Glossen und Scholien zur hesiodischen Theogonie mit Prolegomena

151쪽

566, 25 λέγοιτο δ' αν Πήγασος νῶν ὁ ηλιος αυτός, ον καὶ Βελλεροφόντης εἴπομεν und 35 Πήγασος μεν ουν

virhendo Κllite: 567, 7 ἡ παγετοὐσα φυξις τὰς ἐν αέριυγρας ἀναθυμιάσεις καὶ το οιον βέλη τα μέλλοντα ἐδειν

153쪽

Ur die Wahi haben, evi Veder die eine oder an ire Stellestis .esse dea Oo ositor's gu betrachion. Dass dieseraber ῆrklich mar die ersto secund1ro Quello b nutgthat, scheint, Gnerseita alis der Wdmichen Ueberoinstimining des eraten Sulaea ηπαρ δε παρα πολλοῖς' η ευκαρπος γῆ vΚhrend Eudoria das im Schol. Apoll. folitende, aber so noth vendigo ῶσπερ καὶ Ουθαρ hinguli lo) hervor- Eugehn, amberseus auch aus dein Schreibsehler εὐκρατος 11ir εἴκαρπος, der Veraniasst xvurde, diarch die ApEterenallegorischen Deuttingen von Κρήτη - ἡ ευκρατος χώρα. Diesen Fehler ectannis schon Muetetoli 346. Ausserdomaber musa noch μετοχέτευσεν vectesseri Wordon in ἐξωχέτευσεν nach denaselben Scholion Apoll. Rh. Utis ferner die pragmatische Erylurum des Τgelaesanbotrissi E. Opp. 56 Gaiss. 81, 4) οἶδα καὶ πραγματικῶς Προμηθέα λεγόμενον ανθρωπον εξ αγροικιας τους ἀνθρωπους μεταρρυθμίσαντα, ον δια τούτο πλάσαι τους ανθρώπους μυθευονται, so stanunt diese aus derselben uelle, scio Eudolcia 347 ex. die das genannio Schol. Apoll. R h. abschreibη, d. h. aus Theophrast: Θεόφραστος δὲ τον Προμηθέα φησὶ σοφὸν γινόμενον μεταδου- ναι πρῶτον τοῖς ἀνθρώποις φιλοσοφίας, ὁθεν καὶ διαδοθῆναι τον μυθον, ώς αρα πυρὸς μεταδοίη. SoWohIEudoria aber ais auch Τgetetes morden dieso Quello nichfbenulat haben, sondem eine sellianditro v. Suidas ος ευρε πρῶτος την γραμματικὴν φιλοσοφίαν' περὶ Ου λεγουσιν, ὁτι ἀνθρώπους ἐπλασε, καθό τινας ἰδιώτας ἔν- τας ἐποίησεν ἐπιγινώσκειν σοφίαν); vahrscheinlich hahaber ΤZelaes, Wie im Commentar gii Lykophron, die

Eudoria excerpiri.

ὴ Κοῖος ὁ ποιητής Φοίβη δε ἡ καθαρότης τῆς ποιή

154쪽

der Sphinx, Sehol. Theog. 326, Schol. Seutia 32 und

Φῖκα την Σφίγγα ταχέως δὲ κατέλαβε ταχεως δὲ κατελά- λέγει. αυτη δέ ἐστι το Τυφαόνιον ἔρος βετο ἔρος, το κλη- φυγάτηρ λιμαίρας της Βοιωτίας διὰ θεν Τυφαόνιον ἀποκαὶ Τυφῶνος. απ' το Τυφῶνι επικεῖ- του Τυφῶνος, ον

αυτης δὲ ἐκλήθη σθαι. ἐκεῖθε δὲ ἔκαυσεν ὁ Ζευς καὶτb Φίκιον, ἔνθα πάλιν ἐπεβη το ἐκεῖθεν πάλιν ἐπο- κατωκει. Λύκος δὲ ἄκρον του Φικίου. ρευθη προς το ἀκρό- ἐν τῶ περὶ Θ - ἔστι δὲ δρος τῆς τατον ἔρος, τὸ κληβαίων αυτὴν υπὸ Βοιωτίας. ἀνομά- θεν Φίκιον απὸ τῆς

Αιονυσου πεμφθῆ- σθη δὲ ἐκ τῆς Σφιγγός οἱ γὰρ ναί φησι. Φῖκα δὲ Σφιγγός, ὴν Φῖκα Βοιωτοὶ τhν Σφίγγα

αυτὴν οἱ Βοιωτοι ἐκάλουν οἱ Βοιω- Φῖκα ἔλεγον).

155쪽

oiner physischen EAlining des Lbaven et ψύξις); es lautet lin Cant. τὸ δὲ Νεμεαῖον εργον Πελοποννησου ξυργους, ενθα ην ὁ λέων. πρῶτον δε εργον του ιρακλέους ἐκλήθη. τολο ἀπὸ του νεμηθῆναι περὶ τους τόπους του υργους subereinstinaniend Init der neu odisten Exegese), im Ven. ἐν υργει δέ ἐστιν ἔρος ἡ Νεμέα,ενθα ην ὁ λέων, εἰς ον πρῶτον ἀθλον μακλῆς ἐποιήσατο, φονευσας αυτον ώς νεμόμενον και ἀφανίζοντα τούς ἐν υργει τόπους sesaeas Midera cod. Mon.). Das g veite stolu; bei v. 329 ἐν τοῖς γονιμωτάτοις τόποις κατώκισε

τῆς Νεμέης, ο ἐστιν ὁνομα σπηλαίου ξ μἀλλον του

λάσσετο δε ωκει ἐν μίμοις. υριμα δὲ δρη Κιλικίας ἡ

δίας, ὁπου ἡ του Τυφῶνος κοίτη. και υμηρος' εἰνωρίμοις, ο θι φασὶ Τυφωέος ἔμμεναι ευνάς; v. 211 istdas gange Scholion eine Ρaraphraso liber die Κindor derNaehi, 203 liber das Wicten der Aphrodite v. 187 ein Heines Fragment siber die mellachen Nymphen ἐκ τούτων ην τὸ πρῶτον γένος τῶν ἀνθρώπων. Μελίας δὲ

διὰ τὸ ἄμα τοῖς δένδρεσι γενέσθαι, ὴ διὰ τι ἐν ὁρεσιδεν ορόροις ἀναστρέφεσθαι ἡ ἀπὸ τῶν μελιῶν δένδρων ων κἀκεῖνοί φασιν TZelaea g. Opp. 144); v. 18b Uber Erinyen und Giganten, gum Schlusa: Γιγάντων δὲ ονόματα ταυτα ' Mλκυονεύς, Ἐγκέλαδος, Πορφυρίων, --μας, ' ριμος, Φροῖτος ων ἐξ ἐμου μάνθανε καὶ τὰ

oνόματα TZelaea a. a. O); v. 148 ουκ ὀνομαστοί. ἡγουνους ου δυναταί τις ὀνομάσαι, αντὶ του δεινοί sουτι φατειῶν φοβερῶν, ἀρρητων, μὴ δυναμένων λεχθῆναι διὰ τὸ ἐκπληκτικόν, Τgetetes z. Selit. 144). SpllHicher er- Echetat disso Parai)liraso tu der gigonili clien Theogouieu. 522 ργουν δῶ μέσου κίονος; v. 614 ἀκάκητα ' o μηδένα κακῶν ὴ ὁ κακωθῆναι μὴ δυνάμενος. Ἀκακήσιον δὲ ἔρος Ἀρκαδίας, ἔνθα λιμῶτο ὁ Προμηθευς; v. 792,

156쪽

v. 886, v. 975 bis ἐπορίσαντο, v. 1013. Feriter Schol. Ven. 692 εἰλυφόωντες' ἄπτοντες, συστρεφοντες, το πυρπανταχου περιάγοντες, Schol. Cant. und Ven. 655 ουκασύνετα, oin ἄγνωστα ἡμῖν, ἀλλα γνωστά. ο- αδίδακτα

ουκ αφανῆ, ἀλλ' εἰδόσι λαλεῖς, Schol. Ven. 698 τους ὀφθαλμους αυτῶν ἔκοπτε, ἐτυφλου cod. Mon. τους οφθαλμους 4μαύρου), Schol. Cant. und Ven. 700 ἐφαίνετο τοῖς ὁρῶσι τῆ ώρη ἐκείνη u. s. Iv. ώς οπότε τῆγῆ ἐμίσγετο ὁ Ουρανός. Schol. Cant. 706 οι δ' ἄνεμοι σεισμοῖς καὶ κόνιν ἐποίουν, ήχουντες συνετάρασσον. Man vorgleiche die Verse 698 - 706 unii die o hiatono

Gotorische Paraphraso τους o θαλμούς αυτῶν μοπιε, ἐτυφλου - καὐμα κάτεχεν χάος, και εδοξε τοῖς ὁρῶσι

v. 1 ἀρχώμεθ' ἀείδειν

2 Ἐλικῶνος εχουσιν 8 ἐπερρώσαντο απὸ των Μουσῶν αρχὴν

ποιουμεθα τοὐ λέγειναῖ τινες Μοῶσαι περὶ .Eλικῶνα καὶ περὶ βωμόν ὀρ-

χελται ἐπιτεταμένως καὶ ευτόνως

εστράφησαν καὶ ώρχήσαντο

157쪽

v. 9 κεκαλυμμέναι ῆέρι κεκαλυμμέναt καὶ ἄδουσαι πορευονται δι ολης τῆς νυκτός

16 ελικοβλέφαρον καλὴν ἀπὸ μέρους, τηνἐλικοειδῆ, και στρογγύλα καὶ περιφερῆ καὶ ἀνακεκλασμένατα βλέφαρα ἔχουσαν 28 ιδμεν δ , ευτ πολλή τις ἐστι περὶ ημῶς αρετή. καὶ Ουχ ως φασί τινες, πάντα φαμὲν τὰ ψευδῆ καὶ αληθῆ ἴσμεν λέγειν ημεῖς, τουτέστι μηδὲν διαψευδόμενοι καὶ διαπλανῶσαι

30 και μοι ἐδον ήγουν ἐπεὶ πολυδαφνος ὁ Ελικων, τὰς Μούσας ἐκ τῆς παρακειμενης υλης Θησεδοὐναι αὐτῶ κλάδον inii; Uebergang in indiserie Redo Lehra, Pindae scholisin M)32 ῖνα κλείοιμι παρὰ των Μουσῶν, φησίν, ἀκουων μανθάνω τά τε ἐσόμενα και τὰ ἔντα και προγεγονότα 34 σφῶς o αὐτας αὐτὰς δὲ υμνεῖν πρῶτον καὶ ὐστερον 35 αλλα τίη μοι αλλὰ συ, ἁ Ησίοδε, παυουτων αρχαίων ρημάτων, παῶσαι κομψοποιῶν, παs- σαι μύθους ληρωδῶν αλλο- κοτους. τί μοι ταλα τὰ

ρήματα ως περὶ δρῶν ἡ

πέτρην, τί μοι χρεία ἐστὶν ἀρχαιολογεῖν oder εἰς τί τοὐτο καιροs ἐπείγοντος αρχαιολογω) καθάπερ οἱ ἐν δρυσὶ καὶ πέτραις κατατιθέμενοι τέκνα ' ῆ λέγοντες εαυ-

τοὐς eod. Mon.) Hi δρυὸς γεγενῆσθαι ἡ πέτρης.40 γελῶ δέ τε ἀπὸ ανθῶν τινων ἡδυτά-

158쪽

V. 47 δευτερον αυτε Ζῆνα 49 οσσον φέρτατος

64 πὰρ δ' αὐτῆς χάριτες 71 νισσομένων 73 εL δὲ εκαστα 82 γεινόμενόν τ' ἐσίδωσι 88 τούνεκα γὰρ 90 παραιφάμενον 93 ἐκ γαρ Μουσάων

96 ὁ δ' ὁλβιος

100 ταχέως δε παρέτραπε θεῶν ὐμνΟὐσι καὶ δοξάζουσι

τους ἐκ τούτων γινομένους, και τον Λία ἐκ δευτέρου ὐμνοῶσι και ἀρχόμεναι καὶ λήγουσαι ώς θεόν, ώς απ'αυτos ἄρχουσαι καὶ εἰς αυτον λήγουσαι διατην νίκην. φησὶν ουν, ο τι ὁ υερος και οι Xάριτες συνοικοὐσιταῖς Μούσαις, ων ἄνευ τὰ

των Μουσῶν δῶρα ἀγλευκῆτέ ἐστι καὶ μηδεμίαν ἔχοντα χάριν

πορευομένων αυτῶν προς τον εαυτῶν πατέρα τουτέστιν εκάστω τῶν θεῶν

καλῶς την ἁρμόζουσαν παρέσχε τιμὴν ἔχειν.αντὶ τοὐ εὐμενῶς θιάσονται και Oν τινα, φησί, βασιλέα ἴδωσι καλοῖς ὀφθαλμοῖς διὰ τομο γὰρ οἱ βασιλεῖς ἐχέφρονές εἰσι καὶ καλοsν-ται ὁτι τοῖς Οχλοις βλαπτομένοις δι' ἀγνωσίαν τοὐδικαίου μετατρέποντες τὰς αδικίας αυτῶν ἐπι το βέλτιον τελοῶσι τὰ εργα ουκ ἐξουσιαστικῶς, ἀλλα παραινετικῶς

οἶδα μεν rάρ, φησί, ὁτι

υπὸ μὲν τοs Απόλλωνος καιτῶν Μουσῶν οἱ ἀοιδοι καιοι κιθαρισται φιλοὐνται, υπιδε τοs Aιὲς οἱ βασιλεῖς, ἀλλ' ἐκεῖνος, φησί, ὀλβιώτατος βασιλέων ὁν τινα μετὰ τοὐ Λιὸς

και αἱ Μοῖσαι φιλοῶσιν ἀντι τos αἶψα παρέτρε- Diuili do by Corale

159쪽

ψεν την λύπην τα δῶρα των θεῶν, ῆγουν τ μουσική.112 ως τ' αφενος δάσ- και ὁπως, φησί, διεμερίσαντο σαντο καὶ ἔσχεν εκαστος τῶν θεῶν την εαντου τιμήν. Die kleineren und unt,edeutenderen Stellen der Ρara

160쪽

Sarpedon verioren hat; Sehol. Cant. 188 Οὐ γὰρ θέλει ἀλογίστως ημῆς προσιέναι τοῖς ἀφροδισίοις, αλλὰ μετὰ λόγου etiar EAElaming von μήδεα); schol. Canti und Ven.

201 dio alberno Benierkung liber den Unterschied Von' ως und Ἱμερος, der an ei neni Buche Uar gelegi midii; Schol. Ven. 209 μέγα γάρ ἐστιν εργον το τους πονηρους κολάζειν τοὐτο γὰρ ορωντες οἱ λοιποὶ σωφρονίζονται; Schol. Ven. 273 dio EAlkriing von εἴπεπλος und κροκόπεπλος; Sethol. Cant. 527 ὁταν ἀποθάνn τις, τότε ἀπαλλάσσεται μερίμνης καὶ φροντίδος, vielleichi clurch Miss-

hingula e ου λείπει, αλλ' ἔστι.