Theologia Moralis Universa

11쪽

que homines a Deo potere . neque Deum hominibus elargiri; - 3 a D o, idque duplici de causa: ut paleat, orationsem verum es se Religionis actum. qiialenus homo peream Deo rererentiam exhilat, in quanιum seit eει ei se subjicit, et profitetur orando se eo indigere sieul auefore suorum bonorum li);2ul ostendatur orationem, proprist loquendo, soli Deo satiendam 'sse: quamvis enim a dirigatur etiam n d sanctoS, Semper tamen directe tendit in Deum, a quo solo quod per Sanctos petimus, consecutoros nos esse

speramus.

0. 2. An oratio si ι necessaria ad salu

B. Nullum est dubium . quin oratio ndullis sit necessaria do jure divino ad salutem; illud enim de jure divino pdullis n cessarium est ad salutom, quod in Scripturis tum a Christo tum ab Apostolis uti tale praecipitur ; atqui ita est de oration . Oporteι semper orare et nunquam deficere: viqilate et orate, ut non intretis in tentationem, ait Christus 5 . Sine int/rmissione mater volo

Ciros orare in omni Io o .... similiter et mulieres , sit Apostolus 4 l. Adde populorum

consensum; etenim uri vpiad idolorum cultores opinio sempor fuit, l ivinitatem osso invocandum tum ad propulsanda mala, tum ad felicem rerum successum. Adde naturae

impulsum, qui nos quasi per vim irabit ad magi landum auxilium in necessitu te 5 .Hujus autρm gravissimi praeeopli dupli)x

est ratio: - ' eae parte Dei; quin Deu fi gratias suas, si paucas excipias, v. g. in ilium Fidei, sub ea lanium conditione nobis elargiri ordinarie Solel, ut easdem orando expostulemus. Unde Augustinus ait: eonstat Deum alia non orantibus, sicut initium fi dei; alia nonnisi oranιibus praepetrasse, sicut usque ad sinem perseverantiam. Huc sa.

Qit illud: non habetis propter quod non postulutis i6 ; - 2' eae parte hominis ; quia summa ejusdem est indigentia, ita ut quis.

2ὶ Cirea orationem plures errarunt. Alii voluerunt nihil a Deo det rminate petendum esse . sed totum ipsius voliantati relinquendnm : ita Quietistae. Alii docuerunt nunquam Dmnino esse ab Dis rationibus desist ndum: ita Messaliani , qui habiti sunt ut haereti ei sub nomine Euehitarum. Alii frustra orari eontendunt ἰ vel enim Dens res nostras non eurat, ita Εpiet rei ἰ vel omnia salo reguntur , ita Fatalisiae. His essent addendi Wielephitae , Lutherani, calvinistae et Iangenistae . si suis principiis starent; negant enim homini veram eleelionis lihertatem.

que merito cum Prophstia debeat exela. mare: libera me, quia egenus et pauper ego sum .... adjuΓa me, Domine D us meus ir); ad Christum igitur debet supplex coniuge in re, in quo Deus pro nostra inopia opulentiam ossuri, et omnibus nobis aperuit coelestium divitiarum thosauros. Quare sic concludit Angelicus: ad orationem quilibet homo tenetur, ad bona spiritual a procuranda, quae nonnisi divinitus dantur: unde a. lio modo procurari non possunt, nisi ab ipso petantur 8 . Hinc probabilius au eommuniter docent, adultis orationem necessariam qumust esse necessitate medii ad salutem Il: illud enim est de necessitate medii sine quo, altento divino ordine providentiae , salus obtineri non potest: alqui talis est ex di

0. 3. Ouandonam obligaι orationis praeceptum B. Obligat orationis praeceptum lum per

3e, tum per aeeidens: Obligat per se: - initio vitae moralis, quando scilicet homo usum rationis adipiscitur; tunc enim tenetur se ad D um conia Vertere, eum ut omnium bonorum sontem

agnoscere, ac tanquam Supremo rerum Omnium Domino se eidem subjicere: nd quod mirifico oratio inservit ex s. Thoma ill);-2 tempore morsis: tunc enim maxime ne sessaria est perseverantia sinalis, quae absque oratione oblineri non potest; -3 saepe in vita, ut impleatur illud Christi: vigilate omni tempore orantes, ut digni hab a. mini stare ante Filium hominis; oportet semper orare 'l. Quae tamen verba non probant singuliς physice momentis Orandum esse, quod foret impossibile; sed orandum esse Omni tompore opportuno , idest per eerta intervalla horarum et temporum,

ut nit Augustinus li5 .Porro alii doc ni orandum esse s gravi saltem semρl in pnno; alii sempi in menso: alii semel in hρb

domada; alii saepius strin. Ceterum, notat

14 Qui tamen suas salutis sollieitus est .non desinit identidem ad orationem eonfugere .m n praesertim ae vespere: quod quidem tempus universali piorum ennsuetudine eonsecratum Pst .m qua so. ait Slaps S 21s. quate judicium da illis ferondum si qui more peeutium mana de fitratu surgunt . illudque rapetunt die finita, quin Dei sua/νε re

12쪽

DE ACTIBUS RELIGIONIS INTERIIS concina, Consessarius magis sollicitus esse debet in declaranda frequenter orandi necessitate , quam in delerminanda omissae orationis gravitate. Obligat vero per aecidens: I quoties urget aliquod praeceptum quod impleri non

possit absque Oratione, v. g. susceptio Eucharistiae; qui enim tenentur ad finem, tenentur etiam de mediis ad illum; 2 quando gravis insurgit tentatio. praesertim contra castitatem: statim ut libido titilla seriι ensum, ait d. Hieronymus, erumpamus in .seem: Domine auaeiliator meus il). Λit enim Sapiens: seivi, quoniam aliter non γε - 1em esse continens, nisi Deus de ι l2 ; - 3 quando imminet gravis calamitas: haoc siquidem maxime est oratione avertenda st . Q. 4. Ouinam invocandi oratione nostra' n. Deus et Sancti. Deus in voeandus est uti Auctor bonorum omnium et dator; cum ipse solus sit eorum causa et sons 4). Sancti autem invocantur tanquam patroni apud

Deum ipsum l5l. Sane vel inter homines

non solum rogamus eum, qui nos exaudire

valet, sed etiam eos, qui apud illum intercedere possunt; quid ergo prohibere potest, ne Deum per Sanctos nobis propitium reddamus 2 Ira Dei. ait d. Histronymus, pre essus Sanetorum frangitur 6 . id commendant Scripturae exempla, praxis univerSalis, ac perpetua et constans Ecclesiae traditio 7 . Hinc merito olpirmantes Saninetorum memorias frustra frequentari omnino damnandos esse prout jam quidem eos damnaviι in Nicaeno secundo , et nune e

Praestat autem, ut prae ceteris Sanctis B. Virginem invocemus; nam si unus vel niter Sanctus ad hoc vel illud beneficium Ob

lationis ad illum raeordentur' oui demum bon

rum operum frucius ea terra ιam intulla et inaquosa eae peetam possunt Bou ier ait obligationemorandi mane et vespere eSSe sub levi, quia sic a in

prehenditur; et eum absolutione indignum putat qui id non curat omnino , tum quia valde proba-hiliter magno orandi praecepto non satisfaceret. tum quia talis omissio signum esset magni temporis animi.

I 3 V. Liguori, ορ. Mor. I. 3 in init. 4ὶ Hie tutelligitur etiam Christus, qui est simul Deus et humo. 5ὶ Iniellige etiam Angelos, et maxime Angelum

nostrum custodem; eum enim ei specialiter commissa sit nostra persona, ei specialiter eordi sumus.

illinendum singularis advocalus habetur Maria ad omnia obtinenda est advocata universutis . Adde excollentissimam Virginis

dignitatem 9 e at quo quis dignior est, eo

emi eae ius interpellat. Quare placet hic concludere verbis gloriosissimi Pontificis Pili X. qui Encyclica Oui pluribus, postquam

commonuit assiduis orlitionibus esse insistendum, ut Ecclesia sancta Dei, omnibus adversitatibus et erroribus penitus sublatis,

optatissima tranquillitate fruatur, et fiat unum ovile et unus pastor, addit: ta autem elamentissimus Dominus Deilius inelinet

aurem suam in preces nostras et nostris annuat votis, deprecatricem apud Ipsum semper adhibeamus Sanetissimum Dei Genitricem Immaculatam Virginem Mariam, quas nostrum omnium dulcissima mater, media triae, advocata eι spes Adissima ac mazima

siducia est, cujus patroeinio nih ι apud Deum validius, nihil praestanιius 10 . Sed lisebitne inquies) ehristiano privatim commendare se preeibus animarum inpurgutorio degentium' R. Sunt qui nomni; quia purgatorio detenti non sunt in statu orandi , sed magis ut oretur pro eis. Communius tamen et probabilius alsrmant Bellarminus, Estius. Gotti, Lessius, Sylvius et alii; siquidem omneS qui sunt in purgatorio, amici Dei sunt: hinc legimus, animas Paschasii et s. Severim miracula secisse adhuc in purgat Orio degentes l .Non repugnat autem eos, qui nostris precibus indigent,pOSSe pro nobis utiliter oraro: sicut viventes pro Se invicem utiliter orant, licet etiam indigeant

ut pro ipsis oretur 12J. Sed quamquam

haec vera sint, tamen supprnuum videtur ab iis ordinarie petere, ut pro n0bis orent;

logi vero doeent respeetu totius tommunitatis hanc invocalionem esse de praecepto ; eum ad eam teneantur Saeerdotes in Ome in et Missa. Sed dispulant an etiam singulis fidelibus sit in praeeepto: saltem iuvoeationem Virginis esse de praecepto rvidetur eolligi, ait Dens . ea SS. Patribus et com

muni sensu Adetium t idque magis, quia Beala Virgo Meuliari ae mirabili providentia mediatrix

nostra constituta est. - Volunt etiam ipsos insanin tes haptitatos aute usum rationis defunctos pri alim invocari posse , cum saneti sint. et regnent eum Christo. Diximus privatini: eullus quippe publieus nulli potest exhiberi sine Eerlesiae decreto. s) Adeo ut pro ea sit specialis ab Eeelesia eulius determinRtus.

13쪽

sa TRA T. V quia non possunt cognoscere quid againus in particulari, Sed Soluui in gonere sciuut nos iu inultis periculis versari. Num nec ini, ii istris intersunt , ut probat h. Augu- si iuus sit; Led in Deo orationes nostras vi- ut ni, cum nondum bini beatae nec est veri,imilis cis ordinarie revelari quid nos u-

0. 5. Quid petere debemus per ortitionem 'll. Peiere debis mus imprimis quae aeternae saluti exi' 'diu ut, uli su ut bona Spiritualia, saucii licatio, victoria in leui aliouibus, amor divinus et sempiternu belltitudo: Quaerite. . . . primum Regnum Dei et justitium ejus, inquit Christus 5 . Bona autem haec obsolute a Deo peli nila sunt; quia cerinium est nun possu nos ii Silem abuti ; haee autem sunι quibus bealificamur, ait Augselicus. et quibus beatitudiu in meremur; quae quidem Sancti orando absolute petunι secun cum illud Psalmi I9; ostende faciem tua in ei salvi erimus 4 . non a temporulia vero,

uti fructus agrorum, Sanita Scorporis, Scientia, nonnisi condit tot a te petenda sunt; quia saepe non expedit ut nobis concedantur: eo tenore, subdit Angelieus, a D o petimus lysa, uι nobis conceduntur secundum quose ediunt ad stilulem 5).S d Nicost i unquid eι iam mala temporalia peti queunt 3 Mala temporalia, quae selli uel noti si ut peccata, sed poenae v. g.

in lirmitas, paupurias, am0ris proprii du- pressio , peii lii ite pus sunt ex recto siue, uti ad tentationes superandas, ad merita sibi comparatida ; inquit enim Angelicus: hoc liceι orare, quod licet desiderare: atqui haec mala ex recto line licet desiderare:

ergo Et orare.

Q. 6. Pro quibus orare lieet' n. Neque pro Sanctis, neque pro damnatis orandum est; illi e uim beati ludi uia nunquam defutura jam potiuntur in eostio sill ; unde Augustiuus ait: injuriam facit mar.s1ὶ Do tura pro mortuis . e. 13. 2J Bellarminus . De Putautorio . eap. 1V, lib. 2. -Liguor . Disaerlaetioni Teologi -moruli ap- parte ne ui allia uuaeιernia. Diss. 2. u. 15.iat Mailli. 6.i4ὶ 2, 2, q. 8a, a. 5. 5ὶ Loc. eii. a. 6. 6ὶ Suarea . De araιione . l. 1 . e. 14 eum aliis arbitratur gloriam Recidentalem Sanctorum in eoelis augeri , ac nobis lieitum esse hoc augmentum pro illis orare. 17ὶ Serm. 17 ue Veis. DOm.

11 u in o. ait Slapsi ii 208 . qua ulus eorum est numerus, quibus alio modo opem serre haud p . DISP. I.

Uri, qui orat pro martyre tr); isti vero sup

pliciis aeternis jam sunt immulabiliter mancipati in inseris. Est autem bonum orare pro justis, qui in igne purgatorii delinen . tur , juxta celebre illud Iudao Machabu ei: sancta .... et salubris est cogiιatio pro defunctis eaOrare, ut a peccatis soloantur 8 . Item oraro licet si de oratione privata sit spr-mo is i pro omnibus qui in terris degunt,sivo fideles sint sive insideles . sive amici sive inimici sive peccatores, Sive justi, Sive exeommunica li sive non Videlicet pro iis omnibus orare licet, quos jubemur diligere.juxta il

ipsum sil). Hinc ΛpOStolus: Obsecro ....primum Omniaιm fieri obseerationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omni . bus hominibus: pro regibus et omnibus qui in sublim tute sunt. . . phoc enim bonum est ριaeceptum coram Salvatore nostro Deo, qui

omnes homines vulι saleos fieri is 2). ordo butem ille in Oratione nostra Ser-VPtur Oportet . qui in charitate praescribitur , ita ut nostris in precibus peculiarem locum sibi ha bstunt qui nobis consanguinitato, amicitia, beneficiis, religione et societate magis conjuncti sunt; ubi enim sor. tius est vinculum, inde sortior enascitur mbligatio IIJ. Pro iis etiam specialiter Orandum est, quibus vel scandalum vel ruinam spiritualem attulimus; ut sie quantum ipsis nocuit exemplum nostrum , tantum iisdem nostra prosit oratio. 0. 7. Quaenam sunt conditiones, ut Ora

tio legitime fialpit. Priaecipuae conditiones ad orationem hae sunt. nempe ut fiat: l. cum alientione, id est ut uratis berio eogitet quis quid . quem sua oratione ulloquatur; qui enim voluntarie distrahitur actu quo Orat, incurrit in illam Dei reprehensionem: popuIus hie labiis me honorat,eor autem ectarum longe est a me lit). Quomodo te audiri

Sumus. nisi per solam orationemr Et prolaeto quam insigniter relationem nostram tum ad Deum tum ad nos iuvieem testatam saeimus, dum ceu silii ejusdem familiae ad Deum eommunem Patrem n strum pro nobis invicem obseeramust Talis surplicatio praeter alia emolumenta jam ex indolesua eharitatem mutuam et involvit et provehit, estque rori coelesti non absimilis . quo ossicia humanitatis, ne flacceseaul, irrigari debent n.

proximus magua calamitate pereussus sit; speeia-lius . si calamitas adeo tale pateat ut non unum huminem .sed universam regionem premat; specia lissime, si seas illa sit virtutibus fruat a ae meri iis clara,

14쪽

DE AcTlBΓS RELIGIONIS lNTtRNIs 13 postulas a Deo, inquit s. Cyprianus, cum tu te ipsum non audias lIJ8 Et d. Augustinus: cum oratis, hoe versetur in eorde quod profertur in ore 2 . Huc facit illud Cassiani: quales orantes volumus inveniri, talas nos ante orationis tempus praeparare debe

2. cum humilitate ; eteni in seriplum est: respezit Deu 'in orationem humilium, et non sprevit preeom eorum. Oratio humiliantis se nubes pent trabiι l4l. 5. Ira nomine Iesu; ratio est, qu : , juxta Apostolum: unus mediator Dei eι homianum homo Christus Iesus, per qu m polum accessum habemus ad Deum 5 . Et d. Augustiuus riebat: oratio, quae non sit P rChristum, non solum non potesι delere peceatum, sed ipsa etiam sit in peeeato isi . Ut

tamen nostra oratio sit in nomine Christi, necesse non eSt, ut nomen Christi, ejus vomerita spmpstr explicitρ in turponantur; id satis intelligitur, quando oratio sit a christianis et petuntur ea. quae ad aeternam fialutem conserunt, propter quam Christus Iesus suetus est mediator Dei et hominum. 4. Cum sidueia, Seu firma fide,qua orans credat se certo assecuturum quod saluti expediat juxta divinas promissiones: omnia quaeeumque orantes petilis. eredite quia ac

cipietis, inquit Christus lI . Et Dauiol 3:

non est .confusio conlidentibus in te. Quare precul sit omnis aut mi haesitatio: qui inimhalaitat, inquit Iacobus 8l, similis est flu-

esui moris, qui a venio movetur et circum

5. cum desiderio , scilicet oblinondi quod petitur ; irrisorie enim petitur quod non desideratur. Unde Augustinus ojubat: Deus dare vult; sed nonnisi petenti, ne det non eupienti li0 .

s. Cum perseverantia: Oportet remp rorare eι nunquam delicere, ait Christus. Et si

i3l a Ne, dum oramus, mens nostra tam saei ledilabatur, illam tum ad orandum praevie disponere, tum sorte evagantem iterato et tranquille r eolligere oportet. Pari modo, quantum fieri potest, tempus et lotus atque lolius eorporis eompositio ita icistituenda sunt, ut devotio nostra exinde nou turbetur, sed foveatur potius. . . Praesertim homines minus tulti per libros formulasque vere pias et ea plui suo eonvenientes multum juvamur: quid enim tales, praesertim iuniores, suti divino ometo meditari solent, nisi liber aliquis illorum tum oeulos tum cogitationes religiose occupatas teneat. atqus animum sursum evehit' Unde Pastor suis insigniter plane eonsulit, dum in eommunitate li-hros divulgat religioso spiritu repletos, et solidam

eui in Deus interdum statim exaudiat preees nostras; saepius lamen orationis effectum protrahit. volens illum perseverantibus conis cedere, et negare non perseverantibus. ldisque sane congruenter; ut enim habet Augustinus, eum aliquando tardius dat Deus, commendaι sua dona. non negat; diu dea derasa duleius obtinentur, cito autem data vileseunt iis . - Ηinu versuS: Cum Pesis attentae,demissae, nomine Christi Cum fide, cum voto, sint sine sine preces Sed nonne die s ad orationem requiritur etiam status gratia Z II iecutique erat Que si elli se latentia: oratio impiorum verum est peceatum, eι quod Deus illis concedit, est novum in eos judιeium; spd fuit a Clemento Xl damnata: sane praeeoptum Orationis generale est; ergo ad illud tenentur etiam poccatorμs. Audiatiae Augustinus: qui dixit propitius esto mihi peeeatori, rerum diaetu an falsum ri verum disit, pieeutor eraι et tamen exauditus est... Iava interiorem faciem tuam, et videbis, quia peceatores Deus exaudit 2 l. Si quando autem peccatores non exaudiuntur, tota causa in ipsis est; quia nempn precantur seeundum peccati desiderium, ut Cain et Antiochus, idest sino debilis conditionibus: sub quo respectu eo rum oratio sit execrabilis coram Deo. Est

Dices: Oratio peeeasoris, fueιa nempe eaetra stasum gratiae, eriι saltem frustranea. R. Hure doctrina ut Fidei catholicae eontraris, ab eodem Clemqnte Xl damnata fuit contra I. insentanos Bulla Unigenitus, quia diris devotae fuerunt perfidiosas illae theses: frustra clamamus ad Deum: Pater mi si spiritus eharitalis non est ille . qui clamat. Quid aliud remanet animae quae D umatque ipsius gratiam amisit, nisi peceatum

1l Τ Serni, os. Est autem notandum non in multiloquio orationis perseverantiam tollocandam e se; si enim nostra oratio ab asseelu disjuneta est, illam meretur Chri fili reprehensionem: Orantes nolita mulium loqui, risui ethniel: putant enim quod in multiloquio suo Gaudiantur. Matth. 6. 12ὶ Trael. 44 tu Ioaa. -v. Benedietas M , No tit alione Lxu.

15쪽

14 TRACT. eι precati tonsetationes, superba paupertasti aegnis indigentia, hoe est generalis imp tentia ad laborem . ad orationem et ad omne opus bonum' Iesu Christi gratia, prin-eipium ellicaae boni cujuscumque generis,m

cessaria est ad omne opus bonum : absque

illa non solum nihil fit, 3ed nee fieri pote3ι. Sed si saddes oratio preeatoris non eει revera frustranea, ad quid valebit 8 Docet Angelicus hona omnia set idcirco etiam Lysam orationem peracta a fidelibus in statu peccati ad triplex bonum valere: nempe ad assuefaetionem bonorum operum; 2 ad temporalium eonseeutionem ς 5 ad dispolitionem ad gratiam si). Q. T. Quoι sunι orationis effectus' n. Oratio tres habet essectus, si debitis sit fulta conditionibus: - est meritoria, cum sit opus bonum: et quidem meritoria de condigno, si orans sit justus; de congruo, si sit peceator--2 est saιissaetoria, cum omne opus bonum vel religiosum in praesenti naturae lapsae statu poenam aelaborem importet: hinc Tridentinum inter opstra satisfactoria orationem collocat l2J:-3 est impetratoria, juxta illud: petite, et dabitur vobis: omnis qui petit aeripi ι a . Hinc Augustinus: ascendit precatio, eι deinscendit Dei miseratio.

Sed i quaeres) an oratio infallibiliter e

stetum sortiatur. Si sermo est de oratione non rite peracla, certum est hane essectum non sortiri, dicente Iacobo: petisis eι non accipitis, eo quod male petatis. Si autem oratio rite sit peracta, tunc distinguendum: vel ea ab Orante landitur pro sε vel pro aliis. Si pro aliis, effectus non Semper certus est

et insallibilis, ut docet Angelicus 4ὶt, Christus enim non dixit absolute: petile et da biιur, sed petita et dabitur vobis. Ideo autem oratio pro aliis saeta non est in saltibiliter impeιratoria, quia fieri potest, ut illi pro quibus ipsa essunditur, obicem ponant, quin pendeat a nobis meliores in ipsis dispositiones procreare 5 . Si vero talis oratio sit pro nobis ipsis, eι pesantur quae ad

galutem aeternam eonducentia gunt, certum est Orationem nostram essectum suum insillibiliter sortiri; clara sunt Scripturae vΡrba: pes ite . el dabitur vobis: quaerite, et in venieιis. pulsate eι aperietur: Omnia quae

si in Supplemento q. 14, a. 4. V. Lignorii Glariadi Maria, P. S. Breve risposta αιι' ab. Resti. 2ὶ Sess. 14. Gn. 43.3ὶ Lue. 11.i4ὶ 2, 2. q. 83. 2. T. 5ὶ His non obstantibus , mulli eum s. Basilio senseat orationem alere etiam pro aliis, licet sim. DISP. I.

eumque orantes petitis, eredite quia aeripia-ιis, eι evenient vobis. Diximus: et petantur quae ad salutem aeternam conducentia sunις aliter esset, si quae peteremus nobis clari non expediat: tunc gratia eSt, si non exaudiamur.

Q. 8. Quomodo dividitur oratiopli. Oratio alia est memalis, quae fit sola mente, et perlinent ad eam verba Davidica: meditatio eordis mei in eonspecιu suo semper 6); vocalis alia, quae mente simul et lingua peragitur.

Articulus I. -- De Oraιione mentali Q. Quolupliae est oratio mentalis 2 B. Oratio mentalis dividitur in meditationem et contemplationem. Meditatio est pia eonsideratio rerum diuinarum ad eo niscipiendam animi compuneιionem, devotionem, fervorem et ad mores nostros ad uirtutem informandos. Contemplatio est elevatio mentis in Deum suspensae, aeternaedulaedinis gaudia in ipso degustantis. Ex hoc patet diserimen: 1 in meditatione quaeritur Deus labore discursus interioris; in contemplatione sine hoc labore anima Deum contemplatur inventum 2 in illa anima operatur actibus potentiae Suae multiplicis : in ista operatur ipse Deus, anima autem patitur tantum, idest recipit in saquae sibi a gratia infunduntur pl. I I. - De Medisatione.

u. t. An meditatis neeessaria sit omnibus sidelibus adulιis. R. Duplici modo meditatio accipi potest:

vel prout est rerum divinarum conSideratio peracta cum peculiari quadam forma et Propria methodo, uti in claustris et in aliis religiosis communitatibus fieri solet. Vel prout est pura et simplex rerum divinarum consideratio, abstrahendo a quacumque Pe- euliari forma ac methodo. Si primo modo accipiatur meditatio, dici nequit omnibus fidelibus adultis necessaria ; cum ad illum terminum multiplex sit via: quamquam melius Sit hanciviam aggredi, quam alii commodiorem experti sunt. Si vero accipiatur meditatio alio modo ,

peccatores, modo obstinati non sint: quod probant ex illo Ioannis i. e. 3: Oui seu fratrem suum pre- eara peecatum non ad mortem, petat et dabitur ei vita non peeeandi ad mortem. - v. Liguori, Gran inerro delia regiaera, P. 1, e . a.

16쪽

DE A riuus DELIGlo is I TERNIs s Somnibus adultis prorsus necessaria est ad alutem, Sane hoc est medium unicum ad Ccata vitanda, ad nammam divini amoris BCCendendam, et sine quo prono veluti alveo unima nostra in omne vitiorum genus

prolaberetur; hinc de meditatione pure et simpliciter sumpta habet Scriptura: mem

rare novissima tua , et in aeternum non peccabis: in meditatione mea eaeardescit i. gnis: desolatione desolata esι omnis terra,

quia nullus est qui recogitet eorde li). Ad rem Staph quid ιerribilius inferno, de e Mea istentia nulli eatholieorum dubitare lieet' et nihilominus qui hane veritatem nunquam considerant, ita plerumque uiuunt ae sibi nihil timendum esset. Fides illorum igni non absimilis est, qui in silire latet quidem, at- lamen tandiu inelyicaa manet, donee repet eis letibus elietatur l2l. Hinc doctissimus et piissimus Gerson: absque meditationis eis xercitio nullus, secluso miraculo Dei speriali, ad reetissimam Christianae Religionis normam attingiι ib). Et s. Alphonsus hoc ha het nunquam animo delendum effatum : si

tenga per perduio quel glomo. in eui si Iaseia P oratione mentale 4 . Et Benedictus X lV Bulla Quemadmodum ad alliciendos fideles ad meditationis exercitiam et illud e centibus et eo utentibus indulgentias concessit la). e. 2. Quid agere debet confessarius haede re cum poeniιente Ni 'R. consessarius, si velit suum poenitentem progredi in amore Dei, curet illud di Sponere ad bene peragendam orationem mentalem. Quod ut obtineat, videat an poenitens sit rudis, necne: -l si literarum rudis sit, et imponat, ut saltem mane vel ve. Spere , quando domi malor est quies , vel

si tempus aliud habere nequeat) in ipsis

etiam manualibus occupationibus mentem identidem clevet ad Deum et meditetur Fi-

3ὶ duae omnes rationes maxime nos Etelesiasti ita urgent. ut gratiam Dei. quae est in nobis perimpositionem manuum , ope meditationis quotidie

refugeitare sal gamus.

6ὶ Audiamus omnes S. AIphonsi verba gravi sima: ω Mihi eoneedatur eonreptum animi dolorem lorax aperire. Proh magnam infelieitatem l Quam leuel sunt illi paroebi et eonsessarii, qui euramane sihi suseipiunt insinuandi suis poenitentibus hoe iam magni momenti exercitium orationis mentalis. sive meditationis, sine quo valde dimelle est animam posse perseverare in Dei amicitia, et impossibile est in iam perseelionis se immiteret Si aliqua alientio in hae re adhiberetur, quot animae ieerentur in Dei amorem aetendit

dei veritates, uti sunt novissima et Christi

Domini passio. Neque eorum exeusationibus facile acquiescat: omnes quantumvis rusti ei et idiotae subtiles et diuturnas me-

dilationes agunt dρ re familiari, de luero captando et c. : quod ergo faciunt in pecunia, faciant et in conscientia Tl:-2 si poenitens non sit literarum ignurus, eum doceat ut aliquo libro ad rein idoneo utatur, quo sutilius orationem hanc persolvat: s.

Theresiae ait Salesius, ab initio ita praeessit, et prospero quidem cum successu. MO-neat ut materia illa seligatur, in qua anima majorem experitur devotionem , atque ut ubi se vehementius assici sentit et comm veri, ibi diutius immoretur. Hoc modo mentalis oratio a consessario insinuanda est non solum timoratis, sed etiam pstccatoribus, cum saepst ob ipsum meditationi desectum ad vomitum redeant l8 . Exigat autem rationem medit, tionis peractae de vice in vicem, inquirendo videlicset, an illam secerint et qua rati ne Se gesserint, imponens insuper eis, ut ante omnia sese accusent de meditatione omissa, si omitti contingat. Ubi etiam notamus valde opportunum esse fidelibus hoe salutare exercitium insinuare post habitas Missiones ; quia tunc magis sunt disposi-

Q. 3. Quid eirea tentationes in meditatione pR. Tres praeeipuae sunt tentationes, qu hus daemon solet meditationis bonum perturbare: ariditales, distractiones et som

nus.

3 Ariditates: ubi d sunt in meditatione consolationes sensibiles , anima dieitur in ariditate constitui. Hic praesto sit Consessarius animam consortando: - 1 ei suadeat ariditatem facilius nos perdccere ad virtutem solidam; nam, ait S. Ignalius, m-Sed hoe quis non operatur , ne sibi aliquid i eommodi suseipiat: alius ne stimulos suae expro-hantis eo eientiae sentiat in suadendo aliis honum quod ipse negligit. Summa haec ret . quod eurae hoe non est, quia parum diligitur Iesus Christus. - Oh si paroehi et eonsessarii multum diligerent Iesum Christum , a quot emeerent ut amaretur et eos ab inferno liberarenti igitur morandus Dominus est ut . si velit amari ab animahus . saeiat sa

amari a saeerdotibus u. H. Ap. Tr. v I. D. M.

hune modum mire insinuat. 8ὶ V. Lignori. Pratica dei Cmfer ore, e. s. L nomo d' affari oeeupato nelle massime degli seretrii, Torino. 1844.- Spiaesa, Meduarioni so-yra la vila di G. c. per elaocum si O, ere. Vol.

3, Novara 1846. Crotii.

17쪽

hil opitus est ad extitandum ignem amoris divini, quam lignum crueis; 2 ipsam horietur, ut se examinet sine anxietate, utrumtulpa sua ariditates sex oriantur: si quisculpae inveniat, sincero doleat ot emendati nem promittat; secus, gratias Deo porogat, et se illi humillimo subjiciat; - 3 eidem expresse jubeat, ne ideo ullum devotionis exorcilium omittat: imo, si commode pol est, aliquod superaddat, sciens opera in tali taedio Deo esse gratiora et magis meritoria. Quot aridi tales passi sunt ss. Franci Scus,

Antonius, Bersare usi qui eas tolerando Crucifixi imaginom in se expresserunt, et magni sici in sancti lato facti sunt 3 . 2 Distraesiones: quae ab aridi tale dinserunt in hoc , quod ariditas est desectus

suavitatis sensi hi lis , distraetio aut m est arietas quaedam cogitationum, quae animam in meditatione perturbant. S. Burnarindus de se ipso testatur nunquam pol utSSepoliri illa intellectus quieto , quae distractionibus omnino careret: intellectus nεmpe noster lania vi ol aclivitate praeditus est , ut vix contineri in uno valeat saltem Iongo temporis spatio, quin ad plura simul

re, quin mens ad alia feratur. Ne ergo animo concidat qui distractionem patitur; sed quando id agnoscit, absque anxietate ad modi talionem rodeat, et ita se gerati ierum atque iterum, sciens se hoc modo, lol actus meritorios ponere, et bene meditationem

Suam Perdgere. C selerum ante omnia curandum est, ut distractionum causae ropellantur: et sunt pas iones, quast animam or u

Pant ; loquacitas, quae spiritum distrahit; andem solitudinis defeeius, nam non nisi in

5. Somnus: haec est tentatio periculi plena praesertim in adolescentibus, tum quia tempus teritur, tum quia res divina negligenter aguntur. Ea autem quandoque oritur sex naturali corporis indispositione ,

. DISP. I.

quandoque a daemonis fraude. Hinc malo occurri facile potest: - I si tempus medi- talioni determinotur postquam cohveniens

requies corpori data fuerit iq; 2 si situs meditandi sit devotus et absque sulcris,

quibus meditans innitatum, 1 si meditans crigat Se, deambulet, manus ad coselum attollat, in crucem conformet, si solus sit: quod si locus sit publicus, genia nectat, jungat manus, oculos elevet et similia suetat. quibus corpus excitetur, quin tamen sing laris appareat. Licet autem totum tempus consumere debeat in somno Qxcutiendo , sciat se officio suo satisfecisse.

ς II. - De Contemplatione. Quando Deus vult quibusdam concsedere donum coni mplationis , solet , uι pluri

orationem otii contempIativi , ut vocant Mystici; 5 purgationem spiritualem. Diximus quibusdam , non enim existimare quis debet haec dona esse omnibus necessaria ad salutem. imo paucissimae sunt init s.

Theresin animae quae dirigantur a Deo

per vias supernaιurales: eι in coelo permullas aspiciemus quete sine hujusmodi gratiis Austernaturalibus erunt glorio iores illis quae graιias ipsus aecep runι 5 .Q. 1. Quid oratio recolleelionis naturalis et otii eonsemplativi R. Ad s: Oratio reeolidelionis nainralis tunc dicitur animan concodi, quando intellectui meditationem γ rngonsopus amplius non est quasi extra se ipsum exire cum discursu, Studio ac labore ad considerandum aliquod particulare mysterium, V. g. In carnationis; vel aliquam particular m Veritatem, v. g. Paradisi felicitati m. Sed vix a rebus externis in se ipso collectus, Sta lim cum facilitato et quiete, imo et magna cum suavitate aliendit illi mysterio, aut

1ὶ Melius est, ut poenitentes t maxime mulieres assuesant meditati quae Christus pro nobis

Passus est, quam sublimia divinitatis m7steria, ut satilius dum Disibiliter Deum eosnoscimu4 , per hune in invisibilium amorem rapiamur. S. Thomas. 2, 2. q. 82. Uue saeiunt: Salvatori. Rissessioni aulia passioris di G. c. -Liguori, Item. Ven-

romaeu adverteret, se publieis lanet ionthus assi- mentem subinde vehementi somno incommodari. imo et obdormire , noctumam quietem paulisper produeendam duxit. Quia porro pro divorsa eor portA complexione, nec non pro diversitate laboris, diversa quoque somni ne tessita datur. ahwnum laret pro omnibus eandem prorsus regulam seribere .s5J l eux in suis donis liber est et citioad rem et

quoad modum et quoad ordinem: ex quo fit .ut non desint exempla animarum, quae ad ultimum eon templationis gradum immediate evellae sunt. quin per gradus nteriores pertransirent. Uaoc hen cognostat Consesςariu , ne anima hus damnunt sit alla

turus, ut Bit s. Ioanne' a Crue .

i6ὶ Ilaee dieitur naturalis, non quia anima illam eonsequi 3 aleat ex ke eL naturaliter cum haec si i

18쪽

i DE ACTlBLS RELIGIONIS ιNTERNIS R. Ad u: Otium e templaticum est fore idem ac re Ileeιχ cum discrimini', quod anima in hae attendit vlioui mystΡrici vel veritati particulari in illo innititur gen

rati quadam notitia ot cogi tutionse Dei. in quem quasi vi pertria hi, totamque se colli

gi sentit il.

0. 2. Quid de purgatione spiritualist

R. Ant 'quam Deus animn m introdueat in Orationem eonιemplationis , finiet eam purgare ab Omnibus imperfectionibus quae possunt contemplntionem quoquomodo in yPdire. Hoc vutem consistit in duplici uriclitate: una dicitur ariditas sensus, vel 3e sibilis; ultera spirisus, vel spiritualis. i. Ariditas sensus, vel subtracιio devotionis sensibilis: cum ea conjurigitur la dium quoddam rorum spiritualium atque obseu

ritas quaedam profunda. qua I do d se in diem inc mentum sumit l2 . Hanc animam Consessarius consortet ad magna a Deo speranda, eique Suadeat, ut minime conetur 18 exercere in meditatione ; sed ut se humiliet. set omittat ocius oblationis Deo suo. 2. Ariditas spiritus consistit in quadam divina luce, qua Deus estigit, ut anima proprium nihil clare cognoscat. Hic autem est ubi ipsa se cernit in quadam quasi um-nia terribilissima; t licset Itbsentius sit detur- minata ad singulas disti ultates superandas ut Deo magis plathro valeat; attamen quo 'magis videt proprias imperfectiones , eo magis sibi vidΗtur a Deo quaSi repulsa. tamquam ingrata tot beneficiis colla l is. Tunc vel ipsa pietatis exsere itia eam contristant; quia crodit omnia esse male peracta et aeternis suppii iis digna: imo multoties

gratuitum Dei donum): sed quia anima tune adhue

est in statu aetivo et operatur beneficio gratiae o dinariste. 1ὶ V. Semerit De eoneordia inter laborem et quietem. - Barioli, γε orationa sis q-ua Maehismano di Quiete, e eoma si pratieri. in orati ne reeollectionis et otii eontemplativi contendunt nonnulli animam eessare debere non solum a m dilatione. sed etiam a quocumque alio actu voluntatis. v. g. amoris . humilitatis, etc. . et sic t iam remanere In pura ae mera altentione ae vigilantia ad Deum ipsum. Verum spirituales h jusmodi quasi ineantationum species haud placent;

eum enirn anima sit adhuc in statu activo, non v demus cur eessare debeat a meritoriis voluntatis suae actibus, maxime si sponte eliciantur: imo quod empus msgis op rtunum ad eos actus eliciendos

poterit adsignatir 2ὶ Eo in statu anima, licet eo talion m teneat defixam in Deo eum iugenti desiderio ei lirina d terminatione eum perfecte amaudi, Mulit tamense quasi impotentem ob suas imperiectiones ἰ hoe

non ob lante. Don cessat vel uno temporis puncto recte se gerere in retereti iti virtutum. Id durat quou- Theolosiu Moratis. Tom. I l.

sessarius ne terreatur tot audiendo exprPKsiones timoris ac desperationis; Red anima ni consortet, suadμndo leutationes illas non μs-SB COnwDSum sed poena S, quae Si bene tolarentur sortius Deo conjungunt; proinde sufficere se si totam projiciat in bra hia misericordiae divinae, utque Se committat protectioni B. M. v. quae est eonsolatriae Osietorum... 5. O tupleae est conιemplatio, et qui ejus gradus' R. Ad l: Ubi completa sit purgatio spiriiualis, Deus v nimum ponit in statu cun templationis, quan duplex est: Firmaιinael negativa:-1' est quando lini mu, bstnusicio lucis divinao et sine ulla opera propria, esernit aliquam veritatem veι creatam , uti est v. g. selicitas Paradisi; vel increatam . uti est v. g. omnipotentia divina; 2' ostquando anima dignoscit persectiones divinas non in particulari , sed in genere et eum quadam notitia, in se quidem confusa sed quae ingerit conceptum magnitudinis

divinae longe mdjorem id .

R. Ad 2: Gradus sunt recolleciis ruperis naturalis, quies, unio: 1 ReeoIleeuo supernaturalis : dicitur supereaturalis, quia Deus eam opseratur in unima ministerio gratiae Oxtraordinariae , Derquam anima estatu activo ne passivum transsori ur, et in eo sistit M. in tam solistis latu debui anima sinerre sis dirigi a Deo ad res illas considerandas et illos actus elicion .dos , ad ii ios se magis a Deo serri cognoscit, quin curiosius investiget suum sta-lumasque sensus puriseati sint. 3ὶ Has tam lunestas desolationes eomitantur a liquando etiam molestissimae lentationes sine sue et motu irae undiae, blasphemiae. impuritatis. i eredulitatis. Qui status durat quoad anima ea pax evadat divinae uitionis; quamvis aliquando Deus eundem permittat post ipsam unionem, ne aut maseipsam negligal et sui nihili obliviscatur. 4ὶ Isaee est longe perlaetior . et dieitur etiam elara catiso; quia in ipsa obseuratur anima ob nimiam lucis abundantiam . uti contingit illi. qui

eum velit solem directe intueri, nimio radiorum fulgore quasi obeaecatur, et de ipso non aliud percipit , quam magnum quoddam et immensum lumen. In Lali ealigine fiu penduulur, ut plurimum. potentiae animae, e L aliqv ndo elιam sensu exle riores . ila ni anima ingrediatur tu quandam . ut vocant. ebrietatem Piruuialem el prorumpat in quaedam amoris deliria; v. g. in Gulus. in stetus insolitos . iv saltus, etc. uti de pluribus Sanctis arrat historia. i5ὶ Dieitue etiam infusa , quia non evenit opera imius animae, sed Muesitio lutis. quam ime Deus infundit.

19쪽

2. Quies: inter quietem et recolloctionem Stip -rnatim lem hoc est diseri instu quod vis amoris divini in recollectionδ co munientur immediato sensi huς Ρxi ruis, quo A licus ipse sucit intra unimam colligore; in quieιe vulpin amor ipsse communica-iue imm 'dinio spiritui in ipsa anima, ct sic ovadit ardentior et aliquando diffunditur otium ad ipsos sonsus si . Tunc niam a non clobol ouiti ad colligendas cogitationes suas; si d pos tantum nctus emittere , ad quoseain Dpus impollit, et sic tranquille se ha

bore in omnibus. I. Unio: quae est ultimus animne seopus in persectionis Via. Duplex DSl:-l artira, pt est persecta uniformitas voluntati divinae in qua lota est perseelior perseetio ait

eximia illa Mysticorum mngi Stea s. TherΡ- sial non consistiι in eoetasi sed vera unio

animae eum Deo e 1 unis voluntalia nostrae

eum voluntate divina; -2. pussiva . ut est

quando anima ita suspenditur in Deo porquum dum v hundantiam lucis ot amoris, ut in ipsa efformetur illa beata ealigo . In qua

dein snspenduntur omnΠs potentiae animae sq). Consessarius invigil Ut, ne anima in superbiam Prigatur ib).

duntur aliae species.

R. Unioni activae ac passivas luirnquo eicitur otium lanio simplexi . cluao nudi pos- Sunt, nompe unio sponsstitia, et unio consummata.

1 Sponsalitia unio in hoe dissert ab a

liis, quod non Sit solum quaed hii communiealici divini amoris; sed unlde copiosior supernaturalis infusio quorundam graduum

3ὶ Dein in quiete suspenditiar quidem volunta

quse remanet quasi Ii l a. eum non aliud tune valost obieelum diligere praeter Deum qui eam ad se trahit: sed non suspenduntur neque intellectus neque memori neque phantasia. 2ὶ Memoria, quae non potest aliud amplius sibi recordari praeter Deum : intellectus . qui togitare non potest aliud praeter ipsum Deum . imo nee gratiam ipsam quam aelu reeipit'. denique D luntas, quae se sentit ita Deo inlime eonjungi. ut nullum aliud objectum amare valeat. Haec unionis speties est persectior. ut patet: sed parum durat, neque exerdit dimidiam horae partem, extepto e su eatraordinario. 33 Quare eam moneat per illum lavorem non fieri impeteabilem. imo R. Theresia saletur se eo-gnovisse nnimsts . quae postquam ad lam altum perlaetionis gradum ascendissent. po l Ruperbientes in gravissimas tulpas miserrime prolapsae snnt. 4ὶ Anima ubi pervenerit ad lam sublimes amoris gradus . in proximo est . ut Den sun 'piritualiter eonjungatur majori modo in hae vita ph sibili. Ordinarie solet hane unionem praeredere alia pnt-galio spiritus ei iam magis se era et dura , quam. DISP. I.

umoris ejusdem l4l; a unio eonsummata Est

unio omnium persectissima. quam Dyus R-nimast via trici conci dii: et ideo diritur cor summa a. In reliquis unionis sp ciebus P lontino animae suspμnduntur ad thmpnq; in hac vero a sua sensibili lato et materiali tuto purificatae jam capaci s evaserunt unioni fidivinae permanentis : ita ut voluntas nino Deum suum placidissime, intellectus rPet rognoscat et ultendat huic inlimae uitioni clivinae, quae jam facta Ost in nitimae contro. idque contingit eo ipso modo, quo quis intueretur solis splendorem absque ulla oculi'-rum Suorum ossensione. Hic nutem Soloni in anima evenirst visiones, loculion A, FP

volationes et alia dona supernaturalia l5 . Articulus it. De oratione vocali in genere 0. Ouotupleae distinguitur oratio rotalisYR, Oratio vocalis duplex est, privata ot publiea: publiea est illa , quae fit nomine

Melesiae ab ejus minisιris pro populo' privata vero, propria et partim laris, quam quisque nomine proprio aut alieno facit non tam n sicut Ecclesiae minister s). Ad privatam rovocatur a nobis oratio Do

minica, quam Christus ipso nos docuit ir);

et oratio quast appsellatur Iaculatoria. Ad publicam pertinent quam maxime norae sindictae canonieae. Circa oratio nos publica notat Benedictus X lV: istae orationes PI-rumque formulae non a privatis, sed ab Eeclesiae nucioriunto: designandae sunt: ita Bulla Ouemadmodum; 2 in saeris ritibus non aliae sunt adhibendan nisi qua o ah Ε - clesia sunt receptaetita Bulla Inter omni-

superin deseripta. quae eompleelitur etiam poena

exteriore . V. R. alumnias, persecutiones. infirmi tates . etc. Illius autem unionis gradus tres sunt . extasis. raptus. elevatio spiritus. taxis laeti. ut amittatur usus sensuum etiam Ilemorum . ita ut persona nec videat nec audiat. imo nec sentiat adustione aut inelgiones. si serent in ejus torpus Raptus est quaedam divinae gratiae impressio tam vita et vehemens. ut anima quasi rapi se sentiat motu quodam subitaneo 2 violento . et aliquando ipsum quoque e nrpu' elevetur, et fini leve adin lar plumae. -Elevatis xpiritus est quando anima sentit se exi olli supra seipsam magna qnadam vi, eui ab initio experitur eonjunctum etiam magnum timorem: unde in lion gradu pontinentur duo praeeedentes.

tione. L. li: e. r. n. 5.

Tin Non quasi publiee haud fiat, sed quia sola

20쪽

DE A CUBIIS REMGlOIlS INTER XI S issenas. Quorum quidem praeceptorum praestantia palol; sic enim sucria liturgia semper una erit ubique atque tuta. S unicus- De Oraιione Dominieaei Ia latoria. O. l. Quid de orationis Dominicae ori- sine eι praessantia stli. Hanc 'candi formulam nobis tradidit ipsemet Christus, vique immensam Piustio nitatem ea in re licet agnoscere. Videlicet non ei satis suit nos monere et hortari, ut ad ipsum in omni necessitate nostra confugeremus ; sed videns nos ne id quido in Derspicere, quod debeo mus expoStulare, currit misericors ignoruntiae nostr Θ, et quod nostro capi vi deerat, ipse de suo sustoplHvit, inquiens s l: sic ergo eos orabilis: Puter noster, eιc. - Α ΤΡrtulliano oratio Domini ea voeatur Enrengelii Breviarium ');ta s. Cypriano Coelestis doctriniae compen

sectius excogitari potest; nam si auctorem quaeris, Deus est: si objeelum inspicis, nihil omnino praetermissum Psi: Si modum scrutaris, universa eo quo Sunt desidseranda ordine continet: si facilitatem , paucis expletur verbis : si necessiιatem , Praeceptum habes; si demum espcaciam, ideo noS illam docuit Christus 5 .Q. 2. Quid dieendum da orations Iae latoriast B. Oratio jaculatoria est quidam cordis

actus praesertim in Deum, brevis quidem,sod servidus et ardens adinstar ignis, quem unima in Deum dirigit tamquam jaculum, et ideo dicitur jaculasoria; v. g. Deus meus, Deus meus i Porro actus hujusmodi esses p sunt: vel amoris, v. g. amo te, dilectissime Iesu mis vel laudis, v. g. ιaudetur Iesus Christust vel oblationis, v. g. Ofero tibi. Iesu, cor m ums vel invocationi S, v. g. Deus, in adjutorium ni iam intende, etc. Diximus praeaertim in D. um; quia serri

1) Catechista videre poterit ex uniam explienti nem lum in Cauehismo Romano, tam apud Tum Ist. Ferreri, Plano, Bressanvido, Raineri. Meroeantium, et Ss. Patre . 6ὶ V. Pauli, Cantisi di a. Franeeseo d' Assisi, Torino 184S. GJ V. Sales . FitMea p. 2, e. R. Boi rda Ioue , Pensieri diversi, Tit. Orurione. - aAtelvelere, Direttorio. - Bona, Fia compendii ad Deum.

potest etiam in Angelos et tu Sanctos. ae praesertim in B. Virginem. Imo etiam iii Creaturas irrationaleS cus invitando ad Deum laudaudum et benedicendum uti in more habebat s. Franciscus Assisiensis si .

- Consessarius enixi' debet ejus usum poenitentibus suis commendare, OSlendundo

quum uιilis sit , quam facilis, imo quam

duisis utque suasis cili uinque PerSOuarum generi et conditioni. Utilis, inquam; siquidem quilibet virtutis actus suum meretur praemium: sacilis; nam consummatur u uico instanti sine ullo vel minimo labore: duleis atque suavis; umor enim amore in Vetur ,

H. Hurae Canonicae sunt preces vocales ab Melesia institulae, juxια ejus Praescriptum recitandae a personis ad id deputatis. Ac l praees Cocales; sic enim hubseu tur ab Ecclesia praescriptae: unde qui non lingua, sed cordis loquela tantum eas persolvit , suae obligationi non satisfacit; 2 ab Eeelesia insιitutae, tum ut distinguuntur u precibus iis, quas quilibet sidelium si hi potest

eligero: tum etiam iit innuatur praeci ptum ecclesiasticum; 5 jurta ejus praescriptum reeitandae; quia preces publicae tempore, modo et forma ab Ecelesia d signatis recitari debunt; 4 a personis ad id depulatis; quin totius Ecclesiae nomine psersolvuntur; et ideo publieae appellantur, sive in Choro

recitentur sive extra. - Dicuntur Horae canonieae, quia juxta Ecclesine canone, oeriis horis recit undae sunt. Meuiarii etiam vocabulo donantur, quia scripturarum oracula, Ss. Patrum sententias et B atOTum gesta breviιer se summatim exhibent. et sunt precum Iongiorum, quae Olim vige

bant , quoddam veluti compendium s).

rer, qui sustus ubi de Religione .-Gaume ciue i amo di perseveranta, '. 4. leZ. via , eee. si uine patet quanto obsequis nos debeamus Bre larum venerari; neque tantum quoad euitum Εetlesiastiet m. sed etiam quoad lys historiea laeta, eum notum sit, pluries suisse recognitum e emendatum, habito multorum sapientu in tonsilio: attamen itia ut veliιum sinistimari non possit, deinbitu cum modestia et gravi fundamento quas Oeeurrunt in faelis histori eis, dispieultates e onera. easque judicio Sedis Apostolicas supponerst , in eorum veritatem et robur perpendat i ai quando manus iterum admoveatur ad Ptepiarii Romani