장음표시 사용
321쪽
Forte implicatus ut mederi possiet Annititur, neque fodiet illud pervicax. Horra erus idem et gantissima brevitate dixit: lλ v.)ἀκεςαίτοι Qρένε r εσθλῶν. Quo significatur bonos & libenter placare &pjacari, annuique solere ut pNota delicta emendentur. Ait apud Homerum ἰλ. ω.) Achilles; Duo esse posita in coelo fatalia vasa, de quibus, obscurior enim expositio est, nondum convenit inter Graminaticos; Eun locum Pirularias πυθ. γ. etiam in te retari noli reveritus est , cum clitat, sic dividere bona naa ue Deos hominibus, ut singulis bonis gemina m
Homerus lλ. π.) Jovis voluntatem praestare senapei rationi mortalitum affirmat. Et facile illum fortibiis etiam viris foriradinem incutere & eripere vlistoriam. Secundum quod Sophocles: Electra.) Si Deus convellat , nullius, irrituit, robur tantum est tu periculum essugere possit.
Sed satis demonstra luna esse confido citimi proposueram, ac fortasse longior in his congerendis fui Quam oportuit. Non enim hoc agimus, ut in hac parie Ostentemus quandain singularem Inemoriam nostram, sed ut inclicentur quasi intento δigito fontes, unde pleraque iacta bona atque utilia a posterioribus hausta essent, omnia enim colligere & infinitum eΩset, & vestro studio est relinquenda haec fructuosisti ina inquisitio atMe cura , cum ad aruular eruditionem, tum vero culis
Ad quam bene atque laudabiliter instituendam, ita multum habere momenti lehionem hujus poetae , sapientdsima quondam civitas Atheniensium ludicavit, ut lege lata, iusserit quinto
quoque anno, cum illa maxlina festivitas Panathenaeorum cele. braretur, huius versus solenniter accini,utque praeter eos Omnium aliorum recitationem interclixerit. Ex DG το κατὰ λεωκράτ. Viderunt enim legibus quidem inprimis doctrinam morum comtineri,sed eam esse cum breviorem tum itiam Oeniorem. Ad Poetas& deligere praecipua , & ea'sic proponere, ut quasi re sinita ornatu verborum & compositionis, gratissima dc amabilissima redderent. Quorum principem Homerum & praestantem iniitroque esse scirent. Possem quainis multa ad hunc modum alia
322쪽
asia pessequi, propero ad ipsim rem , hoc est , tanti auctoris explanationem. In ipso etiam opere saepe hupismodi
commemoranda sese offerent. Neque mirum ulli videri debet, in tinum hunc , tantana excellentiam conferet , cum ea comperiatur fisisse apud veteres sententiae ejus, quae Homerica diceretur auctoritas, ut hanc defugere non secus a lue oraculi
divinitatem neses habereturi Itaque & Pisistratus unius versius insertione in Odysseae sibriunxI. heroicam opinionem Theseo
confecisse existimaturi Is est in fine illius libri: Plui. in Thesto.
Smis τειρίθοόν τε θεων ἀριδείκετα τέκνα, Vel ut alibi scribitiir, ἐρικυδέα τέκνα Et Solon calfustate simili caussam obtinuit de Salamine a bitris captis Lacetaemoniis. Plui. in Solo. Recitasse enim fertur tanquam Homericum suppositum a se de catalogo versum Αιας δ'ἐκ σαλαμῖνος αγεν δυοκαίδεκα νῆας Στησε δ' αγων Β ἀθροάι- χαvτο φάλαγγες. o statim probatum fuerit arbitris Salamina ad civitatem
Atheniensium pertinere. Huc accessit illa praeiragativa antiquitatis, cum Herodoto omnium hic antiquissimus, hoc est, primus poeta eortim, Ual fama doctrinae clari sint, esse videatur. quanquam enim ille coniunctim de Horaro atque Hesiodo verba faciat, tamen nos libenter M. Ciceroni assentientes, sic interpretamur, ut multis saeculis priorem Hesiodo Homerum fuisse intelligamus. Cum non fugiat nos plerosque Graecorum hos ambos in unam aetatem contulisse , & quosdam traclidisse in Euboea hymno victum ab Hesiodo Homerum, cuius quidem suae victoriae ipse mentionem ficit, aliquos etiam Hesiodum fecisse anticluiorem Hornem , sicut & Musteum , Orphea, Pamphon. Sic autem Herodotus, nam Graeca recitare libet , Ἐυτέρπη. ὀι δε πρότεροι ποιηταὶ λεγόμενοι τέτων των ἀνδρων γενέσθαι , ύςερον , ἐμοὶ δοκέειv , εγενοντο τούτων. Quamobrem paucos quosdam, qui Homerica scripta carpere sua censera , & vituperare auderent, non secus atque impios& sacrilegos cuncti aversati fuere. Ex quibus Zoilum etiam de saxo praecipitem tota Graecia egisse legitur. Sed de his satis, vel potius nimium , praesertim aliud nobis agentibus. Nunc ad rem igstur ipsam Mam instituimus, aggrediamur. Quae .
323쪽
Qtiaeri solet ab iis, qui veterii in scripta suscepere explicanda aliis; prius quan ancipiant exponere interpretatione sua: De auctore, genere scripti, de illius titulo , de voluntate & eo silio auctoris. Atque ita deinceps explanationem, Sistincto toto opere , singulorurrulue librorum , siqui leni illvit pi es
continet, argumentis enarratis , in manus se uint. De qmbus etiam nos ipsis nunc deinde singulati* breviter quidem iusseremus , in quam primum ad ipsam explicationem pervenire possunus.
A Uctor horia in scriptoriam Homeriis est. De quo si velim
memorare 'tiae passim prosta sent, nimis longum fiat. Hoc nobis satis esse poterat, propter antultΗtatem , & originem & patriam & civitatem , etiam tempus quo vi erit, via tamque adeo & fortunas, ac mortis genus ignorari , & haec omnia , id quod fieri solet in ultima anta Piuatis historia, fabulis involuta esse. Itaque & alii humillimam originem il-yius, alii divinam tradidere , nam & serva nait , & illivio Melete , vel Mercurio & Prophetide Thebaea , vel Apolline& Calliopa , proclitum est. Et alii Graeciam , a lue horum civiciam insulanum horninem , ut Chium , a tu Illa acesium , alit Cyprium , quod & oraculo proeli turn Patisiurias scribu , nana & oracula de hoc poeta e lita fuere . alii Aegyptium , alii Syrum , nonnulli Lydum, quidam Troianiιm, aliqui Ι- talum atque adeo , quoil miremur , Romanum fecere'. Septem autem civitates craecorum, de hoc contendisse, cirin sinsulae sibi vindicarent, epigramma testatur. Gell. lib. 3. cI. II. επτα κόλεις διερίζουσι περὶ ρίζαν ἐμηρου, σμύρνα, ροδος, κολοφον . σαλαμιν, aος, αργος, ἀθηναι.
επτα εριδι μαίνουσι πόλεις δία ρίζαν ὀμηρου, κύμη, σμύρνα, χίος, κολοφῶν, τύλος, αργος, AKναι. Et sic. επτα πόλεις μάρναντο σο*ἡv δια ρίζαν ὁμηρου, σμύρνα, χιὸς, κολοφαν, κάκη, πύλος, αργος, ἁθῆναι.
324쪽
Τ L I A D. Lib. I. AsCuculatorem aliqui & superstitiosum fecere. Nam & uua
isti lue Graecia vagantem prope menclicasse victum , & umbras Heroum excitasse carini inibus suis, sunt qui scripserint. Coecum qisulem fuisse fere omnes fitentiar , multi etiam na- tuin coectura tradidere, fuisse Passiena coecum ipsius judicio con-
, qui & ho om talem orat , & s e praeterea habitare in insula Chio, in hymno quo Apollinem celebrat, quosvemus,& Thiicyclides lib. 3. historiariirn in seriau , deque sis unus
Tυῖλος ἀνὴρ , δικεῖρχίφενι παιπαλόεσση. Vixisse ante suam aetatem scribit Hemdotus, ctii in temporum & nominum assignatione pluri inuin fidei ti ibuendii iri jussico, annis cIrcitar. cccc. Sic enim in secundo historiarum illius libro legitur. ησίοδον και δμηρον ἡλικ*υ τετρακοσίοισχ ετε. σῖ δοκέω μευ πρεσCυτέρους γενέσθαι καὶ ὀυ πλέοσr. Idem escis Trojanum bellum antecedere aetatena in qua ipse viveret , annis octingentis. Ita reperireriar Holnerias Trossnis temporibtis inferior annis. cccc . nredius videsicet inter illa & Helvilotii m. 'Sed haec nimis longe & ab aliorum traiticis, & absis abhorarent , quae in Homeri vita memorantur, cui auctor praescribitur Hei vilotiis, haud sene falso, inopinor. Cicero inquinto libro Tusculanariam quaestionum in Lyciargi hunc aetatem refere. De laa & ipsa minime constat. Po phyrius scripsit fuisse nataim Homerum post Troiae excidium annis ducentis septuaginta quinquere, ante Olympiada primam annis centrum. xxx. Hanc autem post Tiisse excidium conciliam annis quadringentis accepimiis, ad quam ratione na Omnia congruunt, etsi nonnulli connam illam post Troica tradidere annis quadringentis sex, nonnulli quadringentis sexaginta. De quibus suspicio oritur in exposito Herodoti loco mendum esse , & , legendum forte pro τετρακοσίοισr, ita, ηλικίην τ ETτακοσιοισι. Sic enim congruerent aliquatentis haec cum iis quae in vita Homeri leguntur , iuniore in esse illum Troianis tempori braannis. clatii. Nelae enim refert quod lxviii. supersunt, china voluerit Herodotus illo in loco constituere tempus, quod aetas certe illorum poetarmn non excederet, ut inferiores
quidem , inullo autem minio superiore. diici postent. Huc
325쪽
ac cedit, quod in eadem vita Homerica manifeste dicit Herodotus inter aetatem Homeri & belliun illatum Graeciae a Xerxe, intercedere annos sexcentos. xxii. quo ipse bello posterior fuit. Etsi reperio & hoc anno latum, Arctinum laeta clam Homeri ciscipulum vixisse olympiade. ix- annis post Trojana tempora. cccc. Quapropter in medio sane haec & inexplicata relinquamus. QRul enim lacere possimus, non invenio , tanta est in temporibus notatis cliversitas & incertit lo. Hoc tamen non dubium est , abesse a nostra aetate Homericam, non
paucioribus annis bis mille quadringentis, ciun & Plinius M. γ. c. I 6.) scribat ante se illum fuisse annis prope. M. Hoc bellum est, quod idem Plinius prodiit, Lib. 3 o. c. a.) Appionem Graminniaticum evocasse innbras ad pei contandum Homeriam Plapatria vibusque parentibus genitus esset, non tamen ausum profiteri quid respondisset. Nos igitur feramus ae No animo ignorationes in hac quasi caligine antiquitatis. De nomine quidem Mipso controversia est, qua de caussa in positam huic videatur. Her lotus a fluvio Melete Melesigenem primum, mox Hona ritin, quo lingua Cumaea caectis significetur, appellatum scribit. Ad hanc cautain Grammatici etiam originem nominis accomodarunt, & feceriant ομηρον Prasi μήορον per metat hesin. Alii datum obsidem scisse, cum bellum esset Smynaaeis cuin Colophoniis, obfides amem Graece ομηροι sunt. Drn &hoc
traditiain, Ex Aethiopico 3. Heliod.) Homerum in Aegypto de
quadam saceritote , Mercurio patre, genitum a primis incuna. bulis hirsutum femur habuisse, qua nota insignis cum esset, obta nuisse de indicatione nomen pluat , evin propter admiratio. nem ο μηρος, ut est, femur appellaretur, ut apud Latinos Surae& capitones iacti fuere. Caecum alii natum, alii sectum morbi vi tradidere. Neque defuerunt qui haud revera caecum fuisse crederent, sed hane famam extitisse de mirifica continentia &moderatione hominis, qui nullis cupiditatibus se vinci pateretur, quae soleant per oculos penetrare ad animos mortalii P. Moris tuum ouulam animi dolore prodidere, cu*graphum piscatori.
uni dissolvere non potuisset. Quod & Philetae acclitisi e seribunt,
quaerenti neque invenienti explicationem argumenti cuiusdam
ex iis uuae ψευδωna vocantur. Hoc Herodotus falsum esseo α
326쪽
& morbo illuna interiisse scribit. Sed de his quod quantiamque volet assii mere quisque, Prod credat, poterit. Εjus sepulclaro epigramma appositiIna laujus sententiae. Condit Iumus caput haec sacrum, quι vestiu arma
Fortia divinis heroum ornavιt, Homerum.
De eodem nos quoiulam adolescentes hoc Distichon lusimis. Humina qui magni o ditem miratur Homuri
menam, de fluvio coitet es patra. Fuere & Grammatici hoc nomine duo, unus ByIantius, alter cognomento Selinas. A b hoc aissem nostro pluantur ρμηραι denominari posteritas huius Poetae in Chio, vel ciui illius poemata agerem, qinaci Verbum est in Dne Platonis Sed iam de auctore finem dicenci, & de genere scripti vessia
Eoriam, qivie oratione exponi solent, una est divisio coni.
positionis. Nam aut numeris , qui Graece kυθμοὶ sunt, concinnata illa ita est, in μετρα sint, qui versus cscuntiar, aut soluta hac lege fertur libera, quae vicitur prosa oratIO , propterea quod procedentem nulla. compositionis necessitas retor. queat & convereat. Alia est divisio generalior Platonica illa, cum dicimus oninem expositionem Vel esse Nairacionem, ipse ἁπλῆν διηγκαν vel δι' απαγγελίαν του ποιητοὐ nominat, vel Actionetia, vel naistam. Atque haec est certior &abiblutior quam viae a Rhetoribus tradituri Narratio est enim omnis oratio, qua aliquus esse aiit non es. , quaque, qui lac quale se vel non sit, refertili , ut omnes disputationes&historiae silvereruni gestariam seu fictarum. In hoc genere nulla agnoscitur nisi auctoris persona. Actio autem tota est in Inritatione, cum auctorserinonem in personas confert a quibus res agi utileantur, non narrari. Ubi vero auctor suam etiam personam admiscet, ibi genus austum est , seu δι' ἀμοοτέρων. Exempla priuii genetris poteriant esse haec: Llibem Romam, sicut ego accepi, concidere at lue habitere initio Trojani, qui Aenea duce profugi
327쪽
V labetur in omne vos lis aevum. Item,
Poeta clam primuna animum ad scribendum appulit , &caetera , sunt enim nota. Item poema Virgilianum , cujus
Sicindes Musae paulo marora canamus. Secunctii autem generis poema Virgilianua . . Time tu patulae recubans sub tegmine Iagi. Et illuci: o non Mopse boni aruomiam convenimus ambo. diae. Ciceronis Cato & Laelius. Omnes tiagocillae & Comoe Terili generis exea plum , carn en Horatianuin cillus Inulum
i Pallar cum traheret per steta naVibus
Item hoc Maronis: . Formosium pastor Cor Gn ardebat Alexin. inti Ciceronis de finibus. Iχm de natura Deorum. Aeneis Virgiliana. Atque hujus etiam generis Honterim est Poesis, cin osita versurias, hoc est certa dimensitone pedum, Graeci μέτρα vocant. Quorum cuiT in se' spes Mn variae, persectissima iraec habetur Dactylicii senaria id est εtα- αετρος. Senis enim pedibus e prinutiar Miraliuin partitio, dactylo & spondeo, promiscue illis qui lem politis, sic tamen ut dactylus Quintum semper locum occupet. Od sit fluuire. uetitur aluer fictitatum , hoc ut singulare & licenter usit pa.
328쪽
Quin protinus omma Pellegerent oc tu. Aeneid. I. Item qui λαγαροι vocantur quasi clumbes, cum in medio ne glecta pedum observantia vicietur, Ut Ἐδε μέγ' ἰάχησα ατὀ εο κάββαλεν υιόν. n. e. Φαιηκωυ, μηδ' ουτω φ os διὸ πατρὶ γένοιτο. sdδ. η. Munerahis tibi pampineo iravidus autumno. Georg. 2. Consilium ipse pater in malva incepta Latin s. Aeneid. II. Itempte ακέψαλοι μείουροι, qui initio ac fine deficiunt. Ut Eπει- τῆας τε και ἐλλησποντου ἱκανε. ιλ. .. Φθπίθου riv vύψας τε καὶ ηματα δακρυχεέση. t οδ. π.
Fluvioriana rex Eridanus, ακέψαλος. est. 'Mείουροι at ducuntur de Livio a Terent an .
Balteus in revocet volucres in pectore sinus. Dii odorisequos ad certa cubili4 canes. 'Et ipse Honrericum ita vertit :Attoniti Troes vibo serpente pavitam. Genera quidem inet ruin & singulatim dactylicas fornam ex
Ponere , nimis longum fiterit , & illa passim inveniuntiar a Grammaticis coli cta, has etiam persevi fructiun habituriam
Heroicos autem versiis dixere, hoc genus longorum versuum in Enni iis vocavit, quod conveniret historiae a noriam &fortium virorum, hoc est τῶν κρύων, iit Horaritis: Res gestae regumqDe ductamque, tristia bella, . CVmne quo possint scribi monstravit Homberau. Dicuntiar&επη a consequentia, in Elyinologicis placet, ὁτι τλἐφεξ ης τοῖς πρώτοις επεταὶ, vel a contextu verborii m. Dictin Iur & παοι, quia Origo refertur horiana ad oraculii ai Apollinis Delphici, quo primus omnium hic versiis editus fuerit, Συμφέρετε πτερα οι οἰ ανθη δε μέλισσαι. Est autem hoc genus carminum eo riam, quae dicuntes κατὰ - χον , vel ἀμετάβολα, quod sequentes praecedentibus similes
sint, neque carminis modus mutetur.
Carimn quidem Latinis, Graecis, est generalis appella-
329쪽
itio , a canetulo , sic & camoenae , quae suere quon&m Castaloenae, & earinentis ac camilla, cpiae priscis essent casenem iis & casmilla. Sed ἄδας & caimina proprie nominarunt ea , quae Graecis sunt μέλη, a stiavitate cantiis, & λυρικὰ. , quia fidibiis accinerentur, & χορικὰ , qtimichor caneret. χορὸς au- teiI απὸ της χαρῶς Sictus, ut Platoni videtur. νόμων. B. Est igitiir Homericorum librorum genus orationis metricae, id cit carinen , & cpi idem formae dactylicae , mistae cujus cina rationis ἐκ διηγησεως και δράματος.
Ποιητης piraprie dicitur faber quidam Musariana, nam vox est appellativa, κατ' ἐξοχην igitiar poetae sunt Musici opifices,
qui versus laciunt & carinina componunt, incitari divino quodam impetu animorum. ποίησις totum poetae Opus, utilias, Aeneis' ποιηματα particulae quaedam operis. Hotalem igitur poesis complectitur duo opera , unum cui titulus Γλιάς, al. teriam cui οδυσσεία. Sed nos Illiados interpretationem pira mulgavi inus. Hoc igitur nonien factum pati onymica forina , in significatione possessivi Aeolensiuni more, ab Ilio quae appellatio urbis esset Troianae, ab Ilo pati e Laomedontis, cillus est nomen apud Homeriim foemin1num, ut ἴλιος η. n ζ Nam grammatici confixeriant apud eundem Γλιον ἀιτο ελοιεν. n. d. . Sed memorantiir eriarnalia poeimata, quorum auctor Homerus fuisse dicatiir. Ut Amphiarai expeditio. AmaZoiDa. Ilias minor. Reditiis. ἐπικιχλίδες , Mod nomen factum volunt a mercede, quam a Tiperet a pueris pro illis versibus , fuisse autem turdos. Pugna ranarum cum muribus. Pugna aranearii m. Pu
gna gritum. Margites. Hymni. De quibus relinquamus dubitationes graminaticis , maxime china praeter ύμνους quoLdam & βατραχομυομαχίαν , niillum nunc chaidem illoriim supersit, & Homerica tamen haec 'io' e credi absquet illius in-Lunia , 'ut opinor , possint , quem adniodum culex & alia ludicra Maronis. Thebaidos etiam quoddam sicliptum propter praestantiam suam aliqtii ad hiinc retialeriint, & versus Cyprios, Plos Herodotus arguit non esse Hoinericos. Inter
330쪽
quaedam autem parva illlius poematia, quae ab Herodoto cona melnorantur, unum perelegans placet , cui nomen δερεσιάνη, recitare. Nam & aliqua ex parte cum moribus praesentibus ille, ad cptem ac commodati illi versus sunt, convenire visus, & nos adniodum humanissime veteriam consuetintinis cogitatio oblectavit. Nam collectis p.eris fertur carmen ad aedes locupletum accinuisse , cum praesei retur raings. oleae lemniscatus. Ipse autem praecinere soleret versus, Plos nunc me
Elρεαίνη ὁμηρου ποιημάτιον. Δῶμα προσετραπόμεσθ' ἀνδρὸς μέγα δυναμενοιο 'ος μέγα μεν δύναται, μέγα δὲ βρέμει όλβιος ἀεὶ . 'Aυτὰν ἁνακλίνεσθε θύραι, τλῆτος γὰρ εσεισι Πολλός, συγ πλουτα δε καὶ Eυφροσύνη τεθαλύια, Τιρήυη τ' ἀγαθὴ, ὀσα P ἄγκεα μεςἁ μευ ειη. Κυρβαίη δ' Mi κατὰ κάμοπον ερπεο μάζα,
lius aviculae adventaim quasi laetiore tempore veris, hae cinncarminibus circulationes hilarius aoitabantin . ' Culus rei &nientio fit ab Athenaeo libro octavo , 'ibi & jaalbici versus expontimur, 'mae a pueris cantarentur, quoriun tiltimi. Avοιγ' ἄνοιγε την θύραν χελιδόνι, οὐ γὰρ γέροντεσ εσμεν, ἀλλα παιδία. Atque ipsum etiam ram hirn lai praeseiretur , ut diximus, hixurusnem dixisse, de his videtur intelligi posse. Scit nos etiam HOaaericos velsus transiatos . in Iatinum recitabim .d 2 4