장음표시 사용
91쪽
κούσαι αν γένοιτο, ἡμεῖς δε μ' διαφθείραντες υμῶς κερδαλ
94 MO. 'Ωήτε ὐε ησυχίαν ἄγοντας γῆς φίλους μἐν ειναε αντὶ πολεμίων, ξυμμάχους ει μελτέρων, οὐκ ἄν δίξοισθε; so AS. οὐ γὰρ τοσοὐνον ημῆς βλάπτει h εχθρα υμῶν οσον ἡ φιλία μεν ἀσθενείας το δε μῖσος 3υνάμεως παράδειγμα τοῖς
ἀρχομένοις λουμενον. 96 3 A. Σκοποῖσι δ' υμῶν Ουτως οἱ υπ'κοοι τὸ εἰκος, ῶςτε τους τε μῆ προς κοντας, και ὁσοι ἄποικοι ἔντες οἱ πολλοι και αποστύνζες τινες κεχείρωνται, ἐς τό αυτό τιθέασιν; 97 Ata Βικαιώματι γὰρ Ουδετέρους ελλείπειν ηγουνται, κα-
92쪽
ἐπιέναι ' Aςτε ἔξω καὶ τοὐ πλεόνων ἄρξαι καὶ το ασφαλες ημῶν διὰ το καταστραφῆναι αν παράσχοιτε, ἄλλως τε καὶ νη-Gιῶται ναυκρατόρων, καὶ ασθενέστεροι ετέρων οντες, εἰ μη
BIO. Ἐν δ' εκείνω ου νομίζετε ασφάλειαν; δεῖ γὰρ αυ sa και ενταυθα, ω ερ υμεῖς των δικαίων λόγων ημὰς ἐκβιβάσαντες τω ἡμετέρω ξυμφόρφ υπακούειν πείθετε, καὶ ημῶς τό ημῖν χρῆσιμον διδάσκοντες, εἰ τυγχάνει καὶ Ῥῖν τό αὐτὸ
ξυμβαῖνον, πειρῶσθαι πείθειν. ὁσοι γαρ νυν μοδετέροις ξυμ μαχουσι, πῶς οὐ πολεμώσεσθε αυτους, o ταν κ τάδε βλέψαντες ἡ σωνταέ ποτε υμὰς καὶ επὶ σφῆς ῆξειν; κἀν τούτω τί ἄλλο η τους μεν υπάρχοντας πολεμίους μεγαλύνετε, τους δὲ μηδε μελλῆσοντας γενέσθαι ἄκοντας επάγεσθε; AB. οὐ γὰρ νομιζομεν ἡμῖν τούτους δεινοτερους, ὁσοι 99ηπειρῶται που οντες - ελευθέρω πολλὸν τὸν διαμέλλοσιν τῆς προς Ῥῆς φυλακῆς ποιῆσονται, ἀλλα τούς νοσιώτας τέ που ἀνάρκτους ἄπιερ υμῶς καὶ τοὐς ξδη τῆς αρχῆς τω ἀνα
χῆς καὶ οἱ δουλεύοντες ἐδο ἀπαλωπῆναι τὴν παρακινού-
93쪽
νευσιν ποιουνται, ημιν γε τοῖς ετο ἐλευθέροις πολλο κακοτος
καὶ δειλία μ' παν προ του δουλεύσαι ἐπεξελθεῖν. I 0I AS. οὐκ ην γε σωφρόνως βουλευοσθε ' οὐ γαρ περὶ ανδραγαθίας ὁ ἄγων ἀπὸ του λου Ῥῖν μ' αἰπύνην ὀφλεῖν, περὶ δἐ σωτηρίας μἁLλον η βουλο προς τους κρείσσονας πολ
λῶ μο ἀνθίστασθα - - I02 ' Μ . ωλx ἐπιστάμεθα τα των πολέμων εστιν Oτε κοινοτέρας τας τύχας χαμμνοντα η κατὰ το διαφέρον ἐκατέρων πλῆθος. . καὶ ὐμῖν το μεν εἴξαι ευεις ἀνέλπιστον, μετὰ delos δρωμένου ἔτι καὶ στῆναι ελπὶς ορβῶς , . 103 AB. ' Ελπὶς δὲ κινδύνω παραμύθιον Οὐσα τους μὲν αποπεριουσίας χρωμένους αυτῆ, κἄν βλαφr, οὐ καθειλε ' τοῖς δ i
si ἄπαν τὸ ἡπαρχον ἄναρριπτοῖσι, δάπανος γὰρ φύσει, ἄμα
ideoque alienum ab hoc Ioeo puto, cum praesertim nulla prorsua
ianae oeθῶς. Totuna locum ita per periphmisin re lilii Dionys. e.
ώνέλπιστον, μετα δ/ του δρωμένου ἔτι καὶ στοναι ianὶς Ορθῶς. . Unue putet, et ipsum legisse reoχεμίων, que niti in o luna Valla alte ruin et fortassis etiana Scholiastes. κοιναὶ τύχαι solent triuui bello. Vide ad IlI, 30. , uia Seliol. explieat eto καινον Per τo ricto ἐλπίδα καὶ παοὰ δόξών. Idem est sensiis vocii na r κοιναὶ τύχαι, nam pro Prie s lint casua, Meti altriaque possunt aeeidere, aueoque ineerit, ancipites, inexspectati, si accidunt potentioribus quae acciuere posse non putat es. Vido Iocos allatos a finiuero ad Dionys. P. 178. Seiasus igitur est: ineertiorea, magiam e ancipales saepe eas casua helior vi, quam pro multitudinis virini Pse ratione. Alter' n cripturam καινοτέραe, quae est etiam in Ρ. melius sententia Convenire putavit Dulcerus. Gessnorus apud Stobaeum ua Iatin expressit: in hestia inter quan enonius inopinatoa accidere, et longae alios quam pro multitudiιita utrinam e ratione. 103. ἐλπὶe - χυραί, emad scholiastes: τους ιν κινδύνω καθεστω Tae αυτὸ μόνον παρηγοροῖσιμ' ἄχIὰ τοῖe μὲν ἐν δυναμει τυγχάνοντας, παν Uscias ποτὲ η ἐλπὶς, Ου κατέχυσε πα-εχῶς, διὰ το υπολείπεσθαaaύναμιν αὐτοῖς ' oc δὲ περὶ πάντων ων θουσιν ἀγωνιζόμενοι M odnios/aπίδι, ιπειδαν η ianic σφαχη, ἄμα ete ἔγνωσαν ora ἐσφάλησαν, καὶ Ου δὲν ἄ-ola inoae notis, ἐν ω γνωρίσαντες To ἀβέβαιον τηρ ἐλπίδος ἐπι
94쪽
τε γιγνωσκεται σφαλέντων, καὶ εν ὁτω ετι φυλάξεταί τις α
τον γνωρισθεῖσαν, Ουκ ελλείπει. ο υμεῖς ασθενεῖς τε καὶ επὶ
ροπος μιας οντες μ'. βούλεσθε παθειν, μοδε ὁμοιωθῆναι τοῖς
πολλοῖς, oli παρον ἀνθρωπείως ετι σώζεσθαι, επειδαν πιεζωμενσυς αυτοῖς επιλείπωσιν αἱ φανεραι ελπίδες, επὶ τὰς ατ νεῖς καθίστανται, μαντικον τε καὶ χρονους καὶ ὁσα τοι αὐταμετ' ελπίδων λυμαίνεται.
εarαι, ἀγῶνίζεσθαι' δμως δε πιστευομεν τῆ μεν τύχy ἐκ του θείου μ' ἐλασσώσεσθαι, ὁτι ὁσιοι προς ου. δικαίους ιστάμεθα, της δε δυνάμεως τω ελλείποντι τον Θακεδαιμονίων ἡμῖν ξυμμαχέαν προςέσεσθαι, ἀνάγκον εχουσαν και εἰ μη του ἄλλουτος γε ξυγγενείας ἐνεκα καὶ αισχύνν βοηθεῖν. και Ου παντάπασιν Ουτως ἀλόγως θρασυνόμεθα. Act Tης μεν τοίνυν προς τι θεῖον ευιιενείας Ουδ' ημεῖς I 05
οἰόμεθα λελείψεσθαι. -J.ν γὰρ εζω τῆς ἀνθρωπείας των μεν
Dimini latus silicis testaeve delapsae sit super Itas nitur ni, utrum
terrae iii ubi tui uni. Πν ἐλπίδα ἀναδρίπτειν εἰς ἄπαν το πιάσον est itaque veni peraelitari, experiniculum facere, inum spes tibi it in exit tini iti ira, an te falstira, sic ut tuus fortu ins Univei nasnlea coniniittas, ductus illa spe. Reislc. - Equidena Iliailini. Ruppime κίνδυνον. nain ea est solennis formula, ultera non itein.
V. Vallaicen. ad Homulo t. VII, 50. In norasto καθεile est vis con Euetirilii is. Vid. Matili. Gr. p. 703. Ilerna. ad Uger. p. 740. δάπανος - φύσειJ HOni. M. P. I99., explicans adiectivo δαπανορός. καὶ ἐν ἴτω - οὐκ ἐχλεμε. J Perperam Krager. p. I7s. hianc sen- Eum esse dicit: spes copiam non m inquit iis, qui ea abiitiantiar, qua quis, cum illam semel cognoverit Panam eεse, postmoduni fiat ab ea careat. Νuiu ελλείπειν non est relinquere, Re i deseere. Hoc igitur dicit: Illis vero, qui de summa auararan fortunarrem aleam iaciunt - ubi cognost itur, spe νι ge fefellisse et qualiε sit, atqDe ubi se aliPιia continens ab ipsa eognita aut careat, tamen non d scit, sed hontines a spe in rebus certis, Telut nil litibus, aiunis, locis munitis, alieno ali xilio et Onini genere costarunx Posita pro-wrediuntiar ad spent in rebus divinis collocatain. I id. Act. Pliilol. Non a C. t. II. P. 218.
95쪽
πιγὸς το ἄρχειν ων κρατοῖσιν. Dionys. ita Explicate ora το μὲν θεῖον
et interitu In contra, idque tu in ex aliis, itini lioc loco I fiucyllae in docet. Sed li Oe loco plicii in apte usus est, i eqla B recte Reificius Ine ncta P idem nobis videmur erga deos minua bene animali ροι Plam vos vobis videmini. Se i haec vertia rion iliciantur de lymna Pia tu niente honii triani Erga deos . seli de favore et gratia diviniri uni in is erga liOniinea; id quod docet cap. proxin e praegres unu spectes igitiir potius πρὸς τοῖ θείου. Κmiegemis vulgatani ita luettar, ut verba τῆς πρὸς ro θεῖον emerεως ovo νεις οἰόμεθα --ae Uθαι attriictionis quodani genere posita censeat pro πρὸς μὲν . et o θεῖαν τος ποὸς του θείου εὐμενείας ovo Uri: οἰόμεθα λελείφεσθαι, ail deos φιod attinet, ne nos quidem eorum oratia inferioreε fors aperirinus. vii od olini, Midit, putaram verba πρὸς το θεῖον ta tu in nrodo traiecta esse atque ad λελείφεοθοι pertinere, i , luctus Veri is sequel .l uar καὶ πρὸς μεν τὸ θεῖον ortως ἐκ τού εἰκότος Ουφοβούμεθα ἐλασσώσεσθαι, id vel propterea non placet, citii, si Ric ad μενείας intelligetiae uni soret αυτ od fit. τοῖ δεδευ, quod hic durius existimo. ἐς το θεῖον νονίσεωςI IIudsonias vicit, νόμισις nihil aliud esse, nisi θρησκείαν vel to περὶ των θεῶν δόγμα, ita etiatu usurpari a Dione p. 21. H. Steph. 1'olli ix V, I 26. durarin Pittat esse nec Pr batun et bum νόμισις. V. t OpP. Prol. t. l. p. 25 l. Scit Ol. νομί- Οεως εὶna δια τia νενομισμένα , It i Puto delendum esse διά. ἐς σφῆς αὐτοιςJ Striactura ἀno κοινού. Nain prono inina ita P Auit, quasi alit cEssisset ἔξω et ης των ἀνθοω.ιων. Scitoliastes: εἰς scpυς αὐτους βουλῆσεως της εἰς aνθρωπους δολονότι φοσι προαιρέσεως. Reis His idem esse dicit, ac si dixisset: ουδὲν πράσωμεν, οὐδε ἀξι-ουμεν ἄλλως et ι δίκαιον εἶναι, η ως Οι ἄiλοι ἄνθοωIιοι ἐν μεν τοῖς θείοις νομίζουοιν, ἐν δε τοῖς ἀνθρωπίνοις βούaονται προς ἀλλjiους ἄξιοὐν καὶ δικαιουν, h. e. ἀξιοῖν δίκαια Hναι. Non aliter ag tutus, neque aliteritia et Da aestimamus, Plaut prout alii homines partivi in rebus divrnta statuunt agendum et censenduvι e/εe, partitiι in rebus litomanis, in mutuis erum inter fio commerciis volunt agi aινιe censeri. IIoc est, addit: sacra iacimus ex filii antiquo et ius civit Eadni iiii stranius ad praescriptum et diIctuni iuris nutiirae. Ἀνθρωπείας Κmaegerus et ad ν ωεως et ad βουλήσεως Dertinere ac pro- Pterea praeniissunt esse docet, itaque loeun in has paItes resoI-vendunt Esse: Ουδὲν δικαιοῖμεν ἡ ποάσσομεν ἔξω τῆς ἀνθρωπείας τανὲς τὸ θεῖον νομίσεως, et: οὐδὲν δικαιοῖμεν η πρύσσομεν ἔξω τῆς ἀνθρωπείας των ἐς σφῶς αυτους βουλήσεως, ne Ple po3cimus, neque fac uiua quidquam, quod vel εanc tae, Nω hominea deos colunt, Obae vantiae repugnet, vel ab humano eorrem, Ptae arbi gulaque expetit,aem irendoritur studio abhorreat. Significatur autent, fortiorem
l ueni lite poscere, ut quein superet, is sibi pareat. Ita Κrmogeriis. μύλησις nihil est nisi nostrum: Ges innuing. ἐς τό θεων esηρ Dιae ad Gog pertinent, idem adnotavit, adiri iubens Mattia
Gi. I. 270. h. et p. 392. Sundis ad rem locus Dion usii A. R. VIII.
96쪽
ἀνθρώπειδν τε σαφως δια παντος υπὸ φύσεως αναγκαίας, οδαν κρατῆ, ἄρχειν. καὶ πεῖς ουτε θέντες τον νόμον ουτε κερ- μενω πρῶτοι χρησάμενοι, δντα δε παραλαβόντες και εσόμενον ἐς ἀει καταλείφοντες, χρώμεθα αὐτω, εἰδότες και υμῶς αν και αλ λως ἐν τῆ auri; δυνάμει ἡμῖν γενομενους δρῶντας αναυτό. καὶ προς μεν το θεῖον -τως ἐκ του εἰκότος ου φοβούμεθα ελασσώσεσθαι ' τῆς δε ἐς Αακεδαιμονίους δόξω, ῆν διὰ τὸ αωπὸν δο βονθῆσειν υμῖν πιστεύετε αυτούς, μακα εἱσαντες υμῶν τὁ ἀπειoόκακον οὐ ζηλούμεν τό ἄφρον. --κεδαιμόνιοι γὰρ προς σφὼς μεν αυτοὐς και τὰ επιχώρια νόμιμμα πλεῖπα αρετῆ χρῶνται ' προς ει τοῖς ἄλλους πολλὰ ἄν τις ἔχων εἰπειν ως προπερωται, ξυνελὼν μάλιστ ἀν δολώ- Οειεν ori επιφανέστατα ων Bμεν τὰ μεν ἡδέα καλὰ νομίζουσι, τὰ δὴ ξυμφέροντα δίκαια. καίτοι οὐ προς τῆς ἡμετέρας νυναλόγου σωτ ρίας ἡ τοιαύτη διάνοια. NHA. Ῥμεῖς δε κατ' αὐτὸ Moo ε' και μάλιστα πι-I06στε- μεν τω ξυμφέροντι αυτῶν Μηλίους αποέκους ἔντει μῆ υλήσεσθαι προδόντας τοῖς μεν εἴνοις των Ἐλλ νων απί--ους καταστῆναι, τοῖς di πολεμίως ωφελίμου
mines a*endi causani statim subiicere Atheniensem, Reis ins nu nitit: recte ait nec is deos colamus , in dii bio Em. Νan nina ex opinione ini periit iiunien lioni initius. Νed Opinio, sic colendos . se deos, est lium ana, anti itiitus nobis tradita, tui ferri num IIOc autoria ceretur est, Piacm ad altera iri petat, i l ei ini periit, P ia necesse est per nulli ram reriam, ut potior minori inipere . - Μilius recte I ionvsitis: τὸ μὲν θεῖον dola γινώσκουσιν απανTEς, vi non vidit annectendum esse ν Imurn ἄρχειν, eaiatimamua enim eos eae opinione hominum, horriinea manifesto sev per et ubiqDe ei viperare, cuius potentea sint. Contraria ponti ritur δόξη et σα- νει ς, uti unaque iungendum cuin ἄρχειν. Docuit Lmi egeriis, et iam Mite eunt Isauer s.
97쪽
LIB. V. CAP. 107. III. I 07 AB. Oυκουν οἴεσθε τό ξυμφέρον μεν μετα ασφαλείας εἶναι, το δε δίκαιον καὶ καλὸν μετὰ κινδυνου δρῶσθαι ' o A κεδαιμόνιοι κιστα ῶς επὶ τὸ πολύ τολμῶσιν. 108 MO. Ἀλλα καὶ τούς κινδύνους τε ημῶν ἐνεκα μάχλον ηγούμεθ' ἄν εγχειρίσασθαι αυτούς, καὶ βεβαιοτερους η ἐς uia λους νομιεῖν ὁσω προς μεν τὰ εργα τῆς Πελοποννοσου επὴς κείμεθα, τῆς δε ροώμης τῶ ξυγγενεῖ πιστότεροι ετέρων εvis..109 ΑΘ. Tο δ εχυρόν γε τοῖς ξυναγωνιουμένοις οὐ τό εύ- νουν των επικαλεσαμένων φαίνεται, ἀλx ῆν τῶν εργων τις δυνάμει πολύ προ xy' ὁ Αακεδαιμόνιοι καὶ πλεῖόν τι τῶν
ἄλλων σκοπούσι. τῆς ροὐν οικείας παρασκευῆς απιστία καἰ μετὰ ξυμμάχων πολλῶν τοῖς πέλας επέρχονται. λτε Ουκ εἰκὸς ες νῆσον γε αυτοῖς πῶν ναυκρατόρων δντων περαιωθῆναι.
116 ΜΗA. α δἐ καὶ ἄλλους αν ἐλοιεν π ψαι ' πολύ δὲ τομοτικὸν πέλαγος, Γ ου τῶν κρατουντων απορώτερος ἡ λῆψις ἡ τῶν λαθεῖν βουλομένων ἡ σωτηρία. καὶ εἰ τοὐδε σφάλ- χοιντο, τράποιντ ἄν καὶ ἐς το ν γην υμῶν καὶ επι τούς λοιποῖς τῶν ξυμμάχων, ὁ υς μ' Βρασίδας επῆλθε καὶ οὐ περὶ τῆς μ' προς κούσης μῶλλω ἡ τῆς οἰκειοτέρας ξυμμαχίδος τε
καὶ γῆςJ ο πόνος υμῖν εσται. III AS. Tούτων μεν καὶ πεπειραμένοις ἄν τι γένοιτο καὶ υμῖν καὶ ovκ ἀνεπιστῆμοσιν ἔτι οὐδ' απὁ μιας πώποτε πολογίας Ἀθηναῖοι δι ἄλλων φόβον απεχώρησαν. ενθυμούμε-
Plat. Alcib. II. l. I6. a. p. 205. Cons. ad Thucyd. VI, 89. Et supra III, 45. V, 90. I 09. οὐκ εἰκός - πεοαιωθηναι J ThOm. Μ. p. 165. sib omissis
98쪽
σου ταν λόγω ειρ κατε φ ἄνθρωποι αν πιστευσαντες νομίσαιεν
σω σεσθοι, ἀλλ' υμῶν τὰ μεν ἰσχυρότατα ελπιζόμενα μέλλεται, τα δ' υπάρχοντα βραχέα προς τὰ ξδ' ἀντιτεταγμένα
περιγίγνεσθαι. πολλῆν τε ἀλογίαν της διανοίας παρέχετε, εἰ μο μεταστηώμενοι ετι ημῶς ἄλλο τι τῶνδε σωφρονεστερον γνώσεσθε. οὐ γὰρ δο επέ γε τον εν τοῖς αἰσ/ροῖς και πρου- πτοις κινδύνοις πλεῖστα διαφθείρουσαν ανθρωπους αἰσχύνην τρέφεσθε. πολλοῖς γὰρ προορωμένοις εδε ἐς οἷα ςίρονται τb αἰσχρὸν καλούμενον ὀνοματος επαγωγου δυναμει ἐπεσπάσατο,
ησσοθεῖσι του ρήματος, ῶνω ξυμφοραῖς ἀνοκίστοις ἐκοντας
99쪽
περιπεσειν, καὶ αἰσχυν ν αἰσχίω μετὰ ἀνοως η τύρος προ λαβεῖν. ο υμεῖς, γ εὐ βουλευ σθε, φυλάξεσθε, καὶ Ουκ ἀπρε-πἐς νομιεῖτε πόλεώς τε τει μεγίστης ἡσσῆσθαι μέτρια προκαλουμένης ξυμμάχους γενέοθαι ἐχοντας την Ῥετέραν αυτῶν υποτελεῖς, καὶ Ooθείσος αιρέσεως πολέμου πέρι κὰι α σφαλείαρμο τὰ χείρω φιλονεικῆσαι ' ῶς ozτινες τοῖς μεν λοις μ' εν-
κουσι, τοῖς 'δε κρείσσοσι καλῶς προςφέρονται, προς δῆ τους εσσους μέwιοι εισι, πλεῖστ αν ὁμοῖντο. σκοπεῖτε οὐν καιμεταστάντων ημῶν καὶ ἐνθυμεῖσθε πολλάκις o τι περὶ πατρί
δος βουλεύεσθε, ην μιας πέρι και ἐς μίαν βουλην τυχουσάν τε καὶ μ' κατορθώσασαν ἴστε. II 2 Καὶ οἷ μεν Ἀθηναῖοι μετεχώρησαν ἐκ των λόγων ' οἱ Γ
ἡμῖν ἡ ἄπερ καὶ τὸ πρῶτον, ω Ao ναῖοι, oύτ εν ὀλίγω πό- νω πόλεως ἐπτακόσια ἐτη M' οἰκουμένης την ελευθερίαν ὰφαιρησόμεθα, ἀλλα τα τε μέχρι τοὐδε σωζούων τὰν ἔκ του
In his ἔτι Ex B. b. e. d. e. h. i. Ic., quibus adde S. Be ker. Ediis
Paulo ali perius ni eus S. lial Et hi pro ξr, spiritu u n anu recente Inulato. Usta praeterea ex uno Parisii O nolunt, et Valla sic te inievel ex coniectura, vel e eo lice scripto, ut patet ex interpret 1ione eitis: quana - scitis. Illud soria icta Drttini est ex lara et pri- nio vocabulo fi qtientis pri,1inie capitis. κac υσre igitur non parvam auctoritate ni liat ei. IIoc recepto Oninia Plana sunt, Iliodo, de verbis μιας πέοι καὶ ἐς μίαν βουχήν suntini tu lictuin fel as. Ibinii te ni καί non est et sed etiaυι vel iterra, et sensus illo in ue si empsisset: ἐς μίαν καὶ μιu; πέρι δευσαν βουλὴν, quavi, instituta uniaca de patria unica item eouεultatione, et sterrari et perri poaae,
100쪽
θειον αυτον καὶ τῆ απὁ των ανθρώπων καὶ Αακεδαιμονων τιμωρία πεστεύοντες πειρασόμεθα σώζεσθαι. προκαλούμεθα
δὲ Ῥῆς φίλοι μεν εἶναι, πολέμιοι δἐ μοδετέροις, καὶ ἐκ τῆς γῆς ροῶν ἀναχωρῆσαι σπονδὰς ποιησαμένους αἴτινες δοκολσιν επιτήδειοι εἶναι ἀμφοτέροις
οἱ μεν δὴ Μῆλιοι τοσαῖτα ἀπεκρίναντο ' οἱ δε Ἀθηναῖοι II 3διαλυόμενοι ξδη in των λόγων ἔφασαν lassa ουν μόνοι γε ὁ τούτων των βουλευμάτων, ως ῆμῖν δοκεῖτε, τὰ μεν μεLλοντα των ὁρωμένων σαφέστερα κρίνετε, τὰ δε αφανῆ τωμυλεσθαι Aς γιγνόμενα ξδε θεῆσθε, και Αακεδαιμονίοις καὶ τύχν και ἐλπίσι πλεῖστον δῆ παραβεβλημένοι και πιστεύσαντες
λιοι, προς πόλεμον ευθυς ἐτράποντο και διελόμενοι κατὰ πόλεις περιετείχισαν κύκλω τους Μ λίους. καὶ υστερον φυλα- ν, κην σφῶν τε αυτῶν και των ξυμμαχων καταλιπόντες οἱ Ἀθηναῖοι και κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν ἀνεχώρησαν τω πλείονι του στραxos. Οι δὲ λειπόμενοι παραμένοντες ἐπολιόρκουν τό χωρίον. ι γειοι κατὰ τον χρονον τον αυτον ἐς λόντες ἐς I 15την Φλιασίαν, καὶ λοχισθέντες υπό τε Φλιασίων και των σφωτέρων φυγάδων, διεφθάροσαν Aς ἡδο κοντα. και Οἱ in τῆς Πύλου Ἀθηναῖοι Αακεδαιμονίων πολλὴν λείαν ελαβον. και Αακεδαιμόνιοι δι αυτὸ τὰς μἐν σπονδὰς Ουδ α ἀφεντες επ
λέμουν αὐτοῖς , ἐκ ρυξαν δὲ εἰ τις βούλεται παρὰ σφῶν Ἀθη
ναίους ληίζεσθαι. και Κορίνθιοι ἐπολέμοσαν ἰδίων τινῶν δι Φορῶν ἐνεκα τοῖς Αθ ναίοις ' οἱ δ' ἄλλοι Πελοποννῆσιοι ησύχαζον. εIλον δὲ και οἱ Μῆλιοι των Ἀθοναίων τοὐ περιτειχίσματος το κατὰ τὸν πορὰν προσαλόντες νυκτός, και ἄμI 13. τὰ μὲν μέ1χοντο - θεῶσθεJ Dixi de hoc Ioco III, 38.
et 3. επαραβεβληMένοι J i. e. quia plurimum commisio ιε. Tum activum, tuni ni edi uni huius veribi praeter alios significatus hunc lia-het, ut sit quasi deponere sive anseri uen, deponiren, nis eri gen. Heri, lotus et activunt et niediunt habet eodenI sensu, alvae II, 1 4. Iul imi παῖδας παρέβαλε αυτοῖσι. Αἰγυπτίους et VII, 10, 8. η-μέων δ Mιφοτέρων παραβαλλομένων τὰ τέκνα, in medio depositis nostrum utriusque libearis, quos locos etianI 1exica Ilabent.115. a cis ιJ i. e. Me alellten Kverberethtigumem aug. V. Boectu . StaatsA. d. Ath. t. II. p. 128.eto κατὰ τ ν ἄγοράν J Hoc vix intelliso potest de soro urbis melior m. Puto desiSilari soluith remiin enaliuni in niunitionitius Allienierisiunx Et socii Ira, ubi asservat attir minientuin et alia ad usus ni ilitum, iiiii uctena obsidebant. Id iudicant ea, quae