Epicorum graecorum fragmenta

241쪽

IMNIDES 1. Ἀργοναυτικά Diog -rri. I, 10 54 111. υργοῖς ναυπηγίαν τε καὶ Σάσονος εἰς Κόλχους π πλουν ἔπη ξακισχίλια πεντακόσια. mei es p. 132.2. Καθαρμοί. Sisid. v. ' φενίδης Strab. p. 479. Hiit. Ses. 12. Eustaui ad Man. l. p. 313,

θαρμο προσδεη, ορφικους τινας η Ἐπιμενε ίους καθαρμοὐ φανταζόμενος - miniich p. 133. 3. Κουρητων καὶ ο ρυβάντων γενεσις καὶ θεογονία ἔπη πεντα-σχίλια). Dire L I. rimne p. 130-132. aiobech Aglaoph. p. 1141.4. Περὶ Μίνω καὶ Pαδαμάνθυος εἰς ἔπη τετρακισχίλια) Dion l. l. 6. ελχινιακη ἱστορία. Atinen VII p. 282 E. Fabricius nil si es p. 33 d. viri. mei lati p. 131. 6. ρησμοί. meren)unus I sol. 122 B ed.

Aglaoph. p. 1141 sq. 1183. Gog. I. 0 13 g 115 Γεγόνασι καὶ Ἐπιμεν δα αλλοι δύο, ο τε γενεαλόγος καὶ τρίτος ὁ Θωριστὶ γεγραφὼς περὶ Ῥόδου.

242쪽

ARGONAUTICA.

Schol. Laur. Moll. Rhod. III, 242 Ἐπιμενίδης δέ φησι Κορίνθιον is γένει τον - ντην, μη τέρα δὲαυτου μυραν φησί. Eudoc. p. 31, 7-9.

. Schol. Lauri ad Apin Mi . II, 1122 de Phrixi filiis disserens καὶ ουτος sc. estodiis με φησιναυτους τέσσαρας υργον, Φρόντιν Μέλανα, υτί-- ρον τιμενίδης δε πεμπτον προστιθησι Πρεσβωνα. HISTORIA ELCHINIACA.

1en. VI p. 282 Ε Π δ ἐσων ὁ καλούμνος ἰερος χθυς με την ελχινιακην ἱστορίαν συνθείς, εἴ Ἐπιμενίδης ἐστὶν Ἀρη 'λεκλείδης εἴτ' ἄλλος τις, ἱερούς φησιν εἶναι ἰχθυας δελφινας καὶ

πομπίλους. 0RACULA.

Aristot Rhet. III, 17 p. 1418 21 Tο ε δημηγορεῖν χαλεπωτερον - δικάζεσθαι, εἰκότως, διότι περὶ et μέλλον ἐκεῖ δὲ περὶ το γεγονός, ο ἐπιστητον δηκαὶ τοῖς μάντεσιν, ἐφη 'Eπιμενίδης ὁ Κρης ἐκεῖ νος γαρ περὶ τῶν ἐσομένων - ἐμαυτεύετο, ἀλλα περὶ τῶν γεγονὀτων μεν δηλων δει

243쪽

Paulus post Epist. In I, 12 Εἰπέ ἴδιος αὐτῶν προφήτης -- Ἀργαίμ. s.

Hieron. Vol. III sol. 148 D sed Bas. 1516. - Heron nius Mama Oratori Roma J Sed et Paulus aposi obis Epiruersidis poetae abusus versicula est scribens ad Tuiun,, ητες - ἀργαί . . emul. VOLG fol. 122 B. Clem. lex Suom. I p. 129 29 e Syll, 350 Callimach. ymn. in ov. . Socrat. III, 16. Niceph. X, 26. Plura dabit Meyer ominent ad Nov. est M

τε γαρ , γαίης μέσος ὀμφαλός, ουδε θαλάσσης εἰ δέ τίς ἐστι, θεοῖς δηλος, θνητοῖσι αφαντος. Plut morsi p. 409 Mετούς τινα ὀ κυκνους μυθολογουσιν ἀπο των κρων της γης ἐπὶ τομέσον φερομένους εἰς ταυτο συμπεσεῖν Πυθοῖ, περὶ - καλούμενον ὀμφαλόν υστερον χρόν τον Φαίστιον Ἐπιμενίδην ἐλέγχο- τον μυθον επὶ τουθ εου, καὶ λαβόντα χρησμον ἀσαφη καὶ ἀμ*ψολον,

Diog. Laeri. 10 11 g 114 d Epimenide: Λεγε- ται δε ς και πρῶτος αυτον Αἰακον λεγοι, καὶ Λακεδαιμονίοις προειποι την - Ἀρκάδων λωσιν. Cf.

115 Θεόπομπος δ' i. τοῖς θαυμασίοις Κρησί

244쪽

τε προειπειν την Λακεδαιμονίων ητταν πο Ἀρκαδων

Damasc. de princ. p. 383 Opp ' φενί-δm δυο πρώτας ἀρχὰς ποθέσθαι, έρα καὶ νύκτα, δηλον τι σιγη ρμησαντα την μίαν προ των δυοῖν, ε ων γεννηθηναι άρταρον οἶμαι την τρίτην ἀρχην, ως τινα μικτην ἐκ των δυοῖν συγκραθεῖσαι δυο τινὰς την νοητην μεσότητα ουτω καλεσαντα, διότι ἐπ' - δι-είνει τό τε κρον καὶ το πέρας, νμιχθέντων ἀλλήλοις ον γενεσθαι τοὐτο κεῖνο τονοητον ζῶον ς ληθῶς, - πάλιν αλλην γενεα

προελθεῖν. f. Philodem περὶ υσ. p. 1 Gomperet:

καὶ νυκτος τα πάντα Mυσμναι

Γήματο ' Mονώμην θαλερην Κρόνος ἀγκυλομήτης

εκ ου καλλίκομος γένετο χρυσέη Ἀφροδίτη Μοῖραί, θάνατοι καὶ Ἐρινυες αἰολόδωροι. 8chol. Laxa Soph. ed. Col. 42 Ἐπιμενίθης μόνου φησὶ τας πιμενωμ' ,ἐκ του - αἰολόδωροι N. 2-3) Cetera servavit; etela vi Lycophr. 406.

245쪽

Patis. VIII, 18, 2 1) Ἐπιμενίδης ὁ Κέλης εἶναι-- ουτος θυγατέρα SMεανου την Στυγα ἐποίησε, συνομεῖν δὲ αὐτηρ - Πάλλαντι, ἀλλα ἐκ Πείραντος δειμαν τεκεῖν, στις δη ὁ Πείρας ἐστί.

11.Lauri de mens. IV, 13 οἱ δε περὶ Ἐπιμενίδην αρρενα καὶ θήλειων μυθευσαν Ους ιοσκουρους, τον μεν αἰῶνα σπερ μονάδα την δε φυσιν ς δυάδα καλέσαντες α γαρ μονάδος καὶ δυάδος ὁ πας ζωογονικος καὶ ψυχογονικος ξεβλάστησεν ἀριθμός

Πῶνα καὶ Αρκάδιον διδύμους. Schol. et ad Theocr. I, 3 Πὰν οἱ μὰν λέγουσινυιον Πηνελόπης καὶ πάντων ων μνηστήρων, καὶ διατομο λέγεσθαι καὶ Πῶνα Ἐπιμενίδης δὲ ἐν τοῖς ποιημασιν αυτο Aia και Καλλιστοses ,Πῆνα διδύμους . ii Sehes a v. 123 Tον δ Πῶνα αλλοι δὲ διος καὶ Καλλιστοὐς Schol. Eur Rhes. 36. Eruloca p 323 Phavor v. p. 1420, 24.J

καὶ - ἐγὼ γένος εἰμὶ Σεληνης υκόμοιο,

δεινον φρίξασ' ἀπεσείσατο θηρα λέοντα ἐν εμον, ἀνάγουσ αυτὸν δια πότνιαι μην. Aelian de nat anim. XII, 7 de leone disserens Λέγει γοῶν καὶ τὰ Ἐπιμενίδου - ,καὶ - μανε .

246쪽

INCERTA SEDIS FRAGMENTA. 23714. Ρhilodem περὶ υσ. p. 43 Gomp. N 'Αρπυίας

- φνλάπτειν λωί σαJαος, Ἐπιμενίδης καὶ τἀτο καὶ τὰς αυτὰς εἶναι ταῖς Ἐσπερίσιν.

Schol. Clem Alex. Proti . ΙΙ Vol. I p. 103 MoiaJ -τος se. Ἐπιμενίδης καὶ βριν καὶ ἀναίδειαν πέλαβεν εἶναι θεους, και νεὼς καὶ βωμοῖς αὐταῖς δρυσατο κτλ. f. Clem. Mo. l. Hiit Sol. 12.

ΚQJ Ἐπιμενίδης αὐτὸν se τον Ἐνδυμίωνα παρὰ θεοῖς διατρίβοντα ἐρασθηναί φησι της φας, διοπερ

sto χαλεπηναντος αἰτήσασθαι διαπαντος καθεύδειν α Misi usti, Dinocr. III, 49.

istoti GL I, 2 p. 1252 12 ,-- εἰς πῆσαν μέραν συνεστηκυῖα κοινωνία κατὰ φύσιν Οἰκές ἐστιν, H αρώνδας μὲν καλεῖ μο-ωους, φενίδης δε Ἀρης μοκάπους. )1 Historiam a Schol ad German. rat p. 70 Bulate 87Breysig 1'. Schol. Strogg. p. 155 sq. pnarratam Epimenides Gest in Ida utrosque Iovem et Capricornum nutritos et ad

247쪽

ἔχοντες νομάκριτο ανδρα Ἀθηναῖον χρησμλήγοντε καὶ διαθετην χρησμῶν των Μουσαίου ἀναβε - κεσαν την χθρην προκαταλυσάμενοι ἐξηλάσθη γαρυπο Ἱππάρχου του Πεισι ράτου ὁ υνομάκριτος 'Aθηνέων, ἐπ αυτοφώρω λους ὁπο Λάσου του Ἐρμιονέος ἐμπτοιέων ἐς τα Μουσαίου χρησμον αἱ ἐπὶ Λημνω ἐπικείμεναι νῆσοι ἀφανιζοιατο κατὰ τῆς θαλάσσης δῶ ἐξήλασέ μιν 'Iππαρχος, προτερον χρεώμενος τὰ μάλιστα τότε δε συναναβὰς κως ἀπίκοιτο ἐς ψιν την βασιλέος, λεγόντων ων Πεισιστραδέων περ αυτου σεμνους λόγους, κατέλεγε των χρησμῶν

εἰ μεν τι ἐνέοι σφάλμα φέρον φ βαρβάρφ των μεν ἐλεγε υδεν, -- ευτυχέστατα ἐκλεγόμενος ἔλεγετον τε 'Eλλησποντον ς ζευχθηναι χρεον εἰ πιανδρος Πέρσεω την τε ἔλασιν ἐξηγεόμενος. Clem Alex. Strom. I p. 143 332 R, 397

Pori 'Oνομάκριτος ο Ἀθηναῖος, - τὰ εἰς

Titanormi bellum cum Iove prosectum etc. ex opere prosia depromptam esse Ps.- aostia. 27 p. 22 Schaubach Ἐπιμνίδης ὁ τὰ Κρητικα στορῶν docet. s. Schol ad German. rat.

p. 43 Buble 62. 120 Bruae; qui Cretica conscripsit Diod

V, 80. Quae ap. Schol ad ind. Ol. I, 127 cf. Hesiodi fra- 158, supra p. 142 et Schol ad ur. lioen. 13 Ἐπιμενίδης Euρο- κλειαν την Ἐκφαντός φησιν αυτον sc τον Λάιον γεγαμηκέναι, ἐξ ης εἶναι τον Οἰδίποδα leguntur, Epimenici genealogo debentur; framentum autem XI DUnig ap. Schol. Pind. I. VII. 24: Ἐπιμενίδης δε αυτην sc την 'ειδον 'Ωκεανοὐ γενεαλογει, φης την πόλιν νομάσθαι Epimenici tertio ap. Diog. I, 10 13 11 vindicandum esse recte vidit oechia.

248쪽

0ΝOMACRITUS. 239υρφέα φερόμενα ποιήματα λέγεται εἶναι, κατὰ την τῶν ΠεισιστραYιδῶν ἀρχην περὶ την πιντηκοστην γ)δλυμπτιάδα ευρίσκεται καὶ τους μὲν ἀναφερομένους εἰς Μουσαῖον χρησμους υνομακρίτου εἶναι λέγουσι. f. in . r. ad Graec cap. 414 62) Paus. I, 22, 7. Hut ni Q. p. 407 . Sexti Empir. Pyrrh. not. III g 30 p. 135 sq. 126 Behic. Adv. Matinem. IX 361 p. 620 462 Belia. Schol ad Aristid. Panath p. 165 ebb. 206 Frominet τὰ δὲ δόγματα

υρφέως υνομάκριτος μετέβαλε δι ἐπῶν, χρόν' -

μακρίτου. onymus de coinoessia Cod. Par. 26774 ap. ram.

κοντα δυο γραμματικοὶ ἐπὶ Πεισιστράτου του θη- ναίων τυράννου διέθηκαν ουτωσί, σποράδην ουσας το πρίν οἱ δε τέσσαρσί τισι των ἐπὶ Πεισιστράτου διορθωσιν ἀναφέρουσιν, ρφεῖ ροτωνιάτη, Ζωπυρήιρακλεώτη, νομακρίτω Ἀθηναίω, καὶ κα ἐπὶ κογκυλω ). Sehesium Plautinum Cod.

Collegii Romani . . 39. U. Ruselal de bibit Alexandrr. dominent. ratistav. 1838 p. 4. - Opusco philin. I p. 6.J: isistratus sparsam prius Homeri poesim ante Ptolomaeum Philadelphuni annis ducentis is eo etiam

1 In hoc monstro cf. interpretationem latinam ἐπινιον κυκλον vel ἐπισι κυκλω latere probabilis est coniectura Cr aeril. l. P. 16 cf. inscia opusco Rca.dd. . p. 166 sq. 205.

250쪽

24 I

νό- αῖαν του

09 ὰλ μετ' εἰσενόησατο δε με ἀθανάτοισι καὶ ἔχει καλλίσφυρονοι καὶ Πρης χρυσο -