Homeri Ilias Homer

51쪽

atque χαHic signis i , quod et ipsiun

52쪽

ILIAS XII

54쪽

ad Dii 'iis radian ε xcitalido; vid ad A 336.392. εκχ sori, jussu Neptuni ut is

55쪽

ILIAS XIV.

ire mageretur. Vagis vesanae mulieris erroribus eamle III eoniparationen adiit

biiu Virgilius Aen. 7, 378. 416. τυν δί. Suppressum est quod huic similitudinis parti respondet: item concidit Hector, Onnibio qui in utebant

419. εγχος. Atmii hoc ipsitan niodo in Maeoni omiserat. V. 403. 422. ερυεσθαι futurum est: spera. liarit fore ut corpore potirentur.

57쪽

IMAS XIV.

465. σννεοχμω i. q. συνοχs. Quoi ars ε inserpositum sit, non limiet. I.ol, etc. Patii. I, 60. 466. τένοντε, seram rami icis, ae eaeis lora dei neops, eollum, sauere. Hasta vertebram viii nora verat. gladio eapuistantia adhue uni putavit ita ut id priuaquam eo ua hiina iam attingon 1. Platii pleuit iisque similia puteum hvsterologia Dolonis caedos narratur Α 455 o δ' rem

58쪽

vissimilaret, sed non it et asseeutus est genus hona in is nunviam eonspoetivere M eallido minetando. 477. κοσιγνο tv. Archeloelio; nam Aeanias quoquo or Antenoris siliis emit

forma sola praestremus non virilite. Et videntur ιίμωρορ vocari ola si nilitudinem niuti ercaalamirn ἰοπλοκίμων. Eae autem nurn eomas halnierani violis obnigritia in conta paramlas ut vulgo ex plicant an potius unguento violaceo delibutas comendi ot odoris eausa, eou.

pser syncopen decuriari poterat, ut υρης ex M έρης oiliun tam eontractum quam syncopatiam legitur in Aρες Il ρες βροτολοιγε. Et irini tiνειν i. e. te ἄνερ νnnceps est. Quare non rocopi δηρὸν si

tis imposituras ost ui ot noeatum heentet ultorem admirentur. Etenim ευχε σθαι is diei iis qui mini praedicationsali .i id profitetur sive de soniet ipso Eive

59쪽

ος τις δὴ πρῶτος Μοτόεντ' ἀνδράγρι' Ἀχαιῶν

do aliis. Paulo alium interpretes, quiti quare vertunt, et ειχεται de voto ae prembiu intelligunt. 4ss. φη ι, ut B 144, quod ex on hortum videtur, quomodo I 25, ut πάμφε πανtάπασι apii IIIosyelainin ax πῶν λιi a. Ginciν. At Aristare ius edidit o M

κώδειαν ὐνασχών, eum molesta tau lologia verborem τι et ἔπος ηυμ. Sed πεφραδε, Pamquam a φράζε/ν disera duetum, nillil signis eat praeterviam