장음표시 사용
311쪽
duintil. VIlI 6, 7I: . . Exlii sitiani vero figlirant liuius rei flavperboles crescentis loprelienilisse alluit principein I, uricorii ni Pindaria iiivi leor in liliro . clitein inscripsic Τμνους. is nanimi e liermilis limpetum adversiis Meropas, illii in insula Co iliciiIitiir habitasse. non igni νie 'ventis nec mam, scit fulmini ilicit innitem fuisse. ut ill; nilliora. hoc
27 Stratio VII. T. Ii p. si e l. Krainei': Oυκ ὀκνουσι δέ τινες -ι τὸ μέχρι του Μυρτώου πελαγους ἴπαν καλεῖν 'Eλλήσποντον, εἴπερ, μνησιν ἐν τοῖς ' νοις Πίνδαρος, οἱ μεθ Ηρακλέους ἐκ Τροίας πλεο ντες δια παρθένιον Ἐλλας πορθμε ν. ἐπεὶ τῶ Μυρ- τωω συνῆψαν, εἰς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν Ζεφυρου αντι
πνεύσαντος. Non licet ipsa Pilulari vertia restituere, cu in Strabo vel lii liaee in breviari lini re legit. gliae accommulaverit orati Diti.
Meinehe eoni. : OI δὲ μεθ' Ἐρακλέους ἐκ Τρωως πλευντες δια παρθένιον lἘλλας πορθμόν. ἐπεὶ τάχα Μυρτνω συνῆψαν, i ποντίαν ἐς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν l ἀντιπνεύσαντος Ζεφυρου. quae pleraque Ilartii Iag secuti is est. Seline illo vin: οἱ δὲ με θ' -ακλέος l ἐκ Dωως πλεύντες διὰ παρθένιον l Ἐλλας πόρον Φόν, ἐπεὶ τάχα Μυρτώωσυναψαν l αμφιρυταν ἐς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν, i αντιπνευσαντος
28. Sestol. Aristoph. Plut. 9: Καὶ τα μεν περὶ του Πυθίου τρίποδος διαφόρως ίστορούμενα ἐν τοῖς τοὐ Πινδάρου υμνοις ευκαίρως υμῖν
διείλη πιαι. Duliner Dinixit. et in nolis criticis ilennini estilibet. Selioli asta recens vilino itini fortasse dixit commentarium a se ad Pullii a carinina scriptum. Villet tir Thioinas Masester esse, ipii liauit illi bieetia iii Pullita corianaeti lamis illustravit . mia in Piain possis eliani ait Ε iis latii iuni reserre. Pii non solum in Pinlimina. seti etialia in Aristo- plianein continentari tun scripsisse videtur. vid. Pro0eui. m.
312쪽
υμφιπόλοισι μαρνάμενον μοιριῶν περὶ τιμῶν ἀπολωλέναι.
υσεαι δ' ἐξυπερθ' αἰετουἄειδον Κηληδόνες.
313쪽
Plut. Consol. ad Apoll. e. 14: Καὶ περὶ Ἀγαμήδους δε καὶ 'οφωνίου φησὶ Πίνδαρος, τον νεῶν τον ἐν Λελφοῖς οἰκοδομήσαντας αἰτεῖν παρά του Ἀπόλλωνος μισθόν , τὀν ὁ αὐτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς ἔβδόμην ημέραν αποδώσειν, ἐν τοσουτω ὁ ευωχεῖσθαι παρακε ωλεύσασθαι. τοὐς δε ποιήσαντας τὸ προσταχθέν, τy ψωμη νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτῆσαι ' λέγεται δὲ καὶ αυτῶ τῶ ΙΠινδάρω επισκῆψαντι τοῖς παρῶ τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν εἰς θεοὐ πυθέσθαι, τί ἄριστόν ἐστιν ἀνθρώποις, ἀποκρίνασθαι την πρόμαντιν, ὀτι Ουδ'αυτὸς αγνοεῖ, εr γε τα γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ Aγαμήδους ἐκείνου ἐστίν. εἰ δε καὶ πειραθῆναι βούλεται, μετ' ot miὐ ἔσεσθαι αυτῶ πρόδηλον ' καὶ Ουτω πυθόμενον τὸν Πίνδαρον συλλογίζεσθαι τα προς τὸν θά-τον, διελθόντος δ oλίγου χρόνου τελευτῆσαι. Boechii liue retulit, fort. rectius ytten bacii ΤΛ nisailseripsit.
Pausan. X l6, 2: τὸν δε υπο Λελφῶν καλουμενον Duφαλόν a θου πεποιημένον λευκου, τοὐτο εἶναι τὸ ἐν μέσω τῆς πάσης αυτοὶ
λέγουσιν οἱ Λελφοί, καὶ ἐν ωδῆ τι νι Πίνδαρος ὁμολογοῶντά σφισιν ἐποίησεν. CL Strabo IX qis: καὶ ἐκάλεσαν τῆς γqς ομφαλόν, προσπλάσαντες καὶ μῆθον, δν φησι Πίνδαρος. δτι συμπέσοιεν ενταέθα οἱ αἰετοὶ οἱ ἀφεθέντες Dia του Λιός, ό μεν ἀπο τῆς δυσεως, ὁ δ' anὀ τῆς ανατολῆς.
Πυθους τὸν 'Aπόλλωνα, διὸ καὶ ταρταρῶσαι ἐζήτει αυτὸν ἡ Γῆ.
34. Himer. Ill I: χαῖρε φίλον φάος χαρίεντι μειδιόον προσώπφ μέλος γάρ τι λαβων ἐκ τῆς λύρας εἰς την σην επιδημίαν προσδεομαι, ἡδέως μεν αν πείσας καὶ αυτους τους λόγους λύραν μοι γενέσθαι καὶ ποίησιν ῖνα τι κατῶ σου νεανιευσωμαι, ὁποιος Σιμωνίδης ῆ Πίνδαρος κατὰ Λιονύσου καὶ Απόλλωνος. Conlicias Simoni dis carinen in Bacelliana. Pindam in Apollinem respici. es. ib. XlII T: τὰ δε σῶ νυν δέον καὶ αυτῶ τῶ Μovo qγέτν εἰκάζεσθαι, o Ioν αυτον καὶ Σαπφὼ καὶ Πίνδαρος ἐν ωδῆ κόμν τε χρυσῆ καὶ λυραις κοσμήσαντες, κυκνοις ἔποχον εἰς Ελικῶνα πέμπουσι, Μούσαις Xάρισι τε ομοὐ συγ-
Rhen. VIII 154 Cobet υπὲρ αἰετου, Schnoide vin 7ξ ὐπὲρ αἰετο v), nam αἰεtoo legentium esse ito cot alen. T. XVIII A p. 519: ούτω γὰρ ἐοίκασιν εἰκάζοντες οἱ παλαιοὶ καλέσαι tovio τῆς οἰκίας τὸ μέρος. αετον δὲ καὶ oῖδε, καθάπερ καὶ ὁ Πίνδαρός φησιν ἐν ταῖς Πλειάσι seo te Παιῶσι ' χρυσεα δ' ὀξύπτερα αἰεtου ἀειδον Κληδονες. ita e 1. Κithniana. Non clobebat Stare Ic in Plii lol. XIV 698. 699 salsa, Miae est apud Pau
saniana, lections υπερώου uti.
314쪽
χορεύσorici. Ducti: ileiticeps ite Ilacelio sequi intit r. ia in ad illitii Sit no- iiiiiis carni ui reset eiula suerint . illi ali illia in ideiai XVl T etiani Simon illis carinen in Apolline iii corni len orat, ut soletasse allipiis coiiiiciat pariter etiani ite lyini larico carinine in Baeclium esse cogita ultitia : seil otii nitio inepto lillic Hietori non nil iliunt tri interuliani. - IIuc fortasse etiam rosei eiulum. qiuod dicit Menander Illiet t. Gr. IX 320: Προυλαβε δὲ καὶ Πίνδαρος ὐμνους γραφων εἰς τον θεον Απόλλωναὶ ἀξίους τῆς ἐκεί
Aωδωναῖε μεγασθενες, ἀριστότεχνα πάτερ,
Seliol. Sopli. Tracti. Izb: EυριπMVς δε τρεις γεγονέναι φησὶν αυτὰς saceritotes Duilonaeas ' οἱ δε δύο, καὶ την μεν εἰς Λιβύην ἀφικέσθαι Θῆβqθεν εἰς τὰ τοὐ Mμμωνος χρηστήριον, την ίδε εἰς τὰ)περὶ την Λωδώνην. - καὶ Πίνὁαρος Παιῶσιν.
λος Ουσα Ουκ ἐῶ διῖσχυρίζεσθαι. CL Εt. M. 709. 38. Scliol. ll. π. 234: Πίνδαρος Ελλοὶ χωρὶς τοὐ σ απο Ελλοὐ τοὐ δρυτόμου, ω φασι την περιστεραν πρώτην καταδεῖζαι τὸ μαντεῖον. Eust. II. 3057, 57. Stralbo VII 328: Καὶ οἱ τραγικοί τε καὶ Πίνδαρος Θεσπρωτίδα εἰρήκασι την Λωδώνην.
Fr. 35. Dio Chπs. or. XII T. I 251 Emper. oν πάνυ καλῶς ποιητὴς προσεῖπεν ετερος Θωδ. μ. ἀρ. π. Ουτος γὰρ δὴ πρῶτος καὶ τελειότατος δημιουργὸς χορηγὸν λαβων τῆς αvros τέφνης κτλ. Pindari osso docet mut. prae C. rei p. ger. o. 13: ὁ δε πολιτικος ἀριστοτέχνας τις ῶν κατὰ Πίνδαρον καὶ δημιουργὴς ευνομίας καὶ δίκης. et do sera Nitria, vin l. c. 4: καὶ Πίνδαρος εμαρτύρησεν αὐιστοτέχναν ανακαλούμενος τὸν ἄρχοντα και κυριον απάντων θεόν, ώς δὴ δίκης ἄντα δημιουργόν. et defae. in octo Iun. c. 13: ῆ τίνος γέγονε ποιητὴς καὶ πατὴρ δημιουργὸς ὁ Ζευς ὁ ἀριστοτέχνας. Respicit pro eterea adv. Stoic. e. 14. Suna P. Qti est. I 2. 5 et Cleni. Alex. Str. V 71u, Euseb. prae p. Εv. XIII 675 H. Ex liis locis coniicia' veri itin inane mMo Iulii in osso: Βαμιοεργ, δίκας τε καὶ ε υνομίας.
315쪽
ανὴρ υπὲρ ἀνδρος ἰσχύει; οὐ γὰρ ἔσθ' oπως τα θεῶν βουλεύματ' ἐρευνῆσαι βροτέα φρενί θνατῶς δ' ἀποματρος ἔφυ.
Schol. Apoll. Rliud. I I 086: Εἴληφε ὁε τα περὶ xων αλκυόνων παρῶ Πινδάρου ἐκ Παιάνων. et ile inito εὐλόγως δε ὁσσαν εἶπε τηνάλκυόνος φωνή μ' υπο γαρ φας ην απεσταλμένη, - φησι Πίνdαρος.
TZetz. ad. Lycophir. 4l0: οἱ μάντεις οι γνήσιοι οἱ ἐθάδες τουεν Ληραίοις τόπω Aβδήρων τιμωμένου Aπόλλωνος, ου μνημονευει καὶ Πίνδαρος ἐν Παιῶσιν.
Plui. ile inii sica c. 15: μνδαρος ὁ ' ἐν Παιῶσιν ἐπὶ τοῖς Νιόβης γάμοις φ σὶ Λυδιον αρμονίαν πρῶτον διδαχθῆναι υπο Aνθίππου).- Ex eo leni paeane ita ut illit,ie est. ipioil ili it Aelian. Var. llisl. XIIM: Aλκμὰν δέκα Itoliae lilieros), Μίμνερμος εἴκοσι, καὶ Πίνδαρος
44. 45. 46. 47. 48. Γ38. 40. 4 l. 42. 39. J
inate scri Leniluin Παιάνων ε'. h. o. in qiuinis Inmune, usiis vnrietate semipturae δει, nou recto.
316쪽
καθὼς Βίδυμος ἐν υπομνήματι τῶ πρώτφ των Παιάνων Πινδαρους σίν. καὶ τον τρίποδα ἀπο τούτου Θηβαγενεῖς πέμπουσι τον χρυσεον εἰς 'Iσμήνιον Γλρόν sita ena. Κoenitis. v. Ἱσμηνον πρῶτον) κτλ.- ll. SelioL Pinil 0l. I 26: Περὶ δὲ τῆς Λωριστι αρμονίας εἴρηται ἐν Παιῶσιν. οτι Λώριο ν μέλος σεμνότατόν ἐστιν. - III. litem a lol. II 70: ἐυ δὲ τοῖς Παι ἀσιν εἴρηται περὶ του χρησμοὐ τοὐἐκπεσόντ ος Arem. καθὰ και Μνασέας ἐν τω περὶ χρησμῶν γράφει ' Aάιε Aαβδακίδη, ἀνδρῶν περιώνυμε πάντων. - lv. Idem ait Putta. VI 4: ἐν τη πολυχρυσω Λ πολλωνία νάπν, περὶ Ἱς ἐν Παιῶσιν εῖρηται et infra: ἐκεῖ γόρ ἡ Ἀπολλωνία νάπη, περὶ ῆς ἐν Παιῶσιν εἱ ρηται. - V. Mena ait Pulli. XII 4b: ἐν γαρ τῶ Κηφισσῶοί αυλητικοὶ κάλαμοι φυονται. εἴρηται δε καὶ ἐν Παιῶσι περὶ αυ- λη τι κῆς.
Seliol. Pitui. Ol. XIll 25: o Πίνδαρος δε εν μεν τοῖς Υπορχή - μασιν ἐν Νάζω φησὶν ευρεθῆναι πρῶτον διθύραμβον, ἐν δε τῶπρώτω τῶν Λι θυρα μ βων ἐν Θήβαις, ἐνταὐθα δε ἐν Κορίνθω.
llygin. Poet. Astron. li 34: ., Aristoniaclitis a tile in ille it querula in IIumea Fr. 50. El. M. 460. 35: Θώραξ . . . ἀφ' οὐ καὶ τὰ ἐμπίμπλασθαι οἴνου θωράσασθαι λέγεται . . . καὶ Πίνδαρος Αιθυράμβων notae φ' Ἀλόrω diro tὲ θωρηχθεὶς ἐπ' ἀλλοτρία Sor h. ἀλόγω ποτε θεωραχθεὶς κτλ. . Auctius Crani. Av. Par. IV 194. 7: Ωρίων. ἐπεὶ καὶ 'Oαρίων ἐν συστολῆ καὶ Πίνδαρος . . . Ἀλλ' o υχ ἀποτε θωραχθεὶς ἔπεχ' ἀλλότριαῖωαριων. Adde Meleti iam ap. C rain. An. Ux. III 89, 29: Πίνδαρος διθυραμβω' ἀλόχχω ποτὲ θοριχθεὶς ἐπεῖχεν ἀλλότρια cod. Mon. επεχε. latina versio ἀλόrω ποτὲ θωραχθεὶς ἐλέχεε ἀλλότρια . - V. 2 'Ωαρι ων tribus sauia bis proseremiuin, Ialai Οαρίων pri stat.
317쪽
suisse Thelbis, Pindariis ait letii iii insilia i lito. fluite autern cuni Iovein et Meriniri lini liospitio recepisso t. petisso ali liis, ut silii aliti H lili πο-riliai nascere tur: ita die, quo facilitis petilliin in petriiret, bovent i Inni O-Iasse et liis pro epillis appositisse : quoid euin secisset , poposcisse Ioveniet Mercii mii in muni coriti in ite liove sitisset deli actit in . et spioil fecerantiarinae in cori ulli insit lisse. et lil stili terea poni itississe: ex stilo postear altilia pia millia. Φiein uvrietis e stipto Urionii notiti ne appellaret: selluetustate et consitolii sine saetii in est. iit Orion vocaretur. Hic dici liii' Tlieliis tali uiti venisse, et Oenopionis siliani Meiopen pei' vili lini cupi-ilitate ilicet istis eoinpressisse etc.
Fr. 52. Seliol. Pind. Nem. II 16 ex Aristarctio: ἐν τούτοις μεν ταῖς Πλειάσι φησὶ τον Ωρίωνα ἐπέχειν. ἐν ἄλλοις δὲ τῆν Πλειάδα φησὶν ιαυτόν διώκειν, υποτιθέμενος τὰ συστημα των IIλειάδων 3ν ζώδιον. et: καὶ ὁ τε μὲν Πλειάδας καλεῖ πληθυντικῶς, ότε δε Πληῖόνην ἄρ μίαμ τρεφέτω δε μ ε τὰ Πληrόναν. ἄμα δ' αὐτῶ κυων. δοκεῖ γὰρ κατ' αὐτον τον Πίνδαρον ἐρασθῆναι αυτῆς ὁ ρίων, καὶ διώκειν αυτὴν ἐπιπOuoic χρόνοις. υπομνήματα δὲ τούτων Ζεὐς κατησtέρισε, παρὸ δή φησιν όMρίων ἐπιὼν ταῖς Πλειάσι. His ultimis explicationem ilii
versiis contineri animitii vertit Boe Icla, itaque τρέχων conieeit, sed potius lito ἐπίτω legenduriar Iovis Onim sunt verba. Λεοντοδάμας Booekli prola alii litor a liceit ex Ioia cinno pro linaF. c. 18: ὁ τὸν Πρίωνος κυνα ἐπαινῶν λη ποιητὴς λεοντοδάμαν αυτον. Huc pertinet Et M. 675, 36: λέγει δὲ Πινδαρος περὶ του καταστερισμου αυτῶν. Det ι τῆς Πληώνης πορευομένης μετὰ τῶν θυγατρῶν κατα τὴν Βοιωτίαν συναντῆσαι ανth D. ρίωνα ' εIτα ἐρασθεις ωρμησε προς τ4 ὐρπάσαι, τῆν δὲ φευγουσαν μετὰ τῶν θυγατρῶν 'Ωρίων ἐδίωκε, χενἐσθαι δὲ αυτῶν τον
δρόμον πέντε ετ η αδιάλειπτον ' τον δὲ Uία διὰ την κακοπάθειαν αυτῶν ιονει u νήματα καταστερίσαt τὰς Πλειάδας φευγοvσας τον Ωρίωνα . ος ἐστιν ενιαυτός. cf. Euat. Od. 17 12, 49. Eudoc. 339.
318쪽
Fr. 53. Dio 11yg. Hail. do com p. verti. c. 22: ποιητῶν μεν ουν Πινδαφος reo κέσει παρακληθείς, συγγραφεων δε μυκυδίδης ' κρατιστοι γὰρ Ουτοι ποιητῶν τῆς αὐστηρῶς; αρρονίας ' αὐῖἐrω δε Πίνδαρος καὶ τούτου διθύραμβός τις, ου ἐστιν ἄρχη ' Ἱδετ' εν χοριν κτλ. et dein te. post trian tolli in locri In a i scripsit. v. 1-8. singillatin xlxII in an repetit. Codi ops collati sunt Parisiniis n. 174l ap. Selinei de vinum Ρὶ, I arin stadiensis a IV soro in Actis Mona . il' , Guelphei laytanias n Setino id diro Gii , Monai elisis a Goellero M , cle iiii Io tros lim i. duo Regii, tortilis Coibertinius ala II misono, iiii qiii dein late vi leti ir tantii in Parisino ill o libron. 1741 usias osso signetivi littora Π), porro alitis codox colintus a Gor-liairilo simitivi G, fort. Umiti flavi ensis , doniquo libra Vietora alii tres iit Goollers videt ur R v D, sed ini pranais littorn i potitis itulicari ploraimque viiletur, luomodo Victoritas corrigerullini censit emit, ita ut liis lectioni inis Victorianis nota intilliini Mi tribuemlun . - V. 1. ι δε T' eo lit., ut Videtiar, omites. praeter vi, qui ut Vulgo δευτ', ἰδετε verum osse oste tulit ipse Inon usitis, i uni dicit: τό πρῶτον αυτῶ κῶλον εκ τεσσάρων σύγκειται λέξεως μορίων, ρέματος. καὶ συνδέσμου καὶ δυοῖν προσηγορικοῖν.
τὰ μὲν οὐν έῆμα και ὁ σύνδεσμος συναλοιφῆ κερασθέντα οὐκ αηδῆ
319쪽
ἔπι τε κλυτὰν πέμπετε χάριν, θεοί, πολυβατον ola' αστεος ὀuφαλον θυόεντα ἐν ταῖς ἱεραῖς Ἀθάναις 5 οἰχνεῖτε πανδαίδαλόν τ' ευκλέ' αγοράν'ωδετῶν λάβετε στεφάνων των ἐαριδρέπτων λοιβάν, Αιόθεν τε με συν 'Aγλαῖα ἴδετε πορευθέντ' ἐς ἀοιδὰν δεύτερον ἐαὶ κισσοδέταν θεόν,10 τον Βρόμιον Αριβόαν τε βροτοὶ καλέομεν. γόνον υπάτων μεν πατέρων μελπέμεν
στεφάνων τῶν ἐαρίδρεπτον λοιβάν: se id litice vortoriani Cotisomnatio aperte lyior lysii auctoritati adversatiir e veri a πανδαι δαλόν τ' ευκ. ἀγ. xplicanili grati priora trita nil lita sulit, in te a v. 6 poeta leos dentio invocat. - v. s. ἰοδεtῶν II Oo icti, vulgo ἰοδε τῶν et sic I 'R, ἰοδέτην Ald.
320쪽
pINDARI FRAGMENTA. γυναικῶν τε Καδμειῶν ἔμολον. ἐν υργεία Νεμέα μάντιν οὐ λανθάνει, φοινικοεάνων ὁπότ' οἰχθέντος Ωραν θαλάμου i5 εὐοδμον ἐπαωσιν ἔαρ φυτὰ νεκτάρεα.
Yότε βάλλεται, τμ' ἐπ ἀμβρόταν χέρσον ἐραταίων φόβαι βόδα τε κόμαισι μίγνυται, αχεῖ τ' ὀμφαὶ μελέων συν αὐλοῖς, 20 αχεῖ τε Σεμέλαν ἐλικάμπυκα χοροί.
καλέομεν, υπάτων μὲν πατέρων γόνον μελπόμενοι, γυναικῶν τε αδμείαν Σεμέλαν. non recte: nam καλέομεν μελπόμενοι non BPtun , εPIRndoquidem oportebat poetam hic clo se strisque coiisdiis apprie dicere, itaque μελπεμεν ωολον convenientissimitui: neque Σεμέλαν se rei potest, id liuod vel scholiastae loeus, titiem Diodo miscripsi, arguit: foret tunc Σεμέλαν Plane tollendum tan via in interpretninenturn: sed tueor μολον, plantiseia in dici poterat πορευθένt' ἐς ἀοιδὰν ... μελπιμεν. Omitione minus quidem plana et commoda. - V. 12. τε sori. om. H. - Καδμειῶν Scliol. Isui in ., ut Boeckii conieci at, v. Καδμείαν. - ἔμολον Iuἰii A ld. .
ilia vivis illo vomi in non sit assecutus: ipse in epoudosi suspientiis erant
εν Ἀργείς Νέμεα μάντιν Ου λανθάνει i. e. non sinit oblisiaci) φοίνικος, έανῶν ὁπότ' οἰχθέντος Ἱδρῶν θαλάμου, sed Nein ea omnino alter,ii ablio e loco, in lit,romitii lectione lia iid dubie ἐναργέα latet, sed ambit uti ui est, quo sit reserendunt, potest elim priori HIs iungi, velut ἐναργέα θεόν. l ἐμὲ δ ' ῶ ν μάντιν οὐ λανθάνει, sed poterat poeta etiam dicere: ἐναργέα μὲν σάμα τ' Ου λα νθάνει. - V. 14. φοινιαοεάνων II. A. Κoeli correxit, nitri Pristi φοινικοεανῶν scripsit, vulgo φοίνικος ἔρνος, sed MPGGim AH. ἐανῶν, l φοινικοεάων, unde lan olim ἔανῶν proposui. - Ωρῶν, ΡM IJ ῶραν. - . 15. ἐπαῖωσιν, l ἐπάγοισιν. Conieci ευόδμου
μαισι. - V. 19. ἀχεῖ τ' ὀμφαὶ scripsi, et sic IIemnann ap. Sc lineide -