Carmina

2쪽

ΗESIODI CARMINA

4쪽

Vatis Aseraei quae feruntur carmina ut novis curis regenserem, haud levibus causis perinotus sum. Ac primum quidem his cliundecim annis sontes reclusi sunt antea imoti siquo optimi, unde non nihil ad illorum formam genuinam restituendam peti posse sperabam. Accedit quod per id temporis spatium studia Hesiodea minime neglecta iacebant, sed quaestionibus multis

et accuratis admoduIII promota sunt. Ita sae ad maiorern me editionem criticam curamiam accinxi: ad quod Opus perficiemium quos sontes attigerim qualiaque subsidia et auxilia mihi comparaverim, breVster exponam.

IH initium capiam a libris manu scriptis, principem inter illos locum obtinent antiquitatis InonLunenta Veneranda, Papyros dico ex ubere Aeopti solo in lucem protractas. Atque Theogoniae quidem haec frusta innotuerunt:

Papyras Parisina supplem. mec. 1099 saec. IV-V Α), viam edidit U. IVilchen Sitgungsber. d. pretiss. Ahadena. 1887 p. 807813; quibus do reliquiis v. 75 145 continentibus ipse disputavi Vien. Stud. X p. 26l-267. Liticulentum prosecto Hes1odi exemplum haberemus, si integyana papyriun sata nobis non negassent. Minutiora versutim 21 238 et 260-270 Dagmenta log intur in lacinia CLIX musei Britannici saec. IV B), quam Kenyon foras dedit Bov. do philol. XVI p. 181 - 183. Nuperrime aliae quaedam carminis reliquiae R) nobis in notitiam Venerunt, quas ex insigni papyro Mineri, archiducis Austriae, publicavit C. Wessely, qui illam accurate descriptam et quoad fieri potuit restitutam in ephemeridis 'Studien gur Ρalaeo-

5쪽

hos: 179-185, 210-215, 243-248, 252-265, 274-279, 283296, 309-331, 34 363, 491-494, 511-519, 527, 528, 544

552, 686-828. Quanti vero framenta illa aestimavita sint, ipse plenius dixi Vien. Stud. X p. 267-277 Symbol. Pragens. 190 sqq.

Stud. g. PalaeΟΠ. u. Papy1R18h. p. 13 - 16. Scripturae specimen huic editioni adiunxi, in quo produrando C. V essely laumanissimemo adiuvit. Alias quasdam lacinias papyraeeas V fere saec., quibus Versiiuni 111 - 118, 153- 161, 174-182, 210-22l roliriviae continentur B), a Navissio in Aegypto comparatas I. Nicolo edidit Rov. do philol. XII p. 113-116; ident frustula viae lana postea reperta B ) liberalissimo mecum per litteras communicavae Dag-nionia illa nunc Genavensia bibliothecae pubi. pap. 94) propterea

perquam memoranda Videntur, quod quattuor versus antea ig/1otos suppeditarunt, quos una cuni v. 169 in scholiis sereato a Veteribus quibusdam craticis e contextu expulsos esse scite perspexit H. 'Veii

Rev. do phil. XII p. 173-175). Scuti fragmenta satis exima Α), quae in libro Baineri superesse dixi, ad v. 1-32, 350-354, 382-384, 426 440, 456-470

pertinent; neque pro tam angosto ambitu desunt lectiones potiores, velut in v. 15 ουδέ οἱ ρον invenitur oli1n a G. Hemnanno divi-

natum.

Aliae quaedam papyroriana reliquiae ex Aegypti liarenis prolatae ad Cataloguin, cuius antea nisi e vetemni scriptis notitiain non habebamus, referendae Videntur.

Et lacinium quidem Argentoratensem spap. 65) saec. II fere Α), Miae est de Pelei et Thetidis nuptiis sti . 81), primus odidit Bottgonstoin Herm. XXXV p. 79sqq., imagine scripturae Rdioeta denuo publicavit IVilanio ivitZ SitZungsber. d. prevss. Alcadem. 1900 p. 849 sqq. Amplius vero illius carminis fragmentum de procis Helenae

6쪽

ir. 94) inest in papyro Berotinensi nilisei Aegypt. 9739 II fers saec. B) restitutum et vulgatum curis Ivilanio vitetsi sibid. p. 839-848), qui specimen scripturao addidit. Ad Atalantao sabullim D. 21) tertiuin pertinet mistulum C), Piod in papyris Hirulers Petrio oblatum foras dedit Mahassy Flin lora Ρetrio Papyri tatb. VI 3), retractavit Hoplaer Wien. Stud. XIII 154sq.

Longum post teinporis intervallurn ei libri scripti sunt, quibus tria illa carmina Hesiodea, quae iam antiquitus in unum corpus coniungebantur in), integra continentur. Haec exempla, quae quidem alicuius momenti esse viderentur, ut ad ipsos fontes oessus sumtamentum recensionis opere solido iacerem ac munirem, omnia fere ipse denuo excussi, quaedam et aetate auctoritate praestantia bis ter e pervestigavi. Cum autem de caminum sorma, qualis nobis tradita sit, non uno loco copiosius disputasse mihi videar, hic quomodo libri inter se cohaereant quaque sint auctoritate, Piam brevissiIue disseram. Ac primum quidem Τheogoniae quotquot extant codices medii aevi meliores, ex uno eo leniriue exemplo fluXisSe en commentatione quae Inserta est Studiorum Vindobonensium vol. XIX p. 15-70 me probasse actitror. Cuius archetypi recensionem per duo cossicum propagatam esse Imanifestum est, quor Im

450-504 complectuntur; ea saec. XII in Athone monte cori 1ptiore qua lani scribendi ratione exarata nune in codice Parisino supplena. Maec. 663 lemntur ses. Sitti Sitgungsber. d. bair. Alca lem.

Ab uno exemplari originem trahunt codices Laurentianus conV.

suppress. 158 saec. XIV Ε) et qui simillimus est Parisinus 2833 saec. XV F), quibus altera fantilia snb) emeitur. Tertiae autem Ω c) adscribendi sunt codices tres: Vaticanus

7쪽

VI PRAEFATIO

915 saec. XIV 0), totius familiae princeps, Parisinus 2772 saeo. et iisdem Η), Lia urentianus XXXI 32 saec. XV Ι), qui iam v. 577

finitur. Contextus effigiem aliquanto deteriorem altera libroriam classis exhibet, cui adtaumerandi sunt Venetus Marcianus IX G

vinculo iuncti. Neque vero eo genere in Theogonia recensenda carere possumas, in quo compluribus locis quos in priore classe Ω. depravatos invenias potiores offerantur lectiones; quales Sunt

Praeterea peioris notae duae carminis recensiones eXtant; PI runa unius x) natura e tribus comoscitur libris: o codicibus Ronianis Casinatensi 356 saec. XIV et Vaticano 1332 saec. XV, quibus adiungendus est Laurentianus LXXXXI stap. 10 saec. XV, cuius pars postrema V. 707-1022) desideratur. Hanc recensionem quamvis haud perquam bonarn iluominus prorsus spemRInuS eo prohibemur, quod auctor imotus interduin Verain lectioneni sive ipso divinatulo restituit sive aliunde depromptant in usum suum convertit: nam et in V. 228 rectum quem papyrrus B confirniat verboriarm orta inena restitutum videinus et alibi praestantiores occurarunt lectiones velut in v. 326 φίκ' scori. Φῖκ' s scholio) 635χύλον 875 θεισι. Alterain recensioneni st) Demetrius Triclinius ineunte saec. XIV in cod. Veneto Marciano 464 sua Inanu perscripsit, unde in alios libros translata est; qui Πammaticus interpolatione multa cormpit, pauca quaedam correXit. Multo validioribus hi lamentis operaim recensio nititur: nam

praeter papyriam insimena A duobus libras praestantissimis uti possitinus, Parisino 2771 saec. XΙ C) atqu0 Liaurentiano XXXI 39 saec. XII D), quormin de indole copiosius in coinmentatione 'guriistesten obertioseming der Erga des Hesiodos' Syinbolis Pragensibus sp. 166-194) inseria disputavi. Utermie liber optimas

ab eadena profectus recensione quae in duas partes discessit sui generis Piasi dux existimandus est. Nam quae eiusdeIn originis extant germina recentiora, eis aliquanto minorem auctoritatena tribuendam osse docui in dissertatione mea 'neue liandsclumicho

exenipla lana enumerabo.

8쪽

Ab eodem fonte atque cod. C Ω) originein traliunt tres libri saeculo XIV exarati: cod. Vaticanus 38 F), Venetus Marcianusta 6 fi), Laurentianus XXXI 37 Η), quoniin consensu quod damni trium folionam iactura in his v. 1 - 16, 320-336, 43b 53 10-gebantur) accepit C, quodam modo resarcitur. Ex his Laurentianus H, cuius partes quaedam deperditae a librario recentiore expletae sunt, minoris putandus est. ΑΗ erius generis cuius eXemplum Optimum cod. D supra commemoravi, quattuor libri asserendi sunt: inter quos Laurentianus XXXV 16 saec. MU Ι) correctionibus quibusdana eminet haud contemnemlis cf. 262 παρκλίνωσι, quod pap. Α firmat, 443 ἰθεῖάν κ αυλακ ἐλαυνοι); adde Laurentianum XXXII 2 saec. XIV Κ), Ambrosianum G 32 sup. saec. eiusdem L), Florentinum Ric- eardianum 71 anni 1428 M) Accedit tertia librorum classis Φ), de qua isissertationem scripsi sie Sippe des cod. Messanius der hesiod. Erga' Sert. Hariel. p. 209-223). Id genus, quo Bygantini alicuius gyammatici recensio contineri videtur, licet quas supra memoravi classium sὸν auctoritatem nequaquam aequet, habet tamen aliquid utilitatis, eum interdum sive conectiones sive lectiones potiores praebeat. Cuius recensionis exemplum antiquissiinum idque optimiini est

cod. Messanius bibliothecas universitatis) ilui dicitur 'praeoxistens 11' saec. XII exeunte vel XIII exaratus. Huius libri soliis aliquot amissis v. 74 769, 776-790, 803-828 interciderant: eo-riam in locum quos supplementi causa librarius recentior saec. XV) assiecit ex alieno sonte depromptos v. 744-828) onines neglegendi sunt. Ex eadem recensione O perulent exempla haec Messanio recentiora: Ambrosianus I 15 sup. saec. XIV N), citius ope Messantilaciuiae cum proxime absit ab ilio commode explentur; Parisinus 2773 saec. eiusdem O), Galeanus collegii Trinitatis apud Canta

bri enses O 9, 27, qui v. 760 finitur, saec. XIII et XIV Ρ);

quibus pondere haudquaquaui par est Vaticanus 1332 saec. XIV Q) lectionibus alieno ex fonte inspersis inquinatus. E ceterorum codicum vege qui mixti sunt generis ununi asseram Ambrosianum C 222 ins saec. XIII, qui exquisitiores quasdam lectiones suppe litat velut 611 ἀποδρεπεν 647 λιμον ἀτερπεα,

quas in contextuni recipere non dubitavi.

9쪽

VIII PRAEFATIO Demetrius Triclinius in sua operiana recensione eXemplum quoddam ad alteriim libromna genus ν pertinens videtur secutias eSSe. Ut iam ad Scuta codices tranfoediamur, de quibus in Herni Vol. XXXIII p. 591-625 dio han Ischristi. Τradition derpseudoliesio l. Aspis') accuratius egi, illos quoque ex eodem archetypo derivatos esse persuasum habeo, id quod praecipue communibus Vitiis comprobatur. Celemni duae meliorum librorum classes Ω ) statuendae sunt, quae binas continent Stirpes. Et prioris quidem generis familiae praestantiori assignandae esse videntur Scuti reliquiae saec. XII, quas ex Athonis montis monasterio quodam Orimulas cum Theogoniae partibus quamam supra naentionem seci in codice Parisino supplem. Daec. 663 collectas reperies. Fragmenta illa, quonam amplius B) v. 75-298, alteram se) v. 87-183 coinplectitur, ex eodem exemplari descripta qua de re cf. Sm l. c. p. 351-370) ipse denuo accurate excussi. Principatum vero totius classis obtinet cod. Ambrosianus C

ipso bis diligenter consultus. Quidnani ille ad recensionem Scuti stabiliendam conferat, eo quein supra attuli loco satis clare nae docuisse actitror.

Αgmen claudit cod. Parisinus 2773 saec. XIV F) consobrinis

suis auctoritato inserior neque integer, cum inde a versu 308 Omnin Perierint. Α coinmuni lante originein ducunt libri alterius familiae Ab), qui inter se plane consentientes contextum aliquanto deteriore1n exilibent. Sunt alitem hi: cod. Parisinus 2772 saec. XIV

bus adiungendus est cod. Harteianus musei Britannici 5724 saec. XV I), quem G. Κinlcei de codd. ΙΙesiod. nonnuli. in Anglia asserv. p. 38 sqq.) diligenter examinavit. Alterius quoque libroriim classis ) naturam e duplici stirpe 'Fa, Wb) comoscimus. Atque prior quidem uno libro Laurentiano XXXII 16 face. XIII Ε) continetur, quem, si AnibrosianuIuexceperis, Onaniuna plumulum ad Sciati contextum recte constituenditin valere naanifestitin est. Minoris Diomenti esse videntur cetera classis exe1npIaΘX uno fonte Oriunda, quae alteri familiae b) adscribimus: codices Romanus Casanatensis 356 saec. XIV Κ), cuius pars

10쪽

Praeterea duos libros consului mixti generis, Venetum Madi

quomana uterque aliis locis cum aliis c una ν conspirat. Vertini tamen illos prorsus abiciendos esse praepropere Censeas, eX quibus non nihil nos lucrari posse eo quo dixi loco demonstravi.

in in Theogoniae opertintilite, da in Scuti recensione sua Demetrius Giclinius iusto licentius vertia poetae interpolavit,

qua de re fusius vixi l. c. p. 624 sq. Alia praeter coclices enunieratos recensionis instria naenia circumspicienti inprimis Inilai ctonsiderandunt filii, e criti Omin interpretumque aetatis Alexandrinae observationibus ad carmina Hesiodea restit nenda proVeniret. Quas admodum paucas et tenues ab oblivione Vindicatas esse eo acerbius serimus, quo morent Ductum e veteriam praeclara docuina ad Homeri poesin emendandam percipi constat. Quae cum ita sint, nisi novis subsidiis uti liceat, qualis Hesiodi recensio fuerit sive ab Aristarcho sive ab alio Πainniatico parrata, ne mediocriter quiderii cognosci potest. Nam si quis illam e scholiastariam adnotationibus quae ad veterum studia pertinent et lectionibus Hesiodeis quae escriptoriam testimoniis collimntur speciosiores quodam modo componi et restitui posse actitratur, vereor ne eliis labor initus λ). Neque Vero, quae eSt praerar libros manu scriptos subsidionina penuria, Veteriam scriptoriam testim Oma neglegerula Videntur, qui quidem poetae Vecta sive commemorent sive explicent. Quibus testibus s1 recte uti velis, accurate et iusto tibi diiudicandum est, quid auctardatis habeant, ne quani lectionem sive scriptoris ipsius consilio aut preces sive librariorem Vnus sive aliis causis tribuemdam pro vera vendi A. Abiciemus Aristotelis auctorisque libri de Melisso testimonia qui Theog. V. 120 sie consorinathina produnt πάντεσσι μεταπρεπει ἀθανάτοισιν' Hesiodi vectis erini

, cf. quae ilixi Litter. Centralbi. 1899 c. 1616 sq.