장음표시 사용
81쪽
καἰ μεγάλαρ, αυτονόμους εἶμεν πάσας καττὰ πάτρια αδ δέ κα τῶν ἐκτός Πελοποννάσου τις ἐπὶ τὰν Πελοπόννασον γαν se επι κακῶ, ἀλεξέμεναι ἀμόθι βουλευσαμένους, μα κα δικαιό
τατα δοκῆ τοῖς Πελοποννασίοις. ὁσοι δ' εκτὴς Πελοποννάσωτων Αακεδαιμονίων ξύμμαχοί εντι, ἐν τω αυτῶ εσοὐνται ἐν τω περ καὶ τοὶ των Λακεδαιμονίων καὶ τοὶ των ' Ἀργείων ξύμμαχοί εντι, τὰν αυτῶν Ποντες. επιδείξαντας δε τοῖς ξυμμά
χοις ξυμβαλέοθαι, αἰ κα αὐτοῖς δοκῆ. αἰ de τέ κα ara Ooκη τοῖς ξυμμάχοις, Οικαδ' ἁπιάλλειν.
stituit: περὶ δὲ τῶ τῶ Σιῶ σύματος, σέμεν χῆν τοῖς Ἐπιδαυρ ις ορ--ν . δόμεν δε αυτως ὀμόσαι. Graece, ad lit, dixeris: οεοὶ δὲ et οὐ τοὐ Θεου θύματος τιθέναι ἐθέλειν τοῖς Tar. Sex. Alia III coli lectura nupri,ponit hanc : περὶ δν τῶ τῶ ma σίματος, λῆν τὼς Ἐπιδαυρίως δρκιδδέμεν, ad sacrascitim Apollini delitum eat inendum . relle se Epidaurios obstringere iit risiurandi relisione. Religionis quippo neglectuin Amui speciosani fiat,ira rant Epidauriis tu ili ins mendi
provocaris inter alia ad Albi schii dilucid. Thucyd. p. 549. Eani secutus hoc tui tun ni, ut KOen. ad Gi eg. Cor. p. 206. , ut ponetit ευεν pro σμεν. de qua sumiui verbi είναι Pliara fiat, et lini dent. Illii qui deni illud aῖν post δοκεῖ, i inde Omnes huius somnii laefoederis inlinitivi perulent, vix se ITi posse videtur. uo non ineinagis placet Bel Heri coniectura. Illud λῆν tit pii milii huic loco
aptuni Hatiemis quia Hie nota it. Et αὐ ιοῖς ὀμόoαι pro αὐτοδe δμ Hihelii l. c. li. i. Sed eo pervertitur alterii n con alnen, iiii id nisi in Oratione Diali itia pOAt coniunctioneni rei et utias tulit pateticii Iantii in coniunctiones accusativos cuni institui vis pro verbis i initis ponere non licet. Hic veria orἐxtio directa est. I dativo noλίε v. Matth. Gr. p. 83. 96. de ἐκβῶντας ibi dein p. 3 i. otiό J Voθεὶ A. H. et correct Is S. e. s. h. L. ἀμοθὶ F. II. αδμαθεῖ g. ceteri ἀμόθι, i. e. alio bi. Nan αμονεί graeeunt esse, recte Bredovius neglisse videtur. Nostra vox analogiani sequitur vocis oediaμόθι. Hianter. OdJ As. I, IO. si albet ἀμόθεν, lilii scii l. bre v. ἀπό τινος μέροπς. d. D irv. ad Guirit. p. 25 l. Oss. a IVirgil. Georg. p. 49. Est igittir, eorum partem, unde unde eaora nobis etiarn, o Musa, refer. Videtur ἀμός antiquitus metunt esse
pro τις. Sic Odyss. Vi II, 5 . legitur: φαῖνε δ' -ιδον, ἔνθεν ἐχών, i. e. inde incipiens. αἰ δέ τι - 4nιάλλει ri Haec obscura sunt et variam Axplic tionem adni illunt. Αι δέ τι δοκῆ oniissis καὶ ἄλλο Α. B. F. U. I. . O D. Q S. c. d. e. i. h. αἰ δέ τι άtio δοκῆ h. Iacobi ita interpret tiis est: Man vird den tiun esgenossen diesen Verirag τον legere,
82쪽
LIB. F. c AP. 78. 79. 70τουτον μεν τον λόγον προοεδεξαντο πρωτον ot Ἀργεῖοι, 73καὶ των -κεδα μονίων το στράτευμα ἀνεχώρησεν in τῆς T-γέας ἐπ οἴκου ' μετὰ δε τοὐτο επιμιξίας Ουσης ξδη παρ' ἀλλ λους, οὐ πολλῶ υστερον επραξαν uυθις Οἶ αυτοὶ ἄνδρες ωςτε τον Μαντινέων και 'Hλείων καὶ την ' Αθηναίων ξυμμαχίαν ἀφέντας 'Αργείους σπονδὰς καὶ ξυμμαχίαν ποιῆσασθαι προς -κεδαιμονίους. καὶ ε νον- αῖδε. et τάδε εδοξε τοῖς Αακεδα μονίοις καὶ Αργείοις σπον- 70δὰς καὶ ξυμμαχίαν εἶμεν πεντήκοντα ετη, επι τοῖς ἴσοις καὶ ὁμοίοις δίκας διδοντας καττὰ πάτρια ' ταὶ δε ἄλλαι πόλιες ταὶ ' ,
ἐν Πελοποννάσω κοινανεόντων τὰν σπονδῶν καὶ τὰς ξυμμαχίας, αυτόνομοι καὶ αὐτοπόλιες, τὰν αἱτων εχοντες, καττα
πάτρια δίκας διδόντες τὰς ἴσας καὶ ὁμοίας. ὁσοι δε ε ζω Πωλοποννάσω Αακεδαιμονίοις ξύμμαχοί εντι εν τοῖς αὐτοῖς inos
κοιν σνεόντωνJ κοινὰν ἐόνrων F. H. κοινὰν υύντων Q. κοινῶνδε ἐόντων B. h. κοιραννεόντων s. vulgo κοινῶν ἐόντων. V. Dorvili. ad Ulai it. p. 293. 550. Correxit au kenar. ad Etam p. inio niss. Ρ. 65. V. Μatth. Gi'. p. 242. Ilox Belckeriis e lidit τῶν σαονδῶν καὶ τὰς ξυμμαχίας prD Vulgatu τῶν σπονδῶν κω τῶν ξυμμαχιῶν, collatis cap. 27. et 78. t
83쪽
ται τοῖςπερ καὶ τοὶ Αακεδαιμονιοι ' καὶ τοὶ των υργείων ξύμμαχοι εν τω αυτω ἐσοὐνται τωπερ καὶ τοὶ ' γειοι, τὰν αυτῶν ἐiοντες. αἰ δέ ποι στρατιῆς dis κοινῆς, βουλεύεσθαι
Αακεδαιμονίως καὶ Ἀργείως οπα κα δικαιότατα κρίναντας
τοῖς ξυμ δεοις. αἰ δέ τινι τἀν πολίων ν ἀμφίλογα, η τῶν
εντος η τῶν ἐκτὸς Πελοποννάσου, αἰ ε περὶ Ορων αἴτε περὶ ἄλλου τινός, διακριθημεν. αἰ δέ τις των ξυμμάχων πολις π λει ερίζοι, ἐς πόλιν εiθεῖν, αν τινα ῖσαν ἀμφοῖν τατς πολίεσιακοψ. τοῖς M ἐὸαις καττὰ πάrρια δικάζεσθαι.
B0 Αἱ μεν σπονδαὶ καὶ η ξυμμαχία αντο ἐγεγένητο ' καὶ omnόσα ἀλλ λων πολέμω η εἰ τι ἄλλο εἶχον, διελύσαντο. κοινyδἐ nδη τὰ πράγματα τιοίμενοι, ἐψηφίσαντο κηρυκα καὶ πρεσβείαν παρ' 'Αθηναίων μ' προςδέχεσθαι, ην μ' εκ Πελοποννησου εξι ωσι τὰ τείχο εκλιπόντες, καὶ μη ξυμβαίνειν τφ μηδὸ
nολεμεῖν ἀλλ' η ἄμα. και τά τε ἄλλα θυμῶ εφερον και ες
διακρι' υοJ II mn ann is apud Haacrium diras Me Protasea putat esse, alteram in verbis αἰ δέ τινι χῶν πολίων - δισπειθῆμεν, ut lito inlinitivus pendeat ex αμφίλογα, et sit anceps aliquid disceptatu; alteran in verbis: αἰ δέ τιe - ἐρίζοι, ut apodosis incipiat inde a verras: ἐe πόλιν χθεῖν. Poterit hoc titioquct item, sed
causani idoneant, cur ita sint, non vi leo. Priore nieinbro in univerrauni, ultero niagys desinite ratio controversiarii ni dulIdu andR-runt pronuntiatur, ut recte IIaackius. Potio in his quaedunt dialectum Dorican aceonini odans Vulckenar. ad Theocrit. Ad Onia2us. p. 74. sq. Acrii i utili ιρίδδοι et δίκας τσεσθαι, quent ego Non sequor liba is non conm ntienti tuis. Boxaco habet h. δοκεior'. g. δοκεῖοι A. II. u. Κ., tibi doκεῖ οἱ non putat pro Isiis spernendunt esse Hern . B p. IIaackiuna, Opinor, verba ροφοῖν ταῖς Πολίεσε ex Da γε pendere laetens, non ex δοκεῖ, et οἱ esse pira abet ala. Recte BeLkeriis αν ἴσαν recepit ex A. H. F. H. I. K. L. O. Pro Vulgata ἄν τινώ. Cod. e. hab Pt ar τινα. Nimimini structura hue est: νς Πόλιμ ιχyεῖν γαν, ις αν τινα ροφσιν ταῖς notisσι ἰέν αι ὁ κοχ, ut praepositio I epetatur prorsus ut in verbis I, I. ἐκ δή τεκμ vom ων - μοι Πισιεῖοοι ξυμβοι νει, ut i viile, et ut ibi, velut initio libri quarti . Quod utileni aci ἴσαν attinet, nota res est, Rul stanti uel adiectiva saepe post relativa sua posita semai constructione 1 velativo 'in , auena usiani graecae linguae inter alios illustrant ininterpretes ad Euripidis Heculi. I 038. Horat. Satir. II, 6, 11. O si
uratam argenti fora quae mihi vionstret, ut illi Thesauro innento qui πι er ce n artua agratin Illum ipsuvi mercatus ararit. Cons.
Musoli Ic. ad Tibiail. I 1, 6, Io. De fornia inlinitivi διακρινομεν V. Μarili. Gr. p. 256.
tit ea Hesycli. Et Elyni. II. Per gi αῖροι explicat schol. Apollon. I, 305. Mansit vox in usu apud L oi es, apii l Atticos non iteIn, nisi lateat sorte in foranula ωτάν. Apud IIomeriim saepius Iegbtur. Vide H n. ad II. t. V. p. 239.
84쪽
Bim ἔπι Θράκης χωρία καὶ ως Περδίκκαν ἔπεμψαν ἀμφότεροι
πρέσβεις, καὶ ἀνωεισαν Περδίκκαν ξυνχόσαι σφίσιν. οὐ μέντοι εὐθύς γε ἀπέστη των 'Aθοναίων, αλλὰ διενοεῖτο, ἔτι καὶ τους ' γείους ἐώρα ῆν δε καὶ αυτος το ἀρχαῖον εξ 'Ἀργους. καὶ τοῖς λαλκιδεῶσι τους τε παλαιους ὁρκους ἀνενεώσαντο καὶ αλλους ἄμοσαν. επεμψαν δε καὶ παρὰ τους Ἀθηναίους οἱ ' γεῖοι πρόσβεις, το εξ 'Eπιδαυρου τεῖχος κελεύοντες ἐκλιπεῖν. οἱ δ' ὁρῶντες ὀλίγοι προς πλεiους οντας τους ξυμφύλακας, επεμφαν Θημοσθένον τοὐς οφετέρους εξάξοντα. ὁ δέ ἀφικομενος καὶ ἀγῶνά τινα προφασιν γυμνικὸν . ξω του φρου
ρίου ποιήσας, ῶς ἐζηλθε τὸ ἄλλο φρουρικόν, ἀπέκλ&σε τὰς
πύλας. καὶ υστερον Ἐπιδαυρίοις ἀνανεωσάμενοι τὰς σποiδὰς αὐτοὶ οἱ Ἀθοναχι ἀπέδοσαν τὸ τείχισμα. μετα δὲ τον των BI' γείων ἀπόσταο ιν - τῆς ξυμμαχίας καὶ οἱ Μαντινο, τὸμεν πρῶτον ἀντέχοντες, επειτ Οὐ δυνάμενοι ἄνευ των υργείων, ξυνεβοσαν καὶ αὐτοὶ τοῖς Αακεδαιμονίοις, καὶ τον αρχὴν ἀφεῖσαν των πόλεων. καὶ Αακεδαιμόνιοι καὶ ' γεῖοι, χίλιοι ἐκάτεροι. ξυστρατεύσαντες, τά τ εν Σικυῶνι ἐς ὀλίγους μὰλ- λον κατέστησαν αυτοὶ οἱ -κεδαιμόνιοι . ἐλθόντες, καὶ μετ'
Alex. N. patriis Ilist. rase. I. p. 18. 1'iolegoni. ad I l n lasili. Diat. de re p. lnilaitas fas c. I. P. II. Adde Thucyd. II, 99. Valet c. ad Hero lol. V , 22. τὸ ιξ Ἐπιδα -J I in Iav. spicit . erit. p. I 0. emendat το ἔξω Tn. Verunt intra Epidati milii sitisse nitiniti Olieni, neniinena, isti cap. 75. 1 gerat, potuisse opinari, ni unet Poppo proleg. t. I. I. 177 , mi ure non eatra, sed i inti ni ac ἐα Ἐπιδα ere, clicenduinuisse. 1 ut atani lueti r Haach. breviter et contorte die tu in pu tali A pro e et o rεσος ἐν Ἐπιδαύρι' κελεόον ες ἐκλοnεῖν, ἐξιόντος ἐξαιτῆς. Sintilis locus supra psi cap. 4. τὸ ἄλλο νeoίριονJ Itii vulgo legitur. At φρουρικόν irinluet K. l, ocrate et v ν φρουράν si e Tope φρουρούς, quod n eritis pra otii terunt , Dulcer. et I OP p. I. l. p. 249. Tὰ φρουρικόν Pl. ne eo leni sensu dixit L io Cassius, I liue3 lidis seritionis viligentissinius inlitator.
85쪽
καὶ ὀλιγαρχία επιτμεία τοῖς Αακεδαιμονίοις κατέστη. και προς Γαρ ῆδο ταὐτα ἰν του χειμῶν'ος λήγοντος ' και τεταρτον καιδέκατον ἔτος τῶ πολέμω ἐτελευτα. ga Tos M ἐπιγιγνομένου θέρους Λιῆς τε οἶ ἐν ἀπέστησαν Ἀθηναίων προς χαλκιδέας, καὶ Αακεδαιμόνιοι ταεν 'Aχαῖα Ουκ ἐπιτηδείως πρότερον εχοντα καθίσταντο. καὶ
Ἀργείων ὁ δῆμος κατ ολίγον ξυνιστάμενός τε καὶ ἀναθαρσήσας ἐπέθεντο τοῖς ὀλίγοις, τηρήσαντες αὐτὰς τὰς γυμνοπαιδίας των Αακεδαιμονίων. καὶ μάχος γενομέν=ης ἐν τῆ πόλει ἐπεκράτησεν ὁ δῆμος, καὶ τους μεν ἀπέκτεινε τους δε ἐξ λα-sεν. οἱ δε δακεδαιμόνιοι, ἐώς μεν αυτούς μετεπέμποντο Oι φίλοι, οἰκ ῆλθον εκ πλείονος, ἀναβαλόμενοι δε τὰς γυμνοπαιδίας ἐβοήθουν. καὶ εν δε α πυθόμενοι ἔτι νενίκηνται οἱ oλέγοι, προελθεῖν μεν οὐκέτι θέλησαν δεομενων των διαπωφευγότων, ἀναχωροσαντες δε in οἴκου τὰς γυμνοπαιδίας ἡγον. καὶ υστερον ελθόντων πρέσβεων ἀπό τε τῶν εν τῆ πόλει α γέλων καὶ τῶν ἔξω Ἀργείων, παρόντων τε τῶν ξυμμάχων, ωαι ροθέντων πολλῶν ἀφ ἐκατέρων, ἔγνωσαν μεν ἀδικεῖν τους εν τῆ πόλει καὶ εδοξεν αὐτοῖς στρατευειν ἐς Ἀργος, διατριβαὶ δε καὶ μελλήσεις εγίγνοντο. ὁ δε δῆμος τῶν Ἀργείων ἐν τούτω, φοβουμενος τοὐς Αακεδαιμονίους καὶ τον τῶν Ἀθηναίων ξυμμαχίαν πάλιν προςαγόμενός τε καὶ νομίζων μέγιστον ἄν σφῆς ω λησειν, τειχίζει μακρὰ τείχ' ἐς θάλασσαν,
ὁπως ἐν τῆς γης ὐργωνται, ἡ κατὰ θάλασσαν σφῆς μετὰ τῶν Gθοναίων επαγωγῆ τῶν ἐπιτηδείων ἀφελῆ. ξυν δεσπ
ει τον τειχισμὸν καὶ τῶν εν Πελοπονήσω τινες πόλεων, καὶ οἷ μεν Ἀργεῖοι πανδομεί, καὶ αυτοὶ καὶ γυναῖκες καὶ οια ται, ετείχιζον ' καὶ ἐκ τῶν μονῶν αυτοῖς his, τέκτονες
καὶ λιθουργοί. καὶ τό θέρος ἐτελεύτα
ait discerneret, quid Liacedaemonii συrot, stoli, per se esserint. Errorem Valcia naIli, ὀψεῖσαν DIO parti c. habentis arguit Mattii. Gr. p. 27l. 82. τας γυμνοπαιδίας l De his vide Odois. Musuerit in l. II. Ii-hri d. Dorer p. 312. 322. 338. 343. 389. et Praxesertim Rulink. ad Timae. p. 73. interpp. ad Herodot. VI, 67. ἐλθόντων προσβεων - δγγέλωνJ Ρopp. proleg. t. I. p. 108. non
putat lo tirn sanum esse. 1 orti ἄγγέλων, lit ex interpi etalnento ortuni eiiciunt; Pios sequitii ' Haackius. Ten Ere, opinor; nam Iocus ita clini Helin anno accipien ius est, PIasi seripsissEt: ιλ- θόντων πρέσβεων αγγελλόντων onό re των si τῆ πόλει καὶ τῶν xξω Ἀργείων. Μox ex hoc loco an eri Moeris λιθουογους, ωουκυδίδης
86쪽
το τειχιζόντων , εστράτευσαν ἐς τό Αργος αυτοί τε καὶ οἶξύμμαχοι πλqν Κορινθίων ' υπῆρχε δέ τι αυτοῖς και εκ του 'Αργους αὐτοθεν πρασσομενον. ῆγε δε τον στρατιὰν ' ις ὁ 'Αρχιδάμου Αακεδαιμονίων βασιλευς. καὶ τὰ μεν εου τος παλεως δοκοὐντα προύπάρχειν Ου προὐχώρησεν εYι' τὰ δε οἰκοδομούμενα τείχο ελόντες καὶ καταβαλόντες καὶ ' Tσιὰς χωρίον τῆς 'Αργείας λαβόντες καὶ τους ελευθερους ἄπαντας -οῦ ε λαβον ἀποκτείναντες, ἀνεχώρησαν καὶ διελύθησαν κατὰ πόλειρ. ἐστοάτευσαν δε μετὰ τοὐτο καὶ 'Aργεῖοι ες την Φλιασίαν, καὶ . ωσαντες ἀπῆλθον, ὁτι σφῶν τούς φυγάδας ὐπεδέχοντο ' οἶγὰρ πολλοὶ αυτῶν ενταμα κατώκοντο. κατέκλησαν δε τούα -οὐ χειμῶνος καὶ Μακεδονας υθοναιοι, Περδίκκα ἐπικαλούντες την τε προς 'Αργείους καὶ Αακεδαιμονίους γενομένον
ξυνωμοσίαν καὶ ὁτι παρασκευασαμενων αυεῶν στρατιὰν ἄγειν
επὶ χαλκιδέας τους επὶ Θρακος καὶ ' φίπολιν Λικίου τοὐπικηράτου στρατηγούντος ἱψευστο την ξυμμαχίαν, καὶ - στρατιὰ μάλιστα διελυθ' εκείνου ἀπάραντος ' πολέμιος οὐν ῆν. καὶ ὁ χειμὼν ετελεύτα Ουτω καὶ πέμπτον καὶ θίκατον ἐδεος τῶ πολέμω ετελείτα.
καrέκχησαν - nικαλοῖντεςJ IlIlgo: καχέκχησαν δε τοῖ αιτουνιμωνος καὶ βακεδονι ας Ad 'ναιοι Περδίκκαν , ἐπικαλοῖνzες, Iitibus nusito Prototot sunt interpretes offendemini. Nan eooIn sensus non potest alius esse nisi hic: ab Allieniensibus 1 erili conni in te elusu ira se a Mace lonia, id quod inepti In erit, cu In Maem Onianumsiani arniis potiti sint. Et tanten ita Iam,hi: In denigenen inter aviossen die Athener aueli den Per siemis ron Macedonienaria. I ropius a veritate Portus abest, sic interpretans: ulu ui ria in Macedonia intercluserrent. Sed is sensus in vulgata non in- est. Quat e iani oli in ad Dionys. de C. V. p. 131. eorrexi καrμHroαν - καὶ Μακεδονας, Περδίκκα ιnικαλοῖν ree et, ni ut ἔλta si diuidistinctione. Quoniarn vero in c. l. est χειμωyoς Afακεδονι ας et in L. O. P. u. Κ. Περδίκκαν κcia ἐπικαλοῖντες, Possis etiit ni ita tentare e καroahσαν - χειμωνος AIακεδόνας Αθοναῖοι καὶ Περδίκκαν,1πικἄλοῶντες Etc. Aueriani tun en praestat. Et sic in suo lilaro in- Venisse, testatur achioliastes ii ac explicutione: κατέκλεισαι J Taurorε
87쪽
Αργος ναυσὶν εἴκοσιν, Ἀργείων τους δοκοῖντας ἔτι υπόπτους εἶναι καὶ τα Αακεδαιμονίων φρονεῖν ἔλαβε τριακοσίους ἄνδρας, καὶ κατέθεντο αυτοὐς Ἀθηναῖοι ες τὰς ἐγγυς νησμς ων ῆρIo καὶ ἐπὶ Μηλον την νῆσον Ἀθηναῖοι εστ ράτευσαν ναυσὶν εαυτῶν μεν τριάκοντα, πιαις δε ε ξ, Αεσβίαιν δε δυοῖν, καὶ ὁπλίταις . εαυτῶν μεν διακοσίοις καὶ χιλίοις καὶ τοξόταις τοιακοσίοις καὶ ἱπποτοξόrαις εἴκοσι, τῶν δε ξυμμάχων και νησιωτῶν ὁπλίταις μάλιστα πεντακοσίοις καὶ χιχίοις. οἱ MMξλιοι Αακεδαιμονίων μέν εἰσιν ἄποικοι, τῶν o ' Αθηναίων
Οὐκ ξθελον ὁπακούειν Aςπερ οἱ ἄλλοι νησιῶται, αλλὰ τὸ μεν πρῶτον Ουδετέρων ὁντες ἡσύχαζον, ἐπεισα ως αυτοῖς ἡν κα- ζον οἱ Ἀθηναῖοι μοῖντες την Ζ κ, ες πόλεμον φανερὸν κατέστησαν. στρατοπεδευσάμενοι οὐν ες τὴν ν αυτῶν τx πα-
πλῆθος ουκ ξγαγον, εν ει ταῖς ἀρχαῖς καἰ τοῖς ὀλίγοις λέγειν ἐκέλευον περὶ in εκουσιν. οἱ δὲ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις 25 ελεγον τοιάδε. Ἐπειδῆ οὐ προς το πλῆθος οἱ λογοι γίγνονται6ὁπως δῆ μὴ ξυνεχεῖ ροσει οἷ πολλοὶ επαγωγὰ καὶ ανέλεγκταες άπαξ ακούσαντες ημῶν ἀπατηθῶσι, γιγνώσκομεν γὰρ ἔτι
Sopia ocl. Oed. Col. p. 247. 84. οἱ δὲ μῆλιοι - ἄποικοι J De Orimne Μelior in vido C nonis nam at. 36. 1,a lier. e Maiy de chrono I. p. 396. Steplian. BD antin. fill, v. MMoς. Heiodot. VIII, 48. Xenoph. hist. gr. II, 2, 3. s. Plutareh. de irtiit. Mulier. 85. I .peati Atheniensi uni praen issi aci rollomaiunt de sin iis rebus sigillatim tractandis provocant Melios. Adnuentibus his illud
colloqui lini instituitur, quia Allieni eu es quiden conantur den Onstrat ei iustunt a leoque utile meliis striint i inpera Ini esse, certis iam ii initini et validuni, ut Melit illud depellere non possint. Nelii contra initistam et noxia ii esse donii nationern Athemensium contenditiat, filii I te gloriosunt lare, viain maxinio reniti, ne aponte iugunt subiisse Iideantur. ἐπειδη οὐ πρόe J Dion3 s. p. 906. non solum n ulta vitia orationis in thoe duilogo repi pliendit, sed etiana satis aperte signineat, totum hoc collo litium a Thucydide conlittunt esse; illi odne ine ipse con pntiri intermerit , nevae ea, viae ab Atheniens . hiis utit Meliis dicerentur, audiverit: nam postea, quae ad Amphipolin Resta runt, eunt patria eiectunt Onitie reliqti uni temptis huius belli in Tliracia emsse, idque ipsu in testari libro sit periore. Dulcer. t
88쪽
LIB. V. e ΑΡ. BG. 87. 33. ' B5 τούτο φρονεῖ ναῶν η ἐς τοὴς ολίγους αγωγή, νεῖς οἱ καθήμενοι ἐτι ἀειαλε στερον ποιήσατε. κ ἔκαστον γὰρ καὶ μοδ' υμεῖς ἐνὶ λογω, αλλὰ προς το μη δοκουν ἐπιτqδείως λέγεσθαιευθυς υπολαμβάνοντες κρίνετε. καὶ πρῶτον εἰ αρέσκει ώς λέγγειν εἴπατε. οἱ M των Μολίων ξύνεδροι ἀπεκρίναντο ' 'H 1lsi μεν ἐπιείκεια vis διδάσκειν καθ' ησυχίαν ἀλλ λους Ου ψέγειται , τα δε τοὐ πολ μου παρόντα sen καὶ οὐ μέλλοντα διαφέρονζα αυτού φαίνεται. ορῶμεν γαρ αυτούς τε κοι τὰς ηκοντας υμῆς των λεχθησομένων, καὶ τον τελευτον εξ αυτοὐ κατὰ το εἰκος περιγεννίνοις μεν τῶ δικαίω, καὶ δι αυτό μη ἐν-δοὐσι, πόλεμον ηuiν φέρουσαν. πεισθεῖσι δουλείαν. AS. H μεν τοίνυν υπονοίας τῶν μελλόντων λογιουμενοι
η ἄλλο τι ξυνῆκετε η ἐκ των παρόντων καὶ ων δρῶτε περὶ σω-τορίας βουλεύσοντες - πόλει, παυοίμεθ' αν εἰ δ' επι τολ
anzro φρονεῖJ hoc sibi vult. V. Valta enar. ad Ilerodot. IV, Ial. Krelegei ad I ion s. p. l72. Mox ἡμῶν - αγωγή est a vobis ad paucos facta inductio.
est. I initatur II tonus. A. R. VII, 28. p. 1375, 6. ἡ ἰσομοιρία τῆς
Maran. Gr. p. 903. Fisclier. ad Plat. Imaedon. ap. IIe indors. P. 89., quos Κrii eger laudavit. 88. εἰκὸς μεν - γιγνέσθω J Dionys. p. 900. Vecto καθεστῶτας, Κ 'uegema ait, exspectet aliti uis vel articululis vel prononien ἡμας additunt. Sed eoni parat. Tliucyd. I, 78. ς θεούς τους ὀρκίους μῶρ
89쪽
προκαλεῖσθε τρόπω, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω.
29 ΑΘ. 'Πμεῖς τοίνυν ου τε αυτοὶ μετ ὀνομάτων καλῶν ως η δικαίως τον Μῆδον καταλυσαντες ἄρχομEν η αδικούμενοινῶν επεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρεξομεν, Οἴθυμῶς 'ἀξιοῖμεν η ὁτι Λακεδαιμονίων ἔποικοι ἔντες οὐ ξει μοτρατευσατε v ῶς ημῶς ουδεν ξδικ κατε λέγοντας οἴεσθαὶ πείσειν, τὰ δυνατὰ ο ἐξ ων εκάτεθοι αλ θῶς φρονΟὐμεν δι πράσσεσθαι, ἐπισταμένους προς εἰδότας ὁτι δίκαια μεν εν τω
ὐνθρωπείν λόγω ὰπὁ της ἴσης ἀνάγκζς κρίνεται, δυνατὰ δε
οι προυχοντες πράσσουσι καὶ οι ασθενεῖς ξυγχωροῶσιν.
96 MHA. Hμεῖς se νομίζομεν γε χρ σιμον, ανάγκη γάρ, ἐπειδῆ υμεῖς οἴσω παρὰ τό δίκαιον τό ξυμφέρον λέγειν ὁπέθμ
σθε, μὴ καταλυειν υμῶς το κοινὸν αγαθόν, ἀλλα τω αεὶ ἐν κινδύνω γιγνομένω εἶναι τὰ εικότα καὶ δίκαια, καί τι καὶ ε
τος τοὐ ακριβούς πείσοντά τινα ἄφελοθῆναι. καὶ προς ροῶν Ουχ ἡσσον τοὐτο, ἔσω καὶ επὶ μεγίστν τιμωρil σφαλέντες ἄν τοῖς ἄλλοις παράδειγμα γένοισθε.
Phae lon. 63. E. νγι γὰρ θερμαίνεσθαι μῶλλον διαλεγομένους et Ast. ad Plat. Polit. p. 430.
90쪽
A O. Ἐρεῖς δε τῆς ἡμετέρας αρχῆς, ἐν καὶ παυθῆ, o 9I
καὶ Αακεδαιμόνιοι, Ουτοι δεινοὶ τοῖς νικοθεῖσιν. εστι δε Ου
χρῆσθαι. δεῖ γὰρ τοις κινδυνευουσι τὰ προςvκοντα καὶ zὰ δίκαια νέμεσθαε, καὶ μαλλον τος φιλανθρωπίας ηπερ του neoς ἀκρίβειαν δικαίου τυπάνειν et ori vττονας. o δ' καὶ υπὲρ ἡρων ἐστίν, ω Aθονοῖ . et γὰρ /δη μη πράως χρήσωδε γῆν, συιοὶ σφαλέντες πρτε παράδειγμα πάντως τοῖς ἄλλοις γενvοεσθε. μεγάλως γὰρ Ῥῶς οἱ νικῆσαντες τιμωρήσονταεποὶ tauros, Toυς περὶ Ῥύς χαλεnοῖς γενομένους. thiae iani paulo a curiititis illi et pertractare. Scriptura Codicis Aiis ii stant et CasseI-lani μ' καιαλυειν ωμῶς recte a I likero Et HELI ero praelata est. Et sic letiani Scii ,l. Cusseli. νομίζομεν υμῖν προς κειν , non vμῖν. In verbis Hναι etὰ εἰκόta nititus recte Duue s existi nat, εῖναι Psse obtinetere, obvenire. Νani o ἀεὶ ἐν κινδύνω γιγνόμενος non est: qui an pe/iculo rematur. qti Od de se Melios prae licare, scii alius test vilicui, sed olnnes ni oriales scriptor dicit semper Periclitari, ne res eorun PIO remi I i tui restriunt niobilitute subitas vicissiliu inessiit eant. Itoc ergo liam vel ba sibi volunt e mortalibus, qui geni- per in peracrato su itae rerum suarrem vicissitudinis versantur, utile esse aequa pro iustis esse sive haberi, i. e. eos ius in aemittate ponere. At sequentia ita converto: et arbitranti r e edire, si et navel citra quam iva Iripue est aliquid perpeti alteri persuadeat, i.
E. War glauben, et honne dem et hi tu Stat en ko nuten, der einenandem seu si Meniger, ala er genau genominen vertamen horante, si h gefallem tu lassen genetςt maehi. quod Πείσoma dicit, non vi sed clementia et iusti pei situsion a potenti Ordius amen tu inesse, si sibi in POAteiriani et ipsi cavere velint, significat. I t. interpretatus suin , secutus scripturam codicunt A. H. F. II. I. Κ.L,. Μ. Ν. D. P. S. c. d. e. g. li. i. lc., qui liabent ἔκτός pro vulgati ἐκτός, luemadmodun ulla et Onines ante M. Stephaniunedui, qui pmitius intillit ἐκτός. Deinceps seqtientia ita explicar καὶ πgos γων ovae voσον τοῖro, o σω καὶ ἐπὶ μεγίστη τιμωρει Toiς ἄλ- χοις I. e. zur gresalen Genim thuc G fis andre παρωδειγμα ἄν γέ-νοι octe, et σφαλε re, i. e. si qua ido vinceremini, quae est perpetua apud hunc scriptorein verbi significatio. Ἐντoe τού ἀκριβούς henis
convctriunt citra ius at vini tui et strictum. Atheniensim x Orationem 1arii Iris regu ua Convenite fortiissis ait Dionvs., sed ipse Honianos suos Volscis agros et oppida sibi erepta repeteritibus Iespondentes facit A. R. VIII, 10. p. I 524. κρατίστας ἡγοίμεθα κτζώεις,