δἐ τὰ βαρέτερα ἁσκων ταύρω συμπλακεὶς si αρ κτω, ὁ ἐγὼ ὁσημέραι πράττω μιὶαν ἀΘλον ἀφν PVμίνης μοι της τsχης, ἐπεὶ μηκέτι βύσκει λέοντας Ἀκαρνανία. 4, τ. οἱ μἐν άχΘη φέροντες οὐκ εύ- φορα. Praeeunte Hercule. lii Allantis subiit u . εύφορος emtem qua luc, Significatione est Xen. Hipp. VII, 8. 4, 8. υπἐρ τάχους αμ ιλλώμεν o ι προς
ἔππους καὶ πτῶκας. cf. V. S. IOco cit. Cogitavisse Philostratiis de Pol nieStore Videtur, quem tradit ea celeritate suiSSe auctor Συναγωγης ἱστο- ριων apti l Scalig. p. 316. Dλ. μς. Xρυσομαξος Λάκων στάδιον και Πολυμήστωρ Μιλήσιος παi-δων στάδιον, δε αiπολῶν λαγών κατέλαβε. et Jul. Afric. ibid. P. 49. l1Oc nareat iridem vellis, nisi quod Πολυμνηστωρ no initiatur, quae diverSitas lectionis stigit Mausimn Olympia S. V. Polymnestori
tin. II, 2. p. 55, 26 'I2) Achilles puer a Chirone
educatur ut leo ad lepores rapiendOS. κολακεύει δἐ αὐτὼν ὁ Xείρων olo ν λέοντα πτῶκα ς ἁρπάζειν. Legendum Potius σκυλακεύει ex codice Praestantissimo Laudiano, citius acciIratiorem collationeIn
58쪽
debeo Henrico L .idit ei, eti pud Ol. et luc et multis aliis locis nil inveniaS. 4, s. Οἱ δἐ - ἐληλαμέν oν ἐς παχύ. Quid sit si δηρον ἐλαυνεεν pluribus illustrat Geu-Zerias, Coininent. Herodot. P. 302. et ad ipsunt hi Storiciun I, 50. Exein plimn lauyis exercitationis do-dit Astydamas Milesius, qui ad coenam vocatus tib Ariobaraane, nobili Persa, qtriana hic eum rogaret άξιόν τι ποιῆσαι των κατὰ τὸν ἐσχυν, φακδν τῆς κλίνης περόχαλκον οντα κλήσας ἐξέτεινε μα-
λώξας. Itu Athen. X, 413. h. ex Theodori, Hi rapolitano περὶ ἰγώνων. Nec plane alicuum, quod de Glauco puem tim rat Paus VI, ID, I. 4, 10. οἱ δἐ - α uia ξ ευουσιν. Scripsit Pli. ni fallor, ἄμαξεζσιν. cs. Plui. Dio c. 38: βους ἁμαξευς ουκ vh ὶς - ὰνέστησε. Ut Dostro loco ἁμαξευουσι Pro ἁμαξεύσι, sic V. S. 38, 1 524 in Hor. Vat. 64. et Havniensi libro te itur ἐπnεύσι
nulli to Βαρσεiνὶ τὰς αiχμὰς των κεράτων καὶ
59쪽
νον καλοί τε αὐτω καὶ ia7αΘοι αδοιντο. Peculiaris autein liu his Scriptoris eSt usus, ut tali enumerationi pliaralium adyciat nomen singulari ninne
60쪽
ἐκ των Ἐλληνικῶν σφισιν ηκει λόγων, Ἀνδρομή δαι καὶ 'Aμυμῶιαι καὶ 'ορφευς πολλαχου, ubi Benu eius exemplari suo Morellianae adscripsit r, Dρφεὐς. ita restitue vel elua in Uρφεῖς loco vulg. lectionis Dρφέως plaralis liaud aptus videtur, ad
obtinere videtur V. S. I 0T, GI 2 , lio loco os
p. 32 sq, et in Deleci. II, 382. sic scribendo: ho3ἐΙΠολυδεύκευς βία l ὰν τε ἐναιτ' ἄν αὐτω ἐναντίας l χεῖρας οὐδε σιδάρεον l Ἀλκμήνας τέκος.
A Τhemistio I, T. b. coimponitur cum Polydan ante. Adde Aristi l. II, 554 ed. Dimis inpriuiis Paus. VI, 10, 3. Alesiae notitia in soli Philostrato debemus. EO clarior Polydamantis memoria, de quo Paus. VI, 5. paene toto capite legerulus est, et VII, 2z, 2. Dio l. II. p. 640 ed. Vesset. TZetZ. Chiliail. II. h. 38. Suidas v. Πολυδώμας Pausaniam