장음표시 사용
11쪽
in quos sensim tot novae lectioues maioris momenti transiemini, an summa fide ea quae gyammaticam Spectant conservasse credibile est 3 Circuna serebantur atque adhibebantur hi eodices in ecclesia Graeca: ibi ut videtur' fieri ne potuit quidem quin viri docti qui in describen sis codicibus sitas partes habebant barbara id genus amoverent. Ad orthographicam quidem partem qnodattinet, inprimis vexatain illam a doctis recepti textus defensoribus, grave est quod recentiorum codicum ipsi si qui universam textus recensionem cum codicibus NABCD Similibusque communem habent, orti ionaphiam tamen plerumque mitatam habent. Quibus expositis non offendent lectores somnis λήμψεται, ἀυαλημφθῆ ναι : Ouv miv, συκή μεv, vζυγοῦσ, συνσταυῆcῖv, α κληροvόμdi: ἐκλυvvo vov, ἀποκτε ῖtu: τέσσερα, τεσσερά-
κυσακου ante conSonam plero lue positis, ut si qua alia liuius generis sunt: haec enim omnia ex usu antiquissimorum codicum constanti sere recipienda erant. Nec tamen id eonius ut somnis
:ρευτρύ, vel quaecumlue a prisca sermonis Graeci integritato abhorrent, modo ex uno vel altero codice prodierint, at riperemus. Ordinem sin=lorum libror in eum secuti Sumus quem antiquissimi codices Graeci habent. Inde igitur est quod epistulas catholicas cum actis apostolomani coniunximus, non, ut antiquissima Latina seri consuetudo, post Paulinas collocavimus. Eani coniunctionem codices testantur Sinaiticus, Vaticanus, Alexandrinus, Ephrae , Porsrianus, accedentibus minusculis codicibus plurimis. Discedit tamen Sinaiticus a sociis eo quod aetus cum catholicis epistulis non post quattuor evangelia sed post epistulas Paulieollocatos tabet. Praeterea eadem ex auctoritate, id est ex usu codicum Graecorum veterrimorum NABU ΙΙΡ, epistulam ad Hebraeos inter alteram ad Thessalonicenses et priorem ad Timotheum inserendam curavimus. R. Primus Gractum Novum Testamentum edendum curavit Francisens X line nos de Cigneros archiepiscoplis Toletanus, inseruit ine addita interpretatione Latina vulgata editioni Bibliorum
12쪽
PROLE MENA. polyglottae Complutensi, cuius volit Inen quintuin efficit. x Prelo illud quidem exiit ineunte anno 1514, sequentibus intra trienni una quinque voluminibus reliquis; sed anno demini 15 20 Lieonis X.
litteris pomissum est ut totum opus in lucem ederetur, neqtie id fere ante annum 1522 revera lactum est. Hinc editio Novi Testamenti Graeca et Liatina, quae Erasmo auctore ex officina
obensi anno 1516 Basileae prodiit, principis editionis laudent sibi vindicat, repetita annis 1519, 15 22, 1b273 1b3b. Corn-
plutensis editio quibus e codicibus fluxerit, non salis constat; haud dubie tamen, ni ipso textu probatur, ad codices recentiores instituta est indolis eiusdem qua sunt guperstitum plurimi; neque est quod homini numero eximatur codex ille qui a Leone X. ad edendum oblatus dicitur, nomine ,, eximiae vetustatis spectataeque fidei A laudatus, nisi quod ipse potius ad Vetus Τestamentum Graecum quam ad Novum pertinuisse putandus est ' Aceessit autem ad fundamenti iniquitatem quod e litores, Latinum textum maximi facientes' in edendis Graecis non eam quae in tanto opero decebat diligentiam adhibuerunt ' Hac vero diligentia nec niamus
Dudum anta prodistrant Bil,lia Latine, Gomani AE, Hebraice. Latino enim primum edita sunt circa annum 1452; eariam editionum quae annum notatum habent princeps est editio Momntina anni 1462. Eodem anno Mop tii Germanica Biblia primum edita sunt. Hebraica primum integra prodierunt Bononias anno 1488. In hae editiono quarta ad versionem Latinam ipsius Erasmi, quae sola in reliquis quattuor editionibus exhibetur, accessit, ut inmedi solebat, vulgata Hieronymi. Ex aetis ipsius bibliothecas Vaticanao a Carolo Vercellono nuper demonstratum est codices ad Cam1. Mnaenium Roma nussos Veteris Testamenti, non item Novi suisse. cs Ni Τi editionem meam oct.
Cf. verba in prologo ad lectorem do Vetere Testamento scripta: ,, Mediana I atinam B. Hieronymi translationem velut inter Synagogam
et Orientalem ecclesiam posuimus, tamquam duos hino inde latronos, medium autem Iesim i. e. Romanam si vo Latinam occlesiam collo-
Luculentissimum indiligentiae exemplum habetur Hebr. 7, 3. ubi post verba μέ ei l εὐσ clσ τὸ διηυεκέσ hanc Euthaliani capituli partoui: ev ω, οτι καὶ τοὐ Αφραὶμ προ εαμήθη, sex inars: ne 3 in textum inropero passi sunt. Ipsa Graeea ad Latinum illi textum exegisse immerito olim taxati sunt, etsi quas Graeca verba 1 Ιoh. 5, 7 sq. ediderant ex nullo in dice sumpsisse videntur cl. ed. ineam Vm. crit. mai.) et duo
13쪽
ille Erasmiis Complutenses e litores antecessit. Adlii risit is eo. licsts pati eos Inaxini eque B ileen Ses recentiore textu Byzantino nequaquam Superiores. Vestigia Summae sestinationis in primae litionc ad lubitas noc plane exstincta sunt in reliquis, maximeque, iit tui por luculenter Franc. DelitZscli docuit, apocalypsin dear- Inant, quanivis iluarta editio passim ad Complutensent emendata sit. Verba illa quidem celeberrima 1 Ioli. b, 7 sq. , postquam recte alisuerunt ab edd. 1 et 2., Erramus in tertiani ac seqq. propter ,,adversario In clamores' recepit, licet, si verum quaeris, non hauserit ex codice Mont foretiano post Dublinensi saeculi XVI. cuius su seqiii auctoritatem professus est. Nilii lominus quiani Coin plutensem tuni Erasini ani textus Novi Tostamenti Graeci consorinationem per longum tempus ubique teri aruin repetere plagitit, mutatis pleru nutuo paucissimi S, saepe vero auerius lectionibus alteri tinniixtis. ΙΙune in modum comparatast sunt etiam Rotberti Stephalii docti typographi Beni
Parisiensis editiones, quarum ille tertiana, quae ait no 1550 prodibat, fere totam consorinavit ad Erasini quintam, exceptis inultis apocalypsis locis ciuilius Compliit ensem sequi malebat. Rursus liane Rotberti Stopliani editionem, Dormine Regiae clarant, perpaucis ad codices ab Henrico Stephano conlatos nautatis secutus est Thoodorus Bega inde al3 anno 1565, atque Begae editionos secuti sunt Elge virii typograpiti Leitienses, qui in te ab anno 1624 Novo Τestantento Graeco edemto operant navamini. Qui ii uidean vitina secum ain e titioneni, quae anno 1633 pro lil)at, praepositis vectis his: Teaetum m sto habes nune ab oninibus
reccptrινγι, comini'ndassent, lactuni est lit teXtris recepti nomen inox iii omni lini coli Suetudinem abiret. Idem est liuo a i hunc is pie diem viri ilocli utuntur ad SignifieaIidum textuna euin cilii, pati is ex arbitrio potius illiani via et ratione inutatis, per liae tintina duo saecula ex se lZevimis saepissime repetitus PSt, illam iliam iii ro critica vel ira pristino il)Soruni apostolomina textu iiii laganilo perexigua ni alictoritatem, passina adeo nullam, ni isquam
certe Inai Oreni liabet quana qui in plerisque codicibus post denomina ad Liatinum usurn quam Graecum scribere maluerunt, edentes
Βεελζεἶ οὐδ et Βιλ αλ. Quod posterius ab hominibus Latinis ad voeein Hebraicam consonitatum 1 2 Cor. 6, 15. ex incredibili errore denuo C.
14쪽
cimum saeentiam Scriptis invenitur, quippe a fluit iis Erasmus, primiis ot principalis rationis Elge virianae auctor, totiis peponil erit. I uin vero liaste Novi Testamenti irraeci rario, si vo Erasmisi vo Stephani sive Begae sive Elgeviriorum mavis me ro, iii corn- ninni hominum doctoriim usu erat, non deerat trullistria adeuruli sontes antiquioris rationis in variis toreis et nationibus propag itast IIinc sensim ortus est apparatus Novi Testamenti criticus, in spio ad singillas textus partes ac Particulas testimonia codiciani Gra comini et vetustiorum et re sentiornrn, item antiquomini interpretiani vol orientis vel occidentis, item Scriptorum VPlorurn, qtii vel ipsu in texinin in libris suis exscripserunt vel docto explicueriint, tanquam in illesauro reponebantur: unde non Ira otio textus sacri liistoria sed etiam emendandi toxius plerunt itie editiet eaussa et ratio disci poterant, praesertim quum simit ars critica circa VPcta Aacra DXcoli coepta ess t. Homini fluctiornni noniine inclaritemini Opera trium Anglomini: Briani IV alton
anno 1707 et eni0ndatoro Liuiolso Κustero ITI 0). Omnia autem illa stiporavit oditio I. I. IV et stenti Basileensis, quan Am-εtelo lanii anno 1751 set seq. volurninibus duo luis pro lsit. Cuius operis opes criticas, post inprimis ab Austro Irin iobonensi, Bircilio Havniensi et Matthaeio prosossoro Moscuensi auctas,
xelint e sa culo decimo Octavo Ioli. Iac. t tries bacti Iononsis adroni craticani revera promovetulam ipsumtu e toxtuna semerula tuliani docta 'atione convertere siti init. Vestigiis illo in systons Bon- gelia et Soni lori testibus antiquis inter se assiduo conlatis docuit, tros olim institutas esse textus No i Testamenti recensiones occidon talem interprotandi Inaxime studiosa ui, Alexandrinani graniniatices vindiceni, et mixtis prioruni stilillis BF Zantinam. A qua ratione, inistra Maritiae si probris inapiignata, subinde vero etiam Uugia et Elch hornia Stuiliis sexculta, proficiscens copiam immensani varianti uni lectionum in ordin seni cluentiam redegit, additistitio certis quiuia de auctoritato testium tum de probabilitate lectionum legi bus hoc segit ut textum I ecepti ini sive Elgevirianiana inullis locis cori igeret. Editio Novi Testanieliti Gmesbachiana prodiit secundunt 1796 tonio Ι., 1806 tomo altero) nia a aequatilian laude ornala muliuni lue propagata est. Priorem partem quae evangelia Mimplectitur novis curis auxit Da v. Scitulgins
anno 1827. Plures alii, ut Knappius, Seliottus, Vaterias, Theilius, Halinius, crisi Grios liachiana ita usi sunt ut
15쪽
PROLEGOMENA . Et revirianam formam insertis probatissimis Gmesbachii Iectionibus
Brevi post editio prostiit Augustini Schola vol. I. 1830;vol. II. 1836 . Quo illo opere ut apparatum criticnin allata plurimorum cossicum resaentiorem notitia multis tuo lectionibus iii lenotatis vel confirmiatis auxit, ita gravi detrimento affecit quod iii adhibendis quunt suis tium aliorum collectionilius criticis maximalisus est levitato atque socordia λ; praeterea quum codices recentiores Asiaticos antiquioribus Alexandrinis praestare contenderet *, ipsum textum imprii denter , ad Griesbachii rationes mulio magis quam ad Suas consormavit. Mutata res est editioniiuus Lia clina anni et in eis. inempto oni in Elaeviriana editione Inissa facta ad ipsos reversi sumus anti- iii Ios testes, a quibus solis textum peteremus in locum Elaeviriani substituendum Sed satis diversa ratione usi sumus. Ac Lach In annus quidem' daturum se professus cs. Tlleologi sche Studien
protegg. ed. mai.) textum Novi Testamenti saeculo quarto in oriente vulgatissimum, ex codicibus Graecis nomino ,,orientalium 'insignitos adhibuit ABC, cum evangeliorum isagmentis PQ TZet epistularum II; item de patribus Origenem. Quibus iliscrepantibus quum adeundos censeret ,,occidentales testes ex eorum- qua auctoritate dirimendani illorum clisseIisionem, eo nomine adimisit Graecos Latinos D evangeliorum atque actuum, E actuum, i Ea do re uberius expositum est in prole8 g. ed. 8. erit. mes. atque iam N. T. anni 1859.-XCIX sqq. Us prolug. N. T. anni IMI, ubi ilissertatio est quam scripsicle reconsionibus quas dicunt textus Novi Testi ratione potissimum habita Scholetu. - Sitniis quid iam 1776. Londini Ed. Harimod instituerat, adhibitis inprimis codice cantabrigiensi in evangeliis et stetis, Claromorbiano in epistulis Paulinis, Alexandrino ubi duo illi deficiebant et inroliquis libris. His ex sontibus facito apparet eum lectiones multas editionum Lachmanni et ineam ni iam tum in textum recepigse; saepe vero etiam suo illo potius arbitrio quam codicum auctoritato stetit. Prodiit editio eius sterootypa a. 1831; secuta est oditionis maioris pars prior 1842, postorior 1850. Huius editionis maioris Graemo et Latinas in titulo ost: Carolus Lachmannus recensuri, Philippus Butini annus Pli. s. Graeca o Ioctionis auctoritato supposuit.
16쪽
PR0LEGOMENA . DG epistulariim; item Latinos evangeliorum abe, in epistulis
passim etiam Sangermanensem, in apocalypsi Primasium; praeterea Irenaeum, Cyprianum, Hilarium, Luciferram, insuperque vulgatam Hieronymi editionem. Hac in re Liachmannus classes testium orientalem et occidentalem cum Griesbachio adscivit, sed nullo modo quo id iuro saceret priibavit; nihilominus tota Lacinnanni ratio ab liis classibus recte constitutis vel maxime pendet. Quid quod occidentales codices ad tollendam orientalium discrepantiam adlatinentur, quiun iidem occidentales qui creduntur nullo sint numero ubi orae talium duo aut tres consentiunt. Quod vero laboris sui principium ponere debebat, fieri posse ut textus apud Christianostereariun Orientalium saeculo quarto vulgatissimus mathematica quam escunt via constituatur, id testium suorum paucitate mirrum in modum cinipediri ipse luculenter probavit. Ait enim: ,, In maxima Novi Testamenti parto codices A et B conferre possumus, Sed non ubique. Per mamam partem Matutaei et aliquam Iohannis, item 2 Cor. 4, 13 nsque 12, 6. orientalium codicum non habemus nisi B, Nireusque inde ab epist. ad Hebr. 9, 14. unum A, ac ae lento modo passim incerta codicis C auctoritate. Ci. l. l. p. 832. Hoc quale sit in promtu est, atque ipso addit: ,,Certum est igitur in his partibus ' i. e. quarta sere totius Novi Testamenti parte) ,, saepe lectionem parum vulgatam pro unica venditari. Sed etiam eis locis ubi non eandem testium paucitatem habet mathematica Lachmannus ratione abuti videtur. Quoenina tan leni iuro pro certo ponitur, tres codices superstites, alteriim quarti sero alteros quinti Saeculi, consentientes textum saeculi quarti probatissimum tradere 7 Textus vero qui an id ipsum Sit quod esso se profitetur, i. e. orientalis textus quarti saeculi, elisun atque etiam dubium est, quale si Solus per se sumitur inveniendi textus primi saeculi landamentum esse poterit pTestes Lachni anno unice probati omnino maximi faciundi sunt non modo quarti sed etiam primi saeculi lectionem quaerentibus, sed textum ex Lachni anni testium computationibus quamvis ningotii diligentitio subtilitatis plenis petitum, nisi apponatur commentarius, non idoneum puto qui in communem usum e latur, quemadmodum dudum multis plus suci quam lucis secit.
Atque haec quidem de Lactinanes principiis. Iam his quo
die modo satisfecerit quaerendum est. Qua de re uberius ex
17쪽
ed. octavae erit. maior.) probavi, eum leges suas non raro deseruisse et quum arbitrium excirili vellet actitrio usunt esse, appositis insuper exeniplis pliaribus Vitioriim commentarii, quae ex eis quibus niebantur subsidiis editores corrigero debebant. Illud vero maxime planum feci, Laclimannum circa testes ipsius eius textus
novi quem quaerebat principales, codices B et C, quibus ii ldendi
sunt codex D Cloaomontanus Graecus Latinus et Antiatinus vulgatae codex, mira socordia fuisse eum maximo sui operis detrimento. Nilii lominus libenter agnoscinius, Lachmanni opus utut imperfectum rein criticam iuvisse nobisque ipsis aliisque ut persectiora quaereremus incitamento fuisse. Ac quum per ultima haec tempora mirabili modo gravissima critices sacrae subsidia tantopere aucta sint ut ipsi Laelim anno, si aestuc in vivis esset, commentarius intus de inteΠO instaurandus esset, accidit ut quana
illo viani, insistens Richardi Bentieti vestims, in re critica
ineundam censuit, ea nunc demum ad bonum certioremque even- tuni sit perductura.
Equidem ex anno 1840 rei Novi Testamenti criticae assiduum studium impendi. Eodem anno exeunto prodiit prima mea Novi Testainenti editio, in qua, ut in titulo inest, ,, textum ad fidem antiquorum testium receusui, brevem apparatum critiem una cum variis lectionibus Elgevinorum, Knappli, Schol Zii, Lachmanni subiunxi, argumenta et locos parallelos indicavi, com-nientalioneim isagogicam notatis propriis lectionibus editionum Stephanicae tertiae atque Missianae, Matthaeianae, Griesbachianae I raernici. Prologomenis inserta ost dissertatio uberior de recensionibus quas dicunt textus Novi Test. ratione potissimum liabita Scholaii . Quani editionem dum parabam, intellexi quot quan-
Huius oditionis Lipsiensis textum, evangeliorum potissimiun recomiti Ono sacta, repotii anno 1842 in ed. Parisiensi. Eodem anno Parisiis prodiit altera editio hoc titulo: Nov. Test. Graeco et Latine. Iu antiquis teΗtibus textum vectionis vulgatae Latium indagavit, lectiones tuo variantes Stephani et Griesbachii notavit, viro S. V. Jagor in consilium adhibito, C. T. Destinata illa quidem erat theolom catholicis Frauciao et Italiae, nequo ita comparata ut eum daret textum quem ipse maxime probarem, ut in protegomenis ipsius editionis M.
curatΘ expositum ost. Praeterea cf. Prologg. editionis VIII. criticae
anatoris setiam proles g. editionis VII. p. CXXIV sqq. . Postea per fraudem lactum est quod in ipso titulo minori editioni eiusdem
Iahoris inei pro meo nomine proposueriant Ia ri uomen meque ipsum , n consilium adhibitum Exemini.
18쪽
losque labores critica saera postularet ut litteris, ecclesiae, sibi ipsi satisfaceret. Hos quantum possem in me ipsum suscipere apud animum meuni constituebain Ante omnia vero illud faciendum existiniavi ut nova studia conserrentur ad testes Omnes eos quomam Summa in re critica auctoritas esSet, vel, ut definitii is litam, ut Graeci codices antiquissimi onanes, uncialibus illi litteris scripti, denuo illligentisSime excuterentur ipSique, quod iam
in nonnullis laetum reat, Summa cum accuratione ederentur, nec vero minus in antiquissimis interpretationibus et gravissiniis patrum operibus recte ad rem criticani convertendis novae curii
ponerentur. In haec igitur intendens inde ab auctumno anni 1840, absoluta m. Oct. prima Ni Τi editione, plura per Germaniarn, Franciam, Angliam, Hollandiam, Helvetiam, Italiam, Russiam terriis- quo orientales itinera feci ac repetii, ita ut intrii triginta annos plus octo in perquirendis bibliotthecarmin libris scriptis tintiquissi in is
consumerem. Unde ad augendunt corrigeItilumque apparatum critieuna plurimum conferre contigit, codicil us Graecis gravissimis omnibus una cum Latinis aliquot, exceptis dii luin editis, vel ni ea naanu transcriptis vel accuratissime conlatis, ad litis insuper multis summae antiquitatis monumentis quae eo usque tenetbris sepulta iacuerant . Ad istos vero itinerum labores accessemant dontestici
Paulin. uni v. L.ips. cum variis lectionarioriun Dagmentis. Minusculis codicibus addidi quattuor evangeliorum codicem Tiscliendorsianum IV. hibi. Paulin. Ibips. saec. decimi, insimem actor In codicem anni 1044. Mussi Brit. , alia Petropolitana. Primum a me in criticum usum con
mihi contiit maiorem pariem nondum in rem criticam conversa
sunt, nec ni pa fragmenta Sahidica cum similibus.
19쪽
chaea interpretationes antiquas, patriam opera, criticos aliorum labores, recensiones quas vocant textus antiquas, scriptorum Novi Testamenti maloetum, inprunis circa leges apostolorum verba ad auctoritatem testium recensenili et ad pristinam integritatem revocaruit. Quae pleraque uberius exposita sunt in prolegonienis editionis octavae criticae maioris, quae tertio Volumino continentur. In eadem editione uberrimum apparatum eriticum quem
dicunt dedi, omnibus quae dei mila orbi citristiano impertat
subsistius maxima cum cura adhibitis.
BREVIS SUBSUIORUM CRITICORUM NOTITIA .
I. CODICES GRAECI UQUE UNCIALIBUS LITTERIS SCRIPTI A SAECULO IV. USQUE AD X.
N: hoc sigio notavimus codicem Sinaiticum, quem annis 1844 Vet. Test. foras data libro quem collicem Friderico- Augustanuin inscripsimus 3 et 18b9 reliqua Vet. Test. Dagmenta et intuin N. T. in monasterio S. Catharinae Sinaitico deteximus.
Praeter multos Vet. Test. libros Novum Testamentum continet totum, nulla lacuna desomnatum, auctum Vero etiam epistula Barnabae cuius pars prior hucusque Graece deperdita eratὶ ac priore Pastoris parte. Medio saeculo quarto scriptum eum esse argumentis idoneis pri batur, quibus contradici nequit quin oninis ratio palaeograpesca, qua de aetate codicum ABCD similiumque Stainitur, evellatur. Eadem sero aetate Vaticanum esse pos, quam duduam cum Hugio statui, nuperrum examen ipsius codicis confirmavit; tamen ea res in Sinaitico paullo manifestior quam in Vaticano est. Ad quam antiquitatis laudem accedit talis textus, iuem ipsis primis p. Chr. saeculis vulgatum suisse demonstrari queat. Miro saepe modo cum Vaticano consentit; saepe vero Plura quaerenti satismi et editio Ni Ti mea VIII. cratica maior,
in qua uberrirnua homam subsidiorem index exhibetur. Eundum paullo auccinctiorem eadem editio critida minor praebet. Insignitos t signo e liduirunt alii: ipso edici: transcripsi vol contuli: φ ad edendum praep-Vi.
20쪽
etiam illo invito, accedentibus pleriinuiue nobilissimis aliis testibus, rectum tenero videtur, vel certe consentientes habet antiquissimosi atres atque interpretes. Antiquissima saeculli quarti scripturalituri in is locis a pluribus mutata est, post ilioriliotam quem dicunt saeculis sere sexto, septinio et postea. Meis curis pro Memant: I. anno 1862. Bibliorii in codex Sinaiticus Petropolitanus. Auspiciis augustissimis imperatoris Alexandri II. etc. 2. anno 1863. Novuni Testamentum Sinaiticum etc. 3. anno 186b. Nov. Test. Graeco ex Sinaitico codice omnium antiquissimo, Vaticana itemiue
Elgoviriana lectione notata. Pro liit etiam 1869. Conlatio critica eo licis Sinaitici cum textu Elg. Item Frid. II. Scri vener a. 1864. Cantabrigiae e lidit A suli collation os tho Cod. Sinait. Willi tho received texi os ilio Ne v Τestament. A codex Alexandrinus ex donationo patriarchao QTilli Lucaris a. 1628 Musei Britannici laetus. Incipit Matth. 25, G. Rursus hiat Ioh. 6, 50-8, 52. 2 Cor. 4, 13 - 12, 6. Novum Testamentum, quod una cum Vetero sed. Baber Lond. 1816-28 complectitur, ad ii ius codicis similitudinem editum est cura Voi lii Londini 1786. Inde excerptas lectiones quae ab ed. Stepti. III. differrent edidit Spolin in Notitia codicis Alexandrini 1788. Anno vero 1860 prodiit N. T. Gr. ex antiquissimo codice Alexandi ino a C. G. 'Voide olim descriptum: ad fidem ipsius codicis denuo accuratius edidit B. M. CoWper. Quo labore nonnil id correcturn est quod IVoidius minus curate ediderat. Scriptus videtur circa med. saec. V. tot fi B codex Vaticanus signatus niunero 1209. Utriinviue
Testamentum continet; in Vetero degunt tota fere Genesis, psalmitrigynta tres et omnes Maccabaeorum libri ; Νovinn vero deficit inde ab Hebr. 9, 14., ita ut desiderentur quattuor epistulae: ad Τimotheumntraque, ad Tituni, ad Philemonem, et apocalypsis. Conlationes imprimis tres institutae sunt: prima studio Bartoloecii anno 1669,
servata in bibl. tinp. Parisiensi; altera a Birchio, edita in Variis lectionibus IIamiae 1798, 1800, 1801; tortia a Micone Italo sumptibus Rieliardi Bentleli. Eam transeripsit 'Voldius transcriptamque edidit Henricus Ford in Appendies ad editionem Νi Tie cod. ms. Alexandrino 1799. Tertiae supplementum Rich. Benileius ita fieri iussit, ut non perscriberentur nisi loci secundis curis tractati. Quod postquam diu doperditum visum est, 1855 contigit ut in lucem protraherent. Edidit a. 1862. Arthur AFres Eliisse schedis Rulotino in Benucii criticis sacris. Alia praeterea