Poetae lyrici Graeci 3 Poetas melicos continens

141쪽

ί, φλόγιον καθέταν ἐπιπταμενον καταυδείνη. ἄνθει σκολυμος νυν γυναικες μιαφωταται,

λεπτοι δ' ἄνδρες, ἐπεὶ καὶ κεφάλαν καὶ γόνα Σείριος

ἄζει. 40.

Πίνωμεν, το γὰρ ἄστρον περιτελλεται.

IIίνωμευ' τί τό λυχνον μένομεν; δάκτυλος αμερα. καδ δ αειρε κυλίχναις μεγαλαις αῖ τὰ ποικίλαις

canians esse et mulieres libidinis avisi xurias virosWιe in coitum D sterrim s c, gere. velut providentia naturae hoc a Mιmento tunc valentissimo.

142쪽

Οἶνον γὰρ Σεμέλας καὶ Λως υἱος λαθικάδεα Ii ἀνθρώποισιν ἔδωκ' ἔγχεε κιρναις ἔνα καὶ δυο5 πλεαις κακ κεφαλας, α δ ἐτέρα τὰν ἐτεραν κυλιξ

Aάταγες ποτέονται

Mηθεν ἄλλο φυτεύσης πρότερον δένδριον ἀμπέλω

143쪽

δε κίρνατε τῶ μελιαδεος οττι τάχιστα Tl8 κρατηρα.

- 46. Κέλομαί τινα τον χαρίεντα Μένωνα κάλεσσαι, αἰ χρη συμποσίας ἐπ' ονασιν ἔμοι γεγένησθαι.

Aλλοτα μὲν μελιάδεος, αλλοτα δ' ὀξυτέρω τριβόλων αρυτημενοι.

στον. Milii grananiaticus. iiiii accusa clivum interpretatur, errnsse vide' tur, cretio AIαν Scrit,eniliari , quonanili nodi ni Λ exhibet: niqiae compellatio linee carni iniη ex oratio satis conveniens. Deiri te Sic foro videtur Alcaeus scripsisse: Φ αῖο ιν ἐς Toοῖαν των es αν uῶν ὐλθεμεν. . . . Cf. Seolion iit'. Atlion. XU 095 C.

144쪽

. . . . 'Aχίλλευ, ο τῆς Σκυθίκας μεδεις.

Nς γαρ δήποτ' 'Αριστόδαμόν φαισ' Οὐκ ἀπάλαμνον εν Σπάρτα λόγον εῖπην χρηματ' ανηρ, πενιχμος δ' ουδεὶς πέλετ εσλος

Πέτρας καὶ πολίας θαλάσσας τέκνον ..... . . παίδων χαυνοις φρένας, α θαλασσία λέπας.

κ δὲ ποτηρίων πωνης Βιννομέννὶ παρίσδων.

Fr. 51. Λllisti. III 85 F : μνημονευων δ' αὐτῆς τελλίνης) Ἀριστο- τύνης ὁ γραμματικὰς ἐν τω περὶ τῆς ἀχνυμένης σκυτάλης ὁμοιας φησιν εἶναι τὰς λεπάδας ταις καλουμέναις τελλίναις. λαλλίας δ' ὀ ,δετυ-λqναῖος ιν τω περὶ της παρ 'Aλκαίω λεπάδ ος παρὰ τω υλ καίω φοσὶν ειναι ωδήν, ης η ἀρχὴ ' Πέτρας κτλ. ης ἐπὶ τελει γ pyράωθαι 'Εκ λεπάδων χαυνοις φρ. κτλ. ὁ δ' Ἀρισto φάνης γράφει ἀντὶ του λεπας χέλυς καί φησιν Ουκ ευ υικαίαρχον ἐκδεξάμενον λεγειν τὰς λεπάδας ' τὰ παιδάρια δε ἡνίκ' αν εἰς τὰ στόμα λάβωσιν, αυλεῖν ἐν ταυταις καὶ παίζειν. - V. 2. ἐκ δὲ παίδων Alliens, liliri ἐκ λεπάβων.

145쪽

οἶνος γαρ ἀνθρωποις δίοπτρονI

Aεξαι με κωμάζοντα, δέξαι, λίσσομαί σε, λίσσομαι.

οἶνος, ω φίλε παῖ, καὶ αλάθεα.

146쪽

Praesert.

147쪽

κόλπω σ' ἐδέξαντ' αγναι χάριτες, Κρίνοι.

Καὶ πλείστοις ἐάνασσε λάοις.

Πρωτα μεν υντανδρος Λελέγων πόλις.

II που συναγανδρωνδάσμενον στρατὀν νομισμένοι πνέοισα

Fr. 62. Hephaest. 59: IN δε ρίσην μὲν ζηον την ἀντισπαστικήν, τρεπομένην κατῶ τὰν πρότερον ποδα εἰς τὰ et εσσαρα του δισυλλύβου σχῆματα, ε κατερωθεν δὲ τας ἰαμβικάς, ων ἡ πράτη καὶ ἀπό σπονδιμυαρχεται, 'A 1κ μαὶ κόν C n i,r. in . N ἀλrαικὼν, C eorr. DE 'Aλκαῖκὰν καλεῖται δωδεκασυλλαβον, οἱον Λόλπφ σ' κτλ. tibi Fl κολπος ἐδέξαθ'. ἐδέξαντ' scripsi. legesntur ἐδεξανθ'. - Αρίνοι, ut poeta puellaria, cui

Αρi νώ nonu n, niloquatur, scripsi, legulantiir Αρόνω, tu citius locutra IIartiitig χρόνω substititit. Est exorilitiua camilii iis liaud diibie aniatoria; nam pii ollitin a Gratiis nutrit Rin et e lucriti in fingit, eodem laro praeconio ornitias, illio Titeoer. XVII 36: Tῶς μὲν λύπρον χοισα Βιώνας πότνια κούρα κόλπον ἐς ευωδη ς αδινὰς ἐσεμάξατο χεῖρας. Non re et lineo interpretatii R est G. IVolst , vi te ad D. 6. Fr. 63. Apollon. de pron. 38i Η: τὰ γὰρ Αἰολευσιν ἔνεκα τῆς συυ- ταξεως πολλάκις ἀποβάλλει τὸ ν δια ευφωνίαν ἀεισον κτλ. Αἰδίκ' κτλ. sr. 77ὶ Ἀλκαῖος. nisi sorto hoc prius fragmentum Sapplaus est. - 'Iόκολπον, coniiciat tit Himis ἰόπλοκον. Fr. 64. I tum. Giud. 162, 31: Ηνασσεν, ἐάνασσεν. Ααι κτλ. 'Aλκαῖος. Ea leni cinna. An. ox. I 169, 3 ubi ἔνασσε λεοῖς, sed supra iidser. ia. larist ἐFάνασσε, quit conio turn nillil opiis, nam iam multis locis littera Aeolica evanuit in liorum poetii ru In carininibus. Ur. 65. Strabo IV 606: Tην δὲ υντανδρον 'A λκαῖος μὲν καλεῖ

148쪽

67. ν χαλινον αρκος lall.

Καί τις ἐπ ἐσχατίαισιν οἰκεις. 70. μίγδα μάλευρον. 7 l. λόγος ἐκ πατέρων ὁρωρεν.

φωνα ἀναφερομενων σκηπτῶμ' η ἀπδ τῶν Tυφωνικῶν καλουμένων πνευμάτων, ἁ δὴ καὶ αυτῶ ἐξίστησιν αθρόως καταρραγέντα ' καὶ γὰρ

Fr. 69. Hephaest . sino poetae non . 43: καλούμενον δε ελκαrκὀνδεκασύλλαβοW Ααί τiς . . . οἰκεῖς. Participium οἰκεὶς οἴκεις , quod restituendum esse olim dixi, postea codices nuper collati suppeditavemini PSA οἴκεις, C M οἴκοις, soluA E οἰκεῖς. Idem testificatur gramin. Crain. An. Ox. I 327, 4: ώς γαρ απὰ του οἰκῶ ἡ μετοχὴ ' Ααί τις κτλ.I raeterea sori. καῖ τις scribe nil tim. Fr. 70. Pliotius 244, 11 Μάλευρον ' τὸ ἄλευροπι Ἀχαιός. Ipsa poetae verba servavit Zonaras 1334: μάλ εvρον, τὰ ἄλευρον καὶ πλεονασμῶt Οὐ μ μάλ ευροπι μίγδαμάλευρον. ubi seribendi imputo μίγδα μ αλεόρφ, es. Theocriti XV 115: εῖδα τά θ οσσα γυναῖκες ἐπὶ πλαθάνω πονιον - ηαι, ανθεα μίσγοισαι λευκω παντοῖα μαλε υρω, ita enim correxi librorum scripturam παντοῖ' ἀμ' ἀλευρω, qtiam enion lationem postea fir triavit cod. Vaticanus. Apud Photium auteni Ἀλκαῖος pro Ἀχαιός scriberetion dubitavi, quotliam et ipsa verba Sapplaicae strophino clausula in officiunt, et Theocritus aperte imitatus est, qui Λlcnei vcstigia saeptiis Iegit. Si in t autem haec nomiii R RliaΗ quoqlie a librariis pel mutatu Fr.. 71. FOmIneul Rr. iu Arat. R p. Iriari. p. 239r καὶ τάδ' ἀς λόγος ἐκ παtέρων ὁρωρε κατ' 'Aλκαῖον καὶ ουτως ἔχοντα τυγχάνει.

149쪽

D' αὐτp παλαμάσομαι.

ω' ασφ' απολλυμένοις σάως.

Οἴκω τε περ σῶ καὶ περ' ατιμίας.

ας τῶν δυοκαιδέκων.

πάμπαν ἀερρει.

150쪽

υμμιν ἀθάνατοι θέοι

νίκαν.

θελοις.