Dionysi Halicarnasensis Antiquitatum Romanarum quae supersunt

13쪽

A aveth tantum nouae huic Dionysi antiquitatum editioni praefanda sunt, cuIn accuratiorem de ipsius Operis conditione eius die cod1cibus clisputationem urgento itinere Italico in alium locim Efferae coactus sim. Quod uero Dionysium innumerabilibus ferse locis emendatiorem proponere mihi licuit, id totum Foderici Ritselioli praeceptoris dilectissimi beneficio effectum est, vii, milia ciuae ad emendationem huius scriptoris collegerat, tradidit omnia meoae ut editionem, quRIn ipse U1on dam paraturiam Se esso pollicitus erat, susciperem fEue uolentissime exliortatus est. AtῬ1Θ sane ea est horrem monumentoriam conditio ut is PaOῬae idii minus ingenio, doctrina ualeat tamen ti cili negotio optime de eis mereri possit. Ex Ῥ1o enim Robertus Stephanus primum graece Dionysi opera Parisinum libriam eummae, deteri imum secutus Parisiis 1546 edidit, nemo fuit qua Verba scriptoris ad bonoriun codiciun sulem recen- Seret. Fridericus enim Sylburgius , cuius editio prodiit iis. 1586, U1RΠ1V1am nonnullis usus melioribus lituis ut, Romano veneto Mao, pavea tamen in uectomun or linem irecepit, plurima in adnotationse tantiun commemorituit. Hudsonus uero Pat plus contum annis interiectis a. 1704 nouam instituit editioneni optimi tu in V binatis auxilio adiutus, homo fuit tam caecus et neglegens ut nihili prorsus ad emendandum Dionysium contulisse iudican-,dus sit. 1Ηumson I exemplar expressit eat Ῥ1ao 1774 L4psinis una ciun Reista adnotationibus prodiit editio.. QuamMIam enim Helaicius uir sum ingenI plurimis locisi Dionysi uecta, emendauiti foedissimamIo mendae egie sustulit, tamen emendationes eius uere Mareno in notis textui. adiectis deluescentes eum Pii solus poStea nouam editionem apti l Taucliniigium sto. I829:

14쪽

curauit fugeriant. Iacuit igitur Dionysius neglectus us- die ad annitin ii. s. XXXVIII, PIo Ritschelius nouam antiquitatum recensionem coniuncta Aristrosi opera insti tuturias prooemium liliri prinii adiecta visputatione de codicum fide et auctoritate publici iuris fecit. Quod consilium etiamsi non persecutus est, tamen et ipse postea nouum edidit specimen Dionysi Halicarnasensis

ex optimis libris emendati' 1846) triginta libri prinucapus. Priora complectens, et Ambrasius compluminis commentationibus academicis totum fere alteriim libriimet inagnaan parieni libri primi emendatiorem proposuit. Quae cum Ita sint, breuiter mihi a siclia quibus ad emendandos lios libris usus sim imlicanda sunt. Praesto erat primum Vrisinatis codicis n. 105 saeculo X uel XIoxarati collatio Aem. Bra uni opera confecta, deImi BChisianus liber saeculi X tus ab Angelo Fea et Braunio diligentissim se excus Sus, Parisinormn doni Pae duorum

Coistiniani 105 et: Regii 1654) recentiorem discrepantia,n Sypos omo enotata, quas copias omnes simul eum Pilii i Gedanensis schoclis manuscriptis Ruseheli insigni dobeo itineralitati. Cum autem Chisiani libri antiquissimi auctoritas apiissi Ritschelium Anstrosium Pietantum ualuerIt ut ad eius praecipue fidean scriptorisu a exigi posse existimarent, niihi res longe aliter sese habero uidetur. Vctinatis enim praestantia quamuis leuioris cuiusdam interpolationis Eomnaculata uesti-giss ea est ut emendationem totam ferμ ab hoc libro rQ- Petendam ess ct mihi persuasum sit. Eam igitur legem Inihi proposui ut Vrinnatem quantum fieri posset fideliter exprimerem, qua in re id magnam mihi interdum creauIt molestiam, Maod haud paucis locis Branni collationem non ea Pan Par est ακριβεία confectam esse

cognoui. Saepe enim ea. Plae in Hudsoni collatione a Josepho de Juliis inchoata et a Theodoro Calliergo absoluta recte notata Esse Chisiani arguit consensus, Braunitis omisit. Quod no in relicuis quoque libris Damii sit, per itineris Romani opportunitatem eavebo. Relicuos libros Coistinianum et Regium, qui plurimas mutationes ab ipsius ni nidetur Stephani manu perpessus est, tum

15쪽

VII domitin ubi opthni me deficerent consului, Lapi uerouersionem, e II Summam tribuit auctoritatem A msius, nam ex apographo codicis Vctinatis expressam esse intellexissem, prorsus neglexi. Atoae cum id praecipue sectarer ut tandem Pialem libri optimi exhiberent Dionysium patefacerem ita Pae eis Mai nunc in Dionysio operam suam collocatum ess ent certius substriaerem fundamentum, codicum fidem secutus inconstantiae cuiusdam uitium effugere saepe nec potui nec uoles. Quod uel maxime cadit in OInne genus orthographicum, cum in scriptore aetatis recentioris, praeSertim in re per se tam dubia atque incerta , eomirn qui nuper Cobeti alio manus1e uestigiis insistentes Omnia ad unam eandemDIQTegulaIn reuocarant exeInplum se dat noluerim. His igitur copiis instructus ad scriptoris emendationem ReceSSi, in qua si Miae minus recte egisse uidear, id inde excusatum iri spero, Piod hac opera primum uirium meR- mim feci periculum. Quod autetit hami pauca recte emendRSse In Θ persuasum habeo, primum Augusti Me ineri uiri celeber rimi propensa in me factum est uoluntate, Pia hos libros mea caussa perlegit multas-

MIe mecum emendationes certissimis commΠnicauit,

deinde uero Francis et Bue holeri et Hermanni V s e n e ra amicitia, PIomam ille taedium singulas plagulas perlegendi et corrigendi ita sustinuit ut plurima praeclare emendaret, lite consiliis prudentissimis per sermonum domesticorum consuetudinem perpetuam datis uuixime me adiuuit.

In adnotatione Piae seolitur critica id eo ut miae ab Uctinatis libri scriptura recederent accurate indicRTEm, omissis tantum enoribus orthographicis. Quod ita institui ut uincunque Urisinatis auctoritate reiecta alios codices inprimis Chisianum secutus essem, id non adnotarem, diligentissimo uero quibus locis uecta Scriptoris ex ingenio coraecia essent significarem.

Berotini in Ioachimico Uibus octobribus CIODCCCLX.

16쪽

1, 3 ειπεῖν B l 6 Ἀναξίλαος libri, violi conexeriant C. Mulier fiagin.. hist. Grilec. II 8 et H. Usener .aeSt. Anaxitnen. p. 6. l 16 πάντες orn. B fortaSSe recte. - 2, 16 αιρέσεως B. 3, 12 περιβαλλομενη AB περιβαλομένη D corr. 13 Πέρσαι δὲ οι Μήδους καταγωνισάμενοι diliri; articulum apeate salsiun omisi cum Suida v. 'Aσσύριοι l 17 χρόνον τε Ου πολλῶ πλείονα διακοσίων ετῶν Λ χρόνων τε Ου πολλῶπλειον διακοσίων B et nisi Maod πλεον) Suidas l. s. .l 20ουδε αυτη libri ut u. 26, sed rectius fortasse cum Biaeehelero utroque loco αυτη Scribendum erat, Mamoam in rorum Scriptura confirmatur II 37 l 27 ἐποιήσατο πῆσαν Bl 29 πολλῆς .ουσης libri, 0υ negationem URIn necesSR-r1am osse vidit Casa onus in Pol. I 2 Ritschelium secutus ante ούσης inSemi. 4, 13 ουτε illari ουδε Schweighaeriser in Polyb. Tom. V 122, Schaefer in Dion. de gomp. ueri . p. 297 l τρώκοντα ετη AB τετταράκοντα scribi uoluit Ca Saul . l. S. 17 ἀκεανίδος ἐστι πρώτη οση πλεῖσθαι μὴ αdυνατος και

μένη B l 22 ευθος γὰρ N. l 24 προσήγετο B l 26 προς τοῖς

επτακοσίοις uolgo, articulum omisi cum AB; cf. I 75 II 37. 49 VI 5.

17쪽

ADNOTATIO CRITICA IS 5, 12 ουκ οιδ . οτι δει πλείω λέγειν libri, i nisi Maod B δει omittit; ο τι Intellegendum esso. ui Et mischeliust 15 τα πάλαι των ιστορουμενων libri παλαιὰ Stephanus es.

I9 l 26 λαβεῖν αυτῆς AB, αυτῆς post αρχαιολογίαν transponit censor ed. Reisl in XValcf. MN. phil. II 574. 6, 1 παρεχομενης semisi ἐχομένης Β ευχομενης A l 11 βασιλεύσι βαρβάροις libri βασ. βαρβάρων scripsi e Bernaysi coniectura i 28 τότε μαθοῶσι librL τοῖς μαθουσι sp ipsi;

τοῖς γε proposuerat mischelius. 7, 21 ἐν τῆ περι των ἐπιγόνων πραγματεία A ἐπειγομένων pro επιγόνων Δ, Pasaee uidendum cum ἐπιγόνων memoria hic non prorsus apta, uideatur, num fortasse ἐν τῆ περὶ των ἐπ λεξανδρJω γενομένων πραγματεία scribenndum sit j 29 ουδε ακριβῶς ut interpretanda ouocis διεσπουδασμένως caussa seclusi; ολίγα και Ουδε αυτα διεσπουδασμένως ουδε ακριβῶς A oλ. και Ουδε ακριβῶς αυτω διεσπουδασμένως B ὀλ. και Ουδε ακριβῶς αυτρο διεσπουδασμενα proposuit Meinerius t 31 και κατ .. ουδὲν

διαφόρους BC; niun διαφέρουσας coli. II 10 V 69 28, 8 καλὴν ἱστορίανJ an ικανην γ l 15 αυτῆς om. Biαυτοῖς relicui praeter A l 26 ἀνθρώπους Ona. B l 27 φιλοθεώρους B l 28 ας ἐμοι δυναμις ην ἀποδουναι libaei ἀντα

ριος υντιευς Mari, articulum insensit Buechelex. cf. II 13. 10, 2I ουχ omnῖον B l 22 χρονικαῖςJ aut cum Reificio ἀναγραφαῖς subaussiendum aut cum Bits helio χρονογρα

φίαις scribendum est..i . . .

. 11. 17 πβερις. semper scripsi eum plurimis locis iVAinas et Cessianus lis ne scripturam constrinent i 24 οante Aῖρις oin. 23 l 27 ἀλλαγαῖς Dino. ἀλλα ταῖς AB 4 δι- . ταῖς scripsi αυταῖς linii; animn .Relarium τρισσαῖς PropoS ait ueram non uidisse, siPudem tua tantam, Latinii et Romili temporibus, Aborigines nomen mutauerunt li

18쪽

X ADNOTATIO CRITICA

31 ἐδυνάστευε B l 32 οἰκησαντος libri errore proclivi, PIem toto notare nolui.

12, 2 τε orn. B l 9 μέλλοιεν suspicatur Ritschelius t 10 του Inis τε AB l 16 περιεπουσιν B l- 24 καὶ om. B l 25 Ἀβερριγῖνας Dulo αβοριγῖνας AB l 26 κινδυνευειν B unde

suspieetur aliquis continuata orations scriptum fuisse τε - κινδυνευειν δε eqs. l 28 Aελέγων Inio δη λεγω relicui. 13, 23 των πρῶτον ἐν πελοπον νήσσω B l 25 uecta καιχιὸς usole ad και Πελασγου Om. B. 14, 4 ναυτικὸν orn. B l πόντον seclusi πόρον B es. II8. 51 l 17 μετέβαλεν libri, correxit Stephanus t 23 3σπερ Dino ἄσπερ AB l 24 οἰκίσεως scripsit Ritschelius, sed cf. I 13 l 27 Aἰtios et Aιζιοὶ AB Agῆνος et Αἰζηνες mauolt

15, 11 ιαμβικῶν B l 30 ὁσον libri OIον scripsi; οθεν, quod fortasse praestat, D Obreus adVers. Ι56I et Ρ1lugrius.16, 1 τῶν Αθηναίων γενεαλόγων libri, correxit Casaubonus i 2 αρκαδίηι B l 13 εἰσιν B l 15 τουτο εγγονοναυτῶν των Οιν. B τούτων εγγονον αυτὸ τῶν Οἰν. relicui, unde Ritschelius effecit τούτων ἔγγονον αυτὸ το τῶν Οἰν. Ohi uero Visinatis scriptura utiqDe probanda uidetur 16 τίθεμαι mavolt Reislesus t 19 απαναστησαντα Bl 25 υρκαδικὸνJ αρχαλὸν Casaubonus, Reishius.

όδου ωνJ ώ δουλεύων 'B viod probauit Reislcius, qui paullo post ώς in ων mitandum esse censuit i 10 αφεστῶσα ματου scripsi αφεστως P. uolgo αφεστως αρεάτου B l πόλις οἰκουμένη proponit Bunsenius in Annal. InSt. arcti. VI p. 129 l 27 Ιουρίας libri Κουρίας Bunsenius i. s. γουλίας Ροrtus t 31 οσαπερ scripsi ὁπόσα libri. . 18, 4 την επὶ λίμνην οδόν Bunsenius λιτίνην Λ es Abelcen Μittelitation p. 87 l η Βατία libri, articulum de

leni l 9 ἐπὶ δρυὸς ἱερῆς καθεζομένη libri, nisi viod υπὀ

BC; περιστερὰ quod deesse uidit Stephanus, ego post ἱερῆς inserui. nunc autem dubRo an recepta Vctinatis scriptura via δρυὸς ἱέρεια aptius sit, idemqDe mihi significauit Meinehius t 13 τέτταρας Λ τέτταρα relicui l 27 οἱ oin. B l 28 στεμμασιJ σκάμμασι c. Reislcius t πελάζειν τω

19쪽

defendi potest i 8 πρῶτον B l 17 τισὶJ πως c. Ritscholius i 20 ἐξήνεγκεν libra, correxit Sylburgius t 26 ιερα

delemium esse censet Μeinerius. 20, 1 ἐτέραν, την Interpungendum esse uidis Ste

SemPSI EX consuetitiline Dionysi cf. I 18. 26. 79 III 25VI 65 VIII 4 . nescio uero an praeferendum sit αχρι πολλοs χρόνου μηκυνόμενος.

21, 4 τε om. B l 6 οἱ om. B l περὶ αυτῶν fortasso cum Reificio delenda l 10 μίγνυται B l 11 ἐκλείποντες B l 14 χαρίσης hic et p. 25, 31. 26, 2 Aάρψαν scripsi,

etiamsi libri utri die loco duplex σ exhibent. ef. Meine-hium ad Theocr. XIIII 30 l 18 Φθιῶτιν και αχαῖαν καιπελασγιῶτιν libri praeter B, qui φθιῶτιν και πελασγιώτιν και ἀρχαῖαν extubet, unde eum oritinem, Pii Datrum IPSOriam enumerationi Π. 14 factae respondeat, effeci l29 οι περὶ τονολ. τε και τὴν 'o., καλουμένην δε ἔστιεῶτιν ωκησαν AB correxit Ritschelius.

Ex eonSuetaeutine scriptoris, πολισμάτια Λ πόλιν ματίαν BPossit alimais do Βατία ucte Unstris si Aboriginibus erepta I 14) cogitare t 19 ως δη mavolt Ambrosius i 20 περιωνουμένην libri praeter C l 24 Μάμιος AB correxit Sytb. cf. Niebular. hist. Rom. I 13 l 15 sq. oraculum Varaonis libris desumptum extat apud Μaerob. Sat. Ι 7 et Steph. Byg. u. Ἀβοριγῖνες l 28 σικελοὶ AB σικελῶν

20쪽

XII ADNOTATIO CRITICA Steph. Byg. et Macrobius t σατορνίαν Λ σατουρνίαν ΒΣατόρνιον o Macrobio Sytb. Σατορνιδα γαῖαν Mei nokius

λειν στρατον υπερόριον enim s Excenties apud Dion. Occurati. υπερ των δρων libri, P1od prorsus Sententia caret. l 26 κατέσχον δε Ουτοι scripsi εσχον δε τινα καὶ ουτοι libri, nisi .1od B τινα onuitu. κατέσχον Iam tu, Stephaniana editione occupatum. εσχον δε ουτοι καὶ proponit Buecheler i 31 χάρισανJ cf. 21, 14.26, 4 ωκηθη scripsi ωκίσθη libri l 19 συνοικησάμενοι

AB conexu Cobetus Nov. Leci. p. 289 l 24 οι Σικελοὶ mauola Sintenis Emend. Dionys. p. 10 l 26 τοὐνομα μετα

πελασγῶν relicui l 14 σικελους δε μετονομασθῆναι τοὐς μεταναστάντας B apparet μετονομασθηναι oenore huc Irrepsisse e v. 11 l 15 στρατῶν libri Πάτρωνα Bemanysuis Συράκωνα δε e. Reis is, mai particullam omiti non posse recte uidit i ὀπικῶν supra scripto ομβρικῶν B l 23 λλης ἀγαθῆς B l 24 πόλεις τε παρέλαβον BC π.τ. προσέλαβον relicui; πόλεις τε πολλὰς μεν παραλαβόντες scripsi e coniectura Ambrosi et Buecheleri, Pat παραλαμβάνειν

retinendum esse vidit. .

29, 13 τον λόγον B l 15 δεκάτας ἀνθρώπων B l 19

τότε πρῶτον libra, corr. Sintenis p. 9. l 22 αἱ ἐπαναστάσεις libri praeter A PII ἀπαναστάσεις l ωσπερ εικὸς οἴστρω iuolgo, correxit Bueeheler i 23 απελαυνόμεναι libri, corr. Stephanus ex Eusebio Praep. evanD IIII 16, Mai c. 23. 24 excerpsit i 29 τουςJ τούτους Sintenis p. 10 l 30 γενόμενον AB cora, Steph. l ὁσέτη semper ScripsI. 30, 1 λαλαχόντων c. Sylburgius ἀπελαθέντων Me-