Historikōn logoi 9 epigraphomenoi mousai

91쪽

I. XIV. Xρόνου δε προῖόντος, 'Αρίστων μεν ἀπεθανε, Δημάρητος δε εαε την βασιληχν. ἔδεε δε, ως ἔοικε, ἀνάπυστα γενόμενα ταλα καταπαύσαι Δημάρητον της βασιλη'ς, διἁ - Κλεομένεῖ διεcληθη μεγάλως, πρότερόν τε, ὀ Δημάρητος, ἀπαγαγωντην στραπιὴν ἐς ' Eλευσῖνος, καὶ δη καὶ τότε, επ' Αἰγινητέων sτους μηδίσαντας διαζάντος Κλεομένεος. LXV. ' in θεις ων ἀποτίννυσθαι ὀ Κλεομεν ης, συντίθεται Λευτυχίδη τω Μενάρεος του Ἐγησίλεω, ἐόντι οἰκίης της αυτης Δημαρήτου, ἐπ' ου τε, ην αυτὸν καταστηρο βασιλέα αντὶ Δη-

τω Δημαρητω μάλιστα γεγονως διἁ πρηγμα τοιόνδε. ἁρμοσα- 5 μενου Λευτυχίδεω Πέρκαλον την Xίλωνος του Δημαρμενουγατέρα, ὁ Δημάρητος ἐπιζουλεύσας, ἀποστερεῖ Λευτυχίδεα του γάμου, φθάσας αυτὸς την Πέρκαλον ἁρπάσας, καὶ σχῶν γυναῖκα. κατὰ τουτο μεν Λευτυχίδη η ἔχθρη η ἐς τον Δημάρητον ἐγεγόνεε τότε δε, ἐκ της Κλεομένεος προθυμίης, ὀ Λευτυχίδης IO κατόμνυται Δημαρετου, φας, αυτὸν Ουκ ἱκνεομένως βασιλεύειν

Σπαρτιητέων, ουκ εόντα παιξα 'Αρίστωνος. μετὰ δε την κατωμοσίην ἐδίωκε, ἀνασώζων εκεῖνο τὸ επος, τὸ εἶπε 'Αρίστων τότε, orε es ἐξηγγειλε ὁ οἰκέτης παῖδα γεγονέναι, ὁ δὲ, συμζαλλε μενος τους μηνας, ἀπώμοσε, φὰς οὐκ εωυτοῖ εἶναι. τούτου δη I5 ἐπιζατεύων του ζηματος ἡ Λευτυχίδης, ἁπέφαινε τὸν Δημάρηνον οἴra ἐξ 'Αρίστωνος γεγονότα, οἴτε ἱκνευμένως βασιλεύοντα Σπάρτης, τοῖς εφόρους μάρτυρας παρεχόμενος κείνους, οἴ τότε ἔτυχον πάρεδροί τε ἐόντες καὶ ἀκούσαντες ταῖτα 'Αρίστωνος. LxvI. Τέλος δε, ἐόντων περὶ αυτων νεικέων, ἔδοξε Σπαρτιητη-m ἐπείρεσθαι τὸ χρηστηριον τὸ ἐν Δελφοῖσι, εἰ 'Αρίστωνος εἴη παῖς ἡ Δημάρητος. ἁνωωτου δε γενομενου ἐκ προνοίης της Κλεομένεος ἐς την ΙΠυθίην, ἐνθαῖτα προσποιεεται Κλεομένης Κόζωνα τὸν 'Αριστοφάντου, ανδρα ἐν Δελφοῖσι δυναστεύοντα μεγιστον. ὁ δὲ KL scων Περίαλῖαν την πρόμαντιν ἀναπείθει, - Κλεομένης ἐζούλετο λέγεσθαι, λέγειν. ούτω δη ἡ Πυθίη, ἐπειρωτώντων των Θεοπρόπων, εκρινε μη 'Αρίστωνος εἶναι Δημάρητον παιδα. ὐστέρω μέντοι χρόνου ἀνάπυστα εγένετο ταῖτα, καὶ Κόζων τε ἔφυγε ἐκ Δελ- φων, καὶ Περίαλλα ἡ πρόμαντις ἐπαύσθη της τιμης.

LXVII. Κατὰ μεν δη Δημα του την κατάπαυσιν της βασιλη'ς ο τω ἐγένετο. ἔφευγε δε Δημάρητος ἐκ Σπάρτης ἐς

92쪽

Μηδους ἐκ τοιοῖδε ὀνείδεος. μετἁ της βασιλη*ς την κατάπαυσιν ο Δημάρητος ηαε αἱρεθεὶς ἀρχην. ησαν μὲν δη γυμνοπαι-5 δίαι- Θεωμένου δὲ τοὐ Δημαρητου, ὁ Λευτυχῶης, γεγονώς ηδηαυτὸς βασιλεῖς ἀντ ἐκείνου, πέμψας τὸν θεράποντα, ἐπὶ γέλωτί τε καὶ λάσθη εἰρώτα τον Δημάρητον 'Οκοῖόν τι εἴη τὸ ἄρχειν με- τὸ βασιλεύει ' 'O δὲ, ἀλγησας τω ἐπειρωτήματι, έἶπε φας Αυτὸς μεν ἀμφοτέρων ηδη πεπειρησθαι,

Io κεῖνον δὲ, οὐρ την μέντοι ἐπειρώτησιν ταύτην ἄρξειν Λακεδαι- μονίοισι η μυρίης κακότητος, η μυρίης εὐδαιμονίης.V Ταυ- τα δὲ εἴπας, καὶ κατακαλυψάμενος, ηδε ἐκ του θεητρου ἐς - έωυτοῖ οικία αὐτίκα δὲ πανασκευασάμενος, ἔθυε τμ Διγβουπι θύσας δὲ, την μητέρα ἐκάλεσε. LXVIII. ' Απικομένη δὲ τη μητρὶ ἐσθεὶς ἐς τὰς χεῖράς οἰτων σπλάγχνων, κατικέτευε, λέγων τοιάδε n μητερ, σε των τε ἄλλων καταπτόμενος ἱκετεύω, καὶ του ' κείου Διὸς

' ποῖδε, φράσαι μοι την ἁλη 'ν, τίς μευ ἐστὶ πατηρ ὀρθμ λ 5 γου. Λευτυχίδης μεν γὰρ ἔφη ἐν τοῖσι νείκεσι λέγων, κυέουσάν

- σε ἐκ νου προτέρου ἀνδρὸς, οὐτω ἐλθεῖν παρὰ 'Aρίστωνα οι δὲ - καὶ τὸν ματαιωρον λόγον λέγοντες, φασί σε ἐλθεῖν παρὰ των - οικετέων τον ονοφορcὸν, καὶ ἐμὲ εἶναι ἐκείνου παῖδα. ἐγω ων σε μετέρχομαι των Θεῶν, εἰπεῖν τὸ ἀληθές. οἴτε γὰρ, εἴ περ Io πεποίηκάς τι των λεγομενων, μούνη δη πεποίηκας, μετα- πολλέων δέ- ὁ τε λόγος πολλὸς ἐν Σπάρτη, ως 'Αρίστωνι σπέρμα παιδοποιὸν ουκ ἐνηρο τεκεῖν γὰρ ἄν οἱ καὶ τὰς προτἐ- ρας γυναύκας. ' Ο μεν δη τοιαῖτα ἔλεγε. LXIX. 'H δε ἀμείζετο τοῖσδε ΝΩ παῖ, ἐπεί τέ με λιτησι

μετέρχεαι εἰπεῖν την ἀληθηὰν, παν εἰς σὲ κατει σεται τἀλη-

θές. ως με ηγάγετο 'Αρίστων ἐς ἐωυτοῖ, νυκτὶ τρίτη απὸ της πρώτης ηλθέ μοι φάσμα εἰδόμενον 'Aρίστωνι. συνευν ὲν δὲ, 5 τοῖς στεφάνους, οἴ ς εἶχε, ἐμοὶ περιετίθει. καὶ τὸ μεν οἰχώκεε, 8κε δὲ μετὰ ταύτα 'Αρίστων. ως δέ με . Pa ἔχουσαν στεφά- νους, εἰρώτα τίς εἴη ὁ μοι δούς ἐγω δὲ ἐφάμην, ἐκεῖνον. ο δὲ - ουκ bπεδέκετο ἐγω δὲ κατωμνύμην, φαμένη αυτὸν οὐ καλῶς

ποιέειν ἀπαρνεύμενον ολίγον γάρ τι πρότερον ἐλθόντα καὶ συν- Io ευνηθέντα, δούναι μοι τοῖς στεφάνους. ὀρεων δέ με κατομνυ-

μένην ὁ 'Αρίστων, ἔμαθε ὼς θεῖον εἴη τὸ πρηγμα. καὶ τούτο μεν, οἱ στέφανοι ἐφάνησαν ἐόντες ἐκ τοῖ ἡρωχυ τοῖ παρὰ τησι

93쪽

τούτο δὲ, οι μάντιες τὸν αὐτὸν τοῖνον εο- ἀναίρεον εἶναι. Οὐ-

Ni, d παῖ ἔχεις παν ὁσον τι καὶ βούλεαι πυθέσθαι. η γὰρ Is ἐκ του ηρωος τούτου γέγονας, καί τοι πατήρ ἐστι ' Αωράζα-- κος ὁ ἡρως, ἡ 'ΑρίστωW ἐν γάρ σε τη νυκτὶ ταύτη ἀναιρέομαι. δε σευ μάλιστα κατάπτονται οι ἐχθροὶ, λίγονος ῶς αυτὸς ὀ 'Αρίστων, Da αὐ hγγέλθης γεγενημένος, πολλων ἀκου-- όννων οὐ φησειέ σε ἐωυτοῖ εἶναι, τον χρόνον γὰρ, τοῖς δεκα μη- 2O νας, οὐδέ κω ἐξήκειW αῖδρο- των τοιούτων κεῖνος τούτο ἀπέν iιψε τὸ επος. τίκτουσι γὰρ γυναῖκες καὶ ἐννεάμηνα καὶ ἐπτά- μηνα, καὶ Ob πασαι δέκα μηνας ἐκειλέσασαι ἐγω δέ σε, A παῖ ἐπτάμηνον ενεκον. ἔγνω δὲ καὶ αυτὸς ὁ 'Αρίστων οὐ με- - πολλὸν χρόνον, ὼς ἀνοίη τὸ επος ἐκcάλοι τούτα λόγους 25 δὲ ἄλλους περὶ γενέσιος νης σεωυτοῖ μη δέκεορ τὰ γἁρ ἁλη-M θέστατα πάντα ἀκηκοας. ἐκ δὲ ἐνοpucῶν αὐτW τε Λευτυχ - δη καὶ τοῖσι ταύτα λεγουσι τίκτοιεν αι γυναῖκες παῖδας.

m μεν δη ταύτα ἔλεγε. LXX. πι δὲ, πυθόμενός τε - ἐζούλετο, καὶ ἐπόδια λαζών, επορεύετο ἐς 'Hur rst λόγω φὰς, ῶς ἐς Δελφοῖς, χρησιμενος τω χρηστηρυ, πορεύεται. Λακεδαιμόνιοι δὲ, μοτοπηθέντες Δημάρητον δρησμω ἐπιχειρέειν, ἐδίωκον. καί κως ἔφθη ἐς Ζάκυνθον διαζὰς ὁ Δημάρητος ἐκ νης Hλιδος ἐπιδιαcάνεις δὲ οι 5Λακεδαιμόνιοι, αὐτοῖ τε απτοντο, καὶ τοῖς θεράποντας αὐτὸν

ἀπαιρέοντο. μετα δὲ, οὐ γὰρ ἐξεδίδοσαν αὐτὸν οἱ Ζακύνθιοι, ἐν θεμεν διαζαίνει ἐς την Ἀσίην παρὰ βασιλεα Δαρεῖον. ὁ δὲ μεδέξατό τε αὐτὸν μεγαλωστὶ, καὶ γην τε καὶ πόλις ἔδωκε. οὐ ἀπίκετο ἐς τὴν 'Ασίην Δημάρητος, καὶ τοιαύτη χρησάμενος Ιοἀχηρ ἄλλα ra Λακεδαιμονίοισι σανἀ ἔργοισί τε καi γνώμησι ἀπολαμπρυνθεις, ἐν δὲ δη καὶ ' Oλυμπιάδα σφι, ἀνελόμενος τεθρίππω, προσέcαλε, μοῖνος τούτο πάντων δη των γενομενων βασιλίων ἐν Σπάρτη ποιησας. LXXI. Λευτυχίδης δὲ Ο Μενάρεος, Δημαρητου καταπαυσθἐν- τος, διεδέξατο την βασιληχν. καί οι γίνεται παῖς Ζευξίδημος, τὸν δη Κυνίσκον μετεξ rεροι Σπαρτιητὲων ἐκάλεον. οἶτος ὁ Ζευξίδημος οὐκ ἐcασίλευσε Σπάρτης πρὸ Λευτυχίδεω γὰρ τελευτα, λώπον σαδα 'Αρχίδημον. Λευτυχίδης δὲ στερηθεὶς Ζευξιδημου, 5 γαμεει δευτέρην γυναῖκα Εὐρυδάμην, ἐοῖσαν Μενίου μὲν ἀδελ-

94쪽

φεην, Διακτορίδεω δε Θυγατέρα εκ τῆς οἱ ερσεν μεν γίνεται οὐ

μεει, δόντος αὐτW Λευτυχίδεω.LXXII. οὐ μεν οὐδὲ Λευτυχίδης κατεγήρα ἐν Σπάρτη, αλλατίσιν τοιm3a τινὰ Δημαρητου εξέτισε. ἐστρατηγησε Λακεδαιμονίοισι ἐς Θεσσαλίην' παρεὸν δε οἱ μοχείρια πάντα ποιῆσασθου,εδωροδόκησε ἀργύριον πολύ. ετ' αὐτοφώρω δὲ ἁλοῖς, αυτοῖ ἐν 5 τμ στρατοπέδου ἐπικατεμενος χειρίδι πλέη ἀργυρίου, εφυγε ἐκ

Σπάρτης, bes δικαστεριον λαχθείς καὶ τὰ οἰκία οἱ κατεα φη' εφυγε δὲ ες Tεγεην, καὶ ετελεύτησε εν ταύτη. ταύτα μενδη πενετο χρόνF ὐστερον. LXXIII. Τότε δε ως τφ Κλεομένεῖ εὐωδώθη τὸ ες τὸν Δημά- ζητον πρῆγμα, αὐτίκα παραλαcων Λευτυχίδεα, ηδε επὶ τοῖς Αἰγινῆτας, δεινόν τινά σφι εγκοτον διὰ τον Ποπηλακισμὸν εχων. ούτω δη οἴτε οι Αἰγινῆται, ἀμφοτέρων των βασιλεων ἡκόντων S ἐπ α τοὐς, ἐδικαίευν ετι ἀντιζαίνειν' ἐκελοί τε, επιλεξάμενοι ἄνδρας δέκα Αἰγινητεων, τοὐς πλείστου ἀξιους καὶ πλούτν καὶ γένεῖ, ἀγον, καὶ ἄλλους, καὶ δὴ καὶ Κρῖον τε τὸν Πολυκρίτου, καὶ Κάσαμζον τον 'Αριστοκράτεος, οἴπερ εἶχον μεγιστον κράτος. ἁγαγόντες δε σφεας ἐς γην την 'Αττικὴν, παραθήκην παρατί-1O θενται ες τοῖς ἐχ ἱστους Αιγινε σι ' Αθηναίους. LXXIV. Μετὰ δὲ ταύτα, Κλεομενεα, ἐ-ῖστον γενόμενον κακοτεχνησαντα ες Δημάρητον, δεῖμα ελαcε Σπαρτιητἱων, καὶ ὐπεξεαε ες Θεσσαλίην. ἐνθε τεν δὲ ἀπικόμενος ες την ' Αοκαδίην, νεώτερα επρησσε πρηγματα, συνιστας τοὐς Ἀρκάδας rei 5 Σπάρτη, ἄλλους τε ὁρκους προσάγων σφι, η μεν ε ψεσθαί σφεας αὐτου αν εξηγηται' καὶ δη καὶ ἐς Nίνακριν πόλιν πρόθυμος ην των 'Αρκάδων τοῖς προεστεωτας ἀγινεων, ἐξορκοῖντο Στυγὸς ὐδωρ. εν δὲ ταύτη νη πόλι λάγεται εἶναι μ' 'Αρκάδων τὸ Στυγὸς ἴδωρ. καὶ δη καὶ εστι τοιόνδε τι. ἴδωρ ὀλίγον 10 φαινόμενον, εκ πετρης στάζει ες ἄγκος ' το δὲ ἄγκος αύμασιῆς τις περιθεει κύκλος. η δὲ Νωνακρις, ἐν τη ἡ πηγὴ αύτη τυγχάνει ἐοῖσα, πολις επὶ τῆς 'Αρκαδ'ς πρός Φενε

Lxxv. Μαθόντες δὲ Λακεδαιμόνιοι Κλεομενεα ταυτα πρεσσοντα, κατηγον αυτὸν, δείσαντες, ἐπὶ τοῖσι αὐταῖσι ες Σπάρτην, τοῖσι

καὶ πρότερον ῆρχε. κατελθόντα δὲ αυτὸν, αὐτίκα μέλαζε μανίηνοῖσος, ἐόντα καὶ πρότερον bπομαργότερον ὁκως γάρ τεω ἐντύχοι

95쪽

Σπαρπιητέων, ἐνέχραυε ἐς τὸ πρόσωπον τὸ σκηπτρον. ποιεῖντα δa 5 αὐτὸν ταλα, καὶ παραφρονησαντα, ελσαν οἰ προσηκοντες ἐν ξύλου. ὁ δε, δεθεὶς, τον φύλακον μουνωθέντα ἰδών των ἄλλων, αἴτεε μάχαιραρο οὐ βουλομένου δε ra πρῶτα τοῖ φυλάκου διδόναι, ἀπείλεε τά μιν αἴτις ποιησειε ἐς ο δείσας τὰς ἀπειλὰς ὀ φωλακος, ην γἁρ των τις εἰλο- ων, διδοῖ οἰ μάχαιραν. Κλεομενης IO δὲ παραλαcῶν τον σίδηρον, ἄρχετο ἐκ των κνημεων εωυτὸν λω-cώμενος' ἐπιτάμνων γαρ κατὰ μηκος τὰς σάρκας, προ cαινε ἐκ των κνημέων ἐς τοὐς μηρούς' ἐκ δε των μηρων ἔς τε ἰσχία, καὶ τὰς λαπάρας' ἐς ο ἐς την γαστερα ἀπίκετο, καὶ ταύτην καταχορδεύων, απέθανε τρων τοιούτου ως μεν οι πολ- Isλοὶ λέγουσι Ἐλληνων, ἔτι τὴν Πυθίην ἀνεγνωσε τὰ περὶ Δημάρητον γενόμενα λεγειν ῶς δε 'Αθηναλι μούνοι λέγουσι, διότι ἐς 'Eλευσῖα ἐKαλὼν εκειρε τὸ τεμενος των Θεῶν' ως δε 'Αργεῖοι, ἔτι εξ ἱροῖ αὐτῶν τοῖ Απου 'Αργείων τοῖς καταφυγόντας ἐκτης μάχης καταγινέων, κατἐκοπτε, καὶ αὐτὸ τὸ ἄλσος ἐν 2o ἁλοίη ἔχων ἐνέπρησε. LXXVI. Κλεομἐνεῖ γὰρ, μαντευομένου ἐν Δελφοῖs, ἐχρησθη Αργος αἱρησειν. ἐπεί τε δὲ Σπαρτιητας ἄγων ἀπίκετο επὶ ποταμὸν 'Eρασῖνον, oς λεγεται ρέειν ἐκ της Στυμφηλίης λίμνης

την γὰρ δὴ λίμνην ταύτην, ἐς χάσμα ἀφανὲς ἐκδιδοῖσαν, ἀναφαίνεσθαι ἐν Aργεῖ, τὸ ἐνθεῖσεν δε τὸ ἴδωρ ηδη τουτο -' 'Αρ- 5γείων 'Eρασῖον καλεεσθαι' ἀπικόμενος δ' ων ὀ Κλεομενης επὶ τὸν ποταμὸν τούτον, ἐσφαγιάζετο αὐτμ' καὶ, οὐ γὰρ οὐδαμῶς ἐκαλλιέρεε διαζαίνειν μιν, ἄγασθαι μεν εφη τού 'Eρασίνου οὐ προδιδόντος τοὐς ποDητας, 'Αργείους μεντοι ο δ' ῶς χαιρεσειν. μετὰ δε ταλα ἐςαναχωρησας, την στρατιην κατηγαγε ἐς Θυ- IOρἐην σφαγιασάμενος δε τη θαλάσση ταῖρον, πλοίοισ1 σφεας ηγαγε ες τε την Teυνθίην χώρην καὶ Ναυπλίην.LXXVII. 'Αργεῖοι δ' εcοηθεον, πυνθανόμενοι ταλα, επὶ Θάλασσαν. ῶς δε ἀγχοῖ μεν ἐγίνοντο της πρυνθος, χῆν δε ἐν τούτW τν κὲεται ἡ Σήπεια οἴνομα, μεταίχμιον ού μέγα ἀπολιπόντες, ἔζοντο ἀντίοι τοῖσι Λακεδαιμονίοισι. ἐνθαῖτα δη οἱ 'ADγεῖοι την μεν ἐκ τού φανεροῖ μάχην οὐκ ἐφοζέοντο, αλλὰ μη 5 δόλου αἱρεθεωσι. καὶ γὰρ δή σφι ἐς τοῖτο τὸ πρηγμα εἶχε τὸ χρησηριον, τὸ ἐπίκοινα εχρησε ἡ Πυθίη τούτοισί τε καὶ Mιλησίοισι,λiγον ἄδε

96쪽

Dpm δὴ πάντα συνελθόντα, τοῖσι 'Αργείοισι φόζον παρειχε i5 και δη σφι πρὸς ταύτα ἔδοξε τμ κηρυκι των πολεμίων χρασθαι. δόξαν δέ σφι, ἐποίευν τοιόνδε ὁκως ὁ Σπαρτιητης κῆρυξ προ - μαίνοι τι Λακεδαιμονίοισ6 ἐποίευν και οἱ 'Αργεῖοι σωυτὸ τολλLXXVIII. Μαθων δὲ ὁ Κλεομένης ποιεῖντας τοὐς 'Αργείους ἐκοῖόν τι ὁ σφέτερος κήρυξ σημήνειε, παραγγέλλει σφι λαν - μήνη ὀ κήρυξ ποιέεσθαι ἄριστον, τότε ἁνα-cόντας - ὁπλα, χωρέειν ἐς τοὐς 'Αργείους. ταύτα καὶ ἐγίνετο ἐπιτελέα ἐκ των 3 Λακεδαιμονίων. ἄριστον γὰρ ποιευμένοισι σῶσι ' Αργείοισι ἐκ τοῖκηρύγματος ἐπεκἐατρο καὶ πολλοῖς μεν ἐφόνευσαν αυτων, πολ-λφ δ' ἔτι πλευ-ς ες τὸ ἄλσος τοῖ'Αργου καταφυγόντας mei Lζόμενοι ἐφύλασσον. LXXIX. 'Eνθεγεν δὲ ὁ Κλεομένης ἐποίεε τοιόνδε. εχων αὐτομόλους ἄνδρας, καὶ πυνθανόμενος τούτων, ἐξεκάλεε πέμπων κηρυκα, ὀνομχστὶ λέγων των 'Αργείων τοῖς ἐν ῆμ ἀπεργμένους ἐξεκάλεε δὲ, φὰς αυτων εχειν τὰ ἄποινα. ἄποινα δέ ἐστι Πελι- οποννησίοισι δύο μνέαι τεταγμέναι καν ἄνδρα αιχμάλωτον ἐκτμνειν. κατἁ πεντήκοντα δη ων των 'Αργείων, ως ἐκάστους ἐκκαλεύμενος, ὁ Κλεομένης ἔκτεινε. ταλα δέ κως γινόμενα ἐλελεθεε τοὐς λοιποῖς τοὐς ἐν τW τεμένεῖ' ἁτε γὰρ πυκνοῖ ἐόντος του αλσεος, Οὐκ ωοων οἱ εντὸς τοὐς ἐκτὸς, ὁ τι ἔπρησσοW πρίν γε δηI0 αυτων τις ἀναζὰς επὶ δένδρος, κατειθε τὸ ποιεύμενον. οἴκων δὴ ἔτι καλεόμενοι ἐξ εσαν. Lxxx. 'Eνθαύτα δη ὁ Κλεομένης σκέλευε πάντα τινὰ των εἱλωτέων περινεειν ἴλη τὸ ἄλσος των δὲ πεψομένων, ἐν ρησε τὸ ἄλσος. καιομένου δε ηδη, ἐπείρετο των τινα αὐτομόλων, τίνος

εἴη Βεων τὸ ἄλσος ὁ δὲ ἔν Αργου εἶναι. ὀ δὲ, ῶς ηκουσε, ἁ-5 ναστενάξας μέγα, εἶπε Ω 'Απολλον χρηστεριε, η μεγάλως μ με επάτηκας, φάμενος 'Αργος αἰρεσειρο συμcάλλομαι δ' ἐξε-- κειν μοι τὸ χρηστήριον. LXXXI. Μετἁ δὲ ταλα, ὁ Κλεομένης τὴν μεν πλέω στρατιην ἀπηκε ἀπιέναι ἐς Σπάρτην χιλίους δὲ αὐτέων λαζῶν τοῖς

ἀριστἐας, ηδε ἐς τὸ Ἐραῖον Λύσων. βουλόμενον δὲ αυτὸν θύειν ἐπὶ

97쪽

του βωμου, ο ἱρεῖς ἀπηγόρευε, φας ουκ ἴσιον εἶναι ξείνου αυτόθι

Θύειν. ο δε Κλεομενης τὸν ἱρέα εκελευε τούς εῖλωτας απὸ του 5βωμου α πάγοντας μαστιγωσαι, καὶ αυτὸς εθυσε' ποιησας δε ταυτα, μηδε ες την Σπάρτην. I. XXXII. Nomiσαντα δε μιν υπηγον οἰ ε ροὶ υπὸ τούς εφόρους, φάμενοί μιν δωροδοκησαντα, ουκ ελεειν το Αργος, παρεὸν ευπετεως μιν ἐλεοῦν. ο δε σφι ελεξε, ουτε εἰ 'φευδόμενος, ουτε

τον χρησμὸν του θεου' πρὸς ων ταυτα ου δικαιευν πειραν της

παραδιδοῖ εἴτε οἱ ἐμποδών ἔστηκε. κα ιερευμενου δε εν τρο ' Ηραίου, εκ του αγάλματος των στηθέων φλόγα πυφὲς εκ- λάμψαι μαθεῖν δε αυτὸς ουτω την ἀτρεκη ην, ὁτι Ουκ ά-IO ρέει τὸ 'Αργος' εἰ μεν γὰρ εκ της κεφαλης του αγάλματος ἐξελαμψε, αἱρέειν ἁν κατ ακρης την πόλιin εκ των δε πη- θἐων λάμψαντος, -ν οἱ πεποιησθαι οσον ὁ Θεὸς ἐ&υλετο γενέσθαι.V Ταυτα δε λάγων, πιστά τε καὶ οἰκότα ἐδόκεε Σπαρτιήτησι λεγειν, καὶ ἀπέφυγε πολλὸν τοῖς διώκοντας. 15

LXXXIII. 'Αργος δε ἀνδρων εχηρώθη ουτω, ωστε οἱ δουλοι α των εσχον πάντα τὰ πρήγματα, ἄρ χοντες τε καὶ διεποντες, ες ο ε ζησαν οἱ των ἀπολομενων παῖδες. επειτά σφεας οἶτοι, ἁ- νακτώμενοι οπίσω ες εωυτοῖς τὸ 'Απος, εξέζαMe εξωθεύμενοιδε οἰ δοῖλοι, μάχη εσχον Τίρυνθα. τεως μεν δη σφι ην ἄρθμια 5ες ἀλληλους' επειτα δε ες τοὐς δούλους ηλθε ἀνηρ μάντις Κλεανδρος, γενος εὐν Φιγαλεος ἀπ' 'Αρκαδίης οἶτος τοὐς δούλους

ἀνεγνωσε επιθεσθαι τοῖσι δεσπότησι. εκ τούτου δε πόλεμός σφι ην επὶ χρόνον συχνὸν, ες ο δη μόγις οἱ ' Αργεῖοι επεκράτησαν. LXXXIV. ' Αργεῖοι μεν νυν διὰ ταυτα Κλεομενεά φασι μανεν- τα ἀπολεσθαι κακως. αυτοὶ δε Σπαρτιηταί φασι ἐκ δαιμονίου μεν ουδενὸς μανηναι Κλεομενεα, Σκύθησι δε ὀμιλησαντά μιν, ἁ- ητοπότην γενεσθαι, καὶ εκ τούτου μανηναι. Σκύθας γὰρ τούς νομάδας, ἐπεί τε σφι Δαρεῖον εκαλεῖν ες χώρην, μετὰ ταυ- 5τα μεμονεναι μιν τίσασθαι πέμψαντας δὲ ες Σπάρτην, συμμαχίην τε ποιεεσθαι, καὶ συντίθεσθαι, ῶς χρεὸν εἴη αὐτοῖς μεν τοῖς Σκύθας παρὰ Φασιν ποταμὸν πειρφν ἐς την Μηδικην εααλεν,

ἐας δε τοῖς Σπαρτιητας κελεύειν ἐξ Ἐφέσου ὀγεωμενους

98쪽

10 ἀναζαίνειν, καὶ επειτα ες σωυτὸ απαντῆν. Κλεομενεα δε λεγουσι, ἡκόντων των Σκυῖέων επὶ ταυτα, ομιλέειν σφι μεζόνως ομι- λάοντα δε μαλλον τοῖ ἱκνευμένου, μαθεῖν την ἀκρητοποσίην παρ αυτωr ἐκ τούτου δε μανηνώ μιν νομίζουσι Σπαρτιηται. εκ

τε τόσου, ῶς αὐτοὶ λέγουσι, επεὰν ζωρότερον βούλωνται πώειν,

15 επισκύθισον λέγουσι. οἴσω δη Σπαρτιηται τὰ περὶ Κλεομένεα λέγουσι. ἐμοὶ δε δοκέει τίσιν ταύτην ὁ Κλεομενης Δημα- ρετW εκτῖσαι. LXXX v. Τελευτῆσαντος δε Κλεομένεος, ῶς ἐπύθοντο Αἰγινηται, πεμπον ἐς Σπάρτην αγγελους καταζω μενους Λευτυχὼδεω περὶ των εν ' Aθηνησι ὀμηρων εχομένων. Λακεδαιμόνιοι δεδικαστηριον συναγαγόντες, εγνωσαν περ ῶcρσῖαι Αἰγινητας υπὸ 5 Λε υχίδεω καί μιν κατεκρnαν εκδοτον ἄγεσθαι ἐς Αιγινανῶντὶ σων ἐν ' Αθηνησι εχομένων ἀνδρῶν. μελλον ταιν δε ἄγειν των Λιγινητέων τὸν Λευτυχίδεα, εἶπε σφι Θεασίδης ὀ Λεωπ πεος, εὐν εν Σπάρτη δόκιμος ἀνηρ Tί βούλεσδε ποιέειν, ἄνδρες Αἰ-- γινηται, τον βασιλέα των Σπαρτιητέων εκδοτον γενόμενον υπὸ IO των πολιητέων αγειν; εἰ xiis ὀπη χρεώμενοι εγνωσαν οὐ τω Σπαρτιηται, ὁκως ἐξ bστέρης μη τι -δ, ην ταυτα 'ησσητε, πανώλεθρον κακον ἐς την χωοην ἐσοάλωσι. Ταῖτα ἀκου- σαντες οἰ Αἰγινητω, εσχοντο της αγωγης' ὀμολογίη δὲ εχu- σαντο τοι ηδε, επισπόμενον Λευτυχίδεα ες 'Αθηνας, ἀποδοῖναι I5 Αἰγινη σι τοῖς ἄνδρας. LX VI. 'Ως δὲ ἀπικόμενος Λευτυχίδης ες τὰς ' Αὐενας, ἀπαίτεε την παραθήκην, οἱ ' Αθηναῖοι προφάσιας εῖλκον, οὐ βουλόμενοι ἀποδοῖναι φάντες, δύο σφέας εόντας βασιλεας παρα- θεσθαι, καὶ ob δικαιοῖν τω ἐτέρου ἄνευ του ετέρου ἀποδιδόναι. L. Ου φαμένων δε ἀποδώσειν των ' Αθηναίων, ελεξε σφι Λευτυχίδης τάδε sa ' Aθηναῖοι, ποιεεσε μεν ὀκότερα βούλεσθε αυτορ καὶ γὰρ ἀποδιδόντες, ποιεετε ὁσια' καὶ μη ἀποδιδόν- τες, - εναντία τούτωr ὀκοῖον μεντοι τι εν Σπάρτη συνη

5 νείχθη γενέσθαι περὶ παραθήκης, βούλομαι bμῖν εἶπαι. λέγω

μεν ημεῖς οἱ Σπαρτιῆται, γενέσθαι εν τη Λακεδαίμονι, κατὰ τρίτην γενεην την απ' εμεο, Γλαυκον 'Eπικύδεος πα α. του τον τὸν ἄνδρα φαμεν τά τε ἄλλα πάντα περιεκειν τα πρωτα, β καὶ δη καὶ ἀκούειν ἄαιστα, δικαιοσύνης πενι, πάντων ὁσοι τηνIO Λακεδαἷμονα τούτον τὸν χρόνον οἴκεον. συνενειχθηναι δε οἱ ἐν

99쪽

χρόνου ἱκνευμένν τάδε λάγομεν. ανδρα Μιλήσιον, ἀπικόμενον ἐς Σπάρτην, αὐλασθαί οι ἐλδεῖν ἐς λόγους, προῖσχόμενον τοιάδε Eἰμὶ μὲν Μιλησιος, ηκω δε της σης, Γλαυκε, βουλά- μενος δικαιοσύνης ἀπολαχυσαι. ως γὰρ δη ἀνὰ πασαν μεν τηνμ αλλην 'Eλλάδα, ἐν δὲ καὶ περὶ Ἱωνίην, της σης δικαιοσύνης IS ην λθος πολλὸς, ἐμεωυτμ λόγους εδίδουν, καὶ ἔτι ἐπικίνδυνός ἐστι αἰεί κοτε ἡ 'Iωνίη, η δὲ Πελοπόννησος ἀσφαλεως ἰδρυμενηρ καὶ διότι χρηματα ουδαμα τοὐς αυτούς ἐστι ὀρρν εχοντας. ωγά ra ῶν ἐπιMγομενου, καὶ βουλαυομενου, εδοξε μοι, τα ἡμίσεα πάσης της οὐσίης εξαργυρώσαντα, Θεσθαι παρὰ σὲ, ευ 2O ἐξεπισταμενου ως μοι κείμενα εσται παρὰ σοὶ σόα. σὐ δη μοι καὶ τὰ χρηματα δεξαι, καὶ τάδε - σωζολα σῶζε λαζίρο- ὁς δ' ἄν ἔχων σαυτα ἀπαιτέη, τούτω ἀποδούναι. β'. o μεν δὴ ἀπὸ Μιλητου ηκων ξεινος τοσαύτα ελεξε' Γλαυκος δε ἐδεξατο την παραθηκην ἐπi τδ ειρημενW λόγF. χρόνου δὲ πολλου διελθόντος, ηλθον ἐς την Σπάρτην τούτου του παραθεμενου τὰ χρηματα οἱ παῖδες ἐλθόντες δε ἐς λίγους σφεε Γλαύκου, καὶ ἀποδεικνύντες - σωζολα, ἀπαίτεον - χρη-5 ματα ὀ δὲ διωθεετο, ἀντυποκρινόμενος τοιάδε' Ουτε μεμνη- μαι το πρηγμα, οἴτε με περιφέρει οὐδεν εἰδεναι τούτων των incις λάγετερ βούλ. αἱ τε, ἀναμνησθεὶς, ποιεειν πῶν τὸ δίκαιον καὶ γὰρ, εἰ ελαζον, ορθῶς ἀποδουναρ καὶ, εἴ γε ἀραην μὴ ε - ' νόμοισι τοῖσι Ἐλληνων χρησομαι ἐς Ἀεας. ταυτα ων IO bμῖν ἁναζάλλομαι κυρώσειν ἐς τεταρτον μηνα ἀπὸ τουδε. γ. Οι μὲν δη Μιλησιοι συμφορην ποιεύμενοι, ἀπαλλάσσοντο, - ῶς ἀπεστερημενοι των χχημάτων. Γλαύκος δὲ ἐπορεύετο ἐς ' Δελφοῖς, χρησόμενος τμ χρηστηρίου. ἐπειρωτωντα δὲ αυτὸν

χεται τοῖσδε τοῖσι επεσι

rubra ἀκούσας ὁ Γλαῖκος συγγνώμην τὸν Θεον παραιτεε

100쪽

αὐτμ ἴσχειν των ρηθεντων. ἡ δε Πυθίη εφη, το πειρηθῆναι του 15 - Θεού, καὶ τὸ ποιῆσαι, ἶσον δύνασθαι. y. Γλαύκος μεν δη μεταπεμψάμενος τοὐς Μίλησίους ξεί- νους, ἀποδιδοῖ σφι - χρήματα. του δὲ εἴνεκα ὁ λόγος ὁδε, ῶ Ἀθηναῖοι, ώρμελ λεγεσθαι ες ,εας, εἰρήσεται. Γλαύκου - νυν οἴτε τι απόγονόν ἐστι οὐδεν, οἴτ ἱστίη οὐδεμία νομιζομενη 5 εἶναι Γλαύκου' εκτετριπταί τε πρόρριζος ἐκ Σπάρτης. οὐ M αγαθὸν, μηδε διανοεεσθαι περὶ παραθήκης ἄλλο γε, η ἀπαι-

νεόντων ἀποδιδόναι ε. Λευτυχίδης μεν εἴπας ταλα, ως οι οὐδε ούτω ἐσήκουον οἱ 'Αθηναῖοι, ἀπαλλάσσετο. LXXXVII. Οι δε Αιγινῆται, πριν των πρότερον ἀδικημάτων δουναι δίκας, σων ες ' Αθηναίους ὐcρισαν, Θηζωοισι χαξιζομενοι, εποίησαν τοιόνδε. μεμφόμενοι τοῖσι 'Agηναίοισι, καὶ ἀξιούντες ἀδικεεσθαι, ως τιμωρησόμενοι τοῖς 'Αθηναίους παρεσκευάζοντο

5 και ην γὰρ δὴ μῖσι ' Αθηναίοισι πεντήρης επὶ Σουνυ, λοχήσαν- τες ων, την Θεωρίδα νηα εἷλον πληρεα ἀνδρων των πρώτων ' Α--DP λαζόντες δε τοῖς ἄνδρας, ἔoησαν. LxxxvIH. 'Αθηναῖοι δε παθόντες ταῖτα πρὸς Αιγινητέων, οὐκ rι ἀνεζάλλοντο μὴ ob τὸ παν μηχανήσασωι επ' Αἰγινήτησα καὶ, ην γἁρ Νικόδρομος Κνοίθου καλεόμενος ἐν τη Αἰγίνη ἀνηρ δόκιμος, obτος μεμφόμενος μεν τοῖσι Αιγινήτησι προτέρην ἐωυτοῖ ἐξέ-5λασιν ἐκ της νησου, μαθὼν δε τότε τοὐς 'Αθηναίους ἀναρτημένους ερδειν Αἰγινητας κακῶς, συντίθεται ' Αθηναίοισι προδοσίην Αἰγίνης, φράσας εν τη τε ἡμερη ἐπιχειζήσει, καὶ ικείνους ες την ἡκειν δεήσει βοηθέοντας. μετὰ ταῖτα, καταλαμcάνει μεν κατα τα συνεαθεκατο ὁ Νικόδρομος 'Aθηναίοισι την παλαιὴν καλεομενην πόλιν. LXXXIX. ' Αθηναῖοι δε ου παραγίνονται ες δεον. οὐ γαρ ἔτυχον εοῖσαι νέες σφι ἀοίμαχοι τησι Αἰγινητέων συμζαλέειν ενω ων Κορινθίων ἐδέοντο χρῆσαί σφι νεας, εν τού διεφθάρη τὰ πρήγματα. οι δε Κορίνθιοi, εσαν γάρ σφι τοῖτον τον χρόνον φίλοι 5 ες τὰ μάλιστα, Ἀθηναίοισι διδοῖσι δεομενοι σι εἴκοσι νεας, διοοῖσι δὲ πενταδράχμους ἀποδόμενοι' δωτίνην γὰρ εν τμ νόμω οὐκ εξην δοῖναι. ταύτας τε δὴ λαζόντες οἱ 'Αθηναῖοι, καὶ τὰς σφετερας, πληρώσαντες εcδομῆκοντα νεας ἀς ἁπάσας, επλεον επὶ τὴν Αἴγιναν καὶ ὐστερισαν ἡμερη μιρ τῆς συγκειμένης. . Νικόδρομος δε, ως οἱ 'Αθηναῖοι ἐς τὸν καιρὸν οὐ παρεγὼ