Poetae lyrici Graeci 3 Poetas melicos continens

151쪽

ηλθον πανέλοπες ποικιλόδειροι τανυσίπτεροι;

. . . Συ δὲ σαύτω τομίας προς πόσιν.) . . .

Mηδ' ὀνίαις τοῖς πέλας αμμεων παρέχην.

χων ἀβας' ἄπερ ασυνηθες εν ἀπλότητι μὴ ovχὶ τὰ ε προσλαμβάνειν

152쪽

υρκαδες ἔσσαν βαλανηφάγοι. τ26

υργάλεον πενία κάκον ἄσχετον, ἰ μέγα δάμναις λῶον ἀμαχανία συν ἀδελφέα.

κεῖσθαι παρ κεφάλας μέγας, ω Αἰσιμίδα, λίθος.

Mei ne he 'A λκαῖος. Alirens reqitimi βαλαναφάγοι. Ceterum Arteriit iloruη, vel graniuraticus, iiii liaee inseruit, fortasse non ipsa poetae verba serviivit, sed respexit sr. 38. Fr. 92. Stob. XCUI 17: υλκαίου Tlinc. 'Aλκεουὶ Ποιητου oin. Vind. ' 'A ργ α λε ο ν κτλ. - V. I. μεγα A, μέγαν Viligo. - δάμναις scripsi, nana δάμνης ut antea edidi abliorret ab Aeolici sermonis consuetudine, δάμνασαι. quod utiquis sortasse coniiciat, a talectum hexa metritur roditit, ε 10 Ihveus si is est, Aeolicos poetas usos esse non eon- sint, libri δαμνησι, Gii se δάμνη, Ahrens δάαναι. Me inelce servavit αμέγαν δάμνησι, simotro non recte descripto, nam retulit ad v. 23: vorsusilui lona nunIerus commodus, nam Archilochi iiin erit motrum, sed offendit insolens Aeolensibus verbi clausula, multoque Imagis correptio ante ne nultimae syllabae: prius incommoduni possis rena overe, si α μέγανδ αμν ἐει scripseris, se i lianc forinam Hesycliu glossa δάμνει ' σαμάζει vix satis litetur; nec ningiη probabilis corro tio δάμησι, nam haec tilioque sornan sit speeta ut ab Aeolici somnonis lego abhorrei. - V. 2.

153쪽

'H μ' ἐλασας αλγέων.

Eλάφω δε βρόμος ἐν στήθεσι φυει φόβερος.

154쪽

υμμέσιν πεδάορον.

Ἐγω μὲν ου δέω ταυτα μαρτυρευντας.

Καὶ Σκυθίκαις υποδησόμενος.

155쪽

POETAE MELICI.

πατέρων μάθος.

Siralbo I aT: To δὲ πλειουσι στόμασιν ἐκδιδόναι Νεῖλονὶ κοινον και πλειόνων ' - τε Ουκ αξιον μνήμης ἐπέλαβε ζυμηροςὶ καὶ Nwντα προς εἰδότας, καθάπερ οuo' 'Aλκαῖος, καίrοι φήσας αφῖχθαι και αὐτὸς εἰς Αἴγυπτον.

Pl illa reli. iise ili vitiat'. ain. c. 5: Xάριεν γαρ ἄμα ταῖς ἡὁοναῖς συνεκλιπεῖν τας ἐπιθυμίας. ας μήτε ἄνδρα φησὶν Αλκαῖος δι αφυγεῖν μήτε γυναῖκα. Istile ita iiiiiig lia 'i' eilolavit: τας ἐπι

Zenoi,. ii tri: Σκυρία ' μύσιππος φησὶν ἐπὶ των τας ευεμγεσίας ανατρεπόντων τετάχθαι την παροιμίαν, ἐπειδη πολλακις τα Gγγεῖα ανατρέπει ἡ αῖξ. υλλοι δε φασιν ἐπι τῶν ον qσιφορων λέγεσθαι, διὰ τὰ πολύ γάλα φέρειν τὰς Σκυρίας αἶγας. Μέμνη αι Πίνδαρος και 'Aλκαῖος. CL ilai interpi .

Dissiligo 1 by Corale

156쪽

Ai isti . l. T. l l l 5. ,: H δέ τινες καὶ αλλοι παραβοῶντες ρλὶτορι-κqν ψέγουσι, μὰλλον δὲ τονθορυωντες ἐκ τοὐ τέ poυς sita l. olioe . v. νότου. Ε σκοτουὶ τοξεύοντες κατα Αλκαῖον ... TOGODrόν μυι προς τούτους αποκεκρίσθω, ὁτι ρητορικῆ παρα πόδας διδόασι τη i δίκην.

Pliit. ile iles. i rac. c. a: Θαυμασάντων δε τῶν πωροι πων. ro υδε .cσημητρίου καὶ γέλοιον φήσαντος εἶναι απο μικρῶν πραγμάτωνοῖτω μεγάλα θηραν, ου κατ' Αλκαῖον ερ Γνυχος τον κέοντα γράφον rας, αλλα θρ-λλίδι καὶ ita i/ω τον Dυρανον Ομου καὶ τασυμπαντα μεθιστάντας.

seliol. Sopli. Deil. Col. 954: ODν Ουκ ῖστι θυι οὐ κρατῆσαι ἄνθρωπον δι τα ' - καταγηρασκει το ὐμον του θυμου. εἰ μὴ ἐξέλθοι του βίου ο ανθρωπος ' αδύνατον γάρ ἐστι ζῶντα ἄνθρωπον μη θυμῶ χρησασθαι ' τούτο δὲ καὶ παροιμιακῶς λέγγεται, ὁτι ο θυμος ἔσ χα- τον γηρασκει ' λέγεται δὲ δια τοὐς πρεσβυτέρους. ὀσω γὰρ γηρασκουσι, τον θυμον ἐρρηιενέστερον ἔχουσι καὶ Ἀλκαῖος, ώς λέγομεν, οὐτω κατα κοινὸν αυτοί μιμνήσκεται. vlai Trici. ως λέγεται, οὐτω κατα κοινos. et Sitidax v. Θυμῖς ἔπταβόειος, ubi recte ώς λεγο

157쪽

IMETAE MELICI.

158쪽

128.

IIcs it.: Ἐπαίνους' τας κρίσεις καὶ τας συμβουλίας καὶ τας αρχαιρεσίας. Σοφοκλῆς Θυέσrν Σικυωνίω καὶ Ἀλκαῖος ταῖς ἐπαινήτεσιν. Sic correxe milit Maiis Sactis et Vossi iis . colitra lieitistiis 'Aλκμαίωνι. Coll. καὶ αλκέοι ταῖς ἐπαινηται σιν. Se i sortiasse liaec Sol,li octies vertia in I liveste siti Titiat: ἐπαλκάθοι τοῖς επαινέταισιν. Fieri .iuleiai liotest. lit Itonnulli iloclius illia in veritis ita interpretati sint Ale:iei illuit μέγ επαινέοντες D. 3T A.

Εiist. O l. I 687, 52: Tον εφιάλτην ἐπιάλτην κατα παλαιαν παρασημείωοιν ὁ 'Aλκαῖος λέγει. El. M. 431. 12: ὁ δὲ Ἀλκαῖος επία - λον αυτον λέγει.

Et M. 377. 19: Ἐρρεντὶ παρα 'Aλκσω ἀπὸ του ερρω η ἐρρῶπερισπωμένου, η μετοχη ἐρρεὶς ἐρρέντος, καὶ ως παρα τos ἐθέλον- τος ἐθελοντί, o ἴτω καὶ παρα τὁ ἐρρέντος ἐρρεντί. 131.

Et . . l. 38. 3. 9: Ἐσυνῆκε 'Aλκαῖος ἐσυνῆκε καὶ Ἀνακρέων ἐζυνῆκε πλεονασμω. sci ili. ἐσυννμεν, ut συνοιδα, viti. Et . M. 484 . 4.

λιο ν αντι του κάλλιον.

Elist. II 603. 39: Aθει ό αυτος γριστοφάνης ὁ γραμματικός '

καὶ το συνεστραμμένον πνεὐμα καὶ καταράσσον ἄνεμον κατάρη λέγουσιν ο Αλκαῖος καὶ ο Σαπφω δια το κατωφερῆ ορμὴν ἔχειν. cs. Supplius sp. 160.

159쪽

γαρ ὁ Γῆλεφος Μυσως βασιλεύς, καὶ 'Aλκαῖος dέ φησι τον Κή

Eust. Dil. lG48. 5: Και εκ τοὐ κτείνω κταίνω Λωρικώτερον παρ' Ἀλκαίω.

160쪽

βάλλει μ' ἐξαπατῶν.

μετατιθέασιν, DLν πεποίηκα, πεποιήκω ' ουτω δε καὶ πέφυγα, πεφυγω και κατα Mi κ&ῖον πεφυγγω. C. s. Fcivo r. 3bT. At πεφύγγων et alii Crair . An. 0x. I 325. 30 t ii etiar: ac I est iis sola illa participii sorma iis itala sitisse vi leuir, tylen a linoiluni est in titillo ap. Con e Iter Lesta. tali. VIII 2: κατεληλυθυντος, at pie litic reserenita Iloni ericlina κεκλqγοντες, Iutularica πεφρίκοντες Et κεχλαδοντες. Non recte L. lli retet ile ilial. Aeol. p. 50 praesentis teinporis participiiiiii πεφυγγων esse iii dicat.