Epicorum graecorum fragmenta

251쪽

0NOMACRITUS. Volumina usus ad hoc opus diva in anchisiaria quati u celeberrinioriam et erraditissimomun hominum videlicet concyli noniacini ininiden. Zopyri hemicleotas et Orphei croton1atae. Nam carptim prius Homeriis et non nisi illiscillime le=baiau. Cf. Sehes ad om. d. λ

OIPheus, Homerus Onomacinus sive theologiae et philosophiae initia apud Graecos. Regim. 1864. - uent Zer

Peisistratus in Homer in desini Annal. Ves XCI 1866 p. 72 sqq.

Sext. Empiri ym b. ymi. III g 30 p. 135 sq 126 Bel; h. es adv. Mathsin. IX 360 sq. p. 620 61 sq. Belch J Φερεκύδης με γαρ ὁ Συριος γην εἶπε την πάντων εἶναι ἀρχήν, υνομάκριτος δὲ ἐν τοις υρφικοῖς πυρ καὶ δωρ καὶ γην.

κριτος παραλαβὼν των ιτάνων το νομα ιονυσφυ συνωκεν οργια, - εἶναι τους Πτῶνας τ' Αιονυσφ των παθημάτων ἐποίησεν αυτουργούς

252쪽

rius. IX, 3b, 5 1) υσίοδος ὁ ἐν Θεογονία ) τὰς χάριτάς φησιν εἶναι Aιός τε καὶ υρυνόμης, καί σφισιν νόματα Εὐφροσυνην τε καὶ Ἀγλαῖαν

Ρatis. VIII, 31, 3 13 Ἐστι δε καὶ Ἱμακλης παρὰ rii ημαὶ ρ μέγεθος μάλιστα πηχυν τουτον τον ιρακλέα iνα των Ἱδαίων καλουμενων Λακτύλων νομάκριτός φησιν ἐν τοῖς ἐπεσι.

Paus. I, 22 7 Ἐγὼ ε ἔπη με ἐπελεξάμην ἐν οἶς ἐστὶ πέτεσθαι Μουσαῖον πο Βορέου δῶρον,

ὁοκεῖν δε μοι, πεποίηκεν αυτ υνομάκριτος. 6. 7. Herodot VII 6 es supra.

253쪽

ABARIS A B AI I S. Suid. v. I, 1 p. 13 sq. Bemh.Dυβαρις Σκυθης, Σεύθου υἱός υιε in ἐκ Σκυθῶν εἰς Ἐλλάδα φασὶ δὲ τι λοinos κατα --ν την οἰκου- Ἐλλησί τε καὶ βαρβάροις, τον Αθηναίων δημον υπὲρ πάντων εὐχὰς ποιησασθαι πρεσβευομένων δε πολλῶν ἐθνῶν προ αυτούς, κάνυβαρινὴ δετερβορέων πρεσβευτην ἀφίκεσθαι λέγουσι κατὰ τη νγ ὀλυμπιάδα.C Harpocrati Lycurg orol. 'Mn. 86 Q. Turi Schol. ad Aristoph. q. 725: Ἀβαρίν φασι τον Υπερβόρειον

ἐλελόντα θεωρον εἰς την Ἐλλάδα, Ἀπόλλωνι θη--u,

καὶ ουτ συγγράψαι τους χρησμους τους νυν προσαγορευομένους Ἀβάριδος. Apollon Hist anima, 4. Paridi VII p. 301 υβαρις καί τινες αλλοι τοιουτοι παρα τοῖς Ἐλλησιν ευδοκίμουν, τι ἐμμόν τινα χαρακτηρα ἐπιφαινον ευκολίας καὶ λιτότητος καὶ δικαιοσυνης Himer. Oraa. b. Paus III, 13, 2. Herodos. Iv. 36. Iamblich. Vita richa. g. c. 19. 28.

Suid. Συνεγράψατο δὲ χρησμους οὐ καλουμένους Σκυθικούς καὶ γάμον Ἐβρου - ποταμου καὶ καθαρμούς καὶ θεογονίαν καταλογάδην καὶ ' Ω- λονος ἄφιξιν εἰς 'Tπερβορέους, ἐμμετρως.Ρliit Inorid. p. 14 E οὐ γαρ μόνον τα Αἰσώπεια θάρια καὶ τα ποιφικας ποθέσεις, καὶ το ν υ - ντον Ηρακλείδου, καὶ το Λυκωνα τον Ἀρίστωνος

διερχόμενοι, ἀλλ καὶ τα περὶ τῶν ψυχων δόγμα- μεμιγμένα μυθολογία με δονης ἐνθουσιῶσι.

254쪽

Auctor περὶ συντάξεως p. elcis . necd. r. I p. 145 ἐπιστρέφομαι ἀντὶ του ἐπιμέλειαν ποιου- μαι και φροντίζω, μετὰ γενικῆς μακλείδου Ποντι-

δρον -- τον δαίμονα νεανίαν γενόμενον, ἐπιδεεῖναι, προστάω δὲ πιστευειν περὶ θεῶν, τι, οἷόν τε καὶ τῶν ἀυθρωπίνων ἐπιστρεφονται πραγμάτων 'Ibid. p. 178 υλακτῶ αἰτιατικῆ. Ηρακλείδου Ποντι- ἐκ του δευτέρου λόγου τῶν εἰς-- υβαρυναναφερομένων ,,ε δε των ἐγγὐ φωλεῶν ξειρπυσανοφεις ἐπὶ το σῶμα σφοδρῶς ορ-οντες ἐκωλύοντο

μεντοι πο των κυνῶν, λακτουντων αυτους ' .

I, obso Aglaoph. p. 314. C. s. uelle in Palum Mem P p. 7 sq. ARISTEAS. Herodot IV, 13 'Αρειστέης ὁ καυστροβίου ἀνὴρ Προκοννησιος ποιέων ἔπεα. Sind. v. I, 1 p. 720Beristi.J Ἀριστέας, Λημοχάριδος η αυστροβίου, Προκοννησιος, ἐποποιός. Tatiam orat ad Gram cap. 41 g 62): Ἀρισταίου του Προκοννησίου. cum Tatiano conspirat Eustath ad Il. p. 331, 7 Min. 250 Bas. Suid. Γέγονε δὲ καπὰ Κροῖσον καὶ κῶρον, υλυμπιάδι . Contra Strab. XI p. 639: ινὲς δὲ δ δαμαλ- Ομήρου τομόν se Creophylum φασιν, οἰου τον ἀλλ' Ἀριστέαν τον Προκοννήσιον , os

255쪽

ARIST 8 Aristin dicitur fuisse των ἀστῶν ουδενος γενος υπ0-δεέστερος). Apollon Hist mirat, eap. 2 p. 102 Xylant 44 Glibri 'Αριστέαν δὲ ἱστορεῖται τον Προκοννησιον ἐν τινι γναφεί τῆς IIροκοννησο τελευτήσαντα ντη υτῆ μερα κιὰ ωρα ἐν Σικελία - πολλων θεωρηθηναι γράμματα διδάσκοντα, θεν πολλάκις αυτ του τοιούτου συμβαίνοντος - περιφανους μγνομενου διὰ πολλῶν τῶν καὶ πυκνότερον ἐν θικελία φανταζομένου οἱ Σαελο ἱερόν τε καθιδρύ

Toύτου φασὶ rio φυχην τε ἐβουλετο ἐξιέναι καὶ

ἐπανιέναι πάλιν - Stratin XIII p. 589 'Αριστεα ....

ἀνηρ γόης εἰ τις αλλος - Mirabilium scriptoribus ad moraim a Gellio X, 4, 3. Carinina. o. Sisid. N Ἀριμάσπεια καλου- μενα πη εστ δε ἱστορία τῶν Τπερβορεων - μασπῶν βιβλία . Herodot as 14 T ἔπεα τὰ νυν in Ἐλληνων Ἀριμάσπεα καλεεται. Tatian. Ta Ἀριμάσπια. 2. Sidd. Ἀγραη ε δε υτος καὶ καταλογά/ρο

θεογονίαν, εἰς

1 rinam hanc inentur Strab. Longin Taeta.

256쪽

-- ημῖν αὐ- - μέγα φρεσὶν μετέεινσιν ἄνδρες δωρ ναιουσιν ἀπο χθονος ἐν πελάγεσσι δυστηνοί τινές ωιν, ἔχουσι γαρ ἐργα πονηρά, ομματ' ἐν αστροισι, ψυχην δ' ἐν πόντω ἔχουσιν. που πολλὰ θεοῖσι φίλας ανὰ εἰ- ἐχοντες 5 H πονται σπλάγχνοισι -- ἀναβαλλομένοι n. Longin de ubi X, 4 U μὲν γαρ τὰ Ἀριμάσπεια ποιήσας ἐκεῖνα οἴεται δεινά ,, θαυμ' - ἀναβαλλομέ-

'Iσσαγδοὶ χαίτησιν ἀγαλλόμενοι ταναῆσι καί σφεας ἀνθρωπους εἶναι καθύπερθεν μουρους προς Βορέω, πολλούς τε καὶ ἐσθλους κάρτα μαχροάς, ἀφνειους Ἀποισι, πολύρρηνας, πολυβοντας υφθαλμον δ' εν' καστος ἔχει χαριεντι μετώπω. λαίτησιν λάσιοι, πάντων στιβαρώτατοι ανδρῶν. TZet2. Chil. ΙΙ, 686 sqq. Καὶ ριστέας δε φροι ἐν ros Ἀριμασπείοις' ,'Io δο - ἀνδρῶν - .

Fram. UI. Verba poetae κά - πολυροοτας ad Arimaspos spectare videntiar itaque a superioribus seiungi. - καί σφεαςJLegebastia καὶ φῶς corr. oechi

257쪽

246 ARISTEAS.οφθάλμους, σὰ δε τούτων του χρυσοφυλακας γρυπας, τουτων τους φερβορεους κατη--τας ἐπὶ θάλασσαν τουτους ἄν πάντας πλην Τπερβορεων, ἀρξάντων Ἀριμασπῶν, ω τοῖσι πλησιοχωροισι ἐπιτίθεσθαι, καὶ π μεν Ἀριμασπῶν ἐξωθέεσθαι ἐκ της χώρης 'Iσσηδόνας, --δεσσηδόνων Σκυθας, Κιμμειρίους δε οἰκεοντας sectori νοτίχὶ θαλάσση - Σκυθέων πινεζομένους ἐκλείπειν την χώρην ουτ -dεουτος συμφερεται περὶ της χώρης ταύτης Σκώφοσι.

Herodot. IV, 16: ης δὲ γης της πέρι δε λόγος ωρμηται λέγεσθαι, ουδεὶς οιδε ἀτρεκεως ο τιτο κατύπερθέ ἐστι' ουδενος γαρ ναυτόπτεω εἰδέναι φαμένου δύναμαι πυθεσθαι οὐδὲ γαρ οὐδὲ Αριστώ ς ουδὲ Ουτος προσωτέρω σσηδόνων ἐν αυτοισι τοῖσι ἔπεσι ποιέων ἔφησε ἀπικέσθαι ἀλλα τα κατύπερθε ἐλεγε ἀκοὴ φας σσηδόνας εἶναι τους ταλα λέγοντας. Patis V, 7, 9 4 Ἀρισταῖος δὲ ὁ Προκοννησιος, μνημην γαρ ἐποιήσατο Tπερβορέων καὶ ουτος, τάχ' αν τι καὶ πλέον περ αμῶν πεπυσμένος εχ παραγσσηδόνων, ε ους ἀφικέσθαι φησὶν ἐν τοῖς ἐπεσιν

rius. I, 24, 6 Toύτους τους γρυπας ἐν τιῖς ἔπεσιν Ἀριστέας ο Προκοννησιος μάχεσθαι περὶ του

1 Plin. at Hist. VII, 2 fio de Scytharum nationibus sisserens: Sed et iuxta eos qui sunt septentrionem versi haud proces ab ipso aquilonis exortu speculiue eius cicto, quem

258쪽

l ANTIMACHUS EIUS. 247 si vi χρωσόν I. φυλάσσουσιν οἱ γριπες, ἀνιέναι την γην εἶναι δὲ Ἀριμασπους μὲν ανδρας μονοφθάλ- μον πάντας ἐκ γενετῆς δ), ρῶπα- ρία λέουσιν εἰκασμένα, πτερα δὲ ἔχειν καὶ στόμα ἀετου.

Plut Rom. 12 'Eκείνη. δὲ U ἡμέραν ἡ τὴν λιν ὁ Ῥωμύλος ἔκτιζεν, ἀτρεκη τριακάδα τυχεῖν λέγουσι καὶ σύνοδον ἐκλειπτικὴν ἐν αυτ γενέσθαι πλήνης πρὸς λιον, ην εἰδέναι καὶ Ἀντίμαχοι οῖο

τιαι τον φον ἐποποιον, ἐτει τρίτ' ης κτης ὀλυμπιάδος συμπεσουσαν.

locum γης κλειθρον appellant , produntur Aminaspi quos diximus, uno oculo in fronte media insignes, quibus insidus bellum esse circa metalla cum pis, serariun volueri genere quale volgo traditur olente ex cuniculis auriun mira cupiditate et seris mistoclientibus, rimaspis opimuinis, inulti se in unis inlustias vir Aristeas Proconnesius scribuni 1 Strab. I p. 21 Tάχα δὲ καὶ τοτ μονομμάτους κύκλωπας ε της - ικης στορίας μετενηνοχε ou--ος γάρ τινας τους Ἀριμασπον φασιν - τοῖς ριμασσαίοις ἔπεσιν ἐνδέδωκεν Ἀριστέας ο Προκοννησιος.

259쪽

PISANDER CAMIRENSIS. Suid. v. Πείσανδρος II, 2 p. 265 mila J. Πείσωνος κά 'Αρισταίχμας, Καμειραιος' RHos Κάμειρος γαρ ην πόλις 'Pόδου καί τινες μεν αυτὸν μόλπου του ποιητο συγχρονον καὶ ἐρώμενον ἴστο- ροῶσι τινὲς δε καὶ 'Hσιόδου πρεσβύτερον οι δε κατατην γ υλυμ πιάδα --ουσιν ἔσχε καὶ ἀδελφρουιόκλειαν ποιηματα δε αυτο Nράκλεια , ἐν βιβλίοισυ ἐστι δὲ τ υρακλέους ἔργα ἐνθα πρῶτος Πρακλει όπαλον περιτέθεικε τὰ δε ἄλλα των ποιφμάτων νόθα αυτο δοξάζεται, γενόμενα - τε αλλων καὶ Ἀριστέως του ποιητοs.' - Ρroci in Clirestomath. I. Ἐπῶν ποιηταὶ γεγόνασι πολλοί τούτων δ' εἰσὶ κρετιστοι πιμηρος ,σίοδος Πείσανδρος Πανύασσις δντίμαχος Andronicus in vicita necd. 0. p. 1461:

Ποιηταὶ δὲ ἀπροσδιόριστοι καὶ κα ἐξοχην εἰσιν, ως τινας ταῶτα χαρακτηρίζει τὰ τέσσαρα μετρον ρωικόν, μυθος ἀλληγορικός, στορία τοι παλαια ἀφήγησις, καὶ ποιὰ λέξις τοι ηρωικη κιὰ ἀξιωματικη καὶ τωηρωικω μετρω ρμόγχασα, αλλ' - κατατετριμμενη καὶ χθαμαλη. ἀλλον δε ἐκ των τεσσάρων τούτων ὁ ἀλληγορικὸς μυθος ὁ χαρακτηρίων του κυρίως ποιητάς γεγόνασι τοίνυν πάντων τούτων ποιητῶνανδρες ὀνομαστοὶ ουτοι, μηρος ὁ πολύς, Ἀντίμαχος Κολοφώνιος, Πανύασις, Πείσανδρος ὁ Καμει -

260쪽

ανδρῶν, ου πιμηρος, οὐχ υσίοδος, υ Ἀρχίλ0χος, - Πείσανδρος Αἰγυπτίου ἔσχον λόγον Ηρακλεους η Φοίνικος, ἀλλ' ενο τοὐτον ἴσασι πάντες ιρακλεα τον Βοιώτιον μῖν si Ἀργεῖον

Strab. XV p. 688 de Baechi Herculis in Indiara expeditionibus disserens: Tων δὲ κοινωνησάντων αυτω

Herculi της στρατείας τῆς 'A0ρνον απογόνους εἶναι τους Σίβας, σύμβολα του γενους σώζοντας τό