장음표시 사용
301쪽
t,rehela si poterant: seil carmina mi paliciola genera revocavit: sica iit mi iligessit, ut prin lis lociis itaretiir carini nilnis. quae illis erat itili ilicata. illimo loco ponerent tir. ipiae hominiani laiules continerent: ni edium filii vin licant poeni ala. illiae ii tramio generi s lint constitia.' Epinicia alite in . Plani vis n4. ixitne ri nulla a principe loco, etiani postea non minore gratia fratela antiar: illos a inaiori litis tra litus vel niaxi in comine Iulalial, iit potissi intini in scito lis allules csentiu in stililiis lorerentii r. ''ὶ ita pie in ii ac pilitio ite lassi non comparent ενθρονισμοί, Βακχικά. δαφνηφορικά . σκολια - τραγικα δράματα. ua c mi Omodo ii ovae recei stoli, inseri 'rit Aristoplianes igit orannis: nisi iiii tui Λαφνη τορικά i a illi enitimi in lilbro secuin tu vitietur coinplexi is esse. Τραγικαδράματα Boec Ui ait Hupiat clientali nn lili. II. βακχικά ail l illivra inlio minil lib. II refert: seil niuii veris in illius videtis r. tragoe lias a iliti ivra ultior ulli societate non ilisi iunctas esse. Βακχικά ' ) ait leni fortasse Priis o li omini
libro it inserta sunt. miena lili mi in Εν θρονισμοῖς vin licat Bocchii; atlia et poemata ilis paria alliti sultaria sitisse videntiar, pol mat Amqtopsianes partini Parilientis . alia allis litim s. vel ut υπορχημάτων tu ro secundo inserere. Laile in Nil in vi letiir Plia In Scoli omini sitisse. pias ait Enco uita revocat Boeckh: at non Pst verisimile ex iluol, iis in togris libris linum voluine n niuiis illitii illii tensi an pliani tonse cluni esse: lia iiii illi hic tunc en conita in Aristoplian ea re consione illi olbiis liliri A sitissent conlpreliensia: vi lettir igiti ir scolia parti in clini eneontiis coli iunxisse. qilonia in inter liaee carmina ai'cta necessi liuio intercessit, alici aute in aliis liliris a lili lisse. potis si intina liliro lis Parilieniorii in . ipii liber carmina ini- stella continetiat. lant clini liis. Piae ite an limitore pilitione et Aricio pii an ea recensione expositi. vii teli ir pugnare. ipioil passi in Molia a grainimaticis cona-inen orantur . cuin Enlliri nisi loriana et reliquoriun carininiani. fluo minatit illi priora ei litioni pectilii res sunt. ni illa fiat utentio. Se i lianc Plaestione ni solvant. Allieii astus illenti leni l iri illim scolia militii et . at siligit los locos illii ex antinaveris . apparet iii illi si culilli esse. ulli ex antilii ora hiis auctorii, iis I in lari versiis repetiit, vel iii fr. 103 ex Aristoxenolleseripsit. D. Iuli ex Tlieopli rasto iit vi leti tr. D. lim ex Clia imaeleontis lilbro περὶ Πινδάρου. ex pio lii tiro etiani propagavit D. M. iluod Pit ilena non aperte ex Scultorii in lilaro asseri , mul clitoni: na poeta ipse sit inu
Procliis in Elii esto uintilia υπορχηματα inter Enrinina reseri, mi aesolis illis errant de licata; recte ille Milite in et antiquioria in poetarilin, quilio e carminum geniis in Elio avertint, instituto convenienter videtur hvporclientatis consili lim descripsisse: sed qui post secuti sunt poetae, velut Pindariis, etia in lio in inuin praeeonia in semieriant his Carni init His ad ei in-ilona modum, mao Al uian Olim in P Rrt lieniis usus erat. Sed singuloriani carui inulta cli plox semper sitit argitimentum. nani etiani Pittilari livpor-
,henia in Hiero noni liai ut illi bio idci alicuius laiulus continebat. Suoi tur iuro Aristophanes Pindari lia pore hemata post Parilieni a collocavit.' ) Εustathius, sortasse Plutarctium se ciuiis . aliter se utit: ἐπινίκιοι. . . ia και περιάγονται ser. πράττονται μάλιστα διὰ τὰ ἀνθρωπι -
302쪽
λιῶν Πινδάρου λέγομεν ὁτι δεῖ μῆλλον αδειν απὸ Κλειταγόρας τῆς
παῖ Tελαμῶνος Αιαν αἰχμητά. λέγουσί σε ἐς Ποῖαν ἄριστον ἐλθεῖν Λαναῶν μετ' Ἀχιλλώ.
viiletur ait Pinilii iiii referre, sive coniectura sive vetere ali Pia inenlota austis, viile iluae ait Scolion 17 a litotavi. Unus superest Suillae locus v. Αθηναίας. ulli legitur καὶ Πίνδαρος ἐν σχολη. ita eniin ipse gratiania licus viiletur Scripsisse. ωπuptela ideceptias: ite iat atile in εν σκολίοις serit,ere: proli albiliter eniti aliaec reserunt ait Ir. I in v. 3 κυλίκεσσεν 'Aθαναίαισι κέντρον. IIaec Suillas lie pie ex Pliryniciiq ne pie ex Pausaniae Aellive Dion usu lexi eis repetiit. sed ex Antiat licista. ipii ut Atticista sui notissi iiiii ni illitii praeceptiunt naulierein Αττικήν sive ἀστῆν. non Αθηναίαν esse ilicen-ila IIi. re largiueret, a dii illi ait litanc Pilulari viTMlin. satis ille iliaidein imporiune scriptoris non Attici testinaonio usus. quo it etiarii suapte natii ranon satis conveniens est: seil ea nitent argitinent anili rationeni elicitia deprelieiti linius in epitoliae Antiat licis tae. iplae nil ne extat. illla inagis integra vuletur Suillas ii sus esse. Anti alti cista ait leni videtur lio exeinpltilli ex Aristopliane graniniatico descripsisse: Atticistae eni inseqtiuntur auctoritatem Mega tulis peripatetici. ''ὶ qui in limro περιομήρου pri inus hoc Tuino lavit. Aristoplianes autent g ilia in alietis scilipostea Dictyillus asserastis est. viii. Stepti. IIvχ. p. 34 . clini vi teret ii Ocnon satis congrilere culti veteruin seri plorat in usii. Megaclidi ait vel saliis est, ut viiletur in liliro πιτικῶν λέξεων, vi l. si agni. Paris. ap. Iloissona litum ait it Tolliani Epitrier. p. 283: ἐκ των Ἀριστοφάνους του
περὶ λέξεων διαλαβόντος ' δτι εστιν Αθηναία γυνή, ῶσπερ καὶ Aθq-
ναῖος. Aristoplianes potitii l in lata versi ina a illii ludire, idiati loquuleiii Megacilites non de solis Atticis. sed uninitio ite ii rauci semitoliis consiletudine videtur ilixisse. seil fortasse liOino iloctiis et in pranais p mille iis Pini laricum exe inpiiiiii tanti iiii uitscripsit, tit osterulei et ἔili liac quaestione alieni ini esse: Antiat licis la aulein non ili illitavit in suit in iis lini satis iiii perite converetet e. lain si Aristopliaues 'Aττικὰς λέξεις alite'ὶ Qtiod Clia initidoon it,idona earinen Olyrii piciun XIII ἐγκώμιον
dicit, antimio niore illitit vocat, alii ni a illii Miit: nain lain tiinc in editioni inis spinicia ab encoinris discreta Dieriint. I e Moga elido, si iii Clia inaeleontis scae acipialis videtiir sitisse, ville Seti gemiscli Diss. IIonaer. I 88.
303쪽
collegit, sitiani Pinitari carii lina recelisuit, non est nitriina. si vulgarenicariiiiiiii ni Pindaricomani orta inein secutus Σκόλια naenio Nivit. Ab liae igitur Pitulam cortini ri liis ilia alia suli Oge, PIae ex Alexandrinorii in gran lnalicoriina recensione suspensa est. Seoli orallia naeni Dria prorsus erat segri nila: at iluoniani ignora in iis singula ea Ilina Palbus liliris illi critici vituli caverant. Boecklii una seculus Scoli omina Dagnienia Encolnus stinieci. I
Κλεινός Αἰακου λόγος, κλεινὰ δὲ καὶ ναυσίκλυτος Αἴγινα συν θεῶν δέ νιν αἴσα Tλλου τε καὶ Αἰγιμι os Λωριεὐς ἐλθὼν στρατός
ἐκτίσσατο τῶν μεν υ στάθμα νέμονται 5 ου θέμιν - δε δίκαν ξείνων υπερβαίνοντες ' οἷοι δ' αρετάν δελφῖνες ἐν πόντω, ταμίαι τε σοφοίμοισῶν αγωνίων τ' αέθλων.
ea fragmenta quae ad quam caminum Elia fiena pertineant, non est me inorino proditum, vel quae siue poetae nonitrio leguntiar.
304쪽
PIMAM FRAGMENTA. Αἰολίδαν δε Σίσυφον κέλοντο ω.παtδὶ τηλέφαντον ὁρσαι γέρας ἀποφθιμένω Μελικέρτα.
οστις δη τρόπος ἐξεκυλισέ νιν.
Εiistat li. Od. ITIS. 63L Oτι δοκεῖ to τοιουτον κατά γένος εἰρῆσθαι Ουδέτερον. - ἐμφαίνει Πίνδαρος ἐν Ισθμιονίκαις εἰπων
Serv. Vii g. Georg. l 3l: .. Gener ira vero pro Inarito positu in nulli iacit pilint . . . . nain et Pindariis ἐν et Oiς Iσθμίοις γαμβρὸς αντὶ τοὐνυμφίου dixit. duae non possunt referri ad Isilinii a lit 78 vel V 25. - Εx Isuinius soletasse etialia D. ine. 172 est destinatum.
enim nonnullos A i. o. ως, alios o I logiisse; iuloni versus logi intur do Pron. p. 321 A. - V. 1. κέλον ro de Pron. , κέκλοντο v. Synt. sed Α κέλοντο, et deinde Apoll. dilucide κέλοντο. - V. 2. ὁρσαι, Synt. ωὐGαι. - V. 3. ἀποφθιμέν* Belcher, Ap. Synt. φθιμενω, Pron. ἐπιτθιμένω, fortasse ἐπὶ τ θ ι μ έ νω. Quod addit Apoll. de synt.: ον εἶπεν Ἀθαμαντιάδαν et infra p. 157: ον καὶ χθαμ α ντι ά δη ν εἶπε, ex thoe ipso Pindari carinino petitum. - Ceterii ni aliquam o suspicatus sum poetam in tioo optiricio fabulani de lἰ laveo attigisse Antii edonio vid. si'. ine. 274ὶ, tinni suorunt, qui Melicerino hostea Glauci nOinen inditu inesse proderent, vid. Allien. VII 296 D: Νικανωρ δ' ὁ Κυρηναῖος ἐν Μετονομασίαις τον Μελικέρτην φησι Γλαυκον μετονομασθῆναι. Fr. 3. Apollon. Dysc. de Pron. p. 308 Α ἔτι καὶ ἡ νιν τάσσεται ἐπὶπaήθους. ὀστις κτλ. Πίνδαρος Ἱσθμιονίκαις. ἐξεκυλισε De kker, eo l. ἐξεκυλίσθq.
305쪽
γσμηνὸν η χρυσαλάκατον Μελίαν, η Κάδμον, v σπαρτῶν ἱερον γένος ανδρῶν, ξ τὰν κυανάμπυκα Θῆβαν,
Fr. 6. Lucian. Demostia. En eoui. c. 19: ωσπερ Οὐν ὁ Πίνδαρος ἐπὶ πολλὰ τῶ νω τραπόμενος Ουτω πως ἐπόρηκεν, Ἱ σ μηνὸν . . . υμνῆσο μεν, ulsi Scia. ἀρχαὶ ταὐτα τῶν Πινδάρου του μελοποιου υμ νων. Parten adfert Plut. do elor. Athon. c. I4: ἡ δὲ Κόριννα τον Πίνδαρον οντα νέον ἔτι καὶ τῆ λογιότητι σοβαρῶς χρώμενον ἐνουθέτησεν ώς ἄμουσον οντα . . . σ*όδρα ουν o Πίνδαρος ἐπιστήσας τοῖς λεγομένοις ἐποίησεν ἐκεῖνο το μέλος ' γ σμηνον ... Ηρακλέουςῆ τάν N. 1-6J. δειξα - μένου δὲ τῆ Κορίννη γελάσασα ἐκείνη τῆ χειρὶ δεῖν ἔφη σπείρειν, ἀλλαμῆ oas τῶ θυλάκω ' τῶ γὰρ oντι συγκεράσας καὶ συμφορῆσας πανσπερ- μίαν τινὰ μυθων o Πίνδαρος εἰς το μέλος ἐξέχεεν. Hospicit lio e paraue ii etiani LitHHan. Icaronien c. 27: tu δὲ τῶ δείπνω o τε Aπόλλων ἐκιθάρισε καὶ ὁ Σειληνὸς κόρδακα ῶor σατο καὶ αἱ μοὐσαι ἀναστῶσαι τῆς τε Hσιόδου Θεογονίας ησαν ήμει καὶ τῆν πρώτην φδὴν τῶν Ἱμνων τῶν Πινδάρου, qtiod soliol. male ad Ol. I resuri. Titot auis scriptitui suisset stram n argilii Schol. Din l. Ne in. X I: ὁ δὲ Πίνδαρος, δαε βουλοιτο ἐπαινεἰν τὰν πατρίδας τῶν νενικηκότων ἀθροίζειν εἰωθε τὰ πεπραγ
306쪽
ΡmdARI FRAGMENTA.η το πάντολμον σθένος Ηρακλέος,5 η τὸν Βιωνύσου πολυγαθέα τιμάν, η γάμον λευκωλένου Αρμονίας υμνήσομεν τ
Πρῶτον μεν ευβουλον μνέμιν Ουρανίαν χρυσέαισιν Ἀποις 'Ωκεανου παρὰ παγῶν Μοῖραι ποτὶ κλίμακα σεμνάναγον Ουλυμ που λιπαρὰν καθ' οδόν
5 σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Λιος εμμεν ά δε τὰς χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν ἀλαθέας
Aristii l. v 142: Πίνὁαρος δε τοσαυτην υπερβολην ἐποιήσατο. ῶστε ἐν Λιος γάμω καὶ τους θεοῖς αυrους φησιν ἐρομένου τοὐ Λιος, εἴ του δέοιντο, αἰτῆσαι ποι σασθαί τινας αυτῶ θεούς, ο ινες τα με - γάλα ταὐτ' εργα καὶ πῆσαν γε δὴ την ἐκείνου κατασκευVν κατακοσμησουσι λόγοις καὶ μουσικῆ. Prolbabiliter liue retulit Boethli. CLUt Oric. Gaz. p. 30β ril. Boisson.: Ἐποίησε Πίνδαρος καὶ θεοὐς Oκνουντας υμνῆσαι τας του Λιος εις ανθρώπους φιλοτιμίας.
ἄκουσε Κάδμος μουσικὰν ὀρθὰν ἐπιδεικνυμένου.
Fr. 9. Aristi l. ΙΙ 383: αλλ οτι καν τοῖς Τμνοις διεξιων περὶ τῶν ἐναπαντι τψχρόνω συμβαινόντων παθημάτων Σοῖς ἀνθ ρώποις καὶ τῆ ς μεταθολῆς τον Κάδμον φησὶν i Πίνδαρος ακου- σαι του Ἀπόλλωνος μουσικαν ὀρθὰν ἐπιδεικνυμένου. Plui. le Pylli. Orae.
307쪽
υνακτα τον πάντων υπερβάλλοντα χρόνον μακάρων.
Rείνων λυθέντων σαῖς υπὸ χερσίν - ἄναξ.
ὀρθάν, Ουχῆ δεῖαν, ουδὲ τρυφεράν, Ουδ' ἐπικεκλασμένην τοῖς uέλεσιν et ille in cori upte clo nniniae procr. o. 33: ως που καὶ αυτὰς ἡ Πίνδαρος του θεου φησιν ἐπακουοντος οὐκ ἀνορέαν ἐπιδεικνυμενος τόν Κάδμον. Ninnerrani restituit Boeuia1; videtfir fragm. ex epodo lilii ita livmni pe
Fr. 10. Plutarcii. vii aest. Platoii. VIII 4: τὴν δ' ovσίαν αυτου καὶ τὴν δύναμιν οὐ συνορῶντες, ην o τε Πίνδαρος δεικεν οὐ φαυλως ὐπο-
νοῶν εἰπεῖν ' ἄνα τῶν πάντων κτλ. ἄνακτα Ilenio, τὸν Huraiiann restituit. Versiilii liue rettuli, nou soliun timia nunturiis ille iii prorsiis ost alii iesr. 9, se 1 Eliani proptor Aristi lis locunt II 383 vid. fr. 9ὶ. Iteni ex hoclivi lino et hoc ipso loco fortasso petitus est ni ius versus fr. inc. 159. Itein ad 1ΠInc Muninuiti fort. referenduin est D. in c. 168, et praeterensr. 126, Mii versus pror8us congratit irin Stropliae v. 2. si pateticulunt δε sustuleris, quae uon satis nuctoritatis lial, t. Leutacti etiani huc re-Voent se. in c. 123 silio I l .irtutig ox livnan O altillio in Mirior vani potita esse censet , ut Iluuieri non eoia gruuiit, nisi statu iis v. 1 csso opo liverati S novissimi particulam: sed clausulae vix lipti s lint numera. Fr. I 1A. Hephaestio 91: 'Aντεστραμμένον δέ ἐστι τούτω το Πινδαρικὰν καλουμενον ' ος καὶ τυπεὶς m. n τι πῶς, H τmτῶς . . . 'Aθά- scis . Σοφοι δὲ καὶ κτλ. Pindari liuiae vericlini esse verisi utile ost, prae erit ira runt is, iiiii sequitur. illi tui tu Pitularo tribuntiar. Legitur etiani eit cormapto ap. Plotiti In de nautris p. 3- ed. Gaissores. Queni versu nidein Plotius ii, iit . ut Susa Mneum Riseri: υσέοισιν ἀνθέμοισιν τῶν μίμιν ουρανίαν. ex Sapphico versu ot Pitulam se. 7, 1 fietiis videtiir. - CeteriIua noeckli, ut similis existeret versus κtroplia se v. I, iii Ie n veribis ξανθὰν Αθάναν novunt versu in Omlitiir, ut potest hie vorasus ex opodo Petitus esse.
ναος υμμωνος, καὶ et ὁ ἄγαλμα ἀνέθηκε μὲν Πίνδαρος, Καλάμιδος δέ ἐστιν Γργον ἀπέπεμψε δὲ ὁ Πίνδαρος καὶ Λιβύης sς Ἀμμωνίους τῶ
308쪽
Patrian. IV M. 6: Hισε δε καὶ υστερον Πίνδαρος ἄλλα τε ἐς την Tύχην, καὶ δη καὶ ς ε ρέπο λι ν ανεκάλεσεν αυτήν. Plut . de fort. Roni. c. 10: την δὲ Τύχην καὶ οἱ μετ ἐκεῖνον ἐθαύμασαν βασιλεῖς ως πρωτόπολιν καὶ τιθηνὸν καὶ φερέπολιν tῆς ' μης αληθῶς κατὰ Πίνδαρον. - Pliit. thid. c. 4: ου μεν γὰρ απευθὴς τύχη κατὰ Πίνδαρον. Ουδε δίδυμον στρέφουσα πηδαλιον, ubi
Reis ke coiit. ἀπε ιθ ής. Ceterii ni itulit uni, num etiam δίδυμον στρέφουσα πηδάλιον ait Pii illariun su reset eiuluin: celete Fortuna in recentioris ileinlini artis imonii inelitis gubernacula gestat: est taliten deae convenientissiniit in insigne, nec natrii in si poetae antiquiores artificibusti Oe suppeditaveratnt. - Ι'aiisan. Ul 26, 8: ἐγὼ μὲν ουν Πινδάρου τά τε ἄλλα πείθομαι τῆ ωδῆ. καὶ Μοιρῶν τε εἶναι μίαν την
Aμμωνι υμνους. καὶ Ουτος και ἐς ἐμε ἐν ὀ υμνος ἐν τριγωνω στήλη παρὰ τον βωμόν, oν Πτολεμαῖος ὁ Λάγου το lauμωνι ἀνεθηκεν. For
tasse ad litit livini tim pertinet insigne fragmentum . quod probabili iatione Dirularo tribuitur, Fr. Adesp. 83. Fr. 13. Vii. Pind. eod. Vrat. T. II p. .s ed. ΗOeckh p.27 IUester . :
Ἀλλὰ καὶ α is μήτηρ ὁ ναο ἐπιστῆσα αὐτῶ ἐμέμψατο, ὀτι μόνην τῶν θεῶν οὐχ υ μνησεν, ὁ δὲ εἰς αυτὴν ἐποίησε ποίημα, ου ἡ αρχε' Π.θε.
χρυσάννιον. Boeckii χρυσανίου coni. . scit. δάμαρ υιδου. Similia Eustalli. Prooem. 27 ubi tari trina Πότνια θεσμ. . CL Patis. IX 23, 2 qui endent accuratius refert, tuin Πίνδαρος . . . υμνον ἐσεν ἐς Πεοσεφόνην. ... ἐν τουτω τῶ ἄσματι ἄλλαι τε ἐς τόν ιδην εἰσὶν ἐπι-
κλησεις, καὶ ὁ χρυσήνιος. ιῆλα ῶς ἐπὶ τῆς Κόρης τῆ αρπαγῆ.
Fr. 14. Aristi I. II 334: αλλὰ κἀν ταῶθa το του Πινδάρου vocitεἰ πάνυ γὰρ με t' ἀληθείας τουτ' ἐκεῖνος υ μ ν η σ εν' ἐν ζργμασι κτλ. - ἔρη- μασι Λ in inarg., corμασι DL in ni arg.ὶ et Phot. Bibl. 248 p. 435 A, 29 vulgo αρματι, LN αρμασι, Opor. ἄσμασι. Sine Poenae nomine mirsus Aristi l. II p. 36 ubi vulgo ἄρμασι, sed L ἔρμασι, Θ ἔρμάσι, N Opor. ἔργμασι. Ceteritin potest tiae e sententia et lanx ex alio carini ne petita esae, nain quod Arist. dicit υμνησεν, ambigulini est.
309쪽
praeeipue fidein saeit, Pirulamini pectiliatri carni ine Foi liiii an celeliravisse. lia in ta liqua ita stunt cona parata, tit etia in in aliis carita illiinis coninio te potuerint dici.
. . . 'Aλλοτρίοισιν μη προφαίνειν, τίς φέρεται μόχθος αμμι ν του τό γέ τοι ερέω καλῶν μεν ων μοῖραν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρῆ παντὶ
δεικνυναι' εἰ δέ τις ανθρώποισι θεοσδοτος α ταο προστυχst, ταύταν σκότει κρυπτειν ἐοικεν.
θὸ τέκνον, ποντίου θορος πετραίου χρωτὶ μάλιστα νόον
oμίλει in. Lucian. de sanat. c. 67: καλὴ γὰρ ἡ ποιητικὴ παραίνεσις ἐκείνη
310쪽
. PINDARI FRAGMΕΝTA. προσφέρων πάσαις πολίεσσιν Ομίλει' τῶ παρεόντι δ' επαινήσαις εκών ἄλλοτ' αλλοῖα φρονει.
Et. M. 82l. 50. et Giii l. 578. 42: Πίνδαρος δὲ ἐν Τμνοις ἐρίφων μεθομήρεον, οDν οι οὐ καὶ μετ' αυτῶν πορευόμενον. ulli V. ex corr. μεθωμήρεον.
Aristi l .li 168: ODκοὐν πρίν τινα τῶν αντιπάλων ἔλεῖν, ενα των φίλων θηρευσας ἄγεις, καὶ πέπονθας ταυτον τω Πινδάρου IIηλεῖ, oς τῆς τε θθρας διημαρτε καὶ τον αρυτίωνα φίλτατον ὁντα λυτω προσδιέφθειρεν. Lilii Seliol. ill 46a: ἐν 'νοις μέμνWαι Πίνδαρος, , ὀτι τον Εὐρυτίωνα, τον τοί ψου τοὐ Mκτορος παῖδα. pνα δνrα τῶν Αργοναυτῶν. συνθηρευοντα ακων απέκτεινε Πηλευς.
τό ἁ παῖ, ποντίου θ. πετραίου νόον ἴσχων AE Qωνὶ πι σαις πολίεσσιν ὁμίλει. - V. 3. πολίεσσιν ap. Athen. AC. πολέεσσι ΡVI . - τῶ παρεόντι δ' ἐπαινέσαις. C τὐ παρεὸν δ' ἐπαινήσας.