Poetae lyrici Graeci 3 Poetas melicos continens

201쪽

. . II αρα χέρσον λίθινον ἐκλεκτον παλάμαισι βροτῶν πρόσθε δε νιν πεδ αναριτῶν ἰχθυες ωμοφάγοι νέμονTO.

Scliol. Tlieocr. I IIb: υρέθουσα κρήνη εν Συρακουσαις ῆ ἐν Σικελία, ri φασι δια πελαγους Ἀλφειον ῆκειν ita vulgo, ῆξειν litiri).ῶς φησιν 'Iβυκος, παριστορῶν περι τῆς Oλυμπιας fori. ολυμπίασι)φιάλης. ubi Alitenrs scril sit: Αρέθοισα ' κρήνη ἐν Συρακουσαις, ρ ἐν Σικελία φυγουσα διὰ πελαγους Ἀλφειὸν ἡ ξεν. Aliuil scitolion ex-ltillet Ui sititis: 'Tβυκος ἱστορῶν περὶ τῆς Oλυμπίας φιάλης Σικελικην κρήνην την Αρέθουσαν εἶναί φησι και υπο Aλφειου πληροsσθαι.

Ex eo leni rit vi det tir Garaia ine petitum, ex illio est si'. 22.

202쪽

Aεδοικα, μή τι παρ θεοὶς τ68 ἀμβλακὼν τιμὰν προς ανθρωπων αμείψω.

Aelian. Hist. Anim. Vi 5 I ilo it ipsi a te: Λεῖ δὲ καὶ μῆθον τωδετῶ ζώω ἐπῆσαί με. όνπερουν ακουσας οἶδα, ου σιωπήσομαι etOὐτοι - ῶς αν μνὶ δοκοίqν αμαθῶς ἔχειν αυτοὐ. Toν Προμνὶθία κλέψαι τοπυρ μαίστω φησὶ καὶ τον Λία αγανακτῆσαι o μὐ ς λέγει. καὶ τοῖς καταμνηνυσασιτζν κλοπην δυῶναι ταρμακον γηρως αμυντηριο τοὐτο ουν ἐπὶ τω ονω θεῖναι τοὐς λαβόντας πέπυσμαι. καὶ τον μὲν προῖέναι το ἄχθος φέρονrα, εἶναι δε ωραν θέρειον, καὶ διψῶντατον ονον ἐπι τινα κρήνγὶν καrα την τοὐ ποros χρείαν ἐλθεῖ τονουν οφιν τον φυλάττοντα ἀναστέλλειν αυτον καὶ ἀπελαυνειν, καὶ ἐκεῖνον στρεβλουμενον μισθον οἱ τῆς φιλοτησίας ὁοὐναι, οπεροῖν ἔτυχε φέρων φαρμακον. ου κοὐν αντίδοσις γίνεται, καὶ ο μεν πίνει, ὁ δὲ το γῆρας αποδυεται. προσεπιλαβων - ως ο μύθος. τὸ τοὐ ονου δίψος. Tl ουν. ἐγω τοὐ μύθου ποιητής, αλλ ουκ αν ει ποιμι, εἰ και

προ ἐμοὐ Σοφοκλῆς ὁ τῆς τραγωδίας ποιητὴς καὶ Λεινόλοχος ὁ αντ

αγωνιστης 'Επιχάρμου καὶ Ἀβυκος ο Pηγῖνος και Αριστίας καὶ 'Aπολλοφάνης ποιηφαὶ κωμωδίας ἄ/ουσιν αυτον.

Ἐριδος ποτὶ μάργον ἔχων στομα ὰὐτία δῆριν ἐμοὶ κορυσσοι.

27. Οὐκ ἔστιν ἀποφθιμενοις ζωῆς ετι φαρμακον ευρεῖν.

203쪽

. . IIo τἀται δ' ἐν αλλοτρίω χάει. 29. κλάδου Ἐνυαλίου.

Seliol. Apoll. Bli. lIl 158: Λια τούτων στίχων παραγράφει ταειρημένα υστὀ Vύκου, ἐν οἷς περὶ τῆς Γανυμήδους αρπαγῆς εἶπεν ἐν τῆ εις Γοργίαν ωδῆ καὶ ἐπιφέρει περὶ τῆς Hοὐς, ῶς ῆρπασε

Τιθωνόν. Ail liue carineti liaud illi late pertinet D. 59. et laietas:so etiana D. 8 et D. 33.

At lien. XIII 603 D: Hδαμανθυος δὲ τοὐ δικαίου Ἱβυκος ἐρα-στην φροι γενέσθαι Τάλων.

Allien. II 39 B: Ἱβυκος dέ φησι την αμβροσίαν τοὐ μελιτος κατ ἐπίτασιν ἐνναπλασίαν ἔχειν γλυκυτητα, το μέλι λέγων ἔνατον εἶναι μέρος τῆς ἀμβροσίας κατα την ηδονήν. CL Eust. 1633. 11.l ro ἔνατον Meine e coni. δέκατον, collato Schol. Diii l. Ι 1lli. IX lla: εστι δὲ καὶ του μέλιτος ευρετῆς o Aριοταῖος, ο δη τῆς ἀθανασίας δέκατον μέρος ωήθησαν εἶναι.

204쪽

Scliol. Arist. Vesp. 714: Και το ξίφος ου δυναμαι κατέχειν lωσπερ ὁ Μενέλαος ' τουτον γάρ φασιν Ορμησαντα ἐπὶ την Eλενηναποβαλεῖν τὰ ξίφος ' η δὲ ίστορία παρα Uυκω καὶ Eυριπίδy. Siva ilia τ70

Seli. Lysistr. 155. Non licte IIartvng liaec Il, o abiiulicat et ait Stesi-cliori Πωυ πέρσιν refert. nam Stesicli orus prorsus allain fama In secutus est, vi l. D. 25.

36. Sch. Eurip. uec. 41: Υπο Νεοπτολέμου φασιν αυτὴν Πολυξένηψ σφαγιασθῆναι Euριπίδης καὶ 'γβυκος. Haec quo lite citra necessitatem Stesiclioro vindicat lIartvng.

S li. Pinit. Notii. X 12: Λιομήδεα δ' αμβροτον ξανθά ποτε Γλαυκῶπις ἔθηκε θεόwJ Καὶ Ουτορ υργεῖος , ος δι' αρετην α θανατίσθη ' και ἔστι περὶ τον Αδρων Λιομήδεια νησος ἱερά, ἐν fi τιμἀ- ται ως Θευς ' και Ἱβυκος -τω' illic lacuna in statuit Ilo et li) την μιόνηρο γημας o Λιομήδης α θανατίύθη συν τοῖς Λιοσκουροις καὶ γαρ συνδιαιτῆται αὐτοῖς και Πολέμων ίστορεῖ' ἐν μεν γὰρ Aργυρίπποις αγιον ἐστὶν αυτου ἱερόν, καὶ ἐν Μεταποντίω δε διὰ πολλῆς αυτον αῖρεσθαι τιμῆς ως θεον καὶ ἐν Θουρίοις εικόνας αυτοὐ καθιδρυσθαι - θεοὐ.

Zenoli. Prov. II n: 'Aγὼν πρόφασιν Ουκ ἐπιδέχεται Ου τε φιλία ό ΜΩων fort. Aήμωνὶ ο παροιμιογράφος 'Uυκειον την παροιμίαν ταύτην φqσὶν ως πρώτου χρησαμένου τοὐ Dυκου. s. tibi interpr.

205쪽

Scli. Apoll. Illi. II 778: Πολλοι λόγοι περὶ του τῆς 'μπολυτης ζωστῆρος εἰσίν ' τινὲς μὲν γαρ 1ππολυ της , αλλοι δε Λιὶ λύκης, Ιβυκος δε ἰδίως ἱστορῶν οἰολυκης τῆς Βριαρεω θυγροτρος φασιν. liij iis

Si li. Arist. Nilli. 1050 Uυκός φησι τὸν Ηφαιστον κατα δωρεαναναδουναι φακλεῖ λουτρα θερμῶν ὐδάτων. ἐζ ων τα θερματινές φασιν Ηράκλεια λέγεσθαι.

Siratio VI 27l: Ἀλφειὸν δὲ Ζωῖλος ὁ ἐήτωρ ἐν τῶ Τενεδίων ἐγκωμίω φησὶν ἐκ Πνέδου ρεῖν, ο τον υμηρον ψέγων ως μυθ γ --φον. Ἱβυκος δὲ τον ἐν Σικυῶνι Ἀσωπον ἐκ Φρυγίας ρεῖν φασί.

Patigan. II 6. 5: Σικυῶνα δὲ Ου Μαραθῶνος του Ἐπωπέως. ΜWίωνος δε εἶναι et οὐ Eρεχθέως φασί ομολογεῖ δέ σφισι και υσιος, ἐπεὶ Ησίοδός τε και Ἱβυκος ο μεν ἐποίησεν, ως Ερεχθέως εἴη Σικυών, Ἱβυκος δε εἶναι Πέλοπός φησιν αυτόν.

206쪽

clini refert.

εστὶν ἐχ θαρσαι καὶ κατα πάθος εφαρσαι καὶ κατ υπέρθεσιν εφρα- σαι και διέφροιμι.

tiin t ait Stesiclii iri Geryorie illein refert.

Selii l. Apoll. Illi. Ill lim: Iβυκος δε ἐπὶ τῶν τον οὐρανὸν βασταζόντων κιόνων ραδινους αντὶ τοὐὶ ευμεγέθεις λέγει.

Selint. Apoll. illi. IV l3IN: Στέρφεσιν αἰγείοις' τοῖς δέρμασιν,

207쪽

ἔνθεν και στερνῶσαι ' Ἱβυκος δε στ ερφωτηρ α στρατον εῖρ μιετον ἔχοντα δέρματα. Hai tui g στερτωθέντα re Iiiirit.

Εt. M. p. 703. 4l: Τραπεζίτης, δια του r σημαίνει τον ἐν τη συνη θεία λεγόμενον τραπεζίτην, απο τοὐ τράπεζα ὁια δε τῆς Π δι- φθογγου τον ἐν τῆ τραπέζν παρισταμενον, ως παρ Ομήρω ' τραπεζῆες κυνες' aia του τραπεζευς ἐστι' το δε παρ Ιβυκω δια του ῆλεγομενον Τραπεζητῶν κυνῶν scr. κυνῶν) ἔστιν ως πλείων πλήων. CL Crana. Ali. 0x. II 4. 3. 22. Eii 1; t. I l. p. 12ΛT. 25. Et. Giul. 533. 43 Pt p. 534. l4. Stilitas v. τράπεζα. BOI L. An. III 1424. Poll. III 84.

Pliat. Conap. Lyc. et Nuin. 3: Ἐτι δε μἀλλον υπερ τὰς παρθένους φυλακη κατέσταλται τῶ Νομῶ προς το θῆλυ καὶ κόσμιο ή του συκουργου παντάπασιν ἀναπεπταμένη και ἄθηλυς ουσα τοῖς ποιηταῖς λόγον παρέσχηκε ' φαινομηρίδας τε γὰρ αυτας αποκαλουσιν,ώς 'Iβυκος, καὶ ἀνδρομανεῖς λοιδορουσιν. Cf. Poll. II l87: και ἡ -- καινα φανόμηρις, et VI l bb: αἱ Σ-ρτιάτιδες, ῶς διὰ τολο τα- νομήριδας ωνόμαζον, quod praestare viiletiir. et sic Seliui. Clein. Alex. T. IV 128 eil. Κlotχ.

208쪽

XIX.

Γουνουμαι σ', ἐλαφηβόλε, ξανθη παῖ 21ιός, αγρίων

δέσποιν υρτεμι θηρῶν η κου νυν ἐπι Ληθαίου

κωλός ἐστιν ῆ στροφή, καὶ το ασμά ἐστι μ ονοσ τροφι κόν. Uυναται δὲ καὶ ε τέρως διαιρεῖσθαι εἴς τε τριάδα καὶ πεντάδα ἡ στοοφή 'ἄστε Φερεκράτειον εἶναι τὰ τελευταῖον τοὐ συστῆματος, του in τῶν τριῶν κώλων ξ τῶν πέντε. Igitur in viilgaribus quidem editioniblis

την νυν ἔκδοσιν Aristis herem esse oli in suspicatiis sum) M octo vorsiis i nn perpetilitate do eurrebant, legebatur enini v. 3 θηρίων, non ut itinc est a P. Hepti. θηρῶν, quain loctionem qui probaveriant grammatici in diins strophas disposuerunt. Non tamen integrum Est earinon, id qliod sententia imperfecta arguit: igiti r sortasse otiam in proxin is. quae intercepta sitnt, similes lectionis clivorsitates erant, ut idem versus aliis glyconeus, aliis P a riserateua ε8so videretur. Ceterum nonrocto schol. Hephaestionis V. 4 talia quam antistrophi eum censet versui lex nequatuni esse. Scholiasta nil illuna locum integrum carmen servavit, et v. 3 et 8 repetit. V. 1-3 affert s. poet. nom. grauim. up. Keil Anal.

Granina. 10. 26 tibi eod. ut videtur V. I γουν ἄνασσ' et v. 3. θηρίων ot Apostol. V 59 a. V. 1 et 2 scliol. Hoph. 8 ubi ξανθά). Adito prue torea Ioann. Sicel. Od. IValg. VI 128: καὶ ἡ μὲν στάσις ἐπηδους ἄδειτελείους, ὴ δὲ περικυκλησις περίοδον, η τις ἐστὶ του τελειοτέρου μίioυς ἀπηρτισμένη σύνοδος, ῶς ἡ 'Aνακρέων Γουν υμαι ... θρασυ -κ αρδ ίων. τοὐτο στροφή ' ειτα ἡ αντιστροφὴ προς τὰ εἴδωλον ' Ov γὰρ ἐς ἀνημ. π. πολιήτας. Ληθαῖος δὲ ἄνομα ποταμοί Μαγνησίας.

V. 1 affert Λuit. Fortunat. 356, 357, 358 o l. Gaiff. - V. 3 legitur ιιν id Heliol. Hom. II. φ 470 ot Eust. 1247, 9, qui omnes θηρῶν. - V. 4 locum ita consormavi, quomadmodum olim x coniectura rostitui, codicibus roeotis collatia partim addicentibus: η κου . . . ἐσκατορῶ ς, cum vulgon Nuniori adlocti sunt editionis meae.

209쪽

καὶ Νυμφαι κυανώπιδες

cras παίζουσιν ἐπιστρέφεαι δ' 5 υφηλῶν κορυφας OPεων, γουνουμαί σε συ δ ευμενης

ελθ' ημῖν, κεχαρισμένης δ'

τα φιλὰ μετατιθῶασιν οἱ Ιωνες και τὰ δασέα εἰς viiώ, ῶς ἐπὶ του τάφος τεθηπότες. ἐν ταῶθα ἰνθαὐτα, καὶ ἐπὶ τῶν συναλοιφῶπι ἐσκατο

210쪽

δίζημαί σε, συ δ' Ου κίεις, Ουκ εἰδως, οτι τῆς ἐμῆς φυχῆς ἡνιοχεύεις. Ἀλλ' ω τρὶς κεκορημένε Σμερδίη.

εστηκεν, νεφελης δ' υδωρ

εἰδὼς ετι της ε. φ. 4νιοχεύειν. Fr. 5. Eiist. O l. 1542, 47: Καὶ ἐν τω' 'Aλλ' ὐ τρισκεκ. Σ. παρὰ 'Aνακρεοντι ηγουν πολλάκις ἐκσεσαρωμένε . Resp. idolii Il. 725, 35. Fr. 6. Selicit. HOui. I l. o I92: Παντα τον vπὲρ νος ἀερα τῶ Uιὶ φησι δοθηναι, διὰ μεν των νεφελῶν τον φωτιζόμενον ἀερα, οπερ ἐσtὶν ἀπο γρς εως νεφελῶν, διὰ-του αἰθέρος toν ὐπερ τὰ νεφη τόπον, o ν καὶ οὐρανόν ονομάζει εστι δε ουτος ἄχρι τῆς ζώνης τῆς σελήνης καὶ των πλανητῶν ' αμελει καὶ πύλας ουρανου τὰ νέφη ονομάζει i. e. llo inertis, vi l. I l. ε 749ὶ. '. νακρεων ' μεὶς μεν δὴ Ποσειδqiών εστηκεν, νεφέλη δ' υδωρ βαρύ δ' ἄγριοι χειμῶνες κατάγουσιν. Lon; e uiator Eust. Il. 1012, 1: καὶ οἱ 'Aττικοὶ τον περὶ χειμεριο υς τροπάς μῆνα Ποσειδεῶνα καλουσιν, ὼς Ἀνακρέων ' δεμεὶς μὲν δη Ποσειδ οἰών εστηκε, νεφελαι δ δατι βαρύνονται, ἄγριοι δε χειμῶνες παet αγουσιν. iii, lepraus edidi 2δατι βαρυνονται ω' αγριοι z. πατ . , sed praeterea conieci νεφελη δ' ὐδωρ καταρρεῖ, potρὐ δ' Ab unde Sc linei lexv in νεφέλαι δ' υδ si illoc Barnosὶ πλῆb ουσιν, βαρυ δ' α. r. παταγευσιν. Sed Eus atlati lectio ex i rammatici correctioilo hami ilubie orta, itu Iue scripsi νεφέ -