Corpus scriptorum historiae byzantinae Theophylacti Simocattae Historiarum libri octo

201쪽

στησάμενος ἐδορυφόρει με; αλουργῶς. ἐννάτη δ' ημέρα, καὶ τοῖς ἐν IIαρτυροπόλει φρουρουσι Πέρσαις αγγελον ὁ ποσροης

107 ἐξέπεμπεν ανδρα σατράπην Μυραγδουν, Ουτω λεγόμενον, τάς τε νεωτέρας τυχας καταδηλῶν, και ώς ου μετὸν αυτοῖς τος πό-5λεως εχεσθαι, της του αυτοκράτορος μεγαλονοίας απομάχους καὶ

φίλους Περσας μεταπλαττουσης. Γεστὰμ δἐ των παρὰ Πέρ- Οαις διαφανων κατὰ την 'Ἀρμενίαν ἀπέστελλεν ἐς το νδραβιγα- νὸν ἐγκελευόμενος γενέσθαι καὶ τους αυτόθι ἐνδιατρέ ντας Πέγ

νοιαν καὶ πάντα του δόλου τιθέμενος δευτερα, τυν της φιλοξενίας ἀθετησας θεσμὸν καὶ τους ἄλας της φιλοφροσυνης τΠο τὰς πτέρνας καταβαλόμενος, πεμπταῖον εξεπεμπεν ἄγγελον τοῖς την Μαρτύρων πόλιν περικαθημένοις πιλδαιοις, ἐγκελευόμενος εχ 15vθαι της φρουρῶς κάρτα κομιδn και τοῖς ἐς το φανερὸν προσταττομένοις αυτω μη προσέχειν τον νουν ' φαυλον γὰρ τὸ Περσικόν, καὶ βίος αυτω δόλος καὶ κόμπος ἀνέκαθεν. αναβολης τοίνυν της περὶ την βασιλείαν καθόδου τέως ἐπινομένης αυτω, ἐνεχείρει ἐς βασιλέα γενέσθαι Ῥωμαίων. ὁ μἐν ουν Μαυρίκιος mC την ποσροον εφεσιν διαγνοῖς γράμμασι βασιλείοις την ἐς αυτὸν

ἐνδημίαν ἐνέκοπτε, doζης υπερορῶν, την τε του συνοίσοντος

11. πεφυκως Exe. κεκυφώς I P. omnia regia illi constituit, maγificamque cornuantium catervambuit. die nona etiam Chosroes satrapam Myragdum vocabulo ad pra sidium Martyropoliin mittit, per quem fractas et abscissas res suas indicat, et monet uti urbem dedant, quando imperator magnanimus Persas bellicis viribus destitutos in amicitiam receperit. Bestamium vero, inter Persas VIrum honoratum, Andrabiganum In Armeniam ire morantesque illic Persas sibi subiicere iubet. haec quidem palam acta sunt. 13 caeterum ut cercops, hoc est, homo fraudulentus ac Veterator, ingenio pravo, sallaciis agere palmariunt ducens, et hospitalitatis legibus multam salutem dicens, benevolentiaeque salem pedibus conculcans, quinto me per certum liominem praesuliariis Martyropolim edictum mi tit, uti urbem summo studio et quam diligentissime custodiant, quaeque Palam ipsis mandaverit, ea non curent. nequam est genus Persicum, cui vita dolus et iactantia inde usque a prima origine. interea dum reditus in regnum dissertur, ad Romanoriani imperatorem proficisci nggr ditur. cuius voluntate cognita, Mauricius litteris imperatoriis eum V uiro prohibet, honorem suum in eo negligens et commodis C Osroae adaugendis prospiciens. sic enim statuebat, non oportero illum longi

202쪽

185 .HISTORIA II W. 13.

πόρρω της Περσῶν πολιτείας μεταχωρησαι ποσρόην, Λα μη ' τω Βαρὰμ πύγιον ἐντευθεν τὸ τῆς τυραννίδος καθιδρυσθείη ἐγ

χείρημα. ηρος δ' αρχομένου ὁ Σοσρόης πρέσβεις ἐς βασιλέα

εςέπεμπεν. ὁ μῖν Ουν αυτοκράτωρ βασιλικῶς ἐκκλησιαν τρίτη 5 συγκροτήσας ἰμέρα ἐπιφανῶς προσκυνεῖται υπὸ τῶν πρέσβεων. ενιωnῆς τοίνυν δα φιλευομένης τ ὁ συνεδρω, καὶ τοὐ βασιλέως αδειαν λόγων ἐκθέσεως ἀποδεδωκότος τοῖς Πέρσαις, ὁ τῶν Dπρέσβεων ἐπιφανοτερος προπιαίνων τω δακρορο τον 14 ον, κἀντεῖθεν τους βασιλικους οἰκτειρμους tino ρώμενος, τῶνδε των

10 λόγων ἀπήρξατο. H μἐν παρὰ τῶν προσφιλεστάτων ἔν ἡ αζωσις, τρισμαγιστε βασιλεῖ, εῖχεν ἄν το μἐν πρόσφορον ὁ καιρός, o di τρόπος το ευλογον, ὁ δἐ λόγος τὸ πείγειν, τὸ πάθος τον ἶλεον,

την πρόφασιν ἡ υπόθεσις, ἡ ἀνάγκη τὸ τῆς ἐπικοτρως οξυρρο-

15πον, τὸ δ' αἰδέσιμον ἡ πρεσβεία, καὶ unλῶς εἰπεῖν, τοσουτους εἶχον Tους οἰκτειρμους τα παθήματα ὁπόσας καὶ τὰς συμφορὰς ωκεαύσατο. ἐπεὶ di καὶ τούτων πάντων μετὰ τῶν αλλων ἡ Περ- P IMσις δι τύχησε, λείπεται ξ gιλανθρωπίαν ἐκ τῆς σῆς ἀρετῆς περι-χGσθαι Mσρόη, ξ Μήδους απὸ τυράννω. μεγάλην αρχὴν κα-

πταοτρέψασθαι. φαχ δ' αν τις, ευ οῖδα, τῶν μὴ συνέσεως μεμνημένων μυστηρια, λυσιτελειν τῆ Ῥωμαίων ἀρχὴ τὸ Γαβυλώνιον καὶ ἡμέτερον φῖλον μακρὰν οἰμώζειν ἐς κόρακας, βασιλείαν καὶ κράτος καὶ ρώμην μεγάλην ἀποβαλλόμενον, και ἀνταγωνίστε ν ησυχία τινὶ τὸ Ῥωμαῖκὸν κράτος καταλιπαίνεσθαι, κα-,

a Perside discedere, na hine i Tanniel conatus Varami robussiores eu dorent. vero ineunte, Cliosroao oratores ad Imperatorem adveniunt; qui mora imperatorio tertio die conventu coacto, a legatis publice ad ratur. silente igitur consessu dataque sandi copia princees legationis, Iacrimis orationein praecondiens indeque imperatoria misericordiani e Plans, sic disserere occoepit. Siliuidem, ter maxime Imperator, homines tibi gratissimi et eari simi petitiam advellirent, haberet commoditatem tempus, rationem mus, misericordiae commovendae vim oratio , occasionem argumentum , auxilium celerrimum necessitas, reverentiam legatio; atque ut suminatim dicam, tot haberet fortuna nostra miserationes quot habet calamitates. quoniam vero eum aliis etiam his omnibus Perata fraudata est, restat ut vel tua virtua et humanitas Chosroen complectatur, vel adeo latum et magnum Persamini imperium a tyrannis evertatur. dixerit quispiam, satacio, ex imprudentibus, expedire Romanorum imperio Persicam adeoque nostram nationem diu plorare et ad corvos ire, amisso remo cum P tentia et viribus ingentibus, illos autem quiete, nullo obturbanis, quo dammodo Pinguescere ac saginari, nescietis utique quid Maianae poten-D by

203쪽

κως εἶδος το μη συνοῖσον τn Ῥωμαίων δυνήμει. ου γὰρ τρος ἀπείρους φροντίθας et ης πιρὶ τυν κόσμον συντάξεως μίαν που Β μοναρχίαν δυνατὸν ἐγκολπωσασθαι, καὶ ἐνὶ πηδαλίω καρδίας,οσην ηλιος ἐφορα, διιθυνεσθαι κτίσιν. ου γὰρ καθάπερ τυενιαῖον της θείας καὶ πρώτης πεμον&ς ἐνεστι πώποτε καὶ την sγην ἀπενέγκασθαι, ἀντιθέτως εχουσαν. της ἄνω ταξιαρχίας κατάστασιν, υπ' ανθρώπων τὴν μἐν φυσιν ρευστῶν, την ὁ γνώμην ἀλκιμωτάτων διὰ την. προς τὰ χείρονα συννευσιν, ἄλλοτε ἄλλως κυβερνωμένην προς το ἐπίσαλον. Ουκουν εἰ καὶ Πέρσαι

του κράτους καθαιρεθείησαν, μεταβησεται παραυτίκα Προς

θους τὸ κράτος ' Ου γὰρ ἀνέξεται χηρευειν ηγεμονος τὰ πράγματα, η η τηλικαυτη τ χη του ἐπιβαίνοντος. in γὰρ λογισμῶν ΟυκC ἔσονται φροντίδες ἀποκοιτοι, Ουτως ovδ' Gἱ μθισται των περὶ

τον κοσμον ζγεμονίαι δρφαναί που ἔσονται του κυβερνήσοντος.

ουκ ἐκ Βαβυλωνίων INηδοι, ἐκ δἐ Μηδων οἱ ΙΠέρσαι, μετὰ 15 δἐ τουτους οἱ Πάρθοι ἄσπερ τινὶ ἀκολουθία διαδοχης την χαλ-

V 211 δαίων ευδαιμονίαν ἐκτησαντο ; οτι γε ου μια τινὶ συριγγι νόμιον μέλος Πνεουση ora ἄπαν ποιεῖ τυ ποίμνιον, ποιμέσιν ὁμοῖ καὶ

θρωπίνοις πράγμασι συμβαίνειν φιλεῖ. ἱκανῆ di τεκμηριῶσαι mmακεδονικos παιδαρίου τινυς η μαινολις και παράλογος Ιφεσις. v τ ης γὰρ γλεξανδρος δωρον γενόμενος παίγνιον, και μικρὸς παρ ' αυτης κατ ' εἰρωνείαν ιλαρυνόμενος, Gρώπης κρατεῖν

tiao conducere videaturi haud enim fieri potest ut una monarchia I numerabiles orbis territa uni rite at lue ordine administranssi curas in sorecipiat, unoque velut temono mentis, quantum hominutu sol aspicit, beri etiar. non enim licebit unquam terrae quo lue supernis oratilium principatibus similitu line quadam respondentem statuin et unitatem di-Vini primique principatus, qualis in coelo est, Coi sequi, Cuin, lio minibus natura fluxis et ob propensionem ad deteriora Sequenda mente Corruptissimis aliter alias, propter rerum mobisitatem luconstantiauuiue Pr Curetur. quocirca etiamsi Persae imperio depulsi fuerint, ad alios mox deVolvetur et duce enim ac rectore tanta rerum fortunam Inque moles carere nequibit. nam sicut cogitationes nunquam seiungi a ratiocination poterunt, ita nec amplissima mundi imperia, a cilio administrentur, unquam desiderabunt. an non e Babsoniis seii Assyriis Medi, ex Medisve ae, ex his Parthi cluasi qua lani consequenti successione Chaldaeorum opes aequisierunt et pastoriciunt melos una cantatum fistula grogem iatum non sacere, opiliones et caprarios haud latet. tale quiddam et in rebus humanis solere contiligere, Macedonici cuiusdam adolescentis furiosa et insipiens cupiditas satia superque probaverit, sortunae si luidem immaturum tactus ludibriu in Alexander, paulunuiue ab ea simulate extinaratus, de Europae ditione superbiebat, maris imperium ad Be u

204쪽

ΠISTORIARIIII IV. 13.187

5λαῖς τῆς μαρμαρο γῆς καταπύρουσιν. εἰς ἔνιαῖον τυ κρατος καὶ μοναδικὸν τυν υπὸ σελήνην κόσμον δουλαγγγεῖν κατωρθειο. ἀλλα τουτου θῶττον απέσβη μετὰ τῆς ἐξουσίας ἡ υρευς, και προς τζν πολυτυραννον ώς ἰπος εἰπεῖν ξγεμονίαν διαιρουμενα πάλιν προσεχώρε. τὰ πρήγματα ' ου ns I κε γὰρ σνμφυεσ2αι 10 τοῖς ὁστμ7ώνοις ποτἐ τὸ Ῥολογον. εἰς τί τοιγαρουν εὐδαιμονίας Ῥωμαίων περισταίη τὰ πράγματα , Περσῶν μῖν καθαιρου- Ρ 109μίνων δυνάμεως, ἱτίρω δἐ παραπεμπόντων ψυλα τω τυράννω ςεsδοξίας δὲ τlνα χαρακτῆρα τυ Ῥωμαῖκὸν περιβάλλοιτο γίνος, ικέτην ἀπαναινόμενον βασίχία των α πάντων γῆς ἐπι ιανίσταrύν15 τε καὶ ἀλκιμωτατον; ῆ ποίαν ευσεβείας ἀκρόπολιν Ζ τε, τους τυχηκότας ἐξουθενήσαντες; πότε δέ, βασιλεῖ, et ονς vnερ δικαιοσύνης αγῶνας δρύμενος υπλα κινήσεις πρυς πόλεμον, ταυτης που χηρεύων τῆς υποθέσεως; πό re dέ σοι το τῆς θρησκε&ς

κάλλος οραῖσ2ήσεται, εἰ μή γε ἐν τῶ παρόντι καιρον; νον ῆ

πτοῖς πράγμασι την προσηγορίαν κυρώσατε, ξ τοῖς ἀδικήμασι τῆς κλησεως την ψευδωνυμίαν κληρώσησθε. τί δε δείξεις et ούτου βασιλικώτερον παρὰ πάντα τυν τῆς σῆς ἐγεμονιας καιρόν ς τοιάδε Π

liebat, sceptra Persἰ mi sibi asserebat, Indiae regna appetelint, Africae iugi sui minas Intelatabat, et imperiunt eo usi lue proferre nitebatur, uousique spirabilis liaee naturii dissunditur et solis oculi comascam maiorum lucem proiiciunt. ad unicum et singularem dominum totum infra lunam imperium redigere concupiscebat. veriam cito evanuit eius Cum potestate desideratio, et in multos dominatus, ut uno verbo dicam, res divisae ruinam concesserunti nam quod consi rataneum est, Cum vi e taneis coalescere et coagmentari nunclitam solet. Persis igitur potentia sua spolitatis et alteri tγranno nationea suas permittet tibus, quam, quae go, felicit tem consequetur Romana res publica quam amem gloriae celebritatem Romanum genus inveniet, si regem omnium orbis regum et clarissimuin et fortissimum albi supplicantem reiecerit 1 aut ad quam a Cear Pietatis confugietis, si infortuitatos ac miseros despexeritis 3 ilualido tandem, imperator, susceptis pro Iustitia certaminibus arma ad pugnam movebis, si occagione modo noli uteris luando religionis de s novo decore euinulabis, si hoc tempus praetermiseris 3 nunc aut inclitum uomen vestrum re ipsa ratum acietis et confirmabilia, aut iniuste saetis salsum Voa nomen praeserre ostendetis. iam vero quia tioc tempore magis imperatorium tempus per omne imperii tui spatium habere poteria

205쪽

ΤHEOPHYLACTI

δέ σοι, βασιλευ, τῆς σης ἐπιεικείας ἐναγρον οῦσται τοῖς ἰχνεσι

τουτου σεμνότερον; νυν ἀρυση διὰ μικρῶς συμμαχίας τὴν ειρηνην ἀθάνατον, και α τοῖς μυρίοις ἀγῶσι τΨ τε των φροντίδων ἀπείρω και του εκχυτρο τ ης των χρημάτων καταβολζς Ῥωμαίοις

μηπον κατείργασται, νυν διὰ ψυχος αρετην, υπο μεν του και-5

ρου ζητουμένην , οἰκονομουμένην δε βασιλικῶς, ἀπραγματευτως ἀποίση, καὶ καρπωση την ἀλυπην ηρεμίαν πόνων ἐκτός' Ου τί ἄν γένοιτο Ῥωμα&ις λυσιτελέστερον; μηδέν τι της 'ορμίσδου

C μη τὴν εἰρηνην βδελυττεσθαι. ουκ εστι Xoσροης των πατρωων IO ἀδικημάτων διάδοχος' ου κληρονομοῖσι μετὰ της Ουσίας οἱ nu δες καὶ της πατρωας πάντως που προαιρεσεως. ἐκεῖνος δυσμε

περιαγομενος, ης ἀμνημονεῖν αἰσχυνθησεται, πολλους της ευ- σεβείας κεκτημένος τοὐς μάρτυρας. μη κρατείτωσαν τυραννοι, 157να μη καθαῖς το παράdειγμα. η ουχὶ το κακον τοῖς πολλοῖς εστι περίζηλον, καὶ προς τὰς των χειρονων ἐφέσεις η των ἀνθρώπων καθέστηκε φυσις, δυσανάγωγον προς το κρεῖττον την ορμὴν D κεκτημένης ἀκηκόαμεν και τον τυραννον πρεσβεις ως υμῶς δια-nέμφασθαι, Ι ειν κοινωνον α ιῶντα τον Ουδεν ἰδικηκότα του mπλημμελήματος, νεωτερίσαι τε δεσπότην μετὰ δραπέτου μονονουχὶ σοφιζόμενον. ου τί ἄν γενοιτο Ῥωμαρις ἀδοξότερόν τε καὶ ἀπευκτότερον; noιαν σοι πίστεως κρηnωα υποστηρίσει ταῖς

tem quodnam pignus aequitatis ac bonitatis tuae apud omnes gentes hoc uno esse queat au Iustius nunc si opem modicam tuleris, aeternam pacem redimes; quae alie mille praeliis, turis infinitis, prosusa innuinerabili pecunia nondum a Romanis eis ta sunt, ea nunc per animi tui virtutem ab allienis temporibus requisitam et abs te pro ilignitate imperatoria impensam ac vispensatam nullo negotio asSequere, quieteque omni moerore soluta estra laborem perfruere. quo quill Romanis utilius accidero possit 3 ne mens tua Horratisdae improbitatem in filio resoriuidet locuerunt eum mala sua pacem non aversari. non est scelerum patris sui successor Chosroes: neutiquam enim cum lacultatibus etiam institutoriam paternorum hereditas ad filios pervenit. ille malevolus, hic benevolus, tuam beneficentiam pro divitiis ac sortunia suis circumferens τcuius memoriana deponere, cum pietatis erga se tuae testes adeo multos habeat, erubescet. ne dominentur trianni; ne quo modo exemplum Pro ponas, multi siquidem malum facile aemulantur, et propter deteriorum appetitiones natura humana ad meliora disticuo impellitur. auisivimus et ιγrannum legatos ad vos misisse, et innocentem delicti sui socium sacere Voluisse, dominumque eum fugitivo pariter res novas molitum n

ruicer docere conatum quodammodo; qua auistione nihil Romanis in-iguius aut sugiendum magia. quale porro fidei auao apud te funda-

206쪽

HISTORIARUM IV. 13.

υποσχέσεσιν Ο μεγίστης αγνωμοσυνης ἴχων υπόθεσιν καὶ κατὰ των ευεργετησάντων συστησάμενος φάλαγγα, ο πύσαν ἰδέαν κα-

κως περιβαλόμενος, Λα δεσπότην μηδεν ηδικηκότα βασιλείας

καθέλης Ου πέφυκε κακίας υπόθεσις φιλίας διασωζειν υπόσχεσιν.

5 dg ιλόσοφος εναρξις και τὸ πέρας πάντως ἀστι φορον ' τοῖς Ρ 11o σπέρμασι γὰρ η βλάστησις ουκ ἐναντίαν εχει την πρόοδον. δω- ροις ἰγκιστρευειν τυ μη δίκαιον ι σως ὁ Γαρὰμ εγχειρήσειεν ' αλλα κακῶν ἴδωρα δῶρα κουκ ὀνησιμα ηκουσά του λέγοντος των παρ' V 212ωμῖν ἐπὶ κομψεία σοφῶν. ovκ οἶδε παροινίας μισθὸς καρπί - 10σθαι την ἀπόλατσιν, Ουκ oῖδε κέρδος αδικίας gυόμενον αυλαξιν ἀμεταμέλητον εχειν γεωργημα. Πριν γὰρ ηdυναι, λυπεῖ, καὶ πριν περιθέλξαι, πρυς ανίαν εκκλίνει' εζεχώρησε γὰρ τῶν ἐραστῶν προσαφαιρουμενα και δ μη κακῶς τις ἐκτησατο. ημεῖς di uτην BIαρτύρων πόλιν ἀνταποδώσομεν, τό τε Λύρας προῖκα 15 παρίζομεν, τόν τε πόλεμον τατI καθώρυσομεν, ἀπόμισθοι την εἰρηνην οἰκοδομήσαντες, τI τε Αρμενία χαἰρειν εἰπόντες, δι' ην ο πόλεμος την παρρησων δυστυχῶς τοῖς ἀνθ ρυ τοις ηὐτυχησε. και ει μη της ανάγκης ἐπαζια τα δωρηματα πεφυκεν, ἀλλ' ουν τουτο κάλλιστον ἐστι νημῖν, τὸ μέτρω gιλοσοφεῖν την Σπόσχωσιν, η μεγάλαις επαγγελίαις την ακοην ἐκλιπύναντας τῶ ἀτελεσιουργητω του συμπεράσματος α θάνατον την διαβολην ἐπιφαρεσθαι, μεγάλας κακῶν δροορμὰς τI της εἶρηνης ἐσυστερον ευε- Cξια κακῶς θησαυρίσαντας. ἱκανῶς ουπερ του συνοίσοντος '

mentiam promissis substruxerat, qui extremae iniquitatis convincitur et

Bdversus bene meritos comparavit exercitum, qui onine ni Multi lacinus ausus , ut In merentem domi iiii in regiis spoliaret non consueverunt

improbi, amici, servare promissa. Priticipiunt fatuum finem quoquo penitus inutilem sortietiirr quale eniim semen, tale germen. donifi fortasse Varainiis initiva ilia petrare conicitisit. atqui improborum dolia non esse dona nec utilia, audivi quendam dixisse de vestris scriptoribus, quos elegantia et sestivitas orationis commendat. non sentit fructum Voluptatis uiuentiae merces, nec lucrum Sulco iniquitatis enascens abs tu poenitentia colonem illimittit. nani priusquam delectet, contristat, et prius luam demulceat, moeroro afficit. abeunt enim a cupidis, Aimul ablata. etiam non malis rasionibus cluaesiverant. nos autem Mar-tγropolim restituemus, et Daram gratuito reddemus, bellum nulla ni er- Cede coni posita pace sepelienius, Armeniaque cedemus, cuius causa bellum tanti licentia grassatum ost. iluodsi maior est necessitas nostra illam ut ei liaec dona respondeant, tamen hoc vobis summae laudi erit,

moderatas potius promissiones sapienter amplecti, quam magnis pollicitis delinitos fini impersecto labem perennem aspergere, et non leves incommodorum perferrendorum occasiones bona in posterum pacis habitudine

207쪽

μαίοις τε καὶ mρσαις ἀπολελογημαι. εἰ δε τι των ἐντελεστρωα παρειται, συνες, ω βασιλευ, το λειπομενον. πολλὰ γὰρ ἀπὸ. της αγωνιας τον λογισμον ἀποδιδράσκειν φιλεῖ ' Ουκ οἶδε γαρωνάγκη μελετης ἀνέχεσθαι η φροντίδος ἐπιβολαῖς πειθαρχεῖν ἀεί, διαπορθμευουσης τυν νουν τω tαράχω της συγκυρησεως V 5D 14. Tovrων οττω διαλαληθέντων υπὸ των - πρέσβεων, καὶ της αβιωσεως τὸ πιθανον καὶ ἐπίχαρι κληρωσαμένης τηετροία του λόγου, vino τε της βουλης καὶ του aυτοκράτορος δογματίζεται ἐπικουρησειν τω ποσρoI Ῥωμαίους, τω di Βαρὰμ κάρτα κομιδy παρασκευάζεσθαι πόλεμον, ανάξιον Aατινώος αρχης 1Oτου αντοκράτορος κρίναντος oπλα τοῖς ἀδικουσι παρέχεσθαι καὶ προκινδυνευειν του μη καλου διὰ τον ἔγκον της ουποσχέσεως, καὶ ' μαίους αἰσχίστην ἀναδεζαμένους τ πόλσιν ἀθανάτοις ονείδεσι διὰ παντος στηλιτενεσθαι. τα ι ἐν Ουν του δόγματος ἐπ' ἐκείνη P 111 Uιέρα περὶ τὸ βασίλειον ἄστυ ἐξηχεῖτό τε καὶ ἐπεπόλαζε ' πεμ- 15 πταῖοι δ' οἱ πρέσβεις εἰσφρησαντες προς τον Καίσαρα καὶ δώροις διακοσμηθεντες βασιλικοῖς ἐν γράμμασι τὸ παρὰ του βασιλέως ἀποφέρονται ψηφισμα. ἐπὶ τουτοις δε τυν τε Σαμεν κάὶ πιπρο περόχν, τους τε ἄλλους Ους ηδη πρότερον κατὰ τον του πολέ

μου καιρὸν Αρηκει τὸ Ῥωμαῖκόν, ὁ αυτοκράτωρ ἐς Σοσρυην ἄματοσοῖς πρέσβεσιν ἐξαπέστειλεν. ὁ ειεν ουν ποσρόης τὰ ἐν et υ βιβλίου του Καίσαρος διαναγνους, την τε των Ῥωμαίων ἀγασθεὶς

quasi in thesauriini collectas habere. quid Romanis iuxta atque Persis Prolatur in arbitrarer, satis a Ino demonstratum est. si quus alicuius momenti eraetermisi, tu id per te, imperator, intelliges. multa enim anxii comtationes laiunt, cum necessitudo inevitationis impatiens sit, ne lue incursanti eurae semper obtemperet, ubi accidens quippiana mentem perturbatam alio avocarit.' 14. His ita dictis a Iegato, eum orationis Mavitas fidem et gyasam pestioni conciliasset, benevolo a senatu imperatoris Chosroae auxilium et in varamitin maximum gravi salinunt lue belluin decreto sancitur, quod I atino imperio laedum iudicaret in perator arma sceleratis sumininistrare, et propter magnitudinem pronussorum pro turpitumne propugnare, Romanosque ignotuiniosissimo suscepto negotio serinpiterna apud omnes infamia flagrare. decretum igitur illius diei per urbem imperatoriam omnium ora pervairabatur. ad Caesarem die quinto introducti et muneribus ornati diploma auserunt. posthaec Samei , Chosroperozen, alios item a Itonianis belli tempore captos ad Chosroen eum legatis remittit. Chosrom libello perlecto virtutem Romuliorum suspiciens, III

208쪽

δἐ Παρὰμ ἐπεὶ κατάδηλον γέγονεν ως διεσώθη μἐν ο Σοσρόης,

οπως τε Ῥciis αλι φιλος ρόνως αἰτον di εδέξαντο, τὸ δ ' citi τὸ καὶ παρὰ τού αDιοκράτορος διὰ τιοῦν πρέσβεων ωμολόγζτο, πρέσβεις L μεμφεν, ἀξιῶν τον αντοκράτορα μηδομως ταῖς Mσρόου τυ- χαις ἐπικουρεῖν, διισχυριζόμενος ωσιβίν τε πόλιν παραδιδόναι

rapoli relicta una cum Comentiolo Constantinitan petit. paulo post et

Meuuenes praesul Domitianus, genere Mauricium atting na, et cum honoro salictus sacerdos tum vitae instituto sanctior, sermone suavis, Betione solem , consilio prudentissimus. alictoritate imperatoria ad Cho Toen Conten siit; quem Gregoriira Antiochenus antistes comitaturr nam et hoc iniperatori placuerat, et voluntati eius re satisfiebat. hi Constantinam in re i alloquio et donis Cliogroen consolantur, amictum que ad bene speralitatim exsuscitant. is legatos Nisil, im mittens, Persis mem Hain veteria bellevolentiae in genus regium redintegrat, leniter eos monens ne i rannicam potextatem patiantur, neve antiquam et Patriam legem, ouae Prol e in regno Persico senuerit et nun uani inniori regem veterem loco movendi iiis permiserit, eum insolentia abrogent. Varan uaut Oiosroen nervatum et a Romanis benigne exceptum didicit, id quo ipsum ei tui pergior missis legatis consessiis est, missis et ipse leotia rogat ne inclinatam at illo iacenteni Oiusroae fortunam ullo imodo respiciat, paciscens se Nisibin , et illiantium esset inde locorum ad Tigrina, Romanis daturuit . sed sallebatur multum: nec enim poterat imperator s

209쪽

κωσάμενος, μἐν συμμάχους ἀθετουμενος κατάφωρος ηυτω-Περσικου φορτικός τε υπην καὶ ταῖς ἐπιβολαῖς ἀκατάπε

τος, προς το χαλεπωτερον LDγγαίνων το τωραννον. καὶ ουν οἱ ἀξιολογώτατοι σατράπαι της τουτου δυνάμεως αποσυρρέουσι

συσκευην, οπως δολοφονηθείη Παράμ. οἱ μώ ουν ἐξαρχοι της 5 περὶ τυν Βαρὰμ συσκευης ο τε καμώδης καὶ Ζούμβρης ὁ Πέρ-

ς' προσεταιρισάμενοι γοῖν Οἴποι καὶ ετέρους της Βαβυλωνίας πληθυος λογάδας, ώς ενην, τὰ της ἐπιβουλης ἐξελωαινον. ωποτοπήσαντες δε καὶ Πινδόην προς κοινοπραξίαν αυτοῖς εἶναι χωσιτελέστερον οἶτος δὲ vino του Βαρὰμ κατωκει εἱρκτὴν ἀνα- Ionληρουσιν επω το βουλημα, καὶ ἀθρόον εἰς την φρουρὰν εἰσπηδησαντες, των δεσμῶν τον Πινδόην διαλυσάμενοι ταγματίσην P 112 τε λόχου χειροτονησαντες, ουσης νυκτὸς εἰς τὰ βασίλεια τω Βαρδμ ἐπιτίθενται. ὁ μεν ουν Βαρὰμ δευτέρα φυλακ5 της νυκτὸς της συσκευης ἐν γνώσει γενόμενος, ἐξοπλίσας τους φυ- 15λακας σιδηροφορεῖν ἐγκελευεται, τους τε εναγχος ἐκ των ἐθνῶν προσκεχωρηκότας αυτω παρασκευασάμενος τοῖς ἐμπεσουσιν ἐς τω καρτερὸν ἀντετίθετο. καὶ της νυκτομαχίας ἰσχυρῶς γενομενης υπέρεπε Γαράμ, καὶ ζωγρησας τους πατέρας του ἐγχειρηματος ημερας ηδη λαμψάσης ἀρθροτομεῖ των μελῶν τούτων τὰ πρακτι- mκώτερα, εἶτα ωποστορέσας τὰ λοιπὰ σώματα τοῖς ἐλέφασιν εἰαπατεῖσθαι καὶ τον πανώλεθρον τοῖτον ἐκείνοις ἀnogέρεσθαι

θάνατον. 22. ἐκείνος praestatimnesinoniam eorriimpere. non multi effluxerant dies, eum superlila. turgidus socios manifesto aspernari coepit, molestusque Odiosus e BPersis, nec impetus cohibere, et ad tyrannidem erudeliorem esserari. quare principes satrapae de eius exercitu occulte coeunt, et insulias ei occidendo instruunt. harum alitesignani Zamemtes et Zoambres, ascitis Insuper ad cominunionem facinoris quibusdam aliis de Persarum numero, eas ut poterant confimatrant; ratique Bindoein, quem Varanius in casecerem dederavi, coepto communi fore idoneum, deliberata opere Complent, consertimque in custodiam irrumpentes solutum vinculis cohortis suae ducem creant, eaden, lue nocte Varanium in rema occupant adoriri. qui secunda lani vigilia insidiis assii apertis, elistodibus arma imperat. praeterea qui nuper ex gentibus ad eum accesserant, eos quoque obarmat, et ita irruentibus summa ope resistit. totis viribus de nocte confligituri Varamus vincit, captisque coepti huius auctoribus lucente Iam solo membra actuosiora frustatim praecidit, reliquum corpus es

phanus ad mortem crudeli unam inserendam substernit.

210쪽

15. 'O μἐν οὐν Γινδίης αμα τοῖς σνν αυτῶ διαδιδράσκει Bτης συμφορῶς παραθυζως τυν κίνθυνον, καὶ επὶ το Αὐρυβίγανονώς τάχιστα γίνεται. ἐκεῖσε γουν στρατοπεδευούμενος πλείστους του Περσικου επηγάγετο, και τὰ μορόου geo νεῖν τους ἀφεστη-5 κότας πως εrιθύσσευε. δεκάτη δἐ ημερα , και ώς τυν γωάννην,ον BAστάκωνα ' μαχις εθος ην κατονομίζειν, ἀπεστελλεν Ir- γελον, τὰ νεώτερα δρύματα γνωρίζων αττω, ἶξιων τε μαθεῖν ἴπως τω Σοσρόa ἀπηντησε της εἰς ' μαίους Προσχωρησεως ηἐγχεψησις. ο μεν ουν 'μάννης γράμμασι τυ ἄκουσμα παραπέμ- C10φας τω αυτοκράτορι τους υπὸ Γινδόου πρέσβεις παρακατεῖχε,

καραδοκῶν τί αν παραστα ' παρὰ των εγνωθι μένων τω anzo-

κράτορι. ὁ δἐ βασιλεῖς Mαυρίκιος τρυγωάνata προσέταττε τοῖς

στὰμ ὁ παρὰ του Σοσρόου ἐς τὰς 'Αρμενως σταλεις ἀτικνεῖται

σίαν τω Γεστὰμ παρεδηλου, τά τε τω Γαρὰμ συντετυχηκότα ίς V 21 ἀξιαφύγητα λἰαν περιχαρῶς παρετίθετο. και Ουν ὁ Γεστὰμ πε- ριγύννυται τοῖς ἀκρούμασι, καὶ ε ς Xoσρόην εξεπεμπ εν ἄγγελον ταυτα δὴ γνωρισόμενον. ὁ δἐ Γινδόης nάλιν ἐγγελῶντα τὰ πράγματα τω μορόI θεώμενος μέγα περιβύλλεται θύρσ0ς, και χρη- μασι βασιλικοῖς εντυχὼν τοῖς δμφ' αυτὸν διανεμει, ύς εῖχεν εκύ-

15. Bindoes eum suis viscrimine calamitatis praeter opinionem tib ratus Andrat,iganum properato venit; unde magnnin Persarum manum in expeditio item educens, desertores Cliosroae ad officium praestandum bonis verbis reducit. die decimo ad Ioannem cognoniento bl Ataconem mittit, qui nuper aeta eidem exponat, et vicissim discat quo pacto Chos-roae Conatus sese cum Romanis coniungendi processerit. Ioannes per litteras imperatori auctita perscribit, legatum apud se retinet , imperatoris de iis rescriptum exspectat. Mauricius Ioanni praecipit uti a Clios-roa stantes P inpio alacriterque iuvet, et ad enervatulam ac debilitandam Varami tyrannidem integerrimam eis fidem praestet. pridie Porro Bestantius, quem Chosroes in Armeniam legarat, ad Ioannem venit 3 cui Ioannes tum adventum ad se Bindois, tum quae Varaino evenerint, ut dignissi ina narratu, mira cum voluptate explanat. Bestarnius et ipse maiorem in modum recreatus ad Chosroen super sis litteras facit. eemens Bindoes sortunam Chosmen iteriun fulcire, ingenti impletur fiducia, P cun an siue regiam suis pro benevolentia in unumqueauiue istargitur. ad Nisibiin sedentes, ut imperatorem Chosroae amiciun esse eique magnas

Theophylaetus. 13