Aristophanis Equites recensuit Adolphus von Velsen

151쪽

VI PRAEFATIO.

gulariam paginariam paries occupent. Ab alia manu pictae Sunt notae personariam, quae multis locis ita exstinctae sunt, ut legi nemaeant. Tertia uiaIitas in poetae vectis coraeetri-

eis munere iuncta est m).')4ὶ Parisinus Aj, membranaceus, inter Brian eicii regios 2712, forma quadrata maiore, scriptus saeculo XIII, folioriani320, cliuorum 21b usque ad fino in codicis et 107-l 10 qui Inas Pluti v v. 485 - 783 loguntur) continetit Aristophanis Plutilin,

Nubes, Rianas, Eoastes, Aves, Aci uinienses, EcclesiaZusariam partem priorem. Singulae lineae binos versus exaequant. Insunt seliolia, rara illa a l Plutiani et Ran as . paullo uberiora ad Nubes, nulla ad Evilites, Achanienses, Aves, EcclesiaZusas. In Aristophane duae discemuntur correctoriam manus, quam maltera Ininio et appinxit notas personariam et nonnullis locis eorrectricis munere functa est. Sed ipse utilnus haesi, sitnela Ree Imanus, cluae nainio tISa. eSt, eadem atque illa, quae textum exaravit. Praeterea, alia uia11us com ectrix aperte recentior Intillis locis per poetae venia vagata est. Leguntur autem

in hoc collice prileter illas Aristoplianis falbulas Euripidis Hecuba, Orestes, Phoenissae, Amiromache , Medea, Hippolytus, Soplioclis Aiax, Electrii, Oedipus tyrannus, Antigone, Oedipus Coloneus. Triwlainiae, Philoctetes. Quae ab alia minii scripta sunt ut sie ea, Aristophanis comoe lius pinxit.b) Ambrosianus M), L. 39 sup ., bombycinus, larina minore, solio ritui circiter 3 12, saeculo XIIII exaratus. Continet Elimpi sis Hecubam, Orestem, Plioetiissas eum scitoliis; Aristo

parte in Iuli X inia In et in easdem omnes scitolia locupletissimi;

Soplioclis inde a solio 232) Electram et Oedipum Regena cuin

scholiis. Hunc codicem in Ranariun fabula certe e Ravennate non transcriptum esse docent uv. 201, 208, 274, alii. Scribebam Sarii eponte Cal. Aug. a. MDCCCLXXX.

Qtiani t xlii beo lautias codicis collationem, eani Proponsae erga me votivitati Eligenti Boraniinni arnici debeo: Militis locis codicem precibias meis, qua est lacilitate, obsecutus dentio inspexit Rudolphus Pringiua naeus.

154쪽

Aιόνυσός ἐστι μετὰ θεράποντος Σανθίου κατὰ Eυριπίδου πόθον εις Αιδου κατιών ' ἔχει ὁ ε λεοντqν καὶ ρόπαλον προς το τοῖς ἐντυγχάνουσιν εκπληξιν παρεχειν. ἐλθὼν δε ώς τον Ιωακλέα πρότερον, ῖνα ἐξεσάσsi et α κατα τὰς οδους, si καιαυτὰς ἐπὶ τον Κέρβερον ωχετο, και ολίγα ἄλλα περὶ των τρα- Λγικῶν τουτω διαλεχθεὶς ὁρμῆται προς τὰ προκείμενον. ἐπεὶ δε προς τli 'Aχερουσία λίμνst γίνεται, ὁ μεν Σανθίας, διὰ τὐμη συννεναυμαχηκέναι την περι Ἀργινουοας ναυμαχίαν, υπὀτου Τάρωνος ουκ ἀναληφθεὶς πεζρ τον λίμνην κυκλω πορευ-

SCRIPTURAE DISCREPANTIA.

hoc arguntentia in legitiir in M)

155쪽

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ. εται. ὁ δε Aιόνυσος δυο οβολῶν περαιοὐται, προσπαίζων ἄματοῖς κατὰ τον πόρον αδουσι βατράχοις και γελωτοποιῶν. μετὰ ταῶτα δ' εν Αιδου τῶν πραγμάτων ηδη χειριζομενων οῖ τε μυσται χορευοντες εν τω προφανεῖ και τον Ἱακχον αδοντες ο εν χορου σχήματι καθορῶνται, ο τε Λιόνυσος μετὰ τοὐ θερά - ποντος εἰς ταυτὸν ἔρχεται τουτοις. τῶν δὲ προηδικημένων υπὰ Ἱfρακλέους προσπλεκομενων τω Aιονυσω διὰ τVν εκ της σκευης ἄγνοιαν, μέχρι μεν τινος ουκ ἀγελοίως χειμάζονται, εἰτα μεντοι γε ως τον Πλουτωνα καὶ την Περσέφατταν παρ-l0 αχθέντες ἀλεωρῆς τυγχάνουσιν. εν δε τουτω ὁ μεν τῶν μυστῶν χορος περὶ του την πολιτείαν ἐξισῶσαι και τους ἀτιμους ἐντιμους ποιῆσαι χἀτερων τινῶν προς την 'Aθηναίων πόλιν διαλέγεται. τὰ δὲ λοιπὰ του δράματος μονόκωλον, ἄλλως δὲ τερπνην και φιλόλογον λαμβάνει σύστασιν. παρεισάγεται γὰρ

SCRIPTURAE DISCREPANTIA.

156쪽

σαμένου. συστήσαντος δε του IIλούτωνος αυτοῖς τον Aιόνυσον διακουειν ἐκατερος αυτοῖν λόγους πολλοῖς καὶ ποικίλους bποιεῖται, καὶ τέλος πάντα ἔλεγχον καὶ πῆσαν βάσανον οὐκ

ἀπιθάνως ἐκατέρου κατὰ τῆς τέρου ποιήσεως προσαγαγόντος, κρίνας παρὰ προσδοκίαν ὁ Αιόνυσος Αἰσχυλον νικῆν ἔχων αὐτὀν ώς τοὐς ζῶντας ανέρχεται. IN δε ὁρῶμα τῶν ευ πάνυ καὶ φιλολόγως πεποιqμένων. is ἐδιδάχθη ἐπὶ Καλλίου του με rὰ 'Aντιγένη διὰ Φιλωνίδου εἰς Λήναια. πρῶτος 'ν Φρύνιχος δεύτερος μουσαις' IIλάτων τρίτος Κλεοφῶνri. ουτω δε ἐθαυμάσθη τὰ δρῆμα διὰ την ἔν

157쪽

αυτῶ παράβασιν ῶστε καὶ ἀνεδιδάχθη, ῶς φησι Βικαίαρχος.ου δεδήλωται μὲν ὁπου ἐστὶν ῆ σκηνή, ευλογώτατον δ' εν Θήβαις ' και γὰρ Ο Λιόνυσος ἐκεῖθεν καὶ πρὀς τον ιρακλ/di ἀφικνεῖται Θηβαῖον ἄντα. II. Λ Λ Λ Ω Σ.5 Μαθὼν παρ' ἹIρακλέους Αιόνυσος την οδον προς τους κατοιχομένους πορεύεται, λαβων τὸ δέρμα καὶ τὼ σκυταλον, ἀναγαγεῖν θελωνμριπίδην λιμνην τε διέβαινεν κάτω καὶ των βατράχων ἀνέκραγεν ευφημος χορός. 10 ἔπειτα μυστῶν ἐκδοχή. IIλουτων δ' ἰδώνώς ἹIρακλεῖ προσέκρουσε διὰ τον Κέρβερον.ώς δ' ἀνεφάν , τίθεται τραγωδιας ἀγων, καὶ δὴ στεφανουταε γ' Αἰσχύλος. τοὐτον δ' ἄγει όνυσος εἰς φως, οὐχὶ μὰ Aί' Εὐριπίδην.

tur in ea leni lin ui: αλλ nilnio pictilin αὶ διόνυσος sargumenti priuii initi uinin in M li veri,a ita disposita si int, ut Singilli versiis

158쪽

V παρὼν ποιητής, ῶς ἐν τῶ δράματι τοὐ Πλούτου τῶτότε των 'Ἀθηνῶν ἄρχοντι οπωσδήποτε χαριζόμενος, τότε τον Πλουτον ἀναβλέψαι φησὶ καὶ πλουτῆσαι τους ἀγαθούς' τῶν Νεφελῶν δε τὸ δρῶμα κατὰ τὸ φαινόμενον γράψας κατὰ Σωκράτους, κατὰ παντὸς. συνετάξατο φιλοσόφου καὶ μετεωρο- li λεσχου καὶ φυσικού. Σωκράτqς γὰρ μετερχόμενος την ηθικὴν φιλοσοφίαν, κατεγέλα μεταρσιολογίας καὶ φυσικῆς, ως γράφει Ξενοφῶν εν τοῖς Απομνημονευμασι, θεολογίας δε ώς ἀκαταλήπτου πάντη ἀπείχετο ' ώς ουν τὁ δρῶμα του Πλούτου υπερ του τότε ἄρχοντος ' θ νῶν ἀσυμφανῶς ξυνεtάξατο, κατὰ παν- tu τος δε φιλοσόφου μεταρσιολέσχου καὶ φ/υδοτύφου τὸ δρῶμα τῶν Νεφελῶν J Ουτω καὶ τήνδε τρο κωμωδίαν τῶν Βατράχων κατὰ παντὸς υποφύχρου καὶ υποξυλου κτὶ αφυοῖς και ατεχνότατα γράφοντος, τῶ μεμηνεναι οὐ συνιέντος εαυτον ἔντα βάρβαρον, οἰομένου δε μ ξ μόνον ἰσουσθαι, αλλὰ καὶ τα la κρείττονα φέρεσθαι τῶν λίαν επιστημόνων. ώς τῶ ύπὲρ

φύσιν 'Oμήρω τις ανώνυμος ῆριζε Σάτυρος, γυιόδω δε Κέρκωφ, ῆ πλέον εἰπεῖν, Εὐρυτος μεν τοξικῆ, Μαρσύας δε μου σικῆ τῶ 'Aπόλλωνι. Σειρῆσι δε καὶ Μούσαις Θάμυρις ὁ μαινό-

ACRIPTURAE I ISCREPANTIA.

ti ire: ris ros δράματος πρόσωπα in Ie et Udeest ferii uni arguitientum in Ir et V, uti viae se futur seri Pthirae discrepantita ex solo eodies Analbrosiano sit potita IlI J υπό

τοναὶ l φαίνεσθαί τινων ωιθεριων ανθρώπων spro φέρεσθαι τῶν

159쪽

ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.

μενος' ῆ ώς ὁ Λιγύπτιος Σῶφις και ὁ Θετταλὰς Σαλμωνευς

ταῖς ουρανίαις ἀντιπαταγοῶντες βρονταῖς και τοῖς κεραυνοῖς δῆθεν ανταστράπτοντες. κατὰ τοιουτου παντος μη συνιεντος

εαυτὸν εξομοιουμενου δε φιληταῖς ἀλογίστοις καθάρμασι, b δίκην βατράχων βοῶσι δυρυβωδέστατα,J το τοιουτον ὁ ποιη-της ἐξέθετο δρῆμα. Λιασκευὴ δε και εκθεσις τοιάδε του δράματος ' πλάττεται τῶ ποιqτῆ δυσφορῶν ο υιόνυσος διὰ τὸ εν τοῖς Λιονυσίοις μὴ εἰναι τραγικὸν η κωμικὰν Οεξιὼν ποιητήν. θεν και βουληθεὶς κατιεναι εις αδου, ως Γυριπίδην εκεῖθεν tu ανάξειεν, ἐπι Βιονυσιακοῖς τοῖς κοθορνοις καὶ λεοντῆν καιρόπαλον ἔχων τρόπω του Πρακλεους μετὰ Σανθίου οἰκετου, ὁ νω εποχουμενου, τοῖς ώμοις δε ανάφορον φέροντος, ὁ αλλακτὀν δημωδεστερως καλεῖται, εις Θήβας ὴ Τίρυνθα, πόλιν του Αργους, αφικνεῖται προς υρακλέα, ὀδοὐς τὰς εις αδου id χρήζων μαθεῖν εξ αυτοὐ καὶ πανδοχεια καὶ ἐκτροπάς, ατε του ἹIρακλεους εις αδου πριν κατελθόντος επ' αναγωγῆ του Κερβερου εἰ και δυσὶ γενεαῖς προγενέστερος ὴν Iρακλεους ὁ Αιόνυσος. παρ' ου μαθών οσων εχρρζεν, ἀπάρχεται τῆς πορείας. παρὰ την λίμνην δε πεφθακώς την 'E χερουσίαν re αὐτῖς μεν ο Λιόνυσος δυσὶν ὀβολοῖς περαιουται τω χάρωνι,

Ξανθίας δ' ἀνθ' ων τῆ περι υργινούσας ουκ ἐναυμάχθσε ναυμαχία, τῶ Xάρωνι μὴ αναλqφθεὶς πεζῆ την λίμνqν κύκλωπεριπορεύεται' και τί δει λεπτολογεῖν τὐ παν του συγγράμμαθτος τελος; Λιόνυσος ξενίζεται Περσεφονύ και IIλούτωνι και 2, κρίσιν ποιησάμενος ποιητῶν, Eυριπίδου καὶ Αἰσχύλου, και

utinio picta sunt verba: ἡ διασκευὴ και ἡ εκθεσις τοιάδε του δράματος:- Sed a Prima manii it v. 7 π in πλάττεται minio pictu niost a prima manu li v. 8 ῆ δεξιὸν κωμικον tr.) ll v. 9 oni. εκεῖθεν it v. Ii τρόπον spro τρόπω) ll v. 11 - 16 oniissa sunt vorba: μετὰ Ξανθίου incl. v. il) usque ait του Ηρακλεους excl.

Supra lineam adiectum et ε unte et in rasurii pictum est in περι

160쪽

ἄριστον τῶ οντι Αἰσχυλον νομίσας και παρὰ προσδοκίαν τοὐ- τον λαβὼν ἀλλ' οὐκ Εὐριπίδην αυθις ες τοὐς ζῶντας αν

ερχεται. SCRlPTURAE DISCREPANTIA.

V. 2 ες τους ζῶντας αυθις ανέρχεrαι tr.) il deinde leguntiir Ilaec: τοῖς δὲ γελοίοις τουτοις ο ποιητqς μεθόδω δεινότητος, ἀνυει πάνυ γενναῖα και σπουδαιότατα, ru γὰρ ἐς αδου μετ' αἰσχυ- λου προς τους ζῶντας ἀναφορα φησι προπεμπόμενος ο διόνυσος, ἐντολην ε'σχε πλουτωνος και περσεφόνης, και τάχος των αυτῶν ὀπως την πολιτείαν ἰσώσν των ἀθηναίων και διαλυση τὰς ἔχθρας, και τους διὰ την ἐν ἀργεννουσαις μη γενομέν ιν ἀναίρεσιν των ἐχθρῶν scrib. νεκρῶν) φυγάδας γενομένους και ἀτίμους, αυθις πολίτας και εντίμους ποιήσειν : li secunt ii': τα του δράματος πρόσωπα M