장음표시 사용
221쪽
σπε κειρας δ' ἀπαλῆς κόμης αμωμον ανθος
φρόνως καὶ ἐγκρατῶς , με αὐγαὶε ει το εγκλημα ἐπὶ το ρειρύκιον, ἐν
222쪽
Σικελον κότταβον ἀγκυλνὶ παῖζων.
Ἐαὶ δ' oφρυσιν σελίνων στεφανίσκους
θέμενοι θάλειαν ὁρτην ἀγάγωμεν
αὀ δ' ἐξείλετο θεσμον μέγαν ν ηFr. 53. El. N. 713, 26 et Σινά μοροι σιναμωροι UD.u n m. pr. n. θυρωροί V θυρροι in ἐν δευτέρω 'Aνακρέων. μεμορημένοι, φησί, πρός τὰ σίνεσθαι. - scripsi θυρωρρο. Fr. 54. Atlie n. X 427 D: 'Εχρῶντο γὰρ επφιελῶς τω κοτταβιζειν ὁντος τοὐ παιγνίου Σικελικου, καθαπερ καὶ ὁ Ανακρέων ὁ Tήιος πεποίηκε ' Σικελικον κότταβον ἀγκύλη δ αῖζων. - Σικελὰν Gro Lese nil, παῖζων ego scripsi, 'λελίζων Emporius coni. Fr. 55. Atthen. X v GT4 C: 'Εστεφανοὐνto καὶ τὸ μέτωπον, λὁ καλὸς Ἀνακρεων ἔφη ' Ἐπὶ κτλ. Εtiale in Eust. 1908, 55 omisso V. Uιονυσω. et Schol. Pin I. Ol. III 19: υνακρέων ἐπὶ δ' ὀφρύσιν σε λι- νστέφανον cod. στεφάνωνὶ θέμενοι. - V. I. ἐπὶ, ii p. Atti . L Cant. ἐπεί. - U. 2. ὁρτὴν II orniniin, V. εορτήν. Fr. 56. Hopliaest. 69: των δὲ τρiμετρων τὰ μὲν ἀκαταληκτον . . . παρα δὲ τω υ νακ ρ έ οντ ι ἔτἐρως ἐσχqμάτισται. .. τὰ δὲ καταληκτικόW
Fr. 57. Schol. A cliyl. Proni. 128: 'O θυο μὰς Ἀνακρεόντειός ἐστι κεκλασμένος πρὸς τὰ θρηνητικόν' ἐπεδήμησε γὰρ τῆ Ἀττικὴ Κριτίου ἐρῶν 'αὶ ἡρέσθη λίαν τοῖς μέλεσι του τραγικου Uelo Icor μέλεσιν αυ- του ὁ τραγικός γ' ἐχρῶντο δε αυτοῖς Ουκ ἐν παντὶ tόπω, ἀλλ' ἐν τοῖς θρηνητικοῖς, ώς καὶ Σοφοκλῆς. ἔστι δε ταυθ' ὁμοια τφ' Ουδ αυ
ἐάσεις με κτλ. Corroxii Hormann et probabilitor Anacreonti tribuit vorsum, Uti videtiir ex carinino in Critiam petitus osso. Anacreontis carmina in Critiam resp. Plato talarm. 157 Ε.
Fr. 58. Athon. X 433 Fr καὶ 'Aνακρίων' φίλη κτλ. - εI ξένοις VL, Λ εἰς ξείνεις, P εἰ ξείνεις, D δὲ ξείνεις, Selineido vin εις ξείνοις. Fr. 59. Apollon. Sopitis t. 87, 21: μίσθαι ... καὶ γὰρ ὀ θησαυρὰς θεσμὰς λέγεται, καθάπερ καὶ 'Aνακρέων λίγει. gπὰ δ' κτλ. - cod. θa μὰς et
223쪽
Rαί μ' επίβωτον κατὰ γείτονας ποιήσεις.
ωέρ et δωρ, φε, οἶνον, ω παῖ, φέρε δ' ἀνθεμευντας ημίν στεφάνους, ἔνεικον, ως δηπρὸς Ἐρωτα πυκταλίζω
Ipli. Taur. 1278: απὰ δὲ λαθοσύναν νυκτωπὰν ἐξειλεν βροτῶν. Fr. 60. Scliol. Eurip. Hoc . 915: καὶ δωριάζειν τό γυμνὰς φαίνεσθαι τας γυναῖκας ' 'Ἀνακρέ ων Ἐκδῶσα κτλ. Cf. Eustalli. Il. 975, 30: Aιλιος γουν Aioνύσιος δωριάζειν, φησί, τὰ παφα φαίνειν καὶ παραγυμνουν πολύ τι τοὐ σώματος. αἱ γὰρ κατὰ Πελοπόννησόν φησι κοραισιημ ρευον ἄζωστοι καὶ ἀχίτωνες, ψάτιον μόνον ἐπὶ θάτερα ἐπιπεπορπημέναι, κτλ.Fr. 61. Ainniori. 42 alch: Uιαβόqτος καὶ ἐπιβόθτος διαφέρει
διαβόητος μὲν γάρ ἐστιν ἡ ἐπ' αρετὴ ἐγνωσμένος ' ἐπιβοηtoς δ' ἡ μο
224쪽
κελεβην, ο κως ἄμυστιν προπίω, τὰ μὲν δέκ' ἐγχέας υδατος, τὰ πέντε δ' οἴνου 5 κυάθους, ώς ἀνυβριστίἀυὰ δηυτε βασσαρησω.
, γε δηυτε μηκέθ' ουτωπατάγρο τε καλαλ - Σκυθικην πόσιν παρ' otas I 0 μελετῶμεν, ἀλλα καλοῖς
V. 2. o κως, Atti . altero l. --. - V. 3. δεκ' poster. loco, priore δ' vel δυ'. - ἐγχέας, priore l. ADU ἐκχέας. - V. 5. ἀνυβριστὶ Baxior, Ααν πριστίως, PVL. αν υβριστιωσαν. - V. g. ανῶ δη τε scripsi. AB ἀναδευτε, PVI. ἀναδευ. - v. 7-I0 usqne ad μελετῶμεν assert donimentator Cruq. IIorat. Caran. I 27, Ir , , Ad conuiuas sodales suos de hilarilate. Senisa autem Muriptio ex Aniam eonre libro tertio: υγε δῶτε κτλ. quae ipse Cniquius addidit descripta ex editione Lambini, unde etiam illud δωτε repetiit. Porphyrio, qui quidem haud dubio linne ipsum locum respexit. nillil nisi lineo nil scripsti: ,,Οde προτρεπτικὴ est ita oeaci liliaritatem, cuius sonsus sumtiis est ab Anacreonto in libro tertio.
225쪽
Καλλίκομοι κουραι Λιος ωρχήσαντ' ἐλαφρῶς.
υρσόλοπος μὲν υρης φιλέει μεναίχμαν.
Ουτε γαρ ημετέρειον ουτε καλόν.
Boυλεται ἀπεροπευς ἐφ' ημὶν εἶναι.
226쪽
'Εγὼ μισέω πάντας, ὀσοι χθονίους ἔχουσι ρυσμους καὶ χαλεπους' μεμάθ κώ G', ω Μεγίσrq, 79lτων ἀβακιζομένων.
νηλεῶς φεύγεις, δοκέεις δέ μ' ουδεν εἰδέναι σοφόν; ἴσθι τοι, καλῶς μὲν αν τοι τον χαλινὸν ἐμβάλοιμι, ηνίας δ' ἔχων στρέφοιμί σ' αμφὶ τέρματα δρόμου. 5 νυν δε λειμῶνας τε βόσκεαι κουφά τε σκιρτῶσα παίζεις
δεξιὸν γαρ ἱπποσείρην οὐκ ἔχεις ἐπεμβάτην.
Κλυθί μευ γέροντος μέθειρε χρυσόπεπλε κουρα.
χαλεπούς' μεμάθηκά a', A Μεγίστη scripsi tu procellosi μερέθεικα δ'
227쪽
τέ μοι λευκαὶ μελαίναις ἀναμηφίξονται τρίχες.
Eγὼ δ' ἔχων σκυπφον Ἐρξίωνι τῶ Λευκολόφου μεστον ἐξέπινον.
Fr. 77. Iulian. Misopog. 366 Is: Πλησίον ἐσμέν, ἐθελόντων θεῶν, ε υτ έ μοι κτλ. ὀ Tητος ἔφ η ποιητ ης. - Rem l . videtur σοι. μελαιναις, Schneido viii μελαίνης. Fr. 78. Sehol. Soph. Antig. 138r τι τανταλωθεὶς σ μαίνειτο διασεισθεις' μαρτυρει καὶ 'Aνακρίων ' μελαμφύλλω κτλ. Addidi ἐν. Fort. τανταλίχ τανταλίζεαιὶ, ut Amorem poeta Fr. 79. Herodian. do barbar. 193 post Ammon. Valchen: Σολοίκους nεγον Οἴ παλαιοὶ τους βαρβάρους' ὁ γὰρ Ἀνακρέων φησί ' κοίμισον sie B, κοίμησον A. κόμισον Uὶ δὲ σόλοικον φθογγον. Sed codd. R P. Villois. Anecd. II 77 μισῶ Ζευ vel κόμισον Ζεὐ σόλ. λόγον. uaque emendavi. Re Sp. huc Eust. 1l. 368, 2. Fr. 80. Schol. Il. ρ 542: Αατὰ ταυρον ἐδηδως. η διακοπη τῆς λέξεως τον εἰς πολλα διεσπασμένον παρεστqσε ταὐρον, ου του μετρου ἀπαιτουντος ' παρῆν γὰρ φάναι ταῶρον καtεδηδώς Ααὶ Ἀνακρεων' Αιὰ δερην κε νε μεσην κὰδ κτλ. luuo correx1. Cf. Ehist. Il. 1001, 39: Ἀνακρεοντος τὀ καδ δὲ λοπὰς ἐσχίσθη ομοίως καὶ τὰ διὰ δὲ δερηνεκοψε μεσην. et Crana. Λn. Paris III 287, 28. Hermann lioc Eustat fili loco usus duo diversa fragmenta esse credit, qtiod non debebat Hatipi probaro. Idem olim proposuit Setincido vin , que ni iam in diariis Antiquitatis 1836 redargui. Fr. 81. Cram. An. Ox. I 288, 3: καὶ Ἀνακρεων ' Αἰ δε μευ κτλ.Et. M. 322, 22 omisso noni. poetsto: Aἱ δ' ἐμαὶ φρ. ἐκ. Fr. 82. Athen. XI p. 498 C: 'Ησίοδος δ' ἐν τω δευτερω Μελαμ
228쪽
Στεφάνους δ' ἀνηρ τρεῖς εκαστος εἶχεν, τους μεν ροδινους, τον δε Ναυκρατίτην.
Ἐστε ξένοισι μειλίχοις ἐοικότες, στέγης τε μούνον καὶ πυρος κεχρημένοις.
Πάλαι ποτ' ησαν ἄλκιμοι Μιλησιοι.
Καὶ θάλαμος, ἐν τῶ κεῖνος ουκ εγημεν, ἀλλ' εγήματο.
εἰρημένην αυτοῖς τοὐς ἀλκιμωτάτους προσθέσθαι συμμάχους ἐλθεῖν εἰς μαγχίδας καὶ τὰν ἐκει θεὰν ἐρωτῆσαι, εἰ Μιλησίους πρόσθοιντο συμμάχους' τὀν δὲ ἀποκρίνασθαι Πάλαι ποτ ησαν A. M. ουτος δὲ ὀ si QOς εχηται τὰ πρότερον παρῶ 'Aν α κρ έ οντ ι . ubi vid. iii torprori. Cf. in primis Sch. Ar. Ρlui. 1002. Ἱσχυροί ποτ' ησαν οἱ M.,ῶς καὶ
Ἀνακρέων. ibique versus non sina varietate assertur, prii nurn ησαν πot' ησαν οῦ M. sio etiam Philostr. vit. Soph. I 22ὶ, tuni πάλαι ποτ' ησαν οῦ. m. at quo hanc scripturam non solum Diodor. Exe. Unti c. c. 47 et Synesius p. 228 C exhibent, sed etiani Atticia acus XII 523 F Λristotele aiietore
ustis: Ac δ' ὐπήχθησαν ηδονῆ καὶ τρυφῆ, κατερρπη τὰ τ=ς. πόλεως ἀνδρεῖον. , γησὶν Ἀριστοτέλης, καὶ παροιμία τις ἐγενήθη ἐπ' αὐtῶν
πάλαι π.ῆ. α. M. iiiiaeli aiid dubie ex libro de MileSi irum repul,lica descriptastiui, iit ῬIi liuius Oporis reliquina collegeriint. cxistimant; nam liber περι παροιμιῶν Videtiir pseudopigraphus sitisse, ex aliis Aristotelis tu, risco i CinuatiIs. Anacreoniis si revera est hie versus, π o κ' scribendi iiii. Quae de oraculi dictione seruntur, commenticia censet G. IVotir Porphyr. p. 74 seq.Fr. 86. Ain in On. p. 37 od. Vnich. : Ἀνακρέων διασυρων τινὰ ἐπὶ θηλύτητι ' Ιαὶ κτλ. Eadoni Πorodian. in BoisSon. Λii. III 263. Bacb-niann Λii. II 375. Cod. Vindob. n. 205. Etym . Gud. I25, 4 corruptissimo et Eust. 1678, 59. - θάλαμος, θάλαμον ΕuSt., θαλαμοις Au Inou. - τω scripsi, Vulgo ω.
229쪽
Κνίζη τις ηδη καὶ πέπειρα γίνομαισqν δια μαργοσυνην.
230쪽
Ο μευ θελων μάχεσθαι, πάρεστι γάρ, μαχέσθω.
Ω 'ραννε δη λίην, πολλοῖσι γαρ μέλεις ΕΛΕΓΕ IA. Tl Λ
ου φιλέω, ος κρητῆρι παρὰ πλω οἰνοποτάζων νείκεα καὶ πόλεμον δακρυόεντα λέγει, αλλ' ὁστις Μουσέων τε καὶ ἀγλαὰ δῶρ' 'Αφροδίτης συμμίσγων ἐρατῆς μνήσκεται ευφροσυνης.