장음표시 사용
341쪽
sis. Ad Xerxem devictum quod attinet, sus sella argentea , in qua pugnam navalem si ctaverat, multo post tenipo A adservabatur in templo Minervae'n N,ωυ, fuitque
I 32. Mό m ΘόxiυίωJ Antiquitus etiam turres in bellicis navibus exstruebantur limo, suae Fala a veteribus Latinis dictae. Iul. Pol
propter has Ennio, & Virgilio narra celsa di
Idem praeclicit de suis vaticiniis Sibylla Erythraea apud Lactantium lib. I v.
Observandum quiniue, quod Cassandrana percon vitium χελιδε να vocet, ita enim olim onines Barbari vocabantur propter incompositam garrulitatem. Hesychius, δοῖς βαρcάρως χελιδουσιν ἀπει ἀοι- m P ααωθετον λαλιάν. Inde & AEschylus το βαρει ἱζειν, χελιδενώζειν dicit, & Ion Poeta vetus in Omphale Barbaros χελιδε νυ nuncu
pat. Vide Scholiasten Aristophanis Avibus.
Huc pertinet Proverbium, λελι - μασῶον.
fine orationum tam Graecarum, quana Lati fiamini. Asconius Vercina xI. Moris veterum fuit,
cum satis visunt esset fluxio verborum, hunc Mi
necmtarem finisnda orationis limponere , ut dicerent ad ultimum, Dixi. Vide Donatum ad Hecyram & Phormionem Terentianas. Plato Λα-χηn, Και δ' α δεκω G:η i. Sophocles Ηώκης ,
tus lib. I. de Vita Sophistarum in Isocrate, H ο
Petronius, Tanta gratia concisinat voceia is quentu, ram dulcu sonus pertintatum mulis; stacta, ut putares inter auras cunere Sirenam rem
1 6 . ita μαλ-J Quae sui μ λλως vel pueri sciunt. Apud Macetanes mμαλλόνει dictes postea, quae ante xλο Hr, virgines, quae A gaeo regi cuni Galauro bellum gerente suppetias tulerunt, sumptό habitu virili, thymi que pro hastis utentes. Poli aenita lib. I v. Αρμος
γοντο. .em locum Theodoro Cintero, viro doctissimo, acceptum res ero. Ibid. H π Φικειον τέραι J Sphingena intellint.' quam Boeoti appellant stis, teste Palaephato.
cati appellantur quidani, quorum pedes formati sunt in strerem Sphingui, quod eas Doru Plim
1 7Σ. Δα μων Λ φήμαςJ Hoc loco . -- LP cophroni, quod alias το δε μόγιον Graeci veteres licebant, quo nomine majus quoddam numen intelligebant. Sic Pindarus Isthmion. Odeva.
Theognis, Xρημία ν δει --παγυκω ὰν ὶ δίδωσιν. Et alii Poetae saepe. Cum autena o Aini iv vio θεῖον dicerent, Deum supremum, clivinitatemque mundi moderatricena intelligebant. Iul. Pollux lib. I. cap. I. I ηι αλης χρειας τὸ
sermulis ad anaolienda infausta, & hac, quam diximus, & illa, εἰς κεφαλω: σοι. Priore utitur hoc loco apti l Cassandra. M schus etiam Idyllio II.
Pacuviiis apud Festuna in Veruncent, Dii monuerint uulsora, atque a1nentiam . emunc eiu tisam: quae ita emendo, - monuerint Melsiora, atque a1nentiam averruncassint tura .
342쪽
Apulei iis Miles. Iai. Si quid adrosi tutum caputrsicit, id mite protinio meo luatur 6nguine. Theocritus Idyllio va.
Prito in Elegia ad Liviam, Urbi granit, ct vultu in num is in t unuim, Gentibus adrersis frema' illa precor.
Terentius Heautoni. v. M. III. . ab olfecro te, istuc inimi u siri,uone con rear nuum non esse filium, qui fit meus λI 73. Oσής - ν - κἀδε-J Locis S: regionibus omnibus Genim praeesse credebant, Graeci Vocant ἐγχωρμους - , δυμπα. - . Festus, Genium O putarum unius is que loci. Gemens
Ouoiqvina cur Graium Roma miti fingitii
in porim Gmbiu. t boni, stabulis soleatis Adsis nare suos Genus 3 Inde est apitii Virgilium aeneid. v. Incertus Geniumve loci, famulumve parentis e pater. mintilianus Declamat. I. ID quoque les rutilogius quiescum, O prastatur grande secutum
Geris loci. Gratius, Te prinium, Vulcane, mi pacemque precamur Imula sancte tu . Ubi lui sanctus incola non alius, quam Genius loci. Calphurnius Eclog. v. tu c te viro Pone 1Mum, Geniuntque tisi, Faunumque, Luemque Salpo farre voca. vetus inscriptio,
Phalaris in Epistola qua latra Mi Himeraeos,
numinibvi, ut faciliis pos Deam, quam homirim invenire. Hunc quoque propitium impr-bantur sibi mutuo Veteres: clare Tertullianus de Mololoria, cap. I r. Si mero Herans s nani, HI aliiquid praestiuro beneficii, O ire mihi Deos μοι, vel colonia Genium propitios in precetur. Et cum ingrederentur primum ali cluam reoonena, aut post lina inio in eam redirent, solebant earn religiose salutare, in honorem Genii, quem ei praeesse credebant. Probabile id multis Auctorum testimoniis. Aschylus Agamemnone, in ora, V A γοι ψ γὸς ἐγχωριους
Plautus Bacchidibus, M. Heritis, ore. Her ιlu patria, satre, cuam ego Hrenio Postquam hine in Ephesum abii cosicio libens. Ovidius Metamorph. lib. III. Cadinin agit grates, perini ave oscula terra fuit, ct ignotos montes avosque salutat. Tertullianus Apolog tici cap. xx I. Distersi, palabundi, cst caeci ct ssi fui extorres, Pagantur per orbem, sine homine, sine Deo repe, quisu nec ad
Et in Epistola Cydippes aia Acontrium, Protinis Cressa suseris, infula sacra est,
qui in aliam regionem discessuri sacrifie ant
Theophylactus Siniocatus in Epistola qua lani,
343쪽
EH δ Αἴτνὴν, Σωλικὸν εἰ αἰρομο, Γαάδει χαἰ- ροιν τ3 AH η. Atque haec omnia fiebant in norm Genii locorum praesidis, qui sedinis eo letatur. Hinc Persio lux, Pinge duos angues, pueri, ocer est hctu. Servius aeneid. v. Nullo enitu locos ne Graiis est, qui per anguetii plerumque ostenditur. Huc secit illud Propertii lib. I v. Eleg. vIII. Dinuvium annosi vetvi s tutela draconis. Sc ubi Tartarea non perit hora mora. Item Statii insignis locus Thebai l. v. Interea covis nonom sacer Eorror is
Terrigena erigitur inpens, tractaque solato Immanem sese velat, ac ps terga relinquit. Iavida fax ocula, ramis flat in Ora recti
Spuma virens, ire lingua Turat, agna na adunci
Dentis, ct aurata crudelis muta stomis Hominet, Inachio sanctum rixem Tonanti i gricola, cui cura loci, O f νsr sim ars inum honos.
Et ille Isii lori Otu. lib. x II..cap. Iv. Angues auton apud veteres pro riu lucorum erant b Hia fravo . . Ad hos Genios pertinet etiam quod Pythagorici aliis alios locis seminariores pi*tabant, prout cujusque hominis Genius cujusque loci Genio conveniret. Atque ista de loci cenio, in quo omine desino, & finem Com
344쪽
346쪽
EXIGERE bie videtur operis instituti
ratio, ante lua in ad Obscura Po niatis aenigniata solvenda nos accingamus, de Poeta ipso nonnihil praemittamus; sed hac Nos oneris parte levarunt dictissimi Vira, Isaacius TZet Yo, Gulicinius Can wrus, & loli annes Meursius, quorum d scriptis pete v possis, Ainice Lector, & plenis sauci Dus
nautare, quaecunaque superstini de Lycophro ne. Cum igitur hanc laudem praeripuerunt viri Seculorum memoria illustres, quid Nobis in hoc Coninientarii lii Dine agendum relinquitur λ Id, nempe, mi uin, ut Scholiastis aetatem, gemus, vitam, scripta, quae paucis hactentis cognita ac percepta satis videntur quae,&qualia suerint, exponamus. Sed ne uehic rem aggredior intactam penitus, & illi Datam; praeivit enim Nobis in hae non deviat rorsus, eis non , Me trita, semita, Nic aus Gelbelius, in sua ad Iohannis Tetet et is, Isaaeli nostri scatris, Chili viles Praesitione. Ab
illo itaque mutuantes, quae ad institutum n strum videbuntur pertinere, alia quae lan , uae partim ex Imprcissis, paratio ex MSS. Coicibus observare contigit, adficiemus. Si de nomine quaeras, variis id modis scriptum atque pronunciatum rep ies, duin alii Caecum, alii Zeetium, alii Zeeten appellandum judicariant, eos silitantes, asperam pronunciationem , o sonum plane barbaraim probare, quibus T tun sdribendunt eo videretur. Verumta inen ipse Auctor sese nusquana aliter, qu m Tetet Zen nominat, apparetque mirifice eum hoc nomine suilla delectarunt; nam quandoque etiam ad taedium id ingeminat, Quod etiam de fratre ejus, Johanne ΤΣe-
tete, .nservavit Ger lius, Ita scripsit Teteretes, sic sentit Teteretes, Non omniurn mentino pus Ioeretes; atque ejus generis prope infinii a in quibus non memini ullum eae bl SS. vel Impressis Codicibus hoc nonaen vel sὸniel vatiasse. Floruiste videtur quin nia plus minus abhinc annis, circa annunt a Christo nato MCLXXVI. yattem habuit Michael ei nTEetZena, matrerm Eudociam, avum paternuiqJohannem Tetet rem, literarui qui lena rudem, sed eruditor uim lioiuinuria amatorem. Avus ejus maternus sitit genere Graecus , avia imaterna Abasgis, sive Ibera. Itaque Tetet Zes no stet 1 uia terna avia Abasgicani originem, , paterno maternoque avo Graecam, de qua nonnumquam gloriari videtur, trithit, uti prolixe narrat Iohannes Chil lacte v. Hist. xvri. Porro nemini dubium esse potest, quin eadem cura educatus, iis sena imbutus praeceptis suerit Isaac ius noster, quibus insorinatam suam pueritiam irre imorat Johannes. Exacta infantia, pater prudentissinius satis habens perspectum, quam aegre deleantur . quae molli & cereae aetati iii, pressa sunt, ni nil prius habuit aut antiquius, quam ut teneri puerorum animi ad virtuterii, ad pietatem, aci optima quae aue instruerentur: nuntii uani igitur destitit iasiadllis praecepta s. luto & serio inculcare, Ut, nempe, contemnerent opes, parri facerent potentiam, non Ont bonorum, aut cupidi: uti narrat Johannes in Epistola quadam, quam fini 1 v.
Chiliadis Hist. subjunxit. Post actam sub hac tutela puerulam, claritaniis istius seculi praeceptoribus tradidit in omni artium & scientiarunt genere erudiendos, sub quibus quantum profecerint, ut in caeteris, tum praese tini in Critica, testatur, p ter egregia eorum scripta, omni doctrina reserta, Mae pauca ex niuitis temporum injuria ad nos de renere, praeter haec, inquam, quant una de Repub. literaria meruerint hi Fratres, testatur illud Grammati tornva cognomen, quo illa aetas voluit Eorum naena oriam posteritati conina eo dari. Ad hos autem Conamentarios quod spectat, de eis
nihil aliud Nus erit dicere, quam quod o
scuruna hoc Poenia, quod omnia omni uni aetatum ingenia exercuit, sit ab iis ita dilucide ex- .plicat una, ut possit a quovis ingenio, quod non in hujus imodi plane caecutiat, non legi modo, veru na etiani spauca excipias) intelligi. Non tamen is sum, qui TZetzeni in omnibus sequi velini, quid enini mirum si in illo seeuto, in illo Poenia te doctissimus quivis haeserit, Scnonnuna quam etiam foede errarit Id vero doleo, imo indignor potius, Gulielmum Can-terum qualibet arrepta occasione Tisteti sine imodo convitia fundere, de virum doctissimum inlinerito saepe lacerare; praesertini cum Actu notation una, quas Iro suis venditat, partem tantuni non ni orem ex TZetetis se holii, ipsum subripuisse constet. Id vero maximeonani una bileni mihi commovit, quod Canter
iste plagii Teterae ni incuset, eumque Theonis, 8c alioruni nescio quorum, de quibus, praeter nona ina, nihil aliud superest, scrinia coni- pilis Isi elaniit et de hoc, nullo teste, nulla auctoritate, nullo alio indicio nixus, quam quod illi Tetetetem aetate praecesserint, de ab eo ali- P quoties
347쪽
quoties laudentur. Sed has resellit calumnias,& amplius evincit, antiquos illos Interpretes ad Tetetigis tempora aut non pervenisse integros, aut non esse tanti iaciendos, quan si eos aestimavit bonus Cante rus, haec, irrituani, satis probat ingens illud pretium, in qub eo aevo habiti sunt Τχetetis nostra Commentarii,& hoc abutule constabit ex unico exemplo, quod ex Johannis Tetetetis Chiliade v III.
mores TZetetis, vitaeque rationem quod
attinet, testatur Johannes Epistola supra laudata, se cum Fratre in animi bonis scelicita
tem suam collocare, opes autem, honores, &caetera Fortunae munera contemnere. Hoc tamen ex eorum Scriptis nimium constat,
utrumlue sui paullo fuisse amantiorem, adeo ubique laudes suas inserciunt, doctrinam praedicant, alios spernunt, se omnibus praeserunt. Videntur uterque mutua sui adrniratione, nauritoque amore flagrasse, quod abunde patet
cum ex aliis coriun monimentas, tum p ci
pue ex libello quodam, i hactenus, ni fallor, inedito) quem de Pros uia scripsit Iohannes,
& Fratris praematura morte extincti mena
riae consecravit; quod opus versibus Heroicis inchoatur, & clauditur, quos, quia ad rem nostram faciunt, ex MS. Codice, quem suppeditavit Bibliotheca Barocciana, exscripsi, &aliquot in locis emendatos apposui: IAHἡ τ καμμαπκοῦ Κέτο -σχαλία usu τ ἐν τοῖ
Post finena .deinde libelli hos habet versiculos :
348쪽
his verbis inesse ait Eustathius Hontero familiarem, qua 1 .multitudine ad paucitatem contrahitur oratio; ejus verba, Ilia l. pag. 3I . Edit. Basil. Σαι-- Ομ ρ' το ἡμα,
Duplicem hic fuisse apud Veteres vaticinandi
modum innuit Poeta; alterianas quidem paca turn, & quietum: alterum vero, turbulentum.& furentium, aut Baccliantium similem; quae disserenitiae interdum ex diversitate daemonuin, intercluni ex mamitudine, imbecillitate, aliis queisivini influx sis affectionibus provenire putabantur, ut nos docet Iamblichiis lib. de My
Et hie indicat Poeta Cassandratri, cum de tot tantisque rebus, de tot remorum, urbiumque eversone, & constitutione, tot regum, & h rouna variis casibus vaticinaturii erat, pr piore Dei numine affatana, quam prius, cumae rebus minoris momerui quieta.& tramluilla loquuta suisset. Aliis tamen Poetis visum est Ossandrani semper introducere, furenti more sata aperientem: Seheca Agamen n. v.7 . Cas. sandrae hirorem eleganter des cripsit,
Silet repente P-M, O passor mai,
Creberque torum posidet cor u tremor; Stetere vitta, moris horrescit cinna ;-ωa tarda murmure incluso stemunt; Inerata nauant Iumna, ct vis rraro Torquentur oculi ; rursu inunitra rigem; . Nunc lora in auras altior sesito captu, i, Gradita que celsa; nunc reluctantes parat et rare verba nunc cisse inale - Coolsit Cre Manas impatiens Dri. Et hoc modo ut phirimum assici solebant vates clariores, & quotclum interius habuere citiums inmercium; de Pythia ubique te-
stantur Scriptores. Aristopianis Scholiastes in
-- . Dicitur etiam tanto surore nonnumquam fuisse coietepra, ut propter nimiam Daemonis violentiam misere expirarit. Sibylla virgiliana Deo plena mirum in modum bacchatur, aeneid. v I. v. s. Ventum erat ad limen, cum rigo, Poscere fata Te Vm, ait, min, ecce Dein . cui talia fanti Ante fores, subito non vultus, non color unsu, Non coimra rnatisree conra; sed pectio actelum, Et rabie fera corda tument; majorque videri Nec niortale sonans; llata est nuntine quaa Dyam propiore Des. Aueo densque usitatus vatibus hic furor, ut μάν- dictuni existimarit Plato tam σου eumque Grammatici sequuntur; Eustathius
quiunt Scholia MM. in Barocc. Codice, sed perperam; et si enim non diffitear Iolpendi ver.
bum finem rei nonnuniri uana denotare, ut cum Plautus dixit, Viraselvere, cum tamen os, aut
linguam aliquis clicitur solvere, intestim lusest rupto quasi silentio os aperire, metaphin ra a nodi solutione ducta; quo modo ovi - .dius Solvere linguaim ad urgia dixit; & Virgil.
Es graviter frendem, sic faris ora rsisit:
i. e. aperuit. Quinetiam Iisi initia in lae lassisere, clixit Lucanus; ut alia testimoniti omittam in re tam ob via. Ibid. λιόλον ς όμαJ Aιόλγ varia habet signita cata; Porphyrius, λι ος, is icci, - τοῦς αέλλης.
Theocriti Scholiastes, M Air irum. Hesych.
Eustathius, &Scholiastes noster tradunt, .Holum virum fuisse callidum, & inde versutos omnes dictos esse, αἰόλους : & haec sDificatio non est ab hoc loco prorsu aliena; quodnam en in majus est sagacitatis indicium, quam rerum suturarunt ante multos annos praesensio p cli iocunam inunii plane divini testimonium evidentius exhiberi poterit, quam ea praedicere, in obscuro Temporis utero jacent recondita; quaeque nulla ars, nulla philosophia, nec ipsi magistra rerum experientia explicare, ncdum investigare queat λ Hinc apud Veteres more receptum futile accepimus, ut nec bellum gererent, nec leges serrent, nec aliould grave negotium susciperent, quod non estet vatum consensu prius approbatum. Proditum claronis Auctoribus scrio, sin quit Coelius) Athenienses publicis confit u divinos quosdain suo ici adbibulo, quos Manetes vocant. Narti O Lacedat nonu regibi u
suis Augures a res dabant. simn ct sinibiu sic
enim consiliuni nuncupant publicum in Augur inur- erat. Anticl. l. xvri I. c. xxv. Adest aurem Strabo tantam fuisse eorum sapientiae opinionem, ut etiam imperio digni judicarentur, Geogr. I. xv III. Seci non opus est ad aliorum testina
349쪽
nia confiigere, cum Poeta noster hoe abunde testatus dum Si Dinum vocat vatem, quod Sisyphus calliditate, & pnidentia notus sit, ut infra patebit. V. yso.
Alii ομα αἰόλιν dictum volunt, i. e. varium; quod Cassandra de rebus variis vaticinata sit; utpote quae enumeratis Graecoruin, re Trojanorum pugnis, caecli laus, miseriis, erroribus, colonus, &c. artifici istiniana Historiae scrimi ad Poetae usque tenipora deducit. Mihi tamen placebit uragis, qui αἰόλον hic exponet obs durum, & intricatuin, variisque ambagibus iniplicatum; cuius significationis adna nuit nos aluiquus Sophoclis Interpres, cum tradit Noctem - ἰόλαν dictam esse, quod si μή λαινα, i. e. nigra; & nigra pro ob sducis suminentini ignotum est. Ecce ejus.verba, Ai λα
, α Nυκτὶ , -' Ομη . Idena , sed mulio clarius, docet Aldbylus, quem Poeta noster non raro exprimit, in Prometheo,
6. Δα ηφα γνJ Lauro vini inesse vaticinatribeein, utrile μπιπον φυτον appellata est, secundum illud,' venturi prasia lauriu, Poeticam etiam sacultatem adjuvare, & Apollini sacram esse, qui duplici Atii, Vaticinatrici nempe, & Poeticae praeessi: credebatur; ex usque antica, Daphne, originem, & nomen traxiste, nemini ipnotum esse potest, qui sonte
Libra proluit Oballino; quare his, & similibus explicandis immorata, instituti nostri non est; id potius aminiis, ut, si quid a communi tritaque semita paullo sit remotius, si quid ex-licandi, Vetenim ritibus, & consuetudinius inserviat, in his enarrandis operam ponamus. Quamobrem hoc loco praetereundum non erit, eos, qui Arii Vaticinatrici nomina dederant, tribus potissimum modis tauro usos fuisse. Primum, quod innuit Poeta, ea vesci solebant, quum erant oracula datura; & hoe inter conditiones ad vaticinanduin necessario
requisitas. peneque ipsi Castitati aequale habitum suisse inemorat Sibylla in Tibullo,
sic usque sacras innoxia lauriuI sar, ct aternum sit mihi Virginit M. Secundo, Lauro capita coronare solebant. Tertio, Lauri virgam manibus mstabant, quae, ut alia omittam testimonia, de se t statur Cassandra, apud Aschylum, Agamemn.
Και σκῆ --νn a ci . Porro scipione ni illum laureum, ἰα-τίων dictum fuisse, ex Hesychio discimus; Ir-τ tu, α φ ρκον αἰ μαν - σκοῦ π iri δύ-ι. Nec ornittendum ex ipsa Lauro nonnumQuam Vateson ina elicuisse; quod iaciebant, saureum ranaum in ignem mittendo, qui, si crepit ret, bono erat omini; sin taceret, malo; unde plui dictam putariant nonnulli, His τοῦ Ω - , quod, cum valde crepitarer, talicitatis esset
praenuntia. Tibullus, lib. II. El. v. v. 8 I. Ut succensa sacris ero tu bene Laurea flammis, omine quo felix, ct sacer annus eat.
Et Propertius tacentis malefica Omina memoravit, lib. II. El. l. v. 36. Deficiunt metico torti carmine rhombi, Et jacet extincto Linurus adusta foco.
Ibid. Micq ,J tacin proprie dicebatiir Pythia, aut Cassandra, aut quaevis alia Pini nomine affata, cum, ut ait claudianus.
- rerum frant praeordia Pinum. Catachrestice etiam ipscάζω, qui ab aliis numinibus prophetiam acceperant, quod Phoebus vatum praesecturam peculiari jure sibi vendicare creditus sit, quam tamen non ex se, sed a Iove patre communicatam habuit; quod recte observatum aliquot Poetarum locis lucem dabit. Aschylus Sacerdotibus,
Ubi innuit, Apollinem Iove suturorum eo nitionem, quam deinde hominibus tradit, habere. Ide lue testatur Vimitus, apud quem Harpyia AEneadis sic satur, aen. III. aso. Accinte ergo animiis, atque hac mea figite ricta: Qua Pino Pater emuniens, nus P bus MDPradixit, re u Furiarum ego niaxisna panis.
Quam ob causam, cum Apollo apud Aschylum oraculis suis debitos honores solvi jubet, addit, Iovis etiam responsa aequali in pretio habenda esse. Eumeni albus,
Et haec ratio assignari solet, cur Iovi τ -ομ-
I. cognomen tributum sit; quod nempe strimν τ ψών iame, i. e. aliis omnibus Diis homini biis facultatem vaticinandi daret. H
Ad quod Eustathius haec vertia habet, misse
p. s r. Eiliti Bas L. Ad Cassandram vero ouod attinet, ut ad ipsam redeam, notum est illam vaticinium ex Apolline diis icisse, promisso ei concubitu; unce micas tam a Latinis, quam Graecis Poetis frequenter dieitur, Euripides
Hecub. v. 827. H -cae, M υλοῦm Καρύν - ηἰa r. Et Seneca Agamemn. v. 388. Vrana Pinia orbeas laurus quatit. Et eodem sensi paullo ante dixerat, Tenetque regnum Famala voAcs Dei.
I. Σ γγ e Grai,M J Seholiastes tradit Sphingena hie i. e. ηinani appellati, τί λ Hiriris, ston μία. & posset aliquis ob caedes horrendas hoc epitheto notari, ut insta patebit; sest cur eo stasu Castandrae eonveniat, nulla ratio reddi potest; ouamobrem imi
bium est Lycophronem eam hela Sphino cor
350쪽
parare, quod obseure & aeniginatice vaticinata fuerit. Et nigra, vel atra pro occultra sunti notissimum est; AEsthyliis Supplic. v. 83.
h. latet homines, qualis eos fortuna, qui casus maneant, ut explicat Scholiastes, Tin ι
apud Latinos respondet obsiurata; eo lena modo occulta vocabit - σκότει, i. e. tenebrosa; nec aliter dixit Horatius, idens futuri temporis exitum Caluino a nocte premit Deus.
Plurima hic dici possent, sociasse & debent, de assectata Oraculo riina obscuritate, ejusque catilis. & usibus, sed brevitatis mulium scri-Ptumentem calamum retrahit.
9. Decoro consulit Nuntius, qui coram Priamo rege verba faciens, optandi modum adhibuit . onusta imperandi nisticitate, quam venustatem Attica praecipue Musi
cognitam habuit. AEldhylus, in m
Et apud Soph. Ele . clytaemnesttii Apollinem
Ubi Demetrius Triclinius haec habet,
ρειν. vetus autem Interpres moris hujus rationem reddit; Κλίοις, ἀντὶ τοῦ ἐψκM g με Momo οπεν. ἐν in ἐδε - βαὐ- - ἀειν. ἐχ-ῆοοι Asικοὶ Κατα- sis τ D, A brtui . Plenissime hunc morem persequitur, ejusque alias etiam caulas enumerat Eustathius, Commemario in
Iliad. α. p. 9 Ed. Bas. qua sola usi sumus, ut hoc semel moneam; μυωπι, sin quit in π
του -- ἐγ- - μηπυ ὶ μία minetiani Optaiuli modus pro Impersecto Indicandi nonnumquam adhibetur, ut quum apud
AEschylum, Prometheus in cognomine fra-inate Jovi sic fatur,
nurnuuam vero pro Imperandi modo, Futurum it, si candi usurpant, ut apud Sophoclem
γι-lα μέλλονΤου, δε is κε -- ε tu ο ἀλλαχου, ii Oni.ι. Frequentissime vero pro Imperatis vis adhibentur Infinitivi modi; Aristophan.
αντὶ o, ἀγίρω. Et Phocylides, initio Nwe, re,
Quae se ludibundus exprimere conatus sum. Ne tibi ni Veneru furtiva, aut infula cora Munera ; ne tacito versessub pectore fraudem, Nulla manus cades, aut polluat: auri Nullos perfraudes, aut vim riai congere acervos; Sed bene quasitust ere; ct quacumque Libitsors Hu contenim abi; nee turpi vivere rapto. Sed in his, & similibus docent Graminatic rum nonnulli, verbum θιλε, aut aliquia tale supplendum esse. Ivid. AναπιμπαζεινJ Hesychio est, limi in Θ
ub . Huic loco postremus, sive metaph ricus sensus convenit, quo dicitor cum anim re re, etiam atque etiam expendere, id quod Graeci is σμγ , Latini ruminare ne gotiunt appellant, ut ait Erasinus Adag. IO. Διοiχνει οῖ -ς &c. J Continuata metaphora usus est Poeta, a viae. lecursit ad sermonem transsatione eleganter R; eademque mei phora aliis familiaris est, quoties de sermonis, aut consiliorum, aut rerum agendarum methodo verba faciunt, quod exemplis clarius patebit; Aristophanes Pace,
.Eschylus eodem sensu dixit λά- , Pr
λῖ, &c. Latiui percurrere frequentissime di eunt. Aristoph. Equit.
Ubi Scholiastes, AnQ Gάφαμε, δ. vi. sed non ad orationem modo, verum etiam, ut